NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
DURE DINSDAG
Claus 40
Plouvier Heeft DE scHoenen
Smallenbroek
ON-AMERIKAANSE
AKTIVITEITEN
NEEMT ONTSLAG
No. 3212
Zaterdag 3 septemer 1966
70e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 206882
Abonnementsprijs I 2.00 per half jaar Franco per post f 5.00 per half jaar Advertenties 10 cent per mm
Voor fouten in advertenties, per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen
Op dinsdag 6 september a.s. hoopt prins Claus zijn veertigste verjaardag te ge
denken, voor het eerst als wettige echtgenoot van onze kroonprinses en prins der
Nederlanden.
Het is jammer dat z.k.h. nog geen gelegenheid heeft gekregen meer delen des
lands te bezoeken en zich tot in alle uithoeken te doen kennen, want nu heersen
er hier en daar nog onprettige gevoelens. Deze zullen moeten slijten en dat kan,
als de prins bewijst dat hij de juiste man is voor de verantwoordelijke'taak die nu
op zijn schouders is gelegd. Gelukkig werkt hij reeds aan de voorbereiding van
een dienende functie, die gelijk prins Bernhard inmiddels heeft bewezen
zoveel diepere inhoud kan worden gegeven.
Als afgestudeerd jurist en ervaren diplomaat kan hij in de komende jaren een
grote steun zijn voor prinses Beatrix. Wij hopen, dat 'hij ook de rol kan vervullen
als „goodwill-ambassadeur" voor ons land en als bereidwillige „ombudsman" voor
ons volk. Voor deze sportieve figuur betekenden de gemengde gevoelens van wel
kom bij zijn komst in ons land in elk geval een directe uitdaging en deze man,
die in zoveel landen heeft gewerkt en de ups en downs van het leven wel leerde
kennen, zal beslist niet schromen om te werken voor zijn erkenning.
Met zorg ziet menige belastingbetaler de
komende troonrede en rijksbegroting tege
moet. Aan de hand van vele berichten over
de noodzakelijke verhogingen van de rijks
inkomsten, de komende tariefsverhoging bij
de P.T.T., de vele miljarden vergende de
fensieplannen, de op stapel staande uitbrei
ding van de sociale voorzieningen, de nood
zakelijke aanpassing van de ambtenarensa
larissen, deltaplan en tunnelbouw, de toe
nemende subsidies en de wegenaanleg valt
af te leiden, dat de komende miljoenen
nota de hoogste zal zijn die ons land ooit
gekend heeft.
Principiële punten staan op het spel en
het lot van het huidige kabinet zal afhangen
van de miljarden, die er op de derde dins
dag van september door minister Vondeling
in de waagschaal worden gelegd.
Ernstig beraad vond al plaats over moge
lijk uitstel van de beloofde belastingverla
ging, maar ondertussen kregen de belas
tinginspecties opdracht de voorlopige hef
fingen te vervroegen en zo mogelijk nog te
verhogen. Ook staat een verhoging van een
aantal indirecte belastingen voor de deur.
De gevolgtrekking uit dit alles is niet moei
lijk: de schatkist is leeg. Erger nog, zij is
gevuld met schulden.
Het valt niet moeilijk te voorspellen wie
de hogere lasten zullen moeten dragen.
Reeds tal van malen zijn de accijnzen op
benzine, rookgerei en gedistilleerd verhoogd.
Omdat ons land nu een miljoen automobilis
ten en twee miljoen bromfietsers telt en nog
heel wat meer alcoholgebruikers en sigaret
tenrokers, zullen deze groepen het eerste
kind van de rekening vormen.
Vervolgens zal het wapen van de omzet
belasting worden gehanteerd. Van verschei
dene artikelen zal het taTief omhoog gaan,
daarnaast zullen er wel nieuwe artikelen
worden gevonden om te belasten.
Gevaarlijker voor 's lands economie is ech
ter een bestedingsbeperking, omdat onze o-
verheid in dat geval niet bezuinigt op eigen
uitgaven en bijvoorbeeld niet de rijksinstel
lingen uitkamt op overtollige ambtenaren en
overbodige werkzaamheden, maar gaat in
grijpen in andermans omzet en een rem zet
op de opdrachten aan derden, zodat plotse
ling inkrimpen van de werkgelegenheid en
daardoor massaal ontslag dreigt.
Een duidelijk voorbeeld van die verkeerde
politiek vinden we momenteel al in de we
genbouw. Herhaaldelijk heeft de regering
betoogd, dat weggebruikers belasting moe
ten betalen om de aanleg van wegen en
bruggen te bekostigen. Even zo vele malen
verdween een belangrijk deel van de op
brengst in de algemene middelen, o.m. ten
gunste van defensie, en bleef de wegen
bouw achter bij de behoefte.
Teneinde de grote achterstand bij de aan
leg van nieuwe en de verbreding van be
staande wegen in te halen en zo het hoofd
te kunnen bieden aan de groeiende ver
keersstroom, werd twee jaar geleden weer
een wegenfonds ingesteld, maar het resul
taat was opnieuw bedroevend. Gemeenten
en provincies ontvingen daar geen bijdragen
uit voor hun wegennetten. En voor de rijks
wegen kwam geen 100 °/o, maar nauwelijks
20 °/o beschikbaar. De achterstand is daar
door alleen maar groter geworden. De ste
den verstikken daardoor in een verkeers- en
parkeerchaos en de handel en nijverheid on
dervinden niet alleen het nadeel van ver
hoogde benzine- en wegenbelasting, maar
lijden ook nog eens verliezen door langdu
rige vertragingen op de weg, ongerekend
nog de gevolgen van talloze ongevallen ver
oorzaakt door slechte wegen of te 'hard rijden
teneinde verloren tijd in te halen.
Ook de woningbouw kan volkomen in het
GOOFJE GOOCHEM
slop geraken, indien in deze sector op de
bestedingen wordt beknibbeld zoals thans
reeds het geval is bij de bouw van open
bare gebouwen, w.o. onmisbare scholen,
dringend noodzakelijke zwembaden en de
toch ook in een behoefte voorzienende gym
nastieklokalen, sportaccomodatie en b.v.
schouwburgen. Er staan al duizenden nieu
we huizen leeg in ons land, omdat er geen
geld beschikbaar is voor draagbare hypothe
ken (de rente beloopt 7'/ï a 8% en dat is
menig particulier werkelijk teveel). Maar dat
houdt in, dat de bouwbedrijven stagneren,
de aannemers mensen moeten ontslaan en de
toeleveringsbedrijven in moeilijkheden gera
ken, dat de woningnood weer toeneemt en
ga zo maar door.
Er zal nog menige harde noot worden ge
kraakt over het beleid van dit kabinet en in
het bijzonder dat van de minister van finan
ciën. Moeilijker zal het zijn een figuur te
vinden die onze schatkist op een draaglijker
manier weet te vullen en tegelijk de andere
problemen op aanvaardbare wijze weet op
te lossen. Wat dat betreft kan september nog
vele verhitte discussies en politieke omwen
telingen te zien geven.
En die derde dinsdag kon wel eens een
dure dinsdag worden!
v.G.
Dc door het Amerikaanse Huis van Afgevaardigde benoemde Commissie, die
belast is met het onderzoek naar on-Amerikaanse activiteiten, staat weer in het
middelpunt der belangstelling.
De eerste zittingen, waarin de oppositie tegen de oorlog in Vietnam aan de
tand werd gevoeld, verliepen onder groot tumult. Diverse aanwezigen werden met
de sterke arm verwijderd, een advocaat werd de zaal uitgezet en een dozijn van
zijn ambtgenoten volgde dat voorbeeld.
Vanwaar al deze onrust?
Amerika kent een twee-partijenstelsel. Re
publikeinen en Demokraten maken amen de
dienst uit; nu eens voert de ene partij het
beleid, dan weer de andere. Momenteel zit
er een Demokratische president en die stelt
zijn eigen kabinet samen.
De verschillen tussen deze partijen kan
niemand duidelijk maken. Ze liggen deels in
het grijs verleden verborgen. Een Demokraat
uit hel Zuiden is politiek een gans andere
figuur dan zijn partijgenoot uit het Noor
den. Vele Demokraten konden evengoed Re
publikein zijn, en omgekeerd. Beide partijen
hebben een wijdvertakte „partijmachine" en
het is voor een derde groep praktisch on
mogelijk er tussen te komen.
Het kan zelfs in één partij zo geducht
spannen, dat scheuren dreigt. Dat hebben
we gezien tijdens de affaire-Goldwater, toen
de Partij van de Olifant (Republikeinen) le
gen zichzelf verdeeld was.
Het strijkijzer.
Het geven en nemen, het zoeken naar de
grootst gemene deler, het aanpapperumet de
kiezersmassa bevredigt niet alle Amerikanen.
Wanneer men eens een onderzoek zou in
stellen, zou men bemerken, dat er in Ame
rika pacifisten, socialisten, liberalen, com
munisten en hele of halve fascisten zijn, zo
goed als in de Europese landen. Na Wereld
oorlog II is dat nog sterker geworden.
Deze mensen zitten deels in een van de
twee grote partijen en zijn het met de daar
door bedreven politiek lang niet altijd eens.
Men vindt hen vooral onder de intellectue
len. De universiteiten zijn vaak broedplaat
sen van onrust en verzet. Men wil eigen op
vattingen niet verpletterd zien onder het alle
plooien gladstrijkende ijzer van het partij
belang.
Het Amerikaanse optreden in Santo Do
mingo en vooral de Vietnam-politiek, wordt
door deze groepen ernstig bekritiseerd.
Maagpijn.
Nu zit de regering zelf én met Santo Do
mingo én met Vietnam ernstig in de maag
en kan juist daarom die kritiek maar slecht
verdragen.
Zij ziet zich genoodzaakt van de bevol
king steeds grotere offers te vragen. Nu
weer is er een mogelijkheid om de nationale
reserve (waarin men zo heerlijk kan „onder
duiken") in te zetten in de Vietnamese oor
log. Duizenden Amerikaanse jongens zijn al
gedood, nog veel meer gewond en wat het
kost, daar praten we maar niet over. Nodi
ger zaken moeten daarvoor wachten, drin
gender aktiviteiten komen niet van de grond
Vooral sinds de regering zich min of meer
smalend heeft uitgelaten over de kritiek der
intellectuelen (iets wat bij de massa altijd
aanslaat!) is die kritiek nog véél scherper
geworden.
Stok voor dc hond.
Nu vindt men daarginds altijd direct een
stok bij de hand om de hond te slaan: het
communisme. De oorlog in Vietnam is strijd
tégen het communise. Wie tegen die oorlog
is, die is dus communist?
Het is de taak van de Commissie voor on
Amerikaanse aktiviteiten, dit te gaan onder
zoeken. En de tegenstanders der regering,
met het schrikbeeld van de MacCarthy-hek-
senjacht nog vers in het geheugen, verwach
ten iets in die geest. Zij willen niet, dat de
regering elke kritiek, die op haar doen en
laten in deze zaken wordt uitgeoefend, voor
hel grote publiek kan afdoen met „bewezen"
communistische opjutterij. Vele burgers,
vooral de leden van het Amerikaanse Legi
oen (oud-strijders) staan toch al direct met
dit oordeel klaar.
Er zijn natuurlijk communisten in Ameri
ka en natuurlijk zijn die vierkant tegen de
Vietnam-politiek.
Maar bij lange na niet iedereen, die tegen
deze politiek is, voelt iets voor het commu
nisme. Men is juist bevreesd, dat deze poli
tiek het omgekeerde zal bewerkstelligen van
wat ze beoogt, dat ze in Azië het communis
me in de hand werkt.
Daarom staat men gereserveerd en zelfs
vijandig tegenover de werkzaamheden van
de Commissie, omdat het instellen van dit
onderzoek alléén al wijst naar een bepaal
de lendenz, namelijk: dat de regering geen
kritiek duldt op de politiek van het trio
Johnson-Rusk-MacNamara en deze kritiek
het stempel wil opdrukken van communis
tische agitatie.
Vandaar de herrie.
(Nadruk verboden).
Terwijl de regering zich naarstig bezig
hield met de begroting voor het komende
jaar, is de heer Smallenbroek uit haar mid
den getreden. De minister van binnenlandse
zaken diende zijn ontslag in. De beslissing
houdt generlei verband met de zakelijke
moeilijkheden van het kabinet. Het ontslag
moet gezien worden tegen de achtergrond
van persoonlijke moeilijkheden, waarvan de
onlangs door de bewindsman veroorzaakte
aanrijding de belangrijkste is.
Men kan met de beste wil van de wereld
niet zeggen, dat ons land in de heer Smal
lenbroek een minister van allure verliest. Op
het ministerie van binnenlandse zaken heeft
hij een onzeker beleid gevoerd. Toegegeven,
door de Amsterdamse rellen en de deining
rondom de koningstroon was deze post het
afgelopen jaar geen sinecure en de heer
Smallenbroek zal zijn voorgangers wel eens
benijd hebben, die het in dit opzicht heel
wat gemakkelijker hebben gehad.
Het spijt ons, dat deze voortreffelijke Ne
derlander, die in de oorlogsjaren zulk een
grote moed en vastberadenheid aan de dag
heeft gelegd en de nationale zaak toen op
zulk een bewonderenswaardige wijze 'heeft
gediend, als bewindsman deze koelbloedig
heid en vastberadenheid ten enenmale mis
te. Het siert hem, dat hij uit zijn persoon
lijke misstappen tenslotte de konsekwenties
heeft getrokken.
Ganzcpoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES
