NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Plouvier heeft DE schoenen
Je kunt het 't kind niet aandoen
JUBILEUMJAAR
OPREIS
No. 3202
Zaterdag 25 juni 1966
69e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 206882
Abonnementsprijs f 2.00 per half jaar Franco per post 15.00 per half jaar Advertenties 1 0 cent per mm
Voor fouten in advertenties, per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen
Woensdag 29 juni a.s. hoopt prins Bernhard Leopold Frederik Everliard Julius
Coert Karei Godfried Pieter von Lippe Biesterfeld, prins der Nederlanden, zijn
55ste verjaardag te .gedenken. Maar als wij eens verder terugrekenen, is 1966 ook
om andere redenen een bijzonder jaar voor de vader van onze vier prinsessen.
Het is dit jaar immers ook 30 jaar geleden dat een jonge prins Bernhard in
ons land kwam en door koningin Wilhelmina per radio aan den volke werd voor
gesteld als de verloofde van haar dochter. En na de bekende slem van prinses
Juliana kwamen toen onverwachts de eerste zinnen van de prins in onberispelijk
Nederlands met slechts dat lichte accent dat ons nog steeds onmiddellijk zijn stem
doet herkennen.
Verder is het juist 25 jaar geleden, dat de prins zijn vliegbrevet behaalde (met
de waardering „buitengewoon" en de aantekening wel te mogen oppassen voor
een teveel aan zelfvertrouwen.En eveneens is het 25 jaar terug dat z.k.h.
zijn eerste transatlantische vlucht maakt, nl. als tweede piloot in een Liberator
die uit Amerika naar Engeland moest worden overgevlogen. Het werd een moei
lijke vlucht, want een motor Taakte onklaar.
Een minder bekend jubileum is dat van zijn eredoctoraat in de rechten, juist
20 jaar geleden verkregen aan de Rijksuniversiteit te Utrecht en tenslotte is het
30 jaar geleden dat de prins als ritmeester werd ingedeeld bij de Koninklijke
Landmacht en als luitenant ter zee bij onze Kon. Marine. In de moeilijke oorlogs
jaren zou hij hiervan resp. luitenant-generaal en vice-admiraal worden. Tevens
benoemde koningin Wilhelmina hem nog tot opperbevelhebber van de Binnen
landse Strijdkraohten en tot luit.-generaal van het K.N.I.L.
Een respectabele staat van dienst en alleszins waard om te worden gevierd, al
zal onze prins zelf er weinig drukte van maken
(Nadruk verboden.)
Probleem van deze tijd waar nog veel aan gedaan moet worden
Zij is zestien jaar. Heeft een baby van drie maanden. De vader van Robert
is eenenveertig jaar, gehuwd en vader van vier kinderen waarvan de oudste
ook al twee kinderen heeft. Zij wil zelf voor Robert zorgen. Met de vader wil
zij niets meer te doen hebben. Toen ze hem vertelde dat zij van hem in ver
wachting was, verbrak hij het telefoongesprek zonder verder iets te zeggen.
Ze weet dat ze er alleen voor staat
„Wij ijveren voor een ernstiger zedelijk leven voor beide geslachten: het zich
bewust zijn van de verantwoordelijkheid van de vader en de moeder voor hun
kind en de gelijkstelling van dat kind aan de kinderen die uit een legaal hu
welijk worden geboren.
Wij ijveren ook voor gelijke rechten van de ouders op het kind en trachten
daarbij de ongehuwde moeder te beschermen en bijstand te geven. In het bij
zonder hen, die in een noodsituatie verkeren wegens het ontberen van onderdak
en onderhoudsinkomen. Dit alles in het kader van onze Vereniging voor Onder
linge Vrouwenbescherming te Rotterdam. Dat dit nodig is blijkt wel uit het
feit dat menig meisje, zodra zij zwanger is en geen kans heeft op een huwelijk,
van haar kamer wordt gezet of door haar familie wordt afgewezen".
Dit gaat allen aan
Het tehuis voor ongehuwde moeders is
een onopvallend herenhuis tussen de heren
huizen van de straat. In iedere grote stad
gelijk, passend in de organisatie van de
F.I.O.M. (de Nederlandse Federatie van in
stellingen voor de ongehuwde moeder en
haar kind), Nw. Schoolstr. 28 te Den Haag.
In het tehuis blijkt pas het doel van het
pand: in het wit geklede kinderverzorgsters
en huilende kinderen op de achtergrond,
twee zaaltjes met langs de muren de kinder
bedjes opgesteld, en een vergrote box in het
midden van het vertrek. Twintig kinderen
totaal, bruin en blank, en bien inwonende
ongehuwde moeders waarvan er enkelen nog
voor de bevalling staan en de overigen de
zes weken na de bevalling in het tehuis mo
gen blijven, in de leeftijd van 1836 jaar.
„Het ongehuwd moederschap is geen ge
volg van een bepaald mentaliteit waardoor
het de ene vrouw wel en de andere vrouw
niet overkomt," zegt de directrice van het
tehuis, „naar mijn mening is het ongehuwd
moederschap een probleem dat ALLE jonge
vrouwen aangaat ongeacht het milieu, in-
telectuele vorming of maatschappelijke po
sitie, omdat het raakt aan de essentiële ver
langens en de mogelijkheden van de jonge
vrouw in het algemen".
Scheef beeld
Als we uitgaan van de gevallen waarin de
vrouw door minnaar of verloofde in de steek
gelaten wordt, trekken wij het beeld scheef
omdat eenzaamheid en angst door gebrek
kige aanpassing een rol spelen in hetgeen
de vrouw in negatieve zin overkomt.
Bovendien staat de ongehuwde moeder er
in maatschappelijk opzicht heel anders voor
dan de vrouw die in een huwelijk het moe
derschap beleeft, zodat voor de alleenstaande
moeder meer dient 'te worden gedaan in de
zin van buisvestiging en werkmogelijkheid. In
het dagelijks leven gaat men hieraan voorbij
en diskwalificeert men de betrokkene door
uit te gaan van een mentaliteit van losheid en
zedelijk verval met het gevolg dat zo'n meis
je slechts met heel veel moeite een kamer
en een baan vindt en teneinde raad besluit
het kind in een tehuis onder te brengen.
Deze diskwalificatie werkt echter ook door
als de moeder besluit het kind af te staan
om dat zij zich niet in staat acht op een
goede manier voor het kind te kunnen zor
gen. Het kind gaat dan naar een pleegge
zin.
Merkwaardig hierbij is dat zowel in het
ene als in het andere geval de diskwalifi
catie ten opzichte van de vrouw die dit alle
maal overkwam, blijft en dat men hardnek
kig voorbijgaat aan het feit dat afstand van
het kind in de meeste gevallen voor de moe
der een even moeilijke stap is als het besluit
om het kind bij zich te houden.
Hoe dan ook, de taboes die rusten op de
ongehuwde moeder geven vaak reden voor
diepe bezorgdheid want maar zelden onder
kent men dat de werkelijke oorzaak van het
moederschap ligt in de wijze waarop de
ouders de jonge vrouw als kind hebben op
gevangen. Hoe men het ook draait of keert,
men kan en mag de ouders niet wegdenken
uit hetgeen hun dochter in barre nood over
kwam.
Gewenst en ongewenst
Er zijn natuurlijk ook jonge vrouwen die
het kind wensen. Deze categorie van onge
huwde moeders geeft weinig zorg omdat zij
meestal de inteleotueel gevormde en zelf
standige vrouw van 28 tot 40 jaar betreft.
Deze vrouwen zien geen kans om tot een
huwelijk te komen, maar verlangen wel naar
een kind.
Het gaat ook niet om deze vrouwen die
bewust het moederschap kozen. Het gaat om
die andere groep: die 800 ongelukkigen die
jaarlijks in de tehuizen wordt opgenomen
omdat zij iedere medewerking missen en de
2800 ongehuwde moeders die door de Ver
enigingen als de Hendrik Pierson vereniging
en de resp. r.k. en christelijke bureaus worden
begeleid maar die op kamers wonen en nor
maal 'hun werk doen. Zij hebben hulp no
dig omdat steeds weer blijkt dat onze maat
schappij maar met moeite hun status aan
vaardt.
In de kleine zaal van het tehuis staan de
tien bedjes van Karei, Robert, Ruben enz.
Nog geen drie maanden oud. Flinke ge
zonde kinderen. De namen aan een wit
kaartje boven de ledikantjes. „De moeder
die eenmaal in de week mag komen kijken
krijgt eigenlijk een tweede plaats," zegt een
van de kinderverzorgsters, „maar het kan nu
eenmaal niet anders".
Ontucht
Juffrouw Nel, het hoofd van de huishou
ding noemt de kinderen stuk voor stuk bij
de voornaam. De moeder van Frank blijkt
veertien te zijn en nog school te gaan. De
vader daarentegen is achttien jaar en vrij
gezel: „Maar ze gaan trouwen" zegt de
directrice, „het is alleen jammer van die
strafzaak, want volgens de Nederlandse wet
pleegde de vader van Frank ontucht door de
omgang met een minderjarig meisje. We
trachten de zaak nu geseponeerd te krijgen.
Maar het blijft ontucht hoe vreemd het ook
klinkt".
Verderop in de gang op de tweede zaal
liggen Janne en Jacky, beiden geboren uit
Surinaamse ouders. Janne is hier pas. Voor
die tijd 'had Jacky het nogal moeilijk. „Tel
kens als zijn moeder op bezoek kwam zette
hij het op een brullen zonder dat wij kon
den achterhalen wat de oorzaak was, 'tot
plotseling een van de kinderverzorgsters ons
attendeerde op het feit dat hij dagelijks tus
sen kinderen met andere huidskleur en ge
holpen door verzorgsters met andere huids
kleur, zijn moeder die Surinaamse is
•vreemd vond. Het gaat door de aanwezig
heid van Janne nu beter met hem. We laten
ze ook zoveel mogelijk samen spelen in de
box.
De kinderen blijven hier tot ze één jaar
zijn. Na dit jaar moeten zij worden opge
nomen in het gezin van de moeder of in een
tehuis. De kosten van verblijf tot dit jaar
variëren van 12.tot 15.per dag.
Voor de meeste moeders is dit niet op te
brengen zodat dan door Sociale Zaken
krachtens de Alg. Bijstandswet wordt bij
gesprongen. Na het verblijf van zes weken
voor en zes weken na de bevalling gaat de
moeder terug in de maatschappij. Zij gaat
weer weiken voor zover haar werkkring niet
is opgezegd en tracht een kamer of huisje te
vinden, een probleem van de eerste orde
want niemand: beter nog zeer weinigen
wensen een kamer te verhuren aan een on
gehuwde moeder met kind. Om van een
huisje of flat maar niet te spreken.
Bijstand
Na het vertrek uit het tehuis worden de
jonge vrouwen nog geruime tijd begeleid
door de maatschappelijk werkster en de ver
eniging. Daarnaast kunnen zij altijd bij ons
aankloppen voor advies. Aan het kind wordt
in deze periode door de kinderrechter een
toeziend voogd toegewezen die het con
tact tussen moeder én het kind onderhoudt.
Het contact tussen de moeder en de ver
eniging wordt dan minder intensief, en het
is i.n deze periode waarin blijkt hoe de on
gehuwde moeder zich zal weten te redden.
Ze staat dan voor het eerst sinds haar zwan
gerschap alleen. Met onze medewerking op
de achtergrond zal zij moeten zien huis
vesting en een goede werkkring te vinden
passend in de nieuwe situatie voor haar met
het kind. Soms heeft de ongehuwde moeder
geluk en springt de familie bij, soms ook
komt het alsnog tot een huwelijk met de
CARBQVIT tegen maag-
en darmstoornissen.
MUGQLIN (reukloos)
ter voorkoming van muggebeten.
verwekker van het kind en in sommige ge
vallen ontstaat een nieuwe situatie waardoor
•het kind in een gewoon gezin wordt opge
nomen door het feit dat de moeder trouwt
en de man het kind als een eigen kind aan
vaardt.
Het milieu
„Toen ik onlangs aan een ongehuwde
moeder die getrouwd is vroeg of haar man
het kind als een eigen kind kon accepteren,
antwoordde zij zeer beslist dat niet de af
komst van het kind maar het milieu waarin
het kind met de andere kinderen uit het ge
zin opgroeide beslissend is voor de gevoe
lens van het kind ten opzichte van de
ouders en derhalve van de ouders voor het
kind," aldus de directrice van het tehuis,
„waarmee ik maar zeggen wil dat meer nog
dan het feit dat het kind een vreemde zou
zijn, de zuivere houding tegenover elkaar
CONSTANTE KWALITEIT-25 STUKS f 1.50
van de echtgenoten een rol speelt bij de aan
vaarding van een dergelijk kind daar aan
vaarding van het kind aanvaarding van de
moeder inclusief hetgeen achter haar ligt in
houdt en omgekeerd. Ongeacht de maatsta
ven die men op het etisch vlak meent te
moeten aanleggen",
Verhoudingsgewijs zijn het echter maar
weinig ongehuwde moeders die tot een hu
welijk komen. In veel gevallen blijft de moe
der die verkiest het kind zelf op te voeden,
op ondersteuning van buitenaf aangewezen
en klaart zij soms pas na heel veel moeite
de moeilijkheden die zich ten aanzien van
haar werkkring en de huisvesting voordoen.
„Wij zijn in Nederland helaas nog niet zo
ver dat de ongehuwde alleenstaande moe
der wordt gelijkgesteld aan de gehuwde
moeder.
Wat zou bijvoorbeeld een flatgebouw
voor deze alleenstaanden, waar ook toezicht
en bescherming zijn zonder inbreuk te ma
ken op de privacy van de bewoonsters, een
zegen zijn voor de moeder en haar kind die
momenteel op kamers woont met alle afhan
kelijkheid, dure pension kosten en onvrijheid
van dien," aldus een der maatschappelijke
werksters van de vereniging, „immers ook de
begeleiding zou dan veel soepeler verlopen
omdat haar privéleven minder problema
tisch is dan haar leven op kamers of als
huishoudster.
In veel gevallen heeft begeleiding na de
eerste fase van hulp via het Tehuis en de ver
eniging weinig zin omdat zij degeen die be
geleid wordt, aanmerkt als onvolwassen zo
dra een en ander naar buiten treedt hetgeen
dan weer in ongunstige zin op de moeder
terugslaat. Het enige directe wat in derge
lijke gevallen door ons gedaan kan worden,
is de geheel op zichzelf aangewezen vrouw
aanmoedigen. Het meeste moet zij toch zelf
doen.
Wij kunnen hierbij slechts trachten iets
van de nood te begrijpen waardoor de al
leenstaande hulpbehoevende vrouw zich niet
verlaten weet op haar levenspad.
Als deze ontwikkeling 'kan worden ingezet
en de jonge vrouw weet zich in de herkan
sing die zij 'krijgt, te herstellen zonder enige
rancunes tegenover hetgeen haar overkwam,
dan hebben wij ons doel bereikt. Ik geloof
niet meer te mogen verwachten
(Nadruk verboden.)
GOOFJE GOOCHEM
Ganzepoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES
