caballero
P.i. VERBURG
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 14 mei 1966 no. 3196
ttewa
en
VOOR ALLE LEEFTIJDEN!
NAZI'S OPNIEUW
IN POLITIEKE
LEVEN?
een Nederlands meisje in de Egyptische mannenmaatschappij
Miss Laila heet ze voor haar collega's op het kantoor van de Egyptische
toeristenorganisatie. Miss Laila heet ze ook voor een heleboel andere Egyptena-
ren, want wie ook maar iets met de toeristenindustrie te maken heeft, weet, dat
zij het is die de Nederlandse belangen vertegenwoordigt.
Deze 23-jarige Nederlandse heeft het niet gemakkelijk in Caïro, de hoofdstad
van het land van de farao's. In het afgelopen jaar zijn haar de problemen wel
eens bijna te veel geworden, als er weer iets niet georganiseerl bleek, als voor de
zoveelste maal allerlei afspraken niet werden nagekomen en als zij steeds op
nieuw moest proberen de eeuwige indolentie en de eeuwige afschuifsystemen
te doorbreken en 24 uur per dag in touw was.
Maar miss Laila voelt zich thuis in het nabije oosten.
hun te vertellen hoe het moetMaar
Eulalia weet wat zaken doen is. Zelfs de las
tige Egyptische mannen kan zij als het no
dig is om haar vinger winden.
„Het berust allemaal gewoon op toeval,
dat ik hier zit," vertelt ze zelf. „Toen ik van
de schoolbanken kwam wist ik nauwelijks
wat ik wilde gaan doen. Ik kwam achter de
balie van een reisbureau terecht in Eind
hoven, mijn woonplaats. We organiseerden
touringcarreizen naar Oostenrijk en Zwitser
land".
Dat de reisbureaus de laatste jaren een
enorme groei hebben meegemaakt is alge
meen bekend. Ook het Eindhovens reibu-
reau bleef niet in zijn oude vorm. Al spoe
dig bleek dat Eulalia Sturtewagen voor geen
probleem uit de weg wilde gaan en haar
stoeltje achter de balie werd verwisseld voor
een zwervend bestaan. Ze trok naar Joego
slavië en Mallorca en de ervaring die ze er
op deed komt haar nu, als 23-jarig meisje,
in Egypte heel goed van pas.
Station Harem!
In hel land van de zon en de pyramiden
is Eulalia eveneens door toeval gekomen.
Eulalia, de Nederlandse „doordouwster" in
Caïro
Worstelend met bureaucratie, corruptie en
geheime politie.
Caïro is een stad waar een grotere tegen
stelling heerst tussen rijk en arm dan wij
ons kunnen voorstellen, een stad waar de
verkeerspolitie voor vijf piaster (veertig
cent) er voor zorgt dat het verkeerslicht op
groen springt als je er aan komt, een stad
waar rechts inhalen, snijden en zonder licht
rijden de meest normale handelingen zijn
van iedere automobilist, waar voetgangers
door aanhoudend claxongeloei op de vlucht
worden gejaagd, een stad waar schapen en
ezelwagentjes niet uit het straatbeeld weg
te denken zijn en waar alle weggebruikers
schijnen te hebben afgesproken zoveel mo
gelijk lawaai te produceren.
Caïro is ook de stad van de bureaucratie.
Opdat er geen werkloosheid zou heersen
heeft iedereen een baantje gekregen zodat
nu iedere instelling, elk kantoor met een
topzware bezetting worstelt. Egypte is een
land, dat op de rand van de kloof die het
democratische westen van het oostelijk blok
scheidt, balanceert. Geen wonder dat Nas
ser zijn dictatuur moet handhaven met een
uitgebreid geheim leger.
Egypte is ook het land van zon en van
historie. Een rijke schat van cultuurhisto
rische monumenten hebben vijftig eeuwen
getrotseerd en verschaffen het nu een bron
van inkomsten als toeristische trekpleister.
Geen probleem te groot
Om deze reden is het dat Eulalia Sturte
wagen in Egypte is beland. Zij is het die
de strijd durfde aan te binden tegen de
Egyptische bureaucratie, de laksheid en ge
makzucht op een van de moeilijkste pos-
ten die haar als organisatrice van toeristen
trips maar kon toevallen. Zij staat als meisje
alleen in een mannenmaatschappij. De Egyp-
tenaren zijn geneigd de neus op te halen
voor een vrouw die de euvele moed heeft
„Ik zou naar Athene gaan, de koffers waren
gepakt en het vliegtuig stond klaar Door
weersomstandigheden kon het toestel niet
vertrekken en ik was nog maar nauwelijks
van Schiphol terug of een telefoontje vertel
de dat de zaken van het reisbureau in Caïro
dreigden mis te lopen en dat er dringend
iemand naar toe moest. Nou, een dag of wat
later stond ik naar de zeilbootjes op de Nijl
te kijken."
Eulalia is nu alweer een jaar in Egypte.
Ze kent de Egyptenaren en weet honderd
Nederlanders per week een onvergetelijke
vakantie te bezorgen.
„Het gaat hier allemaal niet zo eenvoudig,
als de Egyptenaren eens hun afspraken na
komen dan zijn er wel weer toeristen die
problemen scheppen. Zo was er een dame,
die de ramen van de bus stuksloeg en de
benen nam toen ze een station met hekken
er om heen aanzag voor een harem en er
voor paste daarin te worden opgesloten! Ze
is toen in een inrichting opgenomen, maar
wat daar al niet bij komt kijken en hoeveel
handtekeningen er niet gezet moeten wor
den. Handtekenigen zetten is trouwens een
geliefkoosde bezigheid van de Egyptenaren.
Als je je een auto aanschaft hier moet je
27 handtekeningen hebben om een blauw
nummerbord te krijgen zoals dat van buiten
landse automobilisten wordt vereist".
Wantrouwen
„En dan dat verschrikkelijke onderlinge
wantrouwen hier, dat een van de meest ken
merkende eigenschappen ds van de Egyp
tische samenleving. In een kapperszaak
wordt bijvoorbeeld ieder schaartje achter
slot en grendel bewaard".
Miss Laila, zoals ze genoemd wordt, weet
ook dat haar kamer geregeld wordt onder-
zooht door de geheime politie naar aanlei
ding van een vals gerucht dat zij een der
grootste geldsmokkelaarsters van Caïro zou
zijn. Maar de geheime politie noteert zélfs
op de straathoeken de nummers van passe
rende auto's om te kunnen nagaan wat de
buitenlanders in het land uitvoeren
Steeds weer stuit Eulalia Sturtewagen op
problemen, maar geen er van gaat zij uit
de weg. Zij is een van de Nederlanders die
hun werk in den vreemde verrichten, on
opvallend, maar nuttig.
(Nadruk verboden.)
(Van onze correspondent.)
Goede betrekkingen met
Pakistan levensnoodzaak
Veel te veel agrariërs
Singapore (P.A.) In honderden dorpen en steden van India wordt thans op
grote schaal voedsel verstrekt aan de hongerige bevolking. Voedsel, dat dankzij
spontane giften van de bevolking van verschillende Europese landen (w.o. Neder
land!) en de Ver. Staten is bijeengebracht en nu met vliegtuigen en schepen
wordt aangevoerd en met treinen en vrachtwagens naar de ergst getroffen gebie
den wordt gereden.
Mobiele poliklinieken trekken over de stoffige landwegen om vitaminen en ge
neesmiddelen uit te delen. Allerlei organisaties als het Rode Kruis, missie en zen
ding verlenen hulp bij de organisatie van deze activiteiten, die honderdduizenden
Indiërs tot de maand september, wanneer de nieuwe oogst wordt binnengehaald,
van de ergste ontbering zal vrijwaren.
In de komende 5 jaar zal India 11 miljard dollar aan economische hulp van
het buitenland ontvangen, maar noch tans bestaat de vrees dat honger en gebrek
voorshands tot de „normale" verschijnselen van dit land blijven behoren.
Buitenland kan India niet redden
In India staat men thans voor het pro
bleem de produktie zó op te voeren, dat er
elk jaar 9 miljoen mensen méér kunnen
worden gevoed. Helaas zijn er allerlei fac
toren, die de economische groei tegenhou
den. De conflicten met Pakistan, alsook de
vrees voor Chinese agressie, dwingt de re
gering steeds meer géld te besteden aan
defensieve uitgaven, hetgeen uiteraard een
belasting betekent voor de toch al magere
nationale hulpbronnen.
Momenteel besteedt India jaarlijks liefst
1438 miljoen dollar aan defensie. Dat komt
neer op 4,3 °/o van het nationale inkomen.
Mede hierdoor is de buitenlandse schuld
van dit land enorm gegroeid. Bedroeg deze
in 1955 nog slechts 0,3 miljard dollar, nu is
dat 4 miljard dollar.
Voor India is boven alles een verbetering
van de betrekkingen met Pakistan van uit
zonderlijk groot belang. De Duitse expert
Prof. Baade, die studie heeft gemaakt van
de economische situatie in beide landen,
meent dat wanneer India en Pakistan zouden
samenwerken bij de exploitatie van natuur
lijke rijkdommen, dit tot reusachtige voor
delen zou strekken. Zo zou een goed ge
bruik van de Brahmapoetra-rivier in de bo
venlanden van Assam een periode van wel
vaart kunnen inluiden voor dit gebied en
ook voor oost-Pakistan. Voor de uitvoering
van dit plan moeten 35 stuwdammen wor-
Het valt niet mee 27 handtekeningen bij de autoriteiten te ha
len, als niet alleen Egyptische ambtenaren, naar ook schapen je
de weg versperren
den gebouwd om water op te vangen ten
behoeve van de opwekking van elektriciteit
en voor de irrigatie. Pakistan zou dan moe
ten bijdrage in de kosten, maar in ruil daar
voor goedkope energie ontvangen. Het ver
mogen dat van deze stuwdammen kan wor
den betrokken wordt op 63 miljard kWh
per jaar geschat. Dat is meer dan het hui
dige gebruik van elektrische energie in In
dia en Pakistan samen!
70 dollar per hoofd
Ook op ander gebied zouden de twee
buurlanden kunnen samenwerken. Zo zijn de
meeste transportmiddelen tussen India en
Pakistan buiten gebruik gesteld. Het goe
derenverkeer is onvoldoende. Op het ge
bied van de handel liggen er voor de twee
staten enorme mogelijkheden.
Pakistan zit te springen om kolen, ijzer,
ijzererts, staal en andere mineralen uit India.
In ruil hiervoor zou India aardgas, katoen,
rijst, fruit, groente, vis en jute uit het buur
land kunnen importeren. De stormachtige
stijging van het geboorteoverschot in beide
landen, die de bevolking van India jaarlijks
met 9 miljoen en in Pakistan met 2 miljoen
doet toenemen, maken een verbetering van
de betrekking tot een levensnoodzaak.
De levensstandaard in India bedraagt mo
menteel 70 dollar per hoofd van de bevol
king per jaar. Zouden de betrekkingen met
Pakistan echter verbeterd worden, dan zou
volgens prof. Baade India nog voor 1985
een inkomen van 200 dollar per hoofd van
de bevolking kunnen bereiken.
Verborgen werkloosheid
In 1498 landde Vasco da Gama bij Cali-
cute en strooide op de Indische 'bodem het
zaad, waaruit eens de Europese levensboom
zou opgroeien. Thans is de invloed van de
westerse techniek tot in alle uithoeken van
het Aziatische continent doorgestraald. Ou
de levensvormen lijken gedoemd om te ver
dwijnen, de nieuwe opvattingen worden
echter moeilijk aanvaard.
Dat is een strijd die de ontwikkeling van
vele oosterse naties kenmerkt en die in In
dia het sterkst is. In dit land bieden de
krachten van het verleden meer tegenstand
dan elders, zij zijn niet latent en weerloos,
maar levend, dynamisch, strijdbaar.
Hoewel de armoede op het platteland
veruit het grootst is, verzet de agrarische be
volking zich dikwijls met hand en tand te
gen elke poging tot modernisering. De grote
meerderheid van de Indische bevolking is
werkzaam in de landbouw, in sommige stre
ken tot 80 °/o toe! Het kleinbedrijf domineert.
Terwijl in de sowjet-unie wordt gestreefd
naar zeer grote landbouwbedrijven, die wor
den geëxploiteerd door de staat of door
coöperaties van boeren, heeft de overheid
Iedereen is dol op de Luxaflex aluminium jaloe
zieën! Het licht wordt heerlijk zacht getemperd
of in de slaapkamer geheel buitengesloten.
Kamers worden met één simpel handgebaar
„gesplitst" en de kinderen kunnen het solide
materiaal niet stukspelen! Zelfs het schoonhouden
is een genoegen... zo eenvoudig is het.
ALUMINIUM JALOEZIEËN
Kortgene
Woninginrichting
Bezorgdheid in West Duitsland
Bonn (NNP) Sinds Hitiers Derde Rijk
door de massale inspanningen van de Ge
allieerden grondig werd vernietigd, hebben
neo-nazi partijtjes regelmatig gepoogd vas
te voet te krijgen in het na-oorlogse politie
ke leven van West-Duitsland. Erg bezorgd
is men daarover nooit geweest. De groepe
ringen slaagden er nooit in een redelijk
aantal stemmen te vergaren. Het bleven
kleine uitspattingen in het groeiproces, dat
de Bondsrepubliek heeft doorgemaakt.
Klein, maar toch niet helemaal onschul
dig. Opnieuw heeft een partij de kop op
gestoken, die verdacht veel in haar doel
stellingen en werkwijze weg heeft van de
Nationaal Socialistische Partij, die eens Hit-
Ier aan de macht bracht. Leidende Duitse
kringen zijn nu wel degelijk bezorgd. Het
gaat om de „Duitse Nationaal Democrati
sche Partij" (NPD). De West-Duitse minis
ter van binnenlandse zaken, Paul Lüboke,
zei bezorgd: „Opnieuw dreigt gevaar van
rechts radikale elementen". Hij stelde vast,
dat de verkiezingsbijeenkomsten van de
NPD „verdacht veel leken op de vroegere
bijeenkomsten van de nazi's".
Vorig jaar september behaalde de NPD
bij de algemene verkiezingen twee procent
van de in totaal uitgebrachte stemmen. Dat
was lang niet voldoende om de wettelijke
termijn van vijf procent, die nodig is om
tot het parlement te worden toegelaten, te
kunnen behalen. Bij regionale verkiezingen
die kort geleden zijn georganiseerd, boekte
de NPD echter belangrijke winsten. In Bei
eren, Sleeswijk Holstein en Hamburg ver
dubbelde of verdriedubbelde de partij haar
aanhang. In elf gemeenten in Sleeswijk
Holstein (in het uiterste noorden van de
Bondsrepubliek) kreeg de NPD gemiddeld
tien en een half procent van de stemmen.
De „Nationaal Democratische Partij"
schijnt er in te zijn geslaagd om, zoals haar
opzet was, de aanhang van de talrijke splin
tergroeperingen onder haar vlag te verza
melen. Een vlag die aan duidelijkheid niets
te wensen overlaat. Vuurrood, evenals die
van de nazi-partij uit de Hitlertijd. Het ha
kenkruis is echter verdwenen. Daarvoor in
de plaats is een suggestieve witte cirkel ge
komen. Wie wil, kan de swastika er zo in
terugzien.
Naar aanleiding van de verkiezingsuitsla
gen schreef het invloedrijke West-Duitse
weekblad Der Spiegel: „Er is geen twijfel
mogelijk. Voor de eerste maal in de geschie
denis van de Bondsrepubliek is het rechtse
radicalisme meer dan een wassen neus. Wat
een dozijn splintergroepjes nooit is gelukt,
behaalde in één klap de NPD: een noe
menswaardige toeloop".
Partijvoorzitter Fritz Thielen, eigenaar
van een cementfabriek in Bremen, en
plaatsvervanger Adolf von Thadden ont
kennen, dat hun NPD een „partij van
oud-nazi's" is. Maar feit blijft, dat van de
18 bestuursleden van de partij er liefst 12
actief zijn geweest in de NSDAP. Alle 12
traden al tot Hitlers partij toe in 1930 of
1931 en zijn tot het bittere einde nazi ge
bleven.
De stellingen van de partij liegen er ook
niet om. Het lijken echo's van een verle
den, waarvan ieder hoopte, dat het was uit
gestorven. Zo zegt Adolf von Thadden, van
wie men veronderstelt, dat hij achter de
schermen de ware partijleider is: „Vreem
de kunst bedreigt de eigen (Duitse) volks
cultuur" en waarschuwt 'hij tegen „de ze
denverwildering van een hoop individuen op
Duitse bodem". Na de verkiezingen schreef
in het NPD-partijblad een vormalige „SS-
Hauptsturmführer": „onze kiezers vormen
de elite onder het kiezerskorps".
Het hoofdbureau van de partij, gevestigd
in Hannover, verklaarde begin april: „Wij
hebben nu 16.298 leden. Het zijn allen men
sen, die willen, dat Duitsland zich nog
eens vernieuwt". In de verkiezingspamflet
ten wordt de NPD-kiezer opgeroepen „de
gewetenloze kliek, die onze nationale, mo-
ïele en zedelijke waarden stelselmatig naar
beneden haalt, niet langer te dulden". Het
zijn geluiden, die al eens eerder in Duits
land zijn gehoord en ook toen aanvanke
lijk met een schouderophalen werden be
groet.
„Toch zijn we geen nazi's", zegt de NPD.
Tegelijkertijd organiseert de partij fakkel
optochten en parades op dezelfde plaats in
Neurenberg, waar eens Hitler zijn gigan
tische jaarlijkse bijeenkomsten hield.
in India het kleine landbouwbedrijf juist be
vorderd. Zo zijn hier boertjes die er be
drijfjes van.... een halve hectare op na
houden. Van zulke kleine akkertjes, die bo
vendien minder opbrengen dan in Europa of
de Ver. Staten, kan men nauwelijks bestaan.
Liever gebrek
De „verborgen werkloosheid" in de In
dische landbouw is schrikbarend. Niettemin
wil het gros van deze boertjes nog liever ge
brek lijden op het platteland, dan een re
delijk loon in een van de stedelijke fabrieken
verdienen. Men is verknocht aan het leven
in de dorpsgemeenschap. Psychische gebor
genheid vormt de grondslag van deze vorm
van samenleving. Het nieuwe wordt er ge
weerd, men handelt traditioneel. Maar lang
zaam maar zeker begint deze wereld met
zijn rustige zekerheden toch uiteen te val
len.
Van een echte sanering van de Indische
landbouw kan evenwel nog niet worden ge
sproken. Er zijn trouwens geen plannen te
bedenken, die op korte termijn een flinke
verbetering kunnen brengen.
Zware hypotheek
De opvatting van Mahadma Ghandi, dat
innerlijke vrede belangrijker is dan materiële
welvaart, wordt nog altijd door miljoenen or
thodoxe hindoes aangehangen. Vele hindoes
houden zich niet bezig met de vraagstukken
van vernieuwing of verbetering in het maat
schappelijk bestel, maar alleen met die in de
menselijke ziel. Wat betekent maatschap
pelijke ellende, als men volgens het leer
stuk van het karma nog miljoenen jaren
heeft te leven
Temidden van gebrek en armoede be
waart de hindoe zijn gemoedsrust, een diep
geworteld respect voor de natuurlijke orde
der dingen. Hij gelooft heilig dat hij wiens
geest niet door het lijden wordt geschokt,
de klaarheid van geest zal verkrijgen
Op die wijze houdt ook de hindoe-intelli-
gentia zich innerlijk afzijdig van de westerse
levensopvattingen
Dat betekent al evenzeer een rem op elke
sooiale vooruitgang. Deze erfenis van het
anders
dan
andere
CONSTANTE KWALITEIT-25 STUKS ft.SO
verleden is de zwaarste hypotheek, die op
de Indiase cultuur rust. Buitenlandse hulp
kan India wel helpen maar niet redden.
Slechts in de geest van een volk schuilt de
kracht een sociale orde te doorbreken. Maar
zolang de conserverende krachten nog zo
veel invloed hebben, komt er van een der
gelijke „doorbraak" niet veel terecht.
(Nadruk verboden.)
