NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
geopend
Plonrier heeft DE schoenen
'T STILLE AVONDJE....
OPENING
Renniesl
W
No. 3174
Zaterdag 4 december 1965
69e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 206882
Abonnementsprijs I 3.00 per jaar Franco per post 7.50 Advertenties 8 cent per mm
Voor fouten in advertenties, per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen
We zouden er niets aan doen dit jaar. „Er"
sloeg natuurlijk op Sinterklaas. „Nee", had
m'n vrouw gezegd, die op sommige punten
een onverwacht doorzettertje blijkt, „we
slaan die toestand dit jaar maar eens over.
Na al die onkosten van de verhuizing..en
trouwens onze Mieneke kan er toch niet bij
zijn enne..enfin wat doe je dan zo'n hele
avond met z'n tweeën?"
Uit dit laatste kan de geachte lezer dus
voor zich de conclusie trekken dat we de
eerste wilde jaren wel te boven zijn en wat
betreft Mieneke..tsjawat doe je er aan
als je dochter een week voor Sinteklaas wel
gemoed haar huwelijksreis begint? Jawel,
een hele drukte zegt u dat wel. Maar nu
scheen dan de rust weergekeerd of liever,
het leek wel of er een soort rust van zwaar
der kaliber in ons huis was neergedaald nu
de dochter met haar echtgenoot, hun koffers,
het gedoe met familie, receptie, telefoons
tot de conclusie dat zelfs de gevonden voor
werpen een mijter vermeldden. Bij de
soheepvaartberichten vond ik uiteindelijk een
neutraal gebied, al bleek het stoomschip Ni-
colaas een verdacht addertje onder het gras.
Met een zucht legde ik de krant weg.
„Hier is je koffie", zei m'n vrouw. „Dank
je lieve" mompelde ik afwezig en ontdekte
onmiddellijk een speculaasje op het schotel
tje. „Hm!" zei ik. „Niet goed?" informeerde
m'n vrouw nogal vaag. „Oh zeker, zeker"
zei ik. En toen werd er gebeld.
Nu weet ik niet wat uw reaoties zijn als
er op sinterklaasavond onverwacht gebeld
wordt, maar sedert m'n prilste jeugd geeft
het me altijd zo'n aangenaam opwindend
gevoel van nou-gebeurt-het. Zo ook nu.
Wat er in eerste instantie gebeurde was
het verwijderen van de koffie van m'n broek
Boer is twee maanden geleden naar Zwolle
vertrokken. Had u een vaste afspraak voor
ieder jaar, Sinterklaas?"
„Harkema ~ïs de naam", zei de bisschop
ongemakkelijk, „ik dacht 'tal toen u oop'n
deed. Dat zit fout.-En Piet het 't ook al
laat'n weet'n. Maar ik zal.
We zullen u de voornemens van de krasse
goedheiligman besparen. Het waren er vele,
veleHoofdzaak is, dat we na een stiet
kwartiertje de vertoornde beroepsklaas de
deur uit hadden en elkaar betekenisvol zaten
aan te staren.
„Ik heb eens een man gekend, die heette
Broekema, begon mijn vrouw dromerig, „en
die speelde voor kerstmannetje. „Daar had'ie
het zó druk mee, dat'ie soms al weken van
tevoren er mee begonEén keer was hij
zelfs al op sinteklaasavond
Kortom, nu alle extra drukte als bij toverslag
verdwenen was.
Het idee van mijn vrouw had op zichzelf
genomen iets vooruitzienerigs gehad. Zo van
na die trouwerij kan je geen extra rompslomp
meer gebruiken. Maar nu alles voorbij was
en wij met de Grote Stilte zaten, leek iedere
verstrooiing wenselijker dan dit extra geac
centueerde „helemaal niks".
„Je moet je vrouw haar zin geven", had
den ze op kantoor gezegd, „een moeder voelt
die dingen nu eenmaal anders.Hoewel
de zegsman in dit geval vrijgezel was en zijn
adviezen dus nog uit zijn kindertijd moesten
stammen, leken zijn woorden mij naast ver
jaard ook niet vrij van ongenuanceerdheid.
Als ik een lijst moest opmaken van dingen
v/aarin een vrouw haar zin moest hebben
omdat zij ze als moeder iets anders aanvoel-
vanaf woensdag 1 december
1965 is ons
cafétaria
„De Zandkreek"
Hoofdstraat 31 -33 te Kortgene
Beleefd aanbevelend,
Fam. Van de Plasse-
Van Ardenne
de, besloeg deze een terrein variërend van
de aankoop van het nieuwe autootje tot aan
het 's avonds beslist de hond niet willen uit
laten. Maar om kort te gaan: het werd vijl
december en we deden niets.
Goed, er stond een flesje wijn bij het eten
en de pudding schitterde als een juweel dit
keer, maar daarna, na de afwasde krant,
het breiwerk, de stilte.
Nou ja, stilteom acht uur hoorden we
bij de buren geluiden die de inzet van een
nadrukkelijke klaasviering verraadden. Ge
lach, gestommel, de „stoomboot", stampend
op de piano ten gehore gebracht, kortom, de
bekende verschijnselen.
Ik boog me over de krant, onwillekeurig
geïrriteerd door het feit dat ik zo ingespan
nen zat te luisteren. Op de voorpagina bleek
zelfs de hoofdredacteur dit keer bezweken
voor de verleiding om de internationale po
litieke situatie in de pakjesavondsfeer te be
trekken. Dit leek me niet de juiste stof om
de zinnen wat te verzetten en ijlings sloeg
ik het blad open op zoek naar het stads
nieuws, dat echter voornamelijk bleek te be
staan uit verslagen van bezoeken van de
Sint, gelardeerd met een serie foto's van
juichende kinderen en lachende Zwarte Pie-
ten.
Snel over naaT de economische rubriek:
Sint Nicolaas en de omzet van de midden
standDit werd te gek. Ik stootte een ge
kweld gebrom uit, bladerde verder en kwam
en liet zich zuchtend neer
op de paraplubak
en daarna zeiden m'n vrouw en ik gelijktij
dig: „Van de kinderen kan het niks wezen".
Want dat was iets wat we ter voorkoming
van onverwachte situaties van te voren dege
lijk met ze hadden afgesproken. Verdere ac
tieve Sintvierders bezaten we niet in onze
omgeving, dus de deur stond wijd open voor
Het Onverwachte.
Toen de huisdeur óók wijd open stond
was Het Onverwachte meteen zichtbaar.
Voor ons stond Sint Nicolaas. Hijzelf. De
mijter een tikje scheef, een fiks gat in de
baard en het moet me van het hart, gekleed
in een wel zeer smoezelige tabbaard.
„Mijn naam is Harkema", stelde de bis
schop verrassend vast en liet zich zuchtend
neer op de paraplubak. „O", wist ik te zeg
gen. „Ik kom er niet in", vervolgde de Sint
met een onmiskenbaar noordelijk accent.
,,'tls wat moois!" Dit kwam ons redelijk
voor, alhoewel het er allemaal niet duidelij
ker op werd. „Gaat u even in de kamer,
Sint", giechelde mijn vrouw, „kijk, uw zetel
staat al klaar.En ze wees op mijn ge
makkelijke stoel en achter Sints rug om te
gen mij op haar voorhoofd.
Sint zat inmiddels en keek ons wat zielig
aan. „Heb nog geprobeerd er achter in te
koom'n" verklaarde hij met een moedeloos
gebaar naar z'n gehavend voorkomen; „maar
daar zat 'nhond". En dat kon kloppen, want
Bruun is een waaks beestje.
De bisschop pauzeerde even, streek z'n
verfomfaaide baard wat glad en riep ineens
beschuldigend: „Jullie bent niet D'n Boer".
Ook dat getuigde van een bijzondere opmer
kingsgave, wat ik dan ook naar voren bracht.
„Daar hê je't al" mompelde Sint narrig. „Ze
benn'n verhuisd". „Zeker!" riep mijn vrouw,
die het nu begon te dagen. „De familie De
De bel ging. Als door een schorpioen ge
beten vloog ik overeind. „Dat is Broekema"
hinnikte mijn vrouw nog, maar ik stond al
bij de voordeur. „Harkema?!" Broekema?!"
riep ik nog nijdig naar mijn gade, terwijl ik
de deur openrukte: „ik.
„Nee meneer, Tadema is de naam", zei de
grinnekende telegrambesteller die voor mijn
neus stond, en hij reikte me zijn boodschap
over. Ik geloof wel dat ik de jongen nog zo
iets als een speculaasje heb geoffreerd, maar
verder herinner ik me alleen dat mijn vrouw
en ik allebei tegelijk aan het telegram be
gonnen te scheuren. En de inhoud maakte
meteen aan alle rust, voor zover daar nog
sprake van geweest was, een eind.
„Hopen huwelijksreis vijf december thuis
te besluiten" stond er. „Kan wel laat wor
den, maar komen in ieder geval. Mieneke en
Jan".
„Tóch nog een heerlijk avondje" zei mijn
vrouw met een dun stemmetje en ging bij
de buren een suikerhart lenen.
S. Graham.
(Nadruk verboden).
Nederlands
Kamerkoor
naar Kortgene
Het Nederlands Kamerkoor, onder leiding
van Felix de Nobel, zal op donderdag 9 de
cember a.s. in „De Stadswijnkelder" te Kort
gene om 8 uur een concert geven.
Deze groep, die nagenoeg op alle podia in
Nederland en op zeer vele in het buitenland
heeft gestaan, bestaat uit 18 beroepssolisten:
6 sopranen, 4 alten, 4 tenoren en 4 bassen.
Alhoewel allen solisten, die ook als zodanig
regelmatig werkzaam zijn, vormen zij een
harmonische groep, één instrument, bespeeld
door de vaardige handen van zijn dirigent
Felix de Nobel.
Hij richtte het koor op in 1937, doch dit
trad aanvankelijk slechts voor de radio op.
Het heeft zich voornamelijk toegelegd op de
a-capellazang, dat is de zang zonder bege
leiding, een specifiek" Nederlandse kunst, die
haar bloeitijd had in de 15e en 16e eeuw.
Het doel van het koor is deze kunst weer op
te laten bloeien.
Op het programma van deze avond treft
u dus componisten aan uit genoemde peri
ode, doch ook hedendaagse, daar vele com
ponisten van deze tijd werden geïnspireerd
tot het schrijven van a-capellamuziek, juist
door de uitvoeringen van het Nederlands
Kamerkoor.
Ook zal het koor volksliederen zingen, be
werkt door Felix de Nobel en negro-spiritu-
als, die steeds een groot succes hebben.
Alle onderdelen zullen door de dirigent
mondeling worden toegelicht.
Men late de gelegenheid dit concert bij te
wonen niet voorbijgaan: het zal een werke
lijke openbaring blijken te zijn.
Uitslagen
postduiven-
tentoonstelling
Door de Noord-Bevelandse vereniging van
postduivenhouders werd zaterdag 27 novem
ber in „De Stadswijnkelder" te Kortgene een
postduivententoonstelling georganiseerd. In
totaal waren er 767 inzendingen van 90 ver
schillende duivenmelkers uit de gehele pro
vincie. De uitslagen waren als volgt:
Doffers van 1961 en ouder: le prijs S. Kod
de, Veere; 2e prijs J. E. van Driel, Groede.
Doffers van 1962: le prijs L. de Fouw,
Kortgene; 2e prijs M. van Belzen, Arnemui-
den.
Doffers van 1963: le prijs L. de Fouw,
Kortgene; 2e prijs J. J. Goulooze, Colijns-
plaat.
Doffers van 1964 A: le prijs G. van Liere,
Colijnsplaat; 2e prijs J. de Zutter, Sluis.
Brandend maagzuur?
helpen direkt!
Doffers van 1964 B: le prijs W. Minder-
houd, Westkapelle; 2e prijs J. A. van der
Lijcke, Zuidzande.
Doffers 1965 A: le prijs L. A. Lievense,
Vlissingen; 2e prijs J. Pieters, Goes.
Doffers 1965 B: le prijs J. Simpelaar, Oost
burg; 2e prijs L. de Fouw, Kortgene.
Doffers 1965 C: le prijs J. de Bel, Mid
delburg; 2e prijs J. C. Verwijs, St. Philips-
land.
Doffers 1965 met gouden en Derby-rin
gen: le prijs L. de Fouw, Kortgene; 2e prijs
W. Minderhoud, Westkapelle.
Late doffers 1965: le prijs P. J. Verburg,
Kortgene; 2e prijs A. Zweemer, Borssele; 3e
en 4e prijs P. J. Verburg, Kortgene.
GENEESMIDDELEN
BANDAGES
PARFUMERIE
A.Cvan der^REST
LANGE KERKSTP 42Bi GOES
■B1LIÜU5/Ü
Het terzake kundige adres!
Geneesmiddelen
ook de homeopatische.
Verband- en verplegingsartikelen
Ziekenmeubelen
breukbanden, buikbanden,
herniabanden, elastieken kousen
en ook „Supp-hose" steunkousen,
steunzolen enz.
Alles aan juiste maten
Parfumerieën:
toiletartikelen,
schoonheidsmiddelen, enz.
Fantastisch grote sortering I
Hoogtezonnen
de originele „Hanau"
Weegschalen,
Elektr. verwarmingsdekens,
massage apparaten, enz.
Duivinnen van 1962 en ouder: le prijs M.
van Belzen, Arnemuiden; 2e prijs J. Zuid-
weg, Anna Jacobapolder.
Duivinnen 1963: le, 2e en 5e prijs P. J.
Verburg, Kortgene.
Duivinnen 1964 A: le prijs M. van Bel
zen, Arnemuiden; 2e prijs K. van de Gruiter,
Arnemuiden.
Duivinnen 1964 B: le prijs P. J. Verburg,
Kortgene; 2e, 3e en 4e prijs M. Karstanje,
St. Laurens.
Duivinnen 1965 A: le prijs J. Zuidweg,
Anna Jacobapolder; 2e prijs L. de Fouw,
Kortgene.
Duivinnen 1965 B: le prijs K. Roelse,
Westkapelle; 2e prijs C. Hoek, Middelburg.
Duivinnen 1965 met gouden en Derby-
ringen: le prijs J. J. Becu, Groede; 2e en 3e
prijs A. Zweemer, Borssele.
Late duivinnen 1965: le prijs L. de Fouw,
Kortgene; 2e prijs J. de Zutter, Sluis.
De mooiste oude doffer: L. de Fouw, Kort
gene.
De mooiste jarige doffer: G. van Liere,
Colijnsplaat.
De mooiste jonge doffer: L. de Fouw,
Kortgene.
De mooiste oude duivin: M. van Belzen,
Arnemuiden.
De mooiste jarige duivin: P. J. Verburg,
Kortgene.
De mooiste jonge duivin: K. Roelse, West
kapelle.
GOOFJE GOOCHEM
Ganzcpoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES
