NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Raadsvergadering Kortgene
Plonvier heeft DE schoenen
agrarische
eetlust
Gemiddelde Nederlander vertoont een
No. 3158
Zaterdag 14 augustus 1965
68e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 206882
Abonnementsprijs f 3.00 per jaar Franco per post f 7.50 Advertenties 8 cent per mm
Voor fouten in advertenties, per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen
In de dezer dagen gehouden openbare
raadsvergadering te Kortgene waren de nog
herstellende zieken, mevrouw Janssen en de
heer Wolse, afwezig.
Na het openingswoord van de voorzitter,
wnd. burgemeester P. J- Bom werden de no
tulen onveranderd vastgesteld en een aantal
ingekomen stukken voor kennisgeving aan
genomen.
Hierna las wethouder Breure de volgende
verklaring voor:
Mijnheer de voorzitter,
Naar aanleiding van een vraag in de vo
rige raadsvergadering,, afkomstig van het lid
Welleman, aangaande het afschuiven van
verantwoordelijkheid door ondergetekende,
viil ik graag een korte verklaring geven, daar
is gebleken dat er enig misverstand is gere
zen doof publicaties in de pers.
Zoals gesteld in de P.Z.C. zou er bij mij
twijfel zijn gerezen, welke gedragslijn ik
moest volgen. De werkelijkheid is, dat bij
het binnenkomen van de aanvrage (om ont
heffing van het sluitingsuur) op woensdag
deze door mij is geparafeerd met neen. Op
donderdag werd ik benaderd door de secre
taris, hoe dit nu moest, waarop ik weer neen
heb gezegd. Twijfel is er bij mij helemaal
niet geweest.
Ik verwacht dat het secretariepersoneel
een besluit van een loco-burgemeester ook
uitvoert.
Verder zij vermeld, dat ik vrijdags ook
zelf met vakantie ging, waardoor de derde
wethouder op die dag loco werd, waarvan
gebruik is gemaakt om bedoeld stuk aan
haar voor te leggen, maar dit is buiten mijn
verantwoordelijkheid.
Wat het punt van beleid betreft is mijn
mening, dat de Raad een beleid voert, ver
der, dat burgemeester en wethouders dat be
leid uitvoeren zoals de Raad dit wil en ten
slotte kan een burgemeester in bijzondere
gevallen ontheffingen verlenen van (b.v. in
bovengenoemd geval) de politieverordening.
Nu zal die beslissing tot ontheffing door de
burgemeester ten eerste berusten op het
principe van hem en ten tweede op de
openbare orde. Dit heeft volgens mij niets
met beleid te maken, daar het eerste punt
vaststaat en het tweede punt van geval tot
geval kan verschillen.
Zoals voor ieder toch bekend mag zijn is
hier bij mij twijfel onmogelijk en heb ik de
woorden „je doet maar" niet gebruikt. De
opmerkzame lezer heeft kunnen merken dat
de heer Welleman een vraag deed en direct
zolf het antwoord gaf (volgens de pers), zij
het dan een foutief of eenzijdig antwoord.
Van wie had hij die wetenschap? Als hij van
één kant was ingelicht, was het misschien
goed geweest ook aan de andere kant, dat
was bij mij, even te informeren, dan hadden
de misleidende koppen in de krant achter
wege kunnen blijven.
Mijnheer de* voorzitter, ik hoop dat deze
zaak nu ook voor ons lid Welleman duidelijk
is. Ik dank U.
Plet lid Welleman zeide hierop het vol
gende:
Als wethouder Breure er behoefte aan
heeft om op dat geval terug te komen dan
wil ik nogmaals duidelijk stellen, dat het mij
niet ging om het vergunning geven om 's za
terdags na 12 uur open te blijven. Het ging
er om wie die vergunning had gegeveri.
Als een raadslid een motie ondertekent,
die ten doel heeft om openbare gelegenhe
den na 12 uur 's zaterdags te sluiten en als
dat raadslid, ondertussen wethouder gewor
den, 14 dagen later vergunning geeft om
's zaterdags na 12 uur open te blijven, dan
blijf ik dat een eigenaardig beleid vinden,
een beleid van „zo de wind waait, waait
mijn jasje".
Wij verwachten een rechtlijnig beleid en
omdat in dit geval een draaierig beleid is
gevoerd, heb ik de betreffende wethouder
op de vingers getikt. Een gemeentebestuur
der dient onze gemeente niet al te belache
lijk te maken.
Als wethouder Breure, als loco-burge
meester, een besluit neemt en als dit besluit
zonder zijn voorkennis wordt veranderd,
dan meen ik dat er ergens iets niet klopt.
Ik vraag me dan ook af wie zijn bevoegd
heid hier te buiten is gegaan en of wethou
der Breure alles heeft geaccepteerd.
Als wethouder Breure hoopt dat een en
ander nu ook voor mij duidelijk zal zijn,
dan wil ik zeggen dat deze affaire voor mij
zo helder als glas is. Dat een onduidelijk
beleid is gevoerd is niet mijn schuld en ik
ben dan ook zo vrij geweest om daarop te
attenderen. Dat zal ik bij voorkomende ge
vallen blijven doen.
Wat de kop in de P.Z.C. betreft, dit is
buiten mijn verantwoordelijkheid.
De voorzitter sloot hierop de discussie.
Als „mededelingen" kwam het volgende
ter tafel: B. en w. hadden als leerling-ambte
naar ter secretarie aangesteld de heer De
Schipper van 's Heer-Arendskerke. De zit
tingen van een gemeente-ambtenaar te Co-
lijnsplaat en Kats zullen in den vervolge in
de middaguren plaats hebben. De in de vo
rige vergadering besproken verkeersproble
men worden in samenspreking met de po
litie nader bekeken. Het lid Van der Weele
zou gaarne de Havelaarstraat te Colijnsplaat
tot voorrangsweg zien verklaard.
Voor het dorp Kats zijn enige verbeterin
gen in de begroting voor 1965 opgenomen.
Voor wat de trottoirs te Kats betreft, de
grond daaronder behoort bij het Water
schap, een begroting van kosten is reeds
opgemaakt.
Van de middenstanders van Kortgene was
een verzoek ontvangen tot medewerking aan
een sierlijke verlichting in de Hoofdstraat
en in de Kaaistraat. B. en w. zijn steeds ge
voelig voor dergelijke activiteiten en heb
ben daarom besloten de stroom voor bedoel
de verlichting voor rekening van de ge
meente te nemen.
In een volgende vergadering zullen b. en
w. komen met plannen van een betere rio
lering in een gedeelte van de Voorstraat te
Colijnsplaat. Het lid Van der Weele noemde
in dit verband ook de Irenestraat aldaar, ter
wijl het lid Verburg enige plaatsen in Kort
gene noemde. Het lid Geelhoed wees op eni
ge zinkputten die door een ijzeren plaat met
6 gaten zijn afgedekt en daardoor niet in
staat zijn het hemelwater vlot te verwerken.
De voorzitter beloofde zijn volle aandacht.
Een algehele oplossing bij een dergelijke ab
normale regenval zou enkel ten koste van
veel goud zijn op te lossen.
Met ingang van het cursusjaar 1964'65
zal aan de Z.L.M. een bijdrage vanaf 25.-
per leerling worden verleend voor bezoek
van de lagere Land- en Tuinbouwschool te
Goes. Momenteel zijn er 4 leerlingen.
Zonder op- of aanmerkingen werden wij
zigingen van de Bezoldigingsverordening
1958, het ambtenarenreglement, de wacht
geldregeling, het verplaatsingskostenbesluit
en de arbeidsovereenkomstenverordening
goedgekeurd.
Aan de hand van riohtlijnen, die door
Ged. Staten worden verstrekt, werden de
jaarwedden en pensioengrondslagen per 1
januari 1965 van de secretaris, de ontvanger
en de ambtenaren van de burgerlijke stand
vastgesteld.
B. en w. werd een crediet verleend van
13.203.voor een uitbreiding van de be
graafplaats te Kortgene. De werkzaamheden
werden onderhands opgedragen aan de 'heer
A. van Hee te Kamperland, voor wat de be
planting betreft aan de firma Drijfhout te
Goes. Op een vraag van het lid Welleman
somde weth. Breure de moeilijkheden op
die aan de levering van alle planten verbon
den waren. Terwijl de voorzitter zeide, dat
eerst wordt nagegaan de mogelijkheid van
levering door eigen ingezetenen.
Voor het opknappen van enkele lokalen,
het opnieuw zwart maken van schoolborden
enz. in de U.L.O.-school te Kortgene ver
kreeg b. en w. een crediet van 2800.
Op de vraag van het lid Welleman wie deze
werkzaamheden moet uitvoeren, antwoord
de wetli. Breure, dat dit zal geschieden door
hem, die dit jaar het onderhoud van die
school is opgedragen.
Het verwonderde het lid Welleman, dat
de gunning van de beplanting begraafplaats
zonder medeweten van de raad onderhands
was gegund aan de firma Drijfhout, ter
wijl het opknappen van de U.L.O.-school
niet kan geschieden of de raad moet er eerst
haar goedkeuring aan geven. Hem werd, tot
zijn tevredenheid, door de voorzitter uitleg
gegeven, die er aan toevoegde dat Welle
man niet altijd zijn zin zal krijgen, wat Wel
leman deed opmerken: U ook niet.
Bij de rondvraag zeide het lid Welleman
dat op verscheidene plaatsen in de gemeente
op de trottoirs overlast wordt ondervonden
van overhangende heggen en struiken. Op
zijn vraag of het gemeentebestuur bereid
was de betrokkenen hierop te wijzen ant
woordde de voorzitter volmondig: ja, het is
reeds geschied.
Het lid Marcusse vroeg of de verbeterin
gen van de zoutschade aan de woningwet
woningen haast klaar waren. De voorzittter
antwoordde, dat deze woningen al klaar
moesten zijn, er was overeengekomen dat dit
werk een hall jaar zou duren en het duurt
reeds bijna 2 jaar. Hij noemde het een heet
hangijzer voor de gemeente dat hij, althans
nu nog niet, niet verder wilde bespreken.
Welleman noemde de minimale werkzaam-
den een 'groot schandaal, het lid Marcusse
noemde ze een aanfluiting, terwijl de voor
zitter het een nare zaak in de gemeente
vond. Het Tegelmatig van woning verande
ren kan volgens hem voor de gemeente op
een belangrijke huurderving komen te staan.
Dit laatste wilde de voorzitter nog niet on
derschrijven.
Het lid Kramer vroeg wederom naar een
paar lichtmasten in de Kerkstraat en aan de
Zuid-Langeweg, waarop de voorzitter ant
woordde dat deze zaak in behandeling is.
Patates-kramen hebben gouden tijd
(Van onze speciale verslaggever)
Vreemdelingen die op een avond door een
Nederlandse stad dwalen, zullen licht de in
druk krijgen dat het overgrote deel van on
ze bevolking thuis niets te eten krijgt. Over
al ziet hij mensen in halfdonkere portieken
van een kroket of nassibal happen, overal
komt hij mannen en vrouwen tegen, die be
gerig patates frites naar binnenwerken en
hun vingers, die woelen in de klodderige
mayonaise, gretig aflikken.
Ook de broodjeswinkel is in het stadse le
ven van na de oorlog een grote plaats gaan
innemen. Letterlijk iedereen heeft de smaak
te pakken van het uitbundig belegde brood
je, dat staandebeens voor een propere toon
bank geconsumeerd wordt. Maar ook in ver
schillende plattelandsgemeenten floreren de
ze bedrijfjes, merendeels gedreven door ijve
rige middenstanders die liever praten over
de kwaliteit van hun lekkernijen dan over
de grootte van hun omzet en de prijzen van
hun specialités.
Haastig snoepen welvaartsverschijnsel.
Wij hebben ons met een kop kippesoep en
een broodje tartaar genesteld op het donker
rood barkrukje in een propere broodjeswin
kel op het Damak in Amsterdam.
De eigenaar (we zullen hem Smidt noe
men) kennen we nog uit de eerste jaren na
de tweede wereldoorlog, toen hij kok was
in een zeer groot restaurant in het hart van
Amsterdam. In 1949 opende hij voor eigen
rekening en risico dit etablissement, waar
in de navolgende jaren 18 miljoen broodjes,
8 miljoen kroketjes, ontelbare slaatjes, kop
pen soep en koffie de magen van honderd
duizenden Nederlanders en buitenlanders
zouden vullen.
Vertegenwoordigers, journalisten, kantoor
personeel, chauffeurs en bezoekers uit de
provincie vullen het eetpaleis met gekout
en gekauw, alle rangen en standen worden
genegeerd. Een advocaat laat zich door een
chauffeur inlichten over de lonen van de
taxirijders, een journalist legt een bloemen
verkoper uit, waarom hij eerst tégen en nu
vóór Claus is.
Middag en avond.
We zien hier winkelende dames, die aan
een broodje of een kop soep de voorkeur
geven voor de traditionele thé complet of
slagroom met aardbeien in een lunchroom.
Jongste bedienden van bedrijven uit de om
trek komen zakken vol kroketten en loem
pia's halen voor personeel, dat moet over
werken of avonddienst heeft. En de fleuri
ge bediensters zijn nog bezig al deze
lekkernijen in te pakken, als de eerste eet-
klanten van de avond verschijnen: paartjes,
die haastig een paar broodjes consumeren
om dan af te druipen naar de eerste voor
stelling van de avondbioscoop, zakenlieden
die na een kop soep en broodje „doorgaan"
na de zoveelste vergadering en natuurlijk
kamerbewoners, zowel mannen als vrouwen.
Smidt vertelt: „In mijn zaak zijn al heel
wat jongelui met elkaar in contact gekomen.
Zij komen binnen voor een broodje lever
In vele straten schoten ze
als paddestoelen
uit de grond:
de patates-frites
en broodjeswinkels.
Het zijn tevens
de trefpunten voor de
tieners en twintigers.
maar gaan met een verloofde de deur uit".
Nog hebben deze smulapen de mond niet
afgeveegd, ol: tal van bekende gezichten
duiken op. Het is de tijd voor de artiesten,
die zich komen spijzigen voordat zij gaan
optreden.
Alle rang en stand.
Allerlei stadsmensen, die toch enkele uren
daarvoor thuis warm hebben gegeten, leg
gen tegen het middernachtelijk uur een bij
na agrarische eetlust aan de dag. En zoals
bij Smidt mensen van allerlei rang en stand
elkaar treffen bij een broodje pekelvlees of
half-om, zo gaat het in duizenden zaken in
ons land.
Waren er voor de oorlog alleen in de gro
te steden enkele gerenommeerde broodjes
zaken, die voornamelijk bestonden bij de
gratie van het zogeheten „uitgaande pu
bliek", de broodjeswinkels van nu floreren
bij de gratie van een zeer veelsoortig cliën-
tèle. Wij hebben zelfs het liefst d'e gewone
man als klant, want die heeft de meeste
honger", vertelt een bediende in een brood
jeszaak in de Korte Reguliersdwarsstraat
ons.
„Wij verdienen niet zoveel als u denkt
meneer, wij hebben veel onkosten", rea
geert hij op onze opmerking dat men op
een broodje lever a raison van 80 cent toch
aardig verdient. Overigens lopen de prijzen
van de broodjeswinkels nogal uiteen. De
meeste zaken veronderstellen kennelijk dat
de kapitaalkrachtigste mensen met de trein
reizen, want in vrijwel elke Nederlandse ge
meente liggen de broodjesprijzen het hoogst
in die zaken, welke in de buurt van het sta
tion liggen.
Kwaliteit?
Kroketjes, nassiballen, gehaktballen, ham
burgers. Op die realiteit is de welstand ge
bouwd van vele duizenden neringdoenden,
die hun waren per automaat aan de eetlus-
tige man brengen. De koks, die in de keu
ken bezig zijn met het bereiden van de ra
gout, het vormen en paneren van deze ty
pische Nederlandse specialiteiten, bouwen
aan een vaak imponerende jaaromzet.
Maar hoe staat het met de kwaliteit van
deze lekkernijen? Een kroket kostte tien jaar
geleden in de meeste automatieken een
kwartje en nu nog Maar daarover wil
den de meeste automaat-houders niet met
ons praten. Eén zei ronduit: „Natuurlijk is
de kwaliteit achteruitgegaan.. Dat mag u
wel weten want u bent toch geen klant van
ons. Maar als de mensen 's avonds uit de
bioscoop komen, hebben ze geen honger.
Ze willen alleen iets warms in de mond
hebben, dat bovendien hartig smaakt. Dat
is alles. Aan die voorwaarde voldoen wij".
Rillingen.
Maar een kok uit een Utrechts hotel, die
enkele jaren geleden in de keuken van een
automatiek werkte, onthult ons: „Ik krijg er
nog rillingen van als ik denk aan het vlees,
wat ze in de kroketten stopten. Als je een
paar jaar in zo'n bedrijf gewerkt hebt, kijk
je wel uit nog ooit iets uit een automatiek
te halen. Het gekke is dat de meeste mensen
het weten. Maar ze kunnen het gewoon niet
laten".
Soherper nog formuleert Willem Frederik
Hermans, lector in de geologie, eminent ro
manschrijver en bezitter van de scherpste
tong in den lande het in zijn laatste boek:
„Het sadistisch universum": „Paardevlees
wordt alleen nog gebruikt door de schurken,
die gehaktballen verkopen per automaat".
Gelukkig bestaan er nog gunstige uitzonde
ringen!
Patates-frites.
Aardappeletend Nederland consumeert
ook met graagte de patates-frites, die men
zowel in talloze grote zaken alsook in ty
pische patates-kraampjes kan kopen. Nie
mand behoeft diploma's te hébben om zo'n
zaak te beginnen, dus waarom zou men niet
als er in de aardappel brood zit? Enkele
fabrieken, merendeels in de (aardappel)pro-
vincie Groningen gevestigd, leveren tegen
woordig zelfs al patates-poeder, zodat men
in een ommezien een grote hoeveelheid van
onze nationale lekkernij aan de klant kan
presenteren.
Met „Den Haag" liggen de patates-leve-
ranciers nogal eens overhoop over de prij
zen van hun artikel. Toen laatst de prijzen
van de aardappels snel stegen, vroeg men
direct meer voor een (kleiner) zakje, maar
toen de prijzen van de aardappelen daalden,
waren de heren er minder vlug bij om de
prijs van de patates te verlagen
„De Nederlander is niet zozeer hongerig
van aard, maar hij verdient genoeg om af
•en toe iets voor extraatjes uit te 'geven. Daar
profiteren wij van. Mag het?" zegt een pa-
tates-verkoper bits. Inderdaad, niet alleen de
auto, het motorjacht, maar ook de verbluf
fende eetlust van de Nederlander is een wel
vaartsverschijnsel.
(Nadru'k verboden).
Ganzcpoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES
