NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD Pion vier heeft DE schoenen Prinses Juliana kreeg radio No. 3143 Zaterdag 1 mei 1965 68e jaargang Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 206882 Abonnementsprijs f 3.00 per jaar Franco per post I 7.50 Advertenties 8 cent per mm Voor fouten in advertenties, per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen 25—30 april 1925: in een kast van architect Dudok Het paleis Het Loo lag op 25 april 1925, wit en sereen van rust, te zonnen in heerlijk voorjaarsweer. Met wat trage pas begaf zich een man met bolhoed naar de, links van het paleis gelegen, woning van de intendant der koninklijke paleizen, Jhr. Von Steyn. Onder de bolhoed vertoefde W. Vogt, in dienst van de Nederlandse Seintoestellen Fa briek te Hilversum, tevens nieuwbakken redacteur van het eerste omroepweèkblad „De Radiobode" 1.50 per kwartaal). Ondergetekende was door zijn directeur, ir. A. Dubois, belast met het installeren van een radiotoestel ten paleize Het Loo. De radio had de eerste treden beklommen van een trap, die zou leiden naar een grote triomf. De firma Philips had tezamen met de N.S.F. van Hare Majesteit koningin Wil- helmina toestemming gekregen, prinses Juliana op haar zestiende verjaardag met een radio toestel te verrassen. De eerste drukknopontvanger. Het toestel was het eerste van een serie, die zonder uiterlijk zichtbare spoelen in de handel zou worden gebracht. Het was eigen lijk een soort voorloper van de, veel later verschenen, drukknopontvanger. Men be hoefde voor de lange en korte golfband slechts op metalen klinken te drukken, evenals voor het inschakelen van de net spanning. Het was voor die tijd een elegant toestel. Maar voor de bijzondere gelegen heid moest er extra worden uitgepakt. Nie mand minder dan onze maestro in de archi tectuur, Hilversum's bouwmeester W. M. Dudok, werd aangezocht de toestelkast te ontwerpen. Iedereen, die deze fijne esteet kent, weet hoezeer dit was een kolfje naar zijn hand! De edelste houtsoorten, die tropenbossen kunnen laten groeien, werden aangewend. Felle zwarte lijnen van eboniet sneden door geurend palissander. De pootjes onder het toestel waren felrood gekleurde houten bol len. Het was een lust voor het oog! Problemen Ik wilde wel, dat alle factoren voor dit ondernemen van de zelfde geruststellende overtuigingskracht waren, als de architec tuur van het toestel. Er waren immers scha duwen, die iemand, onder de last van een eervolle opdracht, verontrustten. Wie staat gaarne in de schoenen van degene die faalt? De schaduwen waren drieërlei! Ten eerste stond het paleis „onder de rook" van het monsterstation van Kootwijk, dat kolossaal sterke morseseinen uitzond en door alles heendrong. Ten tweede kon overdag niet gehoopt worden op ont vangst van het omroepstation van de B.B.C. Chelmsford. Het enige omroepstation in Eu ropa! Ten derde was de zender van de H.D.O. te Hilversum een „ademtochtjes- zender" die overdag heus geen ruiten zou laten rinkelen bij volle-krachts-ontvangst op Het Loo! Ondergetekende besloot in het licht van deze grimmigheden alle accenten te leggen op de hoogte en de degelijkheid van de an tenne, zijnde dit de weg om zoveel mogelijk begin-energie aan de ether te ontrukken. Ingewijd De ontvangst door Jhr. Von Steyn was al- leraanmoedigendst. Niet alleen was hij een uitermate hoffelijk man, bovendien bleek hij een ingewijde. Hij had een honinggraattoe stel; hij luisterde naar de H.D.O., wat wil men meerIk werd ontvangen als Ageeth Scherphuis nu; en dat zelfs zonder de wa pens van haar schoonheid! De antenne! Jhr. Von Steyn begréép 't! Hij gaf mij de raad de antenne te spannen aan een majesteitelijke beuk in de achter tuin van het paleis. Een knoestige, grillig getakte reus. Een boom, die er tijdens L'o- dewijk Napoleon net zo uitzag. Ik huiverde. „Antennes aan een boom! Nooit aan beginnen!" werd je geleerd. Maar hier met deze stam, durfde ik 't aan. Op die manier waarop de spoorwe gen de elektrische bovenleiding met gewich ten strak houden, spande ik de antenne draad. 'Zouden herfststormen deze dikke stam desondanks bewegen, dan kon de over een katrol lopende draad wat meegeven. Op zolder. Natuurlijk mocht met het toestel en met de werkzaamheden niet te koop gelopen wor den, want ook prinsessen vinden het ele ment der verrassing op een verjaardag es sentieel. Op de paleiszolder, omstuwd door diena ren in livrei, probeerde ik de antenne uit. De resultaten waren bemoedigend. Welling ton kon Waterloo met minder vertrouwen tegemoetzien dan ik de aanbieding van het verjaarsgeschenk. Het was 28 april. Dus nog een zee van tijd voor het slijpen van de fijne puntjes aan de regie. 30 april, om 13 uur, zou 't gebeu ren, vlak voor een défilé van Apeldoornse schoolkinderen. Ik bezichtigde zorgeloos, maar aandachtig, enkele historische vertrek ken en meubelstukken in het paleis. De huismeester Peters was een van die aristo cratische dienaren op wie tientallen jaren waardigheid en grandeur van de groten der wereld hadden toegestraald. Hij had die .invloeden, gevoegd bij de waarden van een familie-traditie als hofdie- naren, verwerkt tot een eigen vorm van dis tinctie, die hem de verschijning gaf van een ascetisch kardinaal. De koningin. Daar verscheen een Rolls Royce voor het bordes. Of. was 'teen Spijker? Een gegal- loneerde dienaar snelde toe opende het portier. De koningin! Ze stapte uit stormde de trappen van het hoofdbordes op on derwijl de bontjas van haar schouders gleed. Een lakei ving het kledingstuk vaardig op. Koningin Wilhelmina was terug uit Den Haag. Staatszaken. Nu was ze vrij. Een last viel klaarblijkelijk van haar af. Met stevige pas ging ze door de hall naar de tuindeuren aan de achterkant, en verdween in de tuin. Ontspannen. Een vrouw, zo vaak gebon den door eisen -van plicht, conventie en strakke beheersing van gevoelens en neiging, was zichzelf. Waarschijnlijk was. koningin Wilhelmina op dat ogenblik gelukkig. Het toneeltje van onverhulde menselijkheid had mij ontroerd. Maar weldra zou de grond onder mij weg zinken! Foto Max Koot Onze hartelijke gelukwensen vergezellen onze koningin op haar verdere levensweg Hiermee moest de gewone burgee het stellen. 40 jaar geleden. Voor een ander station moesten de spoelen bui ten op het apparaat worden verwis seld. Wég draad! De avond van de dag werd ik ontboden bij Baron Van Geen, particulier secretaris van Hare Majesteit, oud-zeeofficier, voor name en toegewijde dienaar. Zijn verschij ning herinnerde aan het portret van Van Wassenaar van Obdam, admiraal. De koningin had hem gevraagd wat die draad beduidde aan de historische beuk. „Een antenne, Majesteit, voor het geschenk aan de prinses". Ik maakte een gebaar van wanhoop. Ba ron Van Geen wuifde het weg. De koningin was in zulke dingen onvermurwbaar. De an tennedraad moest onmiddellijk van de beuk worden weggenomen. Punt uit! „Maar" wierp ik nog tegen „de na tuurkunde eist een antenne Als 't niet aan die boom mag, waar dan wél?" ,,'t Is afschuwelijk" zei de heer Van Geen. „Kunt u misschien iets bereiken op het dak van de appartementen van de koningin-moe der? Zij is erg meegaand". Juliana. Ik zie af van een beschijving van de ago- nieën, die moesten worden doorleden bij het afbreken en weer opbouwen van een anten ne in zo'n korte spanne tijds. Ir. A. Dubois en professor dr. B. van der Pol van Philips die bij de aanbieding aanwezig zouden zijn hadden immers de jaquettes al te voorschijn gehaald; en daar stond ik het spook van een nederlaag in het gezicht te staren. Prinses Juliana fietste onbekommerd in en uit de paleistuin, als een, door de zon be koorde hinde, sprong ze over de hoge hard stenen balustraden terzijde van haar kamer. Ons de grootste moeite gevend, de valse identiteit van gasfitters te bewaren. Op 30 april, ten 12.45 uur stonden we op een rij in de kamer, naast die van de prinses. Links prof. Van der Pol, midden ir. A. Du bois, rechts W. Vogt. Van onze ruggen uit geoordeeld. 16 jaar. In de prille morgen had ik Francois Lup- gens de dirigent van het H.D.O.-orkest opgebeld. „Meneer Lupgens" zei ik, want in die dagen waren we niet zo vlot met voornamen als nu „dit is een kwestie van slagen of falen, u moet mij beloven volstrekt „non-stop" tussen 13.00 uur en 13.15 uur vaderlandse wijsjes te spelen in de trant van „O schitterende kleuren van Nederlands vlag", „Piet Hein" etc. Lupgens begreep het en zei: „Very good, Sir". Om 1 uur precies verscheen de koningin in de kamer. Stralend in haar „teenager" beauty volgde de prinses, prins Hendrik sloot de stoet. Na de plichtplegingen nam ir. Dubois het woord en zei dat we gekomen waren om H.M. en prins en prinses te feliciteren, en Dit toestel kreeg prinses Juliana op haar 16de verjaardag. De schakel- en afstemknoppen zaten achter de (op de foto gesloten) deurtjes. In het kabi net onder het toestel bevonden zich het plaatstroomapparaat en de gelijk- richter voor de accu. om de prinses een verjaardagsgeschenk aan te bieden. „Nou kind!" zei de koningin „dan mag je de heren wel bedanken; wat aardig?" Werkt het?, De prinses was hevig geïnteresseerd en ju belde ongelovig: „Is dat heus voor mij?" De prins keek begrijpend. Z.K.H. wist wat 't voor een ding was. Peters had er immers ook een thuis. „Hoe werkt dat nu" zei de koningin tot ir. Dubois. „Ik kan er niet mee omgaan". Men moet begrijpen, dat de radio in die prille dagen van haar bestaan een waar wonder leek. De directeur van de N.S.F. trad op het toestel toe Ik sidderde en keek naar de vloer, om te zien of er wellicht toch nog een gat in zat, waardoor ik zou kunnen verdwij nen als er niets gebeurde. „Majesteit Om het toestel in werking te stellen, drukt u op deze knop wacht enkele seconden en daarna drukt u deze tweede knop in dan „Al is ons prinsje nog zo klein hoezee klonk ei feilloos uit de luidspreker en daarna gooi de Lupgens er een formidabele „Piet Hein" tegen aan. Jongensachtig vrolijk dirigeerde prins Hendrik met de wijsvinger mee. Angst „Mysterieus!" zei de koningin. „Zit het orkest nu op de Brink in Hilversum?" „Neen in de studio van de N.S.F.". „Toch heb ik angst voor de bediening. zei de koningin bezorgd. De prinses glimlachte zij kende haar vader! Die wist wel raad. „Geen zorgen daarover" zei de prins, „wat wij niet weten, weet Peters!" „We moeten nu heus gaan" zei de konin gin, want de muziekkorpsen lieten zich in de Loolaan al horen. „U wordt hartelijk bedankt een heel welkom cadeau en met een handdruk en een vriendelijke knik werden we onder de zorgen gesteld van de opperceremonie- meester. Het toestel was toen bezig met het weergeven van „Op de blanke top der dui nen, schittert in de zonnegloed althans met woorden van die strekking. (Nadruk verboden). W. Vogt. RUIM 200.000.— AAN TENTOONGESTELDE MACHINES Showroom van Landbouwmechanisatiebedrijf van de Cebeco officieel te Wissenkerke geopend. Een keur van de modernste machines Op zeer originele wijze opende burge meester P. Wisse van Wissenkerke dit uitge breide complex. Met een hogedruk-sproei- slang spoot hij een klein Cebeco-embleem kapot, waarna het doek, dat de naam „Ce beco" in grote, gele letters bedekte, naar be neden kwam. Met deze handeling werd de nieuwe showroom van 750 m2 voor belang stellenden open gesteld. En er was belangstelling. Tot 's avonds toe werd er door de landbouwende bevol king van Noord-Beveland gebruik gemaakt om de allernieuwste machines te bezich tigen. Er waren pootaardappelmachines, bietenrooiers, combines, jocobsladders, diep- vrieskisten en vele andere, voor ons onbe kende, maar geweldig aandoende machines. Ook uit het bedrijf zelf waren een groot aantal genodigden en belangstellenden aan wezig, die, na de opening, in hotel „De Kroon" te Wissenkerke samenkwamen en daar uiting gaven van bewondering en fe licitatie voor de grootscheepse aanpak. Men zag er o.a. ir. D. In 't Veld, directeur van de Cebeco Rotterdam van de afdeling landbouwwerktuigen, Jac. Lindenberg, voor zitter van de ring Zeeland van de Cebeco, de heren Blank en Bierma, benevens de di rectie van de Nobeco en b. en w. van Wis senkerke en Kortgene. De heer P. J. Bom, vice-voorzitter van de Cebeco en voorzitter van de Nobeco, heette alle aanwezigen hartelijk welkom en memo reerde hoe drie jaar geleden het bedrijf van de heer M. A. de Vos werd overgenomen en nu in onderlinge samenwerking door de Cebeco en Nobeco op fifty-fifty-basis wordt voortgezet en uitgebreid. Hij schetste het belang van dit bedrijf voor de gehele Noord- Bevelandse landbouw en zag in een zeer na bij verschiet een nog verdere mechanisatie doorbreken. Burgemeester Wisse was zeer verheugd dat dit bedrijf te Wissenkerke gevestigd werd. Door de mechanisatie in de landbouw wordt de werkgelegenheid in de zuiver agrarische gebieden sterk aangetast, maar door de vestiging van dit bedrijf kan de leefbaarheid wederom toenemen. De heer ir. D. In 't Veld noemde de pro vincie Zeeland de bakermat van de land- bouwmechanisatiebedrijven, terwijl de heer S. J. de Regt, als voorzitter van de advies commissie Cebeco Noord-Beveland de be drijfsleider en het personeel van dit bedrijf bijzonder prees. Men staat altijd voor je klaar. De heer Van Loon, directeur Cebeco Goes schetste de groei van het bedrijf. Toen men het bedrijf drie jaar geleden overnam, had men het eerste jaar een omzet van 400.000 gulden en hoopt men dit jaar een omzet van 700.000 gulden te halen. De heer Van Arenthals Jr. sprak namens de jonge boeren van Noord-Beveland zijn vertrouwen in dit bedrijf uit. Ook hij prees bedrijfsleider P. J. Marcusse met het per soneel. Er is geen geleuter. Je komt er en je wordt geholpen. Met enige woorden van dank sloot de heer Bom deze geanimeerde receptie. Ganzepoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1965 | | pagina 1