Hoe klein wordt Nederland?
Gaan
we ander
vlees
eten?
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 3 april 1965 no. 3139
Voedingsmiddelen verspeiden ziektekiemen
At u al eens lamsvlees? Ja? Dan bent u
hier in Nederland een pionier! Want lams
vlees tot nu toe niet zo héél erg bekend
gaat bier een grote toekomst tegemoet.
Hebt u nog nooit lamsvlees gegeten, nog
nooit genoten van die heerlijke aparte krui
dige smaak, dan moet u 't echt eens aan
uw slager vragen!
In ieder geval is 't de moeite waard om
iets over lamsvlees te vertellen; ervaren
en „groene" lams-vleeseters, daar gaan we:
Geschiedenis van het lamsvlees.
Omdat verreweg het meeste lamsvlees uit
Nieuw-Zeeland komt (precies aan de an
dere kant van de werld) zullen wij ons tot
het Nieuwzeelandse lamsvlees beperken.
In 1642 ontdekte onze landgenoot Abel
Tasman de twee eilanden die tezamen
Nieuw-Zeeland vormen. Al heel gauw kwa
men er uit Europa kolonisten, aangetrokken
door de grote vruchtbaarheid van het nieu
we land. De uitgestrekte groene vlakten bo
den ongekende mogelijkheden voor een
bloeiende veeteelt. Grote aantallen koeien,
/arkens en schapen maakten dan ook spoe
dig een halve reis om de wereld. En niet
tevergeefs: het vee kon in Nieuw-Zeeland
het hele jaar buiten blijven en wie iets
van veeteelt weet, begrijpt de voordelen
daarvan. Er vormde zich snel een grote
en kerngezonde veestapel. Vooral de scha
penfokkerij gedijde buitengewoon voorspoe
dig.
Om de wol en de huiden.
Op den duur konden de Nieuw-Zeelan-
ders er gewoon niet meer tegenop eten, zo
dat het vee eigenlijk nog slechts voor de
wol en de huiden gefokt werd. Dat, terwijl
er in Europa een schrijnend tekort aan vlees
bestond! Maar 't zou verkeren
1881: Perfectionering van de
diepvries-installatie
Hel was tot nog toe volslagen onmogelijk
geweest om vlees zodanig te vervoeren dat
net in redelijke staat op de Europese markt
arriveerde. Maar nu zagen de veefokkers een
lichtje: zou er geen schip gebouwd kunnen
worden met een diepvries-installatie? Ze
besloten om te gaan experimenteren. Een
bark, de „Dunedin" werd tot koelschip om
gebouwd.
Opwindende reis
De „Dunedin" verliet in 1882 Port Chal
mers, nagewuifd door talloze Nieuw-Zee-
landse schapenfokkers en in Europa met
spanning tegemoet gezien. Het werd een
Leefklimaat wordt moeilijk
NNP Terwijl politiek Den Haag zich
zorgelijk door de haren wreef over de kabi
netsverwikkelingen gaf onlangs in Deventer
de demissionaire minister van volkshuisves
ting en bouwnijverheid, drs. Bogaers, heel
wat andere stof om bezorgd over te kijken.
De handen zullen, zo waarschuwde de mi
nister, eens flink uit de mouwen moeten
worden gestoken, willen wij ervoor zorgen
dat onze kinderen nog in een leefbaar land
kunnen verblijven. Zelfs al doen wij onze
uiterste best, dan nog zal van de Nederlander
in de toekomst méér inschikkelijkheid wor
den gevraagd, aldus de bewindsman.
Kort tevoren had op een politiek congres
in Amsterdam de planologische deskundige,
dr. C. de Galan, ook al de noodklok geluid.
„Wij staan nu voor de keuze in welk Neder
land wij morgen zullen wonen", zei hij, „het
wonen, de recreatie, het verkeer, de zuiver
heid van onze bodem, lucht en water vragen
nu alle aandacht".
Twee ontwikkelingen noemden beide des
kundigen als hoofdoorzaken van de hoofd
pijn, waarmee de diverse overheden nu zit
ten: de bevolkingstoename en de stijgende
welvaart. Nederland groeit, wat haar bevol
king betreft, al sinds het laatste kwart van
de vorige eeuw jaarlijks met rond 1,4 pro
cent. Vergeleken met het wereldgemiddelde
van 1,8 procent valt dit nog wel mee, maar
het is toch verreweg het hoogste percentage
van de Europese landen. (Het Europees ge
middelde is 0,8 procent.) Deze bevolkings
aanwas zal maar weinig afnemen door een
daling van het geboorteniveau. Deze daling
wordt namelijk weer opgeheven door de ver
lenging van de gemiddelde levensduur
wij worden van daag de dag zo'n 10 jaar ou
der dan een halve eeuw geleden - en het jon
ger trouwen. Gevolg is, dat over vijftien
jaren in 1980 - Nederland veertien tot
vijftien miljoen inwoners heeft, een aantal
dat nog snel zal toenemen tot twintig mil
joen bij de eeuwwisseling. Het Nederland
van onze kinderen en kleinkinderen zal dan
viermaal zoveel mensen tellen als het Ne
derland van onze ouders, zoals minister Bo
gaers vertelde.
Daar zitten wij dan gezellig met z'n al
len op een brokje Nederland, dat zich niet
kan uitbreiden. De nieuwe polders geven
wat ruimtelijke opluchting, maar veel kun
nen zij ook niet helpen. Wij mógen ons
nu al wat benauwd voelen met onze 2800
vierkante meter grond, die iedere Neder
lander ter beschikking heeft, in 2000 zal het
nog veel benauwder zijn. Tegen die tijd zal
de Nederlander het moeten doen met 1750
opwindende reis. Verschillende malen vlo
gen de zeilen in brand door vonken uit de
stoommachine van de koelinstallatie, 't Koel
systeem werkte echter voortreffelijk. De ka
pitein kon dat volmondig beamen, want bij
een inspectie in het ruim werd hij door de
koude bevangen. De bemanningsleden
die hem na enige tijd misten troffen
hem daar aan, stijfbevroren! Gelukkig over
leefde de man het avontuur en was hij in
staat het schip verder naar Londen te doen
koersen. In de Londense haven ontstond er
zo'n run op het vlees, dat de lossers het
haast niet konden bijhouden!
Nieuwe industrie.
Toen kregen de scheepswerven hun han
den vol met het bouwen van koelschepen
en al spoedig voer er een grote vloot af en
aan van Europa naar Nieuw-Zeeland.
In 1921 richtte men de organisatie van
Nieuwzeelandse vleesproducenten op en een
commissie regelde voortaan de vleesexport.
Bovendien droeg zij zorg voor een constante
en steeds betere kwaliteit. Door teeltkeus
en wetenschappelijke voedingsmethoden
slaagde men er in een ras te fokken dat
wereldberoemd is om het hoge eiwitper
centage van het vlees. Nieuw-Zeeland is
tegenwoordig de grootste vleesexporteur
ter wereld. Met 32 fabrieken, waarvan er
vele meer dan 10.000 stuks vee per dag ver
werken!
Alleen in Engeland importeert men jaar
lijks meer dan 19 miljoen diepvries-lamme
ren. En, zoals in het begin van dit artikel
reeds vermeld, ook in Nederland neemt de
belangstelling voor het malse Nieuwzeeland
se lamsvlees sterk toe.
Een goede gelegenheid om eens kennis te
maken met dat heerlijke lamsvlees, is de
aanstaande Internationale Huishoudbeurs
(van 2 tot en met 11 april) in de RAI te Am
sterdam. Op een speciale stand (no. 717-
724) laat men u zélf proeven!
vierkante metertjes. Op een strookje van 35
bij 50 meter zal hij dan moeten wonen en
werken, aan sport doen, zich ontspannen.
„Het probleem is bekend", zei dr. De Galan,
„onze bevolking groeit snel en grond is
nauwelijks bij te maken".
Er kómt hierbij nog een andere zaak om
de hoek kijken. De technische ontwikkeling
zorgt over heel de wereld voor een verschui
ving van bevolking uit de landbouw naar
niet-agrarische beroepen. Bij het begin van
de eeuw werkte nog bijna een derde van de
beroepsbevolking in de landbouw, nu is het
percentage al teruggelopen tot tien. Tegen
het einde van deze eeuw zullen nog slechts
drie of vier op de honderd werkende Neder
landers in de agrarische sector hun boter
ham verdienen. Nederland krijgt dus wel
ruimschoots zijn deel van deze ontwikkeling.
Wij behoren nu al tot de sterk verstedelijkte
landen, zo vertelde minister Bogaers. Zestig
van de 100 Nederlanders wonen in der
gelijke stadjes en steden met meer dan tien
duizend inwoners. Nog even en slechts vijf
op de honderd wonen nog in kleinere ge
meenschappen met minder inwoners.
De steden zullen steeds meer ruimte in
Nederland opslokken. Negen procent van on
ze bodem is nu bebouwd (met huizen, fa
brieken, wegen, enzovoort). Vergeleken met
het deel, dat wij voor agrarische zaken ge
bruiken 77 procent is dat niet zo veel.
Maar niemand twijfelt er aan of het bebouw
de oppervlak zal door de stijgende bevolking
en toenemende welvaart vóór het jaar 2000
méér dan verdubbelen. Bijna een kwart van
ons land zal dan zijn volgebouwd.
Goed, daar is dan nog wel een oplossing
voor te vinden, zou je zo zeggen. Een zorg
vuldige planning kan veel goed maken. Maar
aan een huis alleen heeft niemand voldoen
de. Er moet ook wat bos zijn, wat hei, wat
water om zich vredig en ontspannen recre
atief bezig te houden. Wil de toekomstge
veel grotere bevolking per hoofd op het
zelfde, toch al geringe, oppervlak recreatie-
grond kunnen rekenen, dan zal zeker een
kwart van de Nederlandse grond hiervoor
moeten worden bestemd. Geen wonder, dat
de planologen hoofdpijn krijgen.
Leefklimaat wordt moeilijk.
De bevolkingsproblemen van Nederland
zouden nog wel te overwinnen zijn als het
er alleen om ging een bepaald aantal men
sen op een beperkt aantal vierkante kilo
meters te laten wonen. Er komt dan nog een
fikse reeks problemen bij, zoals de omscha
keling van een landbouwgemeenschap op
een sterk geïndustrialiseerde samenleving en
de toenemende verstedelijking. Maar ook
daarvoor zijn nog wel oplossingen te vinden.
Neen, de zorgen worden nog oneindig ver
groot door de grote gevaren, welke ons leef
klimaat bedreigen. Het is een heel mooi
woord, maar tegelijk bedriegelijk. Er gaat na
melijk een wereld van begrippen achter
schuil, die zeer uit elkaar lopen, maar één
ding gemeen hebben: zij hebben allen be
trekking op de voor het leven van de mens
essentiële zaken. Vreemd genoeg worden
deze voor de mens onmisbare levensvoor
waarden meer bedreigd, naarmate onze wel
vaart toeneemt. Tot deze conclusie kwam
onlangs de demissionaire minister van volks
huisvesting, drs. Bogaers. De meest elemen
taire goederen worden steeds schaarser:
lucht, water, rust en stilte, lichamelijk en
geestelijk evenwicht, contact met de natuur.
De eerste levensvoorwaarde is, dat de mens
kan ademen. Maar in sommige dichtbe
woonde en sterk geïndustrialiseerde gebie
den begint zuivere lucht al een schaars ar
tikel te worden, vertelde de bewindsman.
Ons vlakke land verkeert nog in een vrij
gunstige positie, maar toch zijn er ook hier
al plaatsen waar de lucht vertroebeld is. De
luchtverontreiniging is voor Vs toe te schrij
ven aan industriële afvalproducten, voor Vs
aan de kolen en de olie, welke wij voor onze
verwarming verstoken, en voor Vs aan het
verkeer (uitlaatgassen). Terwijl door onze
welvaart het aantal auto's almaar toeneemt,
zet ook de vervuiling van onze lucht zich
almaar verder door.
Vrijwel hetzelfde geldt voor ons water.
De behoefte aan zuiver water neemt toe door
stijging van het waterverbruik per persoon
en door toenemende Vraag van de industrie.
Maar zuiver water zelf wordt een heel
schaars artikel. In Roterdam kan men daar
over meepraten. Ons land vangt door zijn
ligging het afvalwater op van vrijwel alle
grote fabrieken in West-Europa, daar komt
dan nog het afvalwater van onze eigen in
dustrie bij. De drinkwatervoorziening, voor
al voor de Randstad, zal in de toekomst gro
te moeilijkheden geven. De regering heeft
al becijferd, dat voorlopige maatregelen om
het water te zuiveren op zo'n miljard gul
den komen.
Ook ons privéleven zal steeds meer in 'het
gedrang komen. De mens moet niet alleen,
maar ook zichzelf kunnen zijn. Ergens moet
hij een plekje kunen vinden, waar hij vrij is,
vooral vrij van de storende blikken van an
deren, zei minister Bogaers. Maar waar moe
ten wij dat in de toekomst zoeken als wij
in plaats van met 360 met 600 landgenoten
op één vierkante kilometer zijn samengeperst
Waar zal de stilte blijven? Het straatru
moer, hinder van vliegtuigen, transistorra
dio's, zij zorgen voor een voortdurende ge-
luidsstorm, welke steeds meer tot een ob-
cessie wordt. Hoe zal het met onze gezond
heid gaan? Terwiil de medische wetenschap
voortdurend overwinningen boekt, blijven
wij onszelf in hetzelfde tempo met nieuwe
gevaren bedreigen. Alleen het verkeer vraagt
jaarlijks tweeduizend slachtoffers. Een nog
veel ernstiger bedreiging vormt de stroom-'
versnelling, waarin onze samenleving is ge
raakt. „In korte tijd is 'het aanschijn van de
aarde en is ons leven meer veranderd - dan
vroeger in generaties het geval was", zo
schetste minister Bogaers het probleem. Het
vraagt een geestelijke en lichamelijke aan
passing, welke door velen niet kan worden
opgebracht.
Dit totale complex van problemen vraagt
een regelmatige begeleiding door de over
heid. De overheid (of het nu het rijk is, de
provincie of de gemeente) moet immers
voor gemeenschappelijke voorzieningen zor
gen. Dergelijke begeleidende maatregelen
zijn vanzelfsprekend, gezien de ingewikkel
de problematiek, niet gemakkelijk. Het is al
een winstpunt, dat de demissionaire rege
ring in ieder geval de noodzaak ervan heeft
ingezien. Een volgende nieuwe regering zal
daar ongetwijfeld op moeten voortgaan, ge
zien de eisen, welke de grote politieke par
tijen wat dit betreft hebben laten horen.
Gemakkelijk zal het in ieder geval niet zijn,
of, zoals minister Bogaers het uitdrukte: „El
ke Nederlander zal offers moeten brengen
en inschikkelijk moeten zijn",
(Nadruk verboden)
RHEUMA-FONDS
De opbrengst van de collecte ten bate
van bovengenoemd fonds bedroeg te Kort-
gene 334.45.
100
NNP Onze goede, oude trein, die nog
niet zo lang geleden zijn honderdste verjaar
dag vierde, lijkt te bejaard geworden om in
onze jachtige tijd nog te kunnen meekomen.
In de technisch meest ontwikkelde landen
Amerika en Japan wordt al naarstig
gespeurd naar nieuwe, aan vaste banen ge
kluisterde vervoermiddelen, die honderden
passagiers kunnen vervoeren met veel ho
gere snelheden dan wij nu voor mogelijk
houden. Vooral in deze twee uitgestrekte
landen waar de afstanden naar Neder
landse begrippen ongekend groot zijn ver
liest de trein steeds meer reizende klanten
aan de luchtvaartmaatschappijen, die met
snelle straalvliegtuigen tegen redelijke ta
rieven de verbindingen tussen de grote ste
den onderhouden. Ook de moderne comfor
tabele bussen, die langs brede autowegen
snel van stad tot stad zoemen, trekken steeds
meer reizigers aan.
Hoewel de verhoudingen in ons kleine
land heel anders zijn, begint ook in de
dichtbevolkte landen om ons heen de vraag
naar snelle treinen toe te nemen. Nederland
zit er overigens nog wel warmpjes bij. De
Nederlandse Spoorwegen werken met mo
dern materiaal. Juist op dit moment werkt
men aan de geleidelijke invoering van mo
derne, snelle en comfortabele treinstellen.
Toch blijft het hier een topprestatie wanneer
een snelheid van iets meer dan 100 kilo
meter kan worden bereikt. Duitsland is er
minder goed aan toe. Daar kan men nog zich
moeizaam puffende en voortslepende stoom
locomotieven tegenkomen, een wijze van
railvervoer, welke al helemaal niet meer
thuishoort in onze technische wonderjaren.
Bliksemtrein.
Het meest gevorderd op het gebied van
railvervoer zijn op dit moment nog de voor
uitstrevende Japanners. In oktober zullen de
Japanse spoorwegen op het traject Tokio/O-
saka - een lijn, waarover wekelijks vele hon
derdduizenden passagiers worden vervoerd
de „Bliksem" inzetten. Deze gestroom
lijnde trein moet de afstand van bijna vijf
honderd kilometer afleggen in drie uren,
zo nu en dan zelfs voortrazend met snel
heden, die de 200 kilometer per uur nabij
komen. Dit betekent een absoluut nieuw we
reldrecord. En de Japanners zouden geen
Japanners zijn als zij daarop niet bijzonder
trots zouden zijn.
De Amerikaanse spoorwegen willen het
hierbij overigens niet laten zitten. Zij gol
den tot nu toe als de meest moderne ter we
reld. De ingenieurs van Uncle Sam werken
hard aan de plannen voor een trein, die
nog veel sneller dan de „Bliksem" over de
rails moet denderen. Zij willen de grens van
maar liefst 300 kilometer per uur doorbre
ken. De technische moeilijkheden bij derge-
NNP Nederland kijkt, evenals een aan
tal andere Europese landen, op tegen een
langzaam, maar gestaag groeiende bedrei
ging voor de volksgezondheid. Via tal van
voedingsmiddelen geraken steeds meer Ne
derlanders besmet met Salmonella. Dit is
de verzamelnaam voor een aantal bacterie
soorten, die zo klein zijn. dat zij zelfs onder
een microscoop niet zichtbaar worden. Hun
aanwezigheid kan alleen maar met een be
paald serum worden aangetoond. Maar hoe
klein ook, en al zal nooit een menselijk oog
hen aanschouwen, de Salmonellabacteriën
zijn niet te onderschatten. De gevaarlijkste
tot nu toe bekende soorten kunnen typhus,
paratyphus en enteritis veroorzaken. Vooral
in de warme maanden geraken tienduizen
den onder de ban van Salmonella. Jaar
lijks sterven zelfs honderd Nederlanders aan
een ziekte, veroorzaakt door de Salmonella
bacteriën.
Nog onlangs heeft de regering bij monde
van de minister van landbouw, Barend Bies
heuvel, in het parlement gezegd, dat de Sal
monella inderdaad een bedreiging voor de
volksgezondheid is, maar dat het heel moei
lijk is afdoende maatregelen te treffen. Ei
genlijk moet men zich op dit moment be
perken tot een goede persoonlijke hygiëne.
Vooral als de zomer nadert, wordt het zaak
in elk geval voor ieder maaltijd de handen
te wassen.
Niemand heeft ooit de illusie gehad de
miljarden Salmonellabacteriën te kunnen
doen verdwijnen. Zij komen werkelijk over
al voor. Maar gevaarlijk worden zij pas als
zij in grote aantallen zijn verzameld. De
gunstigste omstandigheden daarvoor bieden
voedingsmiddelen, die veel eiwitten bevat
ten, zoals rauw vlees en eieren. Ook vis
kan in geduchte mate zijn besmet. Rauw
gehakt is de meest ideale voedingsbodem
voor Salmonella en daardoor het gevaarlijkst
voor de mens. Het Tweede-Kamerlid, de
Rotterdamse huisarts dr. Lamberts, waar
schuwde kort geleden, dat er in heel Neder
land geen slager is te vinden die geen be
smette gehaktmolen gebruikt.
Als eerste maatregel heeft de regering
zichzelf de bevoegdheid gegeven om im
porteurs van vismeel dat-wordt gebruikt
als veevoeder te verplichten het meel na
Parkeergarage
in Den Haag
De burgemeester van 's Gravenhage, mr.
H. A. M. T. Kolfschoten, heeft op de hoek
van de Jan Hendrikstraat en de Laan een
parkeergarage voor 400 auto's in bedrijf ge
steld. In Den Haag was reeds een torenga
rage in de Torenstraat. Het vorig jaar heeft
V D een dakgarage in gebruik genomen
voor honderd auto's op het warenhuis aan
de Grote Marktstraat. Er bestaan plannen
nog meer parkeergarages te stichten in de
Residentie. Hoewel deze voorzieningen geen
afdoende oplossing vormen dragen ze toch
in aanzienlijke mate bij tot verlichting van
de parkeemood in de binnenstad.
km per uur niet snel genoeg
lijke ontzagwekkende snelheden zijn ver
schrikkelijk - gecompliceerd. De Japanse
„Bliksem" moet al gebruik maken van spe
ciaal geconstrueerde rails, welke rusten op
rubber blokken en volgens een bijzonder pro
cédé vervaardigde betonnen dwarsliggers.
Zou dit niet het geval zijn dan zouden de
passagiers op een vreselijke manier door el
kaar worden gerammeld door de hevige tril
lingen. De nieuwe spoorweg tussen Tokio
en Osaka kent bovendien alleen nog maar
zeer flauwe bochten en ongelijkvloerse krui
singen om een zo hoog mogelijke veiligheid
te waarborgen.
Blaaspijp.
De Amerikaanse regering is nauw betrok
ken bij de pogingen de Amerikaanse treinen
sneller te laten voortrazen, welbewust van
het grote economische belang van goede en
snelle spoorwegverbindingen. President
Johnson wil vijftig miljoen gulden uittrek
ken om de komende drie jaren de zaken
eens nauwgezet te bestuderen. Als eerste stap
zal binnenkort op het traject New York-Was-
hington een trein worden ingezet, die het
lieve vaartje van 160 kilometer per uur haalt.
Hoe indrukwekkend ook, de trein blijft nog
altijd een boemeltje vergeleken met de Ja
panse „Bliksem".
De Amerikaanse ingenieurs weten, dat zij,
als zij de droomgrens van 300 kilometer wil
len doorbreken, letterlijk nieuwe wegen moe
ten vinden. De gewone spoorstaven zullen
bij dergelijke snelheden niet in staat zijn
een trein in bedwang te houden, bovendien
zouden de elektrische leidingen smelten door
de wrijvingshitte van de beugel. Maar wat
dan als de bekende zaken niet voldoen?
Geen zorg, de Amerikanen hebben heel in
genieuze plannen op de tekentafels gebracht,
die de stoutste dromen overtreffen. De meest
sensationele toekomsttrein is wel de „lucht-
eter". In plaats van over rails moet dit voer
tuig zich voortbewegen door een gigantische
buis. Een krachtige motor zorgt er voor,
dat aan de voorkant lucht wordt aangezo
gen, die aan de achterkant met grote kracht
wordt uitgespoten. Als in een blaaspijpje
beweegt de trein zich dan voort met, naar
de ontwerpers veronderstellen, mogelijke
snelheden van liefst 800 kilometer per uur.
Net zo snel dus als de jachtvliegtuigen uit
de Tweede Wereldoorlog. Speciale „blazers"
die de lucht ook naar de kanten uitstoten,
zorgen er voor, dat de trein de wanden van
de buis niet raakt. Of deze torpedotrein het
rail-, pardon buisvoertuig, van de toekomst
wordt? Men durft het in Amerika nog niet
te zeggen. Het zal allemaal afhangen van de
kosten. Want, zo zeggen de ingenieurs, een
spoorkaartje moet tenslotte altijd betaalbaar
blijven.
(Nadruk verboden)
invoer nog eens te steriliseren. Wanneer dit
de besmetting niet binnen redelijke grenzen
houdt, zullen meer en kostbaarder
maatregelen moeten worden genomen. Het
offer van honderd doden per jaar kon mi
nister Biesheuvel in de Tweede Kamer nog
gering noemen, men mag het ook niet ver
waarlozen. Ook niet het economische ver
lies en het persoonlijke leed, dat wordt be
rokkend, wanneer iedere zomer tienduizen
den Nederlanders ziek worden doordat zij
met Salmonella besmette voedingsmiddelen
hebben gebruikt.
Het ziektebeeld van de Salmonella is
vrijwel steeds gelijk: flinke koorts, misselijk
heid, darmstoornissen. De gevolgen kunnen
kwalijk zijn: hartaandoeningen, beschadi
gingen van nieren, milt of darmkanalen. De
medische wereld is er nog niet in geslaagd
een afdoend middel tegen Salmonellakwalen
te vinden. Het is ook vreselijk moeilijk door
dat het merendeel van de duizend tot nu
toe gevonden soorten elk zijn bestrijdings
middelen bij een ziekte vraagt. Bovendien
schijnen steeds weer nieuwe soorten te ont
staan.
De moeilijkheid van de Salmonellabestrij-
ding is, dat de bacteriën zich langzamerhand
overal gevestigd hebben. Zij zijn diep door
gedrongen in de kringloop weide-water
dier-mens. Volgens dr. Lamberts is in Ne
derland elke vaart, elke sloot, elke rivier o-
vervloedig besmet.
Onze Oosterburen, de Duitsers, zijn zich
ook van het Salmonellagevaar bewust ge
worden. Twee sensationele gevallen in Ham
burg gaven hier de doorslag: duizend werk
nemers van een fabriek in Hamburg kregen
buikloop: Er moesten noodtoiletten worden
ingericht. De oorzaak: Salmonella. Kwaad
aardiger was de besmetting in een kinder
ziekenhuis in dezelfde stad: driehonderd
kinderen kregen bijzondere ziekteverschijn
selen, vijftien stierven.
De bacteriologen zijn er van overtuigd,
dat de Salmonellabesmetting niet in een
klein aantal jaren afdoend kan worden te
ruggebracht, maar zij kan wel worden be
perkt, zodat het gevaar langzamerhand
kleiner wordt.
(Nadruk verboden)
Overheid zint op maatregelen
