NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Plouvier heeft DE schoenen
Nederlandse scheepsarts
werd huisarts op Pitcairn x
Financiering van de studie
een flinke vlotte juffrouw
No. 3051
Zaterdag 5 augustus 1961 - 64e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 32622
Abonnementsprijs I 2.50 per jaar Franco per post 5.25 Advertenties 6 cent per mm
Heden vieren wij de verjaardag van prinses Irene Emma Eli
sabeth. Het is een vreemde verjaardag, ditmaal, want onze
22-jarige oranjetelg vertoeft die dag nog in Mexico, alwaar
zij een vakantie doorbrengt. Haar vader zal evenwel enkele
dagen bij haar zijn, om de gelukwensen van het gehele gezin
over te brengen, en komt dan 7 augustus weer naar ons land.
Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders dan 21 jaar gele
den, toen het nauwelijks een jaar oude prinsesje in allerhaast
overzee werd gebracht. Zij is inmiddels een jonge vrouw ge
worden en al is zij nog niet afgestudeerd zoals haar oudste
zuster, zij heeft toch al enkele jaren in Utrecht de universi
teit bezocht. Nog korte tijd en dan ho.opt ook onze tweede
prinses haar doctoraal examen af te leggen.
en verzorgt nu de nazaten van de muiters op de Bounty
Bloeiende kolonie zonder geld
De scheepsarts van de „Willem
Ruys" heeft dezer dagen geschie
denis gemaakt door de verzorging
op zich te nemen van de nakome
lingen van de muiters van de
Bounty. Sinds dit Nederlandse
schip regelmatig cruises maakt
rondom de wereld, beschikken de
nazaten van de inmiddels berucht
geworden rebellen uit de achttien
de eeuw ook over een huisarts, zij
het dan dat deze slechts om de
twee maanden een dagje aan kan
komen. Want hét eiland Pitcairn,
waar zij leven, ligt ver buiten alle
normale scheepvaartroutes tussen
Australië en Zuid-Amerika mid
den in de Stille Oceaan.
De mensen op Pitcairn spreken
nog het Engels van enkele eeuwen
geleden, doch zij lijden thans een
vreedzaam en godvruchtig leven.
Zij beschikken over enig modern
comfort, bouwden zelf een kerk,
een school, een kliniek en een ra
dio-station en zij wekken zelf hun
elektrische stroom op. Geld be
staat niet op Pitcairn, de nazaten
van 's werelds beroemdste muiters
ruilen alles wat ze nodig hebben
en delen hun oogsten samen op.
Beschuldiging van diefstal
veroorzaakte een verschrikkelijk
drama.
De annalen van de scheepsge-
schiedenis kunnen stof leveren
voor vele verhalen, boeken en
films en men maakt er dankbaar
gebruik van. Er is echter waar
schijnlijk geen drama zo bekend
als de geschiedenis van de muite
rij op de Bounty, waarover zoveel
werd geschreven en waarvan di
verse films werden gemaakt, die
veel stof deden opwaaien.
De muiterij heeft zich afge
speeld in 1789 zoals dat in de
achttiende eeuw en daarvoor wel
meer gebeurde. In het voorjaar,
om precies te zijn op 28 april, be
schuldigde kapitein Bligh van de
Bounty, een Britse schoener, zijn
eerste stuurman Fletcher Christi
an ten onrechte van diefstal. Dit
was de druppel, die de maat deed
overlopen, want de norse en dik
wijls onredelijke kapitein had op
deze reis al meer dan eens de
grootste onenigheid gehad met of
ficieren en matrozen.
Onder leiding van de stuurman
en de adelborst Young sloeg een
aantal mannen aan het muiten.
Het slot was, dat de kapitein met
de overige officieren en enkele
trouw gebleven matrozen, totaal
achttien man, in een open sloep
op zee werden achtergelaten. De
slachtoffers van de muiters wisten
wonder boven wonder na een
langdurige zwerftocht een haven
op het eiland Timor te bereiken
en ontsnapten aan een wisse dood.
Het lot der muiters.
De Bounty, nu onder comman
do van Fletcher Christian, zwierf
over de Stille Oceaan v^in eiland
tot eiland en de bemanning gaf
zich over aan plundering, diefstal,
vrouwenroof en moord. Tenslotte
bereikte ze Tahiti, waar achttien
man aan land gingen. Zij weiger
den verder mee te varen en gin
gen op dit romantische eiland wo
nen. Lang duurde hun vreugde
echter niet, want een goed jaar la
ter ankerde een Brits fregat in de
haven van Tahiti en werden op
last van de admiraliteit de aan
wezige ex-muiters gevangen ge
nomen en naar Engeland ver
scheept, waar zij terecht stonden.
Vier werden vrijgesproken, zes
kregen de strop en de overigen
variërende gevangenisstraffen.
Nadat de achttien man van
boord waren gegaan, zette diezelf
de nacht de Bounty weer koers
naar open zee, met aan boord
Fletcher Christian, de adelborst
Young, zes matrozen, zes inboor
lingen en veertien vrouwelijke in
boorlingen. Zij voeren naar het
tweeduizend kilometer verder ge
legen eiland Pitcairn, waar de
Bounty werd afgebroken en het
materiaal gebruikt om onderko
mens te bouwen.
Er ontstonden reeds spoedig
moeilijkheden tussen de inboorlin
gen en de blanken, met als ge
volg dat door ruzie en moord het
aantal danig slonk. Toen tenslotte
een aantal inlandse vrouwen uit
noodweer drie Engelsen doodde,
bleef er nog slechts één muiter o-
ver, John Adams geheten. Het
dramatisch gebeuren om hem
heen, sinds het begin der muite
rij, had diepe indruk op hem ge
maakt. Hij was tot inkeer geko
men.
Uit de inventaris van de Boun
ty had hij een bijbel en een ge
bedenboek weten te redden en
toen hij alleen overbleef, begon
hij hieruit de kinderen en vrou
wen van zijn overleden lotgenoten
te leren en zij schaarden zich al
len achter hem. Hij werd leraar,
koning, priester en wetgever van
de kleine gemeenschap op het ei
land.
De kolonie breidt zich uit.
Langzaam breidde de kolonie
zich uit en gedijde wel onder de
leding van John Adams. Visvangst
en akkerbouw vormden de mid
delen van bestaan en aangezien
men niet over geld beschikte,
werd gebruik gemaakt van ruil
handel, waarbij Adams alle trans
acties van de bewoners opteken
de. Men werkte dus met een soort
rekening-couran t.
In 1814 kreeg Pitcairn bezoek
van enkele Britse oorlogsschepen.
Kapitein Jones bezocht John A-
dams en gaf hem de verzekering,
dat de muiterij was verjaard en
hij mee terug kon gaan naar En
geland, maar Adams weigerde.
Zijn taak lag op het eiland, waar
men hem niet kon missen, meen
de hij. De ex-muiter voelde zich
verantwoordelijk voor het welzijn
van de bijna vijftig volwassenen
en het grote aantal kinderen, dat
er toen op het eiland leefde.
Engeland liet de nakomelingen
der muiters niet in de steek, want
toen Adams in 1829 overleed,
zond men de zendeling George
Nobbs, die zijn taak als leider,
hoogste ambtenaar en geestelijke
overnam. In 1856 was de bevol
king van het eiland zodanig toe
genomen, dat de economische mo
gelijkheden onvoldoende bleken
te zijn, zodat een aantal gezinnen
verhuisden naar het nabijgelegen
eiland Norfolk, waar zij een nieu
we kolonie stichtten.
Ook nu nog woont er een En
gelse zendeling op Pitcairn, daar
geposteerd door de Britse rege
ring. Hij bekleedt er het hoogste
geestelijke en wereldlijke gezag,
want het eiland staat met zijn 143
inwoners onder Brits bestuur. De
vrouw van deze bestuursambte
naar is van huis uit verpleegster
en verzorgt zo goed en zo kwaad
als het kan de zieken en gewon
den. Dank zij de Nederlandse re
derij beschikt zij nu ook over een
installatie voor bloedtransfusie.
Aan boord van de „Willem Ruys"
is van een twintigtal bewoners
bloed afgenomen. Later, in volle
zee, werden de bloedgroepen be
paald en per radio werden de ge
gevens doorgeseind. Zo beschik
ken de nazaten van de muiters nu
ook over donors en heeft de mo
derne medische wetenschap vaste
voet gekregen temidden van de
primitieve behuizingen, gebouwd
uit het hout van de Bounty.
Drs. Hildebrand.
(Nadruk verboden).
Intellect schept financiële en fiscale vakantiepuzzels
(Van onze sociaal-economische medewerker)
De vakanties dienen voor velen
om op adem te komen. Daarover
kunnen die jongeren meepraten,
die zich maandenlang geestelijk
hebben gepijnigd om een examen
te halen. Na het slagen worden
betrokkenen en ouders vaak be
dolven onder een lawine van ge
lukwensen. De poort naar verdere
studie is geopend.
Helaas is met die ontsluiting
de verdere studieweg nog niet
zonder meer open gelegd. Er moet
ook geld zijn om te studeren.
Voor de universiteit, maar ook
voor de H.T.S., U.T.S., de mid
delbare school en vele andere vor
men van voortgezet onderwijs
moeten er hoge kosten gemaakt
worden om de periode te over
bruggen waarin de student wel
consumeert, zowel geest als ma
terie, maar geen inkomen geniet.
Een beurs is geen bedeling.
Begaafdheid moet zijn kans
krijgen. Het is een levensbelang
voor elk volk. Elke. natie die de
intellectuele gaven van zijn zonen
en dochters vermorst of onge
bruikt laat, moet daarvoor vroeg
of laat tol betalen in de vorm van
achteruitgang of achterstand.
Daarom kennen wij ook in Neder
land talloze wegen om van over
heidswege financiële hulp te krij
gen teneinde het studiedoel te be
reiken.
Helaas zien velen het instituut
van de rijksbeurs, het renteloze
voorschot of een mengvorm van
beide, nog als een soort bedeling.
Dat is beslist onjuist. Het is
landsbelang, dat begaafdheid
wordt geëxploiteerd en de ge
meenschap heeft er veel geld voor
over, mits de bevoordeelde de
daaruit voortspruitende plichten
aanvaardt en naar vermogen mee
werkt om de lasten van de ge
meenschap tot het nodige te be
perken. In wezen krijgt elke leer
ling een toelage uit de rijkskas,
ook bij het lager onderwijs, dat
immers zonder betaling van
schoolgeld kan worden genoten.
Een rijks- of particuliere beurs
heeft financiële gevolgen voor de
studenten maar ook voor de ou
ders, o.m. in hun verhouding tot
de fiscus. Een renteloos voorschot
moet in beginsel worden terugbe
taald. Er ontstaat een schuld van
degene, die het voorschot ont
vangt, aan de staat. Krijgen de
ouders het voorschot, dan zijn zij
in de toekomst ook aansprakelijk
voor de terugbetaling.
Andere steun.
De ouders krijgen ook normaal
de kinderaftrek voor hun begaafd
nageslacht. Die houdt eigenlijk
met 16 jaar op, maar bij voortge
zette studie wordt zij gehand
haafd en kan zij zelfs worden ver
dubbeld indien het kind voor meer
dan 50 °/o van de totale kosten
door de ouders wordt onderhou
den.
Het bedrag van de aftrek wordt
zelfs verdrievoudigd wanneer
meer dan 90 °/o van de totale kos
ten ten laste komen van de ouders
en het kind niet tot het huishou
den van de ouders behoort. En dit
is meer dan eens het geval.
In later jaren moeten de ouders
echter het voorschot terugbetalen,
terwijl die last eigenlijk op de be
gunstigde, dus op het kind, be
hoort te rusten. Het is dus beter
een voorschot aan het kind te ge
ven. Nu kan dit de toekenning
van kinderaftrek aan de vader in
gevaar brengen als dit het percen
tage van 50 °/o van de onder
houdskosten bedreigt. In de mees
te gevallen zal de drievoudige af
trek verloren gaan, want dan moet
Gevraagd tegen september of eerder
met beschaafde omgangsmanieren
en behoorlijke schoolopleiding.
Niet beneden 18 jaar, doch liefst
wat ouder.
Goed salaris.
Lange Kerkstraat 42 - Goes
Genees- en Verbandmiddelen
Medische Bandages
Toiletartikelen
Parfumerieën
Schoonheidsmiddelen enz. enz.
90 van de kosten der studie op
pa's schouders blijven drukken en
daarvan kan men moeilijk spre
ken bij een flink voorschot aan
de zoon of dochter. Het beslis
sende moment voor de al of niet
toekenning van kinderaftrek is
steeds 31 december.
Beurs en belasting.
Een beurs is iets anders dan een
voorschot. Een beurs schept geen
verplichting tot terugbetaling.
Hier ligt het nog meer dan bij
voorschotten voor de hand dat de
toekenning plaats vindt aan het
kind en niet aan de ouders. Ge
beurt het laatste toch, dan is de
beurs inkomen voor de ouders.
Het zelfde lot treft de ouders, die
een minderjarig kind hebben, dat
met een beurs wordt verrijkt.
Een deel van de beurs ver
dwijnt dus in de schatkist, wan
neer er geen soelaas wordt gebo
den door de overheid. Als pleis
ter op de wonde krijgen de ou
ders weer het recht op dubbele of
verdrievoudigde kinderaftrek. De
ze gang van zaken geldt dus voor
de meeste gevallen n.l. die waar
in de ouders het wettelijk vrucht
genot hebben van de inkomsten
van het kind.
Zelfs voor meerderjarige kinde
ren en wanneer er geen sprake is
van wettelijk vruchtgenot door de
ouders zou het gevaar dreigen, dat
de beursinkomsten tot het inko
men van de ouders wordt gere
kend. Maar hier heeft de minister
bij resolutie een uitzondering ge
schapen. In deze gevallen kan de
bijtelling achterwege worden gela
ten. Wel wordt vanzelfsprekend
de kinderaftrek beïnvloed als hier
door de kosten beneden de 90 en
50 °/o van het totaal dalen. Wij
verwijzen daarvoor naar het bo
venstaande bij de regeling van
voorschotten.
Student en fiscus.
Hoe zit het nu met alleenstaan
de studenten, die een beurs krij
gen? Die krijgen door de beurs
een zelfstandig inkomen en moe
ten daar dus eventueel belasting
van betalen. In vele gevallen zal
dat echter op grote bezwaren
stuiten. Met behulp van een mi
nisteriële resolutie kunnen zij van
de betaling worden vrijgesteld.
Ook ouders die de beurs van hun
zoon of dochter bij hun inkomen
zien geteld, kunnen in financiële
moeilijkheden komen door de snel
le stijging van het te betalen be
drag aan inkomstenbelasting. Ge
lukkig bestaat er eveneens voor
hen gelegenheid om afschrijving
van de meer verschuldigde belas
ting te verkrijgen. Daarbij wordt
zowel gelet op de inkomens- als
op de vermogenspositie.
Nog steeds gaat de financiering
van de studie met veel moeilijk
heden gepaard, waarbij plaatsge
brek nog een hinderpaal vormt om
aandacht te besteden aan de dool
hof van haken en ogen, die een
gevolg zijn van kwijtschelding van
voorschotten. In de praktijk komt
dit nogal eens voor. Maar voorlo
pig zullen belaghebbenden, die
voor hun kind of voor zichzelf
zoeken naar middelen om eerst
dat voorschot of die beurs te krij
gen, zich daarover niet het hoofd
breken.
Er is een kans dat met hulp van
de regeling inzake buitengewone
lasten meer te bereiken valt om
langs fiscale weg tot verlichting
der studielasten te geraken wan
neer de wet op de I.B. uit 1960
nog eens van kracht wordt. Het is
echter zaak niet op een fiscale
toekomst vooruit te lopen. Dat
heeft ons het uitstel van de be
lastingverlaging wel geleerd. We
kunnen evengoed gaan filosoferen
over het recht van studerenden
op een staatsinkomen, zoals dat in
soihmige landen wordt toegekend.
Veel vakanties van vaders met be
gaafde kinderen zullen voorlopig
nog besteed worden aan financi
ële puzzels om studie-financiering
mogelijk te maken.
Drs. Hermes.
(Nadruk verboden).
HET PROBLEEM VAN DE
„AFSTAANDE OREN".
Over het algemeen zijn moeders
van kinderen die geboren worden
met afstaande oren, in de volks
mond ook wel „zeiloren" ge
noemd, er moeilijk van te over
tuigen, dat de oren van hun kin
deren slechts door een operatieve
ingreep in een normale stand te
brengen zijn. Uiteraard voelen zij
er weinig voor deze kleintjes te
opereren en ze proberen verbete
ring te verkrijgen door middel
van hechtpleisters.
In het „Deutsche Medezinische
Wochenschrift" stelde professor
dr. Mündnich vast, dat deze me
thode totaal geen zin heeft en
ook beslist niet helpt. Wil men
de kinderen normale oren geven,
dan zal men, hoe dan ook, tot een
operatieve ingreep moeten over
gaan, die dient te geschieden
voordat het kind de leerplichtige
leeftijd heeft. De gehele operatie
is afhankelijk van de stand en de
vorm van de oren. De ouders kun
nen echter gerust zijn. De moder
ne medische wetenschap ziet kans
het kind een paar keurig nette o-
ren te geven, heel normaal en ge
woon, waardoor veel psychisch
leed later kan worden voorkomen.
Dr. Jean Hugo.
Ganzepoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES