NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD Plouvier heeft DE schoenen Nederlandse scheepsarts werd huisarts op Pitcairn x Financiering van de studie een flinke vlotte juffrouw No. 3051 Zaterdag 5 augustus 1961 - 64e jaargang Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 32622 Abonnementsprijs I 2.50 per jaar Franco per post 5.25 Advertenties 6 cent per mm Heden vieren wij de verjaardag van prinses Irene Emma Eli sabeth. Het is een vreemde verjaardag, ditmaal, want onze 22-jarige oranjetelg vertoeft die dag nog in Mexico, alwaar zij een vakantie doorbrengt. Haar vader zal evenwel enkele dagen bij haar zijn, om de gelukwensen van het gehele gezin over te brengen, en komt dan 7 augustus weer naar ons land. Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders dan 21 jaar gele den, toen het nauwelijks een jaar oude prinsesje in allerhaast overzee werd gebracht. Zij is inmiddels een jonge vrouw ge worden en al is zij nog niet afgestudeerd zoals haar oudste zuster, zij heeft toch al enkele jaren in Utrecht de universi teit bezocht. Nog korte tijd en dan ho.opt ook onze tweede prinses haar doctoraal examen af te leggen. en verzorgt nu de nazaten van de muiters op de Bounty Bloeiende kolonie zonder geld De scheepsarts van de „Willem Ruys" heeft dezer dagen geschie denis gemaakt door de verzorging op zich te nemen van de nakome lingen van de muiters van de Bounty. Sinds dit Nederlandse schip regelmatig cruises maakt rondom de wereld, beschikken de nazaten van de inmiddels berucht geworden rebellen uit de achttien de eeuw ook over een huisarts, zij het dan dat deze slechts om de twee maanden een dagje aan kan komen. Want hét eiland Pitcairn, waar zij leven, ligt ver buiten alle normale scheepvaartroutes tussen Australië en Zuid-Amerika mid den in de Stille Oceaan. De mensen op Pitcairn spreken nog het Engels van enkele eeuwen geleden, doch zij lijden thans een vreedzaam en godvruchtig leven. Zij beschikken over enig modern comfort, bouwden zelf een kerk, een school, een kliniek en een ra dio-station en zij wekken zelf hun elektrische stroom op. Geld be staat niet op Pitcairn, de nazaten van 's werelds beroemdste muiters ruilen alles wat ze nodig hebben en delen hun oogsten samen op. Beschuldiging van diefstal veroorzaakte een verschrikkelijk drama. De annalen van de scheepsge- schiedenis kunnen stof leveren voor vele verhalen, boeken en films en men maakt er dankbaar gebruik van. Er is echter waar schijnlijk geen drama zo bekend als de geschiedenis van de muite rij op de Bounty, waarover zoveel werd geschreven en waarvan di verse films werden gemaakt, die veel stof deden opwaaien. De muiterij heeft zich afge speeld in 1789 zoals dat in de achttiende eeuw en daarvoor wel meer gebeurde. In het voorjaar, om precies te zijn op 28 april, be schuldigde kapitein Bligh van de Bounty, een Britse schoener, zijn eerste stuurman Fletcher Christi an ten onrechte van diefstal. Dit was de druppel, die de maat deed overlopen, want de norse en dik wijls onredelijke kapitein had op deze reis al meer dan eens de grootste onenigheid gehad met of ficieren en matrozen. Onder leiding van de stuurman en de adelborst Young sloeg een aantal mannen aan het muiten. Het slot was, dat de kapitein met de overige officieren en enkele trouw gebleven matrozen, totaal achttien man, in een open sloep op zee werden achtergelaten. De slachtoffers van de muiters wisten wonder boven wonder na een langdurige zwerftocht een haven op het eiland Timor te bereiken en ontsnapten aan een wisse dood. Het lot der muiters. De Bounty, nu onder comman do van Fletcher Christian, zwierf over de Stille Oceaan v^in eiland tot eiland en de bemanning gaf zich over aan plundering, diefstal, vrouwenroof en moord. Tenslotte bereikte ze Tahiti, waar achttien man aan land gingen. Zij weiger den verder mee te varen en gin gen op dit romantische eiland wo nen. Lang duurde hun vreugde echter niet, want een goed jaar la ter ankerde een Brits fregat in de haven van Tahiti en werden op last van de admiraliteit de aan wezige ex-muiters gevangen ge nomen en naar Engeland ver scheept, waar zij terecht stonden. Vier werden vrijgesproken, zes kregen de strop en de overigen variërende gevangenisstraffen. Nadat de achttien man van boord waren gegaan, zette diezelf de nacht de Bounty weer koers naar open zee, met aan boord Fletcher Christian, de adelborst Young, zes matrozen, zes inboor lingen en veertien vrouwelijke in boorlingen. Zij voeren naar het tweeduizend kilometer verder ge legen eiland Pitcairn, waar de Bounty werd afgebroken en het materiaal gebruikt om onderko mens te bouwen. Er ontstonden reeds spoedig moeilijkheden tussen de inboorlin gen en de blanken, met als ge volg dat door ruzie en moord het aantal danig slonk. Toen tenslotte een aantal inlandse vrouwen uit noodweer drie Engelsen doodde, bleef er nog slechts één muiter o- ver, John Adams geheten. Het dramatisch gebeuren om hem heen, sinds het begin der muite rij, had diepe indruk op hem ge maakt. Hij was tot inkeer geko men. Uit de inventaris van de Boun ty had hij een bijbel en een ge bedenboek weten te redden en toen hij alleen overbleef, begon hij hieruit de kinderen en vrou wen van zijn overleden lotgenoten te leren en zij schaarden zich al len achter hem. Hij werd leraar, koning, priester en wetgever van de kleine gemeenschap op het ei land. De kolonie breidt zich uit. Langzaam breidde de kolonie zich uit en gedijde wel onder de leding van John Adams. Visvangst en akkerbouw vormden de mid delen van bestaan en aangezien men niet over geld beschikte, werd gebruik gemaakt van ruil handel, waarbij Adams alle trans acties van de bewoners opteken de. Men werkte dus met een soort rekening-couran t. In 1814 kreeg Pitcairn bezoek van enkele Britse oorlogsschepen. Kapitein Jones bezocht John A- dams en gaf hem de verzekering, dat de muiterij was verjaard en hij mee terug kon gaan naar En geland, maar Adams weigerde. Zijn taak lag op het eiland, waar men hem niet kon missen, meen de hij. De ex-muiter voelde zich verantwoordelijk voor het welzijn van de bijna vijftig volwassenen en het grote aantal kinderen, dat er toen op het eiland leefde. Engeland liet de nakomelingen der muiters niet in de steek, want toen Adams in 1829 overleed, zond men de zendeling George Nobbs, die zijn taak als leider, hoogste ambtenaar en geestelijke overnam. In 1856 was de bevol king van het eiland zodanig toe genomen, dat de economische mo gelijkheden onvoldoende bleken te zijn, zodat een aantal gezinnen verhuisden naar het nabijgelegen eiland Norfolk, waar zij een nieu we kolonie stichtten. Ook nu nog woont er een En gelse zendeling op Pitcairn, daar geposteerd door de Britse rege ring. Hij bekleedt er het hoogste geestelijke en wereldlijke gezag, want het eiland staat met zijn 143 inwoners onder Brits bestuur. De vrouw van deze bestuursambte naar is van huis uit verpleegster en verzorgt zo goed en zo kwaad als het kan de zieken en gewon den. Dank zij de Nederlandse re derij beschikt zij nu ook over een installatie voor bloedtransfusie. Aan boord van de „Willem Ruys" is van een twintigtal bewoners bloed afgenomen. Later, in volle zee, werden de bloedgroepen be paald en per radio werden de ge gevens doorgeseind. Zo beschik ken de nazaten van de muiters nu ook over donors en heeft de mo derne medische wetenschap vaste voet gekregen temidden van de primitieve behuizingen, gebouwd uit het hout van de Bounty. Drs. Hildebrand. (Nadruk verboden). Intellect schept financiële en fiscale vakantiepuzzels (Van onze sociaal-economische medewerker) De vakanties dienen voor velen om op adem te komen. Daarover kunnen die jongeren meepraten, die zich maandenlang geestelijk hebben gepijnigd om een examen te halen. Na het slagen worden betrokkenen en ouders vaak be dolven onder een lawine van ge lukwensen. De poort naar verdere studie is geopend. Helaas is met die ontsluiting de verdere studieweg nog niet zonder meer open gelegd. Er moet ook geld zijn om te studeren. Voor de universiteit, maar ook voor de H.T.S., U.T.S., de mid delbare school en vele andere vor men van voortgezet onderwijs moeten er hoge kosten gemaakt worden om de periode te over bruggen waarin de student wel consumeert, zowel geest als ma terie, maar geen inkomen geniet. Een beurs is geen bedeling. Begaafdheid moet zijn kans krijgen. Het is een levensbelang voor elk volk. Elke. natie die de intellectuele gaven van zijn zonen en dochters vermorst of onge bruikt laat, moet daarvoor vroeg of laat tol betalen in de vorm van achteruitgang of achterstand. Daarom kennen wij ook in Neder land talloze wegen om van over heidswege financiële hulp te krij gen teneinde het studiedoel te be reiken. Helaas zien velen het instituut van de rijksbeurs, het renteloze voorschot of een mengvorm van beide, nog als een soort bedeling. Dat is beslist onjuist. Het is landsbelang, dat begaafdheid wordt geëxploiteerd en de ge meenschap heeft er veel geld voor over, mits de bevoordeelde de daaruit voortspruitende plichten aanvaardt en naar vermogen mee werkt om de lasten van de ge meenschap tot het nodige te be perken. In wezen krijgt elke leer ling een toelage uit de rijkskas, ook bij het lager onderwijs, dat immers zonder betaling van schoolgeld kan worden genoten. Een rijks- of particuliere beurs heeft financiële gevolgen voor de studenten maar ook voor de ou ders, o.m. in hun verhouding tot de fiscus. Een renteloos voorschot moet in beginsel worden terugbe taald. Er ontstaat een schuld van degene, die het voorschot ont vangt, aan de staat. Krijgen de ouders het voorschot, dan zijn zij in de toekomst ook aansprakelijk voor de terugbetaling. Andere steun. De ouders krijgen ook normaal de kinderaftrek voor hun begaafd nageslacht. Die houdt eigenlijk met 16 jaar op, maar bij voortge zette studie wordt zij gehand haafd en kan zij zelfs worden ver dubbeld indien het kind voor meer dan 50 °/o van de totale kosten door de ouders wordt onderhou den. Het bedrag van de aftrek wordt zelfs verdrievoudigd wanneer meer dan 90 °/o van de totale kos ten ten laste komen van de ouders en het kind niet tot het huishou den van de ouders behoort. En dit is meer dan eens het geval. In later jaren moeten de ouders echter het voorschot terugbetalen, terwijl die last eigenlijk op de be gunstigde, dus op het kind, be hoort te rusten. Het is dus beter een voorschot aan het kind te ge ven. Nu kan dit de toekenning van kinderaftrek aan de vader in gevaar brengen als dit het percen tage van 50 °/o van de onder houdskosten bedreigt. In de mees te gevallen zal de drievoudige af trek verloren gaan, want dan moet Gevraagd tegen september of eerder met beschaafde omgangsmanieren en behoorlijke schoolopleiding. Niet beneden 18 jaar, doch liefst wat ouder. Goed salaris. Lange Kerkstraat 42 - Goes Genees- en Verbandmiddelen Medische Bandages Toiletartikelen Parfumerieën Schoonheidsmiddelen enz. enz. 90 van de kosten der studie op pa's schouders blijven drukken en daarvan kan men moeilijk spre ken bij een flink voorschot aan de zoon of dochter. Het beslis sende moment voor de al of niet toekenning van kinderaftrek is steeds 31 december. Beurs en belasting. Een beurs is iets anders dan een voorschot. Een beurs schept geen verplichting tot terugbetaling. Hier ligt het nog meer dan bij voorschotten voor de hand dat de toekenning plaats vindt aan het kind en niet aan de ouders. Ge beurt het laatste toch, dan is de beurs inkomen voor de ouders. Het zelfde lot treft de ouders, die een minderjarig kind hebben, dat met een beurs wordt verrijkt. Een deel van de beurs ver dwijnt dus in de schatkist, wan neer er geen soelaas wordt gebo den door de overheid. Als pleis ter op de wonde krijgen de ou ders weer het recht op dubbele of verdrievoudigde kinderaftrek. De ze gang van zaken geldt dus voor de meeste gevallen n.l. die waar in de ouders het wettelijk vrucht genot hebben van de inkomsten van het kind. Zelfs voor meerderjarige kinde ren en wanneer er geen sprake is van wettelijk vruchtgenot door de ouders zou het gevaar dreigen, dat de beursinkomsten tot het inko men van de ouders wordt gere kend. Maar hier heeft de minister bij resolutie een uitzondering ge schapen. In deze gevallen kan de bijtelling achterwege worden gela ten. Wel wordt vanzelfsprekend de kinderaftrek beïnvloed als hier door de kosten beneden de 90 en 50 °/o van het totaal dalen. Wij verwijzen daarvoor naar het bo venstaande bij de regeling van voorschotten. Student en fiscus. Hoe zit het nu met alleenstaan de studenten, die een beurs krij gen? Die krijgen door de beurs een zelfstandig inkomen en moe ten daar dus eventueel belasting van betalen. In vele gevallen zal dat echter op grote bezwaren stuiten. Met behulp van een mi nisteriële resolutie kunnen zij van de betaling worden vrijgesteld. Ook ouders die de beurs van hun zoon of dochter bij hun inkomen zien geteld, kunnen in financiële moeilijkheden komen door de snel le stijging van het te betalen be drag aan inkomstenbelasting. Ge lukkig bestaat er eveneens voor hen gelegenheid om afschrijving van de meer verschuldigde belas ting te verkrijgen. Daarbij wordt zowel gelet op de inkomens- als op de vermogenspositie. Nog steeds gaat de financiering van de studie met veel moeilijk heden gepaard, waarbij plaatsge brek nog een hinderpaal vormt om aandacht te besteden aan de dool hof van haken en ogen, die een gevolg zijn van kwijtschelding van voorschotten. In de praktijk komt dit nogal eens voor. Maar voorlo pig zullen belaghebbenden, die voor hun kind of voor zichzelf zoeken naar middelen om eerst dat voorschot of die beurs te krij gen, zich daarover niet het hoofd breken. Er is een kans dat met hulp van de regeling inzake buitengewone lasten meer te bereiken valt om langs fiscale weg tot verlichting der studielasten te geraken wan neer de wet op de I.B. uit 1960 nog eens van kracht wordt. Het is echter zaak niet op een fiscale toekomst vooruit te lopen. Dat heeft ons het uitstel van de be lastingverlaging wel geleerd. We kunnen evengoed gaan filosoferen over het recht van studerenden op een staatsinkomen, zoals dat in soihmige landen wordt toegekend. Veel vakanties van vaders met be gaafde kinderen zullen voorlopig nog besteed worden aan financi ële puzzels om studie-financiering mogelijk te maken. Drs. Hermes. (Nadruk verboden). HET PROBLEEM VAN DE „AFSTAANDE OREN". Over het algemeen zijn moeders van kinderen die geboren worden met afstaande oren, in de volks mond ook wel „zeiloren" ge noemd, er moeilijk van te over tuigen, dat de oren van hun kin deren slechts door een operatieve ingreep in een normale stand te brengen zijn. Uiteraard voelen zij er weinig voor deze kleintjes te opereren en ze proberen verbete ring te verkrijgen door middel van hechtpleisters. In het „Deutsche Medezinische Wochenschrift" stelde professor dr. Mündnich vast, dat deze me thode totaal geen zin heeft en ook beslist niet helpt. Wil men de kinderen normale oren geven, dan zal men, hoe dan ook, tot een operatieve ingreep moeten over gaan, die dient te geschieden voordat het kind de leerplichtige leeftijd heeft. De gehele operatie is afhankelijk van de stand en de vorm van de oren. De ouders kun nen echter gerust zijn. De moder ne medische wetenschap ziet kans het kind een paar keurig nette o- ren te geven, heel normaal en ge woon, waardoor veel psychisch leed later kan worden voorkomen. Dr. Jean Hugo. Ganzepoortstraat 21, Tel. 6535 - GOES

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1961 | | pagina 1