NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VERSTELLE
Ploovier heeft DE schoenen
De Sleutel
Vanavond nog
St. Nicolaas lust ook
wel een lekker glaasje
Firma Dene vers
naar de verloting
van de „BEVELANDERS"
,De gevangene van de woestijn1
praktische geschenken
P. J. VERBURG
No. 2964
Zaterdag 28 november 1959
63e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 32622
Abonnementsprijs f 2.50 per jaar Franco per post f 5.25 Advertenties 6 cent per mm
die op alle deuren past
L. v. Schooten
„Moeder", zei Kees, „ik geloof
niet meer aan Sinterklaas". „Zo,
jongen", zei moeder, „dat is jam
mer voor je. Want als je niet meer
aan Sint gelooft, dan zul je ook
wel geen cadeautjes meer van hem
willen hebben".
Kees' gezicht betrok. Het was
één ding om te zeggen, dat je
niet meer aan Sint geloofde. Dat
bewees, dat je geen klein kindje
meer was. Het was een heel ander
ding om nu maar meteen van al
het lekkers en de mooie cadeau
tjes af te zien.
„Ik denk, dat ik dan toch maar
in hem blijf geloven", zei hij half
lachend.
„Dat zou ik maar doen", zei
moeder, en ze lachte ook.
Maar Kees begreep wel, dat je
dat eigenlijk niet kon doen. Net
zo min als je echt van iemand kon
houden, terwille van cadeautjes en
lekkers, kon je in hem gelóven.
Neem maar tante Jeanne! Als die
kwam, nam ze altijd lekkers voor
de kinderen mee; maar ze waren
altijd blij als ze weer weg was,
want ze had altijd van alles aan
te merken. Hij hield niet van tan
te Jeanne, ondanks het lekkers.
Moeder had het zeker aan va
der verteld, want toen die 's a-
vonds de auto in de garage had
gezet en een goede sigaar had op
gestoken, zei hij tegen Kees: „Wat
hoor ik, geloof jij niet meer aan
Sinterklaas?"
„Neen, vader", zei Kees eerlijk.
Hij wou er niet om liegen, ook
niet terwille van de cadeautjes.
„Hoe kom je daar zo bij?" vroeg
vader belangstellend en blies een
geurige rookwolk uit.
Kees schikte wat dichterbij.
Kijk, dat had je nou met vader.
Die maakte zich er nooit met een
smoesje af, en zei niet, dat je
daar nog te klein voor was. Die
praatte, net alsof-ie je vrind was.
„Nou kijk es, vader", antwoord
de Kees en zijn ogen glommen
bij de ontdekking, „ik had zo ge
dacht: wij moeten onze schoen
klaar zetten en dan zit daar 's mor
gens wat lekkers inbij de
schoorsteen. En op 4 december
komt Sint 's nachts door de schoor
steen en dan brengt hij cadeau
tjes. Maar als ie toch iedere keer
door al die schoorstenen moet,
wordt ie toch zo zwart als roet?"
„Zou hij dat Piet niet laten
doen?" vroeg vader ernstig, „die
is tóch zwart, dus dat geeft niet".
„Haha!" lachte Kees, „dus dan
zou een neger zich nooit behoe
ven te wassen!"
Vader glimlachte geheimzinnig
en zweeg.
„En hoe kan dat dan bij Geert
van Loon thuis?" ging Kees ver
der met zijn aanval op het geloof
in de Sint. „Daar hebben ze op
alle kamers centrale verwarming.
Hoe komt Sint door die buizen?"
„Nou ja", vader knipoogde, „jij
moet ook niet alles zo letterlijk
nemen, Kees. Vroeger hadden ze
van die grote, wijde schoorstenen
en toen kon het misschien".
„Maar hoe zet Sint dan al die
cadeautjes klaar?" hield Kees vol.
„Sint", zei vader ernstig, „heeft
een sleutel, die op alle deuren
past".
Rrrringrrringging de
telefoon.
„Met Ruyters", zei vader. Hij
luisterde, knikte, zijn gezicht be
trok. „Het spijt mij, dat ik het niet
verder met je kan uitzoeken Kees"
zei hij, „ik wordt opgebeld, en
moet nu meteen nog even naar
kantoor".
Kees knikte. Maar bevredigd
was hij niet.
Twee dagen later was het Sin
terklaasfeest op school. Een waar
dige, baardige Sint zat daar in
het gymnastieklokaal; een zwarte
Piet stond naast hem en liet zijn
ogen rollen, tot schrik van de
meisjes uit de eerste en tot groot
plezier van de jongens uit de vijf
de klas.
Er werden er een paar naar vo
ren geroepen; enkelen, die de bes
ten van de klas waren, en ook een
paar belhamels.
„Kees Ruyters", klonk opeens
de stem van Sint.
Kees schrok op, maar liep on
der het gegrinnik van de anderen
naar voren.
„Ik hoor, dat jij niet meer in
mij gelooft", sprak Sint gestreng.
Kees schrok even. Wie had dat
overgebriefd? Maar ja, hij had het
in de klas en op de speelplaats
nogal erg duidelijk gezegd: „Ik
geloof d'r niet meer in". En had
meneer Houtmans, zijn onderwij
zer, daar niet vlakbij gestaan?
„Ik geloof niet", zei hij, en zijn
stem beefde toch een beetje, „dat
u door de schoorsteen kunt ko
men".
„Jij weet niet wat ik kan", zei
Sint gewichtig.
„En mijn vader zegt, dat het ook
niet waar is, maar dat u een sleu
tel hebt, die op alle deuren past",
voegde Kees er haastig aan toe.
„Daar kon jouw vader wel eens
gelijk in hebben", sprak Sint ern
stig.
„Mag ik die sleutel dan eens
zien?" vroeg Kees, de preciese, die
altijd erg graag zeker van zijn zaak
was. Ze lachten allemaal, de on
derwijzers ook, en Piet maakte een
dreigend gebaar met de gard,
maar Sint wees hem terug. Het
was even stil.
„Vanavond", zei Sint, „zal ik
jou de sleutel laten zien, die op
alle deuren past. Blijf straks maar
even, dan zullen wij een afspraak
maken".
„Nou, daar ben je goed van af
gekomen, vader", grinnikte Geert
van Loon. „Ik dacht eerst, dat je
de zak inging!"
Die avond stond Kees om half
acht te wachten op de hoek van
de Kwartellaan. Daar zou Sint
hem ophalen. En ja, warempel,
daar naderde een grote auto en
in die autozag hij een witte
baard schemeren en het rood van
een mantel! Het portier zwaaide
open.
„Stap in Kees", klonk de zware
stem van Sint. De bisschop zat al
leen achterin. Piet zat voorop bij
de chauffeur en liet, achterom kij
kend, zijn ogen rollen in zijn zwar
te gezicht.
„Wij gaan niet ver", zei Sint,
„en je moet lopend terug, want
ik heb nog een heel programma
af te werken. Is dat erg?"
„Welnee" vond Kees. Zo'n loop
je in het donker leek hem wel.
Ze waren al in de stad, reden
door duistere straten met kleine
huizen. Opeens stopte de auto.
„Kom eens mee", zei Sint. Kees
volgde gedwee. „Kijk hier es door
het raam", noodde de bisschop.
Kees keek. De mensen, die in
dit huis woonden, waren niet rijk,
dat zag hij zó. Het zag er scha
mel uit. En bij het licht van de
lamp zat een jongen van zijn ei
gen leeftijd, bleek en mager, in
bed met een verveeld gezicht naar
plaatjes te kijken. Opeens kwam
er een vrouw in het licht van de
lamp. Haar gezicht stond moe en
verdrietig.
„Die jongen ligt al een jaar
ziek", zei Sint. „Durf jij er in om
te vragen hoe het met hem is en
wat hij krijgt voor zijn Sinter
klaas?"
Kees dacht aan zijn eigen goe
de kleren, zijn volle speelgoed
kast, het mooie huis, waarin hij
woonde, vaders auto. Dat paste
allemaal niet bij dezearmoe.
„Neen", zei hij, „zij zouden mij
d'r niet eens inlaten. Zij zouden
zeggen: „Wat moet jij hier?"
„Misschien wel", zei Sint, „jouw
sleutel past niet op déze deur.
Maar er is, zoals jouw vader zei,
één sleutel, die op alle deuren
past. Die krijg jij van mij. Maar
je moet eerst géven".
„Hoe bedoelt u?" vroeg Kees
verward.
„Breng je mooiste cadeau mor
genavond naar dat jongetje", zei
de Sint, „dan zul je zien, dat je
de sleutel hebt, die op alle deu
ren past. Dag Kees".
Hij hoorde het portier dicht
slaan, de wagen trok op. Hij stond
alleen voor het raam. Toen draai
de hij zich langzaam om en liep
diep in gedachten naar huis.
„Nou, en waar is je sleutel?"
vroeg vader vrolijk, toen Kees bin
nenstapte.
„Ik moet eerst géven, dan krijg
ik 'em pas", zei Kees en vertelde
zijn verwonderde vader, wat Sint
hem gezegd had.
Vader knikte. „Jongen", zei hij,
„van nu af aan kun jij rustig weer
in Sinterklaas geloven, want het
gaat er niet om of ie echt bestaat
en of ie echt op de daken rijdt, en
of de stoute kindertjes echt in de
zak mee naar Spanje gaan. Sinter
klaas is een feest, waarop de men
sen elkaar vreugde bereiden. Niet
in de eerste plaats een feest van
krijgen, maar een feest van géven.
Als je dat hebt begrepen, heb je
de sleutel, die op alle deuren past.
En weet je wat er op die sleuel
staat?"
Kees schudde zijn hoofd.
„Heb uw naaste lief als uzelf",
zei vader. „Morgen gaan wij sa
men proberen of-ie past!"
(Nadruk verboden).
een telefoontje of briefkaart en morgen
hebt u een Philips TV-ONTVANGER
ter beoordeling thuis!
RADIO DE KOSTER - Voorstraat 39 - Colijnsplaat
Tel. 01199-339. Ookvoor TV-reparatie
KUNSTNIJVERHEID
Hiervan vindt u een fraaie collectie in onze
etalage, zoals
GULLASKRUF (Zweeds glaswerk)
UPSALA EKEBY (Zweeds aardewerk)
ARTIMETA (en nog vele andere bekende
merken).
TAFELKLEDEN van
„de Rom"
„de Cneudt"
„Textum"
„Knipscheer"
SLAAPKAMERKLEEDJES,
CHENILLE SPREIEN
vereenvoudigen uw keus voor een nuttig en
waardevol St.-Nicolaas-geschenk.
Gratis advies van onze woningadviseur.
Lange Delft 103-105
Middelburg, Tel. 2905
Keuze uit:
FIJNE COGNAC VIEUX SUPERIEUR
PRIMA OUDE JENEVER
„OUDE GERRIT"
KOREN JENEVER, CITROEN JENEVER
FRAMBOZEN BRANDEWIJN
LIKEUREN, ZOETE WIJNEN
BORDEAUX WIJNEN
ENZ. ENZ.
SLIJTERIJ - LANGE DELFT 84
TELEFOON 2415 - MIDDELBURG
Specialité-
GENEESMIDDELEN
óók de Homeopathische
Breukbanden, buikbanden,
elastieken spataderkousen,
elastische steunkousen zonder elastiek,
hernia-korsetten, steunzolen enz.
Alles aan de juiste maten
De béste HOORAPPARATEN
met 5 jaar deskundige garantie
HOOGTEZONNEN - INFRAPHILLAMPEN
Elektrische verwarmings kussens en -dekens
Verband- en verplegingsartikelen
Instrumenten - Weegschalen
Baby pakketten - Huisapotheken
PARFUMERIEËN en TOILETARTIKELEN
in de meest uitgebreide zin des woordsl
Sint Nicolaasgeschenken
in feestverpakking
IANGÏ KERKSTRAAT 43
GOES tUf00H246»
Sinds 1922 het ter zake kundige vertrouwensadres!
U KOMT TOCH
HEDENAVOND OOK
TEN HUIZE VAN
DE HEER BEEKE
ZAAL „DE KORENBEURS" KORTGENE
vertoont hedenavond te 7.30 uur
John Wayne in de grote wild-westfihn
in kleuren
Een spannend verhaal uit Texas, waar ieder
zijn eigen rechter speelde en waar alleen het
recht van de sterkste gold.
Voor St. Nicolaas hebben wij
Rotanstoelen - Rotantafels
Damesfauteuils - Rookstoelen
Kloostertafels - Kapstokken
Haardbankjes - Tafelkleden
Slaapkamerkleedjes - Enz.
Tijdens de winkelweek zijn wij
tot 9 uur geopend
Complete woninginrichting
KORTGENE, Tel. 225
Deelnemer winkelweek
Ganzepoortstraat 21, Tel. 2048 - GOES
