enige inboedel het woonhuis Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 11 oktober 1958 no. 2906 Gezamenlijk bezoek Drie-eilandenplan leven Zijn wij wel zuivere Nederlanders? Hoe zit dat kosteloze inenting tegen pokken zaterdag 18 oktober 1958 publiek verkopen met erf Hard werken voor een hard in de V.S. van de complete gemeenteraden van Wissenkerke en Kortgene aan het gigantische dijkwerk aan de Onrustpolder, ten behoeve van de dam Noord-Beveland Walcheren het z.g.n. Begunstigd door fraai herfst weer brachten bovengenoemde raadsleden, met hun dames, een bezoek aan de Onrustpolder. Daar, waar de eerste maanden van dit jaar bij laag water nog een onafzienbare strandvlakte lag, en bij hoog water soms wildbrui- send de golven van de Noordzee rolden, lag nu een geweldig dijk- lichaam, nu nog zwart en drei gend, straks, binnen enkële weken 1700 meter afgewerkte dijk, met gebroken grind als deklaag, waar door het geheel een grijs-witte tint zal krijgen, harmoniërend met de duinen en stranden. Als leider van deze excursie- fungeerde een rasechte Noordbe- velander, n.l. de heer P. J. van Maldegem, geboortig van Kort gene en thans als technisch amb tenaar mede leiding gevende aan dit, tot aller verbeelding spreken de, grote werk. Op aangename en vaak geestige wijze kweet Malde gem zich van deze taak en aan hem hebben wij de hiernavolgen de gegevens te danken, waarvoor onze hartelijke dank. Dijkvak op Onrustpolderplaat. De te maken werken bestaan in hoofdzaak uit: a. het maken van een dijk op de plaat van Onrust; b. het maken van een aansluiting van genoemde dijk tegen de On rustpolderdijk; c. het maken van een havenkom met werkterrein; d. het maken van een duin ver zwaring ten N.W. van de Onrust polderdijk; e. het maken van ver dere bijkomende werken. De onder agenoemde dijk is lang 1700 meter, te weten c.a. 1180 meter met een hoogte van 10.00 meter N.A.P., 380 me ter met een hoogte van 10.00 me ter oplopend naar 13.50 N.A.P. en 140 meter met een hoogte van 13.50 N.A.P. Basisbreedte op 13.50 N.A.P. c.a. 160 meter en de basisbreedte op 10.00 N.A.P. c.a. 120 meter. Totaal benodigd: zand plm. 1.186.000 m3, mijnsteen 52000 ton, zink- en kraagstuk plm. 27000 m2, zink- en stortsteen plm. 12000 ton, grindasfaltbeton 25000 m3, asfalt beton 7700 m3, met daarnaast nog veel ander materiaal. De onder c. genoemde haven kom met toegangsgeul is groot plm. 5 ha, diep 5.50 N.A.P. en is verder voorzien van een los wal, bestaande uit 12 manchetcaissons. Lengte van de loswal plm. 45 m. De onder d. genoemde duin ver zwaring bevat 137000 m3 zand en wordt zodanig afgewerkt dat een kunstmatig duin ontstaat, aange past aan de omgeving ter plaatse. De uitvoering van genoemde werken zijn in een ver gevorderd stadium. Men is begonnen eind april en zijn thans in de 24ste werkweek (611 oktober). Als volgt ging men te werk. De kop van de dijk ligt voorbij de laagwaterlijn. Voor het maken van de kop werd eerst zand ge stort tot een hoogte van 1.00 N.A.P. Het zand werd ontgra ven uit de toegangsgeul naar de haven. Daarna werd op dit zand een kade gemaakt van mijnsteen tot 2.50 meter N.A.P., dus bo ven normaal hoog water. Deze ka de in de binnen- en buitenteen liep westwaarts door naar de On rustpolderplaat tot waar de plaat een hoogte had van 1.50 N.A.P. Tussen de mijnsteenkade en verderop tussen zandkaden werd zand geperst met een cutterzuiger uit de havenkom, tot een hoogte van 3 tot 4 m N.A.P. Hierna met een perszuiger aan de kop het zand hoger op persen tot plm. 10 m N.A.P. De pers zuiger werd gevoed door 2 win- zuigers in het Veersegat. Daarna met zand profileren. Inmiddels werd ook de loswal gemaakt en de asfaltmolens met bijbehoren opgesteld, terwijl met binnenschepen plm. 6000 ton zand en grind per week werd aange voerd voor de asfalt. Na het profileren van de dijk werd weer grindasfaltbeton en asfaltbeton aangebracht. Het ge heel krijgt nog een oppervlakte behandeling, met als deklaag ge broken grind. Tijdens de uitvoering enkele produktiecijfers. Mijnsteen verwerken plm. 8000 ton per week, cutterzuiger uit ha-j. venkom plm. 30.000 m3 zand per week,, perszuiger plm. 70.000 m3 zand per week, asfalt plrp. 6.000 ton per week. Benodigd materieel. 1 cutterzuiger (30.000 m3), 2 win- zuigers, 1 perszuiger (70.000 m3, 1650 pk), 5 elevatorbakken (zand- vervoer), 4 sleepboten (zandver- voer e.d.), 4 motorvletten, 5 on- derlossers (mijnsteen en zand), 10 zolderbakken (steenvervoer), 1 heibak (perssteiger), 3 overslag- bakken, (steen en diversen), 11 draglines (5 zandprofileren, waar van 4 stuks groot 800 liter en 1 van 3000 liter). Staande op de nieuwe dijk, dus zo ongeveer 13.50 meter boven N.A.P., kijkt men over de dijken heen tot diep in Noord-Beveland. Wendt men de blik zuidwaarts, dan komt Walcheren open en bloot voor u te liggen, wel een bewijs hoe hoog deze dijkkruin ligt. Is het te verwonderen dat dan een deskundige zegt: mense lijkerwijs kan er met deze dijk niets gebeuren. Het gehele gezelschap was op deze rondgang dan ook met ont zag vervuld en stak dit niet on der stoelen of banken. Terwijl de zwaarbeladen vracht wagens over de nieuwe dijk den derden zagen zij de asfaltfabriek in werking, die, zoals gezegd, zo een slordige 6.000 ton asfaltbeton per week fabriceert. Wat verder op kwam men voorbij het haven terrein, waar talloze schepen af en aan voeren. Tenslotte zag men de werkmensen bezig met het aan leggen en profileren van de toe komstige verbindingsweg, aan de binnenzijde van de nieuwe dijk. Dit alles overziende is het niet Bezint, eer ge NEW YORK (P P) Soms staan er in de Nederlandse kran ten verhalen over gedesillusioneer de emigranten die tenslotte toch maar weer naar het vaderland te rugkeren. De films, die uit Holly wood komen, hebben misschien ten onrechte de indruk gewekt bij het publiek, dat in de Verenigde Staten de straten met goud gepla veid zijn en dat iedereen daar een huis, een auto en andere luxe ar tikelen bezit. Zij zijn er niet op voorbereid, dat men deze dingen inderdaad kan hebben, maar dat men er net zo goed hier als el ders hard voor moet werken. In Amerika is nog steeds alles mogelijk. Een liftjongen kan ook heden ten dage president van een maatschappij worden, waar hij beneden aan de ladder is begon nen, maar deze succesverhalen to nen niet zozeer aan het succes dat men in Amerika kan behalen, als wel het succes en doorzettingsver mogen van de enkeling. In veel gevallen moet men hier zelfs har der werken en meer ontberingen overwinnen dan in het vaderland. De huren zijn verschrikkelijk hoog (men moet hiervoor minstens een vierde gedeelte van het sala ris rekenen), huishoudelijke hulp en babysitters zijn onbetaalbaar. Als de vrouw werkt, maar een op pas voor de kinderen moet heb ben, loont het alleen als zij een fantastisch hoog salaris verdient. De emigrant, die niemand kent en geen familie heeft om bij te sprin gen in de huishouding, is dus op het salaris van de man alleen aap- gewezen en tenzij hij een ge schoold arbeider is of een weten schappelijk man van de hoogste rang, kan hij op geen overvloedig salaris rekenen. Zelfs een dokter of tandarts of leraar moet in A- merika weer jaren naar de univer siteit voor hij praktijk mag gaan uitoefenen of onderwijs mag ge- ven. Ziek zijn is duur. Wordt iemand in de familie ziek, dan is het hek van de dam en kan men zich voor jaren in de schulden steken. Alleen families die totaal geen inkomsten heb ben kunnen medische hulp zon der betaling krijgen, de anderen moeten betalen en de prijzen zijn heel hoog. Een visite bij de dok ter is meestal (in de stad) 5.00 komt hij bij u thuis (wat sommige doktoren hier zelfs weigeren te doen) dan wordt het al gauw 10.00. Nachtvisites zijn nog duurder. Vaak blijkt de eigen dok ter dan niet eens te bereiken en is men aangewezen op de dokter van een medisch centrum, 'waar dag en nacht iemand in dienst is. In een ziekenhuis betaalt men voor een kamer, die met twee of drie anderen gedeeld moet wor den, 20.00 per dag. Dat is een factor waaraan men niet denkt als men gaat emigreren, maar die toch grote moeilijkheden teweeg kan brengen. Er zijn ziektever zekeringen, maar die betalen niet te verwonderen dat honderden uit binnen- en buitenland nieuwsgie rig zijn dit machtige werk te be zichtigen. Voor ons als Noordbe- velanders geeft het nu reeds een gevoel van veiligheid en zien wij vol trots het ogenblik (1961) tege moet dat deze dijk een dam zal vormen tussen Noord-Beveland en Walcheren, daarmede ons eiland beschermende en tevens verlossen de uit haar dure en moeilijke ge- isoleerde ligging. Na deze excursie begaf het ge hele gezelschap, waarbij wij nog vergaten te noemen het gehele politiecorps van het eiland, zich naar hotel „De Kroon" te Wis senkerke, waar het gemeentebe stuur, bij monde van haar burge meester Van Halst, het een ver versing aanbood. Burgemeester Schuit was zeker de tolk van allen, toen hij woor den van dank tot zijn collega Van Halst sprak. De wethouders Breu- re en Bom voerden hierna het woord en wezen ook op het nut tige van zo een gecombineerde excursie. Tenslotte wees wethou der Leendertse er op, dat een goe de samenwerking ten nutte zal ko men van beide gemeenten en van het gehele eiland. Wij, die als verslaggever, reeds jarenlang de saaie en minder saaie raadsvergaderingen bijwonen, konden tot ons genoegen consta teren, dat allen vol lof waren o- ver dit initiatief tot deze excur sie. Sprekende met velen, hoorde men vrijwel iedereen zeggen: men moest meerdere malen zo onoffi cieel samenkomen, men leert dan mekaar kennen en waarderen. Wie weet. Sprak men niet over een mogelijke excursie naar de werken aan de dam bij Kats? begint aan emigratie in alle ziektegevallen en zeker geen doktervisites. Heeft iemand voor de emigrant borg gestaan, dan komen op hem gedurende vijf jaren alle finan ciële verplichtingen te rusten, want de borg heeft op zich geno men dat zijn beschermelingen nimmer ten laste van de staat zul len komen. Het is dus te begrij pen, dat vele mensen huiverig zijn zich borg te stellen, temeer om dat de hele doopceel gelicht wordt en alle financiën onder de loep genomen worden. Wilt u in zaken gaan? De Verenigde Staten bieden nog steeds een goede toekomst aan de emigrant, die bereid is hard te werken, zo nodig meer dan de 8 uren per dag. Veel A- merikanen hebben twee banen en kleine zakenlieden werken dag en nacht. Voor mensen, die een ei gen zaak willen beginnen, zijn de omstandigheden aan de ene kant ideaal, maar aan de andere kant geldt ook hier de regel dat er voor slappelingen geen plaats blijft, want het is „dog eats dog". De zakenman wordt volledig vrijge laten, er zijn geen middenstands examens, geen sanering, geen be perking van een bepaald aantal zaken in een bepaalde wijk, geen vastgestelde prijzen enz. Wil iemand een eigen zaak be ginnen, dan neemt hij een advo caat (als hij het goed wil doen), die voor een kleine som de zaak onder een naam in de hoofdstad van de betrokken staat registreert. De ondernemer ontvangt een mooi registratiebewijs dat hij zaken mag doen en dit moet zichtbaar worden opgehangen. Nu is hij „in business". Er zijn geen bepaal de uren, men mag alleen in som mige branches zijn personeel niet na zekere uren of op zon- en feest dagen laten werken. Wil de baas echter zelf tot 12 uur 's nachts werken of klanten ontvangen, dan heeft niemand daar iets tegen. Dit ziet er dus eenvoudig en aantrekkelijk uit, maar u moet niet vergeten, dat onze zakenman niet de enige van zijn soort in zijn buurt is. Morgen kunnen er twee of zelfs vijf anderen naast hem dezelfde artikelen gaan verkopen en tegen gereduceerde prijzen en alle klanten zullen dan naar de nieuwe winkels verdwijnen. De enige voorwaarde die men kan stellen en die ook altijd geëist wordt in de huuracte, is dat in hetzelfde gebouw niet een zaak van dezelfde soort geopend zal mogen worden. De huurder heeft echter niet veel te zeggen over de rest van de straat, tenzij die hui zen toevallig aan dezelfde eige naar zouden toebehoren. Het is dus geen wonder, dat wij in een grote stad als New York de kleine zaakjes als paddestoelen uit de grond zien rijzen en ze ook weer net zo vlug zien afsterven. Voor al restaurants en lunchonettes worden er bij de dag geopend en gesloten. Het muizenrad Er is zoveel concurrentie, dat de beginneling van te voren goed moet weten wat hij méér te bie den heeft dan iemand anders. Waarom geven mensen 20.00 voor een diner uit, als ze hetzelfde diner voor de helft van de prijs elders kunnen krijgen? Het hangt af van kleinigheden, die alleen de vakman zal weten te onderschei den. Misschien ligt het aan de service, het decor, of het gedrag van de kelners. Men moet altijd proberen zijn concurrent net een slag voor te zijn. Dat de meeste zakenlieden dan ook of aan een hartkwaal lijden of aan maagzwe ren, is niet te verwonderen en dit is wat men algemeen in New York de „ratrace" noemt (u kent ze wel die wentelende wieltjes voor wit te muizen of ratten, waar de dier tjes de hele dag op lopen te ren nen zonder vooruit te komen). Laten adspirant-emigranten toch al deze factoren goed over wegen voor zij een vaak veel com fortabeler huis (zij het zonder fri- gidaire!) vaarwel zeggen en hun familie mijlen ver achter zich la ten. Laten zij ook vooral de taal leren spreken, schrijven en lezen en zich voorbereiden op hun le ven in Amerika, opdat zij zonder moeilijkheden zich kunnen assi mileren en acclamatiseren. Het is vanzelfsprekend dat iemand zich alleen en in de steek gelaten voelt als hij de taal niet spreekt. De Amerikaan is over het al gemeen hartelijk genoeg en staat altijd klaar om te helpen, hij wil hiervoor in de plaats echter vol ledige solidariteit met zijn eigen land zien. Een geliefde Ameri kaanse uitdrukking is „When in Rome, do as the Romans do" (als je in Rome bent, gedraag je dan als een Romein) en ook de ami- grant kan van deze houding alleen maar profijt trekken. Mr. E. Thea Verboom. (Nadruk verboden). Het Neer lands bloed is zeker niet van vreemde smetten vrij De goede verstaander, die de tekst van een van onze bekendste vaderlandse liederen bekijkt en de eerste regels leest „Wien Neer- lands bloed in d' adren vloeit, van vreemde smetten vrij", begrijpt dat dit niet letterlijk opgevat dient te worden, doch dat hier door de dichter bedoeld wordt, dat de ech te Nederlander zichzelf wil zijn. Hij doelt op de vrijheidsdrang, op het individualisme van de Neder lander, doch zeker niet op zijn smetteloos bloed dat onvermengd Nederlands zou zijn. Het Nederland van een dikke tweehonderd jaar geleden kan vergeleken worden met de Ver enigde Staten van de twintigste eeuw. Veel emigranten trokken naar dit plekje van vrijheid en welvaart enze waren van har te welkom. Voor hen werd een plaatsje ingeruimd in onze volks gemeenschap, zij brachten een frisse geest mee en gingen in ons volk op. Zo werd het Nederlandse volk een actief volk met een brede vi sie. Vrijheid voor een ieder, ver draagzaamheid en begrip van en voor volksaarden. Het is wel eens aardig op hét spoor van dit bui tenlandse bloed terug te gaan. Wat zijn eigenlijk oorspronke lijke Nederlanders? Dat is moei lijk uit te maken. Aanvankelijk werd ons gebied bewoond door Kelten, een deel van de grote Kel tische gemeenschap in west-Euro pa. Toen kwamen de Batavieren, Tubanters en Kaninefaten in ons land. Germaanse volkeren die zich met de Kelten vermengden en waar deze eigenlijk geheel in op gingen, althans voor zover zij niet wegtrokken. De „Nederlanders". Later kwamen de Franken en Saksers, die deze vorige groepen weer overheersten, zich met hen vermengden en samen met de in het noorden reeds aanwezige Frie zen het Nederlandse volk vorm den. Maar deze volkeren waren door vele vermengingen ook niet zuiver en ze bleven het ook niet. Hun voorgangers hadden reeds een niet onbelangrijke injectie met Romeins bloed ondergaan en dit „Romeins bloed" moet men zeer breed zien, aangezien in de Ro meinse heerscharen niet slechts lieden dienden, wier wieg op het Apenijnse schiereiland had ge staan, doch mannen uit alle delen van het enorme Romeinse rijk. Nadat het Nederlandse volk door middel van de Friezen, Fran ken en Saksers als het ware was geconsolideerd, bleven er steeds vreemdelingen binnenstromen en wel hoofdzakelijk via de Rijn. Onafhankelijkheid trok. Toen Nederland in 1568 de on afhankelijkheidsstrijd ging strijden tegen Spanje ving een tijdperk van andere invloeden aan. Spanjaar den kwamen in ons land en naast tijdelijke verbintenissen ontston den er ook blijvende. Maar dat was niet alles. De noordelijke Ne derlanden wisten zich vrij goed staande te houden en dit bleek aanleiding voor de vervolgden uit het zuiden om noordwaarts te trekken. Zo kwamen vele Vlamin gen, Brabanders en Walen naar dit gebied boven de grote rivie ren. In 1848 werd Nederland een zelfstandig land en een bolwerk van vrijheid en welvaart. Het klom snel tot een van de belangrijkste landen ter wereld en dit lokte on dernemende vreemdelingen bui ten hen die om geloofsredenen de wijk uit hun land moesten nemen. Tot de laatsten behoorden duizen den Hugenoten uit Frankrijk, mensen uit Bohemen en Silezië, Joden uit Spanje en Portugal, kortom uit alle Europese landen kwamen vervolgden en onderne mende lieden naar het vrije en welvarende Nederland. Zij allen gingen in ons volk op. Zij behiel den hun eigen naam, of verhol landsten die. Wie aandachtig een adres- of telefoonboek doorneemt, zal zien hoeveel namen een vreemde in vloed verraden. Wanneer wij ons daarnaast realiseren hoeveel zui ver Nederlandse namen via vrou welijke lijnen ook buitenlands bloed in de aderen hebben, dan begrijpen we dat „van vreemde smetten vrij" niet in die zin be doeld kan zijn. (Nadruk verboden). MET MENSEN IN DE KOU Aan de polen liggen ongekende mogelijkheden en de huidige tech nische middelen zijn toereikend om deze gebieden te veroveren, maar de zwakste schakel in de ke ten van voorbereidingen is....de mens, hij moet bestand gemaakt worden tegen geheel nieuwe le vensomstandigheden. De moeilijkheden waarmee de mens worstelt in deze streken zijn weinig begerenswaardig. Hij moet werken en leven bij zeer lage tem peraturen en een guur klimaat. Het gevolg is, dat zijn levenswij ze geheel veranderd dient te wor den. In laboratoria is men druk bezig de mens de wapenen te ge ven, waarmee hij de strijd kan aanbinden. Kleding is een van de belangrijk ste hulpmiddelen om het leven in de barre koude mogelijk te ma ken. Deze dient zo te zijiï, dat de drager normaal zijn werk kan ver richten, zowel in de modderige lente, als in de voor die streken warme zomer en in de afgrijselijk koude winter. Stoffen die normaal als onverslijt baar golden, bleken bij hevige koude weinig waard te zijn. Rub ber voerde de warmte af inplaats van deze te isoleren, kunstrubber werd broos als beschuit. De beste kwaliteit plastiek scheurde als pa pier wanneer de thermometer tem peraturen beneden de 25 graden onder nul aanwees. Van alle kunststoffen bleek nylon het best geschikt. Grote problemen schiep de trans piratie, in deze warme en wind- dichte kleding. Bij het werken werd het een dringende noodzaak het zweet af te voeren. Men pro beerde het met een waterdichte laag, die strak om het lichaam werd getrokken. Het isoleerde prachtig de warmte, maar de proefkonijnen klaagden dat ze zich zo nat en klam allesbehalve prettig voelden. Men vond een andere oplossing en liet de transpiratie door de eerste laag heendringen. De voe ring van de buitenste wind- en waterdichte laag kleding werd uit- knoopbaar gemaakt en op deze voering zette het transpiratievocht zich als ijskristallen af. Wordt zo nu en dan die voering uitge- knoopt en uitgeschud, dan vallen de kristallen er af en is men weer droog. Normale ritssluitingen zijn in die koude onbruikbaar. Zij vriezen vast. Zo was men tot voor kort aangewezen op knoop en knoops gatverbindingen. Men heeft nu echter nylonritssluitingen, die niet bevriezen. De schoenen leveren begrijpelijk ook enorme problemen op. In de ze streken moet men beslist de voeten warm houden, maar ook droog. Rubber is het aangewezen materiaal hier, maar rubber voert de warmte af. Nu maakt men de laarzen iets groter en voert ze met een dikke laag glaswol, die de warmte isoleert. Het voedsel van de mens moet daar ook geheel anders zijn dan onder normale omstandigheden. Hij eet meer en de samenstelling moet zo zijn, dat hij in staat is door dit voedsel zich te wapenen tegen de koude. Ja, er komt heel wat kijken voor een leven in de poolstreken. (Nadruk verboden). Zondagdienst artsen Zondag a.s. doen dienst dokter Maas en dokter 't Hart. Hiermede zeggen wij har telijk dank aan allen, die uit vriendschap hebben meege werkt bij de verbouwing van ons huis. M. Hoogerheide. Wissenkerke, sept. 1958. PREDIKBEURTEN Oud Ger. Kerk Colijnsplaat Dinsdagavond 7 uur ds. Hennephof. Met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van ons zoontje en broertje Jacob Cornells Adriaan (Jacob) J. J. Jasperse. A. L. Jasperse - Geldof. Johan. Colijnsplaat, 9 oktober 1958. W. Havenstraat 8. Telefoon 346. Voor de zeer vele bewij zen van deelneming, ons be toond bij het overlijden van onze geliefde moeder, be huwd-, groot- en overgroot moeder Willemina Bouterse - Korsuize, zeggen wij onze hartelijke dank. Inzonderheid aan dok ter Maas en zuster Adriaanse voor de medische hulp en verpleging. Familie Bouterse. Colijnsplaat, oktober 1958. Voor de treffende en har telijke blijken van deelne ming, ons betoond bij het plotseling overlijden van on ze geliefde en zorgzame man, vader, behuwd- en grootva der Jan Dourleijn, zeggen wij hartelijk dank. Inzonderheid aan dokter Bruynzeel voor de laatste hulp aan hem bewezen. Wed. Dourleijn - Fortuin en kinderen. Wissenkerke, oktober 1958. GEMEENTE KORTGENE De burgemeester van KORTGENE brengt ter o- penbare kennis, dat gelegen heid tot zal worden gegeven te Kortgene op 16 oktober a.s. tussen 14.00 en 15.00 uur in het wijkgebouw. Kortgene, 11 oktober 1958. De burgemeester voornoemd, A. A. Schuit. Notaris J. J. W. KLOP te Kortgene zal op ten verzoeke van mevr. C. van Gilst - Verburg a. nam. 1.30 uur aan de Beatrix- straat 4 te Colijnsplaat als: tafels, stoelen, bedden, kleden, matten, gordijnen, kachel, klokken, naaima chine, linnenkast, kleer- kist, keukengerief, glas- en aardewerk enz. (3 maan den crediet). b. nam. 3.30 uur in hotel „De Patrijs" te Colijnsplaat aan de Beatrixstraat 4 te Co lijnsplaat, groot 48 ca. Ontruimd te aanvaarden bij de betaling, binnen één maand na de veiling. Bezichtiging in overleg met de heer W. van Gilst, Zuidkerkstraat 12.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1958 | | pagina 3