enige inboedel
het woonhuis
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 11 oktober 1958 no.
2906
Gezamenlijk bezoek
Drie-eilandenplan
leven
Zijn wij wel zuivere
Nederlanders?
Hoe zit dat
kosteloze inenting
tegen pokken
zaterdag 18 oktober 1958
publiek verkopen
met erf
Hard werken
voor een hard
in de V.S.
van de complete gemeenteraden
van Wissenkerke en Kortgene
aan het gigantische dijkwerk aan de Onrustpolder, ten
behoeve van de dam Noord-Beveland Walcheren
het z.g.n.
Begunstigd door fraai herfst
weer brachten bovengenoemde
raadsleden, met hun dames, een
bezoek aan de Onrustpolder.
Daar, waar de eerste maanden
van dit jaar bij laag water nog
een onafzienbare strandvlakte lag,
en bij hoog water soms wildbrui-
send de golven van de Noordzee
rolden, lag nu een geweldig dijk-
lichaam, nu nog zwart en drei
gend, straks, binnen enkële weken
1700 meter afgewerkte dijk, met
gebroken grind als deklaag, waar
door het geheel een grijs-witte
tint zal krijgen, harmoniërend met
de duinen en stranden.
Als leider van deze excursie-
fungeerde een rasechte Noordbe-
velander, n.l. de heer P. J. van
Maldegem, geboortig van Kort
gene en thans als technisch amb
tenaar mede leiding gevende aan
dit, tot aller verbeelding spreken
de, grote werk. Op aangename en
vaak geestige wijze kweet Malde
gem zich van deze taak en aan
hem hebben wij de hiernavolgen
de gegevens te danken, waarvoor
onze hartelijke dank.
Dijkvak op Onrustpolderplaat.
De te maken werken bestaan in
hoofdzaak uit: a. het maken van
een dijk op de plaat van Onrust;
b. het maken van een aansluiting
van genoemde dijk tegen de On
rustpolderdijk; c. het maken van
een havenkom met werkterrein;
d. het maken van een duin ver
zwaring ten N.W. van de Onrust
polderdijk; e. het maken van ver
dere bijkomende werken.
De onder agenoemde dijk is
lang 1700 meter, te weten c.a.
1180 meter met een hoogte van
10.00 meter N.A.P., 380 me
ter met een hoogte van 10.00 me
ter oplopend naar 13.50 N.A.P.
en 140 meter met een hoogte van
13.50 N.A.P.
Basisbreedte op 13.50 N.A.P.
c.a. 160 meter en de basisbreedte
op 10.00 N.A.P. c.a. 120 meter.
Totaal benodigd: zand plm.
1.186.000 m3, mijnsteen 52000 ton,
zink- en kraagstuk plm. 27000 m2,
zink- en stortsteen plm. 12000 ton,
grindasfaltbeton 25000 m3, asfalt
beton 7700 m3, met daarnaast nog
veel ander materiaal.
De onder c. genoemde haven
kom met toegangsgeul is groot
plm. 5 ha, diep 5.50 N.A.P. en
is verder voorzien van een los wal,
bestaande uit 12 manchetcaissons.
Lengte van de loswal plm. 45 m.
De onder d. genoemde duin ver
zwaring bevat 137000 m3 zand en
wordt zodanig afgewerkt dat een
kunstmatig duin ontstaat, aange
past aan de omgeving ter plaatse.
De uitvoering van genoemde
werken zijn in een ver gevorderd
stadium. Men is begonnen eind
april en zijn thans in de 24ste
werkweek (611 oktober).
Als volgt ging men te werk.
De kop van de dijk ligt voorbij
de laagwaterlijn. Voor het maken
van de kop werd eerst zand ge
stort tot een hoogte van 1.00
N.A.P. Het zand werd ontgra
ven uit de toegangsgeul naar de
haven. Daarna werd op dit zand
een kade gemaakt van mijnsteen
tot 2.50 meter N.A.P., dus bo
ven normaal hoog water. Deze ka
de in de binnen- en buitenteen
liep westwaarts door naar de On
rustpolderplaat tot waar de plaat
een hoogte had van 1.50 N.A.P.
Tussen de mijnsteenkade en
verderop tussen zandkaden werd
zand geperst met een cutterzuiger
uit de havenkom, tot een hoogte
van 3 tot 4 m N.A.P.
Hierna met een perszuiger aan
de kop het zand hoger op persen
tot plm. 10 m N.A.P. De pers
zuiger werd gevoed door 2 win-
zuigers in het Veersegat. Daarna
met zand profileren.
Inmiddels werd ook de loswal
gemaakt en de asfaltmolens met
bijbehoren opgesteld, terwijl met
binnenschepen plm. 6000 ton zand
en grind per week werd aange
voerd voor de asfalt.
Na het profileren van de dijk
werd weer grindasfaltbeton en
asfaltbeton aangebracht. Het ge
heel krijgt nog een oppervlakte
behandeling, met als deklaag ge
broken grind.
Tijdens de uitvoering
enkele produktiecijfers.
Mijnsteen verwerken plm. 8000
ton per week, cutterzuiger uit ha-j.
venkom plm. 30.000 m3 zand per
week,, perszuiger plm. 70.000 m3
zand per week, asfalt plrp. 6.000
ton per week.
Benodigd materieel.
1 cutterzuiger (30.000 m3), 2 win-
zuigers, 1 perszuiger (70.000 m3,
1650 pk), 5 elevatorbakken (zand-
vervoer), 4 sleepboten (zandver-
voer e.d.), 4 motorvletten, 5 on-
derlossers (mijnsteen en zand), 10
zolderbakken (steenvervoer), 1
heibak (perssteiger), 3 overslag-
bakken, (steen en diversen), 11
draglines (5 zandprofileren, waar
van 4 stuks groot 800 liter en 1
van 3000 liter).
Staande op de nieuwe dijk, dus
zo ongeveer 13.50 meter boven
N.A.P., kijkt men over de dijken
heen tot diep in Noord-Beveland.
Wendt men de blik zuidwaarts,
dan komt Walcheren open en
bloot voor u te liggen, wel een
bewijs hoe hoog deze dijkkruin
ligt. Is het te verwonderen dat
dan een deskundige zegt: mense
lijkerwijs kan er met deze dijk
niets gebeuren.
Het gehele gezelschap was op
deze rondgang dan ook met ont
zag vervuld en stak dit niet on
der stoelen of banken.
Terwijl de zwaarbeladen vracht
wagens over de nieuwe dijk den
derden zagen zij de asfaltfabriek
in werking, die, zoals gezegd, zo
een slordige 6.000 ton asfaltbeton
per week fabriceert. Wat verder
op kwam men voorbij het haven
terrein, waar talloze schepen af
en aan voeren. Tenslotte zag men
de werkmensen bezig met het aan
leggen en profileren van de toe
komstige verbindingsweg, aan de
binnenzijde van de nieuwe dijk.
Dit alles overziende is het niet
Bezint,
eer ge
NEW YORK (P P) Soms
staan er in de Nederlandse kran
ten verhalen over gedesillusioneer
de emigranten die tenslotte toch
maar weer naar het vaderland te
rugkeren. De films, die uit Holly
wood komen, hebben misschien
ten onrechte de indruk gewekt bij
het publiek, dat in de Verenigde
Staten de straten met goud gepla
veid zijn en dat iedereen daar een
huis, een auto en andere luxe ar
tikelen bezit. Zij zijn er niet op
voorbereid, dat men deze dingen
inderdaad kan hebben, maar dat
men er net zo goed hier als el
ders hard voor moet werken.
In Amerika is nog steeds alles
mogelijk. Een liftjongen kan ook
heden ten dage president van een
maatschappij worden, waar hij
beneden aan de ladder is begon
nen, maar deze succesverhalen to
nen niet zozeer aan het succes dat
men in Amerika kan behalen, als
wel het succes en doorzettingsver
mogen van de enkeling. In veel
gevallen moet men hier zelfs har
der werken en meer ontberingen
overwinnen dan in het vaderland.
De huren zijn verschrikkelijk
hoog (men moet hiervoor minstens
een vierde gedeelte van het sala
ris rekenen), huishoudelijke hulp
en babysitters zijn onbetaalbaar.
Als de vrouw werkt, maar een op
pas voor de kinderen moet heb
ben, loont het alleen als zij een
fantastisch hoog salaris verdient.
De emigrant, die niemand kent en
geen familie heeft om bij te sprin
gen in de huishouding, is dus op
het salaris van de man alleen aap-
gewezen en tenzij hij een ge
schoold arbeider is of een weten
schappelijk man van de hoogste
rang, kan hij op geen overvloedig
salaris rekenen. Zelfs een dokter
of tandarts of leraar moet in A-
merika weer jaren naar de univer
siteit voor hij praktijk mag gaan
uitoefenen of onderwijs mag ge-
ven.
Ziek zijn is duur.
Wordt iemand in de familie
ziek, dan is het hek van de dam
en kan men zich voor jaren in de
schulden steken. Alleen families
die totaal geen inkomsten heb
ben kunnen medische hulp zon
der betaling krijgen, de anderen
moeten betalen en de prijzen zijn
heel hoog. Een visite bij de dok
ter is meestal (in de stad) 5.00
komt hij bij u thuis (wat sommige
doktoren hier zelfs weigeren te
doen) dan wordt het al gauw
10.00. Nachtvisites zijn nog
duurder. Vaak blijkt de eigen dok
ter dan niet eens te bereiken en
is men aangewezen op de dokter
van een medisch centrum, 'waar
dag en nacht iemand in dienst is.
In een ziekenhuis betaalt men
voor een kamer, die met twee of
drie anderen gedeeld moet wor
den, 20.00 per dag. Dat is een
factor waaraan men niet denkt als
men gaat emigreren, maar die
toch grote moeilijkheden teweeg
kan brengen. Er zijn ziektever
zekeringen, maar die betalen niet
te verwonderen dat honderden uit
binnen- en buitenland nieuwsgie
rig zijn dit machtige werk te be
zichtigen. Voor ons als Noordbe-
velanders geeft het nu reeds een
gevoel van veiligheid en zien wij
vol trots het ogenblik (1961) tege
moet dat deze dijk een dam zal
vormen tussen Noord-Beveland en
Walcheren, daarmede ons eiland
beschermende en tevens verlossen
de uit haar dure en moeilijke ge-
isoleerde ligging.
Na deze excursie begaf het ge
hele gezelschap, waarbij wij nog
vergaten te noemen het gehele
politiecorps van het eiland, zich
naar hotel „De Kroon" te Wis
senkerke, waar het gemeentebe
stuur, bij monde van haar burge
meester Van Halst, het een ver
versing aanbood.
Burgemeester Schuit was zeker
de tolk van allen, toen hij woor
den van dank tot zijn collega Van
Halst sprak. De wethouders Breu-
re en Bom voerden hierna het
woord en wezen ook op het nut
tige van zo een gecombineerde
excursie. Tenslotte wees wethou
der Leendertse er op, dat een goe
de samenwerking ten nutte zal ko
men van beide gemeenten en van
het gehele eiland.
Wij, die als verslaggever, reeds
jarenlang de saaie en minder saaie
raadsvergaderingen bijwonen,
konden tot ons genoegen consta
teren, dat allen vol lof waren o-
ver dit initiatief tot deze excur
sie. Sprekende met velen, hoorde
men vrijwel iedereen zeggen: men
moest meerdere malen zo onoffi
cieel samenkomen, men leert dan
mekaar kennen en waarderen.
Wie weet. Sprak men niet over
een mogelijke excursie naar de
werken aan de dam bij Kats?
begint aan emigratie
in alle ziektegevallen en zeker
geen doktervisites.
Heeft iemand voor de emigrant
borg gestaan, dan komen op hem
gedurende vijf jaren alle finan
ciële verplichtingen te rusten,
want de borg heeft op zich geno
men dat zijn beschermelingen
nimmer ten laste van de staat zul
len komen. Het is dus te begrij
pen, dat vele mensen huiverig zijn
zich borg te stellen, temeer om
dat de hele doopceel gelicht wordt
en alle financiën onder de loep
genomen worden.
Wilt u in zaken gaan?
De Verenigde Staten bieden
nog steeds een goede toekomst
aan de emigrant, die bereid is
hard te werken, zo nodig meer
dan de 8 uren per dag. Veel A-
merikanen hebben twee banen en
kleine zakenlieden werken dag en
nacht. Voor mensen, die een ei
gen zaak willen beginnen, zijn de
omstandigheden aan de ene kant
ideaal, maar aan de andere kant
geldt ook hier de regel dat er voor
slappelingen geen plaats blijft,
want het is „dog eats dog". De
zakenman wordt volledig vrijge
laten, er zijn geen middenstands
examens, geen sanering, geen be
perking van een bepaald aantal
zaken in een bepaalde wijk, geen
vastgestelde prijzen enz.
Wil iemand een eigen zaak be
ginnen, dan neemt hij een advo
caat (als hij het goed wil doen),
die voor een kleine som de zaak
onder een naam in de hoofdstad
van de betrokken staat registreert.
De ondernemer ontvangt een mooi
registratiebewijs dat hij zaken
mag doen en dit moet zichtbaar
worden opgehangen. Nu is hij
„in business". Er zijn geen bepaal
de uren, men mag alleen in som
mige branches zijn personeel niet
na zekere uren of op zon- en feest
dagen laten werken. Wil de baas
echter zelf tot 12 uur 's nachts
werken of klanten ontvangen, dan
heeft niemand daar iets tegen.
Dit ziet er dus eenvoudig en
aantrekkelijk uit, maar u moet niet
vergeten, dat onze zakenman niet
de enige van zijn soort in zijn
buurt is. Morgen kunnen er twee
of zelfs vijf anderen naast hem
dezelfde artikelen gaan verkopen
en tegen gereduceerde prijzen en
alle klanten zullen dan naar de
nieuwe winkels verdwijnen. De
enige voorwaarde die men kan
stellen en die ook altijd geëist
wordt in de huuracte, is dat in
hetzelfde gebouw niet een zaak
van dezelfde soort geopend zal
mogen worden. De huurder heeft
echter niet veel te zeggen over de
rest van de straat, tenzij die hui
zen toevallig aan dezelfde eige
naar zouden toebehoren. Het is
dus geen wonder, dat wij in een
grote stad als New York de kleine
zaakjes als paddestoelen uit de
grond zien rijzen en ze ook weer
net zo vlug zien afsterven. Voor
al restaurants en lunchonettes
worden er bij de dag geopend en
gesloten.
Het muizenrad
Er is zoveel concurrentie, dat
de beginneling van te voren goed
moet weten wat hij méér te bie
den heeft dan iemand anders.
Waarom geven mensen 20.00
voor een diner uit, als ze hetzelfde
diner voor de helft van de prijs
elders kunnen krijgen? Het hangt
af van kleinigheden, die alleen de
vakman zal weten te onderschei
den. Misschien ligt het aan de
service, het decor, of het gedrag
van de kelners. Men moet altijd
proberen zijn concurrent net een
slag voor te zijn. Dat de meeste
zakenlieden dan ook of aan een
hartkwaal lijden of aan maagzwe
ren, is niet te verwonderen en dit
is wat men algemeen in New York
de „ratrace" noemt (u kent ze wel
die wentelende wieltjes voor wit
te muizen of ratten, waar de dier
tjes de hele dag op lopen te ren
nen zonder vooruit te komen).
Laten adspirant-emigranten
toch al deze factoren goed over
wegen voor zij een vaak veel com
fortabeler huis (zij het zonder fri-
gidaire!) vaarwel zeggen en hun
familie mijlen ver achter zich la
ten. Laten zij ook vooral de taal
leren spreken, schrijven en lezen
en zich voorbereiden op hun le
ven in Amerika, opdat zij zonder
moeilijkheden zich kunnen assi
mileren en acclamatiseren. Het is
vanzelfsprekend dat iemand zich
alleen en in de steek gelaten voelt
als hij de taal niet spreekt.
De Amerikaan is over het al
gemeen hartelijk genoeg en staat
altijd klaar om te helpen, hij wil
hiervoor in de plaats echter vol
ledige solidariteit met zijn eigen
land zien. Een geliefde Ameri
kaanse uitdrukking is „When in
Rome, do as the Romans do" (als
je in Rome bent, gedraag je dan
als een Romein) en ook de ami-
grant kan van deze houding alleen
maar profijt trekken.
Mr. E. Thea Verboom.
(Nadruk verboden).
Het Neer lands bloed is zeker niet
van vreemde smetten vrij
De goede verstaander, die de
tekst van een van onze bekendste
vaderlandse liederen bekijkt en
de eerste regels leest „Wien Neer-
lands bloed in d' adren vloeit, van
vreemde smetten vrij", begrijpt
dat dit niet letterlijk opgevat dient
te worden, doch dat hier door de
dichter bedoeld wordt, dat de ech
te Nederlander zichzelf wil zijn.
Hij doelt op de vrijheidsdrang, op
het individualisme van de Neder
lander, doch zeker niet op zijn
smetteloos bloed dat onvermengd
Nederlands zou zijn.
Het Nederland van een dikke
tweehonderd jaar geleden kan
vergeleken worden met de Ver
enigde Staten van de twintigste
eeuw. Veel emigranten trokken
naar dit plekje van vrijheid en
welvaart enze waren van har
te welkom. Voor hen werd een
plaatsje ingeruimd in onze volks
gemeenschap, zij brachten een
frisse geest mee en gingen in ons
volk op.
Zo werd het Nederlandse volk
een actief volk met een brede vi
sie. Vrijheid voor een ieder, ver
draagzaamheid en begrip van en
voor volksaarden. Het is wel eens
aardig op hét spoor van dit bui
tenlandse bloed terug te gaan.
Wat zijn eigenlijk oorspronke
lijke Nederlanders? Dat is moei
lijk uit te maken. Aanvankelijk
werd ons gebied bewoond door
Kelten, een deel van de grote Kel
tische gemeenschap in west-Euro
pa. Toen kwamen de Batavieren,
Tubanters en Kaninefaten in ons
land. Germaanse volkeren die zich
met de Kelten vermengden en
waar deze eigenlijk geheel in op
gingen, althans voor zover zij niet
wegtrokken.
De „Nederlanders".
Later kwamen de Franken en
Saksers, die deze vorige groepen
weer overheersten, zich met hen
vermengden en samen met de in
het noorden reeds aanwezige Frie
zen het Nederlandse volk vorm
den. Maar deze volkeren waren
door vele vermengingen ook niet
zuiver en ze bleven het ook niet.
Hun voorgangers hadden reeds
een niet onbelangrijke injectie met
Romeins bloed ondergaan en dit
„Romeins bloed" moet men zeer
breed zien, aangezien in de Ro
meinse heerscharen niet slechts
lieden dienden, wier wieg op het
Apenijnse schiereiland had ge
staan, doch mannen uit alle delen
van het enorme Romeinse rijk.
Nadat het Nederlandse volk
door middel van de Friezen, Fran
ken en Saksers als het ware was
geconsolideerd, bleven er steeds
vreemdelingen binnenstromen en
wel hoofdzakelijk via de Rijn.
Onafhankelijkheid trok.
Toen Nederland in 1568 de on
afhankelijkheidsstrijd ging strijden
tegen Spanje ving een tijdperk van
andere invloeden aan. Spanjaar
den kwamen in ons land en naast
tijdelijke verbintenissen ontston
den er ook blijvende. Maar dat
was niet alles. De noordelijke Ne
derlanden wisten zich vrij goed
staande te houden en dit bleek
aanleiding voor de vervolgden uit
het zuiden om noordwaarts te
trekken. Zo kwamen vele Vlamin
gen, Brabanders en Walen naar
dit gebied boven de grote rivie
ren.
In 1848 werd Nederland een
zelfstandig land en een bolwerk
van vrijheid en welvaart. Het klom
snel tot een van de belangrijkste
landen ter wereld en dit lokte on
dernemende vreemdelingen bui
ten hen die om geloofsredenen de
wijk uit hun land moesten nemen.
Tot de laatsten behoorden duizen
den Hugenoten uit Frankrijk,
mensen uit Bohemen en Silezië,
Joden uit Spanje en Portugal,
kortom uit alle Europese landen
kwamen vervolgden en onderne
mende lieden naar het vrije en
welvarende Nederland. Zij allen
gingen in ons volk op. Zij behiel
den hun eigen naam, of verhol
landsten die.
Wie aandachtig een adres- of
telefoonboek doorneemt, zal zien
hoeveel namen een vreemde in
vloed verraden. Wanneer wij ons
daarnaast realiseren hoeveel zui
ver Nederlandse namen via vrou
welijke lijnen ook buitenlands
bloed in de aderen hebben, dan
begrijpen we dat „van vreemde
smetten vrij" niet in die zin be
doeld kan zijn.
(Nadruk verboden).
MET MENSEN IN DE KOU
Aan de polen liggen ongekende
mogelijkheden en de huidige tech
nische middelen zijn toereikend
om deze gebieden te veroveren,
maar de zwakste schakel in de ke
ten van voorbereidingen is....de
mens, hij moet bestand gemaakt
worden tegen geheel nieuwe le
vensomstandigheden.
De moeilijkheden waarmee de
mens worstelt in deze streken zijn
weinig begerenswaardig. Hij moet
werken en leven bij zeer lage tem
peraturen en een guur klimaat.
Het gevolg is, dat zijn levenswij
ze geheel veranderd dient te wor
den. In laboratoria is men druk
bezig de mens de wapenen te ge
ven, waarmee hij de strijd kan
aanbinden.
Kleding is een van de belangrijk
ste hulpmiddelen om het leven in
de barre koude mogelijk te ma
ken. Deze dient zo te zijiï, dat de
drager normaal zijn werk kan ver
richten, zowel in de modderige
lente, als in de voor die streken
warme zomer en in de afgrijselijk
koude winter.
Stoffen die normaal als onverslijt
baar golden, bleken bij hevige
koude weinig waard te zijn. Rub
ber voerde de warmte af inplaats
van deze te isoleren, kunstrubber
werd broos als beschuit. De beste
kwaliteit plastiek scheurde als pa
pier wanneer de thermometer tem
peraturen beneden de 25 graden
onder nul aanwees. Van alle
kunststoffen bleek nylon het best
geschikt.
Grote problemen schiep de trans
piratie, in deze warme en wind-
dichte kleding. Bij het werken
werd het een dringende noodzaak
het zweet af te voeren. Men pro
beerde het met een waterdichte
laag, die strak om het lichaam
werd getrokken. Het isoleerde
prachtig de warmte, maar de
proefkonijnen klaagden dat ze
zich zo nat en klam allesbehalve
prettig voelden.
Men vond een andere oplossing
en liet de transpiratie door de
eerste laag heendringen. De voe
ring van de buitenste wind- en
waterdichte laag kleding werd uit-
knoopbaar gemaakt en op deze
voering zette het transpiratievocht
zich als ijskristallen af. Wordt zo
nu en dan die voering uitge-
knoopt en uitgeschud, dan vallen
de kristallen er af en is men weer
droog.
Normale ritssluitingen zijn in die
koude onbruikbaar. Zij vriezen
vast. Zo was men tot voor kort
aangewezen op knoop en knoops
gatverbindingen. Men heeft nu
echter nylonritssluitingen, die niet
bevriezen.
De schoenen leveren begrijpelijk
ook enorme problemen op. In de
ze streken moet men beslist de
voeten warm houden, maar ook
droog. Rubber is het aangewezen
materiaal hier, maar rubber voert
de warmte af. Nu maakt men de
laarzen iets groter en voert ze met
een dikke laag glaswol, die de
warmte isoleert.
Het voedsel van de mens moet
daar ook geheel anders zijn dan
onder normale omstandigheden.
Hij eet meer en de samenstelling
moet zo zijn, dat hij in staat is
door dit voedsel zich te wapenen
tegen de koude. Ja, er komt heel
wat kijken voor een leven in de
poolstreken.
(Nadruk verboden).
Zondagdienst artsen
Zondag a.s. doen dienst dokter
Maas en dokter 't Hart.
Hiermede zeggen wij har
telijk dank aan allen, die uit
vriendschap hebben meege
werkt bij de verbouwing van
ons huis.
M. Hoogerheide.
Wissenkerke, sept. 1958.
PREDIKBEURTEN
Oud Ger. Kerk Colijnsplaat
Dinsdagavond 7 uur ds.
Hennephof.
Met blijdschap geven wij
kennis van de geboorte van
ons zoontje en broertje
Jacob Cornells Adriaan
(Jacob)
J. J. Jasperse.
A. L. Jasperse -
Geldof.
Johan.
Colijnsplaat, 9 oktober 1958.
W. Havenstraat 8.
Telefoon 346.
Voor de zeer vele bewij
zen van deelneming, ons be
toond bij het overlijden van
onze geliefde moeder, be
huwd-, groot- en overgroot
moeder
Willemina Bouterse -
Korsuize,
zeggen wij onze hartelijke
dank. Inzonderheid aan dok
ter Maas en zuster Adriaanse
voor de medische hulp en
verpleging.
Familie Bouterse.
Colijnsplaat, oktober 1958.
Voor de treffende en har
telijke blijken van deelne
ming, ons betoond bij het
plotseling overlijden van on
ze geliefde en zorgzame man,
vader, behuwd- en grootva
der
Jan Dourleijn,
zeggen wij hartelijk dank.
Inzonderheid aan dokter
Bruynzeel voor de laatste
hulp aan hem bewezen.
Wed. Dourleijn -
Fortuin
en kinderen.
Wissenkerke, oktober 1958.
GEMEENTE KORTGENE
De burgemeester van
KORTGENE brengt ter o-
penbare kennis, dat gelegen
heid tot
zal worden gegeven
te Kortgene op 16 oktober
a.s. tussen 14.00 en 15.00 uur
in het wijkgebouw.
Kortgene, 11 oktober 1958.
De burgemeester
voornoemd,
A. A. Schuit.
Notaris J. J. W. KLOP te
Kortgene zal op
ten verzoeke van mevr. C.
van Gilst - Verburg
a.
nam. 1.30 uur aan de Beatrix-
straat 4 te Colijnsplaat
als: tafels, stoelen, bedden,
kleden, matten, gordijnen,
kachel, klokken, naaima
chine, linnenkast, kleer-
kist, keukengerief, glas- en
aardewerk enz. (3 maan
den crediet).
b.
nam. 3.30 uur in hotel „De
Patrijs" te Colijnsplaat
aan de Beatrixstraat 4 te Co
lijnsplaat, groot 48 ca.
Ontruimd te aanvaarden
bij de betaling, binnen één
maand na de veiling.
Bezichtiging in overleg
met de heer W. van Gilst,
Zuidkerkstraat 12.