NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Plouvier lieeft DE sehoeneii
De strijd om ons ivoor
Vakantiereizen naar maat
MJF m f§ en P«jn weg-
Rftk OB QrfP wrijven met
Burgerlijke Stand
No. 2833
Zaterdag 11 mei 1957
60e jaargang
VOORLICHTING VAN
„VEILIG VERKEER"
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 32622
Abonnementsprijs 2.50 per jaar Franco per post I 5.25 Advertenties 6 cent per mm
door dr. P. H. Ritter
Reizenfabriek N.R.V. bouwt
Duizenden vakantiereizen naar alle denkbare oorden
liggen voor u klaar, kiest u maar uit!
Over het conflict tussen de tandartsen
en de ziekenfondsen is er in de laatste
tijd veel geschreven. Dit is begrijpelijk,
want behoorlijke tandheelkundige ver
zorging is een belang van de eerste orde
voor de volksgezondheid. Het is een ver
heugend verschijnsel, dat het inzicht
heeft veldgewonnen van de betekenis
van gezonde tanden voor de hygiëne van
de mens.
Goede tanden te hebben is niet alleen
een eis van reinheid, maar de functie van
het gebit hangt ook samen met andere
lichaamsfuncties en tandheelkundige
hulp kan andere kwalen voorkomen. De
beklemtoning van de waarde der mond-
verzorging in het geheel der medische
bemoeienis is echter een winst van de
latere jaren. Zij doet zich gelden in de
zwaardere algemeen-medische eisen, die
tegenwoordig aan de tandheelkundige
student worden gesteld, zij doet zich ook
gelden in de geleidelijke aansluiting van
de tandheelkunde bij de sociale medi
sche voorzieningen. De betrekking tus
sen tandartsen en ziekenfondsen is van
jongere datum dan de verbinding van de
algemene arts met deze instellingen.
o
In de jaren voor de invoering van het
ziekenfondsenbesluit 1941, was het aan
tal fondsen, dat aan zijn verzekerden
tandheelkundige hulp bood gering. Bij
de fondsen die deze hulp wel in hun
verstrekkingen hadden opgenomen, ble
ven de rechten meestal zeer beperkt.
Een nieuwe situatie ontstond. Elke
nieuwe situatie brengt haar moeilijkhe
den mede en de tandheelkundige hulp
via de ziekenfondsen moest noodzake
lijk haar krisis-periode doormaken. Se
dert het grote belang van de tandheel
kunde voor de algemene gezondheid was
erkend, deed zich de noodzakelijkheid
voor van een zo uitgebreid mogelijke
tandheelkundige verzorging. Niet alleen
de beter-gesitueerden behoefden de hulp
van de tandarts, maar ook de brede mas
sa, en om de kleine man in staat te stel
len zich van medische behandeling te
voorzien, is het ziekenfonds het aange
wezen middel.
De hulp die de ziekenfondsverzeker
den verkregen voor tandheelkundige be
handeling was betrekkelijk beperkt van
omvang. Op zogenaamde „luxe" behan
delingen heeft de verzekerde geen recht.
Bewust heeft men gekozen voor een
door de Maatschappij van Tandheelkun
de ontworpen systeem (genaamd syste
matische rationele behandeling), dat zo
veel mogelijk mensen een eenvoudige,
maar goede hulp kon waarborgen. Op
dit systeem waren ook de honorerings
regelingen gebouwd, waarvan de laatste
met ingang van 1 januari 1952 in over
leg tussen ziekenfondsen en tandartsen
tot stand kwam.
o
Ondanks deze aanvankelijke bereiking
liepen de onderhandelingen tussen de
beide partijen niet vlot. Vele besprekin
gen werden er tussen ziekenfondsen en
tandartsen gevoerd, maar er waren vele
moeilijkheden te overwinnen en er zijn
zelfs conflicten geweest, voordat het
huidige geschil uitbrak.
Van 1 april af achtten de tandartsen
zich niet meer als „medewerkers" aan
de ziekenfondsen verbonden en als ge
volg daarvan zijn de ziekenfondsen niet
meer in staat het recht van de verzeker
den op tandheelkundige hulp te effectu
eren. Evenmin zijn de ziekenfondsen op
grond van wettelijke en statuaire bepa
lingen, zonder nadere voorzieningen ge
rechtigd om in plaats van „hulp in na-
tura" aan de verzekerden een tegemoet
koming in de voor tandheelkundige hulp
gemaakte kosten te verlenen.
Dit betekent in feite, dat de tandheel
kundige hulp buiten de ziekenfondsver
zekering komt te staan. De verzekerden
ondervinden de gevolgen daarvan, door
dat de tandarts onmiddellijk na de be
handeling contante betaling eist en de
betaalde bedragen door de verzekerde
niet op het ziekenfonds kunnen worden
verhaald.
o
Men heeft altijd bij de ziekenfonds
verzekering voorop gesteld, dat het zie
kenfonds over „medewerkers" beschikt
(artsen, specialisten, apothekers, tand
artsen en vroedvrouwen). Zodra echter
een groep medewerkers collectief de me-
werking aan de ziekenfondsen beëindigt,
kan het ziekenfonds zijn functie voor dat
onderdeel van het geheel der voorzienin
gen niet meer vervullen. Helaas! wordt
de oplossing van de thans aanhangige
kwestie ook door vraagstukken van ad
ministratieve aard bemoeilijkt. Als twee
partijen haar strijd willen staken ten ba
te van het algemeen belang, dan moet
er worden bemiddeld. Maar in welke
vorm? Door arbitrage of door bemidde
ling? Arbitrage houdt in, dat een bin
dende beslissing wordt gegeven, waar
van partijen bij voorbaat hebben ver
klaard zich neer te leggen. Men vraagt
zich af, of arbitrage de meest aangewe
zen vorm is om tot een oplossing te ko
men. Er is nog verschil van mening tus
sen de partijen. Zo maakt de kwestie van
het gehalte van de aan de verzekerden
te verlenen hulp een van de moeilijke
punten uit.
o
De directe aanleiding van het conflict
is het verschil tussen tandartsen en zie
kenfondsen van inzicht over de hoogte
der verrichtingstarieven, die de tandart
sen aan de ziekenfondsen in rekening
kunnen brengen. De ziekenfondsen me
nen, dat alle hulp betaalbaar moet blij
ven. Het steeds opvoeren van de zieken
fondspremie, leidt tot een afglijden naar
een restitutie-verzekering, al dan niet ge
baseerd op de in wederzijds overleg vast
gestelde tarieven en zij achten dit voor
de volks gezondheids zorg een groot ge
vaar.
Men kan zeer moeilijk een conflict be
oordelen zonder open te staan voor de
argumenten van beide kanten. De lezer
heeft er recht op het standpunt der zie
kenfondsen te kennen, maar hij moet
zich ook rekenschap kunnen geven van
het inzicht der tandartsen. Het beroep
van tandarts is aan zeer hoge kosten on
derhevig. En wel aan soms haast niet te
dragen onkosten.
De salarissen van hun technici en as
sistenten, de vernieuwing van hun in-
instrumentarium en materiaal. Alles gaat
met sprongen naar boven, zodat wij ont
vankelijk moeten zijn voor het argument,
dat zij een dekking zoeken tegen deze
ontzaglijke kostenstijgingen. Tenslotte
vormen conflicten als deze een onder
deel van het algemeen prijzen-probleem,
met de noodzakelijke afwikkeling of ge
deeltelijke afwikkeling op de consument.
Het is de buitenstaander niet moge
lijk te beoordelen of hier een zodanige
nood aanwezig is, dat hij dwingt tot een
zo verbeten actie. Dat de „Maatschappij
van Tandheelkunde" zo stevig achter de
tandartsen staat geeft wel het vermoe
den, dat hier niet voor niets de degens
worden gekruist. Maar het is een sociaal
belang van de eerste orde, dat de vrede
gesloten wordt. De grote winst van het
betrokken zijn van de tandheelkunde in
de algemene ziekenverzorging zou wor
den prijs gegeven, als de huidige toe
stand bestendigd bleef.
Wij hebben de indruk, dat beide par
tijen van goede wil zijn. Men komt dezer
dagen wederom tezamen aan de groene
tafel. En wij hebben de hoop, dat men
nu eindelijk een oplossing vinden zal.
Want ons volk mag niet van het gevecht
om het ivoor de dupe zijn.
(Nadruk verboden).
ÜJW^asö DAMPS
(Van onze v
DEN HAAG (P&P) „Wanneer de
vakantietijd is aangebroken en het pu
bliek op reis gaat, komt voor ons weer
de tijd om aandacht te schenken aan het
programma voor het nieuwe seizoen. Het
grootste deel der reizen is dan gereser
veerd en volgeboekt en wij kunnen een
voorlopige balans opmaken, waardoor
we in staat zijn te zien in hoeverre de
werkelijkheid onze verwachtingen heeft
gedekt".
Dit vertelt ons de heer C. van Zwijn-
drecht, een der adjunct-directeuren van
de Nederlandse Reis vereniging. Wij
brachten een bezoek aan het hoofdkan
toor van deze vereniging te 's-Graven-
hage om er eens een kijkje te nemen in
de „reizenfabriek" en ons te informeren
naar het geheimzinnige werk achter de
schermen.
„In de jaren na de laatste wereldoor
log heeft het reizen en vooral het reizen
naar het buitenland steeds groter vor
men aangenomen", gaat de heer Van
Zwijndrecht verder. „De omstandigheden
zijn gunstig en velen nemen deze gele
genheid te baat om eens iets meer van
de wereld te zien en verwezenlijken dit
in hun vakantiereizen. Aan ons als ver
eniging met 150.000 aangesloten leden
de taak er voor te zorgen, dat al deze
mensen in de gelegenheid worden ge
steld een reis passend naar wens en
beurs te maken. Dat hiervoor een en an
der komt kijken, zult u begrijpen".
Hotels tekort.
„Aan de hand van onze gegevens
„plannen" wij een reisprogramma voor
het komende jaar. Deze plannen worden
voorgelegd aan het hoofdbestuur en
wanneer wij een fiat hebben gekregen,
beginnen we met de organisatie. Dit be
tekent contracten opmaken met hotels
in al die landen waarheen onze reizen
voeren. Het organiseren van het ver
voer, hetzij per trein, touringcar of vlieg
tuig en natuurlijk het berekenen van het
bedrag, dat een dergelijke reis moet kos
ten.
Wat de hotels betreft, dat is niet zo
eenvoudig als u zoudt denken, want in
vrijwel alle toeristische gebieden is er
een tekort aan hotels zodat de hoteliers
niet op ons zitten te wachten. Wanneer
een hotel, dat reeds jaren onze leden her
bergde, uitvalt, dan is het meestal een
hele toer om in dezelfde omgeving een
geschikt ander hotel te vinden, dat zich
bereid verklaart dat seizoen in onze
dienst te treden.
Ook bestaat natuurlijk de mogelijkheid
dat om de een of andere reden een hotel
uitvalt, terwijl het seizoen reeds op gang
is en de reserveringen plaatsvonden. Bij
dergelijke eventualiteiten moeten we
dadelijk paraat zijn, op stap gaan en
desnoods improviseren, waarbij aan be
paalde minimumeisen moet worden vol
daan. Zo kan het voorkomen, dat onze
mensen voor een zware taak gesteld wor
den, maar de zaak moet kloppen, kost
wat kost", zegt onze gastheer ernstig en
wij begrijpen wat zoiets voor de organi
satie betekent.
Strijd om extra-treinen.
„Het is niet mogelijk zomaar een extra
trein te huren", gaat hij verder. „Daar
komt wel iets meer voor kijken. En zo is
er elk jaar in de winter een internatio
naal spoorwegcongres, waarbij afgevaar
digden van reisverenigingen uit alle lan
den aanzitten en waar deze gedelegeer
den hun wensen voor het komende sei
zoen kenbaar maken, welke wensen dan
bereidwillig door de diverse spoorwegen
worden bezien.
Zo'n congres duurt dagen en de heren
van de spoorwegen komen dan ten
slotte met hun aanbod. Zoveel extra trei
nen, op die en die uren en die en die
dagen in dat seizoen. En dat alles moet
internationaal weer met elkaar kloppen,
want zo'n trein gaat door verschillende
landen. U begrijpt wat voor organisatie
dit vergt. Het resultaat is dat er. een spe-
erslaggever)
ciaal boekwerk wordt uitgegeven, waar
in al deze overeenkomsten zijn neerge
legd".
Bussen geweerd.
„Met de touringcars is het iets een
voudiger. Wij hebben overeenkomsten
met enige prominente touringcaronder
nemingen hier in Nederland voor het ver
voer van onze reizigers heen en terug
naar bepaalde reisdoelen. Wij stellen ho
ge eisen aan het materiaal en er bestaan
een speciaal reglement en voorschriften.
Maar deze touringcars mogen niet
door alle te doortrekken landen reizen,
want elk land heeft weer zijn aparte
voorschriften, waaraan moet worden vol
daan. Ook zijn er landen die hun spoor
wegondernemingen willen beschermen
en liever de bussen weren. Hier moeten
speciale vergunningen worden aange
vraagd, kortom een enorme hoop werk
is aan dit alles verbonden.
Wat het vliegen betreft: wij werken
veel met chartermachines, die voor ons
personen vervoeren naar enkele plaatsen
in Europa, maar het vliegvervoer is tot
nog toe zeer beperkt".
Geautomatiseerd.
„Zullen wij eens een kijkje in het be
drijf nemen?", inviteert onze gastheer.
Graag stemmen wij toe en even later
wandelen we door het grote gebouw,
waar we kennis maken met alle facetten
van dit interessante werk. Alleen al voor
de ledenadministratie en alles wat daar
aan verbonden is, heeft men enige loka
len en een groot aantal personeelsleden
nodig.
Speciale ponskaartenmachines verwer
ken de besproken reizen, waarbij het
vrijwel uitgesloten is, dat er fouten wor
den gemaakt. Dit deel van de „reizen
fabriek" is grotendeels geautomatiseerd.
Buitengewoon interessant is ons be
zoek aan de grote hal, waar men de balie
vindt met gedienstige dames, die gaarne
uw reizen noteren, doch waar bleek, dat
men ook een bepaald deel had gereser
veerd voor privé-reizen. Hier kan men
komen en zijn wensen kenbaar maken.
De dames zullen u dan alle gewenste ge
gevens verstrekken en samen met u een
bepaalde reis opbouwen. Hiertoe be
schikken zij over alle denkbare kaarten,
spoorboekjes van alle landen, hotelgid-
sen en wat al niet meer. De dames kun
nen u precies vertellen wat een spoor
kaartje in de vreemde kost, welke trein
en busverbindingen aansluiten, welke
hotels voor u beschikbaar zijn, kortom
alles wat men zich wensen kan. Dit deel
is eigenlijk een gewoon reisbureau. Een
dergelijke privé-reis wordt geheel voor
u naar wens uitgestippeld en u krijgt al
les keurig thuisbezorgd, met reistickets,
hotelreserveringen, kaarten en alles wat
u nodig hebt.
Het lijdt geen twijfel of er is elk wat
wils, want wie geen keuze kan maken
uit enige duizenden reisvoorstellen kan
beter thuis blijven!
(Nadruk verboden).
Kortgene
Geboren: 29 apr. Adriana Lavina, d.v.
Jan L. C. Maas en Willemina van der
Maas.
Ondertrouwd: 12 apr. Marinus Holle-
stelle, 23 jr. en Jacoba Kempe, 21 jr. 18
apr. Gerardus Verhulst, 24 jr. en Maria
P. Scherp, 23 jr.
Getrouwd: Thomas de Fouw, 22 jr. en
Neeltje Lambrechtse, 21 jr. Comelis Vos
hol, 24 jr. en Elizabeth M. de Boo, 22
jr. 24 apr. Marinus Hollestelle, 23 jr. en
Jacoba Kempe, 21 jr.
Overleden: 7 apr. Pietemella van Gilst,
84 jr., wed. van J. Verburg. 10 apr. Neel
tje Meulbroek, 76 jr., echtgen. van Pie-
ter van de Plasse. 18 apr. Johannes van
Liere, 55 jr., echtgen. van Teuna de Wild
20 apr. Josina H. Kievit, 79 jr., wed. van
P. Roelse.
Voorkom de rampen,
zorg voor uw lampen!
Beide koplichten van een auto moeten
voor het tegemoet komend verkeer dui
delijk zichtbaar blijvend helder wit of
helder geel licht uitstralen. Koplichten,
die b.v. door een los contact telkens
aan- en uitgaan, zijn dus niet toegestaan.
Er dient voor gezorgd te worden, dat
ze goed gesteld zijn, dus niet b.v. zo, dat
de stralenbundels ongelijk gericht zijn.
Het doel van de verlichting is niet al
leen uw eigen weg te beschijnen, maar
ook om voor de tegenligger uw positie
te bepalen.
Dat is ook de bestemming van de
stadslampen, die evenals de koplantaarns
op gelijke hoogte moeten zijn aange
bracht en zich op geen grotere afstand
binnenwaarts mogen bevinden dan 40
cm. Zodoende kan de tegenligger zich
oriënteren op de breedte van uw auto.
Aparte stadslichten zijn niet vereist, als
ze in de koplampen zijn aangebracht,
mits deze niet meer dan 40 cm binnen
waarts zijn geplaatst.
De maximumhoogte voor de koplam
pen, gerekend van de grond, is 1.25 m,
minimum 40 cm.
Voordat een andere instantie er zich
mede bemoeien zou: heeft u wel eens
nagegaan, of de lantaarns en de gloei
lampjes, zoals heï officieel gezegd wordt,
„voorzien zijn van het door de minister
vastgestelde merk?"
En dan tenslotte: „Wilt u voor uw te
genligger tijdig dimmen?" Met „tijdig"
bedoelen we van het ogenblik af, dat de
tegenligger in uw stralenbundel komt
tot het moment, dat hij gepasseerd is.
Centrum voor kraamzorg
voor Zuid- en Noord-Beveland
en Tholen
Onder voorzitterschap van de heer A.
I. Vos, arts te Wolfaartsdijk, werd dins
dag in het Medisch Centrum te Goes
de algemene vergadering van het Cen
trum voor Kraamzorg van het Groene
Kruis voor Zuid- en Noord-Beveland en
Tholen gehouden.
De secretaris, de heer A. de Lange,
deelde in zijn jaarverslag mede, dat de
cijfers van het aantal geholpen kraam
vrouwen en van het aantal verzorgings-
dagen in 1956 belangrijk hoger waren
dan in 1955, ja, dat zelfs in 1956 de
hoogste cijfers geboekt werden in de ge
schiedenis van het Centrum. In 1956
werden 715 kraamvrouwen aan kraam
hulp geholpen, tegen 640 in 1955. Het
aantal verzorgingsdagen bedroeg 7380,
vorig jaar 6700.
Het aantal aanvragen dat afgewezen
moest worden, was belangrijk lager dan
in 1955. Het aantal kraamverzorgsters,
hoewel groter dan in 1955, is nog steeds
te klein. Het aantal gediplomeerden be
droeg op 31 december 1956 28 tegen 23
een jaar tevoren. Het aantal leerlingen
bedroeg op het eind van het jaar 6.
Het dagelijks bestuur kon onlangs be
sluiten om de financiële vergoeding voor
de kraamverzorgsters enigszins te ver
beteren. Ook de tegemoetkoming aan de
leerlingen kon iets worden verhoogd.
Toch hoopt het bestuur, dat o.a. door
hogere subsidies de salarissen nog op
een beter peil kunnen worden gebracht.
De rekening van de penningmeester,
de heer C. Corstanje te Kloetinge, over
1956 en de begroting over 1957 werden
goedgekeurd.
De voorzitter werd bij acclamatie her
kozen.
Nadat de heer De Lange nog enige
toelichting had gegeven op de op lande
lijk niveau gevoerde besprekingen over
de salariëring en pensioenregeling van
de kraamverzorgsters, werd de vergade
ring gesloten.
Ganzepoortstraat 21, Tel. 2084 - GOES
