NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD ÉJ Mr1 llniformfonds Jpollo" U kunt niet alles weten Het dier moet tegen de mens beschermd worden No. 2797 Zaterdag 1 september 1956 60e jaargang Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. no. 308, Giro 32622 Abonnementsprijs 2.00 per jaar Franco per post I 3.50 Advertenties 6 cent per mm Door de eeuwen heen ontstonden prachtige werken De mens heeft altijd getracht zijn kunstzinnigheid uit te leven en be wandelde hierbij verschillende wegen, om zijn scheppingsdrang te uiten. Men hakte uit steen, schilderde en tekende, maar gebruikte ook andere media om zich uit te drukken. Zo ontstond ook de glasblaaskunst, een moeilijk am bacht, waarin van de meester een gro te ervaring en kunstzinnigheid worden geëist. De stof, waarmee gewerkt wordt, is vloeibaar glas, waarvan het hoofd bestanddeel kiezelaarde is, verkregen uit zuiver zand, gemalen kwarts en vuursteen. Hieraan moeten smeltmid delen worden toegevoegd, zoals as van plantaardige oorsprong, bijvoorbeeld van beuken of sparrenhout, voorts natron (soda) of koolzure kali (potas). Voor het vervaardigen van gewoon groen gebruiksg'a?, zoals we verschillende fles sen kennen, gebruikt men veldspaat. De helderheid en glans van het te verkrijgen materiaal kunnen verhoogd worden door bijmenging van krijt en loodoxyde. Het smelten van de grondstoffen ge beurt in speciaal ingerichte driedelige ovens bij een temperatuur van 1200 graden Celcius. Glas kan men met kobalt blauw gekleurd worden, met koper-oxyde groen of rood, met ijzer- oxyde groen of bruin en met tin-oxyde ondoorzichtig, het bekende melkglas. De techniek. Om voorwerpen van glas te blazen, wordt eerst met het einde van een ij zeren blaaspijp een meer of minder grote druppel uit de vloeibare glas massa opgenomen. Door in de pijp te blazen, wordt aan het einde van de pijp een blaas gevormd, waaraan men o.a. door draaiende bewegingen met de pijp, iedere gewenste vorm kan geven. Ver volgens wordt de blaas van de pijp af geknepen en de rand van het voorwerp door slijpen, opleggen van een glazen zwelling of anderszins afgewerkt. Verschillende versieringswijzen kun nen op glaswerk worden toegepast. Men kan het glas etsen, waartoe men het glas op bepaalde plaatsen uitbijt met fluorwaterstofzuur. Het graveren wordt met een diamant gedaan en ver eist een geweldige vakbekwaamheid. In dit werk vinden we grote kunstenaars, die schitterende schalen of glazen met hun diamant op meesterlijke wijze we ten te decoreren. Een zeer vaste hand en grote kunstzinnigheid zijn onont beerlijk. Dikwijls wordt het glas ge- felepen. Dit doet men door gedeelten van het glas tegen ijzeren en zandste nen raderen mat te schuren en daarna de doffe plaatsen te polijsten. Een andere vorm van decoratie is het beschilderen of emailleren van glaswerk. Hiervoor gebruikt men ge kleurd glaspoeder. Eenmaal op het glas aangebracht, wordt de decoratie in een moffeloven op het glas ge smolten. De ontwikkeling. Het is niet precies bekend, waar het glasmaken voor het eerst werd toege past. In elk geval konden de oude E- gyptenaren het reeds, want in zeer oude graven, bijvoorbeeld van de 4de en 5de dynastie zijn reeds afbeeldin gen van de glasblazerijen gevonden. Later werd er veel glas geblazen in Alexandrië. Van hieruit verbreidden de Romeinen de glasnijverheid over hun gehele wereldrijk. De techniek ter ver siering van glaswerk vindt voor een groot deel haar oorsprong bij de Ro meinen. Reeds zeer vroeg ontstond een belangrijk centrum van glasindustrie in de Rijnstreek bij Keulen en Trier. Deze industrie in het Rijnland wist zich zeer lang te handhaven, doch de producten gingen in kwaliteit achteruit. De ver fijnde techniek van de Romeinen ging verloren en zo liet bijvoorbeeld de ont kleuring van de glasmassa nogal iets te wensen over. De versieringstechniek bleef echter gehandhaafd. De gehele middeleeuwen door handhaafde men het romeinse systeem van noppen, wratten, doorns, draden en ringen. De eerste drie wa ren vloeibare glasdruppels, die in de vorm als genoemd op beker of schaal werden aangebracht en daarop vast- smolten. Draden en ringen werden aan gebracht door een dunne of dikke streng vloeibaar glas om het te deco reren voorwerp te wikkelen. Ieder zal begrijpen, dat hier een zeker vakman schap voor nodig was om een derge lijke versiering vloeiend van lijn te houden. Venetië, de Renaissance en heden. Venetië heeft op het gebied van glaswerk een internationale naam. Reeds in de 13de eeuw kende het een bloei ende glasindustrie, die voor een groot deel te danken was aan het feit, dat men aldaar over alle benodigde grond stoffen de beschikking had, terwijl zich verschillende kunstenaars te Ve netië vestigden. Een samenloop, die Venetië een grote bloei bracht. De sa menstelling van de glasmassa was een COOMANS tatweltooJi groot geheim, dat men angstvallig be waarde. Daarom concentreerde men reeds in 1291 de gehele industrie op het kleine eiland Murano. Sedert 1500 ontplooide zich door de Renaissance het navolgen van oudro meins glaswerk. Men streefde naar grote dunheid en doorzichtigheid. De vormen, waarin men zich uitdrukte, werden steeds fantastischer en vooral het venetiaanse glaswerk blonk uit door een onovertroffen draadtechniek. De ineenstrengelingen van kleurige en witte draden die als grillige decoraties werden aangebracht, overtroffen de stoutste fantasie en waren meesterlijk. Men schroomde zelfs niet om over te gaan tot het uitbeelden van figuren van dieren, ja zelfs van complete sche pen en kastelen. De opkomst van het kristal uit Si- lezië werd Venetië fataal. Langzaam werd de stad van de eerste plaats ver drongen en toen verschillende Itali aanse kunstenaars zich in Duitsland, Engeland, Frankrijk en de Nederlanden vestigden, kwam er een geduchte con currentie op. Zo overvleugelde het en gelse kristal door zijn bijzondere kwa liteit in de 18de eeuw zelfs het kristal van Silezië en Bohemen. Sinds het begin van de 19de eeuw daalde het artistiek peil van de glas kunst bijna overal en weer was het Ve netië, dat de spits afbeet. Omstreeks 1865 begon vanuit deze stad een ople ving en allengs steeg het peil in ver schillende glascentra weer. Tegenwoordig vindt men fraai kunst glaswerk in de industrieën van België, Engeland, Frankrijk, Tsjechoslowakije, Zweden en Nederland. De producten van onze glasindustrie te Leerdam werken mede aan het ontwerpen en vervaardi gen van deze broze kunstproducten, die velen door hun schoonheid treffen. (Nadruk verboden). VOORLICHTING VAN „VEILIG VERKEER' Deze lijn geeft aan, hoe het snelver keer de bocht naar links moet nemen. Dit z.g. voorsorteren bevordert een vlot verkeer en voorkomt opstoppingen. Een achteropkomer moet in dit geval rechts passeren. Het is voor de automobilist, die hier linksaf gaat, natuurlijk wel zaak zijn voornemen tijdig kenbaar te maken. De achteropkomer moet er zeker van zijn, dat hij inderdaad aan de rechter kant veilig kan passeren. De natuurreservaten Overal in de wereld vinden we zo genaamde natuurreservaten of wild parken, grote, uitgestrekte gebieden van woeste grond, dikwijls afgezet, waar de hedendaagse mensheid tracht het zielig overschot van 's werelds fau na voor de totale ondergang te behoe den. Parken, waar men slechts met speciale toestemming wordt toegelaten en waar men zich aan een reeks stren ge voorschriften heeft te houden. Zo ver is men moeten gaan om paal en perk te stellen aan de moord- en ver nielzucht van de beschaafde mens. In ons land vinden we als voor naamste park ,,De Hoge Veluwe", ge legen in de driehoek Hoenderloo, Ot- terloo en Schaarsbergen. Het nationale park bestaat uit een uitgestrekt gebied woeste grond, waar het schaarse ne- derlandse wild bescherming heeft ge vonden, in staat wordt gesteld de soort in stand te houden en veilig is voor het menselijk jachtinstinct. Ook in andere landen vindt men dergelijke parken of reservaten. De Verenigde Staten kennen er vele, bij voorbeeld in de onherbergzame Rocky Mountains. Zelfs Afrika, het land waar het meest grof wild wordt gevonden, heeft in het zuiden, waar de bescha ving vaste voet heeft gekregen een gi gantisch wildpark moeten inrichten, aangezien bleek, dat de mens langzaam maar zeker bezig was de dieren hun levensruimte te ontnemen, terwijl hij met zijn moordend lood onherstelbare slachtingen aanrichtte. Het Nationale Krügerpark. Waar de beschaving verschijnt, ver dwijnt het wild en wanneer men in Zuid-Afrika komt en verwacht hier wild te treffen, dan zal men ernstig gedesillusioneerd worden, want men vindt niets. Hiervoor moet men een tocht onder nemen naar het Nationale Krügerpark, waar het dier koning is en waar de mens niets heeft te vertellen, doch zich slechts als gast mag bewegen. In dit enorm grote natuurreservaat, door sneden door ongeveer tweeduizend ki lometer aan zandwegen, leven honderd duizenden dieren veilig en in volkomen natuurlijke staat. Men vindt er leeuwen, luipaarden, hyena's, jakhalzed, anti lopen, wilde zwijnen, olifanten, gnoe's, giraffen, zebra's, apen en krokodillen, vele zeldzame vogels, kortom alle moge lijke diersoorten bij honderden en soms bij duizenden. Gedurende het seizoen van 31 mei tot 31 oktober is dit park voor het publiek geheel opengesteld. Men mag dan met een auto, die gesloten dient te zijn, vrij over de wegen dwalen, waarbij men zich aan een aantal stren ge regels heeft te houden op welker overtreding zeer hoge straffen staan; Natuurlijk zijn wapens taboe en het is begrijpelijk, dat velen zich niet erg op hun gemak voelen, wanneer zij rij dende door deze wildernis van zeer nabij leeuwen en wat al niet meer passeren. De dieren hebben echter dcor ond :i vinding geleerd, dat zij voor auto's geen angst behoeven te hebben. Het dier in zijn element. Nu ontpopt zich de ware aard van het dier, het zal nooit een auto aan vallen, want deze zacht voortbrommen- de dingen laten hen volkomen koud. De mens mag zich niet vertonen en ook is het signaal geven verboden. Men is verplicht er voor te zorgen geen ongelukken te veroorzaken en dus kan het voorkomen, dat een midden op de weg zonnende leeuw u de doortocht verspert. Men mag dan niets trachten te forceren of het dier willen verja gen, neen, men wacht rustig af, tot het zijne majesteit belieft te vertrek ken, waarna men de tocht kan voort zetten. In het park vindt men verspreid, ongeveer vijftien kampen, een soort negerkralen, waar men onderdak en voedsel kan krijgen, want natuurlijk heeft men wel enkele dagen nodig om dit enorme, wereldberoemde park te doorkruisen, 's Nachts in zo'n neder zetting heeft men pas goed het gevoel in Afrika te zijn, wanneer men buiten de hut in het duistere oerwoud zo dichtbij de geluiden van de jungle hoort. Het is voor velen een sensatie, die zij nooit vergeten. Toch is men er volkomen veilig. Hetgeen als een be wijs mag gelden voor de stelling, dat wij geen last van het dier hebben, wan neer dit geen last van ons heeft. De zelfzuchtige mens. Er is een tijd geweest, waarin het dier de aarde beheerste, maar toen de mens kwam, was het vrij spoedig met die heerschappij gedaan. De mens, die feitelijk in kracht de mindere van het dier was, ontwikkelde zijn verstand en door middel hiervan bedacht hij methoden om het dier te overwinnen. Hierin is de mens volkomen geslaagd. Er is geen dier of het moet het tegen de mens afleggen. Al naar de mens beschaafder werd, ontwikkelde zijn machtswellust. Hij beheerste en regeer de de wereld. Hij beschikte over dood en leven van andere wezens en hier maakte hij misbruik van. Hij jaagde niet meer voor het noodzakelijke le vensonderhoud of uit zelfverdediging, maar doodde voor vermaak en ontspan ning, met als gevolg, dat het dier fcijn levensruirate kwijtraakte en in aantal sterk afnam, ja sommige soorten zelfs uitstierven. Toen begreep de mens ten slotte, dat hij het natuurlijk evenwicht verstoorde en stichtte de reservaten er wildparken. Gelukkig is het nog niet te laat en enkele sterk geteisterde soorten ont wikkelen zich in de parken voorspoe dig. Hoe zeer de wildparken zijn toe te juichen, eigenlijk zijn zij een schand vlek voor onze beschaving. (Nadruk verboden) Zaterdag 25 augustus j.l. speelden voor bovengenoemd fonds de korfbalvereniging V.Z.O.D. en de veteranen onderling een wedstrijd, die voorafgegaan werd door een muzikale rondwandeling van „Apollo". Ondanks het feit, dat Pluvius als spel breker optrad, vond de wedstrijd nog een eindweegs doorgang, maar door de steeds toenemende regenval, moest het spel met een 31 stand ten gunste van de vete ranen afgebroken worden. Tussen de buien door gaf „Apollo" daarna nog enige nummertjes op de mu ziektent ten gehore en werden de prijzen van de loterij getrokken. Ondanks de minder gunstige weersom standigheden kon toch nog f 50.— aan het uniformfonds worden afgedragen, dat daarvoor zeer dankbaar is. Wie geeft er nu een flinke zet Aan Apollo's uniformenpet? Geverniste meubelen moet men niet boenen met boenwas, doch gewoon af nemen met een vochtige doek en op wrijven met een wollen doek. Met een ui verwijdert men vliegen vuil op schilderstukken. Met lauw wa ter naspoelen. Vers brood mag u nimmer in de trom mel opbergen, vóór het helemaal af gekoeld is. Door kopergroen aangetaste koperen voorwerpen kan men schoonmaken met petroleum. Een schoongemaakte haard (kachel) en goed geveegde schoorsteen geven brand stofbesparing. Pianotoetsen blijven wit, als men ze regelmatig wrijft met spiritus. Blauwselvlekken moeten bewerkt wor den met kokend water, helpt dit niet, dan met wat azijnzuur.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1956 | | pagina 1