NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
SMYRHI4KLEEDJES
RANG
Emigratie
is geen verhuizing
Koopfeest
in Middelburg
feest-koop hij ons
L. van de Hiele
¥1
*t)e veWfuzpéitfifrVaa
cfe mste tang.
Ledenvergadering
No 2637
WE GEVEN GRAAG EEN ZICHTZENDING
50 x 50
f
9.00
50
X
90
f
16.00
72 x 72
f
16.00
72
X
140
f
31.50
100 x 100
f
30.00
100
X
150
f
44.00
Dressoirloper
f
17.50
140
X
170
f
69.50
Firma Belderok Van Roo
Nieuwe Burg 27 - Tel. 011 80-2873 - Middelburg
fruit.
chocolade en suikerwerken.
reparatie-inrichting
voor radio
G. J. de Koster
PUR0L
Zaterdag 25 Juli 1953
56e Jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissekerke, Tel. no 308, Giro 32622
Abonnementsprijs f 2.00 per jaar Franco per post 3.50 Advertenties 6 cent per mm
BRENGEN SFEER IN UW KAMER
Een belangrijk geluid uit de
nieuwe wereld
Nederlanders worden in Australië thans goed opgevangen
Maar dan komen de pretenties
(Speciale correspondentie)
SYDNEY (P.A.) Wie in de gele
genheid is geweest om de massa^im-
migratie van Nederlanders naar Austra
lië gedurende enkele jaren van nabij
gade te slaan, wordt van een onver
deeld enthousiasme vervuld, wanneer
hij de omstandigheden van thans ver
gelijkt met die van 1950'51.
Men kan in het kader van de emi
gratie de term moeilijk gebruiken,
omdat ze voor iemand die van bet
ene eind van de wereld naar het an
dere trekt, nimmer geheel kan gelden,
doch anders zou men zeggen, dat veel
nederlandse immigranten hier ,,in de
watten worden gelegd".
Desondanks zijn er enkele honder
den landgenoten naar Nederland terug
gekeerd, die het „veel beter weten"
Ce moet ïn Nederland echter niet de
is
Iedere dag verse aanvoer van
Ruim gesorteerd in
Door grote omzet scherp concur
rerende prijzen.
Bijvoorbeeld: 200 gram bruidsui-
kers, toffee's, amandelbonen, zuur
tjes voor 35 cent.
Kindersnoepjes (30 soorten) 150
gram 25 cent.
Alles met waardebonnen.
Langeviele 44 Middelburg
weinigen tellen, die niet zijn geslaagd,
maar liever overwegen, dat vijftig
duizend mensen van nederlandse stam
het hier goed gaat, die hierover geen
opgewonden verhalen vertellen of in
gezonden stukken in nederlandse kran
ten plaatsen, omdat ze daarvoor geen
tijd hebben. Hun geest en hun hand
vonden beter werk te dpen
Zie de nieuwelingen, de jonge men
sen, die hier enkele weken geleden
aankwamen met de „Sibajak". Een
mooi ingerichte boot, met een keu
rige bediening en voldoende comfort.
Heel wat anders dan die oude „Volen-
dam", of de nog als troepenschip in
gerichte „Groote Beer" of „Zuider
kruis", van enkele jaren geleden. Dat
is al een hele vooruitgang, zo'n reis
onder betere omstandigheden.
Wanneer er thans een nederlands
schip naar Australië komt, staan in
dit werelddeel niet alleen vele vrien
den en kennissen van de opvarenden
gereed om de helpende hand te bie
den aan de kers-verse immigrant^
maar is er daarnaast in de loop van
de jaren een nederlands immigratie
apparaat opgebouwd, dat de australi-
sche organisatie in vele opzichten aan
vult en verbetert.
Natuurlijk was dit niet mogelijk
zonder een nauwe samenwerking met
het australische departement van im
migratie, maar vergeleken met andere
landen als Italië, Griekenland en W.
Duitsland, vanwaar hier ook veel e-
migranten komen, steekt de nederland
se organisatie toch zeer gunstig af.
Zelfs de Engelsen kennen zoiets niet.
De bedoeling van het nederlandse
immigratie-apparaat hier is om de
nieuwelingen en eventueel oolc hen,
die hier reeds langer gevestigd zijn
te helpen bij het verkrijgen van werk
en zo mogelijk, passende huisvesting.'
Het laatste is nog altijd het moeilijk
ste en dit zal ook nog zeker vele ja
ren zo blijven.
Van een schip immigranten wor
den iÊT de eerste plaats diegenen aan
de zorgen van het nederlandse over
heidsapparaat toevertrouwd, die uit
komen onder het z.g. N.G.A.S. (Nether
lands Government Agency Scheme). Dit
systeem houdt in, dat het nederlandse
immigratie-apparaat zich verantwoor
delijk stelt voor de plaatsing van zul
ke emigranten, in overleg met de au
stralische autoriteiten.
Verhuizen?
Op zo'n boot als de „Sibajak", met
ca 700 Nederlanders, zitten er heel
wat, die eigenlijk nauwelijks begrij
pen wat er met hen is gebeurd, als
het schip de haven van Sydney is
binnengelopen. Velen realiseren zich
niet, dat ze zijn geëmigreerd, en niet
verhuisd. De werkelijkheid van een
land, waar iedereen een andere taal
spreekt dan Nederlands is voor hen
niet te bevatten. De onmetelijkheid
van de afstanden in dit werelddeel
zijn voor hen nietszeggend. Zij rekenen
stug in kilometers en vinden nog
steeds, dat de afstand Amsterdam-Gro-
ningen een bar eind is.
Heel spoedig daarop komt de ontgoo
cheling, want men moet het schip ver
laten. Naar welke staat men ook
wil, het onvermijdelijke uur komt
En dan, wonderlijk genoeg, schij
nen velei het nog vanzelfsprekend te
vinden ook, is daar een nederlandse
heet hier een groot veeteeltbedrijf)?
Een eigen huisje, dat eerst moet wor
den afgebouwd. Later werken als
timmerman op het enorme bedrijf, dat
20.000 ha omvat. 40 km van dichts-
bijzijnde dorp. Dat is toch wel erg
ver. En moet mijn vrouw dan de hele
dag alleen zijn? Zeventien pond in de
week verdienen. Ja, da's veel geld.
En dan komen de maar's. Is er geen
waterleiding? Is er geen electriciteit?
Maar dan kan ik mijn naaimachine
niet gebruiken I Wat moet ik dan de
hele dag doen? Het vrouwtje leeft
nu al honderd bezwaren.
tierard van Rijn geeft haar een
kwartier bedenktijd.
Keuzey.
Een volgende candidaat is er een
van het goede slag. Flinke kerel.
Vol goede moed. Maar hij zal het ook
niet gemakkelijk rooien. Zijn vrouw
ligt al met zenuwen te bed. Het plat
teland op? Dat is niets voor zijn
vrouw. Hij zou het wel willen. Hij
krijgt een baan in de stad. Niet zo'n
hele beste en hij zal later zeker nog
eens terugkomen op zijn besluit en
wel het platteland opgaan, maar zijn
vrouw moet het eerst nog leren
Een schilder, die de gehele dag en
overal de hoed ophoudt, komt la
waaierig vertellen, dat hij liever voor
Australiërs zou werken dan voor de
in diverse fijne smaken,
32 cent per 100 gram.
Let op de naam Rang öp het beschermend
omhulsel van ieder „Rangetje"
i&J
ambtenaar, die zomaar van alles in
orde maakt. De voorlopige huisves
ting in eeu kamp, de opslag of door
zending van bagage, de uitreiking van
landingsgeld, een mens zijn natje en
zijn droogjemijn liefje, wat wil
je nog meer? En toch is het uitstel
van executie Men moet aan de slag.
Men moet zelf de verantwoording ne-
Hulp.
In het kleine, zeer behoorlijk in
gerichte „holding centre" (woonkamp)
Scheyville bij Windsor, ca 45 km
van Sydney verwijderd, komt op een
zonnige Donderdagochtend, de heer
Gerard van Rijn, eerste ambtenaar van
de immigratiedienst te Sydney met
zijn kleine wagen binnenrijden. Hij
begroet er amicaal de australische
kampcommandant, een voormalig ko
lonel. Die vriendschappelijke verhou
ding is goud waard. Ze werd opge
bouwd door maandenlange omgang,
waarbij van de Nederlander wordt ge-
eist, dat hij weet hoe een Australiër
hem zal kunnen appreciëren.
Vervolgens gaat de heer Van Rijn
naar het kantoor van het (nederlandse)
blokhoofd, waar hij met de heer Lex
Rotteveel bespreekt welke gezinnen
het eerst aan de beurt komen om ver
der geholpen te worden.
En dan komen ze binnen, de nieuw
aangekomen Nederlanders. Een jonge
timmerman, Clark Cable snorretje^
veel golven in zijn haar. Naast hem!
een jong vrouwtje, dat vrij zuur kijlct^
Oh ja, ze wilden graag bij een boer
werken. Samen. Knus. Gezellig. Goed
verdienen. Wat zegt u? Eh, een baan
als timmerman op een „station" (zo
nederlandse bazen, die de heer Van
Rijn weet. Drie man zijn er voor no
dig hem1 een beetje te sussen, want
men ziet hem aan, dat hij een schil
der in hart en nieren is. Zijn gezin
kan in Scheyville blijven. Hoe eerder
aan de slag, hoe beter. En verder En
gels leren, adviseert Lex Rotteveel]
Ieder woord is een kwartje waard.
Dan komt Clark Cable terug. Of ze
eerst even konden gaan kijken. De
voorgestelde baan is 600 km- verwijderd
van Sydney I Terecht weigert de heer
Van Rijn. Wie niet de moed heeft te
accepteren zal zeker ook niet slagen.
De baan van zeventien pond blijft
open.
Clark Cable mag ook nog iets an
ders kiezen. Samen op een boerderij
waarbij het zure vrouwtje ook moet
werken. Is dat beter? Het is niet zo
ver weg. Er is ook electriciteit. Sa
men vijftien pond verdienen. Zes, soms
misschien wel zeven dagen werkeni
Koeien staan 's Zondags nu eenmaal
niet droog. Is dat goed? Ja, graag.
O.K. Volgende Maandag dan maar op
reis.
De krant helpt.
Tussen de bedrijven door belt de
heer Van Rijn op naar de „Dutch-
Australian Weekly", de nederlandse
krant in Australië, welke in Sydney
verschijnt. Er wordt een bakker ge
vraagd in de laatste editie. Adver
tentie onder nummer. Mag hij weten
waar die baan vrij is?
Natuurlijk mag dat. Nederlandse li
chamen helpen elkaar. Een bakker,
waarmee de heer Van Rijn al twee
weken omhoog zat, kan naar een
plaatsje bij Newcastle.
Voorstr. 39, Colijnsplaat, Telef. 339
Gerard van Rijn, een Nederlander
van even in de dertig, is een ware
goochelaar. Uw correspondent, die wel
een beetje weet, wat er te koop is, in
dit land, stond perplex over zijn „voor
raad" betrekkingen. Beste banen, met
accomodatie voor echtparen. Zoals die
timmermansbaan van zeventien pond
per week. Een hoofdprijs in de loterij I
Maar de nieuweling ziet dat niet
in. Clark Cable bestond het zelfs
om 's Maandags op te bellen, dat hij
ook niet naar die tweede betrekking
kon gaan. Zijn vrouw had buikpijn'
Instelling.
En zo grijpt alles wat verband
houdt met het welslagen van de ne
derlandse immigrant in Australië tel
kens weer terug op zijn innerlijke,
zijn geestelijke voorbereiding op Het
Gi'ote Avontuur.
Er wordt niets bovenmenselijks ge
vergd. Er wordt alleen maar gevraagd
van de emigrerende Nederlander, dat
hij moet beseffen onder geheel andere
omstandigheden te gaan leven. Iedere
voorlichting faalt, wanneer men met
een plaat voor zijn hoofd blijft lopen
en toch doet wat men zelf het beste
meent te weten. Dan neemt men een
electrische naaimachine mee om op
het australische platteland te gebrui
ken. Dan pakt men grote kisten in
met meubilair, waarvoor in geen jaren
een passend huis is te vinden, dan heeft
men het onhebbelijk optimisme om te
verwachten, dat Australiërs wel Ne
derlands zullen leren!
De Nederlander heeft in Australië
nog steeds alle kansen om te slagen,
mits zijn gezin saamhorigheid kent,
mits zijn vrouw geen „mietje" of
zwartkijkster is en mits hijzelf vrij
gezel of getrouwd man gebruikj
wil maken van de ervaringen, die tien
duizenden geslaagde Nederlanders in
Australië in de afgelopen jaren heb
ben opgedaan.
Anne B. HilbrinV
Bij zonnebrand, doorzit
ten, schrijnen, smetten
van de
Vereniging ter bevordering van
de verkrijging van Onroerend
Goed door Landarbeiders
„Noor-Beveland" te
Wissekerke
op Zaterdag 1 Augustus a.s, des
avonds 7.30 uur in Hotel „De
Kroon" te Wissekerke.
Agenda:
1 Opening.
2 Notulen.
3 Ingekomen stukken.
4 Rekening en verantwoor
ding 1952.
5 Verkiezing bestuursleden.
6 Rondvraag.
7 Sluiting.
Het Bestuur.
De bestuursleden en de leden
der commissie tot het nazien der
boeken worden verzocht een half
uur vroeger aanwezig te zijn.
