Wilt i een wasmachine aanschaffen
De dokter
en zijn honorarium
Bronsje op 't nippertje gered
P, DEN BOER
Wij leveren u alle machines
o.a. Miele, A.E.G., Hoover, Lavenir en andere
Vraagt prijs en inlichtingen bij
L. TANGE - WISSEKERKE
Tilburg en Breda
Coöperatieve Boerenleenbanken
met afzonderlijke Stichting Spaarbank
„GOLIJNSPLAAT"
te Colijnsplaat
„WISSENKERKE"
te Kamperland
Tel. (K1199)-228
Tel. (K 1107)-325
Postrek. 316389
Postrek. 365567
Geld in huis, gevaar
in huis,
breng het in een
kluis
In geneeskundige kringen is er groot
rumoer over de centjes. Dat wordt
door velen binnen en buiten de me
dische wereld een zeer pijnlijke ge
schiedenis gevonden.
Arts is men immers geworden uit
roeping en niet om der wille van de
smeer 1 Men is geneesheer geworden
om zieken te genezen en niet om eens
flink geld te gaan verdienen!
Hierbij dient echter niet te worden
vergeten, dat wij leven in een tijdperk
waar alles meer en meer om geld
gaat draaien. Dat is erg onprettig,
maar het is zo.
De financiële offers, die er moeten
worden gebracht, om een kind dat
de middelbare school heeft doorlopen,
nog eens zeven jaar te laten stu
deren, zijn enorm. De kosten van het
levensonderhoud al die jaren zijn al
hoog genoeg. Daar komen dan de uit
gaven voor studieboeken, microscoop
en vele instrumenten nog bij.
Nu werden voor de meeste artsen
deze studiekosten wel door hun vader
betaald, maar wanneer die artsen
thans zelf grote kinderen hebben,
voeleu zij zich, ondanks de prijsstij
gingen op elk gebied, geroepen deze
kinderen op hun beurt in de gelegen
heid te stellen een zelfde opleiding te
volgen.
Na het behalen van het artsdiploma
mag de geneeskunde worden uitgeoe
fend. Een onzer kennissen nam vóór
de oorlog een middelgrote plattelands-
practijk over Om deze practijk met
het huis en de auto zijn eigendom te
kunnen noemen, moest de jonge dok
ter bij familie en bekenden een bedrag
van f 33.000.lenen.
Uit de practijkinkomsten moest hij
met zijn gezin leven, belasting beta
len, schuld aflossen, premie betalen
om het risico van zijn dood en invali
diteit te dekken. Aan enige voorzie
ning voor de oude dag viel toen nog
nauwelijks te denken. Ook vacantie ne
men en een waarnemer bekostigen
was iets wat er stellig in de eerste
jaren niet aan zou zitten.
Dat was allemaal nog in die goede
gemakkelijke tijd van voor de oorlog,
maar wie kan het zo'n dokter nu kwa
lijk nemen als hij er over piekerde of
hij de eindjes aan elkander zou kunnen
krijgen? Wie zal het hem euvel dui
den, dat hij niet zo geheel onver
schillig voor zijn honorarium was?
Nog erger.
Bij de specialisten spitsen zulk soort
financiële perikelen zich nog verder
toe. Na het artsdiploma volgen weer
nieuwe jaren van opleiding. Verdiend
wordt er in die tijd weer vrijwel
niet. Vaak moet er onbezoldigd wor
den gewerkt, soms tegen kost en in
woning.
Als er al een salaris wordt geboden
is dat zó gering, dat een ongeschoolde
Turen wordt voor
Uw oog een last
Goed zien is iets
dat ieder past
Aanbevelend,
Horloger-Opticien
Wissekerke, Telefoon 227
arbeider er niet voor zou gaan wer
ken of er niet voor zou mógen wer
ken. Het aantal arbeidsuren per week
zou daar trouwens al veel te groot
voor zijn.
Op een leeftijd van ongeveer dertig
jaar staat de specialist nog helemaal
aan het begin. Op oudere leeftijd dan
de huisarts moet hij zich nog dieper
in de schulden steken dan deze. Het
pand dat hij voor zijn practijk nodig
heeft is meestal duurder, in ieder ge
val is zijn instrumentarium over het
algemeen veel en veel kostbaarder.
Er moet in de betrekkelijk korte
tijd, dat de specialist voor eigen re
kening en risico werkt, vleel geld
binnenkomen. Dat geld moet dan wor
den verdiend tegen een niet te onder
schatten „progressieve belastingdruk"
in.
Pijnlijke situatie.
Wij willen niet zeggen dat het han-
Het was op een late wintermiddag
dat Bronsje, het eekhoorntje, op de
tak van een boom heerlijk zat te
knabbelen aan een dennenkegel. Het
eekhoorntje kwam niets tekort in deze
wintertijd, want hij had tijdig een win
tervoorraad gevormd.
Het was zacht winterweer en doodstil
in het bos. Bronsje knabbelde lustig
verder, totdat hij een scherp fluitend
geluid boven zijn kopje hoorde. Hij
keek op en zag tot zijn grate schrik
de heks van het betoverde bos op haar
bezemsteel door de lucht vliegen. Dat
betekende niet veel goeds, wist Brons
je. Enkele dieren, die- ook in de buurt
waren, holden ijlings naar hun huis
en Bronsje liet de dennenappel val
len en flitste langs de stam van de
boom om zo vlug mogelijk in zijn nest
te komen.
Met een felle gil suisde de heks
naar beneden, recht op de toppen van
de bomen aan Bronsje rende zo hard
als hij kon, maar het hielp hem niet.
Daar gierde de heks langs hem heen
en greep hem bij zijn pluimstaart.
Bronsje vocht en beet zo hard als hij
kon. De heks krijste, toen hij haar
stevig in de hand beet. „Wacht vriend
je", sprak zij, „ik zal jou leren". En
zij haalde uit de zak van har mantel
het toverboek. Ze streek neer op de
tak van een kale eik, keek in het
boek en prevelde: „Hokus, pokus, pi-
latus pas, ik wou dat jij een beeldje
was".
De heks had nu geen last meer met
delen van de „uitgetreden specialis
ten" in Tilburg en Breda juist is.
Wij willen zelfs niet beweren dat zij
gelijk hebben. Daarvoor zijn er in deze
kwestie teveel factoren, die weer op
ander gebied liggen.
Dat het honorarium van de dokter
eens in alle openbaarheid besproken
zou worden en dat daarover onge
zouten dingen zouden worden gezegd,
was echter te verwachten.
Het wordt de arts, die zijn practijk
niet als een bedrijf wil zien, maar die
zijn werk alleen uit roeping wil blij
ven doen, wel heel erg moeilijk ge
maakt. Zijn autohandelaar spreekt hem
over de ,,ondernemers"prijs van een
nieuwe wagen. Zijn accountant laat hem
allerlei afschrijvingen verrichten als
of zijn practijk een soort fabriek is.
De verzekeringsagent wijst hem op de
noodzaak zich te dekken tegen wette
lijke aansprakelijkheid. De fiscus ten
slotte vraagt, over datgene wat hij
uit roeping meende te doen, naast de
gebruikelijke heffingen ook nog een
,,omzet"-belasting!
dr H. W. Scalongne.
hem en vloog snel naar haar huisje,
ergens achter in het bos. Wat zou er
nu wel van die arme Bronsje worden?
Redder in nood.
Toen de heks op de tak van de eik
zat en de toverformule uitsprak, had
zij niet bemerkt, dat op een hogere
tak Opa Kraai zat, die ijverig meelas
in het boek. De kraai had alles ge
zien, maar ook gelezen dat de betove
ring weer opgeheven kon worden wan
neer Bronsje ingesmeerd zou worden
met het sap van de rampelbas, een
vrucht als een meloen, die heel zeld
zaam was in het betoverde bos. Maar
het moest gebeuren voor 's nachts 12
uur, anders hielp het middel niet
kneer.
Opa Kraai was vast besloten om
Bronsje te redden en hij spoedde zich
op weg om een rampelbas te vinden.
Hoe hij ook zocht, nergens kon hij de
vrucht vinden en hij werd er benauwd
van. Hoe moest hij dat nu oplossen?
Het werd al donker en het zoekeij
werd steeds moeilijker en bovendien
schoot de tijd op. Vóór twaalf uur
vannacht moest Bronsje er mee inge
smeerd worden, anders was hij ver
loren.
Opa Kraai vloog naar de kabouter-
politie en vertelde wat er gebeurd
was. Dadelijk werden alle vrienden
van Bronsje gealarmeerd en in het
donker begaven de dieren zich op weg
om een rampelbas te vinden.
In groepjes en alleen zwierven zij
door het betoverde bos. Het was elf
uur geworden en nog steeds hadden
zij niets gevonden. Sommige dieren
gaven de moed al op en gingen naar
huis, maar een klein groepje vrien
den gar het niet op. Zij gingen niet
eerder naar huis of het moest te laat
zijn.
Vijl minuten voor twaalf.
Ook Rekel de vos was er bij en hij
zocht alsof het om zijn eigen leven
ging. Het was op slag van twaalven,
toen hij plotseling zijn kop stootte te
gen iets hards. Verwonderd keek hij
op en zag dat het een grote rammel
was, waartegen hij zich had gestoten.
Een zucht van opluchting ontsnapte
hem. Nu moest hij zien dat zware ding
naar het huisje van de heks te krijgen
en dan moest hij proberen Bronsje
er mee in te smeren.
Maar het was al zo laat, dat lukte
nooit op tijd. Tussen de struiken hoor
de hij een zacht gegrom en gekraak
van takken. Daar stapte vriend Bruin
tje Beer te voorschijn. Vlug vertelde
Rekel wat hij had gevonden en Bruintje
wilde meteen handelen. Hij was sterk
en zou die rampel wel naar het huisje
noods drie jaren achtereen aardappelen
gevraagd voor een jonge boomgaard,
fingen slechts verleend nadat door mid-
binnen het bedrijf, b.v. samenvoeging
C. Op terreinen waar vroege aard-
Het bovenstaande is niet van toepas-
vragen naar de Provinciale Contactcom
missie voor de Aardappelmoeheid, Grote
lettend toegezien wordt op een volle
dige invulling van de gevraagde gege-
de naam en het adres van de gebruiker:
slechts zolang gezond als zijn zwakste
en voer die ook werkelijk uit. Staak
zij haalde uit de zak van haar mantel
deur weer open en zag juist Rekel
van de heks brengen. Hij tilde de zware
vrucht op zijn nek en stapte met forse
passen door het bos. Rekel holde er
achteraan. „Wij komen niet op tijd"
hijgde de vos. „Ja, ik ben er (Ook
bang voor", beaamde de beer.
Met zware vleugelslagen wiekte Lang
poot de ooievaar over de toppen van
de kale bomen. „Al iets gevonden?"
informeerde hij. „Wij hebben er een,
maar wij zijn bang dat wij het niet
meer op tijd halen!" schreeuwde de
vos naar boven. „Lopen jullie maar
flink door, dan zal ik er voor zorgen
dat jullie het nog op tijd halen!" riep
de ooievaar terug en weg vloog hij.
Zo hard als ze lopen konden liepen
de beer en de vos naar het huisje van
de heks, terwijl zij angstig de oren
spitsten en luisterden of de twaalf
slagen van de toren van de dorpskerk
al klonken.
Naar de klok.
Nog steeds bleef het stil. De ooie
vaar vloog snel naar het dorp. Recht
ging het op de toren af. De klok wees
vijf minuten voor twaalf. Langpoot
ging op de grote wijzer zitten en door
zijn gewicht zou de wijzer stilstaan,
dacht hij. Zo, nu zouden de vos en de
beer het wel halen.
Hijgend van het harde lopen be
reikten Bruintje Beer en Rekel het
kleine huisje van de heks. De vos
klopte aan en de beer verstopte zich
om de hoek.
De heks deed open, maar Rekel
had zich snel verstopt. De deur ging
met een harde klap dicht. Weer kwam
Rekel naar voren en klopte nog har
der, terwijl hij een schaterende lach
liet horen. Woedend rukte de heks de
deur weer open en zug juist Rekel
tussen de struiken verdwijnen. Wacht,
zij zou die lelijke vos wel eens leren.
CWij flemen (ooefzen voor ieders Lve
^l^oor oude en voor jonge mensen
BOEKHANDEL MARKUSSE TE WISSEKERKE
Kinderverhaal
De klok bleef niet stilstaan
