Naar een nieuwe huurverhoging?
Allo bankzaken
Inwijding muziektent
Kortgene
een huishoudster
Coöperatieve Boerenleenbanken
„COLIJNSPLAAT'
te Colijnsplaat
Tel. (K 1199)-228
Postrek. 316389
„WISSENKERKE"
te Kamperland
Tel. (K 1107)-325
Postrek. 365567
Uw spaargeld is veilig bij de Coöp. Boerenleenbank
huizenbezit geschiedt of in het ge- ruimer. Daarnaast zou men kunnen
Deze oplossing is een lapmiddel
gebleken. De Ambonezen gevoelen
zich hier niet thuis. Zij zijn hier
onwennig, omdat zij behoren onder
de tropische zon. Bovendien zijn zij
een soldatenvolk, dat moeilijk komt
tot een ander regelmatig emplooi.
En zo bevinden deze sterke mannen
zich in ledigheid, des duivels oor
kussen.
Zij vertonen dezelfde goede hoe
danigheden, die hen beroemd heb
ben gemaakt in onze koloniale ge
schiedenis. Zij zijn en blijven ons
sympathiek, ook nu zij in ons mid
den wonen. Maar dat er moeilijk
heden ontstaan, dat er onrust, ru
moer, beweging komt onder de
12.500 Ambonezen, die hier te lan
de vertoeven, het is bij de situatie,
wqarin zij verkeren, te verklaren.
Daarbij komt, dat zij in hun po
litieke zienswijze en politieke ver
langens gesteund worden door groe
pen Nederlanders, die het nog altijd
niet kunnen verduwen, dat er on
recht aan hen gepleegd is tenge
volge van de politiek der neder-
Iandse regeringen, die de rug hebben
toegewend aan de federalistische
gedachte in Indonesië.
Wij behoren tot hen. Maar als de
regering A heeft gezegd, dan moet
zij B zeggen. Wij betreuren het ge
volgde indische beleid maar er is
geen terug mogelijk. Ambon is be
zet, het K.N.I.L. is gedemobiliseerd.
Thans Ambonezenkampen te maken
tot haarden van politieke verwik
keling is ongewenst. Voor de Am
bonezen en voor ons.
Aan de verdedigers van de door
ons gelaakte indische beleidsvoering
geeft dit aanleiding tot de uitroep
beduidt de Ambonezen, dat zij terug
Het zal een opmerkelijk kranten
lezer niet zijn ontgaan, dat we reeds
tweemaal binnen een korte periode
de minister van wederopbouw hoor
den spreken over huurverhoging. Nu
waren de verklaringen van de minis
ter niet officieel, maar zij waren
wel tekenend voor de positie, waar
in wij met ons huizenbezit zo lang
zamerhand zijn geraakt. Het tekort
aan woonruimte behoeft niet nader
te worden toegelicht.
Minister in 'tVeld heeft ons dik
wijls de geweldige aantallen huizen,
die nog gebouwd worden, opge
somd. Hij stelde een plan op, om
binnen een redelijke termijn aan de
ergste huizennood een einde te ma
ken en liet zelfs hier en daar door
schemeren, dat in 1960 aan dewo-
ningjammer een einde zou zijn geko
men. De plannen voor de woning
bouw werden door de helaas on
gunstige omstandigheden verhinderd
om tot ontwikkeling te komen. Daar
kunnen we Korea weer bij noemen
of we kunnen spreken van het nieu
we bezuinigingsplan van de
regering, waartoe ook de wo
ningbouw haar steentje zal moeten
bijdragen, maar de feiten liggen
vandaag zo, dat er toch geen schot
in zit.
De woningbouw is na de oorlog
voor een groot deel aan de parti-
moeten en dat zij zich hebben te
onderwerpen aan het javaans re
giem. Wij willen daartegenover uit
roepen: dat nooit 1 Wij zouden het
licht in onze ogen niet waard zijn,
indien wij het trouwe Ambon over
leverden aan zijn aartsvijand!
Doch hoe dan het ingewikkeld
probleem op te lossen, waarin wij
ons hebben gewrongen door onze
tweeledige gedraging, die het recht
van Ambon miskende en tegelijker
tijd aan Ambon een wijkplaats gaf
op nederlandse grond?
Ons overzees gebied is ons ont
vallen, maar niet geheel. Wij heb
ben nog Nieuw-Quinea behouden
en de internationale wind waait
gunstig voor een bestendiging der
nederlandse souvereiniteit in dat
gebied. Wij hebben de West. De
brokstukken van het groter neder
landse rijk staan nog overeind. Daar
de Ambonezen te werk te stellen
in militair of politieverband brengt
ons niet in conflict met onze hui
dige verhouding tot Indonesië. Wij
bedrijven geen weerstand tegen de
republikeinse bedoelingen, wanneer
wij de diensten der Ambonezen aan
wenden in de gehieden, waar de
nederlandse vlag ongestoord wap
pert.
De Ambonezen zijn getrouwe
rijksgenoten. Zij zullen koningin en
vaderland hun beste krachten wil
len geven daar waar het rijk nog
overeind staat, onder de tropische
zon. Daar geen koude meer en geen
ledigheid. Daar werk dat hun ligt.
Zou het niet raadzaam zijn, dat wij
onze gedachten wendden in deze
richting?
culiere sector onttrokken. In de eer
ste plaats is dit gevolg van de ge
stegen absolute kosten. Vroeger kon
iemand nog wel eens een bedrag
bijeensparen, dat voldoende was om
er een eigen huis voor te bouwen.
Die kans viel weg, niet alleen door
de hogere belastingen, maar de ma-
teriaalprijzen liggen nu eenmaal
veel te hoog. Langs deze weg dus
geen vergroting meer van de hui
zen voorraad, hoewel velen drin
gend om woonruimte verlegen zitten.
Het bezit vergaat.
Nog een tweede en wel de be
langrijkste categorie van huizenbou
wers is verdwenen. Dat zijn zij, die
hun geld in een woning plachten
te beleggen en uit de opbrengst
een inkomen verwierven. Nu kan
men van mening zijn, dat deze men
sen nog in grote getale aanwezig
zijn, maar de schijn bedriegt hier.
Het huizenbezit is bij de huidige
huurprijs nog steeds niet rendabel,
ook niet inclusief de 15°/0 huurver
hoging.
Door bezuiniging op de onder
houdskosten, dat wil in depractijk
zeggen: door verwaarlozing, heeft
men nog een exploitatie-overschot.
Dat betekent: een deel van het in
huizen belegd vermogen wordt ver
teerd en de vervanging van het
heel niet of in onvoldoende mate.
Voor de zich nog steeds uitbreiden
de bevolking moet er bovendien
veel woonruimte bijgebouwd wor
den. Ook aan deze eis wordt mo
menteel nog niet voldaan. Wij lo
pen met ons huisbezit dan ook nog
steeds achteruit, gezien de steeds
maar toenemende vraag en het on
voldoende opvangen van de slijta
ge door restauratie en vernieuwing.
Vanzelfsprekend hebben zowel rijk
als gemeente dit tekort aan bouw
activiteit in de particuliere sector
opgemerkt. Tal van finacierings-sy-
stemen zijn er al ontworpen, waar
van het volgende steeds beter was
dan het voorgaande, maar alle steun
regelingen stemmen hierin overeen,
dat zij onvoldoende zijn om een
massale bouwlust op te wekken.
Tal van gemeenten zijn ook zelf
aan het bouwen gegaan, al dan niet
met steun van het rijk. De resulta
ten hiervan zijn niet steeds verhef
fend geweest, maar er kwam ten
minste nog woonruimte bij.
Naar de chaos.
De regering is inmiddels geko
men met een drastisch bezuinigings
plan gepaard aan een actie om de
credietverschaffing zoveel mogelijk
af te remmen. Het rijk heeft niet
de middelen om de woningbouw op
grote schaal te financieren. Rijke
gemeenten moet men in ons land
ook met een lantarentje zoeken, zo
dat ook uit die hoek niet veel hulp te
verwachten is.
Temidden van die malaise komt
men op het idee om ook crediet-
kranen, waar mogelijk, tesluiten.
Wie dus nu met veel moeite en
wellicht ook durf een crediet wenst
op te nemen voor de woningbouw,
ziet zich in die mogelijkheid be
lemmerd. Dat geldt voor de gemeen
ten, maar na verloop van tijd ook
voor de particulieren, die ten einde
raad besloten om in de strijd met
alle rendabiliteitsregels toch maar
te bouwen, teneinde voor zichzelf
woonruimte te scheppen. Al metal
zijn de vooruitzichten voor de wo
ningbouw bepaald slecht te noemen,
waarbij de oorzaak moet gezocht
worden aan de financiële zijde.
De investeringen voor de woning
bouw kunnen niet beperkt worden,
zij dienen eerder te worden gesti
muleerd 1 Ziet men deze eis van de
tijd onvoldoende, dan zullen wij de
chaotische gevolgen daarvan binnen
korte tijd reeds voelen, vootal op
sociaal terrein.
Van overheidszijde is er in de
komende jaren niet veel steun te
verwachten. Men zal dus in het
particulier initiatief zijn toevlucht
moeten zoeken. Men zal hier de
lust tot het scheppen van zoveel
mogelijk woonruimte moeten prik
kelen.
Een allereerste eis daarbij is een
sluitende exploitatie, die zo moge
lijk ook nog enige marge laat voor
inkomensvorming. Door een sluiten
de exploitatie mogelijk te maken,
zal men diegenen aantrekken, die al
leen voor zelfbewoning willen bou
wen. Is er een mogelijkheid tot het
maken van winst dan wordt de kring
van bouwende burgers al direct veel
overgaan van het beginsel van de
verticale naar dat van de horizon
tale eigendom, zoals dit ook reeds
ni andere landen is in gevoerd. Met
alle moeilijkheden daaraan verbon
den, word hierdoor een mogelijk
heid geschapen om zich tegen een
lager bedrag woonruimte te ver
schaffen, dan tot op heden moge
lijk is. Bij de horizontale eigen
dom is het mogelijk bijvoorbeeld
alleen een eerste of tweede étage
van een huis te kopen, zonder dat
men dus steeds grond in eigendom
krijgt. Hierdoor wordt de financie
ring van de woningbouw vergemak
kelijkt en dit is juist het moeilijke
punt van onze tijd.
De nood steeg.
Hoe is het nu mogelijk in deze
tijd de huren nog te verhogen, zal
menigeen verzuchten. Daar schuilt
inderdaad ook de grootste proble
matiek. Het huurvraagstuk is nauw
verbonden met dat van lonen en
prijzen. De huur vormt een goed
deel van het gezinsbudget. Verho
ging van huur zonder meer zou gro
te spanningen veroorzaken bij de
loontrekkenden, die bij monde van
de vakcentrales toch al hebben uit
gesproken, dat het water hun tot de
lippen is gestegen.
In het kabinet, dat nu in Neder
land de scepter zwaait, zal het vraag
stuk van de kosten van levenson
derhoud zeker bij herhaling onder
werp zijn van diepgaande beraad
slaging. Het verloop van de prijzen
in de naaste toekomst zal hier wel
de doorslaggevende factor zijn.
Wanneer de tendens tot prijsda
ling voortzet, dan zal men in de
komende maanden zo er enigszins
mogelijkheden zijn, na veel overleg
met de vakbeweging, wel opnieuw
enige wijzigingen in het patroon der
lonen aanbrengen. Letten wij op
de uitspraken van de minister van
wederopbouw, dan zal men ook het
vraagstuk van huren en woning
ruimte opnieuw onder de loupe ne
men. Dit moet als een noodzake
lijkheid worden gezien, wil men de
volkshuisvesting niet op korte ter
mijn het kind van de rekening la
ten worden.
dr H. R. Mes.
Dank zij de medewerking van het
publiek is de muziekver. E.M.M.
te Kortgene er in geslaagd haar mu
ziektent, welke reeds plm. 45 jaar
de Voorstraat siert, en er de laatste
jaren onogelijk uitzag, grondig te
restaureren. Dit werk is met de vrij
willige medewerking van de leden
en verschillende andere personen
in hun vrije tijd gebeurd.
Een en ander zal met een offici
eel tintje Zaterdag 1 September a.s.
worden gevierd. Dus a.s. Zaterdag
op naar Kortgene.
Gevraagd
bij FAM. J. M. SNOEP, Voorstr.
A 115, Colijnsplaat.
Bestaande huizen worden
verwaarloosd en onvoldoende nieuwe gebouwd
(Van onze sociaal-econmische medewerker)
Veel jaren heeft het geduurd voordat de huurverhoging van 1 Januari
1951 zijn beslag heeft gekregen. Telkenmale wanneer huiseigenaren aan
drongen op de voor hen zo noodzakelijke stap kwamen de ministers haastig
tevoorschijn met een antwoord, dat hen weer voor een korte tijd met
ledige handen naar huis stuurde. Aan het begin van dit jaar bezweek
men eindelijk in overheidskringen voor de bittere noodzaak. De exploi
tatiekosten van de onroerende goederen waren zo hoog geworden, dat
een langer uitstel niet kon worden gedoogd. Hoe staan wij er thans voor?
