Alle Bankzaken
AAM BEI EN ZALF
VOOR DE BALIE
Buitenlands
Overzicht
Wij zijn ruim gesorteerd in
damestassen
boodschap- en actetassen
gevulde schooletui's
portemonnaies, portefeuilles
riemen, enz.
L. TANGE
„De Kleine Bazar", Wissekerke.
Coöperatieve Boerenleenbanken
„COLIJNSPLAAT"
te Colijnsplaat
Tel. (K 1199)-228
Postrek. 316389
„WISSENKERKE"
te Kamperland
Tel. (K 1107)-325
Postrek. 365567
De Rekening-Courant, ook voor het platteland.
Sindsdien verheugen wij ons op
alle uitingen van liefde, trouw, aan
hankelijkheid en hulde.
Met hartelijke instemming volgden
wij hen op hun reizen en luisterden
met voldoening naar de radio, of
lazen de krantenverslagen wanneer
in Groningen of Limburg, Brabant
of Gelderland, het gejuich en de
jubel niet van de lucht was.
En toen deze week Vlaardingen
de eer van het vorstelijk bezoek
genoot schreef het Algemeen Dag
blad: „Zij (Koningin en Prins) ge
noten beiden van het uitbund;g ge
juich, waaraan iedereen scheen deel
te nemen en van de uitgelaten vlag-
gentooi in de volgepakte straten en
op de schepen in de havens en op
de rivier. En toen de Koningin aan
de grens van de gemeente afscheid
nam met de woorden„Ik heb een
enige dag gehad", straalden allen
die deze woorden opvingen".
In ons hart zeiden we: zo is het
goed. üns vrije volk in zijn vrije
blijheid.
Hoe geheel anders dan de opge
schroefde toejuichingen uit de dagen
van wijlen Göbbels, of de tragiek
van het Koningshuis bij onze Zui
derburen.
Welk een voorrecht bleef ons volk
dan behouden.
Wij hopen dat we daaraan a.s.
Vrijdag zullen denken, dat we los
zullen komen uit onze veelal naar
binnen gekeerde, stille, stugge nuch
terheid.
De Zeeuw is niet luidruchtig van
aard, maar als hij loskomt, desnoods
zo eens in de 26 jaar bij een Ko
ninklijk bezoek, welaan, dan levert
hij ook zijn bijdrage in de juich
toon en de jubel om 't aloude „Oranje
boven".
Dan verdwijnt zijn omgeving. Dan
is zijn hart, zijn hoofd en zijn oog
gericht op hen die 'twaard zijn!
Welkom Koningin en Prins.
Weest begroet met jubeltonen.
Met de wens dat het „goed" moge
zijn verwachten wij U op ons blijde
eiland.
Opmerker.
voorzien van de naam
MIJKIHARDT help! oltijd
Tot weerziens, buurman.
,,'t Is net andersom", zei de lange,
„ik heb mijn buurman niet geslagen.
Hij is mij te lijf gegaan".
„Zo", zei de rechter nadenkend,
want nu werd het moeilijk. Er wa
ren geen andere getuigen dan die
buurman, die beweerde het slacht
offer te zijn geworden. Aangezien
er geen blutsen, schrammen of an
dere stille getuigen waren gecon
stateerd, is dat voor de wet onvol
doende.
„Maar uw buurman vertelt het
omgekeerd", zei de officier, „die
zegt, dat u hem hebt geslagen en
hij u niet".
„Nee, de buurman heeft mij ge
slagen en niet ik de buurman".
„Laat die buurman maar eens
binnenkomen", zei de rechter. Hij
had het volgende nummer van de
rol. Vergeleken bij de lange was
het maar een klein mannetje. „Ge
slagen?" zei hij, „welzeker heeft hij
me geslagen!"
„En hebt u deze man niet aan
geraakt?"
„Nee. Hij is toch veel groter dan
ik?"
Dat klopte. En daar zat de rech
ter met zijn gebrek aan bewijs.
Het derde nummer van de rol
was een juffrouw en die hoorde er
ook bij. Dat was de vrouw van de
kleine buurman. Zij had haar best
gedaan om de lange onder haar fiets
te krijgen. Om de zaak ingewik
kelder te maken ontkende zij ook.
„Ik kan wel wat hebben geslingerd
met me fiets", zei ze, „maar ik ga
toch zekers niet proberen om ie
mand d'r omspres onder te krijgen
Verder deed ze er het zwijgen toe.
De officier krabde eens achter
zijn oor. Drie vrijspraken wegens
gebrek aan bewijs, dat was toch
wel wat erg weinig opvoedend.
Want buren willen nog wel eens
een soort van wapenstilstand slui
ten, als ze een flink duwtje in de
rug krijgen in de vorm van een straf.
Maar dat ging nu niet.
„Luisteren jullie nou eens goed,
alle drie", begon het Openbaar Mi
nisterie. „Die ruzie van jullie, daar
wordt niemand beter van, dan alleen
de Staat. Het kan ons natuurlijk
niet schelen. Al kom je iedere week
hier, wij zullen wel straffen. Die
boetes variëren zo'n beetje tussen
de tien en de veertig gulden. Het
wordt natuurlijk steeds duurder en
als het ons begint te vervelen, dan
gaat er een de kast in. Kunnen
jullie nou geen vrede sluiten? Ga
toch samen straks een kopje koffie
drinken, en maak het af. Die Indi
anen waren nog niet zo gek met
hun vredespijp. Toe, wordt nu toch
weer goede vrinden met eikaar. Je
moet immers toch onder één dak
leven, of je nou ruzie maakt of
niet".
-o-
De drie verdachten bleven zwij
gen. Het vredesduifje dreigde te
sneven, voor het goed en wel uit
zijn ei vandaan was. Maar de offi
cier had de drie vrijspraken nog
achter de hand. De vrijspraken, waar
de verdachten nog geen weet van
hadden.
„We zullen het goed met jullie
maken", ging hij verder, ,,'t is voor
ons natuurlijk een koud kunstje om
jullie alle drie een straf op te leg
gen, die je je leven lang bijblijft.
(De rechter fronste even bij zo'n
grote leugen om bestwil). Maar we
zullen jullie alle drie vrijspreken.
Dan kost de hele zaak je geen cent.
Natuurlijk alleen op voorwaarde,
dat het nu uit is met die ruzie. Maar
als je liever zo door blijft gaan, dan
weet ik wel wat voor straf ik moet
eisen". „Vrijspraak", dachten de in
gewijden. Maar dat wisten de drie
voor de groene tafeP niet.
„Ik heb er lang de buik van vol",
begon de lange aarzelend. Maar de
korte en zijn vrouw bleven zwijgen.
En het is niet gezegd, dat de lange
zo vrijmoedig zou zijn geweest als
zijn vrouw er ook bij gestaan had.
„Om nou dikke vrinden met hem
te worden begon de kleine
tenslotte.
„Dikke vrinden hoeft niet. Als je
zo vaak bij elkaar over de vloer
komt wordt het toch maar weer ru
zie. Dan zie je veel te veel van el
kaar. Als je die kleine pesterijtjes
maar achterwege laat. En als je el
kaar tegenkomt, dan zeg je „Dag
Buurman" en verder niks. Nou, hoe
denk je d'r over?"
„En wordt het dan vrijspraak?"
vroeg de kleine nog ongelovig.
„Dan spreken we jullie alle drie
vrij", bevestigde de rechter.
„Nou, dat moet dan maar", zei
de korte. En knikkend tegen de an
der: „Dag Buurman". De ander
knikte terug. En alle drie werden
ze vrijgesproken.
Toen ze de deur uit waren, zei
de officier tegen de rechter: „Heb
je die vrouw van die kleine goed
aangekeken Met een week of zes
zullen ze wel weer hier zijn". Wat
niet gek bekeken was. Want in de
vestibule legde ze haar zwijgzaam
heid af. Wat toen voor de dag kwam
is niet voor publicatie geschikt.
Maar het leek net, of de kleine
buurman hoe langer hoe kleiner
werd. De lange is toen maar door
gelopen.
Willy H. Heitling.
Versterking van de defensie van
de westelijke landen: dat is de con
clusie van alle westelijke ministers
en staatslieden in verband met de
dreigende toestand in de wereld.
In Den Haag zijn de ministers van
buitenlandse zaken van de Weste
lijke Unie (Engeland, Frankrijk, Bel
gië, Nederland) vorige week bijeen
geweest, waar zij hun goedkeuring
hebben gehecht aan de plannen, die
de militaire stafcommissie dezer Unie
onder voorzitterschap van veld
maarschalk Montgomery had ont
worpen.
Enkele dagen later publiceerde de
raad van plaatsvervangers der deel
genoten van het atlantisch verdrag
een communiqué, waarin zij er bij
hun twaalf regeringen op aandron
gen „de effectieve militaire macht
voor de gemeenschappelijke defen
sie" onmiddellijk uit te breiden.
Daarop verdaagden zij hun zitting
tot 22 Augustus.
Grote waardering wordt uitge
sproken voor de snelheid, waarmede
de amerikaanse regering verandering
wenst te brengen in de onmacht
van het westelijk militaire apparaat,
die ontstaan is door de onverant
woordelijke bezuinigingen op dit
punt na de tweede wereldoorlog.
Een ferme politiek blijft vruchteloos,-
wanneer zij niet gesteund wordt
door voldoende machtsmiddelen.
Deze aan de Ver. Staten en West-
Europa te verschaffen is het doel
van Trumans verzoek aan het Con
gres om vier milliard dollar extra
te bestemmen voor de bewapening
van de niet-communistische landen.
Dit bediag zal niet alleen worden
gebruikt voor de aankoop van ame
rikaanse wapenen, een gedeelte er
van is bestemd om wapenfabrieken
in West-Europa en Canada op gang
te helpen. Men moet zich zeker niet
voorstellen, dat nu onmiddellijk de
westelijke bewapening op peil zal
zijn, daar de vervaardiging in vol
doende hoeveelheid van zwaar ma
teriaal enige tijd zal vergen. Zo zal
het grootste gedeelte van de door
Truman gevraagde vier milliard dol
lar worden gebruikt voor het ver
vaardigen van zware wapenen,
waarvan de leveringstijd tegen de
twee jaar loopt.
De vooruitzichten voor de ver
dediging van Europa, mocht het tot
een aanval uit het Oosten komen,
zijn dus voor de eerste tijd vrij som
ber. Het aantal divisies, dat in West-
Europa beschikbaar is, is slechts
gering. Het is te begrijpen, dat dit
de eerste zorg is van Frankrijk, de
enige grote mogendheid van het
Westeuropese vasteland. De afstand
van het l|zeren Gordijn tot de kus
ten van de Noordzee en de Atlan
tische Oceaan is op vele plaatsen
niet groter dan de afstand van de
noordelijke grens van Zuid-Korea
tot de zuidelijke kustlijn van dat
land. Tussen Frankrijk en de Bene-
lux-landen en het communistische
gebied ligt slechts West-Duitsland,
dat verhoudingsgewijs maar weinig
bezettingstroepen herbergt. Ook dit
baart Frankrijk zo. gen. Daarom heeft
het in een memorandum aan presi
dent Truman, waarin het verder nog
de maatregelen bekend maakte die
het ter versterking van zijn verde
diging denkt te nemen, op aange
drongen, dat meer engelse en ame
rikaanse divisies in West-Duitsland
gestationneerd zouden worden. Be
ter één divisie in Duitsland dan
twee in Amerika.
Inderdaad is men in Amerika
gaan overwegen of er in dit franse
verzoek niet wat zit. Het is met voor
zichtige instemming ontvangen. Men
gaat er van uit, dat de verdediging
van West-Europa van vitaal belang
is voor de Ver. Staten en volgens
gissingen van zegslieden te Washing
ton is het mogelijk, dat de Ver. Sta
ten hun strijdkrachten in Europa
geleidelijk zullen versterken, terwijl
daarnaast divisies in de Ver. Staten
gereed zullen worden gehouden om
op het eerste noodsein naar Europa
vervoerd te worden.
Het franse memorandum houdt
verder in, dat de Fransen in de ko
mende drie jaren vijftien divisies
extra op de been zullen brengen.
De kosten hiervoor, voor de moder
nisering van de bewapening van de
bestaande divisies en voor de uit
breiding van de wapenproductie,
zullen in drie jaar tijds 2000 milliard
francs d.i. plm. 22 milliard gulden
bedragen. Het is onmogelijk, dat
Frankrijk dit alleen zal kunnen dra
gen. Het gehele economische bestek
van het land zou uit zijn verband
gerukt worden, waardoor het com
munisme in het binnenland zeker
grote vorderingen zou maken, daar
het communisme gedijt op ontwrich
ting. De nieuwe verdediging, aldus
het memorandum, moet beschouwd
worden alseen gezamenliikekrachts-
inspanning van de atlantische lan
den, een stelling, waar niemand be
zwaren tegen zal kunnen opperen.
Dit collectieve karakter behoort ver
wezenlijkt te worden door centra
le politieke en economische orga
nen, één militair commando en een
financieel systeem, waarin de fond
sen van de verdediging worden ge
centraliseerd.
Frankrijk geeft thans 8,2 pet van
zijn nationale inkomen uit aan de
fensie, tegen de Ver. Staten nu on
geveer 10 en Nederland 7,7 pet,
waarbij men er rekening meemoet
houden dat Frankrijk zowel als Ne
derland zwaar geleden hebben door
de oorlog en er dusweel geld voor
de heropbouw nodig is. Het verbaast
enigszins, dat Frankrijk nu 659.000
man onder de wapenen heeften dat
het ondanks dat zo weinig divisies
op kan stellen. Het zal dus hoofd
zakelijk aan wapenen mankeren.
