Buitenlands
Overzicht
A He Bankzaken
„Ik mis de klappen,
die pappie me gaf'
Ook op huishoudelijk
gebied slaagt u bij ons
zeker.
Zoals nesten emaille schalen,
koffiepotten, petroleumstellen,
emmers, kinderdejeuners, enz.
L. TANGE
„De Kleine Bazar", Wissekerke.
Coöperatieve Boerenleenbanken
„COLMNSPLAAT"
te Colijnsplaat
Tel. (K 1199)-228
Postrek. 316389
,WISSENKERKE"
te Kamperland
Tel. (K 1107)-325
Postrek. 365567
Spaart bij uw eigen Bank.
Er zijn maar weinig plekjes op
de aarde, die de staatslieden niet
voor problemen stellen. Het Mid
den-Oosten maakt hierop geen uit
zondering. Het neemt sinds de wa
penstilstanden, die nu al een tijd
geleden gesloten zijn tussen Israël
en de arabische landen, niet meer
zo'n centrale plaats in het nieuws
in als tijdens de oorlog in Pales
tina, maar dat wil geenszins zeggen,
dat er rust en evenwicht heersen
en dat het gebied niet van bijzon
dere betekenis is voor de grote mo
gendheden. De kortste verbindings
weg naar de Indische Oceaan loopt
door dit gebied (het Suez-kanaal)
en op het stuk van olieproductie is
het onontbeerlijk. Het strategische
belang van het Midden-Oosten is
al duidelijk gebleken uit de ver
woede pogingen van de Duitsers
om in de tweede wereldoorlog vaste
voet te krijgen in Egypte, Irak en
Perzië.
Het Midden-Oosten is een vitaal
punt in de verdediging tegen het
communisme, dat, bij een bezetting
van dit gebied, Europa van Zuid-
Azië zou afsnijden en het zou be
roven van zijn belangrijkste olie
producent.
Al enkele malen hebben wij naar
voren gebracht, hoe verdeeld het
Midden-Oosten is ondanks het ver
bond dat de Arabische Liga op pa
pier vormt. Heel vaak zaten (of
zitten) achter de tegenstellingen tus
sen de landen en vorsten de tegen
gestelde belangen van de grote mo
gendheden. Engeland heeft in dit
gebied lange tijd een overheersen
de positie ingenomen. Het verdedigt
het Suez-kanaal op egyptische bo
dem en heeft in Abdoellah van Jor
danië een toegewijd vriend en bond
genoot. Syrië en de Libanon, ge
durende de periode tussen beide
wereldoorlogen franse mandaten,
stonden onder franse invloed, die
sinds de tweede wereldoorlog, toen
de Engelsen de aanhangers van
Vichy verdreven, aanzienlijk afge
nomen is. Even leek het het vorig
jaar of de fransen weer aan invloed
zouden gaan winnen, toen Hoesni
Zaïm zich even van de macht in
Syrië meester maakte, doch de franse
invloed is nu niet sterk meer te
noemen.
Zoals in zovele gevallen, is na
de oorlog de amerikaanse invloed
sterk toegenomen. Amerikaanse o-
liegroepen werken in het Midden-
Oosten en voor de economische
verbeteringen, die deze landen ook
politiek zo dringend nodig hebben,
is amerikaans geld nodig. Amerika
is dus geenszins een te verwaar
lozen factor. En zoals overal wenst
Amerika ook hier orde op zaken,
zodat het economische leven zo
weinig mogelijk afbreuk wordt ge
daan.
Daarom is het van zo groot be
lang, dat Amerika, Engeland en
Frankrijk vorige week een besluit
bekend hebben gemaakt, dat geno
men is in onderling overleg. Hier
door zullen de invloeden van het
Westen elkaar in het vervolg niet
meer tegenwerken, maar gericht
zijn op een eenstemmige politiek,
die het de arabische landen en de
groepen in die landen moeilijker
zal maken de westelijke mogend
heden tegen elkaar uit te spelen.
Een van de grootste gevaren voor
de orde en rust in dit gebied is
nog steeds de kwestie Palestina.
Men moet er steeds rekening mede
houden, dat het gewapende conflict
weer uit zou kunnen breken, wan
neer wat minder gematigde elemen
ten in beide kampen te grote in
vloed zouden krijgen.
Het klinkt vrij vreemd, maar om
de vrede daar te bevorderen, heb
ben Amerika, Engeland en Frank
rijk besloten wapens aan de ara
bische staten en Israël te leveren.
Bij dit besluit heeft de gedachte
voorgezeten, dat een zekere mate
van bewapening onontbeerlijk is
voor het handhaven van de bin
nenlandse rust in de betrokken lan
den en vooral ook voor de rol die
zij te vervullen hebben bij de ver
dediging van het gehele gebied.
Dit besluit is dus niet alleen een
interne aangelegenheid voor het
Midden-Oosten, welbewust wordt
de nadruk gelegd op het belang
van het Midden-Oosten als schakel
in de verdedigingslinie van het wes
ten tegen het communisme, tegen
Rusland, al wordt dat niet met na
me genoemd.
Het gevaar, dat men loopt voor
gewapende conflicten tussen de be
trokken landen, hoopt men nu te
ondervangen door de belofte van
die landen, dat de wapenen niet
gebruikt zullen worden om een an
dere staat aan te vallen. De waar
de van een zodanige belofte is na
tuurlijk gering, daarom voegde de
drie mogendheden er aan toe: „In
dien de drie regeringen mochten
vaststellen, dat een van die staten
zich gereed zou maken om grenzen
of wapenstilstandsovereenkomsten
te schenden, zullen zij niet aarzelen
overeenkomstig hun verplichtingen
als lid van de Ver. Naties op te
treden om een dergelijke schending
te voorkomen". En dat niet alleen
binnen het kader van de Ver. Na
ties, die bij voorgaande gelegenhe
den machteloos zijn gebleken, maar
ook buiten dat kader. Dit bete
kent een voogdijschap van de Wes
telijke drie, opdat het gebied door
onderlinge verdeeldheid niet op een
goede dag een rijpe vrucht voor
Stalin wordt.
Over het plan-Schuman, dat een
samengaan van de Franse en Duit
se zware industrie inhoudt, worden
druk inleidende besprekingen ge
voerd. Het is de wens van de
Fransen om er ook andere landen
bij te betrekken en de uitnodigin
gen daartoe zijn al verzonden. Voor
al is de Fransen er veel aan gele
gen, dat Engeland zich niet afzij
dig zal houden. De Engelsen heb
ben wel enige loffelijke woorden
laten horen, maar de ware zin heb
ben zij er toch niet in. Zij vrezen,
dat het voorgestelde gezagsorgaan
bevoegdheden zal krijgen, die in
druisen tegen de economische sou-
vereiniteit van de deelnemende lan
den, waardoor het mogelijk zou
kunnen zijn, dat maatregelen ge
nomen moeten worden, die niet
stroken met hun economische po
litiek. De Engelsen kennen nog
geen hoger Europees belang.
De dagen voor Pinksteren waren
te Berlijn spannender dan de Pink
sterdagen zelf. Met veel bombari
was al geruime tijd geleden aange
kondigd, dat de Oostduitse com
munistische jeugd dan te Berlijn
In Europa hebben 13.000.000 kin
deren hun natuurlijke beschermers
verloren. In Duitsland zijn 33°/0 van
alle kinderen vaderloos. Frankrijk
telt 250.000 wezen, Griekenland
380.000, Hongarije 200.000, Italië
390 000, maar Joego-Slavië met
537.000 en Polen met 1.200.000 tel
len wel het grootste aantal.
Verschillende internationale or
ganisaties trokken zich het lot van
deze kinderen aan, die allen door
hun onrechtvaardig lot, een gevoel
van verongelijktheid hebben, dat
hen tegelijk met het totaal gebrek
aan opvoeding in de oorlogsjaren,
onredelijk achterstelt in menig op
zicht.
Door de organisatie voor Onder
wijs, Wetenschappen en Cultuur van
de Verenigde Naties is een boekje
uitgegeven, waarin deze kinderen
worden beschreven.
Hun teddybeer.
„Het zijn niet de werkelijke oor
logsgebeurtenissen, die de kinderen
emotioneel beroeren. De zin voor
avontuur van het kind, zijn plezier
in vernielen en onrust doen het ge
dijen temidden van de grootste ge
varen, zolang hun opvoeder, die in
kinderogen de belichaming van vei
ligheid is, aanwezig is en ze een
bekend voorwerp in hun armen kun
nen houden. De poppen en teddy
beren die wij altijd weer door klei-
voor de vrede zou demonstreren en
al spoedig verwachte men een soort
„mars naar Berlijn" van dit half
millioen jongelieden. Men hield re
kening met gevechten, die uit zou
den lopen op een poging West-
Berlijn stormenderhar d te veroveren.
Doch de talrijke buitenlandse jour
nalisten hebben tevergeefs een reis
naar Berlijn gemaakt. De Westelij
ke troepen waren paraat, er heerste
volmaakte rust en na enige uren
was het juist West-Berlijn, dat de
rode jongens voor etn bezoek uit
nodigde, terwijl men hen er in
Oost-Duitsland van trachte af te
houden. Een groter fiasco hadden
de Oostduitse (Russische) autoritei
ten zich niet kunnen bereiden.
ne vluchtelingen zagen dragen, als
ze van tijdelijk tehuis wegreisden,
hadden opgehouden enkel speel
goed te zijn; ze waren symbolen
van het oude vertrouwde leven ge
worden.
Het is een feit, plotseling te wor
den weggerukt uit de bekende we
reld, wat het kind het meeste kwaad
doet. Het klemt zich vast aan alle
mogelijke herinneringen. Als elke
materiële schakel met het verleden
verbroken is, klemt het kind zich
aan herinneringen vast, van welke
aard deze ook mogen zijn.
Zo zei een kleine jongen: „Ik
mis de klappen, die pappie me gaf"
terwijl een andere jongen absoluut
weigerde andere kleren aan te trek
ken, want de totaal versleten, die
hij droeg waren nog door zijn moe
der verzorgd. Hoe deze kinderen
weer een normaal leven te geven?
Tehuizen, internaten, concentratie
kampen, blijken niet erg geschikt
om van deze kinderen weer norma
le kinderen en mensen te maken.
Jongensstad
In verschillende landen van Eu
ropa zijn kinderdorpen ontslaan,
waar deze kinderen samen wonen,
zelf regeren, werken enz. Met een
door verkiezing gekozen gemeente
bestuur aan het hoofd, winkels,
werkplaatsen,' ja zelfs dikwijls een
eigen gerecht, een krant en geld,
Naoorlogs leed in Europa.
13 millioen kinderen verloren hun natuurlijke beschermers
Slechts enkele duizenden vonden een eigen tehuis
Een bezoeker van een tehuis voor kinderen, getroffen door de oorlog,
vroeg aan één van de kleine bewoners: „En wie ben jij?"
„Ik ben niemand, niets," was het treffende antwoord.
Millioenen van deze kinderen, die hun ouders, hun huis, hun school,
ja soms zelfs hun naam en hun taal verloren hebben, leven los geslagen
van alles wat hen bekend en vertrouwd was.
„Niemand en niets," dat is hun enige treurige zekerheid.