Buitenlands Overzicht A He Bankzaken „Ik mis de klappen, die pappie me gaf' Ook op huishoudelijk gebied slaagt u bij ons zeker. Zoals nesten emaille schalen, koffiepotten, petroleumstellen, emmers, kinderdejeuners, enz. L. TANGE „De Kleine Bazar", Wissekerke. Coöperatieve Boerenleenbanken „COLMNSPLAAT" te Colijnsplaat Tel. (K 1199)-228 Postrek. 316389 ,WISSENKERKE" te Kamperland Tel. (K 1107)-325 Postrek. 365567 Spaart bij uw eigen Bank. Er zijn maar weinig plekjes op de aarde, die de staatslieden niet voor problemen stellen. Het Mid den-Oosten maakt hierop geen uit zondering. Het neemt sinds de wa penstilstanden, die nu al een tijd geleden gesloten zijn tussen Israël en de arabische landen, niet meer zo'n centrale plaats in het nieuws in als tijdens de oorlog in Pales tina, maar dat wil geenszins zeggen, dat er rust en evenwicht heersen en dat het gebied niet van bijzon dere betekenis is voor de grote mo gendheden. De kortste verbindings weg naar de Indische Oceaan loopt door dit gebied (het Suez-kanaal) en op het stuk van olieproductie is het onontbeerlijk. Het strategische belang van het Midden-Oosten is al duidelijk gebleken uit de ver woede pogingen van de Duitsers om in de tweede wereldoorlog vaste voet te krijgen in Egypte, Irak en Perzië. Het Midden-Oosten is een vitaal punt in de verdediging tegen het communisme, dat, bij een bezetting van dit gebied, Europa van Zuid- Azië zou afsnijden en het zou be roven van zijn belangrijkste olie producent. Al enkele malen hebben wij naar voren gebracht, hoe verdeeld het Midden-Oosten is ondanks het ver bond dat de Arabische Liga op pa pier vormt. Heel vaak zaten (of zitten) achter de tegenstellingen tus sen de landen en vorsten de tegen gestelde belangen van de grote mo gendheden. Engeland heeft in dit gebied lange tijd een overheersen de positie ingenomen. Het verdedigt het Suez-kanaal op egyptische bo dem en heeft in Abdoellah van Jor danië een toegewijd vriend en bond genoot. Syrië en de Libanon, ge durende de periode tussen beide wereldoorlogen franse mandaten, stonden onder franse invloed, die sinds de tweede wereldoorlog, toen de Engelsen de aanhangers van Vichy verdreven, aanzienlijk afge nomen is. Even leek het het vorig jaar of de fransen weer aan invloed zouden gaan winnen, toen Hoesni Zaïm zich even van de macht in Syrië meester maakte, doch de franse invloed is nu niet sterk meer te noemen. Zoals in zovele gevallen, is na de oorlog de amerikaanse invloed sterk toegenomen. Amerikaanse o- liegroepen werken in het Midden- Oosten en voor de economische verbeteringen, die deze landen ook politiek zo dringend nodig hebben, is amerikaans geld nodig. Amerika is dus geenszins een te verwaar lozen factor. En zoals overal wenst Amerika ook hier orde op zaken, zodat het economische leven zo weinig mogelijk afbreuk wordt ge daan. Daarom is het van zo groot be lang, dat Amerika, Engeland en Frankrijk vorige week een besluit bekend hebben gemaakt, dat geno men is in onderling overleg. Hier door zullen de invloeden van het Westen elkaar in het vervolg niet meer tegenwerken, maar gericht zijn op een eenstemmige politiek, die het de arabische landen en de groepen in die landen moeilijker zal maken de westelijke mogend heden tegen elkaar uit te spelen. Een van de grootste gevaren voor de orde en rust in dit gebied is nog steeds de kwestie Palestina. Men moet er steeds rekening mede houden, dat het gewapende conflict weer uit zou kunnen breken, wan neer wat minder gematigde elemen ten in beide kampen te grote in vloed zouden krijgen. Het klinkt vrij vreemd, maar om de vrede daar te bevorderen, heb ben Amerika, Engeland en Frank rijk besloten wapens aan de ara bische staten en Israël te leveren. Bij dit besluit heeft de gedachte voorgezeten, dat een zekere mate van bewapening onontbeerlijk is voor het handhaven van de bin nenlandse rust in de betrokken lan den en vooral ook voor de rol die zij te vervullen hebben bij de ver dediging van het gehele gebied. Dit besluit is dus niet alleen een interne aangelegenheid voor het Midden-Oosten, welbewust wordt de nadruk gelegd op het belang van het Midden-Oosten als schakel in de verdedigingslinie van het wes ten tegen het communisme, tegen Rusland, al wordt dat niet met na me genoemd. Het gevaar, dat men loopt voor gewapende conflicten tussen de be trokken landen, hoopt men nu te ondervangen door de belofte van die landen, dat de wapenen niet gebruikt zullen worden om een an dere staat aan te vallen. De waar de van een zodanige belofte is na tuurlijk gering, daarom voegde de drie mogendheden er aan toe: „In dien de drie regeringen mochten vaststellen, dat een van die staten zich gereed zou maken om grenzen of wapenstilstandsovereenkomsten te schenden, zullen zij niet aarzelen overeenkomstig hun verplichtingen als lid van de Ver. Naties op te treden om een dergelijke schending te voorkomen". En dat niet alleen binnen het kader van de Ver. Na ties, die bij voorgaande gelegenhe den machteloos zijn gebleken, maar ook buiten dat kader. Dit bete kent een voogdijschap van de Wes telijke drie, opdat het gebied door onderlinge verdeeldheid niet op een goede dag een rijpe vrucht voor Stalin wordt. Over het plan-Schuman, dat een samengaan van de Franse en Duit se zware industrie inhoudt, worden druk inleidende besprekingen ge voerd. Het is de wens van de Fransen om er ook andere landen bij te betrekken en de uitnodigin gen daartoe zijn al verzonden. Voor al is de Fransen er veel aan gele gen, dat Engeland zich niet afzij dig zal houden. De Engelsen heb ben wel enige loffelijke woorden laten horen, maar de ware zin heb ben zij er toch niet in. Zij vrezen, dat het voorgestelde gezagsorgaan bevoegdheden zal krijgen, die in druisen tegen de economische sou- vereiniteit van de deelnemende lan den, waardoor het mogelijk zou kunnen zijn, dat maatregelen ge nomen moeten worden, die niet stroken met hun economische po litiek. De Engelsen kennen nog geen hoger Europees belang. De dagen voor Pinksteren waren te Berlijn spannender dan de Pink sterdagen zelf. Met veel bombari was al geruime tijd geleden aange kondigd, dat de Oostduitse com munistische jeugd dan te Berlijn In Europa hebben 13.000.000 kin deren hun natuurlijke beschermers verloren. In Duitsland zijn 33°/0 van alle kinderen vaderloos. Frankrijk telt 250.000 wezen, Griekenland 380.000, Hongarije 200.000, Italië 390 000, maar Joego-Slavië met 537.000 en Polen met 1.200.000 tel len wel het grootste aantal. Verschillende internationale or ganisaties trokken zich het lot van deze kinderen aan, die allen door hun onrechtvaardig lot, een gevoel van verongelijktheid hebben, dat hen tegelijk met het totaal gebrek aan opvoeding in de oorlogsjaren, onredelijk achterstelt in menig op zicht. Door de organisatie voor Onder wijs, Wetenschappen en Cultuur van de Verenigde Naties is een boekje uitgegeven, waarin deze kinderen worden beschreven. Hun teddybeer. „Het zijn niet de werkelijke oor logsgebeurtenissen, die de kinderen emotioneel beroeren. De zin voor avontuur van het kind, zijn plezier in vernielen en onrust doen het ge dijen temidden van de grootste ge varen, zolang hun opvoeder, die in kinderogen de belichaming van vei ligheid is, aanwezig is en ze een bekend voorwerp in hun armen kun nen houden. De poppen en teddy beren die wij altijd weer door klei- voor de vrede zou demonstreren en al spoedig verwachte men een soort „mars naar Berlijn" van dit half millioen jongelieden. Men hield re kening met gevechten, die uit zou den lopen op een poging West- Berlijn stormenderhar d te veroveren. Doch de talrijke buitenlandse jour nalisten hebben tevergeefs een reis naar Berlijn gemaakt. De Westelij ke troepen waren paraat, er heerste volmaakte rust en na enige uren was het juist West-Berlijn, dat de rode jongens voor etn bezoek uit nodigde, terwijl men hen er in Oost-Duitsland van trachte af te houden. Een groter fiasco hadden de Oostduitse (Russische) autoritei ten zich niet kunnen bereiden. ne vluchtelingen zagen dragen, als ze van tijdelijk tehuis wegreisden, hadden opgehouden enkel speel goed te zijn; ze waren symbolen van het oude vertrouwde leven ge worden. Het is een feit, plotseling te wor den weggerukt uit de bekende we reld, wat het kind het meeste kwaad doet. Het klemt zich vast aan alle mogelijke herinneringen. Als elke materiële schakel met het verleden verbroken is, klemt het kind zich aan herinneringen vast, van welke aard deze ook mogen zijn. Zo zei een kleine jongen: „Ik mis de klappen, die pappie me gaf" terwijl een andere jongen absoluut weigerde andere kleren aan te trek ken, want de totaal versleten, die hij droeg waren nog door zijn moe der verzorgd. Hoe deze kinderen weer een normaal leven te geven? Tehuizen, internaten, concentratie kampen, blijken niet erg geschikt om van deze kinderen weer norma le kinderen en mensen te maken. Jongensstad In verschillende landen van Eu ropa zijn kinderdorpen ontslaan, waar deze kinderen samen wonen, zelf regeren, werken enz. Met een door verkiezing gekozen gemeente bestuur aan het hoofd, winkels, werkplaatsen,' ja zelfs dikwijls een eigen gerecht, een krant en geld, Naoorlogs leed in Europa. 13 millioen kinderen verloren hun natuurlijke beschermers Slechts enkele duizenden vonden een eigen tehuis Een bezoeker van een tehuis voor kinderen, getroffen door de oorlog, vroeg aan één van de kleine bewoners: „En wie ben jij?" „Ik ben niemand, niets," was het treffende antwoord. Millioenen van deze kinderen, die hun ouders, hun huis, hun school, ja soms zelfs hun naam en hun taal verloren hebben, leven los geslagen van alles wat hen bekend en vertrouwd was. „Niemand en niets," dat is hun enige treurige zekerheid.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1950 | | pagina 2