NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Ons leger
No. 2459
Zaterdag 21 Januari 1950
53e Jaargang
Zeven
aar
mag niet wori
en misbruikt!
ORUK EN UITGAVE A. 0. Bfi. SSARKUSSE TE WiSSEKERKE TELEFOON No. 308 - GIRO No. 32622.
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - Advertenties 5 cent per mm - 2250 betalende abonné's
B
O
O
J=>
O
u_
19 Januari 1950
Prinses Margriet alweer zeven jaar Schalks kijken de ogen van
ons derde prinsesje u aan, hier ziet u haar in de tuin van het paleis
Soestdijk. En eigenlijk staat u versteld dat dit koningskind reeds zo groot
is! Wat weten wij eigenlijk van dit meisje? Zij is geboren in de moei
lijkste tijd, toen ons vaderland in hoge nood verkeerde, ver weg van
haar huis, in het vreemde Canada. Haar komst verwekte een golf van
vreugde in het bezette gebied: het nieuwe leven bracht hoop in vele
harten. En toch duurde het nog twee jaar voor het vliegtuig met het
prinselijk gezin op het bevrijde grondgebied landde. Nadien hebben wij
veel vernomen over de bijdehande Beatrix en de samen met haar op
groeiende Irene. Die twee schenen onafscheidelijk en Margriet werd al
leen genoemd als alle prinsesjes bijeen waren. We mogen dan ook rus
tig verklappen, dat „Piet" de bescheidenste en misschien ook wei de
gehoorzaamste telg is van onze koningin. Ook Margriet gaat nu op school
bij Kees Boeke in Bilthoven. In haar vrije tijd dartelt zij het liefst door
de uitgestrekte tuinen van het paleis, zij rijdt ponny en zij boetseert
bijna even mooi als haar oudste zusje. En natuurlijk is ze ook wel eens
een keertje stout Maar meer mogen wij hier niet verklappen!
Zeven jaar een flinke meid zo te zien. Leve ons jarige prinsesje!
Nu de staatkundige ontwikkeling
van de Verenigde Staten van Indo
nesië een aanvang heeft genomen,
staan vele Nederlanders voor de
vraag, welke houding zij tegenover
de nieuwe staat, die in unieverband
met Nederland is verbonden, moe
ten aannemen. Want het is onaf
wendbaar voor een ieder, die reële
belangstelling voor onze nationale
politiek aan de dag legt, om tegen
over dit vraagstuk te worden ge
steld.
Het dringt zich op. Elke dag weer.
Uit radioberichten, krantenartikelen,
particuliere correspondentie en ver
halen van militairen, die uit Indo
nesië naar patria zijn teruggekeerd.
Vijf jaar lang bijna hebben wij reeds
geworsteld met dit probleem en nog
zijn we er niet los van. De souve-
reiniteitsoverdracht moge ons juri
disch van onze nationale verant
woordelijkheid hebben ontslagen,
de historische binding tussen Ne
derland en Indonesië is te innig,
dan dat wij vandaag kunnen zeg
gen: Iaat men daar zijn gang gaan,
het interesseert ons niet of er iets
goeds van terecht komt. Onze be
zorgdheid gaat onwillekeurig uit
naar de millioenen mensen, die in
zeer vele opzichten met ons volk
verbonden zijn.
Indonesië is als een kind, dat
vroegtijdig zijn ouders verlaat, maar
dat ondanks zijn eigenzinnigheid
toch niet minder wordt bemind.
Wie kennis heeft genomen van
de jongste ontwikkeling in de Re-
publik Indonesia Serikat, weet, dat
er plannen bestaan om de negara's
Pasoendan en Oost-Java, die grond
wettelijk deel uitmaken van het gro
te staatsverband, te liquideren en
samen te smelten met de Republik
Indonesia (Djocja). Een dergelijke
gang van zaken doet veronderstel
len, dat de indonesische politici zich
opnieuw van gemaakte overeenkom
sten weinig zullen aantrekken, doet
vrezen, dat alleen de aanwezigheid
van nederiandse troepen al te rigo-
reus optreden voorkomt.
Anderzijds mag men niet verge
ten, dat de negara's Pasoendan en
Oost-Java na de eerste politiële actie
door toedoen van de heer Van Mook
zijn losgemaakt van de Republik
Djocja, waartoe deze streken voor
dien behoorden, iets dat bij de o-
vereenkomst van Linggadjati door
Nederland de facto werd erkend.
De vraag is bovendien of deze zelf
standig gemaakte deelstaten wel le
vensvatbaar zijn.
Het is begrijpelijk, dat Djocja haar
gebied in oorspronkelijke omvang
hersteld wenst te zien, doch de
vraag rijst dan: waar ligt de grens?
Heeft Soekarno vroeger niet gepre-
Zojuist ontvangen
grote sortering drop
katjes, kruis, zoute, eng. en sui
kerdrop. Groentjes, Hoesttablet-
ten, enz., enz.
Extra reclame: 1'/2 ons drop
(naar keuze) v. slechts 40 c.
W. DINGEMANSE
Levensmidd.bedrijf, Kolijnsplaat.
tendeerd heel Indonesië te verte
genwoordigen Hebben wij dan toch
60 millioen mensen overgeleverd
aan een groepje politici met dicta
toriale neigingen?
Wanneer de nederiandse bezorgd
heid gemeend is, dienen wij er voor
te waken, dat -het nederiandse ele
ment in Indonesië niet verzwakt
wordt. Onze landgenoten moeten
daarom niet naar Nederland terug
keren, maar kunnen juist nu in „de
gordel van smaragd" een factor van
betekenis vormen om de |avaan, de
Maleier, de Sumatraan en andere
bewoners van de indonesische ei
landen, iets van werkelijke vrijheid
en democratie te Ieren. Daar is moed
voor nodig wellicht, doch wie het
daaraan niet ontbreekt, die blijve,
of mocht hij op het punt staan er
naar toe te trekken: hij ga.
Maar wat ons als Nederlanders
niet mag overkomen, is dat ons le
ger gebruikt wordt om het gezag
van de R.I.S. te helpen vestigen.
De woordvoerders van de thans
gecreëerde Verenigde Staten hebben
steeds betoogd te spreken namens
het gehele „indonesische volk", (dat
naar onze mening niet bestaat).
Thans is het ook aan hen om te
bewijzen, dat de R.I.S. en alles wat
er mee samenhangt, met open armen
wordt ontvangen. Waar dit niet het
geval is, dient het volk de gelegen
heid te krijgen zich uit te spreken.
Zelfs indien het zich gewapender
hand verzet tegen de regering van
de R.I.S., want Soekarno en de
zijnen hebben zich een autoriteit
aangematigd, die door velen wordt
betwijfeld. Zeker door vele Neder
landers.
Daarom dient ons leger zich af
zijdig te houden, wanneer er tussen
Indonesiërs onderling onenigheid be
staat. De nederiandse soldaat is niet
in de tropen om het gezag van de
ene Indonesiër over de andere te
vestigen, doch daarheen gezonden
om het nederiandse gezag, dat er
tot 27 December de jure was ge
vestigd, zo mogelijk te herstellen.
Wenst de R.I.S. een beroep te doen
op onze wap'ens, dan vrage men
vrijwilligers, die zich onder de rood
witte vlag willen scharen. De ne
deriandse regering, die zich en
dat is ongetwijfeld ieders overtui
gt
