NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- IK ADVERTENTIEBLAD
ÜEKKRAMP
14 laguste - mé van het gele gevaar.
52e Jaargang
OVERALS
No. 2436
Zaterdag 13 Augustus 1949
DRUK EN UITGAVE A. 6. M. NARKUSSE TE WiSSEKERKE TELEFOON No. 308 - GIRO No. 32622.
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. Franco per post f 3.00. - Advertenties 5 cent per mm - 2250 betalende abonné's.
Gedenkwaardige Zondag.
Mac Arthur heerst met straffe hand
Het gekerm der duizenden ge
wonden in de verwoeste steden van
Hiroshima en Nagasaki, die beide
getroffen werden door het meest
moorddadige oorlogstuig: de atoom
bom, heeft in Augustus 1945 meer
gesproken tot de verantwoordelijke
leiders van lapan dan de honderd
duizenden doden, die in militaire
operaties in de Stille Zuidzee wa
ren gevallen. Het voïk, dat hyste
risch van vreugde was over de ver
nietiging van Amerika's vloot na
de verraderlijke aanval op Pearl
Harbour, werd timide en klein, ja
radeloos van angst, toen de ram
pen van een moderne oorlog over
het eigen land voeren.
Twee atoombommen hebben de
ruggegraat van Japan geknakt en het
die nederlaag doen accepteren, wel
ke vooral voor een Oosterfing zo
uitermate smadelijk is: de onvoor
waardelijke.
Op 14 Augustus 1945, dus Zon
dag a.s. vier jaar geleden, viel de
beslissing in het japanse oorlogs
kabinet, dat jarenlang aan het ei
landenvolk de heerschappij over ge
heel Azië had beloofd. Op dat o-
genblik stonden de japanse legers
nog diep in China, Birma, Indo-
China, Malakka, Indonesië en hiel
den ze nog vele strategisch belang
rijke Zuidzee-eilanden bezet. De
militaire macht van Nippon leek nog
ongebroken, doch wie zou het wa
gen de vernietigende krachten van
de atoombom te trotseren?
Psychologisch was het van de ja
panse leiders ook juist gezien om
direct na de aanvallen op Hiroshima
en Nagasaki het hoofd in de schoot
te leggen. Japan werd immers mi
litair niet verslagen. Wellicht bleef
er nog een kans voor. later. In het
verre Oosten stelt de mensheid zich
gemakkelijker in op een groter tijds
bestek
Diep ontzag.
De Amerikanen, die Japan bezet
hebben en houden zonder dat En
geland of een der andere geallieer
den een vinger in de pap kregen
aangaande het militaire bestuur of
de bezettingspolitiek, zijn in Japan
rigoreus te werk gegaan. Zij willen
ten koste van oneindig veel moeite
het japanse volk enig begrip van
ware democratie bijbrengen en heb
ben daartoe met zachte drang al
menig heilig huisje afgebroken. Hun
grote man is generaal Mac Arthur,
de „held van Corregidor", die in
vele opzichten een showfiguur moge
zijn, doch daarnaast een diep ont
zag bij de Japanners heeft gekweekt.
Hij heeft van 1942 af, toen de
Japanners hem verjoegen van het
kleine rotseilandje Corregidor in de
Philippijnen, zijn gele vijanden tot
het uiterste vervolgd. Hij verklaar
de terug te zullen komen en slaag
de er na jaren van strijd inderdaad
in de Philippijnen te heroveren. On
der zijn leiding sprongen de ameri-
kaanse troepen van eilandje naar
eilandje en beslopen zij het eigen
lijke Japan. Hun vliegtuigen gingen
Tokio bestoken met de befaamde
bommenwerpers B 29 en in 1945
bracht de luchtmacht ook de on
verwachte genadestoot toe.
Nieuwe rol.
De Japanners hebben zich reeds
vele jaren geleden de bijnaam van
„het gele gevaar" verworven. Dit
volk, dat eerst tegen het einde van
de vorige eeuw in aanraking kwam
met de westerse ontwikkeling, heeft
zich ontstellend snel de productie
methodes en handelsmentaliteit van
Europa eigen gemaakt en zocht
reeds spoedig na 1900 expansie voor
de honderdduizenden, die de japan
se eilanden overbevolkten. De vreed
zame wegen voor emigratie waren
voor de Japanners niet breed ge
noeg en gewapenderhand verover
den zij rijke landstreken in Man-
tsjoerije en later in China. Met
de successen stegen ook de ambi
ties en vele geestelijke leiders van
dit zeker niet onintelligente volk
verkondigden de theorie, dat Nippon
voorbestemd zou zijn als leider van
het „ontwakend Azië" te fungeren.
Een uiterst fijn vertakt infiltratie-
sysleem heeft de oorlog, welke Ja
pan in 1942 aanvaardde, voorbereid
en aanvankelijk tot een succes.
Thans maakt Mac Arthur van het
japanse eilandenrijk een stuwdam
tegen de rode vloed, die reeds Man-
tsjoerije en China heeft overspoeld.
Het japanse volk voelt weinig of
niets voor het communisme en is
niet ongenegen de nieuwe rol te
spelen, die het door Amerika is toe
gedacht, ook al omdat er een mo
gelijkheid ligt tot rehabilitatie.
Of Mac Arthur, die met strakke
hand regeert, werkelijk kans zal zien
de dreiging van „het gele gevaar"
te bezweren, valt thans nog moei
lijk te zeggen. Waarschijnlijk zal
het alleen mogelijk zijn als Washing
ton ook na het terugtrekken van de
troepen uit Japan, er voor zorgt,
dat het zijn invloed, die het thans
in Tokio heeft verworven, niet weer
verspeelt.
W.G.
door dr H. W. Scalongne
Nekkramp is de naam van een
ernstige en gevreesde ziekte. Her
haaldelijk vragen angstige ouders
aan de dokter of het geen nekkramp
kan zijn, maar wat dat nu eigen
lijk voor een plaag is, daar weet
niemand wat van af. Het komt mij
daarom wenselijk voor deze ziekte
in het kort te bespreken, opdat
men in deze niet voortdurend in
het duister taste.
Bij de meningitis cerebrospina-
lis epidemica of besmettelijke nek
kramp - in het dagelijks leven
meestal kortweg „nekkramp" ge
noemd - bestaat er een acute ont
steking van hersen- en ruggemergs-
vliezen. In 1887 ontdekte Weich-
salbauin de verwekker: de zoge
naamde meningococ.
Het plolseling optreden van koorts,
heftige hoofdpijn, braken en nek-
stijfheid (de patiënten liggen met
het hoofd sterk achterovergebogen)
is voor deze ziekte vrij kenmerkend,
alhoewel het ziektebeeld zeer wis
selend kan zijn al naar de zetel
van de onstekingshaarden. Wanneer
deze zich bevinden in het gebied
van bepaalde hersen- of ruggemerg
zenuwen kunnen er gehele of ge
deeltelijke verlammingen van ver
schillende uitgespreidheid ontstaan.
Verlammingen van de oogspieren
worden bij nekkramp niet zelden
waargenomen. Tengevolge van de
algemene infectie met meningococ-
cen treden ook wel huidbloedingen
op en wanneer deze enige omvang
van betekenis aannemen, spreekt
men, om het typische aspect, dat
hierdoor wordt veroorzaakt, wel
van „spotted fever".
Het is besmettelijk
Bij personen, die ouder dan 40
jaar zijn, wordt zelden nekkramp
waargenomen, in een omgeving
waar veel jeugdige personen samen
huizen, kan deze ziekte daarente
gen snel om zich heen grijpen.
Iemand krijgt zulk een meningitis
door contact met een zieke of met
een ogenschijnlijk gezonde
bacillendrager, dat is iemand, die
meningococcen bij zich draagt, zon
der zelf ziek te zijn. Bij hoesten en
niezen van zulke personen komen
er besmettelijke speekseldruppeltjes
in de lucht te zweven en wanneer
de zich daarin bevindende meningo-
Zojuist ontvangen
zending prima
Grote en kleine maten, reeds
voor kinderen vanaf 5 jaar.
W. DINGEMANSE
Manufacturen, Kohjnsplaat.
coccen de kans krijgen zich op het
neus- of keelslijmvlies van een ge
zond mens te nestelen, kan een
nieuw ziektegeval ontstaan.
Wanneer er nekkramp wordt
waargenomen dient een verdere
uitbreiding van de ziekte onmid
dellijk met kracht te worden tegen
gegaan. Volgens de laatste wet op
de besmettelijke ziekten, moet van
ieder geval van nekkramp onver
wijld aangifte worden gedaan, zo
dat van overheidswege de nodige
maatregelen kunnen worden ge
troffen. Voorts moeten de leiders
aan deze ziekte zo spoedig moge
lijk behandeld worden, niet alleen
om ernstige blijvende afwijkingen
te voorkomen, maar ook om het le
ven te redden.
en gevaarlijk!
Tot voor kort was de sterfte aan
nekkramp namelijk zeer groot. In
de litteratuur kan men daarover
verschillende cijfers vinden. Meest
al wordt opgegeven, dat 30 van
de lijders aan nekkramp het leven
lieten, maar er zijn ook epidemiën
waargenomen, waarbij de ziekte in
70°/o van de gevallen een dodelij
ke afloop had.
Sedert enige jaren staan wij in
deze echter minder machteloos.
Moest men zich vroeger in hoofd
zaak tevreden stellen met de se
rumbehandeling, thans beschikken
wij door de vooruitgang der we
tenschap over nieuwe en betere
behandelingsmethoden. In de eerste
plaats is daar een groep van ge
neesmiddelen, de zogenaamde sul
fanilamide^ die wanneer zij tijdig
en in voldoende hoeveelheid wor
den toegediend bij vrijwel alle in-
fectie's met coccen wonderen ver
richten en in de tweede plaats ken
nen wij thans het penicilline, een
stof, die door een bepaalde schim
mel (penicillium notatum) wordt
afgescheiden en die ook bij nek
kramp in hoge mate werkzaam
blijkt te zijn.
Door de toepassing van deze
geneesmiddelen is het sterftecijfer
reeds belangrijk gedaald, op het
ogenblik wordt het door sommigen
op 10% geschat, maar het laat
zich aanzien, dat dit in de toekomst,
wanneer de ervaring met de nieu
we therapeutica weer groter zal
zijn, nog verder zal kunnen wor
den teruggebracht.
