NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
A
.Sport
Eén kruisje
No. 2435
Zaterdag 6 Augustus 1949
52e laargang
WANDELEN
^TZ Et#'*0
DRUK EN UITGAVE A. G. M. MARKUSSE TE WISSEKERKE
TELEFOON No. 308
GIRO No. 32622.
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - Advertenties 5 cent per mm - 2250 betalende abonné's.
Het zijn in een gezin altijd de
oudste en de jongste telg, die het
meest in het middelpunt van de be
langstelling staan. De oudste neemt
de bijzondere positie in van eerst
geborene, de jongste vertedert de
harten als de Benjamin, die het on
geschreven recht heeft van extra
bescherming. Dit geldt zeker ook
voor de kinderen van onze geëer
biedigde koningin en Z.K.H. prins
Bernhard.
En toch, wanneer prinses Irene
als tweede van de vier koningskin
deren op Soestdijk haar tiende ver
jaardag viert, zal het feest in de
kring van het gezin en van ons volk
er niet minder blij om zijn.
Zij werd geboren in tijden van
grote spanning. Donkere wolken
pakten zich samen boven de hemel
van ons eigen land en van Europa
en hoeveel reden voor dankbaarheid
deze blijde gebeurtenis in die woe
lige dagen van Augustus 1939 ook
gaf, van uitbundige feestvreugde kon
geen sprake zijn. Haar naam, Irene
(VREDE) geleek in die dagen te
spotten met de realiteit van het we
reldgebeuren. Maar zij was tegelij
kertijd een symbool van onverwoest
baar vertrouwen in de toekomst.
De ontwikkeling der gebeurtenissen
heeft geleerd, dat dit vertrouwen
niet ijdel is geweest.
Ons volk draagt zijn vorstenhuis
op de handen en ook dit prinsesje
mag zich verheugen in een grote
populariteit. Zij is bescheidener van
aard dan haar oudere zusje, doch
haar kleine persoonlijkheid geeft
hoop op grote verwachtingen.
De leden van het Oranjehuis, die
niet rechtstreeks bij de regering van
ons land betrokken waren, hebben
voor het merendeel ons volk steeds
aan zich verplicht door hun grote
belangstelling voor aangelegenheden
van nationaal belang. Wellicht is
ook voor de jarige Irene een der
gelijke toekomst weggelegd.
Op haar eerste kroonverjaardag
bieden wij haar en haar koninklijke
ouders onze gelukwensen aan. Moge
haar naam steeds het lichtend doel
van haar leven zijn: Vrede in haar
omgeving en Vrede in eigen hart.
DE TERING
NAAR DE
NERING ZETTEN
Dat is niet zo gemakkelijk wan
neer die (ver)tering altijd nogal
royaal heeft kunnen zijn en men
moet dat drastisch gaan verlagen.
De leek heeft wel eens gedacht,
dat de geleidelijke afschaffing van
de distributie, het dus weer in vrij
wel onbeperkte mate verkrijgen van
verschillende consumptiegoederen,
een teken van grotere welvaart was
en hij het daarmede dus weer roya
ler kreeg.
De werkelijkheid zal hem intus
sen anders geleerd hebben. Sinds
die toenemende afschaffing van dis
tributiebepalingen zijn de prijzen
van vele goederen ook langzaam
aan gestegen. Dat gaat zonder veel
ophef en zeer geleidelijk, zodat de
consument het in de beginne nauwe
lijks in de gaten heeft, maar op zijn
totale uitgaven gaat hij het toch
steeds meer merken. Dat is het ken
merkendste teken van de verarming
die Nederland ondergaan heeft. Wij
zijn daardoor niet meer in staat om
tijdig vernieuwingen van onze ei
gendommen te doen plaatsvinden,
noch om ons zo te installeren als
met onze oorspronkelijke „stand"
overeen komt. We moeten diverse
noodzakelijke inkopen achterwege
laten en vele huishoudens verkeren
dan ook niet meer in die degelijke
staat, welke we „van huis-af" ge
wend zijn en die een kenmerkend
nederlands verschijnsel was.
Men wil zich daarvoor nog wel
eens schamen, durft niet te erken
nen, dat er geen voldoende bedde-
lakens meer zijn, noch handdoeken,
dat de toestand van de klerenkast
geen ongelukjes meer kan verdra
gen, dat het servies erg geschonden
is en de gaten in de vloerbedek
king angstvallig met kleedjes en
matjes verborgen worden gehouden.
Maar daarvoor behoeft men zich al
helemaal niet meer te schamen, dat
komt in de „beste families" voor
en is geen gevolg van verkeerd geld-
gebruik noch van een slecht betaal
de functie, doch het geld voor al
zulke dingen kan eigenlijk niet meer
overgehouden worden van het in
komen.
En dus moeten we het dan in
vredesnaam maar zonder al die de
gelijkheid en netheid gaan stellen
en ons behelpen op een lager peil.
We zullen moeten leren om ons di
verse aangenaamheden des levens
te ontzeggen. Wanneer w.e dat in
voldoende mate doen en lang ge
noeg volhouden, en dit geldt niet
in het minst ook voor de rijksin
stellingen, dan hebben we tenmin
ste nog de kans, dat over een jaar
of tien onze nationale welvaart weer
wat zal zijn toegenomen, de prijzen
dus lager of de lonen hoger zullen
zijn en dat we ons dan weer eens
„in de bullen kunnen steken".
Zonder de opoffering van thans
zal dat nooit gelukken. En laten we
dat tegenover elkaar erkennen, des
te gemakkelijker zal ons de opoffe
ring ook vallen. Want valse schaam
te maakt alleen, dat het gehele pro
ces nog langer duurt. Toch kopen
en niet kunnen betalen is funester
voor onze economie dan het staken
van alle inkopen. En al woont men
nu „op deftige stand", men is even
zeer een arme Nederlander als de
man of de vrouw in het noodwo-
ninkje. Zo lang men zich dus nog
niet schaamt voor zijn Nederlander
zijn, zo lang behoeft men zich ook
niet te schamen voor te weinig of
kapot huisraad. Wij verkeren nu in
ongeveer dezelfde omstandigheden
als we vroeger een land als Grie
kenland of Bulgarije beschouwden.
En als men zich daarin maar durft
en kan schikken, dan is het leven
toch nog evenzeer de moeite waard.
Hogere Ionen brengen in deze geen
verbetering, want de verhoging der
prijzen is hier het natuurlijke gevolg
van. Verbetering zullen we moeten
bereiken door hard werken en door
thans enige soberheid te betrachten.
Door die zure appel moeten we heen-
bijten om ooit weer het zoet van
de welvaart te kunnen smaken.
H. van Wermeskerken.
Wandelen is een gezonde sport,
waar iedereen, als hij wil, aan mee
kan doen. De wandelsport is nog
steeds in opkomst, wat bewezen
wordt door het jaarlijks groeiend
aantal deelnemers aan de Vierdaagse.
Sommige mensen kijken degenen,
die met de één of andere wandel
club er op uit trekken zo meewarig
aan, dat je zo maar van hun gezicht
kunt aflezen dat ze medelijden met
je hebben.
Toch is dit helemaal niet nodig!
Want waarom moet men wande
len anders bekijken dan b.v. hard
lopen? Inderdaad bestaat ertussen
wandelen en andere takken van sport
wel enig verschil. Bij deze laatst
genoemde is het ideaal: de beste,
de sterkste of de snelste te zijn.
Dit is bij wandelen niet het geval.
De hoofdzaak is daar het wandelen
en de één probeert niet harder dan
Zo juist ontvangen:
advocaat", room-, cho"
cofade- en mocca-tof-
ffeo's, zuurtjes, lollies,
P.K. kauwgom, katjes-,
zoute- en engelse drop.
Bij aankoop van 2 ons snoep
één rol zuurtjes of
één rol pepermunt
GRATIS
W. D1NGEW1ANSE.
Levensmidd.bedrijf, Kolijnsplaat.
de ander te lopen.
Anderen zullen nu wandelen een
saaie sport willen gaan noemen.
Diegenen zou ik eens willen uitno
digen er eens een keer met een
wandelclub er op uit te trekken.
Zij zullen dan wel bemerken, dat
wanneer men een beetje oog voor
de natuur heeft, men zich in het
geheel niet verveelt, integendeel.
Men zal alweer verlangend uitzien
naar een volgende wandeling.
Trouwens, moet sporteerst „sport"
genoemd worden wanneer er span
ning in zit? Dat is de sport naar
beneden halen, want met sport wordt
toch immers bedoeld de lichame
lijke ontwikkeling en ontspanning'.
Welnu, wandel eens een keer met
een wandelclub mee en spreek dan
je oordeel eerlijk uit.
Bij voorbaat een prettige wande-
ling!
Trachten leed te
verzachten...
ten bale van Nederland
en Indonesië
VooffoaL
WBssokoHk© - KoHgene 3-4.
Het is Wissekerke niet gelukt alle
nederlaagwedstrijden te winnen.
Groot is daarop de kans gebleven,
totdat Kortgene 5 minuten voor het
einde het winnende doelpunt maakte
en daardoor Wissekerke haar eerste
nederlaag toebracht.
Deze laatste nederlaagwedstrijd
gaf reeds van het begin af de in
druk een gemakkelijke overwinning
te zullen worden, immers reeds in
de eerste minuten was het de on
derkant der lat die redding voor
