DIH IB ie ut
Karin had hem aangekeken en ge
knikt. Ze was te zeer onder de in
druk van het grote verlies, dat ze
er al vrij over kon spreken.
Zo hadden ze meer dan een uur
naast elkaar gezeten. Malik voor
zich heen starend en Karin telkens
haar tranen wegwissend. Drie we
ken geleden had ze haar beide ou
ders nog gehad. Nu was vader dood
geschoten bij zijn poging om aan
arrestatie te ontkomen en moeder
overleden tengevolge van de ver
moeienissen, de angst en het ver
driet, die ze in zo korte tijd in zo
grote mate had doorleefd.
Misschien was het beter geweest
met moeder in Brno te blijven? Of
had ze alleen moeten vluchten? Ze
was er piet haar negentien jaren
toch oud genoeg voor? Maar moe
der had meegewild. Weg uit hun
land, dat overheerst werd door een
vreemde macht.
Malik had zijn hand op haar schou
ders gelegd en geraden een nieuwe
toekomst te bouwen op het weinige,
dat haar gebleven was, haar eigen
jonge kracht.
Tot diep in de nacht ffad Malik
die avond met zijn buurman in de
barak, Sascha Bérin gesproken. Ze
hadden gepraat over de mogelijk
heden om ergens ter wereld een
nieuw leven te beginnen en Sascha
had hem voor de tiende maal wel
verteld, dat hij alleen naar de Ver
enigde Staten wilde. Anders was
hij allang uit het kamp weggeweest.
Ook dat wist Malik wei, maar hij
wilde zijn gedachten afleiden en
liet Sascha nog eens al zijn lucht
kastelen bouwen. Sascha, een Oe
kraïner, had een goede kennis van
automobielen. Hij wou als monteur
in Amerika beginnen, als je hem
mocht geloven, en het in tien jaar
tot automagnaat brengen.
Malik luisterde maar half. Zijn
gedachten dwaalden telkens weer
terug naar de voorbije uren op de
kampweide en hij begreep, dat Karin
meer voor hem betekende, dan ooit
iemand anders in zijn leven.
Ze waren drie weken later ge
trouwd: Karin en Malik. In het
vluchtelingenkamp bestond niet de
romantiek van een langzaam op
bloeiende liefde. Mensen, die alles
verloren durven met een hoge inzet
te spelen. Karin had Malik het voor
stel gedaan. In de verworden sfeer
van het vluchtelingenkamp zou zij
zich niet staande kunnen houden,
had ze betoogd en Malik zou haar
toch zeker willen beschermen? Ma-
lik had het goed gevonden. Zijn ge
voelloze natuur was getroffen door
de eenvoud van het meisje en hij
had naarstig gezocht naar een on
derkomen voor hen samen. In het
overbevolkte kamp was dit geen
kleinigheid. Na vier dagen zoeken,
vragen, overleggen en ruzie maken
had hij nog niets gevonden.
„Misschien in het crematorium
had een Pool hem smalend voor
gesteld.
„Desnoods", had Malik besloten
en de volgende dag had hij verlof
gekregen om er een vertrek in te
richten. Zo viel zijn keuze op een
langwerpige kamer zonder vensters.
Die zou hij wel maken en inder
daad wist hij met behulp van Sascha
het vertrek bewoonbaar te maken.
Amerikanen, en landgenoten hielpen
hem met een en ander en Karin
kocht van haar gesmokkelde geld
verschillende benodigdheden.
Een Amerikaans officier en een
Duitse dominee voltrokken het hu
welijk. Malik beleefde de gelukkig
ste tijd van zijn leven en Karin's
matte gelaatskleur maakte weer
plaals voor een gezonde teint. De
jonge echtgenoot meldde zich da
gelijks bij het kampbureau, om te
trachten ergens in de wereld werk
te krijgen. Werk en een normaal
bestaan voor hem, Karin en hun kind.
Want Karin, had het hem toege
fluisterd op een avond, dat zij een
kind verwachtte. Sindsdien was
Malik's zorg voor haar tot het over-
drevene gestegen. Tenminste, een
paar maanden lang. Langzamerhand
sleet zijn bezorgdheid. En op het
bureau werden telkens anderen aan
gewezen dan hij. Zijn voet was een
handicap. In welk land wilde men
een manke toelaten? Hij had het
Karin moeten zeggen, maar hij was
bang geweest haar te verliezen. Zo
verviel hij in zijn oude mismoedig
heid.
Tegen het einde van het jaar ver
wachtte Karin haar kind. Maar Malik
was de wanhoop nabij. Sascha, zijn
Oude buurman van de slaapzaal, was
de vijftiende vertrokken, naar de
Verenigde Staten. Als laatste bewijs
van erkentelijkheid had hij Malik's
enige bezit aan geld, ongeveer vijftig
dollar, gestolen. Sascha was de e-
nige, die wist waar het geld ver
borgen lag en na zijn vertrek was
het verdwenen. Zo deden vele ver-
trekkendenalles stelen, wat ze voor
het grijpen hadden, maar van Sascha
had Malik dit nooit ve^vacht.
Hoe moest hij dan bij de geboor
te van het kind? Dan waren er
toch extra onkosten!
Hij verkeerde in een radeloze
stemming, die hij Karin niet ver
klaarde. Trouwens zijn vrouw scheen
er ongevoelig voor. Die liep met
takken groen en versierde hun ka
mer voor het Kerstfeest, waarvan
hij het wezen niet kende. Hij wou
er niet van weten ook, maar Karin
vertelde hem er 's avonds van, als
ze naast elkaar in de duisternis la
gen te staren.
„Ik hoop ook een Kerstkindje te
krijgen" fluisterde ze hem toe.
Malik dacht aan Sascha en zijn
verdwenen dollars.
Maar in de grote nacht, tegen het
gloren van de ochtend, "werd hun
kind geboren. Niet in de stal, maar
in de gaskamer van Friedensburg.
Een Amerikaanse dokter en een
grote Griekse vrouw verleenden as
sistentie. Voor het crematorium wan
delde Malik heen en weer.
„Een pracht van een zoon, Ze-
lincka", kwam de dokter hem ver
tellen.
Malik knikte en greep de hand
van de Amerikaan.
„En mijn vrouw?" vroeg hij.
„Dat is ook in orde".
„Dank U, dank U zeer", stamel
de Malik.
„Er is nog iets", zei de dokter,
„je moet straks even bij mij komen,
om je bloeddruk te laten meten in
verband met je emigratieaanvraag
naar Canada".
„Bloeddruk? Bedoelt U niet mijn
voet? vroeg hij nadrukkelijk.
„Zeker, bloeddruk. Ie voet is in
orde".
Het duizelde Malik, maar hij storm
de het crematorium binnen om zijn
zoon te bewonderen en Karin het
nieuws te vertellen.
„Ik heb ook nog iets nieuws voor
jou, Malik", zei ze met een glim
lach. „Ik heb Sascha vijftig dollar
gegeven om jouw papieren in orde
te maken. Hij moest er een officier
voor in stemming brengen. Het is
hem blijkbaar goed gelukt. Zullen
we hem een dankbrief schrijven?"
Malik knikte slechts. Hij nam Ka
rin's hand in de zijne en overdacht
het geluk van één Kerstfeest: een
vrouw, een kind, een vriend en een
toekomst. En dan bad hij tot het
Kind, waarvan Karin hem verteld
had.
Volop eieren in 1949 Ondanks
de sombere voorspellingen verwach
ten de handelaren in eieren nu toch,
dat na 1 Januari aan de vraag zal
kunnen worden voldaan, daar mil-
lioenen eieren tot nu toe zwart
werden verkocht.
Afgekeurde boter. Het aanbod
van een extra toewijzing boter om
streeks Kerstmis is door vele bak
kers niet aanvaard, omdat de par
tij voor directe consumptie werd
afgekeurd. Voor het Kerstgebak zal
dus toch nog boter ingeleverd moe
ten worden.
Met groot verlof. Met ingang
van 1 Januari 1949 wordt groot
verlof verleend aan alle dienstplichti
ge soldaten en soldaten le klasse,
die dan twee jaar achtereen heb
ben gediend.
De volkswagen" in trek.
In Bizonia werden in November
2403 „volkswagens" geproduceerd,
waarvan 968 voor uitvoer. De pro
ductie is in de loop van dit jaar
meer dan verdubbeld.
Verhoging tabaksaccijns. Door
de thans voorgestelde verhoging
van de tabaksaccijns wordt deze
accijns gebracht op het niveau van
België en Luxemburg. De accijns
op sigaretten zal dan worden ver
hoogd tot 62 procent.
Conserven,,blikjes" van carton
Een Groningse boerenzoon is na
tvyee jaar experimenteren er in ge
slaagd strokarton zo te prepareren
dat het bestand is tegen olie-, vet
en vochthoudende stoffen. Door deze
uitvinding zullen diverse industrieën
zich onafhankelijk kunnen maken
van schaars en duur blik.
Weer puntenvrije uitverkoop?
Er wordt overwogen in Januari
1949 een puntenvrije uitverkoop van
textielgoederen toe te staan, even
als dat gebeurd is in Augustus van
dit jaar.
Uit de lucht gegrepen. Het be
richt, dat H.M. de Koningin een
volbloedpaard als verjaardagsge
schenk aan Franco had gegeven,
is volgens het A.N.P- geheel uit de
lucht gegrepen.
De winkelsluiting. Het wetsont
werp voor een verplichte winkel
sluiting op Dinsdagmiddag en een
langer openblijven op Donderdag
avond, komt eerstdaags in de Ka
mer. Maandags, Woensdags, Vrij
dags en Zaterdags zouden de win
kels dan tot 7 uur open mogen blij
ven.
Verlaging van vermakelijk
heidsbelasting. De minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschap
pen gaat momenteel na of de ver
makelijkheidsbelasting moet worden
verlaagd.
Duitse centrale levert ons
stroom. Een nieuwe Duitse cen
trale, met Marshallhulp gebouwd bij
Frens (aan de Belgische grens), zal
aangesloten worden op het West-
europese electrisch net dat ook Ne
derland van stroom voorziet.
Iwan Smirnoff blijft beneden.
De bekende KLMrgezagvoerder Iwan
Smirnoff, die sinds 1922 voor deze
maatschappij vliegt, zal niet meer
de lucht invgaan. Hij komt bij de
hoofdinspectie bedrijfsuitvoering.
Record aantal Amerikanen op
komst. Amerikaanse reisbureaux
voorspellen een record bezoek aan
Europa "in het seizoen van 1949.
Zij brengen tevens een record aan
tal dollers naar Nederland.
Fataal kopje thee. Volgens gen.-
majoor A. van Hilten (hoofd sectie
Krijgsgeschiedenis) is de brug bij
Arnhem verloren gegaan, omdat de
Engelse troepen op het beslissende
moment halt hielden om een
kopje thee te zetten!
Doodstraf voor Woudenberg.
Tegen de ex-commissaris van het
N.V.V. en dictator van het z.g. Ned.
Arbeidsfront H. J. Woudenberg is
de doodstraf geëist.
Washington hoopt nog. Het af
breken van de onderhandelingen
tussen Nederland en de Rupubliek
wordt in Amerika bestempeld als
„onderbreking".
Koning Qeorge gaat vooruit.
De Engelse koning is aan de bete
rende hand. Amputatie van rechter
voet of operatie is niet meer nodig.
Fanny vertrekt naar Australië.
Mevr. Fanny Blankers-Koen hoopt
3 [anuari per vliegtuig naar Austra
lië af te reizen. De Amerikaanse
reis gaat niet door, omdat man en
kinderen niet inbegrepen waren.
Meer vet voor restaurants.
De toewijzingen voedingsvetten voor
restaurants worden met 50 pet ver
hoogd, de gebakken aardappelen
kunnen dus terugkeren.
Jan Kloosterboer in vrijheid.
De spionnagezaak rond Jan Kloos
terboer, die de Duitsers ingelicht
zou hebben over scheepsbewegin-
gen uit onze havens voor de inval
van 1940, is aangehouden. De be
klaagden zijn in vrijheid gesteld.
Kerstbrieven voor Indië. In
verband met de overstelpende Kerst-
