üOOHB-eÊVELAfclDS
HIEÜWS= En AB¥ES?TENTSEBLAD
No. 2371 Zaterdag 8 Mei 1948 51e Jaargang
DRUK EtJ UiTQAVE A. I. M. MARKUSSE TE WISSENKERKE TELEFOON No 308 - GIRO No. 32622
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - Advertenties 5 cent per mm - 2250 betalende abonné's.
Op de drempel van het Nieuwe Tijdperk: 6
OOGGETUIGEN OP |||P?
Het „Uur Nul" nadert.
„Nog tien minuten", klinkt de
stem van dr Allison uit de luidspre
kers in de waarnemingsposten rond
punt Nul. We krijgen de laatste
aanwijzingen. Als de automatisch
werkende schakelaars de voorbe
reidingen voor de ontsteking heb
ben overgenomen, moet ieder gaan
liggen met afgewend hoofd, het
gezicht naar de grond en de ogen
extra beschermd. Twee korte sto
ten op de sirene zullen aangeven
wanneer alle gevaarkansen voor
verblinding, luchtdrukgolven enz.
voorbij zijn.
Professor Oppenheimer, de chef
van het wetenschappelijk „opper
bevel" heeft de leiding in de hoofd
controlepost Z 10.
„Nog vijf minuten".
Een zoeklicht tast langs de don
kere wolkenbanken. De regen heeft
opgehouden, generaal Groves en
generaal Farell lopen herhaaldelijk
naar buiten en verzekeren elkaar
dat de paar sterren, die er te zien
zijn, helderder schijnen te worden.
„Nog één minuut."
De zenuwen van prof. Oppenhei
mer zijn tot het uitertste gespan
nen. Hij draagt de verantwoording
als leider van de onderneming, die
over het lot van de gehele mens
heid zal beslissen. Zijn adem stokt,
hij kan niet meer terug. Machtige
„electronen-vingers" hebben de be
diening der meest ingenieuse appa
raten der wetenschap overgenomen
en schakelen langzaam verder. We
zien, hoe hij zich vastgrijpt aan
een deurpost, volkomen in strijd
met alle waarschuwingen om te
gaan liggen. Inplaats van ook zelf
zijn ogen te bedekken, staart hij
recht voor zich uit in de duister
nis.
„Nul uur minus tien seconden!"
Een groene vuurpijl klieft de
lucht. Boven ons grommen de mo
toren van twee superforten, die
waarnemingen zullen doen in de
hoge luchtlagen.
„Nul uur minus drie seconden!"
Een tweede vuurpijl stijgt op,
verspreidt even haar groenachtig
schijnsel, dooft dan langzaam uit.
Een doodse stilte valt in over de
vlakte. Het is zoals generaal Farell
later verklaarde: „Wij staken on
ze handen uit naar het onbekende
en wij wisten niet* wat er het gevolg
van zou zijn."
„Nul uur minus één seconde!"
We drukten onze gezichten op
de grond en beschermden de ogen
met de handen.
„Tijd!"
De eerste atoombom ontploft.
Het leek ons, alsof er uit het
binnenste der aarde een gigantische
superzon oprees, waarvan het on-
wezelijke schitterende licht ons door
alle beschermende lagen heen de
ogen verblindde. Het licht van on
telbare zonnen scheen plots tot
een reusachtige vuurbal ^verenigd,
die daar pal binnen ons bereik om
hoog ijlde met duizelingwekkende
vaart.
We staarden er naar met speci
ale brillen. Hemel en aarde ston
den in groene gloed, de wolken
scheurden uiteen en de tijd stond
stil. De bol werd van het donker
ste purper fel oranje, zette uit tot
enkele kilometers middellijn als wil
den de ontketende krachten met
volle teugen de vrijheid inademen
die hun na milliarden en milliarden
jarën omknelling geschonken werd.
De woestijn van Nieuw-Mexico
baadde in een zengend licht, hel
derder dan ooit de dag ons bren
gen kon. We zagen de vreemdste
schaduwbeelden van menselijke ge
stalten tegen een achtergrond van
goudgekleurde heuvels. Het leken
woestijnplanten, zo roerloos ston
den ze bijeen in die ongedacht
zichtbare verten. Midden in de
nacht
Prof. Kistiakowsky beschreef het
schouwspel als „de zuiverste voor
stelling, die de verbeelding zich
kan scheppen van de Dag des Oor-
deejs".
Een halve minuut later deed zich
de eerste luchtdruk van de explo
sie gevoelen. De eerste golf wierp
zelfs waarnemers op dertig kilome
ter afstand nog tegen de grond,
'waar ze ook behoorden te liggen
tot de sirene het signaal „veilig"
zou geven. Meerdere golven volg
den. Het glas van sommige auto
ruiten op grote afstand versplinter
de.
En dan rolt het zwaarste gerom
mel aan, dat ooit in één donder
slag voortgebracht kon worden, als
een eindeloos lang aanhouden ge
bulder dat tegelijk uit het diepste
der aarde zowel als uit de hoogste
hemelen op ons af komt. Een vre
selijk oorverdovend gegrom, dat de
meest Godsvruchtige gelovigen on
der ons in schijnt te hameren dat
nietige stervelingen zich vergrepen
hebben aan de Krachten der Schep
ping.
Ondertiissen kookt en kolkt een
paddestoel van rook en stof om
hoog tot diep in de stratosfeer. Een
boeiend en schrikaanjagend schouw
spel van ongekende kleuren en af
metingen. Het verheft de mens,
maar het vermorzelt gelijktijdig zijn
bevattingsvermogen voor de om
vang en de gevolgen van dit kos
misch vuur.
De aarde beeft onder onze voe
ten.
De drempel
overschreden 1
Professor Kistiakowski omarmt
dr Oppenheimer, wiens gelaat zich
ontspannen heeft tot een rimpelach
tige grijns van opluchting. Het is
gelukt! De krachten uit het atoom
kunnen worden vrijgemaakt en nog
bulderen de echo's het jA over de
onafzienbare vlakte.
Speciale tanks kruipen langzaam
in de richting van „punt Nul", waar
een ontzaglijke krater in de rots
achtige woestijnbodem gaapt. Van
de stalen mast en al de apparaten
en meet-instrumenten is zelfs geen
enkel splintertje terug te vinden.
Boven onze hoofden verstrooien
de winden van verschillende lucht
lagen de laatste flarden rook en
verpulverd puin in alle richtingen
Dan wordt de terugreis aanvaard.
Iemand kijkt naar de opkomende
zon - de echte - die zich verheft
aan de kim, als was zij wakkerge-
schrokken uit haar nachtelijke droom.
We vergelijken haar vertrouwde
schijnsel door onze donkere bril
met het zoëven aanschouwde licht,
dat mensenhanden vrijmaakten uit
de materie.
De zon lijkt ons een nietige
kaarsvlam. En dat is misschien de
meest verbijsterende ontdekking,
die wij konden doen
(Wordt vervolgd.)
Copy-right Persbelangen - Noord-
Bevelands Nieuws- en Advertentie
blad.
VOETBAL.
Colijnsplaatse Boys II-
Arnemuiden II I-O.
Zaterdagmiddag vond de derde
ontmoeting in de Nederlaagwed
strijden plaats. Colijnsplaatse Boys
stond tegenover Arnemuiden, het
geen reeds van te voren een zwa
re wedstrijd aanduidde.
Colijnsplaatse Boys II had een
zeer zware wedstrijd te spelen,
daar Arnemuiden II over veel meer
wedstrijd-routine beschikte. Dat de
Boys II het toch tot een overwin-
ning kon brengen, was voor ieder
een verrassing. Wel niet in het
minst voor hen zelf.
Reeds vanaf de aanvang nam Ar
nemuiden II het spel in handen en
had dit vrijwel de gehele wedstrijd.
Maar de Boys II toonden hier, dat
men door het schaduwen van de
aanval-spelers, doelpunten kan voor
komen. Vrijwel geen enkele keer
konden de Arnemuidense aanvallen
gevaarlijk worden, en dan stond
de keeper er altijd nog. Over het
algemeen werd er door beide ploe
gen weinig bijzonders gepresteerd.
De enkele keer dat Colijnsplaatse
Boys II ver genoeg naar voren kon
komen, om van gevaarlijk te spre
ken, werden ze gestuit door de
verdediging, of waren de voorzet
ten van de vleugels te ver naar
achter gericht, waardoor vanzelf
de aanval op niets uitliep. Alleen
de aanval, vier minuten voor het
einde uitgevoerd, werd tot een goed
einde gebracht en met een doel
punt van de middenvoor bekroond.
Colijnsplaatse Boys I -
Arnemuiden I 2-2.
De wedstrijd tussen de Boys I
en Arnemuiden I was er een van
eén geheel ander kalibèr. Deze wed
strijd stond op een zeer hoog peil.
Hoewel de kansen van Arnemuid- n
vóór het begin van de wedstrijd
hoger aangeslagen werden, bleek
al heel spoedig, dat er van een
veldoverwicht van Arnemuiden geen
sprake was. Beide ploegen legden
zich hoofdzakelijk op de aanval
toe en de aanvallen golfden dan
ook heen en weer.
Wat Arnemuiden in het begin aan
balcontrole en -techniek voor had,
werd bij de Boys vergoed door
het animo. Doch spoedig bleek dat
de Boys de bal ook goed aan kon
den spelen en dat het plaatsen zui
ver kon geschieden. Hieruit kwam
voor de Boys na 16 minuten spe
len het eerste doelpunt. Dit werd
mogelijk gemaakt door een zuive
re voorzet van links, waarna de
middenvoor met een kopbal voor
de rest zorgde (1-0). Drie minuten
later wist Arnemuiden gelijk te ma
ken, door een fout van de keeper
(1-1). Negen minuten hierna, zag
Arnemuiden bij een aanval de kans
schoon, om uit een mistrap van
een back, een voorsprong te ne
men (1-2). Hierna werden door bei
de ploegen nog menige aanval on
dernomen, doch met een ongewij
zigde stand ging de rust in.
Na de rust zijn de Boys niet
meer te houden en dringen Arne
muiden langzaam maar zeker in
de verdediging, en is het de kee
per van Arnemuiden, die op schier
wonderbare wijze zijn club nog
