NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Twee Levens
Mo. 2362
Zaterdag 6 Maart 1048
51e Jaargang
Victor.
DRUK ESi! UITGAVE A. G. ES. MARKUSSE TE WISSEJJKERKE TELEFOON No 308 - GIRO No. 32622
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - Advertenties 5 cent per mm - 2250 betalende abonné's.
Ons
e&pyhureau
antwonrdts
Mijne heren,
Tot ons genoegen mochten wij
in uw blad van 28 Februari j.!. de
waarderende woorden lezen, die
ds W. A. Versteeg wijdde aan de
in uw courant opgenomen bijdra
gen betreffende Rusland en Ameri
ka. Met belangstelling namen wij
ook kennis van inzenders stand
punt ten aanzien van de atoombom,
waarover in genoemde artikelen
terloops iets werd opgemerkt.
Het spreekt vanzelf, dat over dit
ontzaglijke wapen nog veel meer
te vertellen valt dan wij in die en
kele regels deden! Daarom ook
verschijnt deze maand een gehele
reeks artikelen, gewijd aan de atoom
bom alleen. En daarin zal ds Ver
steeg zeer zeker zijn vermoeden be
waarheid zien, dat de uitvinding
van zulk een vreselijk vernietigings
middel een waarlijk probleem vormt.
Niet alleen voor ons, mogelijke
slachtoffers, doch ook voor de
politici der wereld, de toekomsti
ge gebruikers dus, en méér nog
voor de verantwoordelijke geleer
den, die in dienst van hun vader
land de constructie mogelijk maak
ten.
De schrijver heeft geenszins be
doeld de atoombom te kleineren.
Hij weet wel beter. Hij schrijft im
mers ook ellenlange beschouwingen
om de ganse Christenheid te waar
schuwen tegen gebruik (dat wil
reeds zeggen: misbruik) van dat
wapen.
Deze zelfde geleerde is in het be
zit van ontstellende gegevens en
niemand kan beter beoordelen dan
hij, welke gevaren ons uit die hoek
bedreigen.
Maar deze schrijver is ook Chris
ten en gelooft nog aan een God en
aan het voortbestaan van deze we
reld. Onze Vader zal immers niet
toestaan, dat de mens eenvoudig
alles vernietigt, wat Hij in zoveel
eeuwen heeft opgebouwd!
Misschien zal in een volgende
oorlog de atoombom gebruikt wor
den. Het is haast wel zeker. Maar
de krachten kennende, die deze
natuurkrachten onf-etenen, moet
het uitgesloten worden geacht dat
één (of zelfs meer) vliegtuig(en)
een bomtapijt gaan uitspreiden o-
ver onze gehele aarde. Eén, hoog
stens twee ontploffingen met de
huidige uitwerking, zullen reeds
„voldoende" uitwerking hebben om
een vijand op de knieën te dwin
gen. De komende wereldbrand zal
hevig zijn, maar onmogelijk lang
kunnen duren. Omdat de mens
zijn leven liefhebbende een ein
de aan alles maakt alvórens hij mee
ten onder gaat. Omdat God ons
ONS FEUILLETON.
Hij had haar ingeleid in een we
reld, die haar helemaal onbekend
was en waarvan zij zich ook krach
tens opvoeding en omgeving, een
geheel verkeerde voorstelling had
gemaakt.
Zij begon iets te begrijpen van
zijn eigenaardige strijd en van de
teleurstellingen, waarmede hij te
kampen had, en zij wilde haar
best doen, hem daarin te steunen,
door in haar persoonlijk leven af
te breken en los te laten wat afge
broken en losgelaten moest wor
den, om tot de ware levensblijheid
te komen en bevrediging te vinden
in de aan. hen beide opgelegde
taak. Hij had haar met Jezus in
contact gebracht en nu deed Die
het verdere.
Aan dat alles en aan dat gewich
tig keerpunt in haar jonge leven
moest ze voortdurend terugdenken
toen ze zich geplaatst zag voor de
vraag wat met het legaat moest
worden gedaan. Haar man ook op
dit punt kennende, had haar vrou
welijke intuïtie haar ook al dade
lijk doen begrijpen dat van een
aanwenden ten eigen bate van zijn
kant geen sprake zou zijn, dus ook
het huis niet zelf in gebruik zou
worden genomen. Zij was het huis
eens voorbijgegaan om het alleen
nog maar van buiten op te nemen
en had toen zich zelf moeten be
kennen dat aan het bewonen van
zo'n huis zodanige kosten van be
lasting, onderhoud enz. verbonden
zijn, dat zonder aanvaarding van
het resterende kapitaal, een predi-
kants tractement daartegen niet is
opgewassen. Nu zij bovendien uit
de brief van de erflaatster wist wat
de oorsprong van het kapitaal was
viel er veel van het bekoorlijke
weg. Hoewel de pijnlijke herinne
ring aan haar onbezorgde jeugd
jaren en de toen genoten genoegens
en gemakken, een afwijzing van de
mogelijkheid van een gedeeltelijke
terugkeer tot die omstandigheden,
het nemen van een besluit in die
geest zeer bemoeilijkten.
Na enige dagen was zij echter
de eerste die het zwijgen over de
ze zaak verbrak door de vraag of
hij al een plan had, waaraan zij
ondanks alles liefhebbende zijn
schepping niet laat vernietigen.
Doch waken moeten wij. En een
slaapliedje heeft de schrijver stel
lig niet gezongen 1
toevoegde tot de overtuiging te
zijn gekomen dat, waar die dame
tijdens haar leven hem reeds giften
voor zijn werk had toegezonden,
het klaarblijkelijk haar bedoeling
zal zijn geweest het legaat aan te
wenden ten behoeve daarvan.
Nou Ri, zei hij, wat ben ik je
dankbaar voor dat dapper besluit,
want je weet, ik denk er net zo
over en nu gaan we samen over
leggen wat ons te doen staat. We
zijn nu „Kapitalist" af en hij schud
de het van zich als een ondier.
Ik heb al een plan gereed en zal
het in de eerstvolgende vergadering
van de kerkeraad ter tafel brengen,
want nu moet ik je nog het slot
van de geschiedenis vertellen. Ik
moet namelijk aan die notaris nog
berichten of ik, al dan niet, het
legaat wens te aanvaarden en kan
hem dan tegelijk mijn plan meede
len, want hij stelde, met een cy
nisch lachje, maar dat me helemaal
niet beviel, de mogelijkheid van
weigering, vermoedelijk in verband
met de afkomst van het kapitaal.
Maar dan zal hij zien dat ook uit
het kwade het goede kan voort
komen.
Zij waren het dus met elkaar
eens dat het legaat beschouwd
moest worden als een gift voor de
kerkelijke gemeenschap en zich dus
van de vorige giften alleen maar
onderscheidde door de grootte, hoe
wel ze daarnaast ieder een eigen
gedachte had over dit wonderlijk
gebeuren in hun leven. Hij was het
met zichzelf eens dat hij zich zo
spoedig mogelijk van die verant
woordelijkheid moest ontdoen en
opnieuw kwam die caricaturische
voorstelling bij hem op van die uit
puilende zakken waaruit hij liep uit
te delen. Dat was natuurlijk een
formele dwaasheid, maar hij kende
in zijn wijk wel een paar honderd
gezinnen waar ze wat extra's best
konden gebruiken en dus een gift
in geld zeer welkom zou zijn en
wanneer hij dus ieder f500 gaf dan
was het legaat eerlijk verdeeld en
hij van de zorg ontslagen. Maar
dat zou de oplossing niet brengen
van het maatschappelijk probleem,
of, toegepast op deze gruwelijke
economische oorlog, zou dat niet
de grondslag kunnen vormen voor
een blijvende vrede. Bij het meren
deel zou dat bedrag spoedig zijn
opgeteerd, misschien nog wel aan
allerlei overbodige dingen, ómdat
ze nooit zoveel geld in eens in
handen hadden gehad en het zou
dus maar een tijdelijke opklaring
zijn en een terugvallen in de oude
toestanden nog des te pijnlijker ma
ken. Nee, die kant moest het niet
uit.
Hij besprak juist een dezer da
gen met een bekende psycholoog
de tegenwoordige geestelijke ge
steldheid van de mensen, en die
merkte op dat de macht, die tegen
woordig de mensheid allerwege ge
vangen houdt, de angst is, angst
voor het heden en voor de toekomst,
zowel voor zich zelf, als voor de
hunnen en voor de wereld. Alleen
door de trouwe navolging van Chris
tus kan de wereld van die angst
worden verlost.
Zij waren dus beiden vast beslo
ten zich door dit gebeuren niet
van de wijs te laten brengen, maar
te doen wat hun hand zou te doen
vinden, door Christus in zijn licht
te brengen in de huizen van hen
die treuren en te pogen de zorgen
te verlichten.
Deze idiële overwegingen behield
hij echter voor zich zelf, terwijl
zijn vrouw ook haar eigen voor
stelling van de zaak had, maar
waarbij" zij nuchter met haar beide
voeten op de grond bleet. Volgens
haar inzicht was hen het optreden
onder hun buurtbewoners door de
ze belangrijke gift veel gemakkelij
ker en aangenamer gemaakt, want
nu behoefden zij het, wanneer no
dig, niet bij woorden van bemoe
diging te laten, maar konden zij
daaraan kracht bijzetten door finan
ciële hulp en zij moest die collega
van haar man gelijk geven dat je,
zonder dat laatste, niet veel bij die
proletariërs bereikt. Ook verheugde
zij er zich heimelijk in dat het al
gemeen respect dat zij in de buurt
hadden verworven, door dat alles
zou toenemen. Maar dat kwam an
ders uit!
(Wordt vervolgd).
„ONZE JONGENS OVERZEE!"
Uit suggestieve foto's en een on
derhoudende tekst rijst voor ons
oog een wereld op, waarin wij
allen, die een vader, echtgenoot,
zoon, verloofde of broer als mili
tair in Indonesië hebben, dagelijks
met onze gedachten verwijlen.
Het is de verdienste van de Ge-
illustreerde Pers N.V. te Amsterdam,
dat zij door de uitgave van
„ONZE JONGENS OVERZEE"
deze wereld als het ware in onze
huiskamer binnen brengt.
door
a XXI.
