Twee Levens
Ten afscheid.
Victor.
gen het Westen nog niet aan. Het
weet zeer goed dat de Turkse ka
nonnen zullen schieten met Engelse
ammunutie en dat Griekenland zich
tegen elke agressie zal verweren
met Amerikaanse legers, eskaders
en vliegtuigen.
En omdat Moskou zich nog lang
niet sterk genoeg voelt, intrigeert
het alleen maar. Lokt het stakingen
uit in het Westen, tracht het op
alle manieren een Europese Unie
tegen te werken, wil het Marshall's
dollarhulp waardeloos maken zodat
de arme landen arm en uitgeput,
blijven tol de tijd wèl rijp is. Om
dat Moskou nog niet sterk genoeg
is, kan het zijn invloed niet uitbrei
den in het zich hevig verwerende
Griekenland. Omdat Moskou nog
niet sterk genoeg is, moet het lij
delijk toezien, hoe de regering in
Athene keer op keer de guerilla's
uiteenslaat.
De Atoom-oorlog
Maar als de atoom-oorlog uit
breekt Wat dan?
Men maakt zich wel eens bevreesd
over de ontzettende gevolgen van
de nog ongekende krachten der to
tale vernietiging. Maar de vrees
van nu is de zelfde reactie als de
angst voor een oorlog waarin het
buskruit voor 't eerst zou worden
toegepast.
Bombardementen zijn er in de
afgelopen oorlog óók geweest. Ge
hele steden (Hamburg, Berlijn, enz.)
werden in puin gelegd. Het maakt
weinig verschil of dit nu in ontel
bare golven met honderden vlieg
tuigen, of ineens met een enkele
atoombom gebeuren zou. Voor de
vernietiging staan we. Ook zonder
atoomsplitsing zou de komende we
reldbrand heviger en ontzettender
geworden zijn dan de tweede. Daar
naast moet men wel bedenken, dat
tegen die tijd voor de burgerbevol
king ongetwijfeld doeltreffende
schuilplaatsen gebouwd zullen zijn,
bestand tegen elk soort bommen.
De afweerwapens worden in gelij
ke tred geperfectionneerd. Er is
geen enkele reden om aan te ne
men, dat de mensheid een nieuwe
oorlog niet zou overleven! Ook de
uitvinding van het buskruit heeft
men overleefd.
Vrees, niets dan vrees!
Waarom wil Rusland zijn invloed
uitbreiden
Over deze vraag hebben tal van
staatslieden en geleerden zich reeds
het hoofd gebroken. Het blijk hier
geen eenvoudige kwestie van machts
wellust. Het communisme kan in
de Sowjet-Unie rustig gedijen. Er
is geen enkele noodzaak voor het
„Politburo" om in andere landen
ook Sowjet-republieken op te rich
ten en alle proletariërs te vereni
gen.
De enige verklaring, die men
heeft gevonden, is: vrees. Vrees
voor een aanval op het machtelo
ze, braakliggende land. Vrees voor
fascisme en anti-communistische
actie. Vrees voor elke Unie, die
tegen Rusland gericht zou kunnen
zijn. Vrees voor het Amerikaanse
imperialisme, dat met zijn dollars
het Rijk van het Kremlin onder
mijnt. Vrees, dat er ergens op de
wereld iets gebeurt dat schadelijk
kan zijn voor "het bestaan van de
U.S.S.R.
En daarom behoeven wij de der
de wereldoorlog nu nog niet te
vrezen
Dr Phil. O. Sophaster.
Ook de schooljeugd doet mee!
Met de mogelijkheid van opzen
ding der kolengeldbonnen 78 BV en
81 BV naar „Machtiging nr 1917,
Den Haag" hebben de Nationale
Monumenten Commissie en de Na
tionale Inspanning Welzijnsverzor-
ging Indië (N1W1N) voor alle Ne
derlanders de gelegenheid gescha
pen deel te nemen aan de verzor
ging van de slachtoffers uit oorlog
en verzet en van de militairen o-
verzee. Deze organisaties zijn ech
ter van mening, dat ook de jeugd
haar deel moet kunnen bijdragen,
en daarom doen zij een beroep op
de hoofden der lagere en middel
bare scholen om onder hun leer
lingen een inzameling van deze ko-
lenbonnen te organiseren. Een cer
tificaat voor het aldus verkregen
aantal vierkante centimeters Dam-
plantsoen te Amsterdam wordt uit
geschreven op naam der betreffen
de school, die hiermede een blij
vende herinnering verkrijgt aan een
actie, waarbij zekerde Nederlandse
jeugd niet zal willen achterblijven.
Dokter Metselaar gaat naar
Indië .-...!
Wij hebben het enkele weken
geleden allen met verbazing en
verwondering vernomen.
Maar, het is zo! U hebt het zelf
opofferende besluit genomen.
Als U 17 Maart a.s. de trap op
loopt van het Indië-vliegtuig op
Schiphol, ligt er een zeer belang
rijk stuk leven achter U.
U breekt, met Uw vrouw, uit Uw
mooie praktijk, uit Uw geliefd werk
in de Provinciale Staten en uit de
verschillende verenigingen waarvan
U lid, bestuurslid en soms ook op
richter was.
U gaat niet om er zelf beter van
te worden, neen, wij weten dat het
voor U een offer is naar elke zij
de. U gaat uit innerlijke drang.
Ook voor ons is het een offer
U te moeten laten gaan.
Bij tij en ontij, dag en nacht
konden wij op Uw voortreffelijke
hulp rekenen. Uw evenwichtige,
kalme persoonlijkheid en de vlotte
vriendelijkheid van Uw vrouw te
moeten missen, is ons zwaar.
- Het geroep van de duizenden
arme zieke stakkers in Indië heeft
echter weerklank gevonden in Uw
edele geest. Nu lopen ze daar nog
rond met kwellende pijn en ver
zwakte, uitgeteerde lichamen. Nog
even dan bent U bij hen en
in duizende zielen zal weer nieuwe
levenskracht en levenshoop op
bloeien.
Ook al zult U mogelijk een werk
gebied krijgen met de oppervlakte
gelijk aan onze gehele provincie
en een lawine van werk, de gedach
te aan het vele werk dat U hier
verricht hebt en de sympathie van
ons allen kunnen U en Uw vrouw
tot steun zijn in het verre Indië.
Wij zullen er altijd trots op zijn
en het aan anderen vertellen wat
een dokter van ONS eiland eens
deed en ging doen!
Vaarwel! goede vrienden
Tot weerziens!
ONS FEUILLETON.
door
XX.
Nee, gaf hij ten antwoord, dat
bekijk je verkeerd. Ik moet haar
gelijk geven en ik heb haar dan
ook geschreven, dat ik op haar zal
blijven wachten, want dat ik over
tuigd ben dat wij voor elkander
bestemd zijn, hoe uiteenlopend on
ze inzichten en gevoelens, zowel
godsdienstig als sociaal, ook nog
mogen zijn, en ik in mijn werk
juist zo'n remmende macht, als zij
gebleken is te zijn, nodig zal heb
ben.
Maar daarop blijf ik niet wach
ten, zei zijn zuster en ik ga dus
niet met je mee naar Heenvliet.
Ik zal je nog helpen bij de ver
huizing, maar dan moet je maar
verder zien.
Dat alles was nu reeds ruim
zestien jaar geleden en zij herin
nerde zich levendig deze dag van
haar huwelijk met die enigszins
zonderlinge en onwennige dominee.
Maar nu deed zich het vreemde
verschijnsel voor, dat hij er niet
door in verrukking werd gebracht
en hij er zelfs aan begon te twij
felen, of hij haar besluit mocht
aannemen, want haar brief was
erg zakelijk gesteld en gaf geen
verklaring van de overwegingen,
die haar tot dit besluit hadden ge
bracht.
Nu meende hij wel de vrouw in
het algemeen zodanig te kennen
om te weten dat haar sympathiën
of antipathiën ten opzichte van de
man, meestal meer gegrond zijn op
meer of mindere genegenheid, dan
op overtuiging, en hij vroeg zich
af of het geen gewaagde onderne
ming was twee levens aan elkaar
te verbinden op zo'n wankele grond
slag. Bovendien een klein beetje
romantiek mocht hij ook wel en
een stevige omhelzing was hem in
dit geval liever geweest dan deze
nuchtere en zakelijke verklaring.
Maar aan de andere kant bleef hij
ook nuchter eji stemde hij zich
zelf toe, dat hij dat allemaal eer
der had moeten bedenken en hij
er feitelijk zelf mee begonnen was.
Zij stamden uit verschillend milieus
en dat zij, ondanks dat, haar ver
dere leven toch aan een predikant
wilde verbinden, een oorzaak moest
hebben die nu nog diep in haar
hart verscholen lag, maar die op
zijn tijd zou uitbotten en voor bei
der leven goede vruchten zou dra
gen. En in dat vertrouwen werd
hun huwelijk voltrokken en gingen
zij verder samen het leven in. En
zij moest erkennen dat voor bei
den dat nieuwe leven een leer
school was geworden en zij in die
school veel levenswijsheid hadden
opgedaan. Wat was hij toch een
karaktervol man, een man uit een
stuk, wiens doen en laten geheel
in overeenstemming was met het
geen zijn mond beleed en aan
wiens leiding zij ziel; gerust kon
toevertrouwen.
(Wordt vervolgd).
in plaats van kaarten.
Met blijdschap geven wij U ken
nis van de geboorte van ons doch
tertje en zusje
Adriaraa,
W. Wattel.
P. Wattel -
Kramer.
Bart.
Gerard.
Wissekerke, A 160, 11 Febr. 1948.
Tijd. Kraamverpl. Ziekenhuis Oost-
wal, Goes.
Met blijdschap geven wij kennis
van de geboorte van ons zoontje
en broertje
EVSarinus Krijn.
L. L. Koole.
P. Koole
de Haze.
Keesje.
Corrie.
Kamperland, 11 Februari 1948.
Veer weg B 42.
Op 17 Februari hopen onze
lieve ouders, behuwd-, groot-
en overgrootouders
Jan Korsuize
'en
Dina Fortuin
hun
50-jarige echtvereniging
te herdenken.
Dat zij nog lang gespaard
mogen blijven is de wens van
1 hun dankbare
kinderen,
behuwd-, klein
en achterkleinkinderen.
Kolijnsplaat, Molenweg B 1J0.
Getroffen door de vele blijken
van vriendschap en medeléven van
familie en vrienden zeggen wij langs
deze weg allen onze hartelijke dank.
Familie W. L. Leendertse.
Wissekerke, Februari 1948.
