"naar Frankrijk.
Voor iedere militair een Kerstpakket
Oké!
Karreman
gaat emigreren.
PREDIKBEURTEN.
Distributiedienst
Wissekerke
Steunt de NIWIN-actie
te Kortgene, Kolijnsplaat en Kats.
Op hoop van zegen
III
Het gevallen paard en de
harteloze veearts „La
Basse Cour" eindpunt en
begin.
Hoenderhof zonder kip
penhok Het goed fatsoen
van „de vorige bewoner"
Vooruit.... vooruit!
Al zijn ze dus blij, dat ze even
kunnen rusten aan de Franse grens,
na een paar uur beginnen ze al
weer te mopperen dat het zo lang
duurt. Ze willen verder want er
wacht hen nog een aardige route
voor ze in Tours zijn. Er zijn er
meer die ongeduldig worden. Het
varken, dat tussen de schapen op
gesloten zit, begint baldadig te
worden. Het gilt en bijt naar zijn
buren. Eén van de paarden is te
moe om nog op zijn benen te
staan, naar het schijnt. Het dier
zakt telkens op de bodem van de
wagen en ligt daar zenuwachtig
te rillen. Zondagnacht zijn de bees
ten al van huis vertrokken. Nu is
het Dinsdag, ze zijn niet uit de
wagens geweest en hebben sinds
de Nederlandse grens niets meer
gegeten of gedronken. De koeien
zijn maar één keer gemolken en
de veulens weigeren te eten.
Karreman maakt zich ongerust
over de beesten. Dit is het kapitaal
waarmee hij in Frankrijk beginnen
moet. Geld heeft hij niet mee mo
gen nemen. Hij klimt met zijn zoon
en zijn knecht in de verzegelde
wagens, geeft zijn vee te drinken.
Hij maait het gras langs de weg
en laat de beesten eten.
Zorg voor de dieren.
Het gevallen paard is niet meer
tot opstaan te bewegen. De ande
ren worden er ook onrustig van.
En als we straks weer gaan rijden
en de dieren weer door elkaar
geschokt zullen worden, zouden
er wel eens ongelukken kunnen
gebeuren. De enige oplossing is de
wagen leeg te halen en een ande
re indeling te maken. Dat gebeurt.
De veulens dartelen rond op de
binnenplaats, de paarden strekken
hun stramme benen tot een draf.
En nu blijkt, dat het gevallen beest
in zijn zenuwachtigheid de vloer
van de wagen helemaal heeft door-
gestampt.
Eindelijk Frankrijk!
Een plank wordt over het gat
gelegd. Een paar rustige koeien
nemen de plaats van het paard in.
Er worden nieuwe schotten gezet
tussen de beesten en de wagen
gaat weer dicht. Dat klinkt zo heel
eenvoudig, maar het betekent een
paar uur werk. Juist is de volgwa-
gen weer aangekoppeld, als de
Franse veearts komt voor de keu
ring. Het is geen gemakkelijk heer
en zonder pardon eist hij, dat de
met zorg geladen wagen opnieuw
gedebarkeerd wordt. Smeken helpt
niet. De vastgesjorde schotten moe
ten weer los, de onwillige vermoei
de paarden er weer uit en in.
Als we eindelijk de Franse grens
over gaan is het zeven uur in de
avond. Nu zijn we in het land van
bestemming. De boeren met hun
vrouwen en kinderen beginnen be
langstelling te tonen. Zij kijken hun
ogen uit over de korenvelden van
honderden hectaren; zij bewonder
en het sterk glooiende landschap
dat als een film langs ons heen trekt
in het licht van de avondzon. Soms
klimmen we langs kurketrekkerwe-
gen een berg op, een andere maal
rijden we door een dal, omringd
door hoge stijgende bergen. Dan
valt de tweede nacht. De motoren
blijven ronken. Er wordt niet ge
stopt voor we in de ochtendsche
mering in Parijs de weg moeten
vragen. Tijdens de rit wurgen we
wel een droge boterham door on
ze kelen voor ontbijt, die door de
chauffeurs worden nagespoeld met
een rauw ei, vers onder de kippen
vandaan gehaald. Anderen drinken
hier hun eerste glas wijn, de enige
drank die in dit land uitstekend is.
Het bier is hier te lauw en te slap,
de koffie is drabbig en te zwart,
de limonade smakeloos. We rijden
door steden met beroemde histo
rische namen, met een spijtig gé-
zicht gaan we voorbij prachtige
kathedralen. Er is geen tijd om te
wachten, anders zijn we vanavond
niet waar we wezen moeten. En
de chauffeurs willen Zondag thuis
zijn, het vee moet van de wagens,
de emigranten worden smerig en
vies en iedereen verlangt iets an
ders te eten dan het beschimmel
de brood uit zijn tas. We halen
Tours. Nu is het nog maar een
rukje. Le Louroux heet de plaats
van bestemming. „La Basse Cour"
is de boerderij waar wij vanavond
een bed willen vinden.
La Basse Cour betekent hoender
hof, maar het enige, wat op de
sprookjesachtige boerderij waar
Karreman komt te wonen, ontbreekt,
is een kippenhok. Voor Nederlandse
begrippen is overigens deze hoeve
een kasteel. Twee huizen, voor
Karreman en het gezin van zijn
zwager, grote stenen schuren en
stallen, varkenshokken en wijnkel
ders, vormen te samen een heel
gebouwencomplex, opgetrokken uit
grijze natuursteen. Een reuzen boom
gaard en 42 hectaren grond liggen
er omheen, bebouwd met gerst,
tarwe en druiven. Een kapitaal
zou er in Nederland mee gemoeid
zijn om zo'n bedrijf te pachten en
een eigenaar zou voor een groot
grondbezitter doorgaan. In Frankrijk
geld dit voor een klein bedrijfje,
kapitalen zijn niet nodig om het
te huren. Wel kunnen er kapitalen
op verdiend worden door een hard
werkende pachter.
En Karreman is van plan hard
te gaan werken. Totaal verwaar
loosd zijn de gebouwen en het
akkerland achtergelaten. De eerste
jaren zal de opbrengst sober zijn.
Gemest is het land bijna niet en
met de domme starheid, vele Fran
se boeren eigen, is ieder jaar het
zelfde gewas op hetzelfde stuk land
verbouwd, hier tarwe, daar gerst,
en weer gerst en weer tarwe. Geen
proeven werden genomen met nieu
we gewassen, geen wisselbouw
werd zelfs toegepast. Totaal uitge
mergeld is de grond, die hier en
daar braak ligt of waar de gerst
in kleine, dunne sprietjes wijd uit
een staat vol roest en onkruid.
De boomgaard biedt een even
troosteloze aanblik. De bomen vol
dode takken, dik onder het mos
en woekerplanten, nooit bespoten,
dragen toch nog vruchten. In dit
vruchtbaar land met zijn weelderi
ge zomer, groeit alles tegen de
verdrukking in. En dat is misschien
de oorzaak met de lage pacht, van
het luie leven dat de boeren leiden.
Er is gebrek aan mensen en over
vloed aan land. Een hectaar, die
3000 kg tarwe oplevert, moet aan
pacht slechts de prijs opleveren van
150 kg tarwe. De rest is zuiver ver
dienste voor de pachter. Dat bete
kent dus dat Karreman en zijn zwa
ger hier samen 42 maal de prijs
van 150 kg tarwe, dat is ongeveer
f 650 per jaar voor heel hun be
drijf moeten opbrengen en dat zij
dus gemiddeld meer dan f 11.000
per jaar overhouden voor hun le
vensonderhoud, waarbij de voeding
natuurlijk nog grotendeels van eigen
bedrijf komt.
Ger. Kerk Wissekerke.
Voor- en nam. Ds F. J. van de
Ende van Kamperland.
Heden overleed plotseling
zacht en kalm onze geliefde
zorgzame man, vader, behuwd-
groot- en overgrootvader
Abraham Abrahamse,
in de ouderdom van 69 jaar.
Zijn diepbedroefde vrouw,
kinderen, behuwd- klein
en achterkleinkinderen.
Kortgene, 25 Sept. 1947.
Heden behaagde het de Hee-
re van onze zijde weg te ne
men, na een langdurig doch
geduldig gedragen' lijden, on
ze geliefde vrouw, moeder, be
huwd- en grootmoeder
Adriana Kramer,
in de ouderdom van 63 jaar
en 2 maanden.
Uit aller naam,
P. Flipse.
Kamperland, 25 Sept. 1947.
De begrafenis zal plaats heb
ben op Maandag 29 Sept. a.s.
Onze welgemeende dank aan
allen, die ons bewijzen van mede
leven hebben betoond en daadwer
kelijke hulp hebben verleend bij de
ramp ons overkomen op 18 dezer.
Fam. van Arenthals, Kats.
Mede namens wederzijdse ouders
onze hartelijke dank voor de vele
blijken van belangstelling bij ons
huwelijk ondervonden.
M. Nieuwenhuijze.
W. Nieuwenhuijze -
Verhoef.
Wolfaartsdijk, B2.
De Burgemeester van Wis
sekerke is voornemens spreek
uur te houden te Kamperland
op Dinsdag 30 September a.s.,
des n.m. van 2 tot 3 uur in
het gemeentelokaal.
De Burgemeester
voornoemd,
J. J. van der Maas.
De leider van de Distributiedienst
Wissekerke maakt bekend:
De na-uitreiking bonkaarten voe
dingsmiddelen zal plaats hebben
te Geersdijk op Dinsdag 30 Sept.
a.s. des namiddags van 2-4 uur.
Medegebracht moet worden de
tweede Distributiestamkaart en het
restant van de bonkaart 709.
Aanvraag voor rijwielbanden.
Personen, die nog nooit een aan
vraag voor rijwielbanden hebben
ingediend, kunnen dit nog doen in
het tijdvak van 29 Sept. t.e.m 11 Oct.
Y hoopt onze geliefde vader Y
Y Cornells Korshuize Y
Y op Dinsdag 30 Sept. a.s. zijn V
v 79e geboortedag y
A te herdenken. A
Dat hij nog lang gespaard A
A mag blijven is de wens van A
A zijn dankbare kinderen, behuwd A
A en kleinkinderen. X
A Familie Korshuize. a
Y Wissekerke, Schoolstraat 175. Y
Ook de inwoners van Kortgene, Kolijnsplaat en Kats
leven mee met de jongens overzee I
