NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
en wicLMte van.
7
y\Iwed— i^revclayid
ui
<JjL C~l/lJ(ile£*
Izl
Izl
Izl
lariniers in actie.
No. 2332
Zaterdag 2 Augustus 1947
50e Jaargang
IZI
DRUK EN UITGAVE A. G. M. MARKUSSE TE WISSENKERKE TELEFOON No. 308 - GIRO No. 32622
Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - 2240 betalende abonné's.
Het is wel erg moeilijk om iets
te schrijven over ons verblijf hier,
omdat de indrukken zo vele zijn
dat het bezwaarlijk is een keus te
doen. Maar één ding staat vast:
het is hier prachtig en de mensen
sloven zich uit om onze vacantie
hier zo goed mogelijk te maken.
We hebben het dan ook allen ge
weldig naar ons zin.
De bootreis was prachtig en het
was een sensatie om in de mooie
hutten te slapen. Gelukkig was de
zee kalm. In Londen was er een
zeer vriendelijke dame van de W.
F.A. die ons in een echte Londense
bus de voornaamste dingen liet
zien, zoals Hyde Park, Buckingham
Palace, Oxford Street, Regent Street
en Piccadiiy. Ook het rijden in de
ondergrondse was geweldig inte
ressant.
De treinreis naar Bridgend was
vermoeiend omdat het warm en vol
was, maar de aankomst vergoedde
alles.
Iedereen was op het station om
ons af te halen en met het muziek
corps van Bridgend werden we
weggebracht naar een zaal waar
we een gezamelijke maaltijd had
den, na toegesproken te zijn door
de Chairman of the Counsil.
De eerste nacht hebben wij allen
fijn geslapen en volkomen uitgerust
zijn we onze vacantie begonnen.
Dé omstreken hier zijn schitterend.
ledereen schijnt blij te zijn dat
we hier zijn. Ondergetekende heeft
reeds vele gezinnen bezocht en al
les is prachtig in orde. De maal
tijden zijn overdadig, ondanks het
voedseltekort, en de meeste jon
gens en meisjes weten niet hoe ze
alles naar binnen moeten krijgen.
We eten hier alle mogelijke soor
ten cake en soms lijkt het wel of
de mensen hier niet anders doen
dan eten, want waar je ook komt,
altijd wordt je weer uitgenodigd
om weer met ze te eten, op ieder
ogenblik van de dag.
Gistermiddag hebben we ge
zwommen in het mooie zwembad
hier, en gisteravond was er een
partijtje bij één van de gastheren.
Deze morgen zijn we gezamelijk
naar de Church of England ge
weest. Het was zeer interessant
voor ons om deze dienst mee te
ZONDAGMIDDAG.
maken. De dominé was zeer ver
eerd dat wij er waren en sprak
ons toe.
Vanmiddag zijn we vrij en som
mige groepjes gaan wandelen, an
deren gaan naar de zee.
Iedereen is vol lof over alles wat
voor ons gedaan wordt. De men
sen zijn ontzettend hartelijk en ge
moedelijk en alle jongens en meis
jes zijn quite happy en ontdekken
tot hun schrik dat 14 dagen veel
te kort zijn om hier alle invitaties
af te werken.
Er staat een prachtig programma
voor ons klaar. En U kunt er allen
van overtuigd zijn dat ons niets
ontbreekt. Het weer houdt zich ter
onzer ere ook prachtig.
Ik zou U zeer veel meer kunnen
vertellen, maar deze algemene in
druk is voldoende, anders zou de
krant te klein zijn.
Tot ziens dus in Holland. Laten
we hopen dat we op de terugreis
eens golven zien, dan weten we
tenminste dat we gevaren hebben.
Groeten van ons allen.
I. LIGTHART SCHENK.
A-leider.
De eerste landing
op Oost-Java ging niet door.
Eerst Malang zien
en dan thuisvaren.
Een korte tijd vóór het open
lijk uitbreken van de vijandelijk
heden in Indië werden in 't groot
ste geheim onderdelen van de Ma
riniers-brigade ingescheept op
landingsboten, nadat er weken
van te voren hard gewerkt was
om materiaal en uitrusting in goe
de staat te krijgen. Een deel van
deze vloot was reeds met onbe
kende bestemming weggevaren,
reeds bereidden onze jongens zich
op de komende gevechten voor,
toen onverwachts het bericht tot
debarkeren werd gegeven. De ac
tie „ging niet door" en de mari
niers werden weer in Soerabaja
aan land gezet. Een nieuwe mo
gelijkheid voor een vreedzame
oplossing scheen in die dagen
aanwezig.
Een van de kenmerkende uit
drukkingen van de rond Soerabaja
gelegen Mariniers^was: „EerstMa-
lang zien en dan thuisvaren". Dit
.had zijn oorzaak. Sinds hun aan
komst in deze haven hadden zij,
uitgezonderd enige kleine gebieds
uitbreidingen, zich gebonden ge
weten aan hun stellingen bij de
vastgestelde demarcatielijn. Hun le
ven was daar niet eenvoudig. Het
was aan gevaar, spanning en aan
twijfel en onzekerheid betreffende
de situatie, onderhevig. Zij deden
in hun frontposten de ervaring op,
dat het „staakt het vuren" niet één
maar tientallen keren door de-re
publikeinse troepen overtreden werd
Zij ondervonden herhaaldelijk, dat
hun stellingen bedreigd werden
door nachtelijke aanvallen.
Zij zagen, hoe nodig medische
hulp in de kampong^ was en hoe
dankbaar de aan allerlei ziekten
lijdende plattelandsbevolking zich
toonde voor de geneeskundige hulp,
die de kleine ziekenboegen aan het
front boden. Zij zagen ook, hoe de
inheemse bevolking uit de randge
bieden iedere dag weer in grote
getale naar de stellingen kwam voor
de overblijfselen van het eten, en
hoe dorpshoofden van de aan de
andere zijde der demarcatielijn ge
legen kampongs kwamen vragen,
of het niet mogelijk was dat de Ne
derlandse troepen naar voren gingen
zodat ook hun dorp binnen het Ne
derlandse gebied kwam te vallen.
Met deze en vele andere onder:
vindingen lagen de Maïiniers aan
't front rond Soerabaja. Er werd
van hen en van de andere onder
delen moed gevraagd, geduld en
veel vertrouwen, terwijl zich bij