NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD en wicLMte van. 7 y\Iwed— i^revclayid ui <JjL C~l/lJ(ile£* Izl Izl Izl lariniers in actie. No. 2332 Zaterdag 2 Augustus 1947 50e Jaargang IZI DRUK EN UITGAVE A. G. M. MARKUSSE TE WISSENKERKE TELEFOON No. 308 - GIRO No. 32622 Abonnementsprijs f 1.50 per jaar. - Franco per post f 3.00. - 2240 betalende abonné's. Het is wel erg moeilijk om iets te schrijven over ons verblijf hier, omdat de indrukken zo vele zijn dat het bezwaarlijk is een keus te doen. Maar één ding staat vast: het is hier prachtig en de mensen sloven zich uit om onze vacantie hier zo goed mogelijk te maken. We hebben het dan ook allen ge weldig naar ons zin. De bootreis was prachtig en het was een sensatie om in de mooie hutten te slapen. Gelukkig was de zee kalm. In Londen was er een zeer vriendelijke dame van de W. F.A. die ons in een echte Londense bus de voornaamste dingen liet zien, zoals Hyde Park, Buckingham Palace, Oxford Street, Regent Street en Piccadiiy. Ook het rijden in de ondergrondse was geweldig inte ressant. De treinreis naar Bridgend was vermoeiend omdat het warm en vol was, maar de aankomst vergoedde alles. Iedereen was op het station om ons af te halen en met het muziek corps van Bridgend werden we weggebracht naar een zaal waar we een gezamelijke maaltijd had den, na toegesproken te zijn door de Chairman of the Counsil. De eerste nacht hebben wij allen fijn geslapen en volkomen uitgerust zijn we onze vacantie begonnen. Dé omstreken hier zijn schitterend. ledereen schijnt blij te zijn dat we hier zijn. Ondergetekende heeft reeds vele gezinnen bezocht en al les is prachtig in orde. De maal tijden zijn overdadig, ondanks het voedseltekort, en de meeste jon gens en meisjes weten niet hoe ze alles naar binnen moeten krijgen. We eten hier alle mogelijke soor ten cake en soms lijkt het wel of de mensen hier niet anders doen dan eten, want waar je ook komt, altijd wordt je weer uitgenodigd om weer met ze te eten, op ieder ogenblik van de dag. Gistermiddag hebben we ge zwommen in het mooie zwembad hier, en gisteravond was er een partijtje bij één van de gastheren. Deze morgen zijn we gezamelijk naar de Church of England ge weest. Het was zeer interessant voor ons om deze dienst mee te ZONDAGMIDDAG. maken. De dominé was zeer ver eerd dat wij er waren en sprak ons toe. Vanmiddag zijn we vrij en som mige groepjes gaan wandelen, an deren gaan naar de zee. Iedereen is vol lof over alles wat voor ons gedaan wordt. De men sen zijn ontzettend hartelijk en ge moedelijk en alle jongens en meis jes zijn quite happy en ontdekken tot hun schrik dat 14 dagen veel te kort zijn om hier alle invitaties af te werken. Er staat een prachtig programma voor ons klaar. En U kunt er allen van overtuigd zijn dat ons niets ontbreekt. Het weer houdt zich ter onzer ere ook prachtig. Ik zou U zeer veel meer kunnen vertellen, maar deze algemene in druk is voldoende, anders zou de krant te klein zijn. Tot ziens dus in Holland. Laten we hopen dat we op de terugreis eens golven zien, dan weten we tenminste dat we gevaren hebben. Groeten van ons allen. I. LIGTHART SCHENK. A-leider. De eerste landing op Oost-Java ging niet door. Eerst Malang zien en dan thuisvaren. Een korte tijd vóór het open lijk uitbreken van de vijandelijk heden in Indië werden in 't groot ste geheim onderdelen van de Ma riniers-brigade ingescheept op landingsboten, nadat er weken van te voren hard gewerkt was om materiaal en uitrusting in goe de staat te krijgen. Een deel van deze vloot was reeds met onbe kende bestemming weggevaren, reeds bereidden onze jongens zich op de komende gevechten voor, toen onverwachts het bericht tot debarkeren werd gegeven. De ac tie „ging niet door" en de mari niers werden weer in Soerabaja aan land gezet. Een nieuwe mo gelijkheid voor een vreedzame oplossing scheen in die dagen aanwezig. Een van de kenmerkende uit drukkingen van de rond Soerabaja gelegen Mariniers^was: „EerstMa- lang zien en dan thuisvaren". Dit .had zijn oorzaak. Sinds hun aan komst in deze haven hadden zij, uitgezonderd enige kleine gebieds uitbreidingen, zich gebonden ge weten aan hun stellingen bij de vastgestelde demarcatielijn. Hun le ven was daar niet eenvoudig. Het was aan gevaar, spanning en aan twijfel en onzekerheid betreffende de situatie, onderhevig. Zij deden in hun frontposten de ervaring op, dat het „staakt het vuren" niet één maar tientallen keren door de-re publikeinse troepen overtreden werd Zij ondervonden herhaaldelijk, dat hun stellingen bedreigd werden door nachtelijke aanvallen. Zij zagen, hoe nodig medische hulp in de kampong^ was en hoe dankbaar de aan allerlei ziekten lijdende plattelandsbevolking zich toonde voor de geneeskundige hulp, die de kleine ziekenboegen aan het front boden. Zij zagen ook, hoe de inheemse bevolking uit de randge bieden iedere dag weer in grote getale naar de stellingen kwam voor de overblijfselen van het eten, en hoe dorpshoofden van de aan de andere zijde der demarcatielijn ge legen kampongs kwamen vragen, of het niet mogelijk was dat de Ne derlandse troepen naar voren gingen zodat ook hun dorp binnen het Ne derlandse gebied kwam te vallen. Met deze en vele andere onder: vindingen lagen de Maïiniers aan 't front rond Soerabaja. Er werd van hen en van de andere onder delen moed gevraagd, geduld en veel vertrouwen, terwijl zich bij

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1947 | | pagina 1