E1 Go's Gil - GOES
WIÜSENKERKE Hotel „De Kroon" (G. VERBURG)
COIIINSPIAAT Hotel „De Patrijs" (C. P. I. GAST)
KORTGENE Hotel „De Korenbeurs" (P. de Regt)
MODEHOEKJE
houdt Zitdag te:
Ie en 3e WOENSDAG DER MAAND
2e en 4e WOENSDAG DER MAAND
Iedere Donderdag.
EFFECTEN - COUPONS - ASSURANTIËN
CREDIETEN aan HANDEL en LANDBOUW
Rekening-courant
LIPS' KLUISINRICHTING
DEPOSITO'S met hoge rentevergoeding
SCHOOLJURK VAN WOLLEN STOF.
Succespatroon 1852.
Prijs 0.30 0.05 voor adm.-
en verzendkosten.
Schoolmeisjes dragen gaarne jurken, die
zij in een wip aan en uit kunnen doen. Wel
nu, zoo'n model, dat van onder tot boven
dicht geknipt wordt, is ideaal voor haar.
Het jurkje is vlug te maken, aangezien het
doorgaande baantjes zijn, naar verkiezing
kan men zelfs de tusschenstukjes laten ver
vallen en het geheel in eens knippen. Los
ingeregen kraag en manchetten van piqué;
twee stelletjes om tegen elkander te dragen
zijn practisch.
Als zomerjurk in aardig bedrukt katoen
is deze jurk ook aardig en daarbijge-
makkeijk te strijken.
Patronen voor 810, 1012 en 1214
jaar.
Ben. mat. voor de kleinste maat 1.80 M.
van 100 c.m. en 40 c.m. piqué.
1&52
Patronen van dit mjdel zijn tegen de-
prijs van ƒ0.30 ƒ0.05 voor adm.- ei
verzendkosten verkrijgbaar bij de Mode-
redactie, Postbus 115, Den Haag. Bij bestel
ling het nummer van het model en de maai
opgeven, alsmede de kosten in postzegels
bijsluiten of toezenden per postwissel.
Van alle gewenschte modellen zijn aan
bovengenoemd adres knippatronen naai
maat verkrijgbaar h 0.90.
ALLE BANKZAKEN
Weekpraatje.
MOEDER MAKEN.
Vanmorgen bij het opschrijven
van mijn huishoudboekje kwam ze
binnen, de boerin, die achter ons
woont. In haar hand hield zij een
kuikentje, waarvan het kopje slap
neer hing. Aan het gezicht van dq
vrouw was te zien, dat zij helemaal
overstuur was en onmiddelijk vroeg
ik: „Vrouw Bruin, wat is er ge
beurd?" Voordat zij kon antwoor
den kwamen de tranen en de an
ders zo gesloten vrouw liet zich
een ogenblik gaan. Ik schoof een
stoel voor haar aan en drukte haar
daar zacht in. Pas, toen zij uitge
huild was, klonk de wanhoopskreet:
„O, wat moet ik doen!"
Die grote vrouw met dat kleine,
dode kuikentje in haar hand was
zo tragisch, dat ik onwillekeurig
ook tranen in mijn ogen kreeg.
Met horten en stoten vertelde zij
het volgende en ik moet zeggen,
dat ik niet geweten heb, hoe ik
haar met raad ter zijde moest staan.
Ongeveer twee weken geleden
waren er kuikentjes geboren en zo
als het wel meer gaat in de natuur,
één van die kleintjes wilde niet bij
de kloek blijven, maar liep overal
de boerin achterna. Er ontstond dus
een soort van stille vriendschap tus
sen die twee en, als zij dacht, dat
niemand het zag, liet zij het kleine
gele balletje uit haar hand een paar
zaadjes pikken, ja, soms ging zij
even zitten met het kuikentje op
haar schoot. Haar jongste spruit,
een kind van drie jaar, was ook al
gauw met het kuikentje vertrouwd
en het kleine vogeltje liet zich door
Koosje even graag aanhalen.
Nu waren er onder de overjaar-
se kippen een paar, die te vetwa
ren en geen eieren legden, zodat
besloten werd, die twee maar op te
ruimen. Op een ochtend, het is nu
juist drie dagen geleden, greep de
boerin de twee kippen beet en draai
de ze de nek om, waarna zij des
middags mooi bruin gebraden op ta
fel stonden. Tot haar schrik had
Koosje gezien, hoe zij de kippen de
nek had gedraaid, doch zij had zijn
aandacht al gauw afgeleid en ei
genlijk verder niet aan het geval
gedacht.
Maar een kind verwerkt
dergelijke handelingen niet zo da
delijk met zijn kleine hersentjes en
daar moeder, als er een stukje speel
goed van hem kapot is, dit meestal
voor hem kan maken, had hij van
morgen, toen de boerin even naar
buiten was gegaan, en het kuiken
tje haar niet achterna liep, het diertje
beetgepakt, en precies als moeder
een paar dagen geleden, nu het
kleine kuikentje de nek omgedraaid.
Toen het kopje er slap bij hingen
het diertje niet meer wegliep, be
greep Koosje, dat het kuikentje „ka
pot" was. Hij liep dus naar buiten
naar zijn moeder en zei„Moeder
pot maken."
Vandaar het verdriet van die gro
te vrouw, ten eerste, dat door haar
voorbeeld haar kind gedood had en
ten slotte nog het feit, dat het juist
haar lievelingskuiken was geweest.
Ik heb mijn hand op haar schou
der gelegd en gezwegen, want
dit stukje tragiek moet vrouw Bruin
zelf verwerken.
(Nadruk verboden)
138. De parachutiste landde op gelukkige wijze, terwijl het valtoestel
aan een dikke tak van een boom bleef hangen. Onmiddelijk snelde Lor
na op de rots toe, waar Sheeba het laatst geweest was en trachtte naar
boven te klauteren.
139. De rots was steil en slechts langzaam slaagde Lorna er in, zich
omhoog te werken. Sheeba bleef onzichtbaar. Ze was bewusteloos ge
worden door de vergiftige dampen die ze beneden had ingeademd en
lag uitgestrekt op een klein plateau waar Lorna haar eindelijk vond.
