NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Poets Haard, Kachel en Fornuis
met OVALINE Kachelglans,
in doosjes en tuben.
Nederlands Fabrikaat.
STOMEN EN VERVEN
Zwemgordels, Werpringen,
Emmertjes, Schopjes, Strandballen,
Zandvormpjes.
KLEINE BAZAR - WISSENKERKE.
Ptario- en
Orgellessen
No. 1883
Zaterdag 20 Juli 1935
41e Jaargang.
SPERWER CACAO
KoninkMike Ververij - Chemische Wasserij
AÖO. BIERENS - - DORDRECHT
FRANCO ZENDING
Adr. B. Holster
DRUK EN UITGAVE A. G. M. MARKUSSE TE WISSENKERKE - TELEFOON No. 10
Prijs der Advertentiënvan 1 tot 5 regels 50
cent, iedere regel meer 10 cent. Bij abon
nement aanzienlijke korting. Familieberichten
en daarop betrekking hebbende dankbetuigingen
van 1 tot 6 regels 75 cent, iedere regel meer
12cent.
80 CENT PER K1LOPAK
45 CENT PER PONDSPAK
Abonnementsprijs f 1.— per jaar bij vooruit
betaling. Franco per post f2.25 per jaar.
Toezending advertentiën tot Vrijdagmorgen
8 uur (wettelijken tijd). Oplaag 1800 ex.
Vraagt eens prijscourant aan, het is Uw voordeel.
Agenten: A. G. M. Markusse, Wissenkerke; J. A. de Vos, Kortgene
W. Bosselaar, Geersdijk; G. P. Leendertse Jz. Kamperland; D. Wil-
derom Colijnsplaat; P. Eikenhout, Kats.
Burgemeester en Wethouders van KORTGENE brengen het
volgende in hun vergadering van 8 Juli 1935 vastgestelde besluit
ter openbare kennis:
Burgemeester en Wethouders van KORTGENE;
overwegende, dat ten gevolge van het rijden met geladen en ongela
den bietenwagens door de Molenweg te Kortgene gedurende
de suikerbietencampagne de keienbestrating aldaar met een
dikke laag modder word! bedekt, waardoor als gevolg van het
drukke verkeer de veiligheid op de weg ter plaatse door slip
gevaar wordt bedreigd
dat in het bijzonder met het oog op de aldaar gevestigde school dit
niet kan worden geduld;
dat de Molenweg alhoewel liggende binnen de bebouwde kom de hoofd
verbinding vormt van de verschillende Noordbevelandse gemeenten naar
het Wolfaartsdijkse veer en aldus een weg is waarvoor geldt het regle
ment op de wegen en voetpaden in Zeeland, vastgesteld bij besluit van
Gedeputeerde Staten van Zeeland van 25 januari 1910, provinciaal blad
No. 12, sindsdien gewijzigd;
gelet op artikel 93, par. 4 van meergenoemd reglement.
Besluiten:
le Van 1 October 1935 tot en met 30 November 1935 is afgesloten voor
het doorgaand verkeer met geladen en ongeladen bietenwagens het
ten zuiden van de die weg kruisende watergang gelegen gedeelte
van de Molenweg tot aan de hoek van de 2e Oost-Achterweg;
2e voor het doorgaand verkeer van voornoemde wagens wordt aange
wezen de le Oost-Achterweg.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
KOSTER, Burgemeester.
A. A. SCHUIT, Secretaris.
KORTGENE, 12 Juli 1935.
OVER JEUGDHERBERGEN.
Misschien mag ik me even aan
het publiek voorstellen„Oom Jan".
Ik werd vorige weken aangenaam
getroffen door de enkele artikels in
dit blad over Jeugd-Herbergen (J.H.)
Laat in de jeugdige gemoederen van
Nrd.-Beveland ook maar eens flink
schot komen hoor! En trekken: Als
ik door de jaren geen dikke buik
had gekregen, en nog niet zo kort
van adem was, trok ik altijd. Men
sen lieve, als men spreekt over trek
ken, verlies ik direct mijn hart. Dan
moet mijn vrouw tegen mij zeggen:
Tüt tut Jan, je bent geen vijf en
twintig meer. Lieve mensen, het is
zo. Dat trekken had in onze jeugd
ook moeten bestaan. Toen dacht ik:
„Als ik dan niet meer kan, waarom
zou ik dan niet voor de jongeren
werkenEn waarlijk, daar was een
jonge dame, hum hum, een lieve
jonge dame, die niet kon gaan trek
ken, omdat haar ouders dit en dat
bezwaar hadden. Ik er op af. Pra
ten heb ik gedaan, haar moeder
hield haar buik vast van het lachen
haar vader gromde van innerlijk
plezier. Ik dacht toen bij mezelf:
„Jan, nu is je kans schoon jongen".
En waarlijk, ze mocht. Van uitge
laten vreugde gaf het kind me een
klinkende zoen op een van mijn
bolle wangen. Een ongevraagde,
maar kolossale vergoeding hoor.
Het bleek me, dat meer ouderen
een niet toeschietelijke houding aan
namen als het op trekken aankwam,
en dat dit was, omdat ze hierover
niet voldoende op de hoogte zijn.
Ais ik nu voor deze mensen maar
eens een rede kon houden! Maar
zo ik in publiek spreek, moet ik
altijd zo puffen en blazen ziet U.
Dan zitten ze te schuddebollen van
het lachen en roepen: „Oom Jan,
hou op, je trekt zulke rare gezich
ten!" Nu ben ik lid van een ver
eniging, die elk jaar een grote sa
menkomst houdt. Dit jaar was het
in „Klavervelden", de J.-H. te Ber
gen op Zoom. Ik maakte een sprong
van vreugde toen ik dit wist, dat
begrijpt U. Ik zei, toen de tijd daar
was, tegen mijn vrouw: „Betje, zet
jij maar lekkertjes koffie, ik ga op
stap hoor!" We waren met z'n twee
en negentigen. Die J.-H. ligt mid
den in bossen. Daar ruist de wind
zo door, speelt soms een lied op
de dennetoppen, waar je uren naar
luisteren kunt. Ook heb ik weer
staan snuiven, die harslucht in je
longen, die altijd aan Nrd.-Beve-
landse zeelucht gewoon zijn, is zo
verbazend lekker ziet U. Ze namen
mij natuurlijk weer in een kring en
hebben om me heen gesprongen,
omdat Oom Jan toch ook weer ge
komen was. Het werd avond. De
J.-H.-vader noteerde mijn naam weer
in dat groot boek, waar ik toch al
zes keer in sta, en toen aan het
eten jongens. Wel, wel, wel, wat
had ik een honger! Voordien was
ik al eens naar de keuken geslopen
en had moeder goeie dag gezegd.
Ik zei: „Dag moe!" en zij: „Dag
Jantje"! We kenden elkaar al ziet
U! Na het eten hebben we zo een
beetje gespeeld, gezongen, toen was
er een spreker, en na deze hielden
meisjes rei-dansen. Prachtig! Prach
tig Later op de avond zaten we
bij het haardvuur. De zon was ver
loren gegaan achter een groep bo
men. Bij het haardvuur zong een
jongen en begeleidde zich zelf op
een gitaar. Er werd gedeclameerd,
verteld. Zo fijn was het! Ik heb
stilletjes zitten denken aan m'n Bet-
je, die niets van dergelijke dingen
hebben moet. Dan werden we door
„vader" naar de slaapzaal gevoerd.
Ik heb hem zoet een handje gege
ven hoor. In de bossen was het
roerloos stil. Na me uitgekleed te
hebben, hees ik me in bed. O ja,
morgen ochtend de deken uitklop
pen, en zo op vouwen, dat de groe
ne rand boven kwam. Zo had va
der het gezegd. „Maf ze kindertjes"
riep ik. Toen begon er een buik te
spreken. Voor me lagen vier „ech
te trekkers". Ze moesten naar Brus
sel. De andere morgen klom net de
zon boven de bomen, toen ik weer
al wakker werd. Op m'n ene elle
boog steunend heb ik er naar lig
gen kijken. Vogels kwetterden, hei-
damp steeg op. Zo mooi, zo mooi.
Dan kwamen we overeind en gle
den uit bed. Die echte trekkers wa
ren op het eten na weer al reis
vaardig. Wij wasten ons, sommigen
namen een koude douche. Dekens
werden uitgeklopt. De dag begon
weer. Wat we allemaal beleefd heb
ben is met geen pen te beschrijven.
Als ik U tegen koni, vertel ik. Mij
hadden ze natuurlijk eens corvee
gegeven. Ik heb ze bediend hoor!
Thuis schenk ik voor mijn Betje
ook wel eens koffie ziet U. 's Mid
dags arriveerden weer andere trek
kers. Wij gingen ook dan weer huis
toe. We namen afscheid van vader
en moeder en toen naar Zeeland.
Ik had weer ervaard, dat een
J.-H. heerlijk is, bij jongens indivi
dueel steeds verantwoordelijkheids
gevoel kweekt, solidaire kameraad
schap; bij meisjes hun opofferings
zin steeds dieper ontwikkelt. O!
ohad ik toch maar geen dikke
buik, en was ik niet zo oud
Dan zou ik trekken langs alle scho
ne landen!
JULLIE OOM JAN.
Kortgene, 17 Juli 1935.
Onderwijzer te Kats
Geeft
te Kats, Colijnsplaat en Kortgene
Stelt zich beschikbaar als
dirigent van zangkoren
en muziekgezelschappen.
Adres: Achterstraat 52, Kats.