Is hef voor ©ras nog mo
gelijk in God te gelooven
dachtenwisseling in vriendschappe-
lijken toon is gesteld, en vrij is van
iedere agressiviteit, meenen we te
mogen volstaan met het naar vo
ren brengen van de hoofdpunten
der beide stukken.
Een inzender verwondert zich er
over, dat wij, als zijnde een blad,
dat gelezen wordt door personen,
welke bijna uitsluitend van den land
bouw leven, te velde trekken tegen
den bietensteun. Zoo zegt schrijver,
maar we willen allereerst opmer
ken, dat wij tegen dien steun als
zoodanig in het geheel niet te vel
de trekken. Wij hebben alleen wil
len waarschuwen tegen optimisti
sche verwachtingen, welke kunnen
ontstaan door steun, zooals deze
is verleend. Wij weten, dat hierdoor
de productie niet beperkt, maar eer
der uitgebreid zal worden. Wij we
ten ook, dat de steun niet altijd kan
duren. Wij hebben dus alleen een
andere zijde van den steun en zijn
gevolgen willen belichten, en, heb
ben we deze wat TE sterk naar
voren gebracht, dan hebben wij
daarvan zeker toch geen spijt, want
ons doel, dat onze lezers dit vraag
stuk eens zouden overdenken, is dan
toch bereikt.
Wat nu verder het verwijt aan
gaat, dat wij tegen de belangen
onzer lezers te velde zouden trek
ken, dat is uit bovenstaand al vol
doende weerlegd. Integendeel, wij
meenen verder te zien dan het mo
menteel belang, en houden het oog
op de toekomst. Overigens dient
nog gezegd, dat wij het niet tot on
ze taak rekenen, mede te werken
aan de versterking van de zucht,
groeps- en plaatselijke belangen te
stellen boven het algemeen belang.
Neen, de inzender mag niet eischen,
dat wij het Noord- Beveland boven
alles, klakkeloos aanheffen, met
voorbijzien der vaderlandsche belan
gen. Dit mag niet en kan niet, en
dat dit toch overal gebeurt, is een
der oorzaken van de versplintering,
waaronder ons volk lijdt. Wanneer
een maatregel van Regeeringswege
wordt getroffen, dan hebben wij de
ze allereerst te zien in het kader
van het algemeen Nederlandsch be
lang. Niemand, die den ernst van
dezen tijd beseft, zal dit niet met
ons eens zijn.
Voor het overige heeft het lijvige
stuk van bedoelden inzender op
vele punten onze sympathie. Maar
heeft hij er zich rekenschap van
gegeven, dat de zich steeds verder
uitstrekkende Staatsbemoeiing deze
niet vermag op te lossen?
Het economisch probleem is een
internationaal probleem. Dat dit zoo
is, heeft helaas niet tot gevolg, dat
de vrijhandelsidee sterker veld heeft
gewonnen, integendeel, overtuigde
vrijhandelaars zijn heden ten dage
verstokte protectionisten uit
noodzaak. Zeker, het is ook moei
lijk, en een klein land als het on
ze heeft in vele opzichten geen keus.
Maar (en hier raken wij weer ons
uitgangspunt) in plaats van dat de
Regeering zich geheel geeft aan de
behartiging onzer belangen in de
zin van herstel met de handelsbe
trekkingen met het buitenland, zoekt
zij haar heil in maatregelen, die o.i.
op den duur funest zullen blijken
te zijn.
Het is niet mogelijk, zoo zeggen
velen, maar het is dan toch een feit,
dat er wel mogelijkheden zijn. Liet
ons land zijn kans niet voorbijgaan
wat betreft leveranties aan Rusland
inzake varkens en bloembollen?
Zeker, nu leveren ook wij, maar we
komen achteraan, en het vet is reeds
door anderen van den ketel geschept.
We hebben Rusland een tijdlang
uitgekreten voor al wat leelijk was,
en velen doen het nog. Terwijl dit
gebeurde, het is eenige jaren gele
den, liet men nochtans het Russisch
graan onze markt overstroomen:
omdat belanghebbenden (dezelfden
die zoo op Rusland scholden?) er
wat aan konden verdienen
Nu de omstandigheden dwingen,
keeren wij ons aarzelend tot dit
land, enkomen erg laat.
Daarbij komt dan nog, dat al de
commissies en deputaties, welke de
Regeering te dezer zake in het leven
roept, voor het overgroote deel be
staan uit theoretici, menschen met
doctorstitels, maar tegelijk menschen
die niet in de praktijk staan. Laat
de Regeering inzake deze regeling
en vakmenschen kiezen tot haar ad
viseurs. Dit alles merken we even
op, om aan te toonen, dat de be
langen naar buiten, welke toch de
eenige oplossing bieden, op den
achtergrond worden gedrongen door
binnenlandsche maatregelen, welke
(de tijd zal het leeren) hun nuttig
effect ten eenen male missen. We
gaan nu over naar het schrijven van
den anderen inzender, die kort en
bondig eenige vragen stelt, welke
wij willen beantwoorden, voor zoo
ver wij dit kunnen.
Men moet van ons niet verwach
ten, dat wij de economische crisis
kunnen oplossen, of ons daartoe de
kennis aanmatigen. Er is niemand
op de heele wereld, welke de cha
otische toestand kan overzien, ook
wij niet. Maar er is altijd het waar
schuwende gezond verstand dat
zich doet gelden.
Nu de vragen.
Indien een product wordt gesteund,
beteekent dit, dat de productiemid
delen worden vergemakkelijkt, dat
zoo'n product zich in een uitzon
deringspositie komt te bevinden,
waarop het krachtens zijn wankel,
en, economisch gezien, ongezond,
bestaan, geen recht heeft. Indien
een dergelijk product niet wordt
gesteund, en geen rendabiliteit meer
bezit, zal de productie worden be
perkt, hetgeen ook noodzakelijk is.
Thans is er sprake van een kunst
matig proces, en het gevolg zal zijn,
dat men deze kunstmatigheid houdt
voor een normaal iets (althans op
den duur) en dat alzoo de produc
tie geen gelijken tred houdt met de
normale afzetmogelijkheden.
De tweede vraag lijkt ons hier
mede wel beantwoord. Steun be
teekent ten allen tijde aanmoedi
ging. Nemen wij b.v. een overzich
telijk voorbeeld, en wel bloembol-
lenkweekerij op Schouwen. Er zijn
daar naast eenige deskundige kwee
kers een groot aantal personen, o.a.
landbouwers, die in den tijd toen
met de bollen behoorlijk geld werd
verdiend, als bijproduct bollen gin
gen kweeken.
Nu is het zoover, dat de afzet
in het gedrang is gekomen. Er wordt
hard geschreeuwd: door die kwee
kers, welke profiteerden van de hoog
conjunctuur (op zich zelf een eco
nomisch ongezond verschijnsel) en
die nu in het gedrang komen. En
wat gebeurt er nu? De lieden wel
ke de markt hebben bedorven, wor
den nu door de Regeering in het
leven gehouden 1 Wij spraken kwee
kers, die het zelf niet gemakkelijk
hebben, maar die wenschten, dat er
geen steun werd verleend. Laten
degenen, die de markt bedorven
hebben, op een normale wijze weer
verdwijnen, en het evenwicht wordt
hersteld, alzoo redeneeren deze, en
naar onze meening hebben ze ge
lijk.
En hoe een dergelijke maatregel
werkt?
De helft der voorraden is thans
vernietigd op Regeeringsbevel. Het
is ten eerste nog de vraag, of bij
de geringe afzetmogelijkheden he
den ten dage, de prijzen belangrijk
zullen stijgen. Normaal gezien, kan
deze stijging nooit belangrijk zijn.
En zelfs al is er van stijging spra
ke, dan moet de prijs niet alleen
het dubbele worden, maar boven
dien moet de resteerende voorraad
geheel tegen dien prijs worden ver
kocht, en dan nog KRIIGT DE
KWEEKER |NOG SLECHTS HET
ZELFDE BEDRAG ALS HIJ VOOR
ZIJN GEHEELEN VOORRAAD TE
GEN DEN OUDEN PRIJS ZOU
HEBBEN GEKREGEN!!
Bij dit overzichtelijk geval kan
men dus het gevolg van steun nauw
keurig gadeslaan. Nu heeft de Re
geering minimumprijzen vastgesteld,
en dat is heel mooi, maar wie ga
randeert, dat de markt op die prij
zen zal koopen?
Deze steun is funest, en loopt op
een catastrophe uit. De Regeering
had beter haar krachten kunnen
aanwenden, nieuwe afzetgebieden
en leveringsmogelijkheden te zoeken.
En hoewel de kwestie met de sui
ker honderdmaal ingewikkelder is,
kan men uit bovengenoemd voor
beeld constateeren, hoe in principe
steunmaatregelen werken, en hoe
zij het bestaande economische stel
sel vernietigen, en de toestand steeds
verwarder maken. Van het huidige
stelsel zijn wij in geenen deele cri-
tieklooze voorstanders. Maar zoo
lang het bestaat, en zijn wetten
gelden, doet men verkeerd, deze
krachteloos te maken door maat
regelen als waarvan hier sprake is.
Welke andere mogelijkheden er
dan in Zeeland zijn?
Wij hadden daarover juist een
onderhoud met den tuinbouwcon-
sulent in Zeeland, en dezer dagen
kan men het resultaat daarvan uit
voerig beschreven vinden in het
weekblad Ons Zeeland. Ir. van der
Plassche dringt ten eerste aan op
meerdere intensiveering van land
en tuinbouw, in plaats van uitbrei
ding der productie. .Hij toont aan,
dat er voor den tuinbouw, speciaal
voor de groot-fruitproducten zeker
een goede toekomst is weggelegd.
Dat er momenteel en op slag geen
ander artikel te vinden is, dat de
suikerbiet geheel kan vervangen,
spreekt vanzelf. Ware dit zoo, dan
zou men ook niet van een nood
toestand kunnen spreken. En gaat
dit verlangen menschelijkerwijze
dan ook niet te ver? Niemand heeft
het recht te eischen, dat we op slag
zoo van koers zouden kunnen ver
anderen, dat de uitkomst bij het
oude bleef. Samenvattende achten
wij het opdrijven van den suiker
prijs een economisch ongezond en
onverantwoordelijk beginsel. Theo
retisch geschoolde crisis-oplossers
mogen zich warm loopen op maat
regelen, welke momenteel misschien
de landbouwers even helpen, maar
waarin wij niet meer kunnen zien
dan hulpverleening met een politie-
ken onder- en achtergrond.
Men stare zich niet blind op het
heden, maar houde voor oogen, dat
de toekomst ons voor het heden
aansprakelijk zal stellen. En resu-
meerende vestigen wij er nog eens
te meer de aandacht op, dat wij
momenteel niet den boeren dezen
steun misgunnen, maar dat wij de
ze op een andere, meer verant
woorde wijze geholpen zouden wil
len zien, en dat wij alleen waar
schuwen tegen optimistische ver
wachtingen, die o.i. niet bestaan,
en alleen een economische cata
strophe tot gevolg kunnen hebben,
(discussie gesloten, Redactie.)
Richtingen
in de Ned. Herv. Kerk.
Een volgende richting die genoemd
werd, is de Vrijzinnige. Vooraf moet
opgemerkt worden, dat deze Ker
kelijke richting volstrekt niet ver
ward mag worden met een Vrijzin
nige richting op politiek gebied. Li
beraal en Vrijzinnig Democratisch
is iets anders dan Kerkelijk Vrij
zinnig. Iemand kan op Kerkelijk
terrein Vrijzinnig zijn, en politiek
bijv. Sociaal-Democraat, zooals het
ook voor kan komen, dat iemand
Kerkelijk orthodox is, en meent op
politiek gebied rood te moeten zijn.
En het kan ook weer heel goed
dat een Kerkelijke Vrijzinnige in
derdaad Liberaal op politiek terrein
denkt te moeten zijn, dit zijn
vragen die in deze stukjes niet aan
de orde zijn, maar waarop wel e-
ven mag gewezen worden. Het is
een van de verkeerde opvattingen,
die ook op Noord-Beveland bestaan,
dat Kerkelijk Christendom zich moet
binden aan bepaalde politieke par
tijen.
We spreken over de Vrijzinnige
richting dus op Kerkelijk terrein.
Binnen de Ned. Herv. Kerk bestaat
de vereeniging van Vrijzinnige Her
vormden in Nederland. Dit is „een
vereeniging van hen, die willen sa
menwerken om in deze Kerk het
Vrijzinnig element te handhaven en
te versterken. Zij streeft naar een
aaneensluiting der leden in plaatse
lijke afdeelingen, vooral daar waar
vanwege de Kerk het Godsdienstig
leven geen leiding ontvangt in Vrij
zinnigen geest; naar aaneensluiting
van plaatselijke afdeelingen, Kerke
lijke gemeenten en verspreide le
den in provinciale vereenigingen."
(van Alphen, Kerk. Handboek 1934.)
Nu is het moeilijk om een om
schrijving te geven van deze rich-
OPENBARE VERGADERING op Dinsdag 6
Februari a.s. in het Gymnastieklokaal te Wis-
senkerke.
Onderwerp:
Spreker de heer J. J. PLANTSOEN.
Aanvang 's avonds 7 uur.
Gelegedheid tot het stellen van vragen.
leder welkom. Vrij entree.
