NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
No. 1808
Zaterdag 3 Februari 1934
40e Jaargang.
DRUK EN UITGAVE A. G. M. MARKUSSE TE WISSENKERKE - TELEFOON No. 10
boven aan".
INGEZONDEN STUKKEN
Prijs der Advertentiën: van 1 tot 5 regels 50
cent, iedere regel meer 10 cent. Bij abon
nement aanzienlijke korting. Familieberichten
en daarop betrekking hebbende dankbetuigingen
van 1 tot 6 regels 75 cent, iedere regel meer
- 12'/2 cent.
Abonnementsprijs f 1.— per jaar bij vooruit
betaling. Franco per post f2.25 per jaar.
Toezending advertentiën tot Vrijdagmorgen
8 uur (wettelijken tijd). Oplaag 1800 ex.
Brieng is medicien mee uut stad, zegt
U tegen de vrachtrijder.
Waarom zegt U er niet bij:
„Uit de Goessche Apotheek"??
Voorstad 11. Telef. 499.
De apotheek garandeerd U betrouw
baarheid. Hoedt U voor kwakzalverij!
(Buiten verantwoordelijkheid
van de Redactie.)
IETS OVER HET DANSEN!
Verschrikkelijk mooi is het leven,
vooral voor ons, jóngemenschen.
Wij bezitten de jeugd nog, on
schuldig, onaangetast, nog rein, nog
teerté teer voor deze
huidige samenleving.
Allen ondervinden we het leven
door deze tijdsomstandigheden zoo
het óók zijn kan, alléén verschrik
kelijk.
Wij menschen moeten nu een
maal het leven beschouwen als on
herroepelijk, grenzeloos wijd, of
grenzeloos nauw.
Er zijn redenen voor, ja, ook:
schijnredenen. Is de tijd dan nu zóó
donker, zóó verschrikkelijk zóó erg?
Wie heeft daar de moed om te
schertsen? Ach, laten we vroolijk
zijn, en lachen om pijn en vreugde,
maar laten we asjeblieft niet
denken 1
Ook niet dieper doordringen in
het bewustzijn een menschen-kind-
te wezen.
Vooral wij jóngemenschen be
grijpen het leven tóch niet; en
waarom zullen wij het zoeken Het
leven zal ons wel vinden, en later,
heel diep later, als we stokoud zijn
geworden, en we bezitten nog kracht
dan, zullen we het leven
beoordeelen
De een heeft een eenzame tocht
in het leven, de ander vol afwis
seling.
De eene mensch verzinkt in het
diepste dal, absoluut kwijt, de an
der beklimt de grootste bergtop van
menschelijke verwachtingen, onver
wachts, maar hij is er!
Maar goed, wij leven, al zijn er
thans ook duizenden als werklooze
automaten levende.
Zij hebben geen koerslijn, en vin
den alleen wat troost in een pakje
shag en wat vloeitjes.
Maar ook zij léven! Ook hun
vrouw en kinderen. En nog dren
telen ze om de onderste sport van
de maatschappelijke ladder. Maar
ze kunnen tóch niet verder klim
men dan ze nu zijn: het stempel-
bureau
o—
Laten we enkele dingen verder
beschouwen. Ons plat eilandje biedt,
door omstandigheden voor ons, jon
ge menschen, niét veel variatie. We
moeten dikwijls wachten, op een
hoek of een kant hangende, tot er
eens wat afwisseling komt. En dit
verschijnt! Bijv. op „Christelijke"
feestdagen, en op onze twee ker
missen.
Het dansen is de meest gewilde
ontspanning. Ook hier stuiptrekt het
bezeten menschelijk instinct!
Het zoo populaire dansen is ons
lief geworden, al is het een magisch
liefdesverschijnsel.
Daarom trokken, en trekken nog
altijd velen van hun huiselijke haard
weg op die dagen, om van het
dansen te genieten.
Maar komen wij bij dergelij
ke ontspanningsmomenten bij el
kaar om simpele zuivere redenen,
om te dansen
Neen, de praktijk is ook hier
nuchterder! De een gaat suggestief
omdat de ander gaat, omdat er
nog borrels zijn, omdat er lol ge
maakt wordt.
Want bezie de dansresultaten 1
De een heeft te veel geborreld,
een ander gaat bezweet op een hek
je wat luchten, paartjes, pril jong
nog, dwalen verdacht heen
Er zijn ook menschen, die door
dat al verdienen, zooals: caféhou
ders, bierbrouwersen jeneverstokers.
Zij slaan een slaatje in het laadje,
door de roes van Jan en Kaatje.
Maar vele huismoeders tobben
weken, om de bres die hun kinde
ren hen bezorgden in de financi-
eele situatie, te stoppen.
Zoo zijn er gelukkig machten,
ook op ons eiland, die dergelijke
dingen tegengaan, positief tegengaan.
Maar als men iemand iets ont
neemt, vooral een massa, moet men
iets anders, (in de meeste gevallen
iets béters) in de plaats geven.
Dit is zeker niet voldoende het
geval geweest. Daarom begrijpt het
publiek, ook van Noord-Beveland,
de bedoeling verkeerd, en danst
men nóg!
De ernst der tijd is nog niet vol
doende ernstig, en wij?
Wij zullen niet denkenook daar
om niet begrijpen, vooral wij jón
gemenschen niet. Wij zijn nog te
teerte groen 1! Teveel
zijdig bot.
o—
Om het dansen, zooals wij in de
café's dansen even onder de loupe
te brengen, moet men een werkje
van A. M. de Jong inzien, „Zwerf
tochten door de Jordaan van Am
sterdam bij nacht". Het zou abso
luut hetNrd.-Bevelands Nieuwsblad
ontsieren, zoo wij het weergaven
als het hier beschreven wordt, en is!
De sexueele chaos, die stiekum
in de onderste lagen van deze we
reld leeft, en bloeit!, verloochend
ook nimmer zijn wezen in het on
smakelijk dansen, zoo we ook hier
op Nrd.-Beveland dansen.
De algemeene ontwikkeling, die
vooral wij blanken bespoedigden,
heeft zijn geraffineerdheid als par
fum in een fleschje gereed, om, zoo
het noodig is dadelijk bij de hand
te hebben
En dan willen wij Christelijke
menschen zijn! Gaat de jeugd van
Nrd -Beveland na, en vraagt hen,
welke herinneringen ze nu van dit
voorbije Kerstfeest weer hebben o-
vergehouden. De uitslag is droevig
velen hebben gedanst, geborreld,
gekaart. Een pint bier heeft meer
energie, dan de heilige vredige oo-
genblikken van het Kerstfeest.
Want wij zullen niét denken!
Vele ouders hebben absoluut geen
macht over hun kinderen om ze
thuis te houden, om de dood een
voudige redenen, dat ze zélf óók
gaan! Maar ieder doet wat hij wil
jammer, als men iets wil en niet
kan, heeft men anderen noodig
En juist, omdat wij proletariërs het
éérst lijden door de crisis, moeten
we op die dagen zoomaar niet vele
dingen klakkeloos overboord gooien.
Want: de toekomst is beslist niet
bemoedigend! Laten we eindelijk
eens willen begrijpen, wat het le
ven van ons eischtopoffering voor
elkander.
o—
Nu zal misschien de nuchtere
vraag opdoemen: hoe kunnen wij
hier in Nrd.-Beveland dansen in
de vrije natuur?
Ja, dan moeten we eerst eens in
de lente, zomer of voor- herfst de
moeite getroosten, om schoolkinde
ren te bestudeeren.
Die geven aan ons, eigenwijze
menschen weer een voorbeeld.
Zoo zelfs zit de natuurlijke echt
heid in hun spel geweven, dat ve
le oudere menschen nog even stil
blijven staan, en mee genieten.
Hun spelletjes, waar ook nu en
dan het dansen in voorkomt, zijn
eenig, roepen herinneringen op uit
de voorbije schooljaren.
Zoo wij allen inzagen, dat wij
moeten dansen, maar in de vrije
natuur, absoluut beter wilden, en
degenen die ook op Nrd.-Beveland
een zeker dansen tegen gingen, mee
hielpen, dan waren we al een eind
in de goede richting.
Wat meer geestelijke ontwikke
ling onder de jeugd, zou voor het
star conservatief begrip van de oer-
echte Nrd.-Bevelander een reus
achtig geneesmiddel zijn! Maar er
moet noodzakelijk aangevat wor
den!! Ook hier geldt: Nrd.-Beve
land los uit zijn isolatie. Het is niet
ónmogelijk, dat er jeugdgroepen ont
staan, werkende voor het een of
ander ideaal.
Zoo ontstond er meer contact met
de buitenwereld, de ondervinding
zou ons leeren, dat we nog altijd
een massa hebben gemist.
Maar laten we niet naar bals en
dansavonden trekken, waar Tuber-
cen de poriën binnen kunnen slui
pen, en zoo onze verdere levens
weg zal zijn binnen de muren van
een kliniek.
We moeten ons aangaande ro
mantiek beheerschen, één worden
met het geheel, de natuur.
Er is voor een jongmensch nog
een massa te ontdekken in dit nuch
tere leven, zoo worden we sterk,
geestelijk en lichamelijk.
Maar onze ontdekkingstocht door
deze planetische wildernis moeten
we niet hopeloos afsnijden, door
een paar onzinnige uren, de
gezondheid niet in de waagschaal
stellen door eens fijn uit te dansen
in cafe sfeer, waar we onze ziel
maar besmeuren, door onze eigen
waarde (vooral meisjes!) te ver
smijten, ten grabbel voor een ieder.
Nog enkele regels:
De romantiek in 't nagebootste dan
sen, 't is bewezeneen klucht te
zijn, in veel bedrijven, vol van zin
nelijk bedrog. We betalen tol op
deze wereld met ons berouw; ook
wel diegeen: die zich van's werelds
lusten wil genezen. En, and're
wegen kiest, zonder romantieke waan
in 's werelds nuchterheid, welk ons
iaat vreezen: dat elkeen als enke
ling zijn eigen pad moet gaan
maar veler onzer door het leven
zullen wezen: wrakken, die men
ontredderd, zwaar belaan, eens in
een paradijs hun schulden voor zal
lezen.
KORTGENE. PIET NOORDHOEK.
Wij hebben bovenstaand inge
zonden „stukje opgenomen na
dat wij het zeker meer dan de
helft ingekort hebben. Hoewel wij
persoonlijk het schrijven op enkele
punten wel wat overdreven achten
kunnen wij ons met de gedachten-
gang van dhr N. vereenigen, n.l.
bij een verbod iets beters in de
plaats stellen. Het kwaad, in dit
geval het dansen, keert men met
een verbod niet, tenzij het overal
verboden werd. Zoo ver is het nog
niet, gelukkig.
Nu nog één verzoek. Waarde
aanstaande inzenders van ingezon
den stukjes. Maak het zoo beknopt
mogelijk, want het is ondoenlijk
geregeld honderden regels plaats
ruimte daarvoor beschikbaar te
stellen.
REDACTIE.
Nog eens: de bietensteun.
Twee lezers van ons blad zijn
met kracht te velde getrokken te
gen ons artikeltje betreffende den
bietensteun.
We missen de plaatsruimte, bei
de ingezonden stukken hier volle
dig te plaatsen, maar waar de ge-
