was het verkrijgen van een goed camera-effect. We waren hierdoor in de
gelegenheid een camera op de plaats van den hoofdportier te plaatsen, waar
door de toeschouwer, evenals de portier, de geheele hal gemakkelijk kan
overzien.
De meeste decors staan de camera slechts een gezichtshoek van minder dan
180 graden toe, maar in dit geval was deze een volle 360 graden. Een camera
volgde een persoon door de geheele hal van de draaideur tot de lift. Eea
ander voordeel van het ronde model is, dat de camera zich vlug van een
persoon of groep naar een ander kan wenden, daar de afstanden vrijwel
gelijk zijn, voortdurend scherp is ingesteld. Vooral waar de handeling ia
de hal zich rond den lessenaar concentreert.
We hebben den ronden vorm vastgehouden in het geheele gebouw, niet
alleen om in overeenstemming met de hal te blijven, maar ook wegens de
fotografische effecten.
Hoewel het hotel, dat we ontworpen hebben, chic is, hebben we overdreven
luxe vermeden; het is indrukwekkend, maar niet overweldigend. Wat wij
gebouwd hebben is een comfortabel modern hotel. De brievenbussen dragen
een luchtdienst-insigne, het telegraafkantoor in de hal adverteert draadlooze
verbinding met de schepen op zee, het geheel maakt den indruk v.an een
cosmopolitisch hotel, waar menschen uit alle deelen der wereld tijdelijk
verblijf nemen.
Menschen komen en menschen "gaan. Niemand blijft lang. Vicki Baum
schreef in haar boek: ,,Er zijn honderd deuren op iederen gang en niemand
kent zijn buurman." Dat is het gevoel, wat we gepoogd hebben uit te drukken.
WAT DE PERS ZEGT VAN DE FILM „MENSCHEN IN 'T HOTEL".
Nieuwe Rotterdamsche Courautt
Als men alles zoo over
denkt, kan men toch niet ver
geten, dat dit een film is, die
boeit. Er is immers: afwisse
ling. Het boek, het scenario
dwingt tot film. Zij dwingen
de camera tot voortdurende
bewegelijkheid. De dingen
gaan zoo snel en gelijktijdig,
dat men niet lang kan blijven
staan. Men kan maar brok
stukken hooren, flitsen zien.
Verder, verder moet de ca
mera alweer, want het be
langrijke gebeurt altijd ergens
anders. De camera luistert te
veel, zij ziet te weinig, dat is
waar. Zij heeft het zoo vol-
handig met de menschen in
het hotel, dat zij van het hotel
zelf te weinig merkt. Men
voelt het, als de telefoon op
de kamer van von Gaigern
gaat, en er even een „requi-
siet" meespeelt, de hond die
den kop opsteekt. Maar Goul-
ding heeft geen tijd gehad, om
meer dergelijke dingen te
zien. Hij moet het van spel
en tekst en de vaart van Joon Grcrwford
