lange scènes waarop ingewikkelde bewegingen van de camera's te pas kwamen,
werden vlot opgenomen. Ik geloof niet, dat de verfilming van „Menschen in
't Hotel" een revolutie in het verdeelen van de rollen beteekende, daar
slechts zeer weinig films een dergelijke rolverdeeling waard zijn.
Vicki Baum over haar werk.
Menschen, die zij gekend heeft, interessante typen, die zij op straat ziet,
krantenberichten, kortom het heele leven, dat langs haar passeert, inspireert
de bekende Duitsche schrijfster Vicki Baum.
„Hoe lang hebt U noodig gehad om „Menschen in 't Hotel" te schrijven?"
vroeg iemand haar onlangs.
„Dat vraagt iedereen", antwoordde zij. „Over het schrijven heb ik niet lang
gedaan, slechts veertig dagen, maar de typen en den draad van de handeling
had ik al meer dan zeven jaar in mijn gedachten. Dat is altijd mijn manier
van werken, ik laat het gegeven langen tijd in mijn gedachten bezinken, maar
als ik eenmaal begonnen ben met het uitwerken, word ik ongeduldig en
wil het manuscript zoo spoedig mogelijk gereed zien. Zoodra ik ga schrijven,
sluit ik me op en werk dag en nacht door tot het klaar is. Misschien is dit
niet de goede methode, maar het is de eenige manier, waarop ik het kan doen.
Ik moet al mijn krachten inspannen om mijn wetk zoo goed mogelijk te maken.
Na twee uur 's nacht, als mijn hart begint te kloppen van vermoeidheid,
schrijf ik de beste hoofdstukken.
„Voor ik naar Amerika ging,
had ik nooit Engelsch gespro
ken", vertelde Vicki Baum, „en
ik was pas zeven maanden in
de Vereenigde Staten, toen ik
met Edmund Goulding begon
aan de filmbewerking van
„Menschen in 't Hotel". Zoo
doende is mijn Engelsch eigen
lijk een soort Hollywood-Ame-
rikaansch. Een Engelsche, die
ik een tijdje later ontmoette,
kon haar lachen niet be
dwingen, toen ik voortdurend
allerlei, in haar ooren onge
wone uitdrukkingen gebruikte."
Over het vinden der typen
vertelde zij:
Kringelein is een type van
een kantoorbediende, dat ik 2
maal beschreven heb. Flamm-
chen, de steno-typiste, werkte
eens voor mij, toen ik eens 'n
nacht in 'n hotel te Dresden
doorbracht.
Wat betreft Prey sing en de
samenloop van omstandighe
den, die leidden tot den moord
op baron Von Gaigern, dit
idee kreeg ik door een kran
tenbericht, waarin ongeveer hetzelfde beschreven werd. Het idee voor de
danseres Grusinskaya kreeg ik toen ik een van Pavlowa's laatste opvoeringen
zag. Het was zoo aandoenlijk!"
John Barrymore
