VAN DE PROVINCIALE ZEEOWSCHE& MIDDELBURGSCHE COURANT&COESCHE COURANT
predicate
VLAAMSCHE KRONIJK
SCHAKEN
Él
iP
lipiU
S
i
i
4
'1
A
jPf
iüè
j§§
ÏJ8 fe
Éli
m
ZATERDAG
20 April 1940
KORTE
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii
WINST EN RUST.
Psalm 63 noemt deze wereld een
land, dor en mat, zonder water. Ik
moet tot mijn troost erkennen, dat dit
zoo is. Waar ik zie, waar ik zie,
herken ik het dorre en matte van
winst en rust. Onze oogen worden
heden geopend om de woestijn te zien.
Door dezen oorlog wordt het ware
aangezicht van de aarde ontdekt. Dit
is geen tijdelijke krankzinnigheid. Dit
is wezen. Is er een oorlogsdoel dat
hooger reikt dan winst en rust? Alle
energie, alle prachtige energie, welk
groot doel heeft zij? Ik wandel ont
daan tusschen uitloopende hoornen,
parende dieren, werkende 'menschen,
stampende machines, gonzende tur
bines, glanzende motoren, waterklie-
vende schepen, blinkende vliegtuigen,
dreunende fabrieken, denkende hoof
den, gladde, schoone woorden.
Energie, o prachtige energietot
het behalen van winst en rust. Ik
waad door een woestijn van klein
eigenbelang en klein zelfbehoud, van
kleinen strijd en kleine zelfhandha
ving, een land, dor en mat, zonder
water, zonder fonteinen die springen,
hoog, hooger dan winst en rust. En ik
durf niet meer te hopen op ergens een
verborgen spleet, waar dan toch nog
een springbron zou zijn. 'Het hoogste
en diepste dezer wereld is derven,
ledig zijn, dorsten. En dat is er, God
dank.
Er gaat heden een vreemd dorsten
door de wereld, een dorsten naar hoo
ger en verder dan winst en rust. De
menschen die dat in zich krijgen,
moeten een Bijbel voor zich nemen en
er aanvaardend in gaan lezen. Dat is
de eenige troost, dat is de laatste,
zeer levende hoop: Er is dan een fon
tein, die springt, hoog, hooger, tot
voorbij winst en rust, waar het eeuwi
ge leven is. Want God heeft de we
reld aangeraakt. Er is een bron met
levend waterwie daarvan drinkt zal
nimmermeer dorsten.
Psalm 63 noemt deze wereld een
land, dor en mat, zonder water. Ik
heb tot mijn troost moeten ontdekken,
'dat dit zoo is, opdat ik Gods fontei
nen vinden zou.
F.
ZEEUWSCHE KRONIEK
DS. BERNARUUS SMYTEGELT,
geboren te Goes 2.0 Aug. 1665,
overleden te Middelburg 6 Mei 1738.
- 'i:
Niettegenstaande bovengenoemde predi
kant reeds twee eeuwen geleden is overle
den, is zijn naam bij zeer velen, zoowel in
de stad als op het platteland nog niet ver
geten. Zijn preken worden door sommigen
nog met bijzondere voorliefde gelezen.
Daar ds. B. Smytegelt (spreek uit Smie-
tegelt) in verschillende opzichten boven de
predikanten van zijn tijd uitstak, willen wtf
het een en ander uit zijn leven meedeelen.
De familie Smytegelt kwam oorspronke
lijk uit T h o 1 e n. Hier was in 1536 Cor
nells Jacobs z. Smytegel't
burgemeester der stad. Ongeveer in het
midden der 17de eeuw waren er twee
broers, Piet er Smytegelt
Marinus Smytegelt. De eerste
is van 1680 tot 1701 predikant te M i d-
d e 1 b u r g geweest. Hij is dus niet degene,
waarover wij in dit artikel zullen schrijven.
De andere was boekverkooper te G o e s
en was gehuwd met Anna L a m -
b r e c h t s e n, die een zeer ontwikkelde
vrouw moet geweest zijn.
Hun tweede zoon was Be r nardus,
geboren den 20 Mei 1665. Reeds voor zijn
geboorte was het de bede van zijn moeder,
dat haar kind, zoo het een jongen was, pre
dikant zou. worden. Haar bede is meer dan
vervuld geworden, niet alleen omdat de be
stemming om predikant te worden met de
neiging van den opgroeienden jongeling vol
komen overeenkwam, maar ook omdat haar
zoon een prediker is geworden met bijzon
dere gaven. Alzoo was Bernardus Smyte
gelt ook in letterlijken zin voor het predik
ambt in de wieg gelegd.
Toen hij de Latijnsche school te Goes met
gunstig gevolg had doorloopen, ging hij in
1683 dus op 18-jarigen leeftijd als student
in de godgeleerdheid naar de hoógeschool
te Utrecht.
flier onderscheidde hü zich door vlijt en
schranderheid. Tijdens zijn academische stu
die-heeft hij geen enkele les verzuimd, Be
strafte hij reeds als knaap zijn kameraden,
als deze iets deden, dat niet goed was, als
student had hij ook een grooten invloed op
zijn süudiemakkers.
Met glans voleindigde hij zijn studiën en
werd in 1687 proponent bij de classis van
Zuid-Beveland. Het duurde echter nog twee
jaar eer hij beroepen werd. Eerst in 16S9
werd hij predikant teBorssele.
Daar de stad Goes destijds het ambacht
Borssele in bezit had, (zij had in 1616 de
overstroomde gronden op haar kosten doen
herdijken) en als zoodanig groote mede
zeggingschap had bij het beroepen van een
predikant, zal dit laatste ook wel van in
vloed geweest zijn om een stadgenoot te be
roepen.
De Hervormde gemeente te Borssele
had echter toen nog geen kerkgebouw. In
een gedeelte van het parochiehuis werd
godsdienstoefening gehouden.
Reeds spoedig trok de jonge predikant
SCHETSEN VAN D'OEVE
ZÜRREGE,
In de weken da' Keetje van de vloer
was, zag ze d'r 'uus-'omven glad van een
andere kant. Degene, die a ergenst te mid
den in zit en overoal an mee-'elpt ziet in
de regel oalles nog zö góed nie, as een an
der, die a op een afstandje de boel staet
£tn te schouwen.
Verve'le dee' ze d'r eigen nie. Ze was
'êele daegen vol gedachten. En nie van de
plezieregste. Pietje kwam oallen aehemir-
reg een ollef uurtje bie de bestie zitte, lan
ger ze ok gin tied, dat kind. 's Zitterdags-
aevens ze tegen d'r moeder verteld wat
a Krina zö-a' öp-'ehaelen uut den ouwen
tied: van d'r grottemoeder en d'r moe Koe-
ba en d'r voader's nom Lieven.
Keetje die ménsen ok oal nog 'ekend,
mae' omgank ze der nooit mie 'ehad, dus
ze kwaeme nóóit in d'r gedachten.
As ze over vroeger docht, dan zag ze in
d'r eigen ,,'t Eiland": de 'oeve en den böo-
gerd en 't 'of en de beesten. Gin dag gieng
der agauw verbie dé' ze nie 't êen of 't are
vertelden tegen Pie over bie ulder tuus.
D'r fermielje, dat was van Pietje net zö
nae as van 'eur, mae' dan één graad vadder.
Mee dat gekwebbel van Krina kreeg ze der
voe de êeste kêer van d'r leven erg in, da'
Pietje Prume en Lieven van de Wêel ok
eige fermielje waere van 'eur guus. En voe
Merien: zien tuus en zien bloedeige nae-
bestaenden. De ménsen waere uut den tied,
maer anders zouwe 'eur guus zö noe en
dan is nae' d'r grottemoeder toe motte en
nieuwejaer motte gae' wense nae d'r voa
der's nom Lieven. Oalle joden!
Ze kon soms zö 'n erremoedeg gevoel
kriege, ze dae' lank over ligge prakke-
zeeren Eur moeder toch glad een ander
leven 'ehad: 'êel wat pleziereger en vee'
makkelikker. Twi meiden toet d'r voldoen
en laeter oltied twi of drie groote dochters.
Een gröot, gezelleg 'uus-'ouwen en toch 's
mirregs bietieds klaer.
Vee' anlöop van ménsen die a d'r voader
moste spreke; van den êenen 'oorden je dit
en den aren vertelden dat. Ze docht: „wat
ik eigeluk oal die jaeren 'ier an m'n léven
'ehad? Eêle daegen slave onder de koeien.
Toen a Pie nog nie van schole was: 'êele
daegen moederziele allêéneg. En wat voe
leven staet dat kind te wachten? Wat ei ze
noe?
Oe lank za ik .'ier nog motte ligge?"
Ze sprak die gedachten nie uut vanselft.
Tegen wien zou ze 't motte dóen Eii
oallen ochendtied lag ze te luusteren en
'öorden ze 't zelfde relletje: stommel-stom
mel, Merien der uut; „Pie, 't is tied '6or!"
rammel-de-rienkel de veinsters open; „tjoe-
oek, Ijoe-oek!" Dan-'öorden ze dat kind uut
bédde klumme, d'r goed an _doe-e en nae'
buten gae: waeter pitte en a dat op 't stel
stieng vrom komme om d'r bédde of te
trokken. Eventjes zei ze dan goeiemorrege
tegen d'r moeder, maer om te praten ze
gin tied en gin zin ok, 'öor; ze zag oltied
nog wit van de vaeke.
In de twidde weke, toen Krina dat
vanselft over 'êel 't durp 'ebrocht, liet
de Surreksêese bure vraege 'oe a 't gieng
en ofdat er gin belet was dien achemirreg.
Ze kwam en één van d'r êeste vraegen was:
„wat zeit den dokter der van?" „Een dok
ter? Daer 'k nog glad nie over 'edocht",
zei Keetje. „Voe' 't schot in je rik 'oef je
toch gin dokter te 'aelen? Dat za' wee' wè'
betere, 'öor. 't Is uut z'n eigen 'ekomme,
dan mot 't mae' uut z'n eigen wiggae' ok".
Mae' maehteg, dae' sloeg die d'r anden van
tegaere. „Gin dokter? Mae' buu-vrouwe noe
toch! Jc rikkestringe; 't is 't gevaerlikste
dat a ter is". Pietje begust a groote öogen
te trokken, 't Was mae' góed dé' ze der nie
langer bie kust bluve. De buuvvrouwe von'
dat ok beter; dan kuste zulder is meer
vrie-uut prate. Nie da' Keetje klaegden,
'öor; die zei nie vee. Het was juust de an
dere, die a d'r gemoed is luchtten.
„Je 'oeft der me niks van te vertellen,
méns. Ze bin oallemaele eender. Mae' neemt
een goeie raed van m'n an buu'-vrouwe:
zurgt êest voo' j'n eige; een ander doet het
nie. Ik noe in gin twêe jaer m'n femieljë
'ezie, maer as ik praete van der nae toe te
gaen, trekt 'n een lêeluk gezicht. Mae' dae'
neem ik gêen notisie van. Ik zegge vanmid-
deg tegen z'n: „ik mö' twêe-'onderd gulden
„Twee-'onderd gulden?" zeit 'n, ,,wae'
mot je die voo' Ik zegge: „om klêeren
te köopen. Ik gae kommende weeke nae'
Surreksêe-e en ik wil nie bie m'n femielje
komme mee m'n mantel en jurk en 'öed van
twêe jaer gelee; dat doe 'k nie".
Eenmael an de gank om d'r 'arte uut te
storten, kwam der nog vee' mêer los. Ze
verlangden zövee nae d'r land en nae den
omgank mee d'r vrienden en bekenden.
Oal d'r vrien'-schap en voorkommend-'eid
baatten ze 'ier niks. As ze de ménsen ver
zocht, dan kwamme ze en ze waere vrien-
delik en wel; bie 't naer 'uus gaen 's aevens
zei-e ze: „je bin bedankt voe de vrien'-
schap", en voe' de rest bleve ze, net as de
slekken, ieder in z'n eigen 'uus zitte. Ze
voelden d'r eigen 'ier, nae oal die jaeren,
no.g net zö vreemd as den êesten dag.
„Ja", zei Keetje, een bitje verlege,, „maer
ik bin zelft net eender, 'öor; ik "bin ok
liefst mae' tuus. Eêns in 't jaer gae 'k nae'
Stad, Dunderdags van de Goesse mart; mee
de guus. En dan bin 'k van 'êelen dag zö
blie-e nie, as 's aevens a 'k wee over den
durpel stappe. Je bin' toch nie makkelikker
Smytegelt de aandacht en werd hij een ge
zien prediker. Na drie jaar, dus in 1692,
werd hü naar zijn geboortestad Goes beroe
pen. Hier kreeg hij een zeldzamen bijval.
Hoewel hij nog betrekkelijk jong was, toon
de hü een man te zyn vah moed en karak
ter. Tydens 2ajn standplaats te Goes was de
stad in rep en roer. De vroedschap, met
burgemeester Adolf van Westerwijk aan
het hoofd, had zich verzet tegen den stad
houder Willem III. .Zü had zelfs geweigerd
krygsvolk in de stad toe te laten. De stad
houder veranderde de vroedschap en liet
de deuren van de poorten der stad wegne
men. De schuldigen werden uit Zeeland en
Holland verbannen. Burgemeester Van
Westerwük werd zelfs ter dood veroordeeld.
Ofschoon de predikant Smytegelt geen
geestverwant was van. den gewézen burge
meester, zocht hü hem menigmaal in de ge
vangenis op. Ook bepleitte hij bp den stad
houder de belangen van Van Westerwijk
met het gevolg, dat.de doodstraf veranderd
werd in gevangenisstraf. In 1697 kreeg Van
•Westerwijk zelfs toestemming om in Ber
gen op Zoom te wónen. Na den dood van
Willem III in 1702 keerde hij naar Goes
terug en werd hiér spoedig in zijn eer her
steld.
Niet lang was ds. Smylegelt in zpn va
derstad werkzaam.
Toen ds. Joh. Thilenus, die het hoofd was
der Voetiarien. te Middelburg, zün einde
voelde naderen, sprak hij den wensch uit,
dat ds. Smytegelt van Goes zijn opvolger
zou worden. Zijn wensch is vervuld gewor
den. Op 16 Januari 1695 werd de Goesehe
prediker te Middelburg bevestigd
door zün oom ds. P. Smytegelt, die aldaar
ook predikant was. Nu kon hij zijn groote
werkkracht toonen. Mede door den roem,
die van hem uitging, werd hp tweemaal
naar Rotterdam en eens naar Utrecht be
roepen. Zün liefde tot de Middelburgsche ge
meente was echter zóó groot., dat hij haar
niet kon verlaten. Maar ook zün talrijke
volgelingen konden geen afstand van hem
doen. Zü begonnen te jammeren, toen er
vrees was, dat zp hem zouden moeten mis
sen.
Ds. B. Smytegelt is nooit gehuwd geweest.
Hij woonde a an de Heerengracht, welke
voor de laatste uitbreiding der stad een deel
van den Singel was en lang nog alzoo werd
genoemd.
Toen hij meer op leeftijd was gekomen,
werd hp vaak aangeduid als ,.de oude aan
den Singel".
Langen tijd bleef hp krachtig van gestel,
zoodat hp' de Middelburgsche gemeente vele
jaren heeft mogen dienen. Eindelpk kwa
men ook bij hem de gebreken van den
ouderdom. Een pijnlüke kwaal bemoeilpkte
hem ten laatste het prediken. Toch bleef hij
volhouden, zoolang hij kon. In 1735, dus op
70-jarigen leeftijd, was di\t genoodzaakt zijn'
emeritaat te nemen. Hp heeft daarna nog
4 jaar geleefd. Vele pijnen verzwakten zijn
lichaam. Zün lpden droeg hij met groote
berusting, 2oodat hij ook hierin anderen
tot een voorbeeld was.
Op 6 Mei 1739 overleed hij. Tot zijn le
venseinde toe heeft hij getuigenis afgelegd
van zün onwankelbaar geloof. Hij werd be
graven in de Oude of St. Pieterskerk, welke
stond aan het tegenwoordige Hofplein te
genover het rechtsgebouw en in 1834 is af
gebroken.
Daar de gestorvene in zün leven een vij
and was van eerbetoon, heeft, voor zoo ver
wp meenen te weten, ook geen zerk met
opschrift zpn graf gedekt.
Nooit is een predikant, vooral onder de
volksklasse zoo bemind geweest en heeft zulk
een grooten invloed gehad als ds. B. Smyte
gelt. Het ontbrak bü zpn dood dan ook niet
aan rouwklachten over:
„Den man, vol des geloofs, die op God
[vast vertrouwde
„En omtrent veertig jaar hier 's Heeren
[tempel bouwde".
(Nadruk verboden).
(Slot volgt).
B. -J. d. M.
tuus". „Oalles op z'n tied", zei de bure,
net zö baezeg, ofda' zie 't wè' voe' 't belas
ten „de klokke mot op z'n tied is op~
'ewonde worre, anders versuf je glad. As je
zö op je gemak gesteld bint, dat is volstrekt
gin deugd. Dan verzurg je jen eige nie mi',
je klêeren gae uut de mode, je kun nergens
over mee prate; je tel' nie mi' mee. Je kun'
net zö góed levend begrave weze".
„Daer is toch een spreuke", zei Keetje,
„van:
De beste huisvrouw, die bestaat,
Is zeker waar op marlet en straat,
Geen mensch van weet, geen
[mensch van praat".
„Weet je wien a die spreuke 'emaekt
eit?" vroeg Bure, ,,ku' je dat nie' begriepe?
Dat ligt er toch anders dumen dikke op.
Mae' ze zulle mien nie drille 'öor. Ik gae
nae Stad, en ik m'n portemenee in m'n
zak", en ze sloeg op die plekke, „en
ik verdze oallemaele".
Zö bizonder opbeurend kan 'k noe nie
zegge dé die verziete 'ewist D'r gedachten
waere nóg triesteger 'eworre. Dat was noe
en schatrieke boerinne, werke dee' ze nie,
niks as 't eten; een groote, mooie 'oeve,
maer een pleziereg leven was toch anders.
Nee-e, ze wou nog nie' ruile, rriae: wat voe
leven stae Pietje te wachten?
Eén goed gevolg d'r komste toch nog:
Pie net zö lank an-'ehouwe bie d'r voader,
toet dat 'n zei: „ik zou den dokter maer
is laete komme". Dat gaf toen Keetje een
gröot gevoel van verluchtege en voeroal een
dankbaer gevoel, dat er op de waereld wél
één was, die a voe d'r opkwam.
V. v. d. O-
LXH.
Antwerpen en Scandinavië.
De gebeurtenissen in het Noorden van
Europa zullen ongetwüfeld weer maar eens
een leelijke streep geven (de hoeveelste
sinds den oorlog?) door de rekening van
onze nationale haven Antwerpen.
De Scandinavische landen verzekerden
ons nog een afzetgebied van beteekenis, dat
ons alweer wordt afgenomen en wie weet
voor hoelang?
De Deensche en Noorsche schepen vorm
den een belangrijk deel van ons haven-ver
keer. Verschillende regelmatige lijnen had
den van Antwerpen een niet onbeteekenen-
de aanleghaven gemaakt; tientallen. Noor
sche en Deensche schepen brachten ons hun
ladingen en bij de uitvaart waren zij van
zeer groot belang voor onzen uitvoerhandel.
Men kan rekenen, dat de Scandinaafsche
schepen ons sedert 1 Januari van dit jaar
ongeveer 154.000 ton goederen hebben aan
gebracht, op een totaal invoercijfer van
1.190.000 ton.
Het aantal Deensche en Noorsche sche
pen, welke Antwerpen sinds begin 1940 aan
deed, bedraagt 82 op een totaal van 699
schepen. Dat geeft dus een percentage van
ongeveer 15
Van de 69 schepen, die op dit oogenblik
in onze haven liggen, zijn er 14 uit de meer
genoemde landen, die nu van hun basis zün
afgesneden en die hier wel den verderen
loop der gebeurtenissen zullen afwachten.
Bovendien zijn er 4 Estlandsche schepen, die
het Kattegat moeten doorvaren en die dus
ook wel hier zullen blijven liggen.
Antwerpen is dus niet alleen Scandinavië
kwijt, doch ook Baltische gewesten, Finland
inbegrepen en met welk laatste land juist
dezer dagen belangrijke besprekingen gaan
de waren.
De zakenrelaties, die onze handelshuizen
met de Scandinaafsche en Oostzeelanden
hadden, zijn ook totaal lam gesiagen.
De Noorsche en Deensche schepen, die
Antwerpen aandeden, waren meestal sche
pen van groote tonnenmaat. Het verlies van
dit verkeer zal natuurlijk voor onze haven
hoogst nadeelig zijn. Temeer dat men niet
goed weet, boe dit verbes aah scheeps-
ruimte vergoed te krijgen.
Men moet er natuurlijk op rekenen dat
de geheele handelsvloten van Noorwegen
en Denemarken vóór den neutralen han
del verloren zijn. Antwerpen niet alleen
maar ook Rotterdam en Amsterdam (hout-
aanvoer) zullen den terugslag er van on
dervinden.
Men kan zeggen, dat er in enkele dagen
een vloot van zoowat vüf millioen ton van
de neutrale vrachtenmarkt is verdwenen.
De Noorsche vloot alleen is meer dan vier
millioen ton groot, zis dus belangrijker
dan de Duitsche vloot zelf.
Een ander gevolg zal zün, dat de vrach
tenmarkt zal stijgen, dat de huur- en koop-
prijzen der schepen, voor zoover die nog
beschikbaar zün, in verschrikkelijke mate
de hoogte zullen ingaan. Er zullen nog
enkele oude Italiaansche en Grieksche sche
pen op de markt bbjven en die zullen dan
te koop zijn misschien tegen fabrieks
prijzen.
Voor Nederland is dat dan nog niet zoo
erg: Nederland bezit een p>rachtjge. sterke
nationale handelsvloot, maar België heeft
die niet. Wij hadden steeds een gebrek aan
handelsschepen, maar sinds den oorlog is
dat tekort wel zeer nijpend geworden. Men
moet zich maar niet afvragen wat er met
onze bevoorrading zal gaan gebeuren,
moesten er morgen nog één of twee landen
in den oorlog geraken.
In alle geval, als gevolg van het verlies
der twee Noordsohe handelsvloten zullen
onze uitvoerders hun ladingmogelijkheden
nog weer met 15 zien verminderen.
Voor wat onzen invoer betreft, zal de be
zetting van Denemarken en Noorwegen ons
den import van vele waren en grondstof
fen ontrooven. De Deensche schepen, die
Antwerpen aandeden, brachten ons groote
hoeveelheden bevroren vleesch. De Noor
sche schepen waren geladen met ijzererts,
droge en bewaarde visch en voornamelijk
houtpulp.
Hoe zal de Belgische industrie in liet bin
nenkort te verwachten gebrek aan yzer-
erts kunnen voorzien? Er is op 't oogenblik
wat voorraad, maar dat zal niet lang du
ren. Ook de aanvoer van houtpulp wordt
een ernstig waagstuk voor België.
En zooals het is voor deze waren, is het
voor alle andere. Alle verschepingen liggen
geblokkeerd: de Noordsche schepen, die
aan het inladen waren hebben dit werk
stilgelegd.
Nemen wij bü'v. nu bevoorradingsartike
len, zooals visch, en speciaal kookvisch,
waarvan Noorwegen om zoo te zeggen ons
geheele verbruik dekte.
Het nnjnengevaar in de Noordzee had
reeds in de laatste weken aan dezen invoer
een leelüken knak gegeven; men was juist
bezig daarin te voorzien door verzendingen
per spoor over Denemarken.
Wü zullen dus nog slechts op Nederland
kunnen rekenen om in ons eigen tekort te
voorzien.
De laatste zending visch uit het Noorden
is eergisteren nog in ons land aangekomen;
de toevoer za2 echter wel niet aanhouden,
aangezien de bezetter er zelf wel over zal
beschikken.
Onze reeds zoo erg geteisterde haven
krü'gt andermaal een knauw en zal dit de
laatste zün?
Hendrick de Vlamingb,
UIT DE MIDDELBURGSCHE
COURANT VAN VOOR 50 JAAR.
16c week 1890.
Door de arr. rechtbank te Tiel is, ter
vervulling van de vacature van kanton
rechter te Vianen, opgemaakt de navolgen
de alphabetische lijst van aanbeveling: Jhv.
mr. W. H. Hoeufft, kanlonrechter-plaats-
vanger te Vianen; mr. B. W. F. Kronen
berg, substituut-griffier bij de arr.-recht-
bank te Rotterdam en mr. W A. van Lidt
de Jeude, advocaat en procureur te Tiel.
Gekozen tot lid van de Eerste Kamer de
heer W. Merkelbach te Breda.
Te Vlissingen zijn in het geheel 2332 aan-
geslagenen in de HoofdelÜken Omslag met
'n totaal belastbaar inkomen van 2,101,300.
Slechts 9 personen zijn aangeslagen boven
5000; het hoogste bedrag is 14,200.
Bevoi'derd te Leiden tot doctor in de
rechtswetenschap met proefschrift partieel
appel de heer L. N. Roodenburg, geb. te
Dordrecht.
IJZENDIJKE
Abonnementen en Advertenttën voor dit
blad worden aangenomen door den Agent
G. C. BKVIN.
REDACTEUR: J. M. MULLIé,
Miiddeïbur g.
De eenige partij welke Vrijdag 13 April
op de Middelburgsche schaakclub werd ge
speeld, was die tusschen H. Strooband en
J. Scheltens. De heer Strooband won deze
partij. De heer Scheltens is thans uitge-
speelt, aantal punten 7. In groep I moeten
thans nog slechts gespeeld worden de par-
tijen Lavooydr. Snethlage en Strooband
De Baare.
In groep 2 moeten nog meer party'en woi'-
den gespeeld. Daar de officieele einddatum
van den winterwedstryd 17 Mei is, dienen
de achterbbjvers in deze groep thans regel
matig op te komen, ten einde hun partijen
af te spelen.
Onderstaande partij werd gespeeld in
groep I.
Wit: W. DE GRAAF.
Zwart: H. STROOBAND.
Spaanse h Vierpaardspel.'
1. e2e4 e7—e5 2. Pgl—f3 PgS—f6
3. Pblc3 PbSc6 4. Lfl—b5 Pc6—d4!
De zoogenaamde R.ubbinsteinvariant.
5. d2d3 vermoedelijk is 00 sterker.
5Pd4Xb5 6. Pc3xb5 d7—d6
7. Lel—g5 LfSe7 8j Pb5—c3 c7—cG
9. 0—0 0—0 10. Pc3e2 Pf6—h5
11. Lg5xe7 Dd8xe7 12. h2—h3 f7—f5
1.3. e4xf5 LcSxfS 14. g2—g4? Lf5—d7
Na 14Lg4: 15. hg: Tf3: 16. gh:
Dgot 17. Pg3 Tg3:t IS. fg: Dg:j had zwart
al remise.
15. Pe2g3 Ph5—f4 16. Kgl—h2 T£S—f7?
Hier kon zwart door 16Ph3: 17.
Kh.3: Lg4rf! IS. Kg4: DeGr de partij ineens
beslissen. Slaat wit bü de 18e zet niet op
g4 krijgt zwart het geofferde stuk terug en
is twee pionnen voor.
17. Pf3—gl De7li4 IS. f2—f3 TaS—f8
19. Ddlel? Dh4go? en hier was Ph3:
20. Ph3: Tf3: etc. te pi'obeeren.
20. Pg3e4 Dg5g6 21. Del—g3 h7—h6
22. Tfl—f2 Dg6—e6 23. Tal—fl b7—b6
24. a2—a3 De6—e7 25. Pe4—d2 b6—h5
26. g4—g5 Tf7— f5 27. h3—h4 Pf4—eG
28. Pgl—h3 g7—g6 29. Pd2—e4 Ld7— cS
301 £3—f4 e5x£4' 31. Ph3xf4 Pe6xf4
32.Tf2xf4 d6d5 33. Pe4—f6t
Stelling na 33. Pe4f6t
Zwart: H. STROOBAND.
a b c d e f h
Wit: W. De GRAAF.
33KgS—g7 34. TM x f5 LcSxfo
i. Tfl—el De7—c5 36. c2—c3 Tf8—f7
37. d3—d4 Dc5b5 38. Dg3e5 sterk
leek ook DbS
38Db5xb2f 39. Tel—e2 Db2xa3
40. PfG X h5t Kg7h7 41. Ph5—f6t Kh7—g7
42. Pf6xd5t Rg7—h7 43. Pd5—fGf Kh7— g7
44. Pf6—e4t Kg7-gS 45. Pe4—d6 T£7—fS
46. Pd6xf5 g6xf5 en zwart gaf tevens op.
UIT EEN OUD KOOKBOEK.
VOOR DEN ZONDAG.
Aardappelpuré, spinazie, ham. men door
dit laag om laag in een vuurvasten schotel
te beginnen met de spinazie, de ham in
plakjes of blokjes, dan de aardappelpuré,
wat botersaus of kaassaus naar verkiezing.
als toetje: rijst in een vorm met braamen-
saus, bessensap of wat men wil is smakelijk
en gemakkelijk.
