Jl KUNT JE 11 BEEN
SCHERPE SHSJBIBI-
IELEI VEROORLOVEN
De Firssche uittectó aait SCarelaë»
|JN DEZE MOEILIJKE TUD
MOETEN WE ALLES ZOVEEL
I MOGELIJK SPAREN, VROUW!",
.De drie Combinaties van. Klaas Vaak
(Origineelë L Aupïng-ondermatras met Auping's Paradijs-bovenmatras)
De
£gPu<aire
Auping.
COrnbinatiei
'inatiei
j combinatie
Onze interessante brochure: „Verkwikkende, diepe slaap"
zenden wij gratis op aanvraag. Fabriek: „AupingDeventer.
Naar ondanks alles
Van al de zware verliezen, die deze
vrede met zich bracht, heeft het Finsche
vólk het verlies van Karelië het zwaarst
gevoeld. In Karelië heeft het oeroude Fin
sche nationale epos „Kalevala" het le
venslicht gezien in Karelië stond de wieg
van de Finsche volkscultuur. Daarom
weende het Finsche volk op dien donkeren
„vredesdagover het verlies van Karelië.
Maar reeds toen ik Vrijdag 15 Maart op
een nieuwe dienstreis de eerste Karelische
stad bereikte en daar de voorhoede van de
wegtrekkende Kareliërs ontmoette, begreep
Ik, wat de Finnen zelf beseft hadden,
toen hun eerste smartelijke teleurstelling
in geween tot uiting was gekomen: Dat
Karelië niet verloren is gegaan. Het is
slechts dichter bij het vaderland gekomen,
bü het Finland, dat nu de Kareliers nieu
wen grond wil geven, waarop zij weer
haardsteden zullen kunnen bouwen.
Karelië leeft in het hart van ieder, die
hier geboren is. in de zachte, klankvolle
Karelische taal, in Karelië's vriendelijke
glimlach en in die rijkdom van fantasie,
die zij bezitten sterker dan in het hart
van het grootste gedeelte van hun lands
lieden in het overige Finland.
EXODUS 1940.
Wij kwamen aanrijden in onze wit ge
schilderde auto op wegen, die reeds door
de warmte van de Maartschen zonnestralen
zoover ontdooid waren, dat de modder om
ons heen spatte, toen de chauffeur plot
seling uitweek naar den zijkant van den
weg en daar stik bleef staan, terwijl hij
zonder een woord voor zich uit wees.
Toen zagen wij voor het eerst datgene, dat
ons in staat stelde de waarheid over Kare
lië te begrijpen.
Er kwam ons een onoverzienbare lange
optocht van trekkende menschen en dieren
tegemoet: De eerste Kareliërs, die hun
haardsteden op de landengte achter de
vuurlinie en achter de Mannerheim-linie
verlaten hadden. Zij hadden hun huisdie
ren met zich mee genomen: Koeien- en
paarden, schapen en hoenders ja zelfs
hun honden en katten! Terwille van de
dieren haden zij afstand gedaan van het
vervoer per trein of per auto. Terwille
van de dieren wandelden zij stapvoets,
langzaam en moeizaam, langs deze nu
reeds modderige wegen, hoe langer hoe
onbegaanbaarder naarmate de Maart-
sche zon de overhand kreeg over het ijs-
en sneeuwdek.
Karelië is niet verloren gegaanDit
weerspiegelde zich in de oogen van iede-
ren Karelischen boer, die wij dien dag op
onzen weg ontmoetten. Dat zong in
vriendelijke Karelische taal, waarmede
zij hun moede dieren toespraken en dat
juichte in de dankbetuigingen, waarmede
zij ons beschaamden toen wij uitdeelden
van de overvloed van kleine gaven (cho-
coladereepen, cigaretten en tabak, fruit,
ook ondergoed, kousen en schoenen),
waarmede de „centrale Finsche hulp in
Helsinki"' onze auto gevuld had, en waar
aan ook het Roode Kruis-depót een rij
kelijk aandeel had gehad.
Toen het vredesbericht bekend was, was
ik juist in Helsinki -aangekomen. Na vele
weken reizen langs de fronten had ik in
den nacht tusschen Maandag en Dinsdag
gereden door Wiborg, de trotsche oude
Hansa-stad, Karelië's machtige en rijke
h-. r-fdstad, die in een spookstad veranderd
was. üi< n nacnt had de Finsche Leeuwen
banier nog over Wiborgs oude slotsbrug
gewapperd en ik had het gevoel, alsof
deze vlag het eenige levende was overge
bleven in de kapot geschoten, vlammenge-
teisterde stad. Nu is de bannier weg, te
ruste gebracht in het Ministerie van De-
fensi te Helsinki.
Toen ik in den trein zat op weg naar
Helsinki, had ik voor het eerst vredes-
geruchten gehoord. Maar ik had weinig
geloof in deze geruchten, evenmin als de
vele Finsche soldaten en burgers, die ook
in de overvolle coupé's met ons waren.
Alles zag er immers net zoo uit als vroe
ger. Wij hadden als gewoonlijk -1 ol" 5
keer onderweg luchtalarm. Eén keer
hadden wij geen tijd om onze sneeuwman-
tels aan te trekken, want de Russen wa
ren boven ons met brommende motoren
en knetterende machinegeweren. Wij wer
den- juist op den grond geworpen, waar
wij als haringen in een ton lagen, terwijl
de projectielen en de glassplinters van
de kapotgeschoten coupé-famen om ons
heen vlogen.
Dit had ons wel een paar lichtgewon
den, maai' geen menschenlevens gekost,
ofschoon het Russische vliegtuig zoo laag
gevlogen had. dat wjj de schaduw van het
vliegtuig hadden gezien op de jjsbedekte
ruiten, voor het de Russen gelukte ze al
le te verbrijzelen. Vier keer in den loop
van dezen maanlichten nacht waren wij
gedwongen geweest in het bosch te snel
len om ons te verbergen onder de den
nen, die zwaar met sneeuw beladen wa
lk was juist in mjjn hotel in Helsinki
terug op Woensdag 13 Maart om half
twaalf 's ochtends, op het oogenblik, dat
de minister van Bultenlandsche Zaken,
Tanner, zijn diepe, krachtige stem door
de Finsche radio liet hooren met de
boodschap, die zeker wel het zwaarste en
meest smartelijke inhield, dat een Finsch
staatsman ooit gedwongen geweest was,
aan zijn volk te verkondigen.
„ONS LAND, ONS LAND, ONS
VADERLAND".
Wij stonden allen bijeen in de groote
voorhal van het hotel minstens honderd
menschen, gasten, hotelbedienden, keuken
en restauratiepersoneel allen waren
samengestroomd, en allen stonden daar,
alsof zij met lamheid geslagen waren.
Eerst toen minister Tanner klaar was
met het voorlezen van het vredestractaat,
en er een volle minuut stilte geweest was.
toen brak het los. Het begon met een
schor gesteun en nog met' de laatste po
ging om de smart te onderdrukken, maar
toen het radio-orkest aanving het volks
lied te spelen: „Ons land, ons land, ons
vaderland"', toen kwam de smart tot
uiting.
Op dien dag weende het Finsche volk
Was het dan alles te vergeefs geweest?
Menschen, die alles verloren hadden, hun
tehuis, hun naastbestaanden, die zelf al
het lijden van den oorlog gedragen had
den, al de onmenschelijke bruutheid van
den vijand, zonder een spier te vertrek
ken', en die bereid waren geweest nog
een veel zwaarder lijden in nog vele
maanden te willen dragen, zij huilden
als kinderen.
Maar reeds den dag daarna vond hel
Fjinsche volk den weg iterug tot zijn
rotsvaste gemoedsrust, en nu was die op
nieuw veranderd in geloof in de toe
komst, een wil om weer op te bouwen
ondanks alles.
Britt-a Berner.
Amerika handhaaft het „moreele
embargo" tegen Rusland.
Reuter meldt uit Washington: Men ge
looft, dat de Russische ambassadeur,
Oemansky, gisteravond in een onderhoud
van een uur met den Amerikaanschen mi
nister van buitenlandsche zaken, Huil, heeft
getracht Hulls besluit tot handhaving van
het „moreele embargo" op den uitvoer van
vliegtuigmateriaal naar Rusland aan het
wankelen te brengen. Oemansky had Huil
om een onderhoud verzocht. Dat het uit
voerverbod besproken was, is niet beves
tigd, doch in een wat later gehouden pers
conferentie verklaarde de minister, dat het
embargo nog van kracht was tegen elk
land, dat zich de sanctie daarvan op den
hals haalde. Op de vraag, of de vrede tus
schen Rusland en Finland ook een einde
aan het embargo tegen de Sovjet-Unie had
gemaakt, antwoordde hjj, dat over dit on
derwerp niets nieuws viel te zeggen. Een
ambtenaar legde dat antwoord uit als een
aanwijzing, dat het embargo nog van
kracht is.
Contrabande-controle, De lading van het Nederlandsche vrachtschip „Rhea"
wordt ergens aan de Zuidkust van Engeland door de Britsche autoriteiten
geïnspecteerd. Matrozen breken de kisten open, om den inhoud ervan te
onderzoeken.
„Daarom gebruik ik nooit scherpe
schuurmiddelen, man. Ze ver
oorzaken krassen en bederven
je pannen. Ik gebruik Vim.
Het reinigt zo zacht en vei
lig, dat mijn pannen jaren
meegaan."
E9k ben de Kabouter
van SIMON DE WIT,
Die altijd bij U
in Uw keukentje zit;
Ik kijk in Uw ketel,
Uw pot en Uw pan,
Ik help élke huisvrouw
zoovéél als ik kan.
Ik help haar al jaren
met raad en met daad.
Vooral als 't om prijs,
kwaliteit en zoo gaat:
Ik kijk wat zij krijgt
en wat zij betaalt.
Ik wéét, waar of Abram
zijn mosterd je haalt;
Ik zorg dat géén huisvrouw
met huisboudzoxg zit:
Ik ben de Kabouter
van SIMON DE WIT.
C//sji Dtemiu
