De middenstand kan een nuttige
„groote schoonmaak''
houden»
Goud in de Wildernis
AAM DÊ WEmgmKSTERS BS'M
sunught mrmniEN
DERDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN DONDERDAG 21 MAART 1940. No. 69.
J OZOVJOMBMKEUKENZOUrWAmona
Er zijn vele misbruiken op fe ruimen.
De groote schoonmaak is begonnen: met
Paschen, decreteert de huisvrouw, moet het
huis 'schoon zijn. Manlief zucht en berust:
hü ondergaat dit gebeuren' als in zijn jeugd
de mazelen of hét bezoek bij den tandarts.
En is hij ervaren in de huwelijksdiplomatie,
dan doet hij na afloop van de krijgsopera
ties waardeerend hooren: „Nou, wat is het
huis opgeknapt; zoo'n schoonmaak heeft
toch wel zijn nut:"
Inderdaad: een schoonmaak heeft zijn
nut. Niet alleen in huis, ook op ander ter
rein. Zoo b.v. in het zakenleven.
„Alleen is het jammer, zoo verzucht de
huismoeder,, dat de boel weer zoo gauw
vuil wordt." Ook hier, gaat de overeen
komst met de schoonmaak in het zakenle
ven door.
Vóór den oorlog van 1914 kon men arge
loos een soort bazaar van huishoudelijke
artikelen, galanterieën, enz. binnengaan om
de ervaring op ..te doen, dat er alleen mar
garine verkocht werd en alle goederen uit
de étalage cadeau werden gegeven. De
groote oorlog kwam en vrij spoedig begon
de groote schoonmaak in het zakenleven.
Cadeaux en andere smetten, welke aan den
gezonden handel kleefden, verdwenen zoo
zoetjes aan geheel. Het Nederlandsche za-
lcenhuis was schoongemaakt.
Helaas niet voor langen tijd. Successie
velijk deden weer allerlei onzuivere recla
me-methodes hun intrede en in anderen
vorm keerden de oude 'toestanden weer te
rug. Inmiddels was uit Amerika een nieuw
gevaar voor een gezond zakenleven over
gebracht: het afbetalingsstelsel in zijn over
dreven vorm. Niet dat koopen op afbeta
ling in bepaalde gevallen nu zoo verderfe
ljjk is, maar de methodes welke daarbij ge
volgd werden, leidden tot allerlei misbruik.
In plaats van gericht te zijn op goederen
van blijvende waarde voor bedragen, welke
de draagkracht der betrokkenen niet te bo
ven gingen, werd op deze wijze veel gekocht,
dat voor het geheel afbetaald was, reeds
geheel versleten was. Bovendien wei-den
verbintenissen aangegaan, welke de draag
kracht der koopers verre te boven gingen,
om van andere uitwassen maar niet te
spreken. De regeering greep tenslotte in en
de uitwassen verdwenen, werden althans
tot een minimum teruggebracht.
Intusschen dook het oude euvel in ande
ren en nieuwen vorm weer op. Men nooint
het anders en de methode is ook iets anders
Allerlei fraaie namen, als contantzegel,
spaarzegel, enz. werden bedacht. In werke
lijkheid is het stelsel echter slechts een an
dere vorm van afbetaling. Het eigenaardige
is thans, dat de winkelier in laatste in
stantie het slachtoffer wordt. Inmers de ex
ploitanten dezer nieuwigheid, welke intus
schen ook al weer oud is, dekken hun kos
ten plus een zekere winst uit de korting,
welke z\j van den winkelier vragen. In zijn
eenvoudigsten vorm werkt het stelsel der
betaalzegelkassen aldus. Degene, die een of
ander wenscht te bezitten, doch niet over
de noodige cantanten beschikt, ontvangt
van de kas zegels voor het vereischte be
drag en de winkelier neemt die alsof het
bankpapier was, in betaling. Bij de afre
kening kort de kas den winkelier 10 of 1214
Daaruit maakt de kas eerst haar onkos
ten goed en het overschot is de belooning
voor den ondernemer. De ontvanger der ze
gels, de kooplustige betaalt dan de kas het
volle bedrag in termijnen-betalingen terug.
Op dit thema zijn natuurlijk eenige va
riaties toe te passen, zooals bv, een spaar-
zegelsysteem e:d.
Het schijnt oppervlakkig in orde, Maar
is dit wel zoo?
Reeds aanstonds rijst dë vraag ,,Is de
winst van de winkeliers zóó groot, dat op
een gulden nog 10 k 1214 ct. korting kan
gegeven wórden?" En dan, moet het ant
woord luiden: „Neen". Opmerkelijk is dan
ook wel dat het systeem niet werkt met
bakker, 'slager of kruidenier; zouden deze
nog 10 moeten, afstaan, dan zouden zij
hun onkosten nog niet eens dekken, maar
zonder nog van belooning voor hun eigen
arbeid te spreken, reeds met verlies wer
ken. Daarom worden de branches met rui
mer winstmarge gekozen, bv. de manufac-
turenhandel. Men meene intusschen niet
dat in deze brance de winstmarge zoo
ruim is, dat deze 10 of 1214"er wel at
kan, Integendeel: De manufacturenzaken,
welke aan de laatste statistiek (IV) voor
deze branche van het Econ. Instituut voor
den Middenstand medewerkten, hadden
gemiddeld een netto-winst van 4.6
Hieruit moest de belooning van den on
dernemer dan nog gevonden worden. Het
is duidelijk, dat zelfs waneer slecl&s een
deel van den omzet via de betaalzegelkas
gaat, zulks een belangrijke vermindering
van de netto-winst, d.i. de belooning van
den ondernemer beteekent,
Stel dat 20 van den omzet op deze
wijze verkregen wordt, dan betëekent dat
bij een percentage van 10 voor de be
taalzegelkas reeds een vermindering van de
netto-winst van den ondernemer met 2
Inplaats van 4,6 zou bovenstaand net
towinst-percentage dus, 2,6 worden.
Zelfs wie buiten het zakenleven slaat kan
begrijpen, dat bij zulk een geringe winst
de winkelier niet tot zijn winst komt,
De bruto-marge in de manufacturenhandel
moge iets ruimer zijn dan in sommige an
dere branches, een zoo zware belasting
kan ook zij niet dragen.
Hierbij komt nog een ander bezwaar van
socialen aard tegen het stelsel. In zijn
eigenlijke wezen is dit het tegenbeeld van
het afbetalingssjelsel, Ook hier de verlok
king van dc gelegenheid tot koopen, zon
der dat terstond het geld behoeft neerge
teld te worden; voor velen bijgevolg een
aansporing tot koopen boven hun draag
kracht met alle gevolgen van dien. Nieuwe
koopkracht wordt niet geschapen, er is al-
leen een verplaatsing van toekomstige
koopkracht in het heden, Of dit in het al
gemeen aanbevelenswaardig is, valt steeds
te betwijfelen; over het algemeen bestaat
er toch reeds bij velen een neiging op toe
komstige ontvangsten vooruit te loopen
en boven zijn inkomsten te leven.
De ervaringen met het afbetalingsstelsel
stemmen ten deze pessimistisch. Bij het
verdwijnen van dit stelsel zal men derhalve
niet kunnen spreken van een nationale
ramp. Voor, den winkelier achten wij het
stelsel even funest als het cadeaustelsel.
Het is om deze reden, dat wij hierboven
over „groote schoonmaak" spreken in ver
band met den oorlog van 19141918. Toen
zijn er heel wat misbruiken opgeruimd.
Thans bestaat die gelegenheid wellicht op
nieuw.
Reeds zijn er symptomen, welke in deze
richting wijzen. Een groote onderneming
sluit reeds zijn „winkels" waar vroeger
de cadeaux tegen de bonnen ingeruild wer
den en heeft haar cadeaustelsel geliqui
deerd. Dit voorbeeld zal onder invloed van
de tegenwoordige tijdsomstandigheden zon
der twijfel door anderen gevolgd worden.
Voor den winkelier worden de tijden
moeilijker; de credietverleening in do
manufacturenbranclie wordt voortdurend
beperkt. Contant, zooal riet .vliegend'
contant betalen is bij vele leveranciers het
devies. Ongetwijfeld zal ook dat tot sanee
ring bijdragen. Omgekeerd zullen de win
keliers zich moeten bezinnen op de onnoo-
dige lasten welke op hun bedrijf drukken.
Wat zij kunnen opruimen zal moeten ver
dwijnen. Het betaalzegelstelsel is een van
de overbodige zaken. In den vorigen oor
log is door de meesten daarmede gebro
ken. Thans bestaat die gelegenheid weer;
eendrachtig optreden is ook ten deze de
eenige methode.
Er is echter nog eeiv andere zijde aan
deze materie. Gelukt het den winkelier
onder den drang der huidige omstandighe
den allerlei misbruiken op te ruimen, m.
a. w. „groote schoonmaak" te houden, dan
is de weg voor wettelijke maatregelen ge-
effend. De regeering wordt aan bv. bij
't cadeaustelsel niet voor het dilemma ge
plaatst, dat zij door een verbod weer an
dere zaken, welke van het cadeaustelsel
bestaan, met ondergang treft. Op een dan
geheel onbezet terrein kan zij maatregelen
treffen, welke herleving van de misbrui-
Naar het Engelsch van
O. VANDERBELT Jr.
„M'n hemel, nee hoor! Aan zoo'n nacht
vlinder als Mimi Jamieson zou ik niet veel
hebben. Maar één van mijnheer Jamieson's
één van jouw vrienden heeft me aange
boden, dat voor me in orde te maken. Mor-
gn ga ik met Mimi lunchen en daarna win
kelen. Je hebt me, zoo krankzinnig veel be
taald voor mijn diensten en ik ben nu
meteen maar besloten, dat geld aan klee-
ren te besteden."
Laura besteedde handenvol geld aan
kleeren. En als Mimi niet zoo sportief was
geweest en haar verlies niet zoo flink had
weten te dragen, dan zou Laura zich een
heelen uitzet aangeschaft hebben, die veel
weg had van die eener indiaansche squaw,
die naar een missiefeestje gaat.
Mimi kon echter goed tegen haar ver
lies en Laura was handig genoeg om daar
van en van Mimi's goeden smaak te profi
teered Zoodoende kocht Laura een uitste
kende uitrusting voor het Noorden en bo
vendien nog snoezige kleeding voor op reis
an keurige lingerie in de winkels, waar bij
voorkeur door Mimi zelf gekocht werd. En
ondertusschen versterkt ze onophoudelijk
bij Mimi de meening, dat al die inkoopen
bestemd waren voor haar huwelijksüitzet,
als ze ging trouwen met Jim!
Mimi was haar bij alles behulpzaam, zoo
veel ze kon niet omdat ze zoover geko
men was, dat ze Laura vertrouwde, ot
mocht lijden, maar omdat ze Jim graag ge
lukkig wilde zien en niet wilde dat zijn
vrouw door haar slechten smaak hem er
gernis bezorgen zou. En daarom gaf Mimi
zich veel moeite voor Laura gedurende de
trieste herfstdagen, dat Jim die zijn kruk
ken nu voor een wandelstok had mogen
verwisselen lange conferenties met in
genieurs en bankiers hield.
Op zekeren dag liet Laura zich echter
iets ontvallen, dat ze zich voorgenomen
had, nooit tegen eenig levend wezen te
vertellen. Ze zat met Mimi in „de Pompe-
aansche Kamer", waar ze, na het winkelen,
aan een derden cocktail bezig waren. Laura
was geen cocktails gewend. Ze kreeg er een
gloeiend gezicht van, net of ze lang in den
wind had geloopen en haar gedachten
schenen nog erger verwaaid. Ze keek Mimi
Mimi aan met een plotseling gevoel van
vriendelijke intimiteit, zooals meisjes dat
elkaar kunnen doen. „Wat 'n kittig klein
ding ben je toch!" dacht ze. En tóch zoo'n
stumperdje! Wat keek ze benauwd, toen
het oude opperhoofd Sitting haar dat stuk
geroosterden elandsneus aanbood! En hard
op zei Laura: „Mimi, je bent heel erg har
telijk en goed voor me geweest en dat
waardeeren Jim en ik bijzonder. Ik heb
mijn best gedaan, om goed voor je te zijn,
toen je by ons in het hooge Noorden was,
maar dat ging me toen niet al te best af.
Kijk, toen was ik aardig jaloersch op' je.
Jim toonde zich altijd zoo dol op jou ge
steldhij had je portretten overal te
gen den wand van zijn hut geplakt en zoo
meer. Je kunt je dus wel voorstellen, hoe
ik me voelde, toen je daar zoo onverwachts
STADSNIEUWS
MIDDELBURG
UITVOERING WILHELMINA.
Een mooie avond.
Er was een flinke belangstelling voor de
jaarlijksche uitvoering van de MTV Wil-
helmina in het Schuttershof op gisteren
avond.
De heer R. van Roo, de voorzitter, heeft
nadat de vaanflëlgrpet, wat gebracht en
staande het Wilhelmus was gezongen, de
aanwezigen hartelijk verwelkomd en dat
in het bijzonder de ouders der adspiranten,
de vertegenwoordigsters en vertegenwoor
digers van zustervereenigingen, de verte
genwoordigers van O. en O.
Spr. wees er op, dat zijn vrees, dat na
het 20-jarig jubileum van 1939, een inzin
king zou komen, gelukkig niet is verwezen
lijkt. Wilhelmina is kerngezond. Het heeft
onder de mobilisatie niet veel geleden,
slechts enkele leden zijn onder de wapenen.
Daartegenover staan verschillende win
sten. Ten eerste dat men meer gaat inzien,
dat lichamelijke en geestelijke ontwikke
ling moeten samengaan, al kan de overheid
voor het eerste nog niet veel medewerking
verleenen en laat zij dat veelal aan het par
ticulier initiatief over. Ook het medewerken
op de repetities en nu op de uitvoering van
turners onder de gemobiliseerden, is een
groote aanwinst. Spr. wenschte allen een
prettigen avond toe.
Nu dit hebben zij, die iets voor gymna
stiek gevoelen zeker gehad. Het. programma
bood een bonte afwisseling. Men dacht zich
een paar tientallen jaren terug bij het eer
ste nummer: vrije oefeningen voor de jon
gens der eerste klasse en werk aan de rin
gen door de heeren. Dit is iets dat wij de
laatste jaren te weinig op de programma's
der turnvereenigingen tegenkomen.. Ook
aan rek en brug bewezen leden en gasten
wat door gestaag oefenen is te bereiken.
De jeugd had voor de pauze heel wat in
de melk te brokken. De nummers vrije
oefeningen voor de meisjes en de oudere
jongens, de knótsoefeningen voor de oudere
meisjes, de eerste beginselen der gymna
stiek als „grondgymnastiek" aangekondigd
voor de jongens en het werk op de even-
wichtslatten van de meisjes der eerste klas
se, werden grootendeels met muziek van
't Jesayes-strijkje begeleid. Voor de pauze
werkten de dames mooi aan de brug en zij
kwamen na de pauze nog met rhythmische
knots- en vrije oefeningen, terwijl de meis
jes ook rhythmische oefeningen brachten
en de oudste jongens met vrije oefeningen
en grondgymnastiek kwamen.
Een heele rij dus, maar alles was goed
verzorgd en geschenken voor jongejuffrouw
Marijs namens allen aan den directeur, den
heer P. J. Sturm, en aan zijn assistent aan
geboden, waren even verdiend als de bloe
men aan de leidster van de kleuterklas, die
in hun spelen toch ook reeds de beginselen
der gymnastiek demonstreerden.
COMITé TOT STEUN AAN DE
NUTSBEVVA AR SCHOLEN.
Bovengenoemd comité vergaderde Dins
dagavond onder voorzitterschap van den
heer VV. Spinnaaij. De voorzitter gaf eerst
een overzicht van de werkzaamheden van
het Comité in 1939. Spr. releveerde, hoe
het departement van 't „Nut" nog steun
van andere zijde heeft weten te krijgen.
Het resultaat daarvan was, dat de beide
scholen, zoowel die op de Vlasmarkt als
die in ae Schuit vlotst raat, zeer veel kon
den worden verbeterd. Doch intusschen blij
ven er nog wenschen over.
Vervolgens bracht de penningmeester, de
heer C. Roelands verslag uit over het gel
ken verhinderen. De taak der ox-ganisaties
is het proces van dezen schoonmaak nauw
keurig te volgen en tijdig op voorbehoed
middelen tegen herleving van deze euvelen
aan te dringen.
Nadruk verboden. 'Mr. M. Visser.
delijk beheer. Uit de rekening bleek, dat
't saldo over 1939 ruim 350 bedroeg. De
rekening werd door een kascommissie ge
controleerd en in orde bevonden, waarna
de vergadering den penningmeester dé
charge verleende.
De voorzitter deelde mede, dat de heeren
Broekhujjsen en Smeding wegens hun ver
trek uit het comité zijn getreden, terwijl de
heer Roelands als bestuurslid had bedankt.
Door de afdeeling Volksonderwijs was in
de plaats van den heer Roelands de heer
C. F. Maris aangewezen. Staande de ver
gadering werd de heer P. M. Baijens, ver
tegenwoordiger voor hel Instituut voor Ar-
beidsontwikkeling, als penningmeester ge
kozen.
Uit een ingekomen schrjjven van de On
derwijscommissie van 't Nut bleek, dat de
steun van het Comité nog niet kan wor-,
den gemist, zoodat de vergadering besloot
zijn arbeid voort te zetten.
De voorzitter bracht den heer Roelands
hartelijk dank voor den velen arbeid, dien
hij voor het Comité heeft verricht.
LEGER DES HEELS.
Naar men- ons mededeelt, heeft kapitein
E. Beverwijk van het korps Middelburg van
het Leger des Heils voor morgen, Goeden
Vrijdag, twee diensten voorbereid in den
geest van Golgotha. Deze diensten op den
dag van het Kruis op Golgotha zijn voor
ieder toegankelijk. Onder de medewerkers
behooren Enpy mr. P. Dieleman en mevrouw
Betsy BonthuijsDhont, viool.
Meditaties worden afgewisseld door duet
ten, zangkoor en viool.
Het korps heeft verder majoor J. A.
Loois uitgenoodigd eersten Paaschdag naar
Middelburg te komen. De heer Loois heeft
gearbeid onder de melaatschen en op een
zame posten op Java en Sumatra.
Hij hoopt daarover Zaterdagavond te
spreken in de Graanbeurs op den Dam, en
hij zal daarbij een Indisch instrument be
spelen.
Zondag zal hij de Paaschdiensten leiden
en ook enkele Heilssoldaten inzegenen.
Welke levensmiddelen naar het
buitenland mogen worden
meegenomen.
De regeeringspersdienst meldt
Met ingang van 21 Maart is de regeling
betreffende het medenemen van levensmid
delen als reisbagage naar het buitenland
gewijzigd. Deze regeling luidt thans als
volgt:
Naar het buitenland reizende personen
kunnen, mits voorzien van een geldig pas
poort, zonder uitvoermachtiging van de
betrokken monopoliehoudster eenmaal per
week voor eigen gebruik de hierna ver
melde levensmiddelen tot een maximum
van 3 kg in totaal medenemen: boter ma
ximaal 1 kg, kaas' maximaal 1 kg, eieren
maximaal 1 kg, vleesch in blik, worst, spek
en reuzel tezamen maximaal 1 kg, koffie
een half pond, thee een half pond, choco
lade een half pond, zeep een half pond.
Van de medegenomen hoeveelheden
wordt door de douane in het paspoort van
den reiziger aanteekening gemaakt.
Mussolini wil geen vreJe
tot eiken prijs.
De oorlog zal langdurig,
zwaar en ingewikkeld
zijn, meent Gayda,
Stefani meidt uit Rome: In de „Giornalc
d'Ilalia schrijft Gayda: „Het moet nu uit
zijn met de in het buitenland verspreide
praatjes over een zg. vredesontwerp, dat
het essentieele doel geweest zou zijn van de
ontmoeting op den Brenner. Mussolini
heeft reeds een poging gedaan den vrede
te redden voor de uitbarsting van het con
flict, doch heeft den tegenstand van eenige
regeeringen ontmoet. Het zou dwaas zijn
te denken, dat dit gebaar thans herhaald
zou worden. Het zou alleen nog eens gepro
beerd kunnen worden in nieuwe bijzondere
omstandigheden. Doch die omstandigheden
zijn heel ver af van de huidige Europeesche
situatie. Mussolini wil den vrede, maar niet
een vrede tot eiken prijs. De ervaringen van
Versailles zijn voldoende.. Overigens, zoo
merkt Gayda op, maakt het Italië van Mus
solini van den vrede geen beroep. In de IS
jaar van het fascistische bewind heeft Italië
drie groote oorlogen gevoerd, in Libye,
Abessynië en Spanje, en heeft het Albanië
bezet, waarbij het altijd de bescherming en
versterking der Italiaansche rechten en be
langen voor oogen hield. En in het nieuwe
Europa van morgen zijn weer nieuwe vitale
belangen van Italië te regelen en te bewa
ren. De werkelijkheid in hel Europa van
heden is dat-de oorlog langdurig, zwaar en
ingewikkeld zal zijn. De oorlogvoerenden
hebben niets anders te doen dan den oor
log te voeren, en de andere landen moeten
hem onder de oogen zien en goed op hun
belangen letten.
Instituut voor Nederlandsche
economische belangen in
Nederlandsch-lndië.
Gisteren heeft in het kabinet van den
minister van economische zaken de oprich
ting plaats gevonden der stichting: „Insti
tuut voor Nederlandsche economische be
langen in Nederlandsch-lndië". De oprich
ting geschiedde door den minister van eco
nomische zaken, den minister van koloniën
en den voorzitter van den Nijverheidsraad,
ir. W. H. van Leeuwen.
Als doel van het instituut vermeldt de
stichtingsacte:
a. het bevorderen van den afzet van Ne
derlandsche goederen in Nederlandsch-
lndië;
b. het verzamelen van gegevens betreffen
de de industrieele ontwikkeling van Ne
derlandsch-lndië en het met behulp
daarvan bevorderen van de aanwending
van Nederlandsch fabrikaat by die ont
wikkeling.
Op de rijksbegrooting voor 1940 is ten
behoeve van het instituut een bedrag van
75.000 uitgetrokken.
Tot voorzitter van het bestuur van het
Instituut is benoemd de heer mr. D. A. Del-
prat, directeur der N.V. Stoomvaart Maap--'r
schappij „Nederland". n
Wij vestigen er itogsjiaals de aandacht op, dat de
coupons van Sunlight Zeep, Lux, Vint, Rlnso en
Kadsom slechts tot en met
geldig sijst.
Uitsluitend
inzenden aan
(Ingez. Med.)
Hebt gij jets goeds gedaan, verheug
u van heeler harte in het goede, doch
daarna vergeet het goede, dat gij
deedt, en doe iets beters.
uit de lucht kwam vallen! Toen begreep
ik zoo nog niet. hoe de zaken ervoor ston
den... dat jullie van jongsaf met elkaar
bevriend waren geweest en dat je vader
alles zoo geregeld bad."
Ze nam een teugje van haar vierde glas
Martini, door Mimi vrij onopvallend en als
vanzelfsprekend besteld. „Ik heb toen eens
gemeen gehandeld", vervolgde Laura on
persoonlijk. „Dat heb jij geen oogenblik
vermoed, wel? Ik had Jini, toen jij op het
punt van vertrekken stond, een flink dosis
van zijn slaapdrankje gegeven, zoodat hij
niet gehoord of gezien heeft, dat je weg
ging." Ze begon te lachen. „Ja, nu vind
ik datzelf heel gemeen van mei"
Mimi lachte ook, doch slechts uitwen
dig. Ze voelde zelfs neiging om op te staan
en Laura joviaal op haar schouder te klop
pen zoo joviaal, dat ze haar vijandin
het glas uit de hand zou slaan. Dus Jim
had haar niet opzettelijk zonder afscheid
te nemen, laten weggaan! Dat was ten
minste één druppeltje balsum voor haar
hart!
Een paar dagen later kreeg ze er nog
eentje en dat verblijdde haar bovenmate
en gaf haar een heel anderen kijk op d"
wereld. De Blanke Squaw was ten lange
leste naar het Noorden vertrokken. Mimi
Jim en twee van de vroolijke oude partners
van Jim hadden haai' naar den trein ge
bracht. En Jim had bij het afscheid tegen
Laura gezegd, dat hij over drie dagen zelL
ook kwam, om met hun werk te beginnen.
Daarna hadden Jim, Mimi en de beide
oude heeren samen geluncht in het Black-
stone Restaurant. Aan tafel had een der
oude heeren gevraagd, of hij de landkaart
van de Doode Man's Mijn eens even bekij
ken mocht.
Jim stak de hand in zijn zak, haalde de
landkaart te voorschijn en tegelijkertijd
viel er iets glinsterende tegen den grond en
bleef voor Mimi's voeten liggen. Ze raapte
het op en wilde het juist weer aan Jim te
ruggeven, die zich nog niet al te vlug be
wegen kon. Maar opeens sperde ze haar
oogen wijd open. Want het glinsterende
ding, dat op haar handpalm lag, was niets
anders dan een der kristallen sterren van
het halssnoer, dat zij aan Nishima gegeven
had!
Zonder een woord tc zeggen, reikte Mimi
het aan Jim over. Zwijgend nam hij het
van haar aan. Maar er was een electri-
sche stroom tusschen hen ingeschakeld; al
les had nu weer een eigen, bijzondere be-
üeekenis voor hen beiden gekregen!
Mimi, die haar eigen wagen gereden had,
kon zich later nauwelijks herinneren, waar
ze de beide oude mijnmagnaten had laten
uitstappen. Wel wist ze, dat ze Chicago
uitgereden en den weg naar Barriton op
gegaan wasomdat die weg zoo breed
en open is en al spoedig naar een vrij plek
je voert, waar niemand je komt storen.
Ze voelde niet de minste verlegenheid.
Zelfs in dat allermoeilijkste oogenblik van
haar leven was ze onbewust toch altijd
nog Mimi Jamieson. Maar ze was nu een
volwassen Mimi Jamieson, die nu opeens
meende, haar leven in alle duidelijkheid
voor zich te zien.
„Jim", zei ze, strak voor zich uit kijkend.
„Nu ben ik bezig, jou te ontvoeren! Dat
heb jij mij ook eens gedaan! Nu is het mijn
beurt! Maar ik zal je geen klap tegen je
wang geven om je knock-out te slaan,
want ik heb liever, dat je naar me luis
tert!"
Ze lachte hartelijk. En het. geluk, de
vreugde en de opgewondenheid, die uit haar
lach sprak, veroorzaakte in Jim een ge
lijksoortige geluksstempojng. Hij boog zich
naar haar toe. .Mirrpj..7.Bgi\ je heusch..."
„Wacht even! Laat mij. het zeggen! Ik
heb mezelf voorgenomen, dat ik het zou
doen! Ik weet, dat ik een sukkeltje en een
nest ben geweest en waarschijnlijk zal ik
dat nog herhaaldelijk zijn. Maarik, blijf er
niet werkeloos bij staan toekijken" hoe jij
op liet punt staat een groote vergissing te
begaan... zooals ik die bijna begaan heb!
Ik geloof, dat wij voor elkaar geschapen
en bestemd zijn, Jim en ikik... Jim..."
„Stoppen, Mimi!"
Het was maar goed, dat ze onmiddellijk
aan zijn bevel gehoorzaamde en aan den
kant van den weg haar wagen tot stilstand
bracht, want hij had zijn armen om lïaar
heen geslagen en ze kon niets anders meer
zien dan zijn gezicht vlak bij het hare.
„Ik had je dit al op het eiland willen
vertellen, maarbegon Mimi. Doch hij
sloot haar mond met-zijn kussen.
„Laat me het tóch maar zeggen, Jim.
Ik houd van je. Ik heb je lief. Wil je
Zachtjes legde hij zijn hand over haar
mond heen.
„De man doet aanzoek!Wil jij met
mij trouwen?" vroeg hij.
EINDE.
