H. M* de Koningin
VERKOUDHEID
Goud in de Wildernis
ifOlEI VAN DEI DAG
Radio-rede vsod
THERfóÖlte
Bezwaren in de Tweede Kamer tegen
extra-heffing op suiker, koffie en benzine
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 18 MAART 1940. No. 66.
De Fransche Senaat weissch'e
„stijgende energie".
Het boterde den laatsten tijd niet zoo
heel goed meer tusschen de Fransche re-
ring en de Fransche volksvertegenwoordi
ging. Aan het einde der vorige week is er
een schermutseling ontstaan, merkwaardi
gerwijs in den Senaat; niet dus eerst in de
Kamer. De premier Daladier forceerde het
stormpje. Als politieke rot voelde hij, dat
er een sfeer begon te ontstaan, waarin de
beruchte intrigues voorspoedig tot ontwik
keling zouden kunnen komen en hij nam
zijn critici bij verrassing door hen tot on
middellijke behandeling van hun grieven te
dwingen. Daarop waren ze eigenlijk niet
voorbereid, maar er viel natuurlijk niet veel
tegen te doen, zoodat de koe meteen bij de
horens moest worden gevat.
De Senaat kwam blijkbaar onder den
indruk van de uiteenzetting van Daladier,
die de kunst verstaat door energie en di
rectheid niet alleen het hart der dingen,
maar ook dat der mensehen te raken. En
de Senaat gaf zich gewonnen. Evenwel niet
geheel, en niet zoo volkomen als mén uit
de „algemeene stemmen", waarmede het
vertrouwen in de regeering werd uitgespro
ken, geneigd zou zijn op te maken. Er was
namelijk een tamelijk groot contingent Se
natoren, dat zich van stemming onthield,
terwijl bijvoorbeeld de socialistische fractie
niet heeft willen medewerken aan de op
stelling van de vertrouwensmotie.
Wat zjjn eigenlijk de grieven, welke men
koestert? En wat gaf aanleiding tot zulk
een blijkbaar diepgaande uiteenzetting tus
schen kabinet en Senaat, waar zich dan
nog een gelijksoortig debat in de Kamer bij
zal aansluiten?
In hoofdzaak kan men bij de beantwoor
ding van die vraag verwijzen naar de re
actie, welke de afloop van den Finsch
Russischen oorlog op de publieke opinie in
Frankrijk (en ook in Engeland) heeft ge
had en welke wij reeds hebben besproken.
Men is niet overtuigd van de „efficiency"
van de geallieerde oorlogvoering. Men be
treurt het, dat het initiatief steeds aan de
andere zijde is en dat men op die manier
niets, althans niets zichtbaars, bereikt. Of
dat „niet-zichtbare" geheel zonder waarde
is kunnen we hier buiten beschouwing la
ten. In geallieerde politieke kringen stelt
men het blijkbaar niet zoo erg op prijs. En
in Parijs gaf vooral de Finsche zaak dus
aanleiding om zich rekenschap te geven
van den toestand van het oogenblik.
Die werkzaamheid leidde tot den wenscli
om wijziging te brengen in de methoden
en, in nauw verband daarmede, ook in het
kabinet. Men eischt een krachtiger poli
tiek in de oorlogvoering, een snel gebruik
van alle gelegenheden en mogelijkheden,
en meent dat de instelling van een kern
kabinet van vjjf of zes ministers dit ten
zeerste zal bevorderen. Zulk een kern-
bewind zou den oorlog moeten voeren in
den geest van Clemenceau en zou tegelijk
Daladier eenigszins ontlasten, die naar de
meening van velen te veel hooi op zijn
vork heeft geladen door het ministerpresi
dium, de portefeuille van buitenlandsche
zaken en die van oorlog in één hand te
vereenigen, terwijl hij bovendien nog het
contact met het parlement moet onderhou
den.
Er is ook een groep, die juist een ver
breeding der regeeringscombinatie wenscht,
zoodat zij een grootere politieke meerder
heid tot basis zou hebben, maar die schijnt
toch wel in de minderheid te zjjn. De
sterkste strooming gaat in de richting van
een krachtig bewind, dat snel besluiten
kan nemen. Dit komt zelfs bij de zoo spon
taan aanvaarde motie van vertrouwen in
de regeering nog uit door de zinsnede: „De
Senaat vertrouwt op de regeering om in
nauw aeeoord met onze geallieerden den
oorlog met stijgende energie te voeren tot
aan de volkomen overwinning, die de vol
komen vrijheid van alle naties moet ver
zekeren". In die „stijgende energie" schuilt
toch nog een overgebleven wensch, na de
tot zwijgen gebrachte critiek.
Het zou ons dan ook niet verwonderen,
wanneer, ondanks het behaalde succes in
den Senaat, Daladier zekere wijzigingen in
het kabinet zou overwegen, teneinde aan
de toch in zeer ruimen kring tot uiting ko
mende wenschen eenigermate te voldoen.
Voor de Foreign Missions Conference of North
America' te New-York, zooals de Koningin
die zelve in onze taal heeft weergegeven,
H. M. de Koningin heeft Zaterdagavond
een radio-rede gehouden tot den Zendings
dag, die te New-York gehouden werd door
de „Foreign Missions Conference of North-
America". Hare Majesteit sprak als volgt:
„Waar tot Mij het verzoek is gericht Mijn
oordeel te geven omtrent het werk der
Christelijke zending, zooals Ik dat in de
wereld heb leeren kennen en waardeeren,
is het Mij aangenaam enkele woorden tot
U te richten.
„In de eerste plaats zoude ik U willen
zeggen, dat Ik gröote belangstelling en
sympathie heb voor de zending, vooreerst
omdat haar arbeid te allen tijde voortge
komen is uit een diepe en spontane erva
ring van Christus als levende werkelijk
heid. Voorts, omdat zij zich altijd gedron
gen heeft gevoeld te leven in gehoorzaam
heid aan Christus' geest, hetgeen wil zeg
gen, dat zij zich vereenzelvigd heeft met de
geestelijke maatschappelijke en stoffelijke
nooden van onzen medemensch over de ge-
heele wereld.
„Als wereldbeweging, welke diep contact
zoekt met haar geheel onbekende volken
en hunne levensomstandigheden, heeft de
zending in hooge mate bijgedragen tot be
ter begrip en onderlinge waardeering. Dit,
ondanks het feit, dat zij en de omgeving,
waarin zij werkt, in diepe tegenstelling tot
elkaar staan op godsdienstig gebied, op dat
van den geest, op cultuur- en sociaal ge
bied, op opvoedkundig terrein en op dat
van zeden en gebruiken.
„Indien men vraagt, hoe al dit vooraf
gaande bereikt is kunnen worden, luidt het
antwoord, dat de liefde tot Christus en tot
den medemensch daartoe de machtige drijf
veer is geweest.
Waar men mij tevens verzocht heeft Mijn
oordeel, juist in dit tijdsgewricht, te zeggen
omtrent de behoefte aan, en de beteekenis
van openbaring van krachtiger geestelijk
leven in de, in diepen nood verkeerende,
wereld, wenscli Ut uiting te geven aan
Mijne rotsvaste overtuiging, dat thans
voor alles noodig is eene algeheele inner
lijke vernieuwing van elkeen persoonlijk.
ruit de nooidge kracht vloeit voor de
verwezenlijking van dat practische opbou
wende werk, zonder het welk onze huidige
wereld ten onder dreigt te gaan.
„Wat.Mij betreft, heb Ik den weg tot
innerlijke vernieuwing gevonden bij de
bron van het Christendom, gelijk deze in
het Nieuwe Testament te vinden is, welke
bron ieder menseh, niemand uitgesloten,
noodt en roept, opdat elkeen in haar op
nieuw de waarheid en het leven kan ont
dekken en vinden.
Moge het menschdom door Christus'
oogen leeren zienen zoodoende alle i
gedachten, gevoelens en omstandigheden te j
boven komen, die op dit oogenblik zoo die-
pe scheiding maken tusschen menschen en
menschen en welke toch, geplaatst in het
licht van Christus' geest, als oorzaken van
verwijdering hun recht van beslaan gaan
verliezen.
„Hiermede hoop Ik voldaan te hebben
aan het tot Mij gerichte verzoek en besluit
met Mijne beste wenschen te uiten voor
het welslagen van dezen zendingsdag".
„Geen vrede zonder erkenning
van het begrip „broederschap''.
Ook president Roosevelt heeft een radio
toespraak gehouden tot de „Foreign Mis
sion Conference of North-America". Hierin
zeide de president, dat de wereld „een mo-
reelen grondslag voor den vrede zoekt".
Een vrede kan echter geen gezonde vrede
zijn, „indien de kleine volken in vrees voor
hun machtige buren moeten leven". R,oose-
velt zeide verdere, dat geen vrede blijvend
kan zijn, indien de vruchten bestaan in on
derdrukking, uithongering, wreedheid of
beheersching van het menschelijk lever
door gewapende kampen.
„Een vrede is onmogelijk" aldus Roo
sevelt als hij geen rekening houdt met
de broederschap tusschen de menschen. Een
vrede kan niet werkelijk zijn, als de kleine
landen in vrees voor machtige buren moe
ten leven. Een vrede is immoreel, als de
garantie tegen een inval met een schatting
betaald moet worden. Een vrede kan niet
wijs zijn, als hij de vrije uitwisseling van de
kennis der idealen, die den menschen een
onderling begrijpen mogelijk maken, ont
kent. Een vrede kan niet rechtvaardig zijn,
als hij God vergeet.
Tusschen het einde van den wereldoorlog
en het uitbreken der tegenwoordige oor
logen heeft de wereld geen werkelijken
vrede gekend, doordat men deze allerbe
langrijkste voorwaarden heeft vergeten. Het
zoeken naar een daadwerkelijken vrede,
zooals de eerste Christenen dat deden, be-
teékende een strijd tegen de machten, die
zich tegen de menschelijke broederschap
richtten. In die oude tijden scheen men on
overwinnelijke machten aan te vallen en
niettemin heeft men gezegevierd".
Roosevelt gaf daarop een kort overzicht
van de pogingen voor het tot stand bren
gen van vrede en goede gezindheid tus
schen de menschen van voor de Christelijke
jaartelling tot aan onze dagen. „Deze po
gingen, aldus de president, werden niet
altijd met succes bekroojid. Wij schijnen
opnieuw te leven in een tijdvak, dat geor
ganiseerde machten de menschen en de
volken trachten te verdeden. Daarom is
het noodig, dat de vertegenwoordigers bij
eenkomen van de groote godsdienstige li
chamen, die er niet na streven de men
schen en volken te verdeelen, doch ze te
vereenigen in het teeken van de oude
boodschap van broederschap en goede ge
zindheid. In het vertrouwen in de uiteinde
lijke overwinning der idealen van gerech
tigheid, broederschap, goedheid en geloof,
die niet kunnen sterven. Het zijn de hoog
ste menschelijke idealen. Zij zullen ver
dedigd worden en bewaard blijven. De ge-
heele wereld heeft bij hun overwinning te
winnen."
Weer een Finsche delegatie
naar Moskou.
De Finsche president Kallio heeft Zater
dag het Finsch—Russische vredesverdrag,
onderteekend, nadat het parlement zijn
goedkeuring aan de ratificatie had gehecht.
Hij heeft minister Paasikivi en het parle
mentslid Vojonmaa gevolmachtigd voor het
uitwisselen der ratificatie-oorkonden, die
volgens het vredesverdrag uiterlijk tien da
gen na het sluiten van den vrede te Moskou
dient te geschieden.
Vandaag is wederom een Finsche delega
tie met Paasikivi aan het hoofd naar Mos
kou vertrokken, om met de Sovjet-regee
ring verscheidene kwesties te regelen, die
bij de eerste vredesonderhandelingen han
gende zijn gebleven. Het betreft hier in 't
bijzonder:
le. De nauwkeurige afbakening der
FinschRussische grenzen.
2e. Het openen van economische bespre
kingen, als in het verdrag voorzien.
3e. Hervatting der economische betrek
kingen.
Tenslotte brengt Paasikivi het geratifi
ceerde vredesverdrag naar Moskou.
Bestrijdt
met de warmle verwekUeride
Het eenvoudige middel legen
HOEST en BRONCHITIS
u ae eersie teekenen w..
verkoudheid, als U zich
rillerig en atgemat gevoelt,
neem dan direct de nood i ge
voorzorgen om U te behoe
den voor complicaties, z.jo-
als hardnekkige hoest, keel
pijn en zelfs bronchitis. Leg
bij het naar bed gaan een vel Thermo
gene op uw borst. De weldadige warm
te, die de Thermogene ontwikkelt, ver
drijft de benauwdheid en de prikkeling
uwer ademhalingsorganen. Reeds den
volgenden morgen voelt U zich opge
lucht en kunt U Uw werkzaamheden
hervatten. Voor alle zekerheid kunt U
de Thermogène ook overdag onder uw
kleeren blijven dragen om U tegen
plotselinge afkoeling te beschermen.
Thermogène is verkrijgbaar bij Apoth.
en Drog. in doozen m rpnt-
(Ingez. Med.)
De aandrang in de bedoelde richting is in
Frankrijk nog sterker dan eenigen tijd ge
leden in Engeland het geval was ten aan
zien van een concentratie in de economi
sche oorlogsvoering die men (toen) nog
bijna belangrijker achtte dan de militaire.
Zijn de in Frankrijk, en thans ook in En
geland, in aantal toenemende ontevreden
stemmen een aanwijzing, dat men tot de
erkenning is gekomen, dat de economische
blokkade ditmaal niet zulk een effect heeft,
doordat Duitschland 2ich in den rug wist
te dekken? En dat men dus tot de over
tuiging begint over te hellen, dat het
zwaartepunt naar de strategie en de mili
taire actie zal moeten worden verlegd?
Gespannen toestand aan
JapanschRussische grens.
Domei meldt uit Tokio: Het Japansche
deparement van buitenlandsche zaken heeft
een krachtig protest ingediend bij de Sov
jet-regeering tegen het nieuwe grensinci
dent op het eiland Sachalin, waar Russi
sche soldaten de grens zjjn overschreden
en op Japansche contrölebeambten hebben
geschoten, van wie een ernstig en een licht
gewond werd. In dit grensgebied zoo voegt
het Japansche Domei hieraan toe, waar de
Japansche en Russische troepen tegenover
elkaar liggen .heerscht een gespannen toe
stand.
Verschillende andere heffingen worden de
regeering aan de hand gedaan.
en vermogens van in het buitenland wo
nende Nederlanders en van die bedragen,
die uit Nederlandsche inkomstenbronnen
naar andere bestemmingen in het buiten
land afvloeien;
2. Een verhooging van de belasting, wel
ke thans geheven wordt van bepaalde be-
standdeelen van het inkomen van Neder
landers in het buitenland;
3. Een extra-heffing wegens het ver
strekken of verlengen van paspoorten ten
behoeve van Nederlanders, die zich in het
buitenland gaan vestigen of aldaar geves
tigd zijn;
4. Een verhooging van de omzetbelasting,
voor zoover die geheven wordt van weelde
artikelen
5. Een verhooging van den accijns op het
gedistilleerd;
6. Een verhooging van de tabaksbelas
ting;
7. Een heffing op het hebben van radio
ontvangtoestellen;
8. Een rijksbelasting op openbare verma
kelijkheden;
9. Een verhooging der couponbelasling
en heffing van een belasting op andere
renten
10. Een weerbelasting naar draagkracht,
bijv. in den vorm van verhooging met een
matig percentage van de inkomstenbelas
ting, voor hen, die niet op grond van een
daartoe op hen rustende verplichting in
militairen dienst zijn.
Tenslotte werd, behalve andere wen
schen, ook een voorstel vernomen tot ver
hooging van het tarief der winstbelasting
tot 25 pet.
Verscheidene leden zouden aan een com
binatie van sommige der hiervoren genoem
de heffingen verre de voorkeur geven boven
de voorgestelde heffingen op suiker en kof
fie.
Gaarne zouden eenige leden vernemen,
of de regeering het niet ge wenscht acht,
het ontwerp aan te vullen met een bepa
ling, welke voorkomt, dat deze verhooging
van successierechten ook zal worden toe
gepast op de successierechten, te betalen
door de erfgenamen van de slachtoffers
van de rampen met twee der mijnenvegers.
Het Voorloopig Verslag van de commis
sie van rapporteurs uit de Tweede Kamer
betreffende 't wetsontwerp „Hefringen ten
behoeve van het Leeningfonds 1940" is
thans verschenen. Aan het stuk wordt ont
leend:
Sommige leden vonden reden lot de
vraag, of met de afdoening van dit ont
werp niet kan worden gewacht totdat de
regeering een algemeen financieel plan zal
hebben ontvouwd. Mocht dit niet mogelijk
zijn, clan zouden deze leden aan de thans
voorgestelde heffingen in elk geval een
tijdelijk karakter willen zien gegeven.
Ernstige bedenking bestond bij vele le
den legen de in het ontwerp vervatte hef
fingen op suiker en koffie. De last der in
directe heffingen, welke een onevenredig
zwaren druk leggen op personen met gerin
ge inkomens, is in den loop der laatste ja
ren aanzienlijk verzwaard. De thans voor
gestelde maatregelen zullen het daarin ge
legen bezwaar nog in niet onbelangrijke
mate doen toenemen.
Nog stelden enkele leden de vraag, of
niet moet worden gevreesd, dat de voorge
stelde heffing op koffie een ongunstige
werking zal blijken te hebben op de resul
taten, welke de regeering van de door haar
getroffen maatregelen ter bevordering van
het gebruik hier te lande van Indische kof
fie verwacht.
Ook de verhooging van het bijzonder in
voerrecht op benzine vond bij vele leden
een weinig gunstig onthaal, In ons land
legt naast de heffingen op benzine ook de
motorrijtuigenbelasting een belangrijken
druk op dat verkeer. Tezamen vormen deze
lasten een niet geringe belemmering voor
de ontwikkeling van deze wijze van ver
voer. Een verdex-e verzwaring van die las
ten zou deze belemmering nog in ernst
doeix toenemen en daardoor ook tot een
verhindering van de opbrengsten der des
betreffende belastingen leiden.
Vele andere leden gaven als hun oor
deel te kennen, dat men deze bezwaren niet
al te zwaar mag doen wegen.
Wel waren verscheidene dezer leden ech
ter van oordeel, dat het redelijk moet wor
den geacht, dat de regeering in andere op
zichten een tegenxoetkomende houding te
genover dat verkeer aanneemt.
ANDERE "HEFFINGEN VOOR
GESTELD.
Van verschillende zijden wei'den nog een
aantal andere heffingen genoemd, welker
invoering ten bate van den gewonen dieixst
van hel Leeningfonds men moge lijk en ge-
wenscht achtte, te weten:
1. Een algemeene heffing van inkomens
(Ingez. Med.T
Naar het Engelsch van
C. VANDERBILT Jr.
30).
En terwijl zij door de eenige straat van
Avarilla in Ontario liep, deed het gebroken
hart haar geweldig veel pijn. Het liet haar
geen oogenblik met rust. Maar gelukkig
had ze haar nuchtere verstand toch ook
nog. En dat sprak in haar binnenste, zoo
als haar vader tegen haar gesproken zou
hebben. Haar hart zei: „Ilc heb Jim lief!"
Maar haar hart zei ook: „Ik wil zoo graag,
dat Jim weer beter wordt. Dat verlang ik
vuriger dan wat anders te wereld ook
en ik kon hem daarbij niet helpen". En
haar verstand, dat ze in haar twintig jaren
nog zoo weinig gebruikt had, stemde daar
mee in. „Natuurlijk kon je niet helpen. Hoe
zou dat mogelijk zijn geweest? Je bent dat
leven niet gewend. Jim is niet voor jou be
stemd. Laura Hill past xiitstekend bij hem.
Wees dus verstandigen vergeet hem!"
Met dit besluit onx Jim te vergeten,
keerde Mimi langs de andere zijde der
straat terug. Na enkele minuten kwam ze
voorbij een makelaarskantoor. Er hing een
groot uithangbord boven, vermeldend dat
de eigenaar de bevoegdheid bezat tot het
opmaken van verschillende wettelijke do
cumenten. Mimi las de pedante aankondi
ging. Ze ging naar binnen. Maar ze slaagde
er toch niet in, eenige Opgewekte belang
stelling te toonen, toen een kleine roodha
rige man haar tegemoet trad met de vraag:
„Wat is er van uw dienst?"
Alleen om haar plicht te doen en haar
belofte te vervullen antwoordde ze op effen
toon: „Wilt u zoo goed zijn, deze vindplaats
te registreeren op naam van James Wayne,
Lone Island, Ontario? Ik was erbij, toen hij
zijn vondst deed. Ik heb hem de plek zien
afpalen". Ze betaalde de kosten met het
geld, dat ze tijdens haar vlucht naar Ava
rilla van den politiebeambte ter leen ge
vraagd had. Daarna schreef ze Jinx een
briefje. „Ik hoop, .dat je mijn niet een even
groote mislukking zal blijken te zijn, als ik
was. Beterschap, Jim. Pas goed op jezelf!
Mimi".
„Ziezoo, dat is dat!" zei ze, toen ze weer
de zonnige straat opstapte, om naar het
stationnetje te gaan. „Het einde van een
kruising tusschen een droom en een nacht
merrie! Wat verder?"
„Wat verder?" Dat was in de volgende
weken en maanden vrijwel het eenige
thenxa van Mimi's gedachten. Zoodra ze in
Chicago aangekomen was, begaf ze zich ge
dwee naar eeri elegant herstellingsoord, be
heerd door den Salon voor de Slanke Lijn.
Want haar moeder stond erop gechoqueerd
als ze was over Mimi's verbrande huid, ge
barsten handen en onverzorgde haar. En
Mimi voelde zich geestelijk te moe om te
gen te sputteren. En zoo sliep ze dan weer
in een blokhut, maar een, die veel ver
schilde van de hut. op Lone Island. Hier
sliep ze tusschen zijden lakens, dronk haar
vruchtensap uit kristallen bekers, en deed
haar oefeningen op tango-muziek in een
zijden gymnastiekpakje. Maar soms werd
ze midden in den nacht wakker en ver
beeldde zich, dat in haar naar gardenia's
geurend slaaphokje muskieten zoemden, of
dat er buiten poolhonden jankten, of dat
De domheid plaatst zich op den
voorgrond om gezien te worden, de
wijsheid op den achtergrond om te
zien.
Illlill!lllllllllllllll!lllllll!!llllllllllllllllllllllll!l!lllllllllllllllllll|||||||||||||l!ll|[||lllllll|||||
Jim over een landkaart zat gebogen onder
deix schijn van het lamplicht.
Mimi vertelde aan haar vader den tocht
met Jim naar Jxet hol en hoe ze de niet
bestaande mijn had laten registreeren, al
leen maar om hen een pleziertje te doen.
Ze toonde haar vader ook het korte, hoffe
lijke briefje, dat Jim, om haar te bedanken,
geschreven had van uit liet hospitaal te To
ronto, waar hij met zijn been in het gips
verband lag.
„Waarom vlieg je er niet eens heen, om
hem te bezoeken, kindje?" vroeg de oude
Jamiesou. Maar Mimi weigerde vlakweg.
Dus ging de oude Rob verschillende malen
alleen op ziekenbezoek en bracht dan aan
Mimi verslag uit over de beterschap van
Jinx.
Gedurende al die lange zomermaanden
van Jim's verblijf in het hospitaal bedacht
Mimi voortdurend groeten, gx-apjes en ge
schenkjes, die ze hem zoo graag zou toe
zenden. Doch telkens weerhield de gedach
te, dat hij zich niet eens de moeite gegeven
had, afscheid van haar te nemen, haar te
rug. Ze verbeeldde zich, dat xiiets, wat van
haar kwam, hem welkom kon zijn.
In die dagen hielde de oude Jamieson zijn
dochter scherp in het oog. Hii had zoo ge
hoopt, dat het avontuur met Jim een vol
waardig mensch van haar gemaakt zou
hebben. Maar toen Mimi doelloos en ge
jaagd bleef rondloopen, vond Rob haar, tot
zijn groot verdriet, hoe langer hoe wilder.
Mimi wierp zich begeerig in een maal
stroom van vex-maken, Ze weigerde met
haar moeder en Clara met haar verloofde,
naar de villa aan hel Delavaix Meer te
gaan. Ze vertelde tegen Jan en alleman
dat titels haar dol maakten. „Ik was bijna
met zoo'n adellük man getrouwdeen
spion nog wel!"
Ze wilde ook niet met haar zuster
Jeannie mee naar Parijs. „Waarvoor naar
al die vreemde plaatsen? Alles is immers
overal hetzelfde, niet waar? „Woepie,
woepie, wiepie, vviepie; trouwen en schei
denen de oude Mozes is moi-sdood"!"
Ze bleef hardnekkig den heelen, gloeiend
heeten zomer in Chicago en scharrelde
daar rond met de luchthartige Sally en
haar orkestdirigent. En wanneer ze bij ge
legenheid liedesliedjes met een dof, broei
erig stemmetje onder begeleiding van zijn
orkest zong, dan zei het publiek: „Mimi
Jamiesoxx treurt: ixog steeds over haar
graaf!" En zij liet hen zoo wijs als ze wa
ren.
Op een woesten, winderigen avond in het
begin vaix September ging Mimi met Sally
en twee uitverkorenen xiaar de Ivan-hoe-
Club. Sally's begeleider was slechts een
plaatsvervanger, die verdwijnen moest, zoo
dra Tony zijn nummers afgespeeld had.
Maar Russell, Mimi's begeleider was nog
een oude vlam van haar en een uitstekend
lichtgewicht bokser. Hij was de zoon van
een millionnair in Chicago, die erop stond,
dat zjjn „Russ" leerde werken. En zoo was
,Russ" van alles geweest, jongste bediende
op een van zijn vaders kantoren, chauf
feur, liftjongen, tot reiziger in ,,Fullex*'s
Box-stelS" toe.
„Zou je denken, dat ik aan die lui hier
misschien eèn stelletje borstels zou kun
nen kwijtraken om de spinnewebben van de
biervaten te verwijderen?" vroeg hij Mimi,
toen hij haar naar het vertrek, waar de
groot vaten op rijen stonden, vergezelde.
„Jij kunt niemand iets verkoopen of aan
smeren, schattebout", antwoordde zij. „Bo
vendien die spinnewebben hebben ze daar
expres gemaakt."
„Je bent toch zoo mooi", fluisterde hij
over zijn schuimende glas heen, „en toch
ook zoo wreedWeet je, Mim, jouw
haar heeft precies de kleur van bier, waar
het licht dooi'heen schijnt! Toe, Mimi,
trouw met mij!"
Mimi schudde haar roodgouden lokken.
„Ik ben eens bijna getrouwd met een nxan.
die een aanzoek bij me deed. En wat zou
dat een vergissing zijn geweest! Daarom
trouw ik van xxu af aan alleen met den
man die i k vraag!"
„Heb je er al een op het oog?"
Ze lachte. „Ik kijk de winkels wat rond!"
Maar heel even verduisterden haar oogen.
Er was slechts een man... en ze deed zoo
haar best, om dién te vergetexx!
„Laten we naar de Pump Room gaan.
Ik voel veel voor sleepende muziek."
„Niks hoor!" zei Mimi, zonder eenige re
den. „Laten we hier nog maar een poosje
blijven. Of latexx we ïxaar beneden gaan!"
Mimi herinnerde zich, hoe ze over deze
gelegenheid met Jim had gesproken op dien
donkeren 'avond toen ze met dekens voor
de vensters hun avondeten hadden ge-
bx-uiktom te zorgen, dat Otto de hut.
niet ontdekte En toen had Jim gezegd:
Ik zal je nog eens meenemen naar de Ivaii-
hoe-Club." Wat leek dat alles lang gele
den. Kon ze het toch maar vergeten!
„Best, mij goed", zei Sally. „Als je naar
beneden wilt, laten we dan maar meteen
gaan. Al heb ik dan ook nog zoo'n hekel
aan die catacomben en mummies!"
(Wordt vervolgd
