Dr.Dusfïkind
KRONIEK MN DEN MS
Goud in de Wildernis
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT GOESCHE COUR ANT) VAN DINSDAG 19 MAART 1940. No. 67.
Oorlog zonder bedoeling?
Het is maai' een eigenaardig soort oor
log, die er op het oogenblik „woedt" cus-
schen de Westelijke democratieën en
Duitschland. Dat wil niet zeggen, dat de
uitwerking over een voldoend langen tijd
niet even rampspoedig kan zijn als de uit
werking van den „bliksemoorlog", den „to
talen oorlog", den „verdelgingsoorlog", en
hoe men ze ons nog meer heeft aangekon
digd, zou zijn geweest, als die in werkelijk
heid was losgebarsten.
Afgezien van deze eigenaardigheid, heeft
de huidige oorlog nog vele andere aspec
ten, die op zijn minst merkwaardig ge
noemd kunnen worden.
Zoo is daar b.v. de kwestie van het „oor
logsdoel".
Aan het begin van den stryd had Duitsch
land geen eigenlijk „oorlogsdoel" tegen de
Geallieerden. Het wenschte in het Westen
niets meer dan met rust gelaten te worden,
zoodat het in het Oosten zijn eigen gang
kon gaan, hoe de rest van de wereld daar
ook over mocht denken! Dat ging lang
zooals Hitier het zich niet beter kon wen-
scben. Maar de kruik ging te lang te wa
ter en brak! Na Oostenrijk, het Sudeten-
land en Tsjecho-Slowakije vond Engeland
het welletjes. Frankrijk dacht er zoo reeds
Jang over en dus kreeg Hitier tenslotte de
Westersche staten tegenover zich. Het is
typisch, dat Hitler eerst t ij d e n s dezen
oorlog een doel heeft kenbaar gemaakt,
dat rechtstreeks de Geallieerden aanging.
Natuurlijk waren deze ook wel betrokken
bij Duitschlands eerste plannen, het ont
kennen van rechten in Midden- en Oost-
Europa aan andere staten dan Duitschland
en heel misschien Italië en de terug
gave der vroegere Duitsche koloniën, die
grootendeels in Britsch en Fransch bezit
waren, zij het als mandaten. De Duitsche
eisch, dat Engeland zijn vlootsteunpunten
af moet staan bij een eventueelen vrede,
welke een nieuwe wereldordening mee zou
brengen, treft echter het Britsche wereld
rijk direct.
In hoeverre dat Hitier ernst is, weet na
tuurlijk alleen hijzelf. Wel ligt het ver
moeden voor de hand, dat hij met dei-ge
lijke correcte doelstellingen rekenen kan op
de sympathie, en wellicht de ondersteuning
van het fascistische Italië.
Wat het oorlogsdoel der Geallieerden be
treft, hierover is in de betrokken landen
veel te doen geweest. Vooral in Engeland-
heeft men de regeering herhaaldelijk vra
gen daarover gesteld, mede met het doel de
openbare meening in andere landen meer
te mobiliseeren voor de zaak der Gealli
eerden. Van de verschillende officieele, se-
mi-officieele en heelemaal niet officieele
verklaringen van het oorlogsdoel der Ge
allieerden, is het meest concrete: „de vrij
making van Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije
en Polen, en het beschermen van andere
staten in Europa tegen de Duitsche agres
sie".
Niemand weet hoe deze vreemde oorlog
zich nog ontwikkelen zal. Het heeft er
eenige dagen- sterk op geleken, dat de Ge
allieerden ook in strijd zouden geraken met
Rusland. Wellicht was dan bij de „oorlogs
doelen" ook gekomen de vrijmaking van
Estland, Letland, Lithauen en Finland.
Een ieder is het er wel over eens, dat
het den Geallieerden niet zoozeer te doen
is om de vrijheid der kleine Europeesche
volken als wel om „het evenwicht", het
bekende en beruchte „evenwicht" in ons
werelddeel niet verloren te doen gaan. En
hier ligt voor de buitenstaanders daarom
een gevaar, dat zij de aanleiding voor den
oorlog te gauw eenzijdig bekijken, n.l. door
te zeggen: Het is dus louter egoïsme.
Van deze stelling uitgaand, redeneert
men, dat Versailles tegen den zin der over
winnaars in den vorigen oorlog stap voor
stap door Hitler is geliquideerd, terwijl de
Westersche mogendheden steeds toegaven
en hun beweringen en beloften van vrij
heid en zelfbeschikkingsrecht even hard
loochenden als in 1918, uit vrees voor oor-
log, zoolang zij nog niet sterk genoeg wa
ren.
Maar dit is toch een eenzijdige redenee
ring. Wat men moet toegeven, dat in ieder
re is het duidelijk, dat Londen ei
Duitschland niet tot iederen prijs
oorlog hebben willen drijven, zooals Berlijn
steeds beweert. Want niemand verplichtte
Hitier om de genoemde landen aan te val
len en zich daarmee de risico op den hals
te halen van oorlog in het Westen. En bo
vendien is het aan het toegeven van de Ge
allieerden te danken, dat de oorlog niet
reeds is uitgebroken, toen Oostenrijk en
Tsjecho-Slowakije aanleiding genoeg gaven,
in het oog der wereld wellicht zelfs meer
dan thans de kwestie-Polen. En in den hier
bedoelden zin werd toen het evenwicht al
verbroken. En wat de liquideering van Ver
sailles betreft, afgezien van het feit, dat
Hitier zelf dit in handen genomen heeft en
voor zijn volk de eer ervan opeischt, ook an
dere landen hebben ingezien, dat Versailles
niet houdbaar was.
De Dawes- en Youngleeningen zijn bijv.
daar om dit te bewijzen. Maar er is meer!
In onze herinnering die tegenwoordig
haast overbelast is met vredespogingen
duiken zoo af en toe ook de namen Bereh-
tesgaden en Godesberg op. En dan tenslotte
als „bekroning" daarvan: München!
En wat was München eigenlijk anders
dan een toegeven over de geheele linie aan
de Duitsche eisehen, door Hitler in het
Duitsche volk gehamerd als recht en nood
zaak?
Ging „München" eigenlijk niet veel ver
der dan afschaffing van Versailles, zonder
dan de paragrafen over de koloniën?
Versailles had Duitschland omsingeld
met staten en staatjes, die er belang bij
hadden, dat dit land zich niet weer opricht
te, en thans niet weer te sterk werd. Hitier
had die omsingeling voor. een groot deel
reeds gebroken en München sanctionneerde
deze breuk. München met Duitschland
en Stresa, zonder Duitschland, steunden op
het beginsel, dat Duitschland in Midden-
Europa een zekere politieke voldoening
zou krijgen. Dit beteekende natuurlijk niet
de sanctie op de eventueele verovering van
andere staten, maar toch lag er de bedoe
ling in, dat Duitschland meer dan
andere landen Italië uitgezonderd
aangewezen was op Midden-Europa, en
meer in het bijzonder op het Donaubekken.
Hoever dit strekte, is nooit bekend ge
worden. Men heeft wel beweerd, dat het
van de Geallieerden slechts een afleidings
manoeuvre was: Duitschland moest zich
meer op Midden-Europa richten, dan kon
het onmogelijk al zijn krachten aanwenden
voor de teruggave van zijn koloniën.
Engeland „nam" het echter niet. Mün
chen was een nederlaag, beweerde een
groot deel van het parlement. En hoewel
het eerst leek, dat Chamberlain het win
nen zou, liep het anders. De verovering van
Albanië door Italië deed zien, dat Rome
veronderstelde de vrije hand te hebben ge
kregen door München, evenals Berlijn, en
toen werd München overboord geworpen.
De overeenkomst, die „voor onze genera
tie den vrede" zou waarborgen, had slechts
een zeer tijdelijke uitwerking
Een onopgeloste vraag is inmiddels nog
steeds hoever Chamberlain en Daladier wil
den gaan toen zij in München aan Duitsch
land beloofden, dat dit in Midden-Europa
ruimer armslag zou krijgen. Het staat wel
vast, dat zij in ieder geval niet de bedoe
ling gehad hebben "net onder den voet loo-
pen van Tsjecho-Slowakije, Polen en Roe
menië te sanctionneeren, zooals men wel
eens heeft beweerd. Misschien is het de
bedoeling geweest, dat Duitschland vanzelf
Rusland op zqn weg zou vinden en niet
verder zou kunnen. Zelfs is het mogelijk,
dat men gespeculeerd heeft op een Duitsch-
Russischen oorlog, maar dit alles is slechts
hypothese.
Thans duikt in verband met het be
zoek van Sumner Welles de bewering
op, dat Hitier aan de Polen en de Tsjechen
een bepaalde mate van zelfbestuur wil toe
staan0. En daardoor komt onwillekeurig
München weer in de gedachten. Het is
maar de vraag hoe ver de bedoeling van
toen en Hitiers aanbod van nu elkaar dek
ken.
De optimisten onder ons hooren reeds
het geklapwiek van vredesduiven. Zou in
derdaad op dezen grondslag een vrede tot
stand komen, dan zou dit voor Duitschland
een overwinning beteekenen. Het is intus-
sehen ondenkbaar, dat in dit stadium
Engeland zijn vlootsteunpunten op zou
geven. Dit zou het slechts kunnen doen als
geval zoowel Oostenrijk, als Tsjecho-Slo- het volkomen verslagen was. En zelfs als
wakije een garantie hadden van Engeland Italië de zijde van Duitschland zou kiezen
en Frankrijk, dat zij bij een eventueelen i wat Berlijn in stilte hoopt en de wereld
aanval steun zouden ontvangen. In zoover- I wil laten gelooven dan zou de strijd nog
ingrijpende wijzigingen in de
Finsche regeering
De president der repu
bliek zon aftreden.
De censuur in Finland werkt nog zeer
streng. Het Fransche nieuwsagentschap
Havas meldt nochtans uit uitstekende bron
te Helsinki te vernemen, dat de Finsche
regeering aan den president der republiek
ontslag zal verleer en, zoodra de ratifici
tieoorkonden van het Russisch-Finsche ver
drag zullen zijn uitgewisseld.
Rito Ry.ti zal zijn werkzaamheden her
vatten als president van de Staatsbank
waar men zijn "diensten meer dan ooit noo-
dig zou hebben,
De minister van hardel Vaino Kohlainen
zal ook zijn vroegere bezigheden als
recteur van het ,,Elso"-consortium her
vatten. Dit concern zou door den gebieds-
afstand aan de Sovjet-Unie een groot aan
tal zijner ondernemingen verliezen.
De minister van buitenlandsche zaken,
Tanner, zou er evenmin aan denki
nieuw een portefeuille te aanvaarden, ter-
wql Erkko, de vroegere minister van bui
tenlandsche zaken, die thans gezant van
Finland te Stockholm is, er over zou den
ken hoofdredacteur van de „Helsinvin Sa-
nomat" te worden,
30,000 OORLOGSINVALIDEN
De vroegere Finsclie minister-president
Kajander, die te Stockholm is aangekomen
om de hulpverleening aan Finland te orga-
niseeren^ heeft verklaard, dat het aantal
oorlogsinvaliden in Finland meer dan
30,000 bedraagt,
DE SLEUTELS VAN HANGö.
De sleutels van de stad Hangö, die de
Finnen hebben moeten afstaan aan Rus
land, zullen Vrijdag a,s. des avonds om
twaalf uur aan de Sov.jetautoriteiten wor
den overhandigd door commandant Per-
vickstron. Dan zullen de 10,000 inwoners
de stad allen hebben verlaten. Sedert vijf
dagen is het een groote uittocht.
9000 bommen hebben haar sporen in de
stad nagelaten. Ook eenige in de buurt
van Hangö gelegen dorpen zullen ontruimd
worden,
Opleiding tot reserve-officier.
Voor drie legeronderdeel enhet wapen
der miltaire Luchtvaart, het Korps
tordienst en het Korps Pontonniers en
Torpedisten, vangt begin October as. een
opleiding tot reserve-officier aan schrijft
de Tel.
Naar plaatsing bij een dezer opleidingen
kunnen mededingen dienstplichtigen, die
op 15 October 1940 de eerste oefening nog
niet of nog niet ten volle hebben vervuld
en voldoen aan de eisehen gesteld in art.
7 van de Indeelingsbeschikking 1940.
Buitengewoon dienstplichtigen zullen,
indien zij voor plaatsing in aanmerking ko
men, een vrijwillige, verbintenis moeten
sluiten, om te dienen-op den voet-van een
gewoon dienstplichtige.
In het algemeen zullen bij het aanwij
zen van dienstplichtigen voor deze opleidin
gen de jongsten en zij, die het kortst in
werkelijken drenst zijn, de voorkeur genie
ten.
Dienstplichtigen, wien wordt vergund
een der officiersopleidingen te volgen, moe
ten- er op rekenen, dat zij ongeacht het
voortduren der buitengewone omstandig
heden den geheelen cursus moeten me
demaken en ook de verplichtingen, welke
een adspirant reserve-officier later wach
ten, ten volle op zich nemen en voorts,
dat hun gedurende den cursus geen verlof
of uitstel van de vervulling van hun mi
litaire verplichtingen op grond van studie
of andere belangen zal worden verleend.
pas beginnen. Voor de geheele wereld, en
speciaal voor Europa, is het te hopen, dat
welke vrede er ook moge komen aan het
eind van dezen oorlog het geen eenzij
dige vrede zal zijn. Inderdaad zouden noo-
dig zijn ernstige, automatisch in werking
tredende militaire garanties. Dat is de les
der laatste jaren en dat is bovenal de les
van Finland.
Zienderoogen flinker! Dat ls wat
alle kinders worden, die Sanostol
krijgen, het lékkere levertraan
product Sanostol, met het hooge
vitamlnengehalte A en D, maar
tevens nog rijk aan vitamine C
van het zoo heerlijk smakende,
toegevoegde sinaasappelsap en aan
vitamine B van het diastase-
houdend mout.
Neemt de „familieverpakking"
f. 2.75, die 2% X zooveel bevat als
de bekende flacon h f.' 1.40.
Want Sanostol is ook voor Uzelf
'n natuurlijke bron van gezondheid.
SANOSTOL
„Het lekkerelevertraan-product!"
BROCAOeS-STHÈÊMAN PHARMACIA,
Een Italiaanscb schip na
ontploffing gezonken
Het voer tusschen twee
neutrale havens.
Het Italiaansche steenkoolschip „Tyna
Primo", groot 4853 ton, is in tweeën gebro
ken, tengevolge van een ontploffing buiten
de Zuidoostkust van Engeland:
Een matroos verdronk. De overige leden
der bemanning, die uit 36 koppen bestond,
zijn aan land gekomen jn een havenstad
aan de Engelsche kust. Zeven hunner zijn
licht gewond. Het schip voer in ballast en
as onderweg van Rotterdam naar Genua.
DEENSCHE VISSCHERSSCHE-
PEN DOOR VLIEGTUIGEN
AANGEVALLEN.
Een van de vischvangst op de ÏJoordzee
teruggekeerd Deensch vaartuig heeft ge
rapporteerd, dat het herhaalde malen door
twee vliegtuigen is aangevallen. Zonder
waarschuwing beschoten de vliegers het
vaartuig met hun machinegeweren, en toen
het vaartuig den vischvangst staakte en
Noordwaarts trok, werd-het door de vlie-
;ers eenjj uur lang achtervolgd, waarhij
■erscheidene bommen werden uitgeworpen,
die hun doel misten. Het schip is 'wel door
verscheidene kogels geraakt, maai' de be
manning bleef ongedeerd.
Drie andere.. Deensche visschersvaartui-
gen, die gisteravond te Esbjerg zijn aange
komen, zijn, naar de bemanning verklaarde,
nabij Doggersbank aangevallen door Duit
sche vliegtuigen, die met machinegeweren
schoten en bommen wierpen. De scheepjes
werden getroffen, doch de visschers zelf
liepen geen letsel op.
EEN BRITSCH SCHIP VER
MIST.
Het Britsch s.s. „Tiberton" (5.225 ton) is
een maand over tijd. Men gelooft, dat het
met man en muis is vergaan.
JONGEN VAN VRACHTAUTO GEVALLEN
EN OVERREDEN.
Gisteravond is in de Wigstraat te Rotter
dam, de twaalfjarige knaap S. W. van der
Maden, van een vrachtauto gevallen. De
naap kreeg een wiel over zich heen en
werd zoo ernstig gewond, dat hij tijdens
vervoer naar het Zuiderziekenhuis
overleed.
Het botert niet tusschen
Japan en Rusland.
Geen sprake van een
mei-aanvalsverdrag.
De „Japan Times" schrijft in een be
schouwing over de verhouding tusschen Ja
pan de Sovjet-unie, dat er, toen het jaar
begon, het vooruitzicht bestond met de
sovjet-unie over een aantal hangende
kwesties tot overeenstemming te komen.
Het i'ësultaat der besprekingen is sindsdien
gebleken geheel anders te zijn dan ver
wacht werd.
Tot nog toe is geen afdoend resultaat ver
kregen. Er is geen voortgang gemaakt bü
de handelsbesprekingen.
De gemengde commissie van Japan en
Mandsjoekwo eenerzijds en sovjet-Rusland
en Mongolië anderzijds, welke was samen
gesteld om een grensregeling bij Nomonhan
tot stand te brengen, heeft niets bereikt en
haar werkzaamheden einde Januari ge
staakt. Alle grenskwesties zijn ongeregeld
gebleven.
Ten aanzien van de afbakening der ge
heele grens tusschen de sovjet-unie en
Mandsjoekwo zqn de beide landen in begin
sel tot overeenstemming gekomen een oom
missie in het leven te roepen en onderhan
delingen te beginnen met het doel de ge
schillen te regelen, doch verder werd niets
De „Japan Times" wijst de verdenking,
dat er ergens een weloverwogen plan zou
bestaan een spaak in het wiel der diplo
matie te steken als ongegrond van de
hand, evenals een bericht in de Parijsche
„Oeuvre", dat er "besprekingen gaande zou
den zyn tusschen de Sovjet-Unie en Ja
pan inzake de stopzetting van de Russische
hulpverleening aan het regiem van Tsjang
Kai Sjek en dat tusschen Rusland en Ja
pan een niet-aanvalsverdrag zou worden
gesloten
Het blad verklaart, dat voor het oogen
blik een niet-aanvalspact ongetwijfeld bui
ten kwestie is. De houding der Japansehe
regeering op dit bijzondere punt is vol
komen duidelijk.
Prins Bernhard woont
legeroefeningen bij.
Prins Bernhard heeft namens H. M.
de Koningin ook de heden in den vroegen
ochtend voortgezette oefeningen van het
derde legerkorps bijgewoond en heeft
voorts deelgenomen aan het laatste deel
der oefening bij het tweede regiment-huza
ren. De Prins was vergezeld door zijn waar
nemend-adjudant, luitenant-kolonel H. J.
Phaff.
Mr,
EEN VERBODEN RADIOREDE.
v. d. Deunië, lid van Ged. Staten
an Gelderland en voorzitter van de Ned'.
Chr. Radiovereeniging zou gisterenavond
in het programma van de NCRV. een rede
houden over „Spionnen en spionnage". De
■adio-omroep-controlecommissie heeft ech
ter haar toestemming geweigerd voor het
uitspreken daarvan, daar, volgens de Msb.
het onderwerp staatsgevaarlijk werd ge
acht.
8 AMERICAN CIGARETTE
(Ingez. Med.}
Naar het Engelsch van
C. VANDERBILT Jr.
31).
„Door dat gedeelte kunnen we' gauw
heenloopen en dan aan de bar een degelijk
glaasje drinken. Ik ben dat bier meer dan
beu!"
Ze kropen in de kleine lift en gingen om
laag, aldoor maar omlaag.
„Dit doet me aldoor denken aan die lift
in de rnijn bü de Jamieson Rivier", zei
Sally. „Weet je nog, Mimi. hoe angstig ik
was, toen vader ons voor het eerst mee
naar beneden nam?"
Mimi knikte van ja. De gedachte aan een
mijn wekte bij haar altijd de gedachte aan
Jim op. Alles deed haar telkens aan Jim
denken! Zou het steeds zoo blijven? Zou ze
hem dan nooit kunnen vergetén?
„Ik heb óók eens een mjjn gehad" ver
telde ze tegen Russell, toen ze uit de lift
een donkeren versierden kelder binnen
stapten. „Een man gaf me die cadeau."
„Mij heeft nog nooit iemand een mjjn
cadeau gegeven", antwoordde hij. „Maar de
vrouwen zijn vaak lief voor me geweest
aan de voordeur. Ik ga mqn levensgeschie
denis als borstelverkooper schrijven onder
den titel: „Vrouwen waren Lief voor Me
op Drempels"."
Ja, waarom zou je dat niet doen?" vroeg
Mimi, met haar eigen gedachten bezig. Die
man was zyn verstand kwijt, toen hij dat
deed", vulde ze haar vroegere gezegde aan.
„Dat moet hij wel geweest, zijn."
„Ik geloof niet, dat hjj het zich later
nog heeft kunnen herinneren. Ik heb hem
die mijn teruggegeven."
„Wat 'n eerlijk mensch ben je! En mooi
op den koop toe! Zal pappie je een handje
geven, als we door die folterkamer ko
men?"
Hand ill hand liepen ze er lachend door
heen. Sally, en haar metgezel, die vlugger
geloopen hadden, stonden reeds voor de mi
niatuur bar.
„We hebben al voor je besteld!" riep
Saily. En toen de pianist het liedje „Ik liet
een lied mijn hart omwellen" begon te tok
kelen, smeekte Sally: „Toe, Mimi, zing dat
eens!"
„Eerst drinken!" zei Mimi en sloeg haar
glas pure whisky achterover. Daarna stak
ze haar blanke kin boven haar nog blan
ker hals in de hoogte en begon te zingen.
Bjj de deur ontstond eenige opschudding.
Een bekende stem zei: „En hier is nog een
bar. Verderop zijn de rotstuinen; maar ik
denk niet, dat ik
Ongeloovig keek Mimi naar de deur. Het
lied. bestierf op haar lippen.
Want Jim, in onberispelijk avondcostuum,
maar op krukken stond op den drempel...
HOOFDSTUK X
Hoe het afliep.
Het zaaltje tolde om Mimi heen. Haar
gedachten draaiden rond als een roulette,
waarop vreugde, hoop, vrees, ellende en
wanhoop in snelle opeenvolging voorbijgle
den.
Jim echter scheen heel kalm en zelfver
zekerd.
„Nou, kük eens, wie we hier hebben!"
Zijn glimlach was onpersoonlijk vriendé-
Alle werk gaat voort, gevoelens,
gedachten, inbeeldingen, droomen
gaan voorbij; het werk blijft.
((i(iiiii(iii[iiiiii(i((ii[ii(i(([(iii(iiiiiiiiii(f(i((iiii[ii(i(iiii([(i[i(iiiii(ii([iiiii(i((iii(i((i(iiiiim
lijk. Hij zwaaide het kleine zaaltje op zijn
krukken binnen.
Toen eerst zag Mimi, wie er achter hem
aankwam. Het. was Laura in een weelde
rige avondjapon, crème en goud. En achter
Laura verschillende rijk en gewichtig uit
ziende heeren.
De laatste van het groepje die heele
maal niet gewichtig kéék was Mimi's
eigen vader!.
„Jullie hadden nooit gedacht, me hier
nog eens te zien, wel meisjes?" vroeg de
oude Rob opgewekt aan Mimi en Sally. „Ga
maar door met dat liedje,Mimi. Of nee,
wacht eventjes! Laat me eerst het gezel
schap voorstellen, dan kim je ons daarna
op je gezang vergasten. Dit is een fuifje...-
het is Jamie's groote avond!" Hij begon
voor te stellen. De gewichtig uitziende hee
ren waren betrokken bq groote mijnonder
nemingen. Mimi herkende hun namen.
Maar ze kon zich niet voorstellen, waarom
ze met Jim hierheen gekomen waren, of
waarom de blanke Squaw zooveel weg had
van de bruid van Lohengrin.
„En nu zal ik jullie eens vertellen, waar
om Jamie vanavond fuift!" begon de oude
Rob.
Mimi's hart zonk haar in de schoenen.
Ze wist opeens, dat ze binnen enkele minu
ten zou moeten zeggen: „Mqn beste geluk-
wenschen. Jim! Ik wéhsch je alle moge
lijke geluk, Laura!" Ze repeteerde die
woorden reeds in haar geest, dwong zich
tot vroolqk kijken en hoorde haar vader
verder praten. „Jamie had het je eigenlijk
wel eerder willen schrijven, lieve meid,
vooral omdat jü er de hand in hebt gehad.
Maar ik zei: Needat nieuwtje moet
een verrassing voor haar zijn!"
Mimi knikte en wist in haar ellende to
taal niet meer, hoe ze het had.
„Ja, Jamie heeft ten slotte een goudader
gevonden! De Doode Man's Mijn zal Yellow
Knife verreweg overtroeven, voordat hij
en die heeren er alles uitgehaald hebben!"
Mimi zuchtte van opluchting en verba
zing.
„De Doode Man's Mijn?" herhaalde ze
onzeker.
Jim begon te lachen en liet zich op een
stoel neer. Een. kellner kwam hen bedienen.
„Ja, Mimi, er was op slot van zaken goud
in die heuvels. Maar als je vader er niet
geweest was, dan zou ik het vermoedelijk
nooit te weten zijn gekomen", zei Jim.
„Naar myn meening kon het niets worden,
dat weet je. Ik kon me niet voorstellen,
waarom je die plek had laten registree-
rentenzij voor de aardigheid. Maar je
vader scheen er anders over te denken. Hij
kwam me bezoeken en hij stelde een nader
onderzoek voor mé in, terwijl ik in het hos
pitaal lag. Wel is de plek, waar hjj het eer
ste begin van den goudader vond, een beet
je griezelig, Mimi. Herinner jij je dien ar
men stakkerd, dien ik heb moeten begra-
Mimi knikte van ja. Dus, zq had gelijk
gehadJim herinnerde zich niets meer
van hun gesprek tüdens zqn ijlkoortsen!
Toen hq gezegd had, dat hq zoo'n i'dee had,
dat oiider dat graf goud verborgen lag en
toen hij de mjjn naar haar had genoemd en
die haar ten geschenke had gegeven! En
dat had vader hem gelukkig niet verteld.
Goeie vader toch! Jim mocht dat nooit te
weten komen!
„De ader begon precies onder dat graf",
vervolgde Jim. „Hoe je vader de* Indianen
ertoe heeft kunnen brengen, om daar te
graven, daar kan ik met geen mogelqkheid
bij!"
De oude heer grinnikte.
„Dat wilden ze ook niet doen", zei hq.
„Ik ben zelf aan het graven gegaan. Net
als in den ouden tijd! In de eerste dagen
van de Jamieson Rivier. Ilc voelde mé weer
heelemaal jong!"
„Zoo, dus Jim is toegetreden tot de bende
van de rijkaards!" zei Sally. „Op je ge
zondheid, plutocraat! Wat ben je van plan,
het eerst te doeneen jacht te. bouwen,
of een kasteel met een zwembassin?"
Laura, die met stijgenden afkeer niet al
leen naar de blonde, opgewonden Sally en
het geheele viermanschap van Mimi geke
ken had, maar misschien nog meer naar
het snel leeg rakende glas in de hand van
Jim, nam nu heslist de leiding van het ge
sprek in handen.
„Zijn plannen zijn meer dan bewonde
renswaardig", wendde ze zich uitsluitend
tot de oudere heeren. „Jim wil de Nishjma
Mijn tot een model mijnw.erkerskamp ma
ken! Ik sta erop, dat hq niet langer den
naam van Doode Man's Mijn gebruikt! Hij
heeft een ellendige gewoonte om de din-,
gen sombere namen te geven! Zooals Chas-
se-Galerie", wendde zij zich naar Mimi, om
dan te vervolgen: „Hij zal daar een groot
hospitaal bouwen en een aantal hutten
voor tuberculose Indianen laten zetten,
waarin ze kosteloos verpleegd kunnen wor
den. Dat is een van de redenen, waarom ik
op zijn aandringen meegekomen ben hier
naar toe. Ik wilde de hospitalen in Chicago
graag eehs bekijken".
(Wordt vervolgd).
