m m mm.i
m
mam »i
mm m
mm
VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE&MIDDELBURGSCHE COURANT&GOESCHE COURANT
I predicatie
De eigendunk van den
Amerikaan.
SCHAp
i
RUI
i
A
b mm
ém
ZATERDAG
16 Maart 1940
[KORTE
KRUISWOORDEN VI.
Gij sterft en laat dien troost ons na:
de zonden zijn vergeven.
De berichten vermelden, dat het
laatste kruiswoord de menschen op
de vlucht joeg, slaande op hunne bor
sten. Weg! weg! weg! Men brandt
zich aan dat vuur! Hebben zij even
een brand gezien zonder te zien?
Hebben zij hel en hemel open gezien
zonder te zien? Zoo vluchten dieren
voor een prairie-brand.
Jezus, roepende met groote stem.
Zijn laatste woord is een schreeuw.
Zijn laatste ademtocht is 'n schreeuw,
uit het onderste van de hel, naar de
handen van God toe. Vader, in Uwe
handen beveel ik mijn geest".
En wij, uit de buitenste duisternis,
mogen ons bergen in dien laatsten
ademtocht, en worden opgenomen en
in veilige haven gebracht. Voortaan
zijn wij met Christus binnen de han
den Gods. Men is daar zeer veilig,
men is daar eeuwiglijk.
Wij zijn omringd. Wij zijn wel ge
borgen. Wij moeten nooit meer vree
zen. Christus heeft stervend de we
reld binnen het goede werken Gods
gebracht. Wij zijn opgetild. Gij, kin
deren, zijt van God!
Toen is Hij gestorven. Jac. Schreurs
heeft daarover een zeer diep lied:
Toen alles was volbracht, voldaan,
boog hij zijn schoon dood hoofd terzij
naar waar voorbij, voorbij voortaan,
als karavaan na karavaan
van langzame ossen, zwaar belaan,
de jaren voor den grooten Drijver
[gaan
voorbij voorbij,
tot alles is voorbij, volbracht:
tot na het laatste jaar
en de allerlaatste nacht
dit laatst gebaar:
het schoon, dood hoofd zich stralend
beurt
en groot bazuingeschal
de wereld scheurt
van het heelal.
F.
ZEEUWSCHE KRONIEK
HET VOLTREKKEN VAN EEN
DOODVONNIS TE MIDDELBURG IN
DE 18DE EEUW.
Verscheidene straften hebben wij reeds
'beschreven. Al waren sommige zeer pijn
lijk, toch bleef het leven der veroordeel
den nog gespaard.
Was de gepleegde misdaad van zeer
ernstigen aard, zooals een moord of een
zware mishandeling, dan luidde het von
nis de doodstraf. Ook zij, die zich herhaal
delijk aan ernstige diefstallen hadden
schuldig gemaakt en bij wie de ondervon
den lijfstraffen niet op den goeden weg
brachten, werden ten laatste eveneens ter
dood veroordeeld.
De doodstraf voor mannen bestond ge
woonlijk in het hangen aan de galg. De
vrouwen werden eerst aan een paal ge
bonden om direct daarna te worden ge
worgd. Om de galg of de paal was een tri
bune getimmerd, welke tegen de puie van
het stadhuis aansloot. Alles te samen heet
te het schavot. Een verkleinde namaak is
In het museum tê zien.
BR het verhoor van den beschuldigde
werd hem een advocaat toegevoegd, maar
ook de baluw, die als aanklager optrad,
werd door een advocaat bijgestaan.
Tusschen de bekentenis van den misda
diger en het voltrekken van het doodvon
nis waren er tal van plichtplegingen,
waaraan streng de hand werd gehouden.
Als de misdadiger had bekend en de
pleidooien waren gehouden, werd de schul
dige van de vierschaar op het stadhuis te
ruggebracht naar 's Gravensteen, de ge
vangenis op de Burg. Dan vergaderde de
Wet om het doodvonnis uit te spreken.
Het woord wet is hier de verkorting van
wethouders. Deze vormden het college
van de 2 burgemeesters en de 11 sche
penen.
BR de uitspraak van een vonnis moesten
minstens één burgemeester en 6 schepe
nen tegenwoordig zijn, alzoo 7 personen of
de helft plus een, de meerderheid dus.
Is alzoo het doodvonnis geveld, dan
wordt dit des avonds van denzelfden dag
den veroordeelde aangezegd door den
baljuw, twee schepenen, een secretaris en
een predikant, welke vijf personen samen
van het stadhuis naar 's Gravensteen
gaan. Door den secretaris wordt den ge
vangene uit naam der Wet de doodstraf
aangezegd. De predikant houdt daarna
een korte toespraak als voorbereiding
van den naderenden dood.
Voor dat het vonnis voltrokken wordt,
ontbreekt het den veroordeelde niet aan
geestelijke verzorging. De twee jongste
predikanten der stad en ook krankenbe-
zoekers komen dagelijks om beurte hem
bezoeken. Op den laatsten Zondag, vóór
dat hR moet sterven, wordt in alle ker-
SCHETSEN VAN D'OEVE
Een 'êele weke ze dat binnen de deure
kunnen 'ouwe en tegaere of-'etobbeld. Me-
rien keek wè' zwart a' ten tuus most bluve
om an de kaern te draaien en mee 't schot
op most 'ouwe om te melken en dat was ok
nie kwel luk te nemen. De vuult.e stieng ok
te schrêeuwen En 't is zö gelege: over-
oal is een gezetten tied van. Dat werk sluut
oal in mekare asas een pasappel. Dat
begunt in 't vroege voorjaer mee „strek-
gos griepen" en dat 'ouw nie' op vóór êi in
't naejaer de leste pee op de waegen 'egöoid
wordt voe' den errebeier 'öor, 't paerewerk
is dan nog gin êens klaer, mae', paeren
Merien nie. Mie oal dat verlet kwam 'n die
weke nie' an z'n taks. En daedeur den z'n
mummeur tegen. Daer ze noe dirrom nie
vee' last van. Net op etenstied kwam 'n
eventjes tegen de taefel schoppe. Ie
ègauw gin geduld om fersoenlik te wachten
toetda' de guus klaer Zö gauw 't eten
deur z'n kêele was, zat 'n te lichtebillen om
wee' an de gank te gaen. Om de waer-'eid
te zeggen waere Pie en d'r moeder oltied
blie-e ten wee' op-'ekard was. Pie 't
ok druk, 'óor; ze 't toè-druk. Mae' dat
von' ze glad nie onpleziereg. Noe was zie
„vrouwe" D'r voader dêelden 't vlees
's mirregs, 'öor en petaten krauwden 'ieder
mie' z'n vurke net zövee uut de scheutel
op z'n bord as ten wou, mae': zie dêel
den de groente en schepten sause; dat
anders d'r moeder dee'. Dae' was dan noe
gin kunst an, mae' soms kwam ze toch voe'
diengen te staen, daer a ze verlege mee
was. Dat begust 's Maendags a; toen most
ze voe' d' êeste kêer van d'r leven knee-e.
Dat ze noe wè' dikkels genoegt van d'r
moeder 'ezie, mae' zelft allêene doe is toch
nog glad wat anders, weet je. Ze sleepten
oalles in den 'uzen voe' d'r moeders bestie.
Een ouwe, schöone matte op de vloer en
dae' den trog en oalles op. Ze liet d'r moeder
in de kanne voele ofdü' 't waeter nie' te
werm was, en kieke ofdè' ze 'r genoeg zout
indee'. Maer het lcnee-en zelft, dat kwam
op 'eur neer, a' zei d'r moeder wè' an-
'oiidend wat ze doe most: „eest een kuutje
maeke, dae' de gist in, oppasse da' je zout
nie' bie je gist komt" en zö gieng dat mae'
deur, dan wee': „noe nog een bitje waeter,
noe mee je vuusten; toe-mae: douwe". En
ik kan je wè' vertelle', dè' 't zweet op d'r
neuze stieng êer dè.' ze klaer waer, 'öor.
Mae' gröos, toen h ze de zak mie deeg in
bédde zetten om te luchten! En ze zei: „noe
za' 't is lekker luchte, wan' noe is dat béd
de nog wermer as anders, noe a jie der in
ligt".
„Ja", zei d'r moeder, „vroeger, 'k
nog in de kleine guus zat, dan zetten ik
het ok oltied in de wiege te luchten. Maer
je noe öoit is koeken bakt en ik bin der
nie bie om 't te zeggen, dan mö' je 'r over
dienke, dè' je den éemmer mie beslag mae'
góed 'olfvol doet, wan' anders stroomt het
er over, dat beslag gae' rieze en dè' 's
een toestand in je bédde". Zö an 't pratende
en 't vertellende en nie' te vergeten: an
't doende leerden Pie in die ééne weke
mêer as anders in tiene.
ken der stad in het openbaar voor hem
gebeden.
De uitvoering van het doodvonnis had
doorgaans des Maandags plaats.
Om 10 uur des voormiddags komt het
college van Wet Burgemeesters en sche
penen), dat het doodvonnis heeft uitge
sproken, bijeen op het stadhuis Allen zijn
in het zwart gekleed, doch omhangen met
een rooden mantel.
Als het half elf geslagen heeft, gaat de
baljuw met den onderschout, voorafge
gaan en gevolgd door een aantal hellebar-
diers den veroordeelde van 's Gravensteen
afhalen Deze is reeds bezocht door een
predikant en een krankenbezoeker om
hem in zijn laatste levenure bp te staan.
ZR vergezellen hem ook op den weg van
de gevangenis naar het schavot. De helle-
bardiers omringen de drie personen en de
stoet stelt zich in beweging. Voorop gaat
de baljuw met de justieroede in de hand.
De roede van justitie was een bijna 2 ril
lange roode doornige stok, die het blocto
zwaard van vroeger verving. De afstand
van 's Gravensteen naar het stadnuis is
niet ver. Aan weerszijden van do straat
staan vele menschen dicht opeen om den
veroordeelde te zien en om straks getuige
te zy'n van zijn sterven.
Op de plaats des gerechts, dus voor het
stadhuis gekomen, wordt het terrein om
het schavot door de stadshellebardiers af
gezet. In de schepenkamer heeft de jong
ste predikant een gebed gedaan voor de
Wet. De roode kussens worden uit de ge
wone in de Hooge Vierschaar gebracht.
Op het buffet ligt een rood scharlaken
kleed en hierop het ruigregister waarin de
crimineele vonnissen zijn opgeteekend. Dir
boek wordt zoo genoemd, omdat het ge
bonden is in leer, waarop het ruige haar
is gelaten.
De stoelen van de twee pensionnarissen
en van de twee secretarissen worden met
roode kussens belegd en op een bank Jig-
gen 2 groene kussens voor de predikan
ten.
De burgemeesters en de schepenen heb
ben naar hun rang plaats genomen in de
hooge Vierschaarkamer» De veroordeelde
wordt hier binnen gebracht en moet
plaats nemen tusschen de twee predikan
ten.
De geheele wet gaat daarna naar de ge
wone vierschaarkamer en het vonnis
wordt opnieuw overzien.
Is dit geschied, dan gaan allen terug
naar de Hooge Vierschaar om hun vorige
zitplaatsen weer in te nemen, behalve de
jongste schepen, die met ongedekte hoofd
voor zijn plaats blijft staan. Hij verzoekt
den secretaris voorlezing der sententie of
uitspraak uit het genoemde ruigregister.
Na het voorlezen van het vonnis roept
hp uit: „Burgemeesters, Schepenen en ik
keuren dit voor recht".
De burgemeesters en de schepenen ver-
En zö wier 't wee' Vriedag. Ze verschoon
den 's ochens de bédden, 's mirregs d'r eigen
en 's aevens de jongers en zetten 't góed in
de polleka. D'r moeder daer a een 'êele
weke mee in d'r gedachten 'ezéte, 'oe dat
toch 's Zitterdags gae' most mee de waste.
Ze toet 't uterste 'ewacht om der wat van
te zéggen, kieke ofda' Merien der nie' uut
z'n eigen over begunne zou, mae, dae'
kwam mae' niks. Eindelienge, Vriedags-
aevens nae' den eten, Pie d'r komme
kwam 'aele zei ze: „je mö' zegge' da' je
voader is 'ier komt". Die net z'n pupe an-
'estoke en die stieng op 't punt om nog een
bitje in 't 'of te gae' wie-'en. Mae' noe
kwam 'n dan êest nae' de bestie. Ie zei:
„wat is ter?" Ze vroog: ,,'oe mot dat mer-
rege gae' mee de waste?" „Mee de waste?"
zei ten. „Ja", zie wee'. „Ja, dat weet ik nie',"
zei ten, „dè 's toch mien werk nie' zeker?"
Het bleef even stille, toen zei ze: je
mae' begriept, dè' dat voe Pietje vee' te
zwaer is, bie oal d'r ander werk: stoepe
doe-e, voren schure, 't verkenskot oalles in
'uusIe was voe' 't raem gae' stae', nae'
buten kieke en zie zeiden vadder ok niks
mi', ze docht: „laet 'n dat noe maer is bie
z'n eigen verwerke". Een menute of tiene
den dae' voe' noodeg. Toen draaiden ie
z'n eigen om, ie zei: „wien zou der dan
motte komme, a' je je zin „Gaet 't mae'
an Krina vraege", zei ze, „tegen acht uren
merregenochend"
Mae' dat was noe anders is glad nie nae'
Pietje d'r zin, weet je. Ze zei: „voe' wat
mot dat noe? Ik kan 't best allêene. Maeh-
teg, die Krina Kule mie d'r gröote laere".
Pie noemden ze mee d'r bienaem, 'óor. Te-
missen: die bienaem ze, toen ze 's an-
derendaegs om acht uren kwam, mae', toen
ze wee' naer 'uus gieng, 'êetten ze bie de
jongers: Krina Klap.
V. v. d. O.
UIT DE MIDDELBURGSCHE
COURANT VAN VOOR 50 JAAR.
Burgemeester en Wethouders benoem
den tot gemeentearchivaris den heer M. H.
van Visvliet.
De heer dr. L. Heldring, predikant te
Middelburg is door het bestuur der Christe
lijke Vereeniging tot verpleging van lijders
aan vallende ziekte te Haarlem benoemd
tot directeur ter gestichten te Heemstede
en Haarlem.
De heer H. ten Kate, predikant te Har
derwijk, heeft bedankt voor het beroep
naar Middelburg.
Te 's Gravenhage is overleden mr. C. D.
Asser, raadsheer in den Hoogen raad.
Benoemd tot officier van justitie te Tiel
mr. Van Hoytema, thans officier van justi
tie te Zierikzee.
Vrijdag is het adres van den Ned. Vrou
wenbond, waarbij verzocht wordt de slui
ting van bordeelen enz. aan de Tweede Ka
mer verzonden.
In eene Dinsdagavond te Amsterdam ge
houden gecombineerde vergadering van-
aannemers en timmermansbazen is met bij
na algemeene stemmen besloten om met 1
Mei e.k. het loon der timmerlieden te ver-
hoogen van IS op 20 cent per uur.
De heer J. Ph. Hattink Jr., predikant te
Leimuiden, heeft voor het beroeping naar
O. en W. Souburg bedankt.
Aanstaande Zaterdag 15 dezer wordt te
Koudekerke de telephoondienst geopend.
De R. K. Kiesvereeniging te Goes heeft
besloten zich de verkiezing op 18 Maart a.s.
te onthouden, als protest tegen het streven
van invoering van verplichten persoonlijken
dienstplicht.
laten nu weer de Hooge Vierschaar om te
rug te gaan naar de gewone. De veroor
deelde wordt in een afzonderlijk vertrek
gebracht, waar de twee predikanten hem
voor het laatst op den komenden dood
voorbereiden.
De baljuw gaat met een schepen en een
secretaris naar buiten. Hij staat op den
tweeden trap van het schavot en maant
het overtalrijke publiek aan de uitvoering
van het vonnis „in alle zedigheid en tot
een spiegelbeeld" te aanschouwen.
Al de regeeringspersonen gaan nu naar
de bovenvoorzaal om de voltrekking van
het vonnis te aanschouwen. Tevoren zijn
in de breede vensterramen roode scharla
ken kussens gelegd.
De veroordeelde wordt op het schavot
gebracht, vergezeld van een predikant en
een krankenbezoeker. De jongste predi
kant der stad doet op het schavot in het
openbaar een gebed en de geestelijke ver
zorgers vertrekken. De beul of scherp
rechter, die zich eerst wat achteraf heeft
gehouden, treedt naar voren om het dood
vonnis te voltrekken.
Donzelfden dag nog wordt het lijk naar
het galgenveld gebracht, dat lag op de
uiterste grens van Middelburg, aankomen
de aan het grondgebied van Ritthem. Het
duode lichaam wordt aan een ijzeren ket
ting opgehangen „orame aldaer door do
injuriën (vernielende werking) der lucht
en het gevogelte des hemels te worden ver
teerd".
Vóór 1738 stond de galg of het gerecht
benoorden het einde van de haven.
De lichamen werden later op het gal
genveld begraven. In het museum en in de
stadsschuur worden de kettingen van bei
de galgenvelden nog bewaard.
R. B. J. d. M.
(Nadruk verboden).
Ik ontdek Amerika.
Laat ik mijzelf niets wijs maken: ook de
Nederlanders hebben hun eigendunk. Ook
Nederlanders vinden hun plekje grond het
schoonste en beste op aarde. Ik kan dat
voor wat mij zelf betreft ten volle beves
tigen en toen ik gisteren een Nederlander
sprak, die de geheele wereld heeft bereisd,
zeide die: en nu verlang ik er alleen
nog maar naar den Nederlandse-hen grond
onder mijn voeten te voelenNeen,
ik heb geen heimwee en reizen, vreemde
landen en vreemde volken ontdekken is
heerlijk, maar toch gaat er geen dag voor
bij of ik denk ergens onder de palmen,
ergens in een drukke straat, of op mijn
kamer, die uitziet over San Francisco m
de diepte „hoe zou het nu in Nederland
zijn hoe zouden de vrienden het ma
ken? Ik zou toch wel graag weer eens
op dat kleine stukje van de groote aarde
rondloopen en overal de goede oude moe
dertaal om mij heen willen hooren." Neen,
laat ik mij zelf niets wijsmaken: we vin
den allemaal ons eigen land het beste, het
mooiste en het gezelligste.
Maar de Amerikaan overdrijft dat.
De Amerikaan heeft die goede, eerlijke,
menschelijke eigenschap in zulk een mate,
dat ge er wel eens om moet lachen, of
dat ge u er wel eens over ergert al
naar gelang uw stemming-van-het-oogen-
blik is.
Amerika dat is het machtigste, het rijk
ste, het mooiste, het meeste dit en het
grootste dat, het rijkste zus en het voor
treffelijkste, zóó land ter wereld.
Gisteren las ik in een weekblad met mii-
lioenen oplage, dat de zuivere democratie,
de zuivere volkskracht, de zuivere levens
houding van Amerika de zuiverste van de
wereld zijn, en de geachte heer hoofdre
dacteur schreef daarbij: „Een vergelijking
in dit opzicht van Amerika met welk Euro-
peesch land ook zou eenvoudig heel be
lachelijk zijn!" Mijn vingers en mijn hart
kriebelden om daar nu eens een antwoord-
op-pooten op te geven. Maar ten slotte
heb ik dat toch maar niet gedaan, want
mijn hooggeschatte collega zou mij bij
voorbaat toch niet gelooven, ook al zou
ik hem heel gemakkelijk de bewijzen ei
voor op tafel kunnen leggen, dat de Ne-
derlandsche democratie en de Nederland-
sche volkskracht en de Nederlandsche le
venshouding in ieder opzicht zuiverder zijn
dan de Amerikaansche.
En zooals dat met Amerika in zijn ge
heel is, zoo is dat ook met iedere Ameri
kaansche stad op zichzelve.
De New-Yorker vertelt u dat New York
de mooiste en de interessantste stad ter
wereld is.
En hier in San Francisco kunt ge tel
kens weer lezen en hooren: „New-York
dat is niks, maar San Francisco dèt is pas
wat ja, San Francisco dat is de mooi
ste, de levendigste de meest cultureele,
de kunstzinnigste, de alles wat ge maar-
wilt-ste stad van Amerika of laten we
maar liever zeggen: van de wereld.
Die twee bruggen over de Golden Gate:
de mooiste van .de wereld.
Onze Stille Oceaankust: de mooiste van
de wereld.
Onzev winkels: de weelderigste van de
wereld.
Onze baai: natuurlijk de grootste èn de
mooiste baai van de hééle wereld.
En onze restaurants wereldberoemd.
En onze bosschen en bergen: die aan de
heele wereld ons benijden.
Hebt u ergens ter wereld zulke weelde
rige hotels gezien als de onze?
En Market Street: de prachtigste noofd-
straat in alle steden van alle landen van
de hééle wereld, meneer!
Er staan hier op sommige straathoeken
van die aardige, kleurige en geurige bloo-
menstalletjes, zooals ge die ook in Ne
derlandsche steden aantreft.
„Da 's nou weer typisch iets van San
Francisco", schrijft het toeristengidsje,
„die bloemenstalletjes-op-straat, die vind
je nergens ter wereld".
En onze moderne architectuur de
mooiste ter wereld, meneer. De Californi-
sche keuken? de historie van San Fran
cisco? Onze haven? Ons museum? Daar
valt heelemaal niet over te praten, me
neer: de lekkerste, do interessantste, de
merkwaardigste, het belangwekkenste op
aarde.
Vanmiddag kwam ik een Amsterdam
mer tegen, die hier reeds een kwart eeuw
woont. Hij zei: „Ja, San Francisco is heel
mooi en zoo, maar geef mij mijn Amster
dam maar. Zou er één stad op de wereld
zijn, die zoo mooi is als mijn Amsterdam?"
en peinzend staarde hjj naar den blauwen
Californischen hemel.
En gisteren was ik op bezoek bij een
oud-Groninger, die hier reeds een men-
schenleeftijd woont. Boven zijn schrijtafel
hangt een ets van den Martinitoren. „Ik
wou, dat ik den Martini nog eens kon te
rugzien", zegt hij, „ik geloof, dat dat de
mooiste toren van de wereld is".
Maar de Amerikanen overdrjj-
v e n datMr. E. ELIAS.
GP.SP550L0G1E
Motto „Saul". Dit voor een 19-jarige
„rijp" handschrift, duidt op 't verlangen
naar krachtsontplooiing, maar tevens op
de beheersehing er van. 't Spontane ge
baar wordt in dit karakter totaal gemisc,
terwijl bij alle handelingen een zekere re
serve in acht genomen wordt. Wisselend
van humeur en niet evenwichtig. Pogingen
om tegen de wisselende stemmingen en de
drjjfveeren daartoe de strijd aan te binden
kosten dikwijls moeite. Het aanpassingsver
mogen is groot. Er dient echter voor ge
waakt, dat de stabiele karaktereigenschap
pen, die nu nog de overhand hebben, op den
duur niet door de labiele (o.a. gemakzucht)
overheerscht worden de mogelijk
heid daarvoor is beslist aanwezig. De
jonge man heeft een goed verstand
en diplomatieke neigingen. Tegenover
de neiging zich gemakkelijk te la
ten beïnvloeden, zet schrijver zich veelal
schrap. Een warmbloedig en temperament
volle jongeman. (Zoo mogelijk bericht of
mijn inzichten omtrent dit zeer bijzondere
karakte^ juist zijn).
Desirée. Van dit eenvoudig en onop
gesmukt schrift gaat een zekere rust uit
die weldadig aandoet. Toch is de schrijfster
niet zoo rustig en evenwichtig als men zou
vermoeden.
Het „ik" gevoel is bij haar een weinig
vergroot en de schrijfster, die een gevoelige
aanleg heeft, wordt spoedig prikkelbaar ea
licht geraakt, vooral wanneer zij teleurstel
lingen ondervindt of tegengesproken wordt.
Zij praat gaarne; is ijverig; heeft de noodi-
ge energie; is nauwgezet en doortastend.
Eerlijk als goud. 't Is iemand, die nimmer
uit de band springen zal, de noodige zeifbe-
heersching bezit en zich niet gemakkelijk
geven zal. Piekeren over 't verleden doet
zij niet, haai- belangstelling heeft het heden.
Spontaniteit mist zij! Strijdlustig in geringe
mate en ietwat stijfkoppig. Goed verstand.
Is schrijfster bij het onderwijs werkzaam?
Grapholoog.
REDACTEUR: J. M. MULLIé,
Middelburg.
Verbetering: In de rubriek van horige
week staat bij de vermelding van den stand
in groep II: 1. R. v. d. Harst 11 (15), dit
moet zijn 11 punten uit 13 gespeelde par
tijen.
Schaaknieuws.
De aangekondigde propaganda-avond van
de Middelburgsche schaakvereeniging zal
a.s. Woensdag 20 Maart worden gehouden
(abusievelijk was eerst 13 Maart vermeld).
Alle schakers belangstellenden zijn welkom.
Uitslagen partijen gespeeld Vrijdag 8
Maart te Middelburg:
Groep I:
W. de GraafH. Strooband afgebr.
dr. A. SnethlageH. J. Kraak Vi
de heer Kraak is uitgespeeld, aantal pun
ten 6%.
B. WagenaarJ. de Baare 01
J. F. HeemskerkJ. Scheltens 01
de heer Heemskerk is uitgespeeld, aantal
punten 9%
Groep II:
I. S. BlokpoelW. Flissebaalje 01
Jac. SinkeJoh. Sinke 10
L. v. FlierenburgP. Sanderse 01
Wedstrijden Zeeuwschc Schaakbond:
Tegen Rotterdamsche Schaakbond, op
Zaterdagnamiddag, 27 April a.s. te Roosen
daal. Aantal spelers 15 (misschien 20).
Tegen Noord-Brabantsche Schaakbond,
op Zondagnamiddag, 26 Mei, te Roosendaal
of Breda. Aantal spelers 20.
Na afloop van den Kerstwedstrijd van
den Z.S.B. speelden Joh. Barendregt uit
Nieuwerlcerk en K. Maartense te Middel
burg, een match van 10 partijen, welke door
laatstgenoemde werd gewonnen.
De hieronder volgende partij is uit deze
ontmoeting:
Spaansche Part ij.
Wit: JOH. BARENDREGT.
Zwart: K. MAARTENSE.
1. e2e4 e7—e5 2. Pgl—f3 Pb8—c6
3. Lflb5 a7a6 4. Lb5—a4 PgS—f6
5. 00 Pf6xe4 de zoogen. open ver
dediging van de Spaansche partij, welke
zwart in vele gevallen goede tegenkansen
geeft.
6. d2d4 wel de sterkste voortzetting.
6b7b5 een ernstige fout is
6d7d5, wegens 7. Pe5: Ld7
8. Pf7: Kf7: 9. Dh5t met winnenden aan
val.
7. La4b3 d7—d5 8. d4xe5 Lc8—e6
9. c2c3 Lf8e7 10. Lel—e3 Pc6—a5
Beter is wel 00
11. Lb3c2 Pa5—c4 12. Ddl—cl Pc4xe3
13. Dclx.e3 Pe4—g5 14. Pf3xg5 Le7xg5
15. f2f4 Lg5h6 Op Le7 volgt f5 met
sterken aanval voor wit.
16. Pbl—d2 DdScS 17. Pd2—b3 Le6f5
18. Lc2xf5 Dc8xf5 19. Pb3—d4 Df5—d7
20. e5e6! de beslissende doorbraak.
20f7 x e6 21. Pd4xe6 KeS—f7
22. Pe6xg5t Lh6xg5 23. f4xg5tKf7—g8
24. Tal—el
abcd'efgb
Stand na 24: Talel
2 4Ta8—f8 25. De3—e6t Ster
ker leek nog Dc5.
2 5Dd7xe6 26. Telxe6Tf8xflt
27. Kglxfl Kg8f7 28. Te6xa6 Kf7—e7
29. Ta6a5 Th8—b8 30. Kfl—e2 Ke7—d6
31. Ta5a6i Kd6—07 32. g5—g6! h7—h6
33. g2—g4 Tb8e8t 34. Ke2—f3 TeS—e6
35. Ta6xe6 Kd7—eS 36. Kf3—f4 Ke6f6
37. h2h4 Kf6xg6 38. Kf4e5! zwart
geeft op.
