MEK VAN DEN DAG
U hebt hef zélf in de hond...
MAGGI8 AK0MJI
Hel sjj@!agc dat d@
neutralen betalen»
Goud inde Wildernis
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN WOENSDAG 13 MAART 1940. No. 62.
De Finnen geven toe.
Zoo is er dan nu een overeenkomst tot
stand gekomen te Moskou. De Pinsche dele
gatie, die verscheidene dagen in de Rus
sische hoofdstad vertoefde en de Russische
regeering hebben haar gesloten. Maar dit
beteekent nog niet, dat er thans weer vre
de tusschen het groote en het kleine land
heerscht. De overeenkomst zal eerst nog ge
ratificeerd moeten worden door den Fin-
schen Landdag. Er blijft een uiteraard
geringe mogelijkheid, dat deze volksver
tegenwoordiging „neen" zal zeggen. Omdat
het accoord datgene bevat, wat de Finnen
verleden najaar weigerden te geven: een
Russische vlootbasis op het schiereiland van
Hangö.
Men zal zich herinneren, dat de Finnen
in. October wel bereid waren om de Kareli-
sche landengte en eventueel andere gebieden
grootendeeis af te staan. De Sovjet-regee
ring eischte dien afstand, aangezien de
Finsche grens betrekkelijk dicht langs Le
ningrad, Rusland's tweede hoofdstad loopt.
Zij vond het opeens verkeerd, dat Leningrad
heel gemakkelijk van Finsch grondgebied
af onder vuur kon worden genomen. De
Finnen legden zich bij die redeneering neer,
verklaarden zich hier tot een belangrijke
concessie bereid. Toen de Sovjet-regeering
vervolgens echter verlangde op het schier
eiland Hangö een vlootbasis te „pachten",
liepen de onderhandelingen vast. De Finnen
zagen hierin een pistool op de borst van
hun land, hoewel de Russen beweerden, dat
hun verlangen geenszins een bedreiging
voor Finland's onafhankelijkheid beteeken-
de, doch louter en alleen uit een defensieve
overweging voortsproot: de bescherming
van de Finsche golf, aan het einde waarvan
de groote Russische .oorlogshaven Kroon
stad, met vlak daarachter Leningrad ligt.
De Finnen verkozen liever te vechten dan
toe te geven en zoo begon dan in November
de oorlog
Ruim vier maanden lang heeft men nu
gevochten. Tot verbazing van de geheelo
wereld wist het kleine Finland aanvanke
lijk op verschillende plaatsen belangrijke
militaire successen te behalen en de krach
tige aanvallen van het roode leger op de
zg. Mannerheim-linie, welke dwars over de
Karelische landengte van de Finsche golf
naar het Ladoga-meer was aangelegd te
weerstaan. Verschrikkelijke verliezen brach
ten zij den Sovjet-troepen toe, weken- en
wekenlang. Rusland beschikt echter over
een schier onuitputtelijk reservoir van man
schappen en materiaal. De aanvallen op de
Mannerheim-linie werden, alle verliezen ten
spijt, voortgezet. De heeren te Moskou tel
den de offers niet. Voor elke divisie, die
sneuvelde kwam een nieuwe in de plaats
en tenslotte moesten de Finnen voor den
ohtzettenöen druk wijken. Hoe dapper ze
waren, hun aantal bleek te gering, om de
aanvallers duurzaam te weerstaan. Het
Mahnerheim-fromt brokkelde steeds meer
af en de Russen bereikten eindelijk Vipuuri
(Wiborg). waar de Karelische landengte in
het eigenlijke Finland overgaat.
De Finnen zijn gaan inzien, dat hun land
totaal verwoest zou worden, indien ze den
strijd nog langer volhielden. Daarom gre
pen ze de gelegenheid, welke een Duilsch-
Zweedsche bemiddeling hun bood, aan, om
vredesonderhandelingen te openen, vredes
onderhandelingen, waaruit nu de overeen
komst is geboren. Het moet een hard gelag
voor de Finsche onderhandelaars geweest
zijn, er hun handteekening onder te plaat
sen. De Russen krijgen volgens dit verdrag
niet alleen de Karelische landengte en do
Vlootbasis te Hangö, doch tevens een gebied
ten N.W. van het Ladoga-meer (voornaam
ste stad Sortavala)meer dus nog dan zij in
October eischten. Zoo hebben de Finnen
vier maanden lang voor niets gestreden en
geleden; en voor nietsde bewondering
van de geheele wereld opgewekt. De hulp,
welke ze uit het buitenland ontvingen, was
lang niet voldoende, om hen te redden. Her
haaldelijk deden zij een beroep op het bui
tenland, in de eerste plaats op de Geal
lieerden. De Geallieerden verwachtten in
den beginne echter, dat het roode leger
Finland zonder al te groote moeite onder den
voet zou loopen eri dachten er daarom nVe.
aan, het Finsche beroep metterdaad te be
antwoorden. Op het oogenbl.k, nu het te
laat is, nu zouden ztf nog te hulp willen
snellen. Chamberlain verklaarde het een
paar dagen geleden in het Engelsche La
gerhuis en gisteren Daladier in de Fransche
Kamer. Wy zetten op deze plaats reeds uit
een, waaruit dit plotselinge merkwaardige
verlangen tot steun verklaard moet wor
den. De Geallieerden zijn gaan inzien, dat
het roode leger niet veel waard is en dal
ze in Finland dus een front zouden kunnen
scheppen, waar wellicht de „groote" oorlog
met succes uitgevochten kon worden. Maar
de Finnen, die hun de oogen hiervoor open
den, zijn doodmoe geworden. En zjj passen
er nu voor, van hun land een groote ruïne
te laten maken. De Geallieerden hadden di
rect in het najaar te hulp moeten komen.
Dan zouden ze hebben gekregen, wat ze nu
wenschen op Russisch gebied vermoede
lijk. Ze wachtten echter te lang; ze wachtten
totdat de Finnen een bewijs hadden gele
verd, maar dat bewijs kostte teveel bloed,
vergde te veel van de Finsche energie, allo
buitenlandsche bewondering ten spijt.
Finland heeft het hoofd gebogen. Finland
komt thans evenals de kleine Baltische
staten min of meer onder Russische
curateele. Men kan slechts hopen, dat die
curateele dragelijk zal zijn voor het Finsche
volk, dat hun lot hoeveel bitterheid er
den eersten tijd dan ook in de Finsche har
ten zal verblijven niet zal worden gelijk
aan dat der Polen en der Tsjechen, die hun
vrijheid geheel verloren..
Hoe het Nederlandsche
tankschip „Eulota" onderging.
HET RELAAS VAN KAPITEIN
ELZINGA.
Kapitein Elzinga van het gisteren gezon
ken Nederlandsche motortankschip „Eulo-
ta" heeft verklaard, dat de ontploffing, wel
ke het zinken van het schip ten gevolge
had. des morgens vroeg plaats bad.
De radiohut werd door de kracht van de
explosie geheel vernield, zoodat het niet
mogelijk was noodseinen uit te zenden. In
middels begon het schip over te hellen. De
bemanning begaf zich in de booten en na
tien minuten bevond men zich op veiligen
afstand van het zinkende schip. Kapitein El
zinga voegde hieraan toe, dat hij met de
booten gedurende zes en een half uur in
de nabijheid van de „Eulota" bleef, voordat
het schip in de golven verdween.
Later verscheen een Fransch vliegtuig
boven de booten en de bemanning wenkte
den bestuurder voor hulpverleening. Na
eenigen tijd kwam een Britsch oorlogschip
op de plaats, waar de booten dreven en dit
nam de Nederlanders aan boord. Gister
avond heeft het de bemanning in Engeland
aan wal gezet.
Slechts enkele opvarenden hadden lichte
wondjes bekomen.
Kapitein Elzinga kon geen verklaring ge
ven van de oorzaak der ontploffing.
De „Eulota" had alle lichten ontstoken
en toonde de Nederlandsche vlag op het
oogenblik, dat de ontploffing plaats greep.
Bruine kandij zonder
distributiebon.
VOOR MEDISCHE DOELEINDEN.
De verkoop van bruine kandij valt voor
taan, wanneer vast staat,dat deze voor me
dicinale doeleinden wordt gebruikt, buiten
de distributieregeling voor suiker. De ver
koop van bruine kandij in geringe hoeveel
heden, b\jv. voor het bereiden van hoest-
dranken, zal derhalve niet meer tegen in
wisseling van een consumentenbon voor
suiker behoeven te geschieden.
GROOTE BRAND IN EEN
FRANSCH DORP.
20 van de 25 huizen verwoest!
Te Bonneval sur Briancon in Savoie
(Fr.) is gisteren een felle brand uitgebro
ken, die 20 van de 25 huizen in het dorp
verwoestte. Drie personen werden gewond.
De schade is aanzienlijk. De brand is te
Wijten aan een ongeluk.
om succes met Uw maaltijden te
oogsten.
Ook in deze tijden is Maggi's
Aroma het ideale hulpmiddel om
Uw soepen, bouillon, stamppotten
enz. in smaak te verbeteren.
Alle bliksoepen maakt U met een
tikje Maggi's Aroma smakelijker I
En - de beproefde, ongeëven
aarde kwaliteit van Maggi's Aroma
waarborgt een uiterst zuinig gebruik.
NAGEVÜLD VOORDELIGER - Flesje No. 0IA ct. No. 1...27 ct.
leven d® bemanningen van „Rijnstroom",
„Grutto" en „Vecht" rrng
Nederland verloor een
laadruimte van
159 goederentreinen
De maritieme medewerker van het „Va
derland" publiceerde gister een artikel in
zake de verschrikkelijke verliezen, welke
de neutralen tot dusver reeds bij den zee
oorlog hebben geleden. Wij ontleenen er
het volgende aan:
Van de neutrale landen is Noorwegen
het zwaarst getroffen met 56 schepen to
taal 118.583 B.R.T., vervolgens Zweden met
40 schepen, 77.681 B.R.T., daarna Neder
land met 21 schepen, 77.272 B.R.T., op
den voet gevolgd door Griekenland met 17
schepen, 77.560 B.R.T. Het daarop volgende
land in de verlieslijst is Denemarken met
19 sehepen, 51.370 B.R.T. De overige neu
trale landen hebben in verhouding slechts
geringe verliezen.
Om een indruk te krijgen van wat de Ne
derlandsche verliezen beteekenen, diene
het volgende: Het totale laadvermogen van
de verloren gegane Nederlandsche schepen
bedraagt (uitgedrukt in tonnen van 1016
kg), 95.181 ton. Neemt men aan, dat een
goederenwagon 15 ton laadvermogen heeft,
dan is de verloren gegane scheepsruimte
van Nederland al gelijk aan 6345 goede
renwagens. Een goederentrein op 40 wa
gens aannemend, is dit gelyk aan 159 goe
derentreinen
Ook wat het aantal slachtoffers betreft,
betaalt Nederland een zware tol. Niet min
der dan 248 menschenlevens gingen verlo
ren; althans met zekerheid 182; de overige
66 worden „vermist".
DE GEHEIMZINNIGE ONDER
GANG VAN „VECHT", „RIJN
STROOM" EN „GRUTTO".
Geheimzinnig is de ondergang van de
„Rijnstroom", de „Grutto" en de „Vecht"
geweest, drie sehepen, welke de vorige
week ergens in de buurt van Schouwenbank
in de diepte moeten zijn verdwenen Uit
gevonden wrakstukken en lading, kan met
zekerheid worden aangenomen, dat de
schepen zijn gezonken. In het bijzonder valt
hierbij op, dat van de opvarenden niets
werd vernomen, ondanks het groot aantal
reddingsmiddelen aan boord en ondanks
het feit, dat bp het s.s. „Vecht" kort nadat
het schip was gezonken, een visschersman
ter plaatse kwam.
Zoolang van de 52 opvarenden van deze
drie schepen niemand aanspoelt, blijft on
beantwoord de vraag: „wat is er met de
opvarenden gebeurd?" De drie sehepen zijn
op een druk bevaren gebied plotseling ver
gaan, juist gedurende den donkeren nacht.
Bij het op een mijn loopen zullen kleine
schepen inderdaad plotseling kunnen zin
ken, zonder dat veel tijd overblijft om een
sloep te strijken, doch een enkeling weet
gewoonlijk wel een drijvend voorwerp te
vinden en zich een poosje boven water te
houden, vooral nu een ieder in het gevaar
lijke gebied het zwemvest aan heeft of dit
in de onmiddellijke nabijheid gereed heeft.
Explosies zijn door andere vaartuigen niet
gemeld, terwijl bovendien overdag geen
schepen, varend op dezelfde trajecten, op
een mpn zyn geloopen. Vliegtuigen hebben
op deze kleine schepen in donkeren nacht,
zoodra bij een eersten aanval de lichten
worden gedoofd, slechts zeer geringe aan-
valskansen.
Het is niet geheel onmogelijk, dat on
derzeebooten in den nacht de schepen heb
ben aangehouden en de bemanning er heb
ben afgehaald om vervolgens de booten
door het openen van boitenhoordsopenin-
gen, dan wel door het doen springen van
door hen aan boord geplaatste bommen
hebben vernietigd. Het lanceeren van een
torpedo van 26.000 gulden is niet zoo waar
schijnlijk. Ook is het niet geheel uitgeslo
ten, dat snelle Duitsche bovenwaterstrijd
krachten onder dekking van de duisternis
een uitval van de Duitsche Bocht hebben
ondernomen, waarbij men o.a. denkt aan
de 62 ton groot Duitsche motortorpedo-
booten (Schnellbootc), welke een snelheid
hebben van 3036 mijl en een bemanning
van 17 man. Het is dan niet onmogelijk dat
de bemanning van de drie schepen naar
Duitschland is medegenomen en een ieder
verder in volkomen onwetendheid wordt
gehouden, met het tweeledig doel: ten eer
ste, dat geen bekendheid wordt gegeven
aan het optreden, ten tweede, dat de zee
varenden van dit spoorloos verdwijnen on
der den indruk zullen komen.
DE REGEERING ZAL MAAT
REGELEN NEMEN.
Dg vraag rust, wat tegen deze aanvallen
kan worden gedaan. Na de luchtaanvallen
op onze schepen en het spoorloos verdwij
nen van de schepen, is eenige dagen gele
den gepubliceerd, dat na informatie te be-
voegder plaatse werd medegedeeld, dat de
regeering stappen zal doen om de scheep
vaart te beschermen. Een dergelijke dui
delijke toezegging stemt hoopvol, evenals
het bericht, dat de Commissie van de vei
ligheid ter zee een onderzoek zal instellen
naar de mogelijkheid van patrouilleering
van koopvaardijschepen op een speciale,
voor een groot deel afgebakende route,
door een aantal kleine schepen, waardoor
de opvarenden verzekerd zullen zijn, dat
bij een ongeval steeds hulp nabij is.
Dit systeem verdient aanbeveling boven
het systeem van in verband varen.
Snelle schepen kunnen nu de grootste
snelheid ontwikkelen en zijn niet gebon
den aan kleinere snelheden van schepen,
waarmede anders gezamenlijk zou zijn
overgestoken, waardoor de snelle schepen
straks bij het langer worden van de da
gen een groot gedeelte van het gevaarlijke
traject overdag kunnen afleggen. Wanneer
liaiië inspireert zich op den
as met Berlijn.
De „Giornale d Italia" publiceert de
volgende bijzonderheden omtrent de be
sprekingen tusschen Mussolini, Ciano en
Von Ribbentrop.
„Deze bespekingen waren noodig ge
worden aan het einde van het eerste hal
ve jaar van den oorlog, niet alleen opdat
Italië rechtstreeks op de hoogte zou wor
den gebracht van de Duitsche bedoelingen,
aan den vooravond van een nieuwe, actie
vere phase van tien oorlog, maar ook op
dat de beide bondgenooten diepgaand ze
kere internationale gebeurtenissen zouden
kunnen bespreken, welke zich in den laat-
sten tijd hebben voorgedaan, o.m. de reis
van Sumner Welles naar Europa, de ope
ning van Russisch-Finsehe onderhandelin
gen en de Fransch-Britsche reactie daarop,
de onverklaarbare vüandige houding van
Rusland jegens Italië, de nieuwe a pecten
van den toestand op den Balkan, de ont
wikkeling van den economischen oorlog de
blokkade en de tegenblokkade.
De besprekingen hadden dus betrekkin
gen op het Europeesche panorama in zijn
geheel en op'"het fundamenteele thema
van de oorlogsdoelstellingen en de vesti
ging van een hechten vrede. Gezegd wordt,
dat het wezenlijke doel van den oorlog
moet zijn uit te loopen op een beteren
vrede dan den vorige. Italië bevestigde op
nieuw, dat dit niet mogelijk zal zijn, wan
neer men geen rekening houdt met zijn
wettige belangen en rechten, volgens, de
l(jn van breeden, Europeeschen opbouw,
die het uitgangspunt vormde van de spil
en het Italiaansch-Duitsche bondgenoot
schap.
De Du'tsch-Italiaansche gedachtemvisse-
lingen verliepen in een sfeer van groote
hartelijkheid en realisme. Von Ribbentrop
verduidelijkte de bedoelingen van Duitsch
land; Mussolini en Ciano verduidelijkten op
hun beurt de standpunten en voornemes
van Italië, welke geïnspireerd worden op
de betrekkingen tusschen Rome en Ber
lijn, die in het leven geroepen zijn door
het bordgenootschapspact en de uitgewis
selde interpretaties tusschen de be'de con-
tracteerende partyen voor en na de onder-
teekening van het pact, en die bovendien
voortvloeien uit de ontwikkeling van den
Europeeschen toestand".
de door de Commissie gedachte treilers ge
heel worden ingesteld op het opnemen van
drenkelingen en het verleenen van eerste
hulp aan drenkelingen, beteekent dit een
belangrijke vermeerdering van veiligheid
voor de zeevarenden. De oorlogvoerenden
zullen nimmer eenig bezwaar kunnen heb
ben tegen het instellen van dezen „Eerste-
hulpdienst" en het is te hopen, dat wan
neer deze dienst eenmaal werkt, geen der
oorlogvoerenden deze visschersschepen
eenigen overlast zal doen, opdat zij onge
stoord hun taak van barmhartigheid kun
nen uitvoeren. Zouden deze schepen toch
lastig worden gevallen door vliegtuigaan-
vallen, dan zou het aanbeveling kunnen
verdienen voor dezen dienst oorlogsschepen
aan te wijzen, zoo noodig noodgedwongen
met aantrekking van strijdkrachten uit In-
dië, indien hiervoor in Nederland geen ma
teriaal aanwezig is.
Naar het Engelsch van
C. VANDER6ILT Jr.
26).
„Ja, Jim. Ja heusch.'? Hij liet haar hand
los en ze haalde de kaart uit den zak van
zijn „parka". „Ik heb 'm al, Jim,"
Hij deed de oogen open. „Beloof me, dat
je het laat registreeren. Mimi. Hij is van
jou!"
„Ik beloof het je, Jim!" Ze wilde alles
wel beloven, als hy maar rustig bleef. En
Jim begon heesch en zwakjes te lachen.
„Als je toch wist, hoe grappig het is",
hijgde hij. „Dat ik aan het kranigste meest
populaire débutantje van het heele seizoen
een goudmijn cadeau geef!"
Vol ontzetting zag Mimi, hoe zijn oogen
zich sloten en zijn gelaat aschgrauw werd.
„Jim! Jim, liefste!"
Op dat oogenblik verscheen Nishima op
den drempel. Mimi stak smeekend de han
den naar haar uit. En ditmaal begreep de
Indiaansche ,hoe oprecht het meisje dat
meende. Ze haastte zich naar het bed, nam
de pap van zyn knie af en hief zyn mach-
telooze armen tot hoog boven zijn hoofd op.
Met gebaren vroeg ze om heeter water.
Doch Mimi schudde van neen met tranen
in de oogen. De brander van het petro
leumstel had een natte pit gekregen door
haar eigen onhandigheid! In haar wanhoop
wekte Mimi "den agent.
Half wakker en versuft kwam hii binnen.
Na een kort onderhoud met Nishima ver
telde hij tegen Mimi dat Jim een of ander
opwekkend middel hard noodig had. „Ik
zal de Indiaansche hutten gaan doorzoe
ken". zei hij. „Er bestaat een klein kans
je
„Nee, laat mij gaan", riep Mimi uit. „Dat
kan ilc tenminste doen, zonder iets te be
derven! Ik ben hier toch niet nut"
Doodsbleek rende ze naar buiten in den
afnemenden storm. Het eiland zag er uit
geput uit, net als de dag en Mimi zelf en
iedereen. De wolken braken en gaven een
vaalblauwen, waterigen hemel te aanschou
wen, toen Mimi door den modderweg den
heuvel afdaalde. Maar ze keek niet naai
de lucht; haar moede oogen bleven geves
tigd op het glibberige pad tusschen de hoo
rnen door. Nog nooit in heel haar leven had
ze zich zoo onbenullig, zoo hulpeloos, zoo
minderwaardig gevoeld.
Ze bereikte den zoom van het woud.
Voor en beneden haar lag de open plek,
waar zich het Indianenkamp bevond'. En
daar zag ze iets heel vreemds. De beide
Indianen waren aan het springen en stam
pen op het gras. Waren ze aan het dan
sen?... Neen... ze waren aan het vechten!
Toen ze baar zagen staan aan den zoom
van het bosch op de helling, gaven ze een
woesten gil en stoven naar haar toe.
Mimi keerde zich vlug om. Struikelend
over natte wortels, glibberige rotte blade
ren en doorweekte dennenaalden, wist ze
toch vóór haar achtervolgers de deur der
hut te bereiken. De agent kwam haar op
den drempel tegemoet. „Wat is er nou?"
vroeg hij.
Ademloos wees Mimi naar het boschpad.
Daar verschenen de beide Indianen
schreeuwend van woede en razernij en
met elkaar vechtend onder het oversteken
van de open plek voor de hut. De politie
man verstond hun kreten.
„Dood, dood.' We zullen jullie allemaal
dooden! Jou het eei-6t! Nee, jou!" En
Richt geen gedenkteeken voor uw
grieven op!
Illliillllllllllllllllllllillllllllïïllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllilllllllllüllllllllilllll
daarom trok hij snel, ondanks dat zijn
handen omzwachteld warén zijn beide re
volvers uit hun holsters en schoot de twee
Indianen in de beenen. Ze vielen neer
Doch ondanks het feit, dat ze blijkbaar veel
pijn hadden, bleven ze met elkaar wor
stelen en vechten.
Nishima was er intusschen in geslaagd
sterke thee met kamfer op de gloeiende
houtskolen in den haard heet te maken en
dat Jim in te geven. En nu lag hy vrij rus
tig en gemakkelijk en ademde regelmatig.
Ze duz-fde hem nu eenige oogenblikken al
leen laten, om haar aandacht aan de plot
seling zoo bloeddorstig geworden Indianen
ie wijden.
De agent hield hen met zijn beide revol
vers in bedwang, toen de oude vrouw met
zwaaiende rokken naar hen toe schuifelde.
Haar roode hoofddoek fladderde in het
maanlicht. Maar die voorzorg van den po
litieman was overbodig. Nishima was onbe
vreesd voor menschen en dieren en zelfs
voor dergelijke verdierlijkte wezens, als die
twee waren. Ze bleef voor de vechtersbazen
staan en gaf hun een geweldig standje als
een schooljuffrouw die uit haar humeur
is. Ze gebood hun de tong uit te steken;
ze rook hun adem.
„Bl'nde tijger!" snauwde ze luid en
wendde zich vragend naar den agent:
„Wonderolie hier?" Daarna haalde ze do
schouders op. „Zal toch wel niet helpen. De
eoden zijn erg boos op hen. Heel erg. Nu
komen de goden bijna zeker, om Opper
hoofd Jim te halen."
Dit vertaalde de agent niet voor Mimi.
Hij riep haar slechts toe dat ze wonder
olie moest brengen, die Nishima aan de ver
dwaasde Indianen ingaf. En daarna hielp
hij de medicijnvrouw, de lijders naar hun
hutten te sleepen en hun vrij onbeteeke-
nende wonden te verbinden. En ondertus-
schen vroeg hij zich af: Blinde tijger op dit
eiland? Hoe kwam die hier? Waar en waar
vandaan
Op den terugweg naar de hut op den
heuvel vond hy in het gebabbel van Nis
hima de oplossing. Maar hij kon haar bijna
niet gelooven. Want ze vertelde hem, hoe
de vreemde vogelman" naar buiten geko
men en naar zijn „kanghaktoyuk" gehold
was. Daar had hij iets... twee "dingen, die
erg plonstenin het zwarte water ge
worpen. Konden die twee dingn geen fles-
schen met „blinde tijger" zijn geweest?
Hadden de Indianen niet bekend, dat ze
die in een verwarde hoop halfverbrande
takken hadden gevonden, aan de zyde van
het eiland, waar de „kanghaktoyuk" van
den vreemden „vogelman" gemeerd had
gelegen? Was dat geen goede verklaring?
En was die onbekende „vogelman" niet een
vriend van het „vuurmeisje"dat onge
twijfeld ongeluk bracht, al was ze dan ook
niet door en door slecht?
De verbaasde agent gaf de mogelijkheid
van dit alles toe... met uitzondering dan
van de mogelijkheid, dat Mimi er eenige
schuld aan kon hebben.
,.We mogen dan niet veel hulp van haar
hebben", erkende hy, „ze wil toch graag
helpen. Dit is ook allemaal zoo vreemd
vopr haar. Ze komt uit een heel andere
wereld, Nishima. Ze is nog zoo jong en..."
„En zoo mooi!" gromde Nishima, hem
tersluiks opnemend. „De goden maken alle
jonge heksen mooi, om de mannen op
slechte paden te voeren; en ze maken alle
oude vrouwen, zooals ik ben, leelyk, om
'ifn weer op het pad der deugd terug te
voeren."
Hij moest lachen of hij wilde of niet. „Ja,
ze is zeker mooi, ouwe, wijze tante! Maar
je volgt nu toch een verkeerd spoor. Dat
meisje houdt van het opperhoofd Jim! Ze
stelt in niemand anders eenig belang."
„En in dien vreemde dan?"
De oogen van den agent werden hard als
Staal.
„Als die vreemde terugkomt, dan zal hij
zyn eigen boontjes moeten doppen", zei hij
stroef en dacht bij zichzelf: „Als er in dat
vermoeden van Nishima eenige waarheid
schuilt en graaf Otto die flesschen uit zijn
machine gegooid heeft als hij zou blij
ken een belangrijke schakel te zijn in..."
Hij keek naar de lucht, bijna even nieuws
gierig en in spanning ais Mimi, die op den
drempel der hut stond.
In de vier en twintig uur, waarin Mimi
een volwassen vrouw werd, gedroeg haar
familie zich naar gewoonte. En elk lid dier
familie dacht nu en dan op eigen manier
aan het afwezige dolle kind.
En juist op hetzelfde oogenblik, dat Nis
hima haar operatie op Jim's knie verrichtte
en Mimi vol koude ontzetting op den drem
pel van den schuurdeur stond toe te kijken,
wrong Mimi's oudste zus Clara haar weel
derige vormen naar de maat van een harts
tochtelijke tango-rumba in de beruchte
Pump Room van de Ambassador Club in
Oost-Chicago. Een Zweedsche baron voerde
haar in zijn armen mee en zei met een
dikke tong teedere woordjes aan haar oor.
En terwijl Clara naar zijn verliefde geklets
luisterde en ijdel keek naar het geschitter
van den diamanten armband, haar door
haar eersten echtgenoot geschonken, dacht
ze plotseling aan Mimi. We krygen dus
twéé titels in de familie Welke zou de
voornaamste zijn? Gravin Mimi of baro
nesse Clara?
(Wordt vervolgd.)
