fMIEK VAN DEN DAG
SINATHAH
Goud in de Wildernis
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN VRIJDAG 16 FEBRUARI 1940.
No. 40.
Rusland en de Geallieerden-
In dezen kolom hebben wü reeds meer
gewezen op de gulheid, die tegenwoordig
door welhaast iedereen betoond wordt met
het geven van voorspellingen over den inr
ternationalen toestand. Buurman links
schijnt de beste vriendjes met Hitier te zijn,
want. hij weet precies wat die van plan is,
■en wanneer wij het veel-voorspelde „groote
offensief" kunnen verwachten. Buurman
rechts dineert blijkbaar iederen dag m.9t
Chamberlain en daarbij zorgt een glaasje
wijn dan voor een prettige stemming en
wat lossere tongen, want buurman is nauw
keurig op de hoogte van de geheimste ge
dachten in het brein van den Britschen mi-
nister-president.
Totnogtoe is er van die voorspeilingen
nog niet veel uitgekomen, maar het rad van
den tijd maalt langzaam, nietwaar? En ze
ker züllen zij eens uitkomen. Zoo krijgt
ieder, zijn beurt. Of niet!
Een dankbaar onderwerp voor voorspel
lingen is Rusland. Wat zal het doen? Wat
kén het doen? Stalin schijnt alles op alles
te zetten om den oorlog met Finland te li
quideeren, in het voordeel van Moskou. En
dit is waarschijnlijk niet alleen omdat de
roode tsaar bang is zijn prestige te verlie
zen. Waarschijnlijker wil Stalin in het
Noordwesten de handen vrfj hebben voor
het geval er in het Zuidwesten van zijn land
eens iets onaangenaams mocht gebeuren.
En de teekenen wijzen erop, dat dit niet on
mogelijk geacht moet worden.
Aan het Westelijke front gebeurt weinig,
-lederen dag en iederen nacht trekken er
patrouilles naar Niemandsland. Eiken keer
vallen er eenige tientallen dooden, worden
gewonden gemaakt en krijgsgevangenen.
Maar meer en meer komt men tot de over
tuiging,, dat de oorlog niet zal worden uit
gevochten in het Westen. Men heeft den
blik reeds naar het Noorden gewend, en
naar het Zuiden. In Finland zoo betoog
den de Duitschers zouden de Engelschen
vasten voet trachten te krijgen om zoo van
uit het Noorden te probeeren wat hun uit
het Westen niet gelukken kon.
Finland voelt echter vermoedelijk even
weinig voor de rol van Britsche invalspoort
als voor de rol van Russische uitvalspoort.
'De Duitsche dreigementen aan het adres
van de Noorsche staten zijn in de laatste
dagen dan ook wat bedaard.
En thans blikt men naar het Zuid-Oosten.
De Fransche generaal Weygand en de Engel-
sche generaal Wavell reizen alsmaar heen
en weer in het Nabije Oosten. In Cairo
hebben zij elkaar zelfs ontmoet en zij zul
len daar wel niet gepraat hebben over het
koude weer! In de Fransche mandaatgebie
den Syrië en den Libanon liggen troepen,
die volgens mededeelingen uit Fransche
bron tusschen de 400.000 en 500.000 man
sterk zijn. En dezer dagen zijn in Suez groo
te contingenten troepen uit Australië en
Nieuw-Zeeland aangekomen, bondgenooten
van Engeland. Niets wijst er op, dat deze
troepen naar het Westelijk front zullen
worden gebracht. Wat zouden zij er trou
wens moeten doen! Ook de Engelsche mi
nister Eden reist in het Nabije Oosten. Dat
de Geallieerden iets voorbereiden in die
streken, schijnt wel zeker. Dat hoeft na
tuurlijk nog niet altijd een offensief optre
den te zijn. Maar intusschen voelt Stalin
zich niet op zijn gemak. De Geallieerden
zouden Duitschland veel afbreuk kunnen
doen door een oorlog, al was het slechts
een plaatselijke oorlog, tegen Rusland. Het
is wel zoo goed als zeker, dat hierdoor het
geheel economische leven van de Sovjet
unie uit zijn toch reeds zwakke ver
band zou. worden gerukt. En het nadeel
daarvan voor Duitschland zou zijn, dat de
Engelsch-Fransche blokkade veel grooter
effect zou sorteeren.
Bovendien zou het potentieele gevaar van
de Sovjet-politiek sterk verminderen, als
De Eerste Kamer bespreekt de financieele
Jabr.N.V. Handelsver. A. J. ten Doesschate - Zwolle
Vele wenschen inzake kefc
belastingstelsel.
Alvorens een aanvang te maken met de
behandeling van de begrooting van finan
ciën voor 1940 heeft de Eerste Kamer gis
terochtend het wetsontwerp tot het aan
gaan van een geldleening- of -leeningen
ten laste van het Rijk (het driehonderd-
millioen-ontwerp) in de afdeelingen on
derzocht Hedenochtend reeds bij den aan
vang der vergadering zou de openbare be
handeling plaats hebben.
De begrooting van financiën heeft zeven
Kamerleden aanleiding gegeven om het
woord te voeren Uitvoerig bepleitte de r.k.
afgevaardigde de heer Eleskens de belan
gen van de groote gezinnen. Hij wees er
op, dat de indirecte belastingen het
zwaarst op die gezinnen drukken en toon
de zich voorstander van restituties, als
waren voorzien in de belastingontwerpen
van minister De Wilde In tegenstelling
tot den minister was hij van oordeel, dat
de crisisheffingen met indirecte belastin
gen op één lijn gesteld moeten worden.
Ook de heer De Zeeuw (s d besprak de
groote gezinnen, doch hij was, evenals mi
nister De Geer, van oordeel, dat ons be
lastingstelsel reeds vrij veel voor die ge
zinnen doet.
De liberale afgevaardigde de heer Van
Rappard wees op de drukkende last van
de personeele belasting op de groote land
goederen en bepleitte o m. maatregelen
ten aanzien van het meubilair (dat hij bui
ten den aanslag wenschte te houden, voor
zoo ver het als aankleeding van het mo
nument dient), ten aanzien van de huur
waarde en ten aanzien van het personeel.
Naar spr. betoogde, zou dit laatste de
werkgelegenheid ten goede komen De
heer De Zeeuw wees op de ontzaglijk zwa
re taak van den minister van financiën
in dezen tijd. Spr. verklaarde voorts, dat
naar zijn meening niet alle lasten van de
mobilisatie op ons geslacht gelegd mogen
worden, evenmin als op het nageslacht De
regeering heeft in dezen den juisten mid
denweg gevonden. Ten aanzien van de
verhouding tusschen directe en indirecte
belastingen zeide spr het te betreuren, dat
politiek der regeering.
de nieuwe belastingontwerpen de juiste
verhouding niet herstéllen. Een te groot
deel komt voor rekening van de indirecte.
Verder bepleitte spr. den gemeenten een
deel van den goudwinst, die ontstaat uit de
herwaardeering van den goudvoorraad, te
doen deelachtig worden. De heer De
Zeeuw nam vervolgens den beleggingsraad
op den korrel en betoogde, dat de te ster
ke invloed van dien raad gebroken moet
worden en dat de regeering de gemeenten
in bescherming moet nemen Hiertegen
kwam de heer Van Lanschot (r.k.) op,
die als lid van dien raad het betoog van
den vorigen spreker volkomen onjuist
noemde Zoowel de zorg voor de rijks
fondsen als steun van bet staatscrediet
behooren tot de taak van den beleggings
raad. De Raad heeft steeds achter de re
geering gestaan De voorzichtige politiek
van den Raad heeft gemaakt, dat de
conversieleeningen geslaagd zijn.
Spr was voorts van oordeel, dat het
rijk moet zorgen, dat de oorlogsschade ..'.oor
het algemeen zal worden gedragen.
Tot slot vroeg spr. of de minister een
algemeen plan voor de oorlogsfinanciering
wil ontvouwen Ook de heer Von Bönning-
hausen (nsb) kon zich niet vereenigen
met verzekering tegen ooriogsmolest.
Het liberale lid de heer Heldring gni
een overzicht van den zorgelijken. financiee-
len toestand, waarin ons land tengevolge
van de mobilisatie verkeer!. Naar zijn
oordeel moet de regeering drastische be
zuinigingen toepassen. Voorts bepleitte spr.
groote versobering, daar. wij op den tegen-
woordigen voet niet kunnen blijven leven.
Dit was ook hef oordeel van den heer
Von Bönninghausen, dié een totale her
ziening van de geheele Nederlandsche be
lastingwet noodzakelijk achtte De heer
Janssen de Limpens (r.k.) bepleitte eeni
ge verbeteringen in de inkomstenbelasting,
speciaal de opcentenregeling De laatste
spreker was de heer Vort Bönninghausen,
die betoogde, dat de éconoom de staats
leiding moet hebben en niet de financier.
Voorts bepleitte spr. opheffing van het
bankgeheim en van hel fondsenstelsel
Hedenochtend, na de' behandeling van
het leeningsontwerp, zou minister De
Geer den sprekers beantwoorden.
De Koningin op inspectie.
Van officieele zjjde meldt men ons:
H.M. de Koningin, vergezeld van de hof
dame jonkvrouwe Van Tets en den adju
dant generaal-majoor jhr. De Jonge van
Ellemeet, heeft zich gistermiddag per auto
begeven naar den Tielerwaard. De Konin
gin heeft aldaar de legering en werkzaam
heden van eenige legeronderdeelen gezien
en tenslotte van Tiel tot nabij Waarden
burg den Noordelijken Waaldijk gevolgd
om een indruk te verkrijgen van den hui-
digen ijstoestand.
Peulvruchten voor zieken en
militairen.
Met ingang van 16 Februari geeft de bij
zondere bon voor zieken en militairen, als
bedoeld in artikel 3, lid 1 onder b, van de
peulvruchtenbeschikking 1940, recht op het
koopen van een achtste kilogram peul
vruchten.
het Sovjet-land een klap kreeg. En tenslot
te zouden de Beallieerden een rijke oogst
aan sympathie binnen halen, daar een
Britsch-Fransche aanval in het Russische
Zuiden zeer zeker voor Finland mits de
aanval snel gebeurde een adempauze,
een opluchting, misschien de redding zou
beteekenen.
Tegen Japan zijn de uitingen der Geal
lieerden lang zoo stevig niet meer als ze
wel geweest zjjn. Op den Balkan werken
zij ook heel hard. Het lijkt er veel op, dat
Engeland en Frankrijk bezig zijn, met be
hulp van hun bondgenooten, kolonie, do
minions en mandaatgebieden, Duitschland
en Rusland te omsingelen. De wereld kijkt
toe en wacht af.
Spoed bjj den houw van
slagkruisers gewenscht.
Het Eerste Kamerlid jhr. de Savornin
Lohman heeft aan den voorzitter van den
Raad van ministers, 'en aan de ministers
van defensie en van koloniën de volgende
vragen gesteld:
Is de regeering niet van oordeel, dat de
afdoening van het in te dienen wetsontwerp
inzake de voorgenomen verstei'king van de
vloot met slagkruisers van spoedeischenden
aard is, zulks te meer, waar de behande
ling van deze aangelegenheid toch reeds
door verschillende omstandigheden aanzien
lijke vertraging heeft ondervonden?
Zoo de regeering van deze meening zou
zijn, is zij dan bereid mee te deelen, waarom
door haar geen gebruik is gemaakt van
de haar in art. 71 der wet op de staatsin
richting van Nederlandsch-Indië vei-leende
bevoegdheid, in dergelijk geval van het
hooren van den Volksraad af te zien?
Is de regeering bereid te bevorderen, dat
in elk geval het hooren van den Volksraad
binnen dusdanig korten termijn geschiedt,
dat het in te dienen wetsontwerp met dien
spoed tot stand kan worden gebracht, als
het belang en de urgentie der zaak vor
deren?
Noodtoestand onder de
garnalenvisschers te
Stellendam.
Alle verzoeken om drin
gende hulp vruchteloos.
Men schrijft ons:
Tengevolge van den oorlogstoestand, de
maatregelen van defensie en den langduri-
gen winter is er te Stellendam met name
onder de schippers der garnalenvisschers-
vaartuigen zulk een noodtoestand ont
staan. dat ingrijpen van regeeringswege
geen oogenblik meer wachten kan. Deze
menschen immers zijn van eiken steun te
eenenmale verstoken en daar bij velen de
verdiensten geruimen tijd zeer gering wa
ren, is de toestand kritiek geworden Een
maand geleden zijn alle schippers naar den
burgemeester getrokken om den nood ken
baar te maken, maar aangezien de ge
meentelijke financiën er niet rooskleurig
bij staan, kan de gemeente niet veel doen
Een aanvraag is toen ingediend bü het
alg. steeuncomité, maar na een maand is
daarop nog géén antwoord ontvangen. In
vele gezinnen is de nood hoog gestegen en
de gemoederen der visschers geraken in
opstand tegen de onaandoenlijkheid der
regeering te hunnen opzichte.
Dezer dagen werd een protestvergade
ring belegd, waar de voorzitter der vis-
schersvereeniging, de heer A van Eek,
mededeeldte, wat door het bestuur is ge
daan. De minister van sociale zaken heeft
afwijzend beschikt op het verzoek, de
schippers in een rijkssteunregeling op te
nemen, zoodat zij aangewezen zijn op ar
menzorg. Spreker meende, dal dringend
hulp der regeering noodig is en stelde
voor. eenige telegrammen te verzenden
namelijk aan den minister van bïnnenland-
sche zaken, aan het alg steuncomité en
ook aan Prinses Juliana als presidente van
dit comité. De vergadering ging hiermede
accoord. De heer Vogelaar, wethouder die
namens hetgemeentëbestuur aanwezig was,
zeide dat B en W. doen, wat zij kunnen,
maar dat zij aan de beperkle geldmiddelen
gebonden zijn. Uit de besprekingen bleek,
dat er onder de visschers groote veront
waardiging heerscht over het feit. dat alle
pogingen om in den nood te voorzien, vruch
teloos gebleken te zijn en men in Den
Haag doof blijft voor de gerechtvaardigde
verzoeken om hulp
De voorzitter gaf de verzekering, dat
het bestuur in samenwerking met het ge
meentebestuur al het mogelijke zal doen
om ten spoedigste iets van de regeering
gedaan te krijgen.
Tanks met vlammenwerpers.
De Engelsche generaal-majoor Swinton
heeft gisteren een radioredevoering gehou
den, waarin hij o.m. 2eide, dat Duitsche
zwaar gepantserde tanks van aanzienlijke
afmeting volgens ontvangen inlichtingen
vlammenwerpers zouden bevatten evenals
stukken geschut. Deze tanks worden door
de Duitschers geproduceerd om den speer
punt te vormen van den „bliksemoorlog".
Drie divisies zijn speciaal gevormd om als
speerpunt op te treden in den bliksemoor
log, zooals gebleken is bij de opmarschen
in Oostenrijk, Tsjecho-Slovakije en Polen
.Maar, zoo voegde Swinton hieraan toe, in
geen van deze gevallen was de speerpunt
komen te staan tegenover iets, dat over
eenkomt met de Maginotlinie. Om tegen
een dergelijken hinderpaal op te treden,
produceeren volgens Swintons inlichtingen
de Duitschers nog zwaardere vlammenwer-
pende machines.
Vier Polen ter dood veroordeeld.
Het bijzondere gerechtshof in Posen
(West Polen) heeft gisteren vier Polen we
gens zware mishandeling van Duitschers
ter dood veroordeeld.
Er was eens een man in De Lier
Die was van beroep herbergier.
Door Buisman's G.S.
Werd z'n zaak een succes;
Men dronk liever z'n koffie.. dan bier0
fteceptenboekje wordt op aanvraag gratia
gezonden door de fabriek te Zwartsluis-
(Ing. Med.)
Russische speïdeprikken voor
Italië.
In een commentaar op een artikel van
Gayda, den hoofdredacteur van de „Gior-
nale d'Italia", schrijft de „Troed", het or
gaan van de sovjetvereenigingen:
„Door bemiddeling van Gayda herinnert
Italië aai: den onbetaalden wissel, welke
het op 26 April 1915 werd verstrekt. Tot
dusver is Italië er niet in geslaagd de on
derteekenaars er toe te brengen hun ver
plichtingen na te komen. Het is waar dat
door de annexatie van Abessynië en Alba
nië het Italiaansche imperialisme „de on
rechtvaardigheid van het verdrag van Ver
sailles" gecorrigeerd heeft. Dit schijnt voor
Gayda echter niet voldoende. Hy eischt
volledige betaling. Italië rekent er op, dat
het dóór zijn „niet-deelneming" aan den
oorlog te verkoopen de geallieerden dwin
gen kan te betalen wat het niet betaald
is overeenkomstig het verdrag van Londen.
Het is twijfelachtig of de pogingen van
Gayda hun doel zullen bereiken. Het ge-
jongleer met de 680.000 dooden en slacht
offers van den imperialistischen oorlog zal
evenmin invloed oefenen op de Engelsche
en Fransche imperialisten die zonder
schroom nieuwe honderdduizenden mannen
naar de slachtbank sturen.
GRAAN EX STUKGOEDEREN' VOOR DE
NEDERLANDSCHE REGEERING.
Gisteravond is het s.s. „Beemsterdijk" van
de HoUand-Anierika Lijn te Rotterdam aan
gekomen. Het schip had slechts twee pas
sagiers" aan boord. De lading bestond uit
stukgoederen en graan voor de Nederland
sche regeering.
7XFFLZ0UTuifeicm
/Af DUBBELE
BETEEKEN/S'
Naar het Engelsch van
C. VANDERBELT Jr.
4).
Jim had het boek nauwelijks op zijn
plaats teruggezet, toen graaf Otto op den
drempel verscheen. „Ik heb mijn sigaretten
laten liggen", verklaarde hij glimlachend,
zonder eenige uitdrukking in zijn grijze
oogen. „Hebt u zin, een spelletje ping-pong
te spelen?"
Jim bekende, dat hij niets van het spel
afwist, doch volgde den internationale
bondgenoot van Mimi toch gedwee naar de
speelzaal.
„Wat? Geen smoesjes hoor!" riep Mimi
uit, toen Otto verteld had, hoe de uiterste
schildwacht Van Canada geweigerd had;,
deel te nemen aan het tournooi.
„Wat? Alleen een slaapkamer en een
bad?" vroeg een van Mimi's vrienden. Van
dat oogenblik werd het een uitgelaten boel.
Het ping-pong spel werd opzij gezet en er
werd dansmuziek op de radio ingeschakeld.
Whisky en gewaagde grappen wedijverden
om den voorrang. Mimi nam nueens de
leiding van het gezelschap en trok zich even
later weer terug, om te trachten met Jim
te flirten, die bijna uitdagend weigerde aan
haar bekoorlijkheden te beantwoorden, in
sterk contrast met de onafgebroken vleie
rijen van graaf Otto. Midden in een dans
met Jim die wonderlijk genoeg, soepel
en rhythmisch danste liet Mimi haar
kristallen halssnoer vallen. Voordat Jim
het kon oprapen, was Otto erbij, om het
haar, onder het aanhalen van enkele dicht
regels, om den hals te hangeniets over
sterren om haar hals en de maan in haar
haarJim, die wel Canadeesch, maar
geen Parijsch Fransch verstond, begreep
de woorden van Otto slechts ten deele;
maar hij bemerkte heel goed, hoe streelend
Otto zijn hand langs haar blanken hals liet
glijden. En hij vond zichzelf een dwaas,
omdat hij nog bleef en zichzelf kwelde met
naar iets te kijken, dat reeds lang dood voor
hem was.
„Ik moet weg", zei hij eindelijk tegen
Mimi. „Ik ben van plan, vanavond nog naar
het Noorden te vliegen ondanks den storm.
Wil je je vader voor me bedanken? Zeg
maar, dat ik nog wel schrijven zal".
Ja, hij zou schrijven; een besliste on
wrikbare weigering. Een brief, die voor
goed het hoofdstuk zou afsluiten over het
leven in Chicago, geld, macht en de ver
anderde, verwende en bedorven Mimi. Jim
kon niet gauw genoeg naar zijn zin weg
komen!
In de groote hal ontmoette Jim den but
ler en verzocht hem, een taxi te bestellen.
Doch Mimi en haar vrienden volgden hem
en verdrongen zich om hem heen.
„Je hebt me op 'n idee gebracht, waarde
leermeester", riep ze, langs hem heen dan
send. „Het is net zoo'n prachtnacht om te
gaan vliegen! Ik ben dol op storm, dol op
den wind!" Mimi rukte de voordeur open.
Wind en regen dwarrelden de hal binnen
en maakten haar laatste woorden bijna on
verstaanbaar. „Ik heb een hekel aan mooi
weer! Een hekel aan tamme menschen!"
Haar vrienden drongen achter haar aan
Zelfs de meest gevoellooze mensch
snijdt zich niet gaarne in eigen
vleesch.
iiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiüiiiiü
en een hunner zong: „Mimi is een wild
prairiebloempje, dat bü het uur steeds wil
der wordt!"
De nachtmerrie van dien avond bereikte
nu haar toppunt. Jim liep naar buiten, de
lage, met Japansche lampions verlichte
veranda langs en drong tusschen het troep
je, dat hem den weg versperde, heen. Zü
juichten Mimi toe bü haar dronkenmans-
onderneming, al misten ze den durf, on:
haar na te volgen. Enkelen, die met haar
al stoeiend het grasveld overgebuiteld wa
ren, liepen naar den geïmproviseerden
hangar, om het vliegtuig naar buiten te
rüden. Anderen draaiden de nieuwe zoek
lichten aan, die haar vader pas had laten
installeeren. En de overigen trachtten Jim
en Otto te verhinderen, Mimi haar roeke-
looze vertooning te beletten.
Jim zou dat tooneel nooit vergeten. Het
groote verlichte grasperk. Mimi, die in haar
witte, fladderende avondjapon, met in den
wind wapperende haren, in haar vliegtuig
je klom. Achter het vliegtuig de zwaaiende,
zwiepende boomen. En achter die boomen
een flauwe lichtende streep van de op do
rotsen brekende branding.
Op dat oogenblik dat ééne korte mo
ment, waarin Jim den warboel van han
den, armen en lichamen van zich afduwde
en rukte, om vrü baan te krijgen was
zijn ergenis over Mimi waarschijnlijk groo
ter dan zijn bezorgdheid voor haar. Ze had
de herinnering, die hü aan haar bewaarde,
gedood en vernield: maar daarom behoefde
die idioot zichzelf nog niet te vermoorden!
Een troep van Mimi's vereerders wan
kelde achteruit onder den machtigen zwaai
van Jim's armen. En het vliegtuig van
Mimi begon juist over het grasveld te rol
len, toen Jim zichzelf van zijn laatsten
lachenden tegenstander losrukte en over
het zachte gras naar voren rende. Hij haal
de machine in en klauterde in den cockpit,
juist toen de machine vaart begon te krij
gen. „Schik op, kleine zottin!" schreeuwde
hij. De dónder rolde machtig langs den he-
nielj toen het kleine vliegtuig vaart begon
te krijgen. Mimi hield het stuurwiel nog
steeds omklemd, maar 2e was blij. bet over
te kunnen geven, toen een zjjdelingsche
blik haar ervan overtuigde, dat ze zich in
den afstand tot het meer verrekend had.
Nijdige schuimkoppen schenen zich tot vlak
voor den onderkant der machine te verhef
fen!
Maar Jim had het toestel nu in handen
Hü slaagde er in, het lichte vliegtuig juist
op te trekken, voordat de golven van het
Ontario Meer er vat op konden krijgen.
Maar in plaats van in een cirkel te draaien
en te trachten, weer op het grasveld neer
te strijken, dat nu helder verlicht onder
hen lag, stuurde Jim de richting van Toron
to in naar het vliegveld, dat twintig mijl
verderop gelegen was.
Want plotseling wist hij met felle zeker
heid, wat hü doen zou!
„Hé, keer toch terug!" schreeuwde Mimi.
,.Ze hebben nu al het licht aan. We kunnen
gemakkelük landen!"
Doch Jim stuurde de machine dwars door
de vochtige, stormachtige duisternis, die
slechts nu en dan door een bliksemstraal
verlicht werd en vol scheen van het donde
rend gerommel van het voorjaarsonweer.
„Terugkeeren, zeg ik!" gilde Mimi nog
maals. „Het was maar een grap!"
Maar Jim vloog door, totdat hü de lich
ten van Toronto onder zich had. Toen
bracht hij Mimi's vliegtuig omlaag op het
donkere vliegveld van het eiland en taxie
de daar dwars overheen naar zün eigen
groote amphibie-machine. Hij tilde Mimi
uit den cockpit en bracht haar naar zün
eigen toestel.
„Waar breng je me heen?" stribbelde ze
tegen.
„Van nu af is het mijn partütje!" zei hij.
„Stap in!"
„Ik wil niet!" Met een snellen r,uk had ze
zich uit zijn armen bevrüd, maar hij greep
haar weer vast. En juist, toen hij haar beet
had, zag hü, in het flauwe licht der veraf -
stanade straatlantaarns, iemand aankomen.
Mimi zag het ook. „Ik ga gillen enbe
gon ze. Maar verder kwam ze niet. Jim gat
haar een snellen slag tegen haar kin, zoo
dat ze het bewustzijn verloor, tilde haar
op en zette haar in zün eigen machine. Hü
sloot het deurtje en keerde zich nog net op
tüd om voor een groet aan zün ouden
vriend, den nachtwaker van het vliegveld.
„Leen me je electrische lantaarn, John.
Ik wou graag een boodschap voor een
vriend van me achterlaten". En op een
stukje papier krabbelde hü een briefje aan
den ouden Rob Jamieson en gaf bet den
nachtwaker met verzoek, het af te geven.
Daarna klom hü in zijn machine.
„Gemeen weertje om te vliegen", riep
John hem achterna.
„Niet als je naar het Noorden vliegt!"
schreeuwde Jim terug.
(Wordt vervolgd).
