VOOR DE JEUGD.
IETS OVER CHINA
|P|
iera
Hoe Wim het
liegen afleerde
LEGPUZZEL
Om zelf te maken - Metaalzagen
DE "CHINESE" MUUR.
China is voor ons een merkwaardig land.
Dat China een heel oude beschaving heeft,
weten we allemaal. Hun beschaving is zelfs
tweemaal zo oud als de onze. En natuur
lijk hebben jullie allemaal wel eens van de
Chinese Muur gehoord. In het Chinees heet
die muur: „Wan-li-tsj'ang-tsj'eng", dat be
tekent: „Muur van tienduizend mijlen". Hij
werd gebouwd om China te beschermen te
gen invallen van de nomaden-volken in 't
Noorden. Verschillende keizers hebben er
aan gebouwd. Het grootste deel van de
muur werd gebouwd onder keizer Tsin Sje
Hwang Ti, die 210 jaar vóór Christus stierf.
Je ziet- dus hoe oud die muur is. Hij is
2450 km lang.
DE CHINESE TAAL.
De Chinese taal lijkt voor ons ook heej
vreemd. Het Chinees bestaat uit niet min
der dan 40.000 verschillende tekens. Ze
worden echter niet allemaal gebruikt, aan
4 Of 5 duizend van die tekens hebben z-
genoeg. Hoe meer tekens een Chinees kent,
hoe meer hij in aanzien staat bij het volk.
Je begrijpt dat je heel wat studeren moet,
wil je een behoorlijk aantal tekens ken
nen. Het Chinese schrift is vooral zo eigen
aardig omdat ze geen letters hebben, maar
tekeningen. Elke tekening stelt een woord
voor. Het woord „paard" b.v. duiden ze
aan door een paardje te tekenen. Het woord
vis, door een vis te tekenen. In de loop der
jaren zijn die tekeningen wel iets veran
derd, zodat 't nu figuurtjes geworden zijn,
waaruit b.v. geen paard of vis meer te her
kennen is. Verder schrijft de Chinees de
woorden ook niet naast elkaar, maar onder
elkaar.
CHINESE GEBRUIKEN.
Op bezoek bjj een Chinees.
Uit het volgende verhaaltje blijkt, hoe
anders het bij de Chinezen toegaat dan bij
ons.
Het is niet gemakkelijk, om van een rij
ken Chinees, die nog vasthoudt aan de Chi
nese gebruiken, en niets van de Europese
invloed weten wil, een invitatie om bij hem
te komen eten, te krijgen. Daarom was ik
erg verrast, toen mij enige jaren geleden,
door een dienaar een groene enveloppe ge
bracht werd. Op het papier stond in hel
Chinees, maar-met de Engelse vertaling
bij: „Verheven zoon, vul de nederige wo
ning van Uw onwaardigen dienaar Msi-
He-Ping met de zon van Uw aangezicht,
verblijdt hem met Uw komst! Op de twaalf
de dag van de maand, tussen acht en negen
uur, voor de zon ondergaat, voor de avond
valtOnder deze woorden stonden de
namen van de andere gasten, die behalve
ik, uitgenodigd werden, en ik moest zeg
gen of ik komen zou of niet.
DUs stuurde ik een jongen weg met een
brief, waarin ik eveneens in bloemrijke
taal voor de uitnodiging dankte en zei dal
het mij een grote eer was.
En op de bewuste dag ging ik naar mijn
gastheer, nog vóór acht uur, want h
daar beleefd om zo vroeg mogelijk te
schijnen. Het was een groot huis, met enige
dozijnen kamers, galerijen, gangen en tuin
tjes. In de eerste kamer hingen zijden vlag
gen, waarop de namen en de betrekkingen
van de gasten stonden geschreven. Ik zei
den oudsten dienaar, die zijn gezicht be
dekte, zodat ik niet door zijn aanblik bele
digd zou worden, mijn naam, en onder veel
buigingen leidde hij mij naar de volgende
kamer, waar de gastheer mij ontving. Ik
was de laatste gast en de andere gasten be
groetten mij zwijgend door te buigen.
Daarna gingen we allemaal naar de eet
zaal, die toegang gaf tot een mooie tuin.
We gingen om kleine tafeltjes zitten. T'
zat links van den gastheer, dat was de ere
plaats. De kamer was heerlijk koel en aan
de muren hingen prachtige zijden doeken.
Een verhoogde zitplaats was voor de goe
de geest van het huis bestemd, en naast
hem stonden twee krpQren bakken, waarin
een houtskoolvuurtj
het niet koud zou
ZE HEBBEN ER WAT OP GEVONDEN. KIJK HOE HARD ZE GAAN!
stonden achter de deur en keken door de
spleten, maar voor ons waren zij onzicht
baar,, net als alle andere vrouwen in huis.
eetstokjes „lepelen". Voor de tweede keer,
kregen we voorspüzen: hersenen in ei ge
bakken, aardappelen, kreeft, selderijsla, lo-
tusworteljes, kastanjes en augurken. On
dertussen werden de gesprekken onder el
kaar levendiger. We hadden zo langzamer
hand veel gegeten; de scherpe kruiden en
de zomerwarmte hadden ons aardig warm
gemaakt. Een paar deden hun jassen uit.
De bediende brachten ons dun papier,
waarmee we onze handen, mond en voor
hoofd konden afvegen.
En ondertussen werden er steeds meer
spijzen opgediend. Een gebraden wild
z\jnw, kippen met amandelen gevuld, groen
ten, pruimen, meloenen, melkrijst, taart,
cake, zoete vruchten. Eindelijk, eindelijk
verscheen het teken dat net diner ten ein
de liep, er werd thee geschonken in dunne
kopjes. Het was gewoon ongelooflijk zoveel
koppen thee als die mannen dronken. Op
het laatst moesten de bedienden warm wa
ter en handdoeken brengen, opdat ze zich
wassen konden. Toen ging de gastheer langs
iedere tafel en keek of iedereen wel ge
noeg gegeten had. Daarop gaf hij zijn be
dienden een wenk, die onmiddellijk met
jassen en hoeden op ons toe renden, je
kreeg haast de indruk dal je nu zo gauw
van den beroemden minister Pi-Pa-Po is
geweest. Direct roept hij er een paar col
lega's bij, die verzekeren dat die wandel-
stak minstens 250 gulden waard is, maar
de koopman wil hem voor deze keer ver
kopen voor 15 gulden. Nu moet je weten
dat die koopman er zelf waarschijnlijk nog
geen 5 cent voor betaald heeft.
Er zijn nog meer rare dingen op de markt
te zien. Daar staat een huis, dat blijkbaar
bewoond is door een landarts. Dat kun je
zien aan een paar lange snoeren met uit
getrokken tanden eraan, die voor de deur
hangen. Hier kun je je tanden laten trek
ken voor één stuiver, maar zonder tang, de
„tandarts" gebruikt alleen zijn handen.
Als je soms een „auto" wilt hebben, ga
dan gerust naar de dievenmarkt. Een hele
auto zal je er niet vinden, maar wel alle
mogelijke onderdelen. In het ene stalletje
kun je wielen kopen, in het andere ban- -
den, in weer een ander stalletje kun je de
motor krijgen. Als je maar lang genoeg'
zoekt, krijg je alles wel bij elkaar. Natuur
lijk zijn deze dingen waardeloos, maar de
arme Chinees kan het er best mee doen, als
hij eens een buitenkansje heeft en een
eigen „wagen" kan nemen.
En dan is er iets dal je bij ons helemaal
niet kent. Een Chinese sprookjesverteller.
In het midden zit de verteller en om hem
heen zitten wel een driehonderd koelies,
GEZICHT OP DE PARELRIVIER MET DE TYPISCHE WOONSCHUITEN LANGS
DE KANT.
loven namelijk de
goede geest woor
ze alles, want z
hnns wordt,
en tafel>i°
zodat hij
i 'rezen ge-
huis een
die geest doen
hij anders
.1 waren er
seleinen bakje
.s met de naam
van vorken en
en verder slon-
haaltjes met zoute
n een stuk brood
gast den gastheer
liging terug en zo
ikaar voor: „Mijn be
en zo, mag ik Uw ge-
«e gastheer in zijn han-
ieder een fies wijn in en
i een wenk, die daarop
met de heerlijkste spijzen
..en in gestremde melk, aard-
.i, walnoten, bamboespruitjes
.1 geleiachtig zeewier werden
jbracht. Ook kwamen er grote
et Rijnwijn op tafel. Iedereen
iich zelf, maar we dronken alle-
1 weinig, want de grootste schande
gast kon overkomen, was, dronken
lor, p-\ T-'-ezen houden er nu een-
a op na, en verzet daar-
belediging. Ik zou Msi
jd hebben, als ik naar
?rs gevraagd had, Deze
mogelijk moest maken dat je weg kwam.
Het is daar namelijk de gewoonte dat je
direct na het eten weggaat, en de eregasten
nog wel het eerst. Ik nam onder veel mooie
woorden afscheid van mijn gastheer en
toen werd ik in een draagstoel door de
bedienden van Msi-He-Ping naar huis ge
bracht.
Hier blijkt wel uit wat een uitstekende
keuken de Chinezen hebben. Een beetje te
veel voor ons, anders.
OP DE CHINESE DIEVENMARKT.
Elke Chinese stad heeft een dievenmarkt.
De naam is niet erg aanlokkelijk, maar je
hoeft niet bang te zijn, dat die markt iets
met dieven te maken heeft. Op een Chinese
markt vind je net als bij ons allerlei prul
len. Maar toch is er wel verschil tussen
een Chinese en een Hollandse markt. Je
kunt je b.v. niet voorstellen, dat iemand
kan handelen in gebruikte wandelstokken.
Maar een Chinees weet daar wel raad mee.
Als er eens een vreemdeling komt, weet hij
te vertellen dat die wandelstok vroeger
die aandachtig naar zijn sprookjes luiste-
En verderop zit een tovenaar. Die doet
altijd maar dezelfde truc. Hij tovert name
lijk levende vissen en porseleinen schalen
met water gevuld uit zijn kleren te voor
schijn. Zo'n kunst is dat niet, want om zijn
lichaam heeft hij allemaal zakken, gevuld
met water en vissen, en die laat hij onder
zijn wijd gewaad vol lopen, niemand die
het ziet.
DE CHINEZEN ZELF.
De meeste Chinezen zijn niet groot, on
geveer 165 cm. Ze zijn over het algemeen
erg tenger, dikke Chinezen horen tot de
zeldzaamheden. Misschien vinden ze daar
om dikke mensen erg mooi. Over de inge
pakte voetjes van de Chinese meisjes zul
len jullie wel eens gehoord hebben. Als
2 of 3 jaar waren, werden, de voetjes zo ste
vig ingepakt, dat de teentjes onder de voet
zolen kwamen. Zo bleven ze, zodat ze of
het laatst helemaal klein en mismaakt wa
ren. De meisjes konden er dan haast niet
meer op lopen. Gelukkig is
deze rare gewoonte meer
en meer uit de tijd geraakt.
Wel wordt een heel klein
voetje nog steeds erg mooi
gevonden.
Nu weten jullie iets van
China, maar dit is nog
hï- (ifo maar een heel klein
'"4 beetje. Je' moet maar eens
dikke boeken lezen, want
dit land heeft zoveel in
teressante dingen! En wie
v/eet krijgen jullie later
nog eens de gelegenheid
China zelf te bezoeken.
DEEL VAN DE CHINESE
Muur.
door Wil Bokhorst.
De achtjarige Wim was een aardige- jon
gen, maar hij had een grote fout, hjj loog!
Zijn vader en moeder hadden hem al zo
vaak gezegd hoe lelijk liegen was; het
hielp allemaal niets.
Erger was het als Wim de hond of de
kat de schuld gaf; die arme beesten kon
den zich niet verdedigén. Denk niet, dat
hij niet van Kazan en Bolletje hield, o
nee, integendeel, maar toch gaf hij ze al
tijd de schuld. Zij 'dachten eerst dal
het wel over zou gaan als hij ouder werd,
maar helaas bleef het zo. Tóen begrepen ze
wel, dat ze iets moesten doen, om Wim
voorgoed het liegen af te leren. Al gauw
deed zich een gelegenheid voor. Wim was
met zijn nieuwe broek in een boom ge
klommen en de broek v.'as daardoor hele
maal gescheurd. Hij was zo bang dal hij
straf zou krijgen, dat hij Kazan, de hond,
weër" de schuld gaf. Kazan kon zich niet
verdedigen, maar dat was niet 'nodig, want
vader en moeder hadden uit het raam ge
zien dat Wim in de boom geklommen was
en met zijn broek aan een tak was blijven
hangen. Ze zeiden niets, maar ze hadden
een plannetje bedacht, dat ze meteen ten
uitvoer brachten. „De hond moet het huis
uit! PI ij doet niets anders dan dingen stuk
maken!" zei vader. Wim kreeg tranen in
zjjn ogen, maar hij zei niets.
De volgende dag was er een stuk worst
uit de kast genomen, Wim had het opgege
ten. Toen moeder haar kinderen een voor
een vroeg waar de worst gebleven was, zei
Wim dadelijk: „Ik zag Bolletje voor de
kast staan en de deur was niet dicht, hij
heeft de worst vast gestolen."
„De kat steelt de laatste tijd, die moet
ook weg, vve hebben geen hond of kat no
dig, als we niets dan ongemak van die
beesten hebben!" zei moeder en keek Wim
doordringend aan. Zwijgend sloop Wim
naar de keuken. Bolletje zou weggaan? En
Kazan ook? Dat zou vreselijk zijn! Hij zou
vader en moeder vragen of ze mochten
blijven, maar de waarheid zeggen, daar
dacht Wim nog niet aan. Hij vroeg vader
en moeder tevergeefs. „Zulke dieren kun
nen we niet houden!" zeiden ze, „ze moeten
weg!"
Wim was nu erg bedroefd en kon de hele
nacht niet slapen. Langzamerhand begon
hij te begrijpen, wat een ondeugende jon
gen hij eigenlijk was. Maar de volgende dag
had Wim nog steeds de moed niet, zijn
moeder alles te zeggen. Toen hij 's middags
uit school kwam, was er geen Kazan en
ook Bolletje was niet in de keuken. Doods
bleek ging Wim aan tafel en zei geen
woord. Plotseling zei zpn zusje Gerda: „Nu
zal onze Kazan de wagen van den melk
boer wel moeten trekken!" Wim zat als
verstijfd. De tranen rolden hem plotseling
r de wangen. „Ja, en Bolletje moet nu
muizen vangen", voegde moeder eraan toe.
Dat was te veel voor Wim, de leugen
brandde in zijn hart. Snikkend bekende hij
alles, ook wat hij vroeger gedaan had en
beloofde nooit meer te zullen liegen, als
Kazan en Bolletje -maar terugkwamen!
WELK DIER IS DIT?
m
Het ziet er gek uit, hè, dit plaatje. Toch
ben ik helemaal geen gek beest, ik ben erg.
vlug en woon .in de duinen en bossen.
Daar vind ik het 't mooist. Ik zal blij zijn,
als jullie mijn stukken aan elkaar lijmt,
zodat je kunt zien 'wat een mooi beest ik
ben.
Vader en moeder keken elkaar opge
lucht aan. O, als hun jongen maar alles
begreep en nooit meer zou liegen! „Hoe
kon je zo slecht zijn?" zei moeder ernstig
„Als je nu maar je belofte houdt! Beloof
je dat?" „Ja, ja", huilde Wim, ik zal nooit
meer liegen, haal alsjeblieft Kazan en Bol
letje terug!"
Toen glimlachte moeder, knikte tegen
Gerda, die de kamer uit ging en even latei-
met Kazan en Bolletje terug kwam.
„We wilden je alleen straffen en je het
liegen afleren!" zei vader. „De hond en de
kat warij bij de buren."
Dolgelukkig sprong Wim op Kazan en
Bolletje af en sinds die tyd - heeft hij nooit
meer gelogen!
RAADSELS.
1. Welk paard kan niet lopen
2. Welke letter in het alphabet
lijkertijd een meisjesnaam?
3. Welk vogeltje i
vogeltje
tege-
omgekeerd hetzelfde
OPLOSSINGEN RAADSELS.
1. voetballen, vallen, boe, teen.
2. Omdat er veel minder zwarte schapen
zijn.
3. Beiden komen tegelijk aan, daar DO
minuten en anderhalf uur even lang
zün.
Het i? jammer dat 't
metaalzagen zo weinig
bekend is. De meesten
weten niet dat je met
een eenvoudige figuur-
zaagboog met een me
taalzaag erin, van koper
of blik heel mooie by-
outerieën zagen kan. Ja,
eigenlijk is dit metaal
zagen niet veel moeilij
ker dan het gewone fi
guurzagen uit hout, en
toch wordt het zo wei
nig gedaan. Ik hoop dat
hierin verandering zal
komen als jullie dit
stukje leest, en dat je
begrijpt hoe gemakke
lijk het eigenlijk is.
Eerst moet je zorgen
dat je de benodigdhe
den hebt. 1. Een figuurzaagboog, 2. me
taalzaagjes (die niet veel duurder dan ge
wone zaagjes zijn), 3. een stuk koper of
blik. En dan moet je weten, wat je wilt
maken. Je wilt b.v. een aanhangertje ma
ken. Als het metaal ruw is, kun je met een
stuk krijt heel gemakkelijk het ontwerp
tekenen. Als het metaal daarvoor te glad
is, zoals b.v. blik, dan bedekken we hel
vlak met een oplossing van een of andere
gom en spiritus. De spiritus vervliegt heel
gauw, en dan is het vlak zo geworden, dat
je er met krijt op tekenen kunt.
Eerst geven we de omtrek van zo'n aan
hanger aan. Die omtrek kan het beste rond
of ovaal zijn, en wordt, als het metaal erg
dun is, met een gewone schaar uitgeknipt,
als het metaal te hard is moet je een blik
schaar gebruiken.
Bij het ontwerpen moeten we er vooral
aan denken dat de versieringen, de letters
of wat er anders moet blijven staan, onder
elkaar weer houvast hebben, zoals bij het
figuurzagen uit hout, waar losstaande stuk
ken ook gemakkelijk afbreken.
Als het ontwerp klaar is, dan halen we
de boor, liefst de drilboor, uit onze figuur
zaagdoos. Je moet namelijk alle delen, die
uitgezaagd moeten worden, eerst doorbo
ren, zodat je de metaalzaag ergens inzet
ten kunt. En nu zagen we voorzichtig en
vooral recht de verschillende delen uit. Wie
geen figuurzaagplankje heeft dat je vast
kunt schroeven, kan het ook zonder doen.
Nu vallen de stukken een voor een uit en
na enigen tijd houden we een mooie aanhan
ger in de hand. Misschien mankeert er hiel
en daar nog wat aan, het is wellicht niet
overal even glad. Met behulp van een
naaldvijl komen we een heel eind, zodat
tenslotte niets meer op ons werk is aan te
merken.
Wie over genoeg fantasie beschikt, zal
wel inzien dat je met metaalzagen de mooi
ste cadeautjes maken kunt. Aanhangertjes,
broches, gespen, bladwijzers, hoekjes, ver
sieringen op kaften enz. Als je wat meer
geld uit kunt geven en een heel mooi ca
deautje, b.v. voor vader of moeder wilt heb
ben, kun je van zilver of goudblik natuur
lijk ook de prachtigste dingen maken.
OPLOSSING RAADSEL
VORIGE WEEK.
Hier volgt de oplossing van
het geval met die kisten wijn.
Bij vergissing had de knecht
kist no. S069 ondersteboven
neergezet. Je vindt de kist op
de bovenste rij, derde van
links. De cijfers stonden op
hun kop, zodat de controleur
het goede nummer niet ont
dekken kon.
