sanatogen
KRONIEK U® PEN PAO
TEGEN DE WET
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 5 FEBRüA^9^^^T
Op bovenstaand kaartje zijn de gebieden aangegeven, wellce Roemenië na den we
reldoorlog verwierf en waardoor het nu zooveel zorgen heelt. De Dobroedsja (op het
'kaartje cijfer 4) verwierf het reeds na d en Balkan-oorlog in 1913 van Bulgarije.
f
Waar geen verkeer mogelijk was - De primaire weg Amsterdam- Alkmaar
onder sneeuwhoopen van meer dan twee meter, als gevolg- van het barre
jaargetijde
Achter de schermen werkt Italië, om Roe
menië alsnog tot concessies te bewegen.
Vermoedelijk wordt het daarbij gesteund
door Zuidslavië, dat sinds Italië zich van
Albanië meester maakte tusschen de bei
de groote autoritaire mogendheden
(Duitschland en Italië) zit vastgeklemd en
dus een zeer voorzichtige politiek moet be
oefenen.
Ook wordt een bemiddelende rol gespeeld
door Turkije. De Turksche minister van
buitenlandsche zaken, Saradjogloe, heeft de
vorige week, op weg naar Belgrado, een
onderhoud, gehad met den Bulgaarschen pre
mier, Kiosseiwanof, die hem had meege
deeld, dat Bulgarije niet van plan was,
te profiteeren van de moeilijkheden, waar
mee zijn buren (lees: Roemenië) eventueel
te kampen zouden krijgen. Dat klinkt nog
al bemoedigend. Het kan beteekenen, dat
Bulgarije het gevaar inziet van een avon-
turiex-spolitiek en aanneemt, dat het ten
slotte zijn rechtmatige verlangens langs
vredelievenden weg zal vermogen te bevre
digen.
De vredelievende wegHet zou een
heel ding zjjn, indien de Balkanstaten (met
behulp van Italië en Hongai'ije) er werke
lijk in slaagden den krijg buiten hun schier
eiland te houden. Reeds al te veel oorlogen
vonden in dezen stormhoek van ons we
relddeel hun oox'sprong. De vrede, d.w.z.
een op rechtvaardigheid en opoffering ge
grondveste vrede moest er nu maar eens
zijn oorsprong vinden.
Luchtverbinding tusschen
Nederland en Amerika.
Een syndicaat gevormd.
In het jaarverslag van de Holland Ameri
ka Ljjix over 1939 wordt medegedeeld, dat
de dii'ectie van -de Holland Amerika Lijn
zich in beginsel bex-eid heeft verklaard, deel
te nemen aan een syndicaat, dat een recht-
streekschexx vliegdienst naar de Vereenigde
Staten langs de Noord-Atlantische route
ten doel heeft.
Voor dit syndicaat, waaraan in samen
werking met de K.L.M. ook de staat der Ne
derlanden en de Nederlandsche vliegtuigen-
fabriek Fokker zullen deelnemen, zal de
Holland Amerika Lijn haar passagiersorga
nisaties in Eui'opa en Amerika ter beschik
king stellen.
Verder wordt in het verslag medegedeeld,
dat de Nedex-landsche .regeering door haar
gezant te Washington bij de regeering der
Vereenigde Staten' x-eeds een concessie voor
het openen van een vliegdienst tusschen
Nederland en Amerika heeft laten aanvra
gen.
Keuring van materialen ten
dienste van de
luchtbescherming.
Deze tijden vergen
veel van Uw zenuwen
Het is de opbouwende kracht
v.an Sanatogen, die het won
der van een algeheele ge-
zondheidsverbecering teweeg
brengt- Sanatogen zal Uw
prestatievermogen herstellen
en U zult ook na een wei-
besteden dag nog fit genoeg
zijn om van Uw vrijen tijd
1 te genieten..
I Meer dan 25.000 doktoren bevelen
Sanatogen aan als middel ter
versterking van de zenuwen.
N-—Het zenuwsterkende voedsel.
„Onderhandelingen zouden geen blijvenden vrede,
maar een zorgvollen wapenstilstand brengen".
Een scherpe rede van den
Engelschen minister van oorlog.
„Wij kennen slechts één oox-logsdoel:
den oorlog winnen, en één vx-edesdoei: den
vrede blijvend Ie maken aldus verklaar
de Oliver Stanley, de nieuwe Britsche mi
nister van oorlog, in een Zatei-dag gehou
den redevoering te New-Castle
Hitier, vervolgde de minister, heeft een
vex'dediger in Hertzog, den oud-minister
president van Zuid-Afrika, die in een on
langs gehouden rede de schuld voor al
onze zorgen op het verdrag van Versailles
legde. Dat verdrag, hoe onvolmaakt ook.
werd geïnspireerd door het denkbeeld de
volkeren van andere nationaliteiten te
bevrijden van eexx Duitsche overheersehing
Nu wij in de afgeloopen maanden gezien
hebben, wat een Duitsche overheersehing
beeekent, kan iemand dan beweren, dat wij
ongelijk hadden, en dat het denkbeeld ver
achtelijk was? Laten wij hel vragen aan
de Tsjechen, de Polen, de Oostem-ijkers,
de Joden, de katholieke en protestantsche
geestelijke.
Voor ons zelf, zoo vervolgde Stanley,
willen wij xxiets van Duitschland of van
de Duitschex-s Wij willen hun vernietiging
niet, wij zijn niet afgunstig op hun wel
vaart. wij willen van hen geen heloten
maken, zooals zij er millioenen gemaakt
hebben, wij willen van hun land geeix
woestijn maken, zooals zij een vierde deel
van Eux-opa gemaakt hebben, wij wen-
sehen hen te maken tot vreedzame, ge
lukkige leden van een vreedzaam, gelukkig
Europa. Maar nooit weer, onder dezen
leider of een anderexx leider, onder dit
bewind of een ander bewind, moet het
hun mogelijk zijn de wereld te dompelen
in ellende exx lijden zooals zij tweemaal
in ons leven gedaan hebben
De mensehen praten over een vrede
door oixdex'handelen. De hemel weet, dat
niemand dezen oorlog een minuut langer
gin gemaakt.
De inspecteur voor de bescherming van
de bevolkixxg tegen luchtaaixvallen l\eeft
vaxx het bovenstaande in een circulaire me-
dedeeling gedaan aan de burgemeesters en
hij zal hen ó'mtrent den stand van de voor
bereidingen te zijner tijd nader berichten,
waarbij tevens een weg zal worden aan
gegeven, langs welken de voorstellen tot
keuring van materialen enz. kunnen wor
den ingediend.
wil laten duren, dan noodig is. en dat
geen leven verloren gaat dat gered zou
kunnen worden Met beide handen dienen
wij een vrede aan te grijpen, die gewaar
borgd en blijvend is. Maar welk soort vre
de zouden wij krijgen door onderhandeling?
Een vrede, welke niets zou i-egelen v-elke
geen waarborgen zou geven voor het lie
den en geen veiligheid voor de toekomst,
een vrede, welke de geschillen en gevaren
onaangeroerd zou laten bestaan Wij zou
den geen blijvender, vrede verkrijgen maar
een zorgvollen wapenstilstand. Binnen
enkele maanden of jaren zouden wij be
merken. dat wij niet den vrede gewonnen
hadden, maar de overwinning opgeofferd
Wij strijden tegen een dapper, meedoo-
genloos. vastberaden volk. Er kan geen
overwinning zijn zonder tranen Wij. in
Engeland, kunnen de waarheid' onder
oogen zien, wij behoeven niet. zooals de
Duitschei-s te worden afgescheept met
sprookjes, aldus de minister. De overwin
ning zal komen, maar als resultaat van
vasthoudendheid, opoffering en moed Alles
dat wij bezitten moet in de schaal gewor
pen worden.
Sprekende over het leger zeide Stan
ley: Bij al onze plannen moeten wij altijd
twee dingen vasthouden: 1 aan onze fie
re bondgenoot.en een maximum aan mi
litairen hulp te verleenen. minstens even
zoo groot als in den vorigen oorlog. 2 De
vreeselijke fouten van den vox-igen oorlog
vermijden, toen duizenden in den strijd
werden geworpen zonder voldoende op
leiding en uitrusting, texxeinde wel moe
dig, maar met ontzettende verliezen te
strijden
Tenslotte merkte de minister nog op. dat
de waarde van den Britschen export in
December hel maandelijksche gemiddelde
van voor deix oorlog heeft overschreden.
INCIDENTEN TIJDENS DE REDE.
Tijdens de redevoering is het herhaalde
lijk lot interrupties gekomen van een
kleine groep uit het gehoor, dat uit 3000
personen bestond. Na herhaalde waar
schuwingen werden zes pex-sonen uit de
zaal gezet. Pamfletten met „de oorlog is
xxutteloos" werden tweemaal van het balcon
afgeworpen. Stanley hield 'n pauze in zijn
rede en verwees onder daverend gelach
naar ..misleidende Duitsche px-opaganda
over een papier-tekort in Engeland
Toen een man uilde zaal was gezet, zei-
de StanleyHij is de straat opgegaan. On
der een ander systeem zou hij in een con-
centratiekamp gezet worden
De conferentie te Belgrado.
Er verscheen Zaterdag een sensatie-be
richt uit Belgrado: de Roemeensche minis
ter van buiteixlandsche zaken had tor ver
gadering van den Balkanbond laten -.veten,
dat Roemenië zich onder Duitsche bescher
ming zou stellen, tenzij de Balkanbond (d.w.
z.: Zuidslavië, Griekenland en Turkije, wel
ke drie laixden met Roemenië den bond vor
men) Roemenië's grenzen zouden garandee
ren: tegen de aanspraken van Hongarjje en
Bulgarije. Het bericht had zooveel van een
canard, dat wij er goed aan meenden te
doen, het voor kennisgeving aan te nemen.
Thans staat vrijwel vast, dat Gafencu in
derdaad niet zooiets geks heeft gezegd, en
dat het telegram dus uit een of ander
■fantastisch brein is opgedoken.
De positie van Roemenië vormde voor 't
•overige wel degelijk het voornaamste punt
•der besprekingen te Belgrado. Wij hebben
te dezer plaatse die positie den laatsten lijd
reeds verscheidene malen belicht: Rusland
zou Bessarabië vroeger Russisch van
de Roemenen terug willen hebben, Hon
gai'ije verlangt een deel van Zevenburgen
vroeger Hongaarsch eveneens terug
en Bulgarije houdt zijn oogen gevestigd op
de Dobroedsja, vroeger Bulgaarsch. Roe
menië zit er dus leelijk tusschen en sinds
het uitbreken van den ooi-log in West-Euro
pa, houdt men zijn hart vast over het Jot
der Roemenen, nademaal de krijg het een
en ander op losse schroeven heeft gezet en
een avonturierspolitiek ook in het Zuidoos
ten maar al te zeer denkbaar is geworden.
De Balkanbond werd bijna zeven jaar ge
leden gesticht feitelijk tot handhaving van
den status quo, den bestaanden toestand op
den Balkan. Hij was dus gericht in de eer-
sfe plaats tegen Bulgarije en I-Iongarije met
hunne aanspraken. Buigax-ye heeft trou
wens nog meer verlangens dan die inzake
de Dobroedsja. Het wil ook een uitweg naar
de Egeïsche zee ten koste van Griekenland
dus. En dan heeft het eens van Zuidslavië
Macedonisch gebied gevorderd, doch die
eischen gaf het op. Tusschen Bulgax-ije en
Zuidslavië is de verstandhouding de laatste
jaren heel wat beter geworden.
Zeer waarschijnlijk zal de clou der be
sprekingen, welke te Belgrado plaats von
den, geheim blijven: Roemenië staat op het
standpunt, dat het huidige tijdsgewricht
minder geschikt is voor concessies. Immers
als het Hongarije en Bulgarije tegemoet
zou komen, zou Rusland daarin zonder twij
fel een precedent zien en zijn eischen inzake
Bessarabië kracht bijzetten. Deze x-edenee-
ring klinkt echter niet overtuigend. Inte
gendeel veeleer: het is denkbaar, dat con
cessies aan Hongarije en Bulgax-jje de moge
lijkheid zouden scheppen, dat deze landen
tot den Balkanbond toetraden zoodat er
een veel en veel krachtiger entente zou
ontstaan, krachtig genoeg, om Rusland alle
lust tot avontuur in Z.O. Europa te bene-
Naar het Engelsch van
MARTIN PORLOCK.
57).
Tait sloot de deur achter zich. De drie
keken hem met ontzag aan en sprongen
alsof het ingestudeerd was als één
man in de houding.
Een nam nu het woord.
„Mannen, voor den redder van het Va
derland: Hiep, hiep, hiep, hoeraèii!En
hoe voel je je nu je beroemd bent, held van
den dag?"
„Hou je kop dicht!" zei Tait en voegde
hieraan nog drie andere woox-den toe, die
hier beter onvermeld kunnen blijven.
„Foei, niet ondeugend worden!" vervolg
de de woordvoerder. „Een la-ant had een fijn
stukkie over je heldendaad en ik wil wed
den, dat de redacteur van dat vod van 'n
kouwe kermis thuis gekomen is! Jammer,
dat ze geen kiekkie van je hadden!"
„Man, doe me een plezier en hou je kop
dicht!" De arme Tait, die niet zuinig met
zijn figuur vex-legen was, had een hoofd als
een biet.
,,'k Hoorde 'm achter me aangluipe, 'k
zag 'm 'n mes in z'n hand hebbe, 'k grjjp
'm in z';n lurve en ie zegt dat-ie X is en
blijft dat volhouwe! Hoe kon 'k wete, dat
dat stuk ongeluk niet is, wat-ie zei, dat-ie
was! En benne de ouwe rotte er soms niet
net zoo hard ingetippeld, tot de Inspecteur
toe? Allemachtig! Hoe kon ik weten, dat 'k
met. 'n halve gare te doen had?"
X.
„Mij is het goed", zei Hector Frensham.
Probeer het maar eens. Het is het krank
zinnigste idee, dat ik ooit gehoox-d heb, en
jij bent een zeldzaam rare snijboon, maar
probeer je geluk, mijn zegen heb je!"
De heer Revel en sir Christopher Valye
verlieten samen Scotland Yard en reden in
de Brillon-Meyer weg. Tien minuten latex-
stapten zij de cocktailbar van Stagg's Club
binnen.
„De ouwe heer heeft gelijk", zei Chris
topher Vayie. „Je bent een zeldzaam rai-e
snijboon!"
„Foei, meneer!"
„Toch ben je het en je plan is la-ankzin-
nig!"
„We hebben ook met een krankzinnigen
man te maken!"
„Dat weet ik", zei Christopher Vayle,
„en ik wil ook heelemaal niet beweren, dat
het niet zou kunnen lukken. Enfin, of 'ex-
wat van terecht komt, of niet, je doet er in
ieder geval goed werk mee".
De heer Revel haalde zijn wenkbrauwen
op. „Hoezoo
„Je hebt den armön ouden Frensham
weer 'n beetje opgekikkerd. Hij heeft ca
paciteiten genoeg, dat weet ik, maar ik had
nooit kunnen denken, dat ik hem nog eens
op een dag als vandaag, waarop hij
over een paar uurtjes zijn congé krijgt en
gedwongen wordt voortaan toe te zien hoe
door soldaten zijn werk in het honderd ge
stuurd wordt nee, dat ik hem onder der
gelijke omstandigheden nog eens een wed
denschap zou zien aangaan met zoo'n
vreemden snuiter als jij bent, had ik nooit
gedacht!"
De heer Revel zette zijn leege glas neer-
„Wel, waarom zou je ook niet een gokje
wagen?" zei hij. „Ik zet duizend tegen der
tig duizend pond van jou!"
„Meen je dat werkelijk?"
„Top?"
„Verdraaid, dat doe ik! Top!" riep Chris-
Opgedragen aan een kern
commissie.
De minister van binnenlandsche zaken
heeft goedkeuring gehecht aan het voor
stel, de keuring van materialen ten dien
ste van de luchtbescherming op te dragen
aan een kei-ncommissie uit het centraal in
stituut voor materialen-onderzoek.
De kerncommissie zal den naam dragen:
„materialen commissie luchtbescherming"
(M.C.L.B.). Zij maakt deel uit van de in
spectie luchtbeschex-ming en is gevestigd
Javastraat 32 te 's-Gravenhage, telefoon
no. 110316.
De M.C.L.B. zal zoo noodig en zoo mo
gelijk
1. De keuringseischen vaststellen voor
materialen en lxun toepassing, alsmede voor
voorwei-pen ten dienste van de luchtbe-
scherming.
2. De mogelijkheid scheppen een oordeel
over de geschiktheid van deze materialen
enz. uit te spreken.
3. den weg wijzen om tot goede produc
ten te geraken.
Aangezien voor enkele onderdeelen van
dit werkprogramma reeds enkele commis
sies werkzaam zijn, zal op die gebieden
slechts coördineerend worden opgetreden.
Met haar voorbereidende werkzaamheden
voor het vestigen van de organisatie, noo
dig om aan haar doelstelling te beantwoor
den, heeft de M.C.L.B. inmiddels een be-
De meeste menschen leven voor
liefde en bewondering, maar we moe
ten door liefde en bewondering leven.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
topher Vayle uit.
De heer Revel noteerde ook deze wed
denschap in zijn aanteekenboekje.
Christopher Vayle keek hem bevreemd
aan. „Waarom wil je toch eigenlijk geen
hulp bij dit karweitje hebben?"
De heer Revel haalde de sehoudex-s op.
„Daai-dóor kan ik hoogere tegeninzetten
bedingen en Ik wil mijn kansen in geen
geval door een stelletje militaire hosklos-
sers in de-waar laten sturen". Hij keek nu
zijn metgezel recht in het gezicht. „Je vindt
het toch niet erg?"
„Erg? Kom nou!" zei Christopher Vayle.
HOOFDSTUK XXIII.
Uittreksel van een dagboek.
11 Aug.
Die ellendige brief! Wie is dat zwijn, die
hem geschreven heeft? Als ik het wist zou
ik hem vermoorden! Ik heb nooit gedacht,
dat ik behalve hen, ooit iemand zou willen
vex-moorden. Maar als ik ooit te weten kom
wie die idioot is, zal ik hem niet gewoon
afmaken kronkelen van de pijn zal hij
•voor ik hem den dood injaag! Natuurlijk,
de kerel moet wel gek zijn stapel-stapel
stapelgek! Maar daax-om ben ik toch niet
minder razend op hem.
Ik neem aan, dat dit niet mooi van me
is. Ieder normaal rnensch behoort mede
lijden te hebben met een armen, krank
zinnigen dwaas, die .niet verantwoordelijk
voor zijn daden is. In het algemeen ben ik
dan ook met krankzinnigen begaan, maar
dezen kan ik niet anders dan haten!
Het eerste wat ik deed, toen ik den brief
na de koffie in een van de kranten las, was
regelrecht naar huis gaan en hier aan deze
tafel een ingezonden stuk voor de kranten
opstellen.
Ik werkte zox-gvuldig mijn plan uit hoe ik
mijn brieven verzenden zouuitgaan om
wat goedkoop schrijfpapier in een winkel
te koopen, een stuk of wat goedkoope en
veloppen in een anderen winkel en een
goedkoope vulpen met een fijne punt (wat
ik verschrikkelijk vind) in weer een ande
ren winkel. Dan met den heelen rommel in
mijn zakken weer naar huis gaan en mij
zelf opsluiten om afschriften van mijn ont
werp te maken, voor elke krant een. Dan
uitgaan, om een uur of zes, de auto halen
en in de verschillende voorstee)en een exem
plaar op de bus doen.
'Zat dat allemaal fijn in elkaar, of niet?
En het ontwerp was ook verduiveld goed,
al zeg ik het zelf!
En als.zelfs een gek z)jn hand kan ver
draaien, dan moet ik iemand met' een
stel hersenen zoo normaal als je je maar
kunt wensehen dat toch ook. kunnen. Ik
kan de gedachte niet verdragen, dat die
idioot met mijn veeren pronkt, maar ik vlei
me zelf met de gedachte, dat de echtheid
van mijn brief door iemand, die hem met
dat andere lor vergelijkt, in twijfel kan
worden getrokken.
Maar ik heb ze niet verzonden. Ik heb ze
niet verzonden! Ik heb ze niet verzonden!
Ik heb me zelf in bedwang gehouden en
heb ze niet verzonden! En ik zal ze niet
verzenden ook! Ik kijk wel uit! Ik ben voor
zichtig! Extra voorzichtig!
HOOFDSTUK XXIV.
Ernest Biggleswade alias de Man zonder
Vrees.
Den 12-den Aug. kwam Jane Frensham
van een middagwandeling door Regent Park
thuis.
Het was een zwoele, drukkende dag. Geen
zonnestraal brak door den loodkleurige»,
hemel, die veel te dicht boven de aarde
scheen te hangen.
Jane ging de bibliotheek binnen, liet zich
daar in den eerste den besten stoel neer
vallen en wuifde zich wat koelte toe. Zij
had het erg warm. Porter kwam haar aan
stonds een verfrisschenden dronk brengen.
Jane leschte haar dox-st en voelde zich weer
langzaam bijkomen. Zij stak een sigai-et op
en leunde lui achterover in haar stoel.
Haar arm strekte zich lusteloos naar de
krant uit. die op een tafeltje onder haar be
reik lag. Zij wierp een blik op de voorpa
gina en trok een zuur gezicht X, X, X en
'nog eens X
Het was de Banner, een blad waarvoor
een neef van haar, die zich met succes op
journalistiek gebied bewoog, soms aardige
bijdragen leverde. Jane bladerde de krant
cïöbr, doch vanmorgen stond er niets van
Humphrey in. Jane begon nu een artikel
te lezen van een serie, die getiteld was:
SALUUT. Toen ze begon was ze maar half
met haar gedachten bij wat zij las, anders
zou zij nog voor zij halverwege no. 6 van
de Saluut-serie gekomen was, zich ongetwij
feld met den zelfden afkeer van deze lec
tuur afgewend hebben, als zij bij het lezen
van de voox-pagina getoond had. De per
soon, op wien de auteur van deze vervolg
reeks het oog had laten vallen was een
zekere Ernest Biggleswade. De heer Big
gleswade scheen een politieagent in het
Zuid-Westelijke gedeelte van Londen te
zjjn. Onder den ondertitel: „De Man Zonder
Vrees" vertelde de auteur het relaas van
Ernest Biggleswade, zooals hij dat uit zjjn
eigen mond opgeteekend had.
(Wordt vervolgd).