sanatogen KRONIEK U® PEN PAO TEGEN DE WET TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 5 FEBRüA^9^^^T Op bovenstaand kaartje zijn de gebieden aangegeven, wellce Roemenië na den we reldoorlog verwierf en waardoor het nu zooveel zorgen heelt. De Dobroedsja (op het 'kaartje cijfer 4) verwierf het reeds na d en Balkan-oorlog in 1913 van Bulgarije. f Waar geen verkeer mogelijk was - De primaire weg Amsterdam- Alkmaar onder sneeuwhoopen van meer dan twee meter, als gevolg- van het barre jaargetijde Achter de schermen werkt Italië, om Roe menië alsnog tot concessies te bewegen. Vermoedelijk wordt het daarbij gesteund door Zuidslavië, dat sinds Italië zich van Albanië meester maakte tusschen de bei de groote autoritaire mogendheden (Duitschland en Italië) zit vastgeklemd en dus een zeer voorzichtige politiek moet be oefenen. Ook wordt een bemiddelende rol gespeeld door Turkije. De Turksche minister van buitenlandsche zaken, Saradjogloe, heeft de vorige week, op weg naar Belgrado, een onderhoud, gehad met den Bulgaarschen pre mier, Kiosseiwanof, die hem had meege deeld, dat Bulgarije niet van plan was, te profiteeren van de moeilijkheden, waar mee zijn buren (lees: Roemenië) eventueel te kampen zouden krijgen. Dat klinkt nog al bemoedigend. Het kan beteekenen, dat Bulgarije het gevaar inziet van een avon- turiex-spolitiek en aanneemt, dat het ten slotte zijn rechtmatige verlangens langs vredelievenden weg zal vermogen te bevre digen. De vredelievende wegHet zou een heel ding zjjn, indien de Balkanstaten (met behulp van Italië en Hongai'ije) er werke lijk in slaagden den krijg buiten hun schier eiland te houden. Reeds al te veel oorlogen vonden in dezen stormhoek van ons we relddeel hun oox'sprong. De vrede, d.w.z. een op rechtvaardigheid en opoffering ge grondveste vrede moest er nu maar eens zijn oorsprong vinden. Luchtverbinding tusschen Nederland en Amerika. Een syndicaat gevormd. In het jaarverslag van de Holland Ameri ka Ljjix over 1939 wordt medegedeeld, dat de dii'ectie van -de Holland Amerika Lijn zich in beginsel bex-eid heeft verklaard, deel te nemen aan een syndicaat, dat een recht- streekschexx vliegdienst naar de Vereenigde Staten langs de Noord-Atlantische route ten doel heeft. Voor dit syndicaat, waaraan in samen werking met de K.L.M. ook de staat der Ne derlanden en de Nederlandsche vliegtuigen- fabriek Fokker zullen deelnemen, zal de Holland Amerika Lijn haar passagiersorga nisaties in Eui'opa en Amerika ter beschik king stellen. Verder wordt in het verslag medegedeeld, dat de Nedex-landsche .regeering door haar gezant te Washington bij de regeering der Vereenigde Staten' x-eeds een concessie voor het openen van een vliegdienst tusschen Nederland en Amerika heeft laten aanvra gen. Keuring van materialen ten dienste van de luchtbescherming. Deze tijden vergen veel van Uw zenuwen Het is de opbouwende kracht v.an Sanatogen, die het won der van een algeheele ge- zondheidsverbecering teweeg brengt- Sanatogen zal Uw prestatievermogen herstellen en U zult ook na een wei- besteden dag nog fit genoeg zijn om van Uw vrijen tijd 1 te genieten.. I Meer dan 25.000 doktoren bevelen Sanatogen aan als middel ter versterking van de zenuwen. N-—Het zenuwsterkende voedsel. „Onderhandelingen zouden geen blijvenden vrede, maar een zorgvollen wapenstilstand brengen". Een scherpe rede van den Engelschen minister van oorlog. „Wij kennen slechts één oox-logsdoel: den oorlog winnen, en één vx-edesdoei: den vrede blijvend Ie maken aldus verklaar de Oliver Stanley, de nieuwe Britsche mi nister van oorlog, in een Zatei-dag gehou den redevoering te New-Castle Hitier, vervolgde de minister, heeft een vex'dediger in Hertzog, den oud-minister president van Zuid-Afrika, die in een on langs gehouden rede de schuld voor al onze zorgen op het verdrag van Versailles legde. Dat verdrag, hoe onvolmaakt ook. werd geïnspireerd door het denkbeeld de volkeren van andere nationaliteiten te bevrijden van eexx Duitsche overheersehing Nu wij in de afgeloopen maanden gezien hebben, wat een Duitsche overheersehing beeekent, kan iemand dan beweren, dat wij ongelijk hadden, en dat het denkbeeld ver achtelijk was? Laten wij hel vragen aan de Tsjechen, de Polen, de Oostem-ijkers, de Joden, de katholieke en protestantsche geestelijke. Voor ons zelf, zoo vervolgde Stanley, willen wij xxiets van Duitschland of van de Duitschex-s Wij willen hun vernietiging niet, wij zijn niet afgunstig op hun wel vaart. wij willen van hen geen heloten maken, zooals zij er millioenen gemaakt hebben, wij willen van hun land geeix woestijn maken, zooals zij een vierde deel van Eux-opa gemaakt hebben, wij wen- sehen hen te maken tot vreedzame, ge lukkige leden van een vreedzaam, gelukkig Europa. Maar nooit weer, onder dezen leider of een anderexx leider, onder dit bewind of een ander bewind, moet het hun mogelijk zijn de wereld te dompelen in ellende exx lijden zooals zij tweemaal in ons leven gedaan hebben De mensehen praten over een vrede door oixdex'handelen. De hemel weet, dat niemand dezen oorlog een minuut langer gin gemaakt. De inspecteur voor de bescherming van de bevolkixxg tegen luchtaaixvallen l\eeft vaxx het bovenstaande in een circulaire me- dedeeling gedaan aan de burgemeesters en hij zal hen ó'mtrent den stand van de voor bereidingen te zijner tijd nader berichten, waarbij tevens een weg zal worden aan gegeven, langs welken de voorstellen tot keuring van materialen enz. kunnen wor den ingediend. wil laten duren, dan noodig is. en dat geen leven verloren gaat dat gered zou kunnen worden Met beide handen dienen wij een vrede aan te grijpen, die gewaar borgd en blijvend is. Maar welk soort vre de zouden wij krijgen door onderhandeling? Een vrede, welke niets zou i-egelen v-elke geen waarborgen zou geven voor het lie den en geen veiligheid voor de toekomst, een vrede, welke de geschillen en gevaren onaangeroerd zou laten bestaan Wij zou den geen blijvender, vrede verkrijgen maar een zorgvollen wapenstilstand. Binnen enkele maanden of jaren zouden wij be merken. dat wij niet den vrede gewonnen hadden, maar de overwinning opgeofferd Wij strijden tegen een dapper, meedoo- genloos. vastberaden volk. Er kan geen overwinning zijn zonder tranen Wij. in Engeland, kunnen de waarheid' onder oogen zien, wij behoeven niet. zooals de Duitschei-s te worden afgescheept met sprookjes, aldus de minister. De overwin ning zal komen, maar als resultaat van vasthoudendheid, opoffering en moed Alles dat wij bezitten moet in de schaal gewor pen worden. Sprekende over het leger zeide Stan ley: Bij al onze plannen moeten wij altijd twee dingen vasthouden: 1 aan onze fie re bondgenoot.en een maximum aan mi litairen hulp te verleenen. minstens even zoo groot als in den vorigen oorlog. 2 De vreeselijke fouten van den vox-igen oorlog vermijden, toen duizenden in den strijd werden geworpen zonder voldoende op leiding en uitrusting, texxeinde wel moe dig, maar met ontzettende verliezen te strijden Tenslotte merkte de minister nog op. dat de waarde van den Britschen export in December hel maandelijksche gemiddelde van voor deix oorlog heeft overschreden. INCIDENTEN TIJDENS DE REDE. Tijdens de redevoering is het herhaalde lijk lot interrupties gekomen van een kleine groep uit het gehoor, dat uit 3000 personen bestond. Na herhaalde waar schuwingen werden zes pex-sonen uit de zaal gezet. Pamfletten met „de oorlog is xxutteloos" werden tweemaal van het balcon afgeworpen. Stanley hield 'n pauze in zijn rede en verwees onder daverend gelach naar ..misleidende Duitsche px-opaganda over een papier-tekort in Engeland Toen een man uilde zaal was gezet, zei- de StanleyHij is de straat opgegaan. On der een ander systeem zou hij in een con- centratiekamp gezet worden De conferentie te Belgrado. Er verscheen Zaterdag een sensatie-be richt uit Belgrado: de Roemeensche minis ter van buiteixlandsche zaken had tor ver gadering van den Balkanbond laten -.veten, dat Roemenië zich onder Duitsche bescher ming zou stellen, tenzij de Balkanbond (d.w. z.: Zuidslavië, Griekenland en Turkije, wel ke drie laixden met Roemenië den bond vor men) Roemenië's grenzen zouden garandee ren: tegen de aanspraken van Hongarjje en Bulgarije. Het bericht had zooveel van een canard, dat wij er goed aan meenden te doen, het voor kennisgeving aan te nemen. Thans staat vrijwel vast, dat Gafencu in derdaad niet zooiets geks heeft gezegd, en dat het telegram dus uit een of ander ■fantastisch brein is opgedoken. De positie van Roemenië vormde voor 't •overige wel degelijk het voornaamste punt •der besprekingen te Belgrado. Wij hebben te dezer plaatse die positie den laatsten lijd reeds verscheidene malen belicht: Rusland zou Bessarabië vroeger Russisch van de Roemenen terug willen hebben, Hon gai'ije verlangt een deel van Zevenburgen vroeger Hongaarsch eveneens terug en Bulgarije houdt zijn oogen gevestigd op de Dobroedsja, vroeger Bulgaarsch. Roe menië zit er dus leelijk tusschen en sinds het uitbreken van den ooi-log in West-Euro pa, houdt men zijn hart vast over het Jot der Roemenen, nademaal de krijg het een en ander op losse schroeven heeft gezet en een avonturierspolitiek ook in het Zuidoos ten maar al te zeer denkbaar is geworden. De Balkanbond werd bijna zeven jaar ge leden gesticht feitelijk tot handhaving van den status quo, den bestaanden toestand op den Balkan. Hij was dus gericht in de eer- sfe plaats tegen Bulgarije en I-Iongarije met hunne aanspraken. Buigax-ye heeft trou wens nog meer verlangens dan die inzake de Dobroedsja. Het wil ook een uitweg naar de Egeïsche zee ten koste van Griekenland dus. En dan heeft het eens van Zuidslavië Macedonisch gebied gevorderd, doch die eischen gaf het op. Tusschen Bulgax-ije en Zuidslavië is de verstandhouding de laatste jaren heel wat beter geworden. Zeer waarschijnlijk zal de clou der be sprekingen, welke te Belgrado plaats von den, geheim blijven: Roemenië staat op het standpunt, dat het huidige tijdsgewricht minder geschikt is voor concessies. Immers als het Hongarije en Bulgarije tegemoet zou komen, zou Rusland daarin zonder twij fel een precedent zien en zijn eischen inzake Bessarabië kracht bijzetten. Deze x-edenee- ring klinkt echter niet overtuigend. Inte gendeel veeleer: het is denkbaar, dat con cessies aan Hongarije en Bulgax-jje de moge lijkheid zouden scheppen, dat deze landen tot den Balkanbond toetraden zoodat er een veel en veel krachtiger entente zou ontstaan, krachtig genoeg, om Rusland alle lust tot avontuur in Z.O. Europa te bene- Naar het Engelsch van MARTIN PORLOCK. 57). Tait sloot de deur achter zich. De drie keken hem met ontzag aan en sprongen alsof het ingestudeerd was als één man in de houding. Een nam nu het woord. „Mannen, voor den redder van het Va derland: Hiep, hiep, hiep, hoeraèii!En hoe voel je je nu je beroemd bent, held van den dag?" „Hou je kop dicht!" zei Tait en voegde hieraan nog drie andere woox-den toe, die hier beter onvermeld kunnen blijven. „Foei, niet ondeugend worden!" vervolg de de woordvoerder. „Een la-ant had een fijn stukkie over je heldendaad en ik wil wed den, dat de redacteur van dat vod van 'n kouwe kermis thuis gekomen is! Jammer, dat ze geen kiekkie van je hadden!" „Man, doe me een plezier en hou je kop dicht!" De arme Tait, die niet zuinig met zijn figuur vex-legen was, had een hoofd als een biet. ,,'k Hoorde 'm achter me aangluipe, 'k zag 'm 'n mes in z'n hand hebbe, 'k grjjp 'm in z';n lurve en ie zegt dat-ie X is en blijft dat volhouwe! Hoe kon 'k wete, dat dat stuk ongeluk niet is, wat-ie zei, dat-ie was! En benne de ouwe rotte er soms niet net zoo hard ingetippeld, tot de Inspecteur toe? Allemachtig! Hoe kon ik weten, dat 'k met. 'n halve gare te doen had?" X. „Mij is het goed", zei Hector Frensham. Probeer het maar eens. Het is het krank zinnigste idee, dat ik ooit gehoox-d heb, en jij bent een zeldzaam rare snijboon, maar probeer je geluk, mijn zegen heb je!" De heer Revel en sir Christopher Valye verlieten samen Scotland Yard en reden in de Brillon-Meyer weg. Tien minuten latex- stapten zij de cocktailbar van Stagg's Club binnen. „De ouwe heer heeft gelijk", zei Chris topher Vayie. „Je bent een zeldzaam rai-e snijboon!" „Foei, meneer!" „Toch ben je het en je plan is la-ankzin- nig!" „We hebben ook met een krankzinnigen man te maken!" „Dat weet ik", zei Christopher Vayle, „en ik wil ook heelemaal niet beweren, dat het niet zou kunnen lukken. Enfin, of 'ex- wat van terecht komt, of niet, je doet er in ieder geval goed werk mee". De heer Revel haalde zijn wenkbrauwen op. „Hoezoo „Je hebt den armön ouden Frensham weer 'n beetje opgekikkerd. Hij heeft ca paciteiten genoeg, dat weet ik, maar ik had nooit kunnen denken, dat ik hem nog eens op een dag als vandaag, waarop hij over een paar uurtjes zijn congé krijgt en gedwongen wordt voortaan toe te zien hoe door soldaten zijn werk in het honderd ge stuurd wordt nee, dat ik hem onder der gelijke omstandigheden nog eens een wed denschap zou zien aangaan met zoo'n vreemden snuiter als jij bent, had ik nooit gedacht!" De heer Revel zette zijn leege glas neer- „Wel, waarom zou je ook niet een gokje wagen?" zei hij. „Ik zet duizend tegen der tig duizend pond van jou!" „Meen je dat werkelijk?" „Top?" „Verdraaid, dat doe ik! Top!" riep Chris- Opgedragen aan een kern commissie. De minister van binnenlandsche zaken heeft goedkeuring gehecht aan het voor stel, de keuring van materialen ten dien ste van de luchtbescherming op te dragen aan een kei-ncommissie uit het centraal in stituut voor materialen-onderzoek. De kerncommissie zal den naam dragen: „materialen commissie luchtbescherming" (M.C.L.B.). Zij maakt deel uit van de in spectie luchtbeschex-ming en is gevestigd Javastraat 32 te 's-Gravenhage, telefoon no. 110316. De M.C.L.B. zal zoo noodig en zoo mo gelijk 1. De keuringseischen vaststellen voor materialen en lxun toepassing, alsmede voor voorwei-pen ten dienste van de luchtbe- scherming. 2. De mogelijkheid scheppen een oordeel over de geschiktheid van deze materialen enz. uit te spreken. 3. den weg wijzen om tot goede produc ten te geraken. Aangezien voor enkele onderdeelen van dit werkprogramma reeds enkele commis sies werkzaam zijn, zal op die gebieden slechts coördineerend worden opgetreden. Met haar voorbereidende werkzaamheden voor het vestigen van de organisatie, noo dig om aan haar doelstelling te beantwoor den, heeft de M.C.L.B. inmiddels een be- De meeste menschen leven voor liefde en bewondering, maar we moe ten door liefde en bewondering leven. Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll topher Vayle uit. De heer Revel noteerde ook deze wed denschap in zijn aanteekenboekje. Christopher Vayle keek hem bevreemd aan. „Waarom wil je toch eigenlijk geen hulp bij dit karweitje hebben?" De heer Revel haalde de sehoudex-s op. „Daai-dóor kan ik hoogere tegeninzetten bedingen en Ik wil mijn kansen in geen geval door een stelletje militaire hosklos- sers in de-waar laten sturen". Hij keek nu zijn metgezel recht in het gezicht. „Je vindt het toch niet erg?" „Erg? Kom nou!" zei Christopher Vayle. HOOFDSTUK XXIII. Uittreksel van een dagboek. 11 Aug. Die ellendige brief! Wie is dat zwijn, die hem geschreven heeft? Als ik het wist zou ik hem vermoorden! Ik heb nooit gedacht, dat ik behalve hen, ooit iemand zou willen vex-moorden. Maar als ik ooit te weten kom wie die idioot is, zal ik hem niet gewoon afmaken kronkelen van de pijn zal hij •voor ik hem den dood injaag! Natuurlijk, de kerel moet wel gek zijn stapel-stapel stapelgek! Maar daax-om ben ik toch niet minder razend op hem. Ik neem aan, dat dit niet mooi van me is. Ieder normaal rnensch behoort mede lijden te hebben met een armen, krank zinnigen dwaas, die .niet verantwoordelijk voor zijn daden is. In het algemeen ben ik dan ook met krankzinnigen begaan, maar dezen kan ik niet anders dan haten! Het eerste wat ik deed, toen ik den brief na de koffie in een van de kranten las, was regelrecht naar huis gaan en hier aan deze tafel een ingezonden stuk voor de kranten opstellen. Ik werkte zox-gvuldig mijn plan uit hoe ik mijn brieven verzenden zouuitgaan om wat goedkoop schrijfpapier in een winkel te koopen, een stuk of wat goedkoope en veloppen in een anderen winkel en een goedkoope vulpen met een fijne punt (wat ik verschrikkelijk vind) in weer een ande ren winkel. Dan met den heelen rommel in mijn zakken weer naar huis gaan en mij zelf opsluiten om afschriften van mijn ont werp te maken, voor elke krant een. Dan uitgaan, om een uur of zes, de auto halen en in de verschillende voorstee)en een exem plaar op de bus doen. 'Zat dat allemaal fijn in elkaar, of niet? En het ontwerp was ook verduiveld goed, al zeg ik het zelf! En als.zelfs een gek z)jn hand kan ver draaien, dan moet ik iemand met' een stel hersenen zoo normaal als je je maar kunt wensehen dat toch ook. kunnen. Ik kan de gedachte niet verdragen, dat die idioot met mijn veeren pronkt, maar ik vlei me zelf met de gedachte, dat de echtheid van mijn brief door iemand, die hem met dat andere lor vergelijkt, in twijfel kan worden getrokken. Maar ik heb ze niet verzonden. Ik heb ze niet verzonden! Ik heb ze niet verzonden! Ik heb me zelf in bedwang gehouden en heb ze niet verzonden! En ik zal ze niet verzenden ook! Ik kijk wel uit! Ik ben voor zichtig! Extra voorzichtig! HOOFDSTUK XXIV. Ernest Biggleswade alias de Man zonder Vrees. Den 12-den Aug. kwam Jane Frensham van een middagwandeling door Regent Park thuis. Het was een zwoele, drukkende dag. Geen zonnestraal brak door den loodkleurige», hemel, die veel te dicht boven de aarde scheen te hangen. Jane ging de bibliotheek binnen, liet zich daar in den eerste den besten stoel neer vallen en wuifde zich wat koelte toe. Zij had het erg warm. Porter kwam haar aan stonds een verfrisschenden dronk brengen. Jane leschte haar dox-st en voelde zich weer langzaam bijkomen. Zij stak een sigai-et op en leunde lui achterover in haar stoel. Haar arm strekte zich lusteloos naar de krant uit. die op een tafeltje onder haar be reik lag. Zij wierp een blik op de voorpa gina en trok een zuur gezicht X, X, X en 'nog eens X Het was de Banner, een blad waarvoor een neef van haar, die zich met succes op journalistiek gebied bewoog, soms aardige bijdragen leverde. Jane bladerde de krant cïöbr, doch vanmorgen stond er niets van Humphrey in. Jane begon nu een artikel te lezen van een serie, die getiteld was: SALUUT. Toen ze begon was ze maar half met haar gedachten bij wat zij las, anders zou zij nog voor zij halverwege no. 6 van de Saluut-serie gekomen was, zich ongetwij feld met den zelfden afkeer van deze lec tuur afgewend hebben, als zij bij het lezen van de voox-pagina getoond had. De per soon, op wien de auteur van deze vervolg reeks het oog had laten vallen was een zekere Ernest Biggleswade. De heer Big gleswade scheen een politieagent in het Zuid-Westelijke gedeelte van Londen te zjjn. Onder den ondertitel: „De Man Zonder Vrees" vertelde de auteur het relaas van Ernest Biggleswade, zooals hij dat uit zjjn eigen mond opgeteekend had. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1940 | | pagina 5