VOOR DE JEUGD.
6
Legpuzzle - Winterqenoegens
SNEEUW
AAA
VVV
Om zelf te maken
DE F(
Zeven graden! Kees Vermaas gaf zijn
vriend een stevige mep pp diens schouder
jö, Jaap, dat belooft een reuze wedstrijd,
morgen
Jaap Velders keek peinzend naar de ther
mometer, waarvan het kwik tot vele
streepjes onder nul was gedaald, en knik
te.
Morgeninderdaad! Maar, het beloof
de nog meer, voor hem tenminste. Een glo
rierijke wedstrijd tevens, want het stond
zoo goed als vast, dat hij als overwinnaar
uit den strijd zou komen. Schaatsen, het
was z'n lust en z'n leven en niet eentje,
die hem daarin de baas was. Of het moest
Jantje Bakker zijn, maar die had al in
geen twee winters meer meegeraden.
Zooals ieder jaar, wanneer het eventjes
maar wilde doorzetten met vriezen, orga
niseerde het plaatselijk comité van de ys-
ciub ook nu weer groote wedstrijden. De
deelnemers werden geplaatst in klassen, al
naar hun leeftijd en wat dat betrof, zou hij
zeker tegen Jantje moeten uitkomen, want
ze waren precies even oud. Mooie prijzen
waren er aan verbonden: een eerste van
tien gulden, dat was niet mis!
Voor een tientje had-Le die nieuwe kunst
schaatsen, waar hJi al zoo lang op gevlast
had, zoodat hij voortaan ook op de kunst
ijsbaan zou kunnen rijden, in de nabijzijnde
stad, wanneer de winters kwakkelig waren.
En dat waren ze meestal. Gelukkig was dit
jaar een uitzondering, en naar hartelust
had hij gereden, overal waar even begaan
baar was. Nee, getraind was-ie goed, hij
hoefde zich geen zorgen te maken, vast
niet! Hoogstens kreeg hij nog een beetje
tegenwind van Pimmy de Vries, maal dat
we? dan ook net alles, en heel erg hoefuo
ich niet eens in te spannen om het van
te winnen. Zoo gezegd had hij de
ratsen al in z'n zako, zoo!
£y was niet de eenige, die zoo dacht:
es, en al z'n vrienden waren het volko
men met hem eens. Tegen Jaap kon nie
mand op, en ze vonden het niet eens de
moeite waard, om het te probeeren.
Eén uitzondering was er, en dat was
Jantje Bakker, de zoon van een eenvoudi-
gen arbeider, die al twee jaar nu zonder
werk was. Harde jaren waren het geweest,
waarin Jantje alles aanpakte, wat hij kon
krijgen, om z'n vader en ziekelijke moeder
te steunen. Niet altijd was het hem gelukt,
en met z'n drietjes kenden ze moeilijke,
héél moeilijke dagenwanneer er geen
geld meer in huis was en de winter voor
de deur stond met z'n gure vlagen, als de
storm raasde om hun huisje. Meermalen
was Jantje er dan nog opuit gegaan om
hout te zoeken voor het kleine fornuisje,
dat nog zoo zelden maar gloeide.
Ook Jantje deed mee! Hij vertelde het
opgewonden aan Jaap, toen hij hem tegen
kwam, op weg naar huis. Twee jaar lang
was het hem niet mogelijk geweest, de gul
den inleggeld bijeen te sparen, die benoo-
digd was voor de inschrijving, nü was het
hem gelukt. Enhij zou winnen, zooals
hij lachend beweerde, een gebronsde wijs
vinger opheffend naar Jaap, die hij al ken
de, van de allerereste schoolbanken af.
Deze haalde z'n schouders op. Daar
verwed ik een tientje onder!" sprak hij ach
teloos, volkomen zeker van zichzelf. Even
trok het om Jantje's mond. „Ik heb geen
tientjes te verwedden, meende hij wat bit
ter maar dat tientjedat ééne
is voor my. En voor niemand anders."
En in gedachte zag hij het blij-verrukte
gezicht van z'n ouders, wanneer hij achte
loos het papiertje op tafel zou leggen.
„Hierzoo" zou hij zeggen gewonnen voor
julliede eerste prijs".
Ze waren nooit druk geweest met woor
den, maar in stilte genoot hij nu reeds van
de verbaasde oogen, die ze zouden opzetten.
Een tientje, een héél tientje dat was in tij
den niet gebeurd
En stiekum trainde hij op de sloot achter
hun huisje, vastbesloten, zich de kans niet
te laten ontnemen.
Dien volgenden middag was het stamp-
vól op de ijsbaan. Bij tientallen stonden
daar de vrienden van Jaap, hem bij voor
baat al toejuichend. Maar Jaap lette er
nauwelijks op. In z'n hoofd hingen nog de
woorden van z'n vader: 't Gaat slecht met
vrouw Bakker, heb ik gehoordgeen
wonder in zoo'n gezin, waar alles nu let
terlijk ontbreekt. En 't zijn zulke eerlijke
menschenNerveus keek Jaap om zich
heen. Was Jantje er al? Hij zag hem niet!
Ja, tochdaar kwam hij juist, z'n schaat
sen als een kostbare schat onder z'n armen
gekneld.
„Hu, die Jantje plaagde de vrienden
waag je ook nog een baantje? Je weet
niet eens meer, hoe je ze aan moet bin
den, wed ik".
Jantje zweeg en "hield zich wat terzijde,
in afwachting van de dingen die komen
zouden. Daar klonk het startsignaal; opstel
len! Tegen wie moest-ie rijden? Aha, Pim-
metjedes te beter. Na Jaap de sterk
ste schaatser. Klaar? Daar gingen ze'.
's-Jonge, 't viel Jantje niet mee. Drom
mels goed kon hij merken, öat-ie in jaren
niet gereden had, tenminste niet hdrd-gére-
den. Maar met een behoorlijken voorsprong
kwam hy niettemin uit den strijd.
Langzaam verstreken de uren. Spannen
de momenten wisselden af met komische,
wanneer hier of daar een fiksche buiteling
werd gemaakt, of twee beginners met el
kaar wedijverden in het krukken.
Maar eindelijk dan, daar was het groote
moment: het oogenblik, waarop al de jon
gens intuitief hadden gewacht, en Jantje
voelde iedere vezel van z'n lichaam span
nen. Nu, nu zou het er om gaan, en
winnen moést-ie! Hy zou! HU
Maar by de eerste vier slagen voelde hy
In Jaap al de meerdere.
Bleek maar vastbesloten zette hij z'n tan
den op elkaar. Z'n kop vooruit schoot hy
naar voren„Jaap, Jaap!! brulde de
jongens en hy voelde een vreemde pfln in
hart. Zoo was het immers altyd? He'
liep je mee, ófhet liep je tegen. Maar
als het je meeliep, liep alles je mee! Dan
kon je ryden zooveel je wilde, al was het
inleggeld een ryksdaalder desnoods en dan
was je getapt onder je vrienden. Jaap,
JaapNiet eentje was er, die zyn naam
riep. Naast hem reed Jaap met forsche sla
gen.
Hy had niet overdreven: z'n schaatsen
had-ie in z'n zak. Want nóg had hy z'n
uiterste krachten niet gegeven, die spaar
de hij voor de laatste honderd meter, wan
neer hij met een. duizellngwekende vaart
over de eindstreep zou gaan, Jantje ver
achter zich latend.
Een tientje! De eerste prys! Och wat!
Met een ruk trok hy z'n schouders wat op.
Wat kon hem dat tientje schelen, 't ging
om de eer.
Hij, Jaap Velders kón immers niet ver
liezen? Maar een tientje was veeleen
tientje was nieuwe schaatsen en de mo-
gelyk-heid om ièderen winter te ryden.
Met de fiets was-ie in een kwartiertje in
de stad. Maar een tientje was ook
brood, en eieren en vleesch, enSchou
der aan schouder reden ze nu. Geen duim
breed gaf Jantje gewonnen, maar Jaap
voelde, hoe hy aan het einde van z'n krach
ten was. Nog 'n veertig meter en de strijd
was gestreden. Onwillekeurig spande hy z'n
spieren. Hy voelde zich zweven. Nünu
moest-ie doorzetten, anders was het te laat!
Dan haalde hy het niet meer, werd de af
stand te kort voor dergelijke experimenten.
Hij boog z'n lyf naar voren
Een tientjenieuwe kunstschaatsen...
iedere dag rijdende gedachten tolden
door z'n hoofd in een warreling. En op
eens hoorde hy weer de stem van z'n va
der: ,,'t Gaat slecht met vrouw Bakker,
heb ik gehoordZ'n lichaam ontspande
zich, langzaam maar zeker
Naast hem zwoegde Jantje. Een snelle
blik opzy. Nee, ook Jaap scheen alles te
hebben gegeven, wat-ie kon. Even had hy
gedacht, by die snelle buiging van z'n li
chaam, datmaar nee!. En in een al
leruiterste krachsinspanning boog Jantje
zich vooruiteen centimeter een deci
meterHy zette z'n tanden op elkaar,
dat het knarstez'n handen krampten
in de lucht.
Als eerste gleed hy door de' finish met
een verschil van een halve schaats, zooals
de jury uitmaakte en stralend van geluk en
voldoening, streek hy z'n tientje op.
„Eerlijk verdiend!" zei Jaap, terwijl hij
hem de hand drukte, maar z'n stem klonk
schor.
Nou ja, dan maar geen kunstschaatsei
dit jaar't kon nog best wachten!
OPLOSSING VAN DE
LUCIFERSPUZZLE.
Overal werden de sleden weer opgezocht
en op verschillende plaatsen gleden men
sen op ski's door hét witte landschap. Alles
is stil, elk geluid Wordt gedempt en waai
een zonnestraal of het licht van een lan
taarn op de sneeuw valt, glinsteren en fon
kelen de kleine kristallen.
Hebben jullie wel eens goed naar zo'n
sneeuwkristal gekeken? Je moet eens een
paar vlokken opvangen en ze dan bekijken.
Zelfs zou je nooit zulke prachtige, figuren
kunnen tekenen! Een sneeuwkristal is fii-
ner dan de mooiste geslepen diamant en alle
kristallen zyn weer anders van vorm.
LUCIFERSPUZZLE.
Jullie zien hier veertien lucifers, die sa
men een figuurtje vormen. Wie van jullie
ziet nu kans om door twee lucifers te ver
leggen, een zodanige figuur te krijgen, dat
ze uit zes gelyke driehoeken bestaat?
DE ONBLUSBARE BRAND.
Tot op de huidige dag is het nog niet
gelukt de brand te blussen, die sedert 188*1
in de mynen van de Amerikaanse staat
Ohio woedt. In de 'loop der jaren zyn er
talrijke pogingen gedaan het vuur te blus
sen. Maar die pogingen waren tevergeefs.
De schade, die door de onderaardse brand
aangericht werd, wordt op een goede vyf-
tig milliard dollar geschat.
De oorzaak van de brand was een staking
die 55 jaar geleden onder de mijnwerkers
van Perry County uitbrak. Deze stakers
overgoten een kolenwagen met petroleum,
staken die aan en lieten hem verschillen
de schachten binnenrollen, zodat zich spoe
dig een vertakte brand ontwikkelde.
ZOEKFRENTJE.
Waar is de schapenhoedster?
uadeips uadeoaS apiaq op uossn; Sna jbeii
do uopuett jucii jaispooiiuadBips ap aC
atz uep 'uaAoqaisiopuo afjeeid }oi[ leejQ
DNISSOTdO
RAADSELS.
1. Hieronder zyn een aantal uitdrukkin
gen door elkaar gegooid. Wie van
jullie kan ze weer in de goede volg
orde zetten?
Zo zwart als Methusaleni.
Zo rood als een dubbeltje.
Zo wit als een vogel in de lucht.
Zo plat als een doek
Zo oud als een kind.
Zo gelukkig als roet.
Zo vry als een kreeft.
2. Verborgen maanden:
Die jurk ls me iets te wü'd.
Zus, je mag maar tot 5 uur buiten
spelen hoor!
Ze waren aan het kegelen. „Ja,
Ari", zei moeder. „Doe je best, jon-
gen!"
„We krijgen een Frans meisje op be
zoek", vertelde Laura trots „Ze heet
Juliette."
Tafelkleed voor Moeder
„Ik zou er best een paar aardige tafel
kleden by kunnen gebruiken", zei moeder,
toen ze een schoon kleedje voor te thee
tafel en voor de dienbak zocht. „Ze zijn
allemaal al zo oud geworden, er is werke
lijk niet veel moois meer by! ik zou ze
wel zelf willen maken, maar Ik heb er
werkeiyk geen tjjd voor."
Els, die het hoorde, dacht meteen: „Wat
een bof, dat moeder dat zegt. Ik wist al He
lemaal niet, wat ik haar op haar verjaardag
de volgende maand moet geven. Maar dat
is eigenlyk wel een leuk idee, ik zal een
kleed voor haar borduren."
Nu moet je weten, dat Els, zoals de mees
te kinderen, maar weinig geld in haar
spaarpot had. Ze ging eens in de hand
werkwinkels kijken, maar alle kleden wa
ren zo duur, dat kon ze heus niet betalen.
Ze moest er maar iets anders op verzinnen.
En toen besloot ze om juffrouw Huurman,
de handvverklerares in het complot te ne
men. Die zou haar vast wel kunnen helpen.
En ja hoor, juffrouw Huurman wist
raad. Ze maakte een plan met Elsje en
zei, dat het bijna niets hoefde te kosten.
Els had alleen maar een lap witte stof no
dig, iets waarop ze goed kon borduren. Mis
schien had ze thuis nog wel ergens een ge
schikte lap liggen. „Je knipt dan een keurig
vierkant van die lap", zei juffrouw Huur
man, „en dan moet je erg netjes te werk
gaan. Nu vouw je het kleed keurig op, zo
dat je nog maar een klein vierkant over
hebt en dan pers je het goed plat met een
strijkijzer. Als je het kleed dan weer uit
vouwt zijn alle vouwen er duidelyk in te
zien. Desnoods stryk je ze ieder apart nog
eens een beetje by, zodat je goed de
plooien kunt zien. En nu rijg je met bor
duurgaren precies langs de vouwen. Daar
door wordt het kleed in verschillende klei
ne vierkanten verdeeld. Als je daarmee
klaar bent, kan je het beste eerst de rand
afmaken, anders gaat het goed misschien
rafelen. Je weet wel, dat je dat op veel-
verschillende manleren kunt doen. Je kun'
een open zoom maken en dat kan je
toch zo góed!"
Juffrouw Huurman lachte eens, want Elf
moest altyd vechten met haar open zomer,
op handwerkjes, dat vond ze altyd er£
moeilijk.
OPLOSSINGEN RAADSELS.
1. kermistent, kers, tint, me.
2. poes, aoep.
SNEEUW.-
Voor de meesten van ons was het een
grote verrassing, toen er plotseling een dik
pak sneeuw viel In de laatste week van het
vorig jaar. Het viel niet over ons hele land
geiyk, op sommige plaatsen was het een
dag of een nacht vroeger, maar tenslotte
was het hele land toch bedekt met een
dik sneeuwkleed. Als een sprookje zagen
de tuinen en parken er uit. Zelfs het le-
lykste, oudste hutje was als een schilderij
zo mooi geworden.
„Je kunt er ook een kantje aan naaien of
een aardige rand haken. Je moet zelf maar
zien, hoe je dat wilt doen. En dan komt
het echte borduurwerk. Eerst teken je met
een potlood voorzichtig bloemenpatronen
in de vierkantjes. In elk vierkantje één of
om de beurt of hoe je maar wilt? Die
bloemenpatronen ga je dan met vrolyk ge
kleurd garen borduren. Je zult eens
zien, hoe leuk het dan wordt en moeder zal
er erg bly mee zyn. Nu meisjemaat, ga
nu maar vlug naar huis en laat me het
kleed maar eens zien, als je het afhebt!"
Els holde naar huis. Wat fyn, dat ze het
aan juffrouw Huurman had gevraagd, want
het kleed werd nu vast mooi! En dat
was ook zo! Moeder vond het zo prachtig
dat ze niet kon begriipen. dat Els h?f hele
maal alleen had g
kurk. In de kurk moet je dan een gat bo
ren en door dat gat een rietje of slroohalm
steken.
Nu vul je het flesje eerst tot over de helft
met water en dan doe je de kurk stevig op
het flesje. Het rietje moet nu byna tot op
de bodem komen.
Verder heb je nu een niet te breed in-
maakglas nodig. Je verwarmt de lucht in
het glas even van te voren en zet het dan
over het medicynflesje heen. Het beste Is
om het geheel op een bord te zetten en
op het bord weer een stukje vochtig vloei
papier te leggen, zodat er helemaal geen
lucht van buiten in het inmaakglas kan
komen. Druk je dan je hand nog op het
glas, dan is de lucht zeker goed afgesloten.
Na enige tyd zal je nu zien, dat er een
fyn straaltje water uit het rietje komt. De
lucht in het inmaakglas ls nu namelyk
weer afgekoeld en de luchtdruk is daar
door kleiner geworden. De hogere lucht
druk in het medicynflesje doet het water
nu naar boven spuiten. Probeer het maar
eens, als je de.buitenlucht goed afsluit, zal
het je zeker lukken.
Het is helemaal niet moeilyk om zelf een
kleine fontein te maken. Nu zeg je natuur-
lyk: ja, als je de kraan openzet en je vin
ger op de opening legt! Maar dat bedoe
len we hier niet. Een fontein, waarby je de
waterleiding helemaal niet nodig hebt. Je
kunt er het beste een leeg medicynflesje
voor gebruiken, met een goed aansluitende
