DE DREIGING WERD WERKELIJKHEID.
mil ge I)
weer voelen!
(TEGEN DE WET]
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN VRIJDAG 29 DECEMBER 1939. No. 306.
940
te
Kroniek van het jaar.
Spanje, Tsjecho-SIowakije, Albanië, Memel, Danizig, Polen, Finland
EEN ZWARTE STREEP.
HET EINDE VAN TJECHO-
SLOVAKIJE.
MEMEL
HET DUITSCH-POOLSCH
VERDRAG OPGEZEGD.
DE SENSATIE VAN 1939
DE FATALE DATUM.
EEN VEELBELOVENDE
JANUARI-MAAND!
DE HELDENSTRIJD DER
FINNEN.
Bezoek van Mussolini aan den
Paus.
Uitwisseling van geïnterneerden.
De Fransche begrooting in
oorlogstijd.
Een moloch, die alles verslindt.
Zestig Duitsche schepen
trachten door de blokkade te
breken.
ENGELAND OP VLEESCHRANTSOEN.
Ook suiker gedistribueerd.
Baadt met
M
en
H.
Het jaar 1939 is geboren in dagen van
oorlog en oorlogsdreiging. In Zuid-Europa
en het Verre Oosten werd gestreden; in
Midden-Europa werd getwist; in Palestina
werd gevochten. Aan de wieg van dit jaar
stonden de Ontevredenheid en het Gevaar. In
de kraamkamer, die wereld heette, hing
een sfeer van wantrouwen en angst voor
het ergste.
In Spanje was de oorlog nog in vollen
gang. In Palestina waren vechtpartijen en
daden van terreur aan' de orde van den
dag. In Polen werd den Oekraïners een
zelfstandig bestaan geweigerd en schatte
minister Beek, dat er 10 millioen te veel
Joden waren. Warschau verscherpte de
Perswet en stelde de maximum straf op
5 jaar. Polen had, evenals Duitschland en
Hongarije, een stuk van Tsjecho-Slovakije
terug geëischt en gekregen. Spionnage-af-
faires waren dagelijksche gebeurtenissen in
de Oude Wereld. Duitschland bleef hame
ren op zijn eischen inzake Memel, Dantzig,
den Corridor, de koloniën. Mussolini be
weerde, dat Corsica, Tunis, Algiers en Nice
aan Italië moesten komen.
Het aantal werkloozen was over heel
de wereld schrikbarend groot. De Ver, Sta
ten begonnen het jaar met een crediet van
875 millioen dollar voor steun; Nederland
had per dag 1 millioen noodig voor dat
doel. Amerika trok 525 millioen dollar uit
voor de defensie. Engeland kondigde aan
in één jaar 75 oorlogsschepen bjj te bou
wen. Duitschland werkte koortsachtig aan
de Siegfriedlinie. In Italië gleed de eene
duikboot na de andere te water. Finland
achtte zich bedreigd en wenschte de Aland-
eilanden te versterken.
Diplomaten en economen van alle landen
hadden het druk. Zjj reisden overal heen,
zochten versterking, militair en economisch,
voor het geval, dat, ondanks ,,München"s
toch een nieuwe oorlog vreeselijker dan
alle vorige zou losbarsten over het ge
kwelde Europa.
En inderdaad is het er van gekomen!
Vier, vijf wereldmachten zijn in strijd en
zullen kampen met alle gruwelijke midde
len van den modernen oorlog.
Wij staan nog te dicht op de gebeurte
nissen om reeds een objectief oordeel te
kunnen vellen. Maar sterk is in ons allen
het gevoel, de overtuiging, het weten, dat
deze oorlog onnoodig was en is.
1939 zal in het boek der wereldgeschie
denis aangegeven zijn met een zwarte
streep.
De draden der politiek loopen zoo door
elkaar, dat het moeilijk is er een te volgen
zonder in de andere verward te raken.
Nochtans willen wij zeer in het kort de
voornaamste gebeurtenissen in Europa re-
capituleeren in zooverre deze van belang
zijn voor een uiterst globaal overzicht. Het
accent valt hierbij natuurlijkerwijs op de
factoren, die geleid hebben tot den oorlog.
Europa hoopte na de overeenkomst van
München in September 1938 een tijdperk
van vrede tegemoet te gaan.
Alle volkeren verlangden daarnaar. Zij
hadden rust noodig na alle zenuwspanning
over Spanje, over den „Anschluss" en de
inlijving van Sudetenland.
Met angst richtte men den blik naar
Tsjecho-Slovakije en Polen. Berlijn sprak
over onderdrukking in die landen en men
had geleerd wat dat kon beteekenen. En
geland en Frankrijk gaven echter duidelijk
te kennen, dat zij de zaak van Praag en
Warschau ook als hün zaak beschouwden.
Londen en Parijs steunden Tsjecho-Slova
kije met 16 millioen pond. Intusschen trad
Kundt in Tsjecho-Slovakije op in denzelfden
geest als Bürckel in het Saargebied. Seiss-
Inquart in Oostenrijk, Henlein in Sudeten
land, Forster in Dantzig, Bertuleit in Me
mel. In begin Maart kwam Kundt met nieu
we eischen.
In Dantzig ontstonden relletjes op de
universiteit, waarbij Poolsche studenten uit
het gebouw werden gezet. „Weg met
Duitschland", riepen daarop de Poolsche
studenten in Warschau. De protestnota's
vlogen heen en weer.
In Tsjecho-Slovakije boterde het niet tus-
schen de centrale regeering en die van Slo-
vakjje en de Karpatho-Oekraïne.
Dit leidde zoover, dat de regeering van
Praag den Slovaakschen minister-president,
mgr. Tiso( afzette en een ander benoemde,
die weigerde. Tiso protesteerdete Ber
lijn, en Berlijn was verbolgen.
Hitler, die een reis zou maken naar Oos
tenrijk, vertrok niet; Göring, die in Italië
vertoefde, keerde hals over kop terug. Tiso,
de ex-premier van Slovakije, was 2 dagen
na zjjn afzetting in Berlijn om Hitler's be
middeling in te roepen. Op 14 Maart riep
Tiso een geheime zitting van den Slovaak
schen Landdag bijeen en deze kondigde de
onafhankelijkheid van Slovakije af.
Den volgenden dag rukten de Duitsche
troepen Praag binnen. En in den nacht
daarop kwam er een einde aan het bestaan
van Tsjecho-Slovakije. Het werd gesplitst
in het Duitsche protectoraat Tsjechië (Bo-
hemen en Moravië), het „onafhankelijke"
Slovakije (onder Duitsche bescherming),
benevens de Karpatho-Oekraïne, die aan
Hongarije kwam.
Hevige critiek volgde op Hitler's beslis
singen. Engeland, Frankrijk en Rusland
dienden protesten in, welke werden afge
wezen. De Ver. Staten belastten onmiddel
lijk den Duitschen invoer met 25
Op 21 Maart stelde Von Ribbentrop ver
volgens aan de Litausche regeering voor
om het Memelgebied aan Duitschland terug
te geven. Op 23 Maart had de inlijving
plaats en had Hitier de zooveelste clausule
van het Verdrag van Versailles doorge
haald.
De Engelsche minister-president Cham
berlain verklaarde toen dat als Duitschland
nog verder wilde gaan „in zijn pogen om
Europa te overheerschen", het dan Enge
land op zijn weg zou vinden.
De Poolsche generaal Sihorski schreef
een fel artikel tegen Duitschland en de
Poolsche regeering weigerde Tsjechië en
Slovakije te erkennen. Een betooging tegen
leden van de Duitsche minderheid in den
Corridor werd door Berlijn zeer boos op
genomen.
Op 8 April begon Italië plotseling een
actie tegen Albanië en in weinige dagen
was dit land ingelijfd. Engeland deed niets,
evenmin als de Volkenbond.
Op 28 April zeide Hitier het Duitsch-
Poolsche verdrag op, met als motiveering,
dat Polen weigerde om Dantzig als vrije
stad binnen de grenzen van het Duitsche
rijk te laten terugkeeren.
Tegelijk eischte Hitier een weg en een
spoorlijn door den Corridor.
De Poolsche minister van buitenlandsche
zaken, Beek, verklaarde, dat Polen bleef
staan op zijn rechten inzake den overzee-
schen handel en de maritieme politiek in
Dantzig. Langzaam kwam het conflict na
der; maar nog steeds hoopte de wereld,
dat het zou afloopen zonder oorlog. In
Dantzig hadden weer botsingen plaats. De
Poolsche en de Duitsche pers stonden vol
berichten over incidenten. De Tsjechische
generaal Prchala, die naar Polen was ge
vlucht, trachtte daar een Tsjechisch leger
te vormen. Op 8 Juli deelde de gouwleider
Forster mede, dat „de mannen van Dant
zig wisten hoe zij een geweer moesten ge
bruiken". Op 9 Juli deelde Polen mede,
dat Dantzig een afgescheiden gebied moest
blijven, buiten het Duitsche rijk.
Op 20 Juli beloven Engeland en Frank
rijk aan Polen 8% millioen pond sterling
te leenen ten behoeve van de mobilisatie
in dit land. Bovendien geeft Londen nog
een crediet van 8 millioen pond voor oor-
I gsmat.eriaal. Op 30 Juli stuurt Engeland
generaal Ironside, den bevelhebber der
Britsche troepen buiten Engeland, naar
Warschau. De Duitschers versterken iede-
ren dag Dantzig meer.
In deze dagen doen de ,,Oslo-staten" bij
monde van Koning Leopold van België een
beroep op de groote mogendheden om de
ramp, die de menschheid bedreigt, te ver
mijden.
Op 25 Augustus komt het sensationeele
bericht, dat Duitschland een niet-aanvals-
pact heeft gesloten met Rusland. De we
reld wrijft zich de oogen uit. De Britsche
delegatie blijkt te Moskou „aan het lijntje"
gehouden te zijn. Engeland is verbijsterd.
Forster wordt benoemd tot „staatshoofd"
van Dantzig. President Roosevelt stuurt
telegrammen naar Rome, Berlijn en War
schau, met het voorstel directe onderhan
delingen aan te knoopen. De Paus geeft
een oproep uit voor het behoud van den
vrede. Engeland verklaart onvoorwaarde
lijk achter Polen te staan en sluit op 26
Augustus met dat land een bij standsver
drag. Het belooft daarbij „onmiddellijk al
len steun en bijstand te geven, die in zijn
vermogen liggen, als daaro* een beroep
wordt gedaan."
Engeland heeft reeds, tegen alle traditie
in, den dienstplicht ingevoerd en overal
zijn de voorbereidingen voor een nieuwen
wereldoorlog aan den gang. Koningin Wil-
helmina en Koning Leopold bieden hun
goede diensten aan. Tevergeefs.
1 September is de fatale datum.
Forster telegrafeert Hitier, dat Dantzig
met het Duitsche rijk is hereenigd, volgens
de nieuwe grondwet. Hitier deelt in den
Rijksdag mede, dat hij de kwestie-Dantzig
nu wil oplossen en des nachts trekken
Duitsche troepen Polen binnen. Warschau
mobiliseert alle reserves. Engeland en
Frankrijk verzoeken de Duitsche regeering
haar troepen terug te roepen, wat niet ge
beurt.
Op 3 September verklaart de Engelsche
koning, dat het land in oorlog is. Ook
Frankrijk mobiliseert. Maar in een verwon
derlijk snel tempo rukken de Duitschers
op in Polen en slechts op enkele plaatsen
weten de verdedigers hen tegen te houden.
Op 11 September roept Rusland nieuwe
lichtingen op. Zuid-Afrika verklaart den
oorlog aan Duitschland en de andere do
minions volgen. Engeland verwacht een
oorlog van drie jaar. Het Russische leger
trekt Polen uit het Oosten binnen en wel
dra komt, na 25 jaar onafhankelijkheid,
de dag, dat ook deze staat moet erkennen
overwonnen te zijn. Polen zal in zijn ouden
vorm nooit meer herrijzen", verklaart Hit-
Ier.
President Roosevelt vraagt opheffing van
het wapenembargo, wat tot resultaat heeft,
dat wapens mogen worden uitgevoerd naar
landen, die in oorlog zijn en van welken
maatregel alleen de Geallieerden kunnen
profiteeren, daar Duitsche schepen niet
kunnen doorbreken naar het vaderland.
Engeland heeft Rusland niet den oorlog
verklaard en daarom vindt Mussolini, dat
het geen recht heeft om tegen Duitschland
op te treden zooals het doet. De neutralen
ondervinden grooten last van de contraban
de-maatregelen der Geallieerden. Berlijn
en Moskou sluiten een vriendschapsverdrag.
En onmiddellijk gaat Rusland druk uit
oefenen op de Oostzeestaten, die moeten
toegeven en onder contröle van Moskou
Alle in 1939 voor expositie-doeleinden ge
bezigde interieurs, inclusief 800 karpetten
(waaronder 300 Perzen), die wij om die
redenen niet meer als splinternieuw willen
verkoopen, zijn in de jaarlijksche oprui
ming, met prijsverlagingen van 2050
Wees er vlug bij, want zulke koopjes gaan
als regel zeer grif weg! En ze komen stel
lig vooreerst niet meer terug. Dinsdag 2
Januari begint de jaarlijksche opruiming
bij Van Reeuwijk's Maatschappij voor Wo
ninginrichting Kipstraat Coolsingel
Rotterdam.
(Ingez. Med.)
komen.
In Frankrijk moeten de communisten het
ontgelden, zooals trouwens in vele andere
landen. De Engelsche regeering verklaart
niet te strijden tegen het Duitsche volk,
maar tegen de regeering, die het misleidt.
Al gauw echter blijkt uit de pers, dat deze
stelling niet te handhaven is. Er wordt ge
sproken over „een "nieuw Versailles". Ook
de Fransche pers toont zich fel.
Op den dertienden October verzoekt Rus
land aan Finland om besprekingen te voe
ren over bepaalde onderwerpen. Finland
geeft niet toe aan eischen, welke zijn on
afhankelijkheid zouden bedreigen en ook
in het Noorden van Europa komt dag bij
dag de oorlog nader. Tot tenslotte het roode
leger de Finsche grens overtrekt enden
kop stoot op den harden weerstand der dap
pere Finnen.
Rusland komt niet verder. Met blijdschap
ziet de wereld dit onverwachte.
Aan het Westfront blijft het bij verken
ningen. Toch zijn er reeds duizenden doo-
den te betreuren. En op zee woedt de oor
log van duikboot en mijnenlegger, waarbij
ook tallooze neutrale schepen als slacht
offer vallen, en waarbij neutrale zeelieden
van alle nationaliteiten een ellendigen dood
sterven.
Hitier roept de ,,Auslanddeutschen" te
rug en noemt dit de grootste vredesbijdra-
ge, die ooit aan Europa gegeven is. Beide
partijen melden successen. En die succes
sen beteekenen onvermijdelijk de dood van
tientallen of honderden, die den oorlog óók
niet gewild hebben.
De dreiging, die bij de geboorte van 1939
boven Europa hing, is werkelijkheid ge
worden. 1939 eindigt zijn leven in bloed en
tranen.
En in vraagteekens! Hoe lang zal de
marteling duren? Wat staat de wereld te
wachten van het Duitsch-Russische nood-
verbond? Wat zal de houding van Italië
zijn? Wat zal de titanenstrijd kosten aan
geld en goed, aan geestelijke en moreele
waarden, aan kunstwaarden, aan men-
schenlevens?
In Vaticaanstad wordt bevestigd, dat Mus
solini in de eerste dagen van Januari een
bezoek zal brengen aan den Paus en bij die
gelegenheid een onderhoud zal hebben met
kardinaal staats-searetaris Maglione.
Men brengt dit bezoek vanzelfsprekend
in verband met de geruchten over een
nieuw vredesinitiatief, door de Italiaansche
regeering en den Paus gezamenlijk te ne
men.
Naar van welingelichte zijde vernomen
wordt, is door bemiddeling van de Ameri-
kaansche ambassade en het Zwitsersehe ge
zantschap te Berlijn de mogelijkheid gescha
pen, dat Duitsche en Engelsche burgers,
die in Engeland, resp. in Duitschland, ge
ïnterneerd zijn of zich daar ophouden, uit
gewisseld worden. Deze mogelijkheid staat
open voor alle vrouwen en kinderen, alsme
de voor mannen ouder dan 60 jaar. De uit
wisseling der betrokkenen is reeds aan den
gang.
Ook tusschen Duitschland en Frankrijk
wordt een dergelijke mogelijkheid onder de
oogen gezien. Zij zou gelden voor vrouwen
en kinderen, alsmede voor mannen ouder
dan 65 jaar, die op basis van wederkeerig-
heid naar hun land terug kunnen keeren.
Zulk een uitwisseling tusschen Duitschland
en Frankrijk zou echter pas later beginnen.
De Fransche minister van financiën, Rey-
naud, heeft gisteren bij den senaat de be
grooting ingediend. Hij zeide daarbij, dat
door den oorlog de staat een moloch is ge
worden, die alles verslindt, rijkdom en
menschen. De begrooting bedraagt 80 mil
liard franken! Dit is het dubbele van wat
in de afgeloopen vier jaar is gevraagd. Bo
vendien betreft dit niet de eigenlijke mili
taire uitgaven, want die zullen door een
leening worden gedekt.
De correspondent van de Britsche „Daily
Telegraph" te Buenos Aires me'dt:
Mededeelingen uit een aantal Zuid-Ame-
rikaansche havens behelzen, dat ongeveer
60 Duitsche koopvaardijschepen, die bij
het begin van den oorlog in deze neutrale
havens een toevlucht hebben gezocht, zich
gereedmaken om uit Berlijn ontvangen or
ders uit "te voeren en zullen trachten naar
het Rijk terug te keeren Volgens het blad
bevinden zich in West-Indië 16, in Brazi
lië 15, in Mexico, Chili en Peru elk 6, in
Argentinië, Uruguay elk 4, in Costa Rica
en Equador 3 Duitsche schepen en in
Columbia een schip.
Officieel wordt medegedeeld, dat het En
gelsche distributiestelsel zal worden uitge
breid tot suiker en vleesch.
Met de distributie van suiker zal een
aanvang worden gemaakt op 8 Januari.
Het wekelijksche rantsoen is vastgesteld op
driekwart pond per hoofd, ongeveer een
kwart minder dan het normale gebruik.
Van de vleeschdistributie zjjn nog geen
bijzonderheden bekend gemaakt, doch het
publiek wordt aangeraden, zich niet later
dan 8 Januari bij de slagers te laten in
schrijven.
Het plan voor de contröle op den vee
stapel en op thuis geproduceerd vleesch
treedt op 15 Januari in werking.
Heerlijk en heilzaam is dat Badzo-
badkoolzuurhoudend, naar dennen
geurend; een weldadig, heilzaam
zoutwaterbad, dat zorgt voor 'n betere
huidfunctie, 'n beteren bloedsomloop.
Een weldaad voor wintervoeten,
verkoudheden en Rheumathiek!
Vraagt onze brochure
1 K.G. pakken voor voetbaden 20 ets.
Voordeeliger en tevens voor kuipbaden:
3 K.G. pakken 45 ets.
Verkrijgbaar by Apothekers en erkende Drogisten.
MV. KON. NED. ZOUTINDUSTRIE - BOEKELO
(Ingez. Med.)
s V1"'".|iiiiif.'liilili!lliiilift®p|-li;
Naar het Engelsch van
I MARTIN PORLOCK. J
illl!!ni<!ni!!ll!lll!!l!H!U!!!il!j!l!!il!l!|!!!!ll!l!l!|!!||l!!!!l|l!|||||||||||||!l!||||||||||||||||P
26).
Garten's hart begon heel wat sneller te
kloppen, dan het in den regel deed. Hij zag,
dat de agent zijn duimen uit zijn riem haal
de, toen de donkere, thans zwijgende figuur
voor hem stil hield. Garten kon zien, dat
deze agent zich niet onverhoeds zou laten
aanvallen. Hij hoorde hem iets zeggen, doch
kon niet verstaan wat hij zei. Garten kwam
heel behoedzaam wat dichterbij en hoorde
den agent nu zeggen:
„Wat zegt u?"
De vreemdeling herhaalde zijn verzoek
in een Koeterwaalsch, dat blijkbaar voor
Engelsch moest doorgaan. Eindelijk scheen
de agent er achter te zijn, wat er van hem
verlangd werd. Hij bleef onbeweeglijk staan
en antwoordde kortaf: „Nee, heb ik niet.
Waarvoor hebt u een lucifer noodig?"
De vreemdeling braakte nu een stroom
van woorden in zijn eigen taal uit.
„Da's me toch te geleerd, meester. Als
ik u was zou ik nu maar liever doorloopen"
zei de agent en deed een halvèn stap naar
voren.
Garten zag nu plotseling twee rijen hagel
witte tanden in het olijfkleurige gezicht
blinken. Daar de oogen van den vreemde
ling niet te zien waren, kon hij niet uit
maken of hij lachte, of grijnsde.
Garten's ademhaling ging moeilijk. De
gele vingers van zijn rechter hand gingen
werktuigelijk naar 't potlood in zijn borst
zak, terwijl die van zijn linker hand om de
blocnote in zijp. colbertzak klemden.
De reehtf1.Jn^and van den vreemdeling
ging ook n; rirptn zak en kwam er even
vlug weer v' h iets, dat in het zwakke
licht van r'Uingverst bijzijnde lantaarn een
doffen glaere ,lRooalde.
Garten'oor een adem in. Zonder dat hij
het wist-oe& f' 'n beide handen in actie
en h'md vo- en blocnote te voor-
schijf centrr nige, waarvan Garten
zichPok de wora nij beefde van opwin
ding zondan- j kurkdroog was.
mw ha-ar 19 p^nt. „Dat zou je wel
droogte-o°verfier besi
I en vooi het, 3Lswaardige lenigheid
vo(hg me$ S cnaamsbouw sprong
hij «te£v,èP ,je- Ziin rechter arm
schoot utffl jf-T, .eemdeling slaakte een
kreet van v., atl )cn leek Garten, dat de
vuist van deir^ o .„^'de hand geraakt had,
waarin de vreem^ixing het voorwerp had
en dat ongetwijfeld een revolver moest zijn.
Er vloog een dof glinsterend voorwerp door
de lucht, dat met/een klank van metaal te
gen de borstwering kletterde en toen met
een plons in het water van de Theems viel.
„Mijn hemel!" riep Garten, niet uit angst,
doch uit oprechte dankbaarheid. Dit was
nieuws!
De snoode vreemdeling scheen reddeloos
verloren in den greep van de Engelsche
oolitie. Doch de Engelsche politie nam geen
enkel risico. Door de stilte van den
nacht snerpte opeens het schrille hooge ge-
g:l van een politiefluit.
Garten vond dat het nu tijd werd om
voor den dag te komen. Hij kwam snel na
derbij en vroeg, naar adem happend, of hij
Het is gelukkig dat er in ons leven
arbeid en plicht bestaan, omdat zij
ons in donkere dagen staande houden.
ook misschien kon helpen. Zijn aanbod werd
door den agent op een grimmigen, doch
van triomf trillenden toon aanvaard. De
gevangene begon weer een vloed van woor
den in zijn eigen taal uit te storten, doch
hield, nadat hij eens goed door elkaar ge
schud was, eindelijk zijn mond.
De agent wendde zich nu tot Garten, die
enthousiast stond toe te kijken.
„Was die even goed! Gezien wat-ie me
wilde flikken? Op me schieten, meneer! As
ik 'm niet voor geweest wasHij liet
een sinistere stilte zijn zin afmaken.
„Ik dacht het al wel, dat het een revol
ver was", zei Garten, „maar ik was te ver
af om het goed te kunnen zien".
„Foets'e!" zei de agent en wees naar het
water van de Theems.
Hij blies nogmaals op zjjn fluit.
„Ik ben van de pers, agent", introdu
ceerde Dudley Garten zich.
HOOFDSTUK XIII.
Uittreksel uit een dagboek.
23 Juni 193
Beng erg moe, maar moet toch die ge
lukte onderneming op Hampstead Heath op
schrift stellen. Heb in het lint weer een
nieuwen knoop gelegd. Grappig te denken,
dat er iets is, waarom ik dat stuk lint be
waar. Maar nog grappiger te denken, wat
Elsie zou zeggen als ze het zien kon. Met
dat scherpe .geheugen van haar zou zij di
rect weten, dat het van haar was, misschien
zelfs wel waar het vandaan gekomen is.
Er zitten nu vijf knoopen in. Als ik het
niet wilde bewaren (maar er kunnen nog
een macht knoopen bij) zou ik het als een
gewonen brief naar Scotland Yard sturen
en ze er daar het hóófd over laten breken.
Heb er den laatsten tijd al vrij vaak over
gedacht dat te doen, maar geloof, dat ik
er zoo toch meer voldoening van heb.
En ik moet oppassen niets te doen, waar
door ze mij in de smiezen zouden kunnen
krijgen; niets, absoluut niets, waardoor ik
op eenigen grond hoe ver gezocht ook
in verdenking zou kunnen komen!
Vervloekt! Daar ben ik door het papier
heen gegaan en heb nu de volgende blad
zijde bedorven! Enfin, doet er ook niet toe
een goeie waarschuwing. Ik moet mezelf
goed onder den duim houden, anders ga ik
ze nog brieven schrijven ook. Wou maar,
dat ik dat idee uit mijn hoofd kon zetten.
Kan er tegenwoordig gewoon niet meer
van slapen. Wat zou ik daar een plezier
van hebben!
Maar ik mag dat niet doen!
Vervloekt! Weer door het blad heen ge
gaan.
Heb even moeten onderbreken. Mijn hand
beefde zoo, dat ik niet verder kon schrij
ven. Aangezien ik met niemand kan spre
ken over de dingen, die me bezighouden,
moet ik wel mijn hart in dit boek uitstor
ten en als ik het zoo op mijn zenuwen
krijg, dat ik niet meer schrijven kan, zal
ik nog barsten. Maar ik ben nu weer heele-
maal tot bedaren gekomen. Hier volgt dus
het verslag van mijn avontuur van dezen
avond.
Toen ik, ongeveer een dag of vier gele
den, voor het eerst op het idee kwam om
nu eens een van de „bereden" te nemen,
wierp ik het direct van mij af te ge
vaarlijk! Maar het was juist het gevaar,
dat het zoo aantrekkelijk maakte. Toen ik
laatst naar het park reed om een luchtje
te scheppen en daar eentje op een schim
mel in het oog kreeg, drong het tot mij
door hoe ik het moest aanleggen. Den dag
daarop ging ik er weer met den wagen naar
toe. Hij was er om denzelfden tijd. Ik merk
te, dat hij in het park voortdurend om zich
heen keek, alsof hij bang was dat iemand
hem zou zien. Ik volgde hem door het
bosch en zag dat hij daar een meisje ont
moette. Ik had zoo'n vermoeden, aat hij
dit iederen dag deed. Ik had gelijk! Ik had
gelijk! Ik had gelijk! Dat schijnt werkelijk
tegenwoordig een gewoonte van me te zijn.
Het lijkt wel of elk idee, dat bij me op
komt, juist is. Een prettig gevoel, ik kan
niet anders zeggen! Maar ik mag het niet
de boventoon laten krijgen. Nadat ik mij
er van overtuigd had, dat hij weer een af
spraak met dat meisje had, ging ik naar
huis om mijn plan verder uit te werken.
Ik redeneerde als volgt: Hoewel de kran
ten zwijgen over de maatregelen, die ze ne
men, kan ik veilig aannemen, aat ze in
ieder geval iets doen. En één van de dingen,
die ze zeer zeker gedaan hebben, is aan
ieder afzonderlijk order te geven uiterst
voorzichtig te zijn wanneer een vreemde
hen aanspreekt. Dit is een moeilijkheid, die
gemakkelijker overwonnen kan worden bq
een te voet, dan bjj een te paard en nog een
oogenblik dacht ik, dat ik aan een van de
„bereden'' een al te zwaren dobber zou heb
ben. Maar plotseling kreeg ik een mgeving.
Dat was toen ik voorbij Albert Hall reed,
waar een of ander bal masqué gegeven
werd. Ik zag tenminste een paar gecostu-
meerde lui uit een auto komen.
(Wordt vervolgd).
