kroniek van den dag
De Amateur
Detective
Nederlandsche treilers varen weer uit
Ontspanning op den Balkan.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT GOESCHB COURANT) VAN DINSDAG 10 OCTOBER 1939. No. 239,
Deerische vrachtauto's brengen' „,De °ni" ae a"
versche visch in IJmuiden.
De man in het Kremlin.
De. Italiaansche pers over de
vredescampagne.
De graanoogst op het Noordelijk
halfrond de beste der laatste
10 jaar.
In „Sovjet-Polen".
WILNA AAN LITAUEN?
Het gezond verstand begint te
spreken, daar in het Zuidoosten.
DE LAGE PRIJS DER GEDROOGDE
GARNALEN.
12).
■w-w. -:V' -
Vv Alm. ,ê&2
Een hevige brand woedde in de Oranje Nassau Kazerne te Bergen
op Zoom. Het blusschingswerk.
visschersvloot om zee te kiezen is intus-
schen nog niet bijzonder groot.
—O
Voor zoover op het oogenblik de politieke
situatie in ons werelddeel is te overzien, zal
Sovjet-Rusland de meeste zij spinnen bij de
gebeurtenissen van de laatste weken. Stalin
en zijn medewerkers hebben vermoedelijk
met scherpen blik onderscheiden, dat de
steun, welke Duitschland hun is gaan vra
gen, slechts uiterst profijtelijke gevolgen
voor hun land en hun zaak kon hebben.
Zonder noemenswaardige krachtinspanning
en zonder offers van eenige beteekenis heb-
zij hun macht naar het Westen geducht
kunnen uitbreiden. De drie kleine Baltische
staatjes, die tot dusverre door hun geogra
fische positie een overheerschende stelling
van de Sovjet-Unie in de Oostzee beletten,
zijn aan Moskou overgeleverd. Zij moeten
zich in elk geval een militaire inlijving in
het Russische verdedigingssysteem laten
welgevallen. Een zweem van politieke sou-
vereiniteit zal hun gelaten worden. In we
zen gaat Stalin thans heerschen in Litauen,
Letland en Estland, terwijl zeer waarschijn
lijk ook Finland gedwongen zal worden, om
in velerlei opzicht naar zjjn pijpen te dan
sen.
Het is verbazingwekkend, dat Hitier de
zen prijs voor het welslagen van zijn Pool-
sche aspiraties heeft willen betalen. Op de
keper bekeken staat hij de prijs in
een wel zeer onevenredige verhouding tot
den winst, welken de Poolsche zaak
Duitschland opleverde; ook als men aan
neemt, dat de Duitsch-Russische samen
werking voorshands oprecht is en Stalin
dus niet bereids zit te broeden op verrader
lijke anti-nationaal-socialistische plannen.
Immers de machtsuitbreiding van de Sov
jet-Unie gaat in de eerste plaats ten koste
van het Derde Rijk. Geen land heeft in
Oost-Europa nu eenmaal meer te verliezen
dan Duitschland. Naar het zich laat aan
zien, is aan de Russische machtsuitbreiding
trouwens nog lang geen einde gekomen.
Even belangrijk in politiek, stratigisch en
economisch opzicht als het Oostzee-gebied
is voor de Sovjet-Unie de Balkan. Men
moet verwachten, dat Moskou eerlang ook
in deze buurt de vruchten van zijn samen
werking met Berlijn zal gaan plukken. Met
Turkije worden nog steeds de onderhande
lingen voortgezet over een (vermoedelijke)
Turksch-Russische machtsverdeeling in het
geheele gebied van de Zwarte Zee. Als deze
onderhandelingen zijn afgeloopen, zal Roe
menië wel te hooren krijgen, waar het aan
toe is. Men kan zich moeilijk indenken, dat
zulks ten gunste van Duitschland uitvalt,
alle Duitsche belangstelling voor het Roe-
meensche graan en de Roemeensche petro
leum ten spijt.
Merkbare ongerustheid over een toene-
menden Russischen invloed op den Balkan
is waar te nemen in Italië. Men heeft te
Rome steeds het gevoel gehad, dat Italië
nog eens een belangrijke rol zou gaan spe
len op het Balkan-schiereiland. Als Rusland
hier nu echter ook nog het een en ander in
de melk te brokken moet krijgen, wordt de
spoeling voor Mussolini en de zijnen waar
schijnlijk wel erg dun. Bovendien schijnt
men dan te Rome te vreezen, dat het com-
hunisme, dat ook op den Balkan aan het
kwijnen was, opnieuw springlevend zal
worden. Op den duur zou daaruit zelfs een
nieuwe besmettingshaard voor Italië zelf
te voorschijn kunnen komen.
De stand van zaken is heerlijk voor Sta
lin. Hij moet het gevoel hebben opeens de
belangrijkste man van Europa te zijn ge
worden. Zooiand Duitschland met Engeland
en Frankrijk op voet van oorlog blijft kan
hjj zich vrijwel alles veroorloven. En hoe
langer de oorlog duurt, hoe grooter de
macht van zijn land zal worden, als van na-
tura, doordat de Westersche mogendheden
en Duitschland zichzelf langzaam uitputten.
Het is verbazingwekkend, dat men hier
aan noch te Berlijn, noch te Londen en Pa
rijs veel aandacht schijnt te besteden. Het
kan toch de bedoeling van Hitler, Cham
berlain en Daladier niet zijn, Stalin een
Sovjet-Europa te helpen stichten?
Ach er is een tijd geweest, dat te Lon
den en Parijs een politieke droom ge
droomd werd, zij het niet door alle, dan
door sommige staatslieden: zoo te manoeu-
Reuter meldt uit Rome: De Italiaansche
pers bespreekt uitvoerig de vredescam
pagne. De correspondenten té Londen en
Parijs schrijven, dat de Engelschen de ver
klaringen, welke worden toegeschreven aan
Lloyd George en Shaw en waarin wordt
aangespoord tot staken van den oorlog, moe
zijn. In gezaghebbende kringen te Rome
betreurt men, dat de Britsche en Fransche
pers afwijzend blijft staan tegenover de
vredesvoorstellen van Hitler. Men verklaart
dat de inhoud van de voorstellen verwaar
loosd wordt, omdat zij afkomstig zijn van
Hitler. In dezelfde kringen wordt er op ge
wezen, dat Hitler, die steeds gekant is ge
weest tegen meervoudige verdragen, thans
voorstander is van een algemeene overeen
komst op een conferentie, hetgeen gelijk
staat met het systeem van collectieve vei
ligheid, omdat het een garantie van alle
onderteekenaars eischt.
o
Aan de hand van bij het Internationale
Landbouwinstituut ontvangen rapporten
der verschillende regeeringen is het moge
lijk een eerste overzicht te krijgen van de
oogstresultaten van rogge, haver en gerst
op het Noordelijk halfrond.
Volgens deze rapporten was de Euro-
peesche rogge-oogst zeem overvloedig. Ge
rekend kan worden op een totalen oogst
van iets minder dan 270 millioen dubbele
centenaar, hetgeen gelijk is aan den record-
oogst van het vorige jaar. Vergeleken met
het gemiddelde van de jaren 19331937 is
deze opbrengst 11 pet. hooger. Ook de to
tale gerstoogst is een der rijkste der laatste
tien jaar en wordt geschat op ongeveer 355
millioen dubbele centenaar, tegen 336 mil
lioen in het vorige jaar. De gemiddelde op
brengst in de laatste vijf jaar bedroeg 310
millioen dubbele fcenitenaar, hetgeen vijf
procent meer is dan de gemiddelde oogst in
de jaren 19331937, doch aanzienlijk lager
dan de opbrengst van verleden jaar, toen
487 millioen dubbele centenaar werd ge
oogst. Afgezien van 1938 kan over het al
gemeen gezegd worden, dat de oogst van
1939 voor alle soorten graan op het Noor
delijk halfrond de beste der laatste tien
jaar is geweest.
o
Er zouden massa-executies
zijn verricht,
In welingelichte kringen op het Vaticaan
wordt medegedeeld, dat men daar thans in
lichtingen heeft ontvangen uit het door
het Roode leger bezette deel van Polen.
Deze inlichtingen bevestigen, dat massa
executies zijn uitgevoerd, waarvan vooral
de grondeigenaars en de geestelijkheid het
slachtoffer zijn geworden.
Het Zwitsersche telegraaf-agentschap be
richt van Sovjet-Russische zijde te hebben
vernomen, dat te Wilna een groote arbei
dersvergadering is gehouden. Hier werd ge
vraagd, dat de Staat het eigendom van de
groote bedrijven en banken over zou ne
men en dat alle groote bezittingen ont
eigend zouden worden.
In Litausche politieke kringen verluidt,
dat de Sovjet-Unie onder zekere voorwaar
den zou toestemmen in het afstaan van
Wilna aan Litauen. De Sovjet-Unie moet
dan evenwel het recht hebben een garni
zoen in de stad te leggen en een groote
mate van cultureele en sociale autonomie
moet worden verleend.
Men wijst er op aldus Reuter dat
met het afnemen van den Duitschen invloed
in de Oostzeelanden, het Russische over
wicht hier een feit is geworden.
vreeren, dat Duitschland en Rusland me
kaar in de haren zouden vliegen, indien er
dan per se oorlog van moest komen. Er
kwam oorlog van, maar te Londen en Pa
rijs kijkt men niet glimlachend toe. De man,
die glimlacht, een beetje duister met half
toegeknepen oogen, zit in het Kremlin op
de loer
De landen, van den Balkan, die in den
vorigen oorlog zonder uitzondering betrok
ken werden, geven ditmaal blijk van een
gezond verstand. Ze pogen met alle moge
lijke middelen buiten het conflict te blijven,
zoo o.a. door hun onderlinge geschillen
minnelijk te regelen of op den achtergrond
te schuiven.
Een belangrijke vooruitgang is dat Roe
menië en Hongarjje (al behoort dit laatste
land dan niet tot den eigenlijken Balkan»,
besloten hebben hun troepen van de ge
meenschappelijke grens terug te trekken.
Zooals men weet heeft Hongarije zekere
eischen aan Roemenië, welke in laatste in
stantie neerkomen op teruggave van een
groot deel van Zevenburgen, Hongaarsch
gebied, dat Roemenië na den oorlog kreeg
toegewezen. Onlangs zag het er naar uit,
dat Hongarije van plan was, om desnoods
met geweld op te treden, profiteerend van
de moeilijke positie, waarin Roemenië door
de gebeurtenissen in Polen is terecht geko
men. Uit het besluit tot terugtrekking der
troepen blijkt «nu echter, dat het gezonde
verstand zegevierde. Men heeft vermoede
lijk te Boedapest in de gaten gekregen, dat
men zelf heel goed het kind van de reke
ning zou kunnen worden, n.l. vooral van de
groote mogendheden, ook al zou men den
strijd hebben gewonnen.
Naar de „Times" meldt, zou de Roe-
meensch-Hongaarsche overeenkomst ter
stond gevolgd zijn door andere gunstige ver
schijnselen in den Balkan, b.v. dit dat ver
scheidene contingenten van het Grieksche
leger gedemobiliseerd zijn. Verder zoeken
de Turken en Bulgaren aanraking, en er
is goede hoop in Sofia, dat een vergelijk
als tusschen de Hongaren en Roemenen ook
tusschen Bulgaren en Turken tot stand zal
komen. De Turksche en Bulgaarsche legers
zijn den ganschen zomer in massa op de
grens van Thracië samengetrokken geweest
en in Augustus heeft Bulgarije nog twee
lichtingen opgeroepen.
Ook de Bulgaarsche pers dringt thans
aan op een gemeenschappelijk Balkan-blok
hetgeen een groote vooruitgang beteekent
op de vroegere weigering van Bulgarije
om deel te nemen aan een Balkanentente,
zoo lang de kwestie van de Dobroedzja niet
geregeld was.
Dat Roemenië een tegemoetkomender hou
ding tegenover Bulgarije aanneemt, blijkt
uit de Roemeensche pers. Een orgaan van
die pers heeft juist van de hand van een
medewerker een niet al te gunstig verslag
gegeven van den toestand in de Dobroedz
ja. Tot heden heeft de Roemeensche pers
niet willen erkennen, dat er een Dobroedz-
ja-probleem bestond.
De houding, die Roemenië tegenover de
minderheden aanneemt, ondergaat, hoewel
zij naar Oost-Europeesche maatstaven ta
melijk redelijk was, snel een verandering
ten goede. Het erkent nu, dat het meer dan
een millioen Oekrainers in zijn gebied heeft,
en vertegenwoordigers van deze groote be
volkingsgroep zijn nu uitgenoodigd zich aan
te sluiten bij het Front voor de nationale
wedergeboorte.
De invoering van een radioprogramma in
het Russisch houdt de erkenning in, dat er
een Russische bevolking is in Bessarabië.
hetgeen tot nu toe ontkend werd.
Aan de Duitsche minderheden wijdt de
Roemeensche regeering haar bijzonderen
zorg.
Deze teekenen van vooruitgang Vallen sa
men met de intrede van Rusland in Mid
den-Europa, en met de Duitsche verove
ring van Polen. Maar zij stemt ook overeen
met het geloof, waaraan in het openbaar
ruime uitdrukking werd gegeven, dat de
tijd gekomen is om oude veeten te verge
ten. De landen van den Balkan wachten nu
met belangstelling en met minder ongerust
heid dan tien dagen geleden op den terug
keer van den Turkschen minister van bui-
tenlandsche zaken uit Moskou.
Volgens aannemelijke mededeelingen die
hier zijn verspreid, is in de Turksch-Russi
sche besprekingen begrepen een gedachten-
wisseling over een stap voor onderlinge
raadpleging over den Balkan.
In de visschershaven van IJmuiden
heerscht thans weer eenige drukte. Dank
zij de financieele medewerking, die de mi
nister van Econ. Zaken heeft toegezegd,
worden weer eenige schepen van de groote
visschersvloot in gereedheid gebracht en
verwacht mag worden, dat zij spoedig zul
len uitvaren.
Reeds de vorige week Donderdag vertrok
de eerste, gisteren gevolgd door een twee
de en vandaag zal nog een derde treiler
van de sinds het uitbreken van den oorlog
werklooze vischersvloot zee kiezen.
Na overleg met den minister heeft de
Ver. van reeders van visschersvaartuigen
besloten, de bedragen der uitkeeringen,
waarop ingevolge de Zee-ongevallenwet
1919 de leden der bemanning aanspraak
kunnen doen gelden mits deze uitkeerin
gen verschuldigd zijn wegens ongevallen
ten gevolge van of in verband met een ge
beurtenis, welke een onmiddellijk gevolg is
van den huidigen oorlogstoestand met 50
procent te verhoogen.
Voorts ontvangen de opvarenden gedu
rende de zeedagen een verhooging van 50
pet. op de vaste gages.
Ook is besloten, dat, wanneer een vaar
tuig mocht worden opgebracht naar een
haven van een der oorlogvoerende mogend
heden, aan de bemanning gedurende den
termijn van het opleggen een loon zal wor
den uitgekeerd van 21 per week. Gedu
rende den tijd van de detentie zal aan de
betrokken opvarenden vrije voeding worden
verstrekt, voor zoover die niet uit anderen
hoofde wordt gegeven.
DE VEILIGHEID OP ZEE.
Ten aanzien van de veiligheid op zee
is men met de Scheepvaartinspectie tot
overeenstemming gekomen. Er is ge
streefd naar een zoo groot mogelijke uni
formiteit, teneinde er zeker van te zijn,
dat deze kenteekenen door de strijdende
zee- en luchtmachten onmiddellijk wor
den herkend.
Op den boeg van de naar zee varende
treilers worden in zoo groot mogelijke let
ters de letterteekens van ;het schip en
daaronder het woord „Holland" aange
bracht. Tusschen voormast en stag wordt
een gegalvaniseerd ijzeren vlag bevestigd.
Op het bezaan wordt aan weerszijden
een vlag geschilderd met daaronder weer
het woord „Hollandbeide zoo groot
mogelijk. Deze vlag wordt 's nachts ver
licht. Ook boven op de brug wordt een
vlag geschilderd Bij gevaar voor lucht
aanvallen moet ook dit kenteeken ver
licht kunnen worden.
DEENSCHE VISCH PEK
VRACHTAUTO.
Aan voorraden visch is er voorloopig
althans geen gebrek De visch komt niet
alleen uit de koelhuizen, maar bovendien
zorgt de Deensche vischhandel er voor,
dat er bijna geregeld versche visch op
den afslag te IJmuiden aanwezig is. Gis
teren bijvoorbeeld arriveerden uit Esb-
jerg groote vrachtauto s met een totaal
aantal van duizend kisten versche visch
van allerlei soort en van voortreffelijke
kwaliteit. Deensche vischauto's door
kruisen de laatste weken geheel Wesi,-
Europa, Zij rijden soms tot Parijs wat
langen tijd een voornaam afzetgebied voor
Hollandsche visch is geweest.
De exporthandel in IJmuiden staat
thans heelemaal stil. De visch,, welke uit
Denemarken wordt aangevoerd, mag niet
weer naar het buitenland worden ver
kocht en overigens: ook al zouden Ne
derlandsche treilers versche visch bin
nenbrengen, de vervoersmogelijkheden zijn
op het oogenblik van dien aard, dat de
groote risico s aan zijn verbonden.
Eenige dagen geleden hebben te Gro
ningen de besturen van de visscherijver-
eemgingen te Zoutkamp en te Termun-
terzijl een vergadering gehouden, waarin
besproken werd het verhoogen van den
prijs voor gedroogde garnalen, daar door
de aanmerkelijke prijsstijging van de
voor de visscherij op garnalen benoodig-
de materialen, de bedrijven niet meer
rendabel zijn. Prijsverhoogmg van de ge
droogde garnalen is echter uitgesloten,
omdat dit product aan de regeering wordt
geleverd tegen, een prijs, welke reeds
lang veel te laag wordt geacht. Pogingen
om den prijs te herzien hebben echter
gefaald. Daarom heeft men wederom een
adres aan den minister van economische
zaken gericht, met het verzoek de prijzen
direct te willen verhoogen, daar de vis-
schers en drogers anders genoodzaakt zul
len zijn hun bedrijven te sluiten.
Naar gemeld wordt, is thans een con
troleur aangesteld om in het Noorden een
onderzoek in te stellen. Men heeft zich
afgevraagd wanneer de Zeeuwsche garna-
lenvisschers nu een actie zullen beginnen
om ook in Zeeland verbeteringen te ver
krijgen.
Naar het Engelsch van
Anthony Berkeley.
Moresby knikte haar bemoedigend toe.
Het verhaal, dat nu volgde, kwam over
een met het idee, dat Chitterwick zich
over de oude dame had gevormd; zij was
in alle opzichten boven het gemiddelde. Zij
was niet alleen zeer rijk, maar juffrouw
Goole scheen dit van zeer veel gewicht te
vinden van een zeer goede, oude familie;
bovendien had zij, hetgeen juffrouw Goole
klaarblijkelijk het hoogste aansloeg, een
zeer sterk karakter. Hoe langer juffrouw
Goole sprak, hoe meer Chitterwick aan zijn
eigen tante moest denken.
Die acht maanden waren voor juffrouw
Goole blijkbaar niet te kort geweest om
een zeer volledig verslag te kunnen geven
van de familieverhouding en de financieele
positie, Earlshaze was een van de oudste
landgoederen in Dorsetshire en de dertig
duizend bunders, waaruit het bezit bestond,
hadden sedert menschenheugenis aan de
familie Sinclair toebehoord. Niet door de
wet, maar door traditie was het goed steeds
aan den oudsten zoon vermaakt. Door een
toeval was het nu in handen van juffrouw
Sinclair gekomen.
De vader van den majoor, kapitein Sin
clair, was in een veldtocht gesneuveld, toen
Lynn nog een klein kind was en diens
moeder was kort daarop gestorven. Zijn
grootvader, die den dood van die beiden
jarenlang overleefde, had het bezit aan zijn
eenig kind, juffrouw Sinclair vermaakt, en
voor zijn neef maar een kleine lijfrente
vastgezet:, natuurlijk in de veronderstel
ling, dat na den dood van zijn dochter hel,
goed aan hem zou komen. Juffrouw Sin
clair evenwel juffrouw Goole merkte dit
terloops op was, ofschoon zij traditie en
conventie respecteerde, er de vrouw niet
naar, om de traditioneele gewoonte boven
haar eigen gevoelens te stellen. Zij had aan
juffrouw Goole, en nog duidelijker aan den
majoor, te verstaan gegeven, dat zij zich
op geenerlei wijze gebonden achtte hem het
bezit na te laten, maar dat zij, zoolang hij
zich behoorlijk gedroeg, geen plannen had
om iets anders te doen. Zich behoorlijk ge
dragen, dacht Chitterwick, beteekent: doen
wat zijn tante wil.
Hier hield juffrouw Goole voor het eerst
even op.
„Wat wilde zij dan, als hij het niet deed?"
vroeg Moresby bij wijze van grapje. „Het
aan een oude vrouwenhuis vermaken?"
Juffrouw Goole aarzelde een oogenblik
net of zij niet wist hoe zij er mee aan
moest. Zij had iets gehoord van een anderen
erfgenaam, een neef van den majoor, als
die tenminste nog in leven was. Juffrouw
Sinclair had zich op dit punt niet zoo uit
gelaten, want het was eigenlijk een familie
schandaal; er was buiten haar en den va
der van den majoor nog een jongere zuster
en die zuster was, als piepjong ding ver
liefd geworden op een onmogelijken man,
een journalist nog wel, en zij had er op ge
staan met hem te trouwen. Nadat haar va
der toen iederen omgang met dien man
streng verboden had, was ze natuurlijk di
rect van huis weggeloopen en had dat we
zen op den burgerlijken stand in Maryle-
bone getrouwd. Dit was natuurlijk het
einde geweest, tenminste voor zoover het
Hoe hooger de plant zich naar de
zon opheft, des te dieper slaat zij de
wortelen in den bodem, die haar
draagt.
de familie betrof. Haar vader wilde haar
niet meer kennenen verbrak alle banden
met haar; hij antwoordde niet meer op haar
brieven en niemand mocht met haar cor-
respondeeren. Juffrouw Sinclair had haar
eens bezocht, op een onmogelijke kamer in
Bloombury, waar zij met haar man woonde,
en had geprobeerd haar over te halen, hem
te laten zitten en deemoedig naar de vader
lijke wonnig terug te keeren, waar haar
vader, als zij hem zooveel mogelijk uit de
voeten bleef en berouw toonde, wellicht
zoo goed zou zijn haar, na verloop van een
paar maanden, vergiffenis te schenken. Le-
titia zoo heette de diep gezonkene
had juffrouw Sinclair erg gekrenkt door
haar uit te lachen.
Niemand van de familie zag of hoorde
ooit meer iets van haar en haar man. Langs
een omweg waren ze er achter gekomen,
dat zij naar Amerika waren gegaan ,en zij
hoorden een paar jaar later uit dezelfde
bron, dat ze gestorven waren, wat nog wel
het beste was. Maar alvorens door haar
dood de schande, die zij over haar familie
had gebracht, uit te wisschen, had Letitia
Benson in New-York het leven geschonken
aan een zoon. Juffrouw Sinclair had zich
heimelijk van dit kind op de hoogte laten
houden, totdat door den dood van dien tus-
schenpersoon ook hieraan een einde kwam.
Dat was nu al meer dan tien jaar geleden,
maar als de man nog in leven was, kwam
hij ook voor erfgenaam' in aanmerking.
„Zoo", zei Moresby en streek zich eens
over zijn snor. „En heeft zij den majoor met
dezen man bedreigd? Maar waarom dan
toch? Wat had hij gedaan, dat zij hem mee
deelde, dat zij haar geld aan een ander zou
nalaten? Heeft hij het te bont gemaakt?"
Juffrouw Goole geloofde van niet.
„Neen, voor zoover zij gehoord had, was de
majoor zich nooit aan het een en ander te
buiten gegaan. Op zijn gedrag viel niets
aan te merken. Het ging hier om een huwe
lijk".
„Ach", zei Moresby, en kwam iets nader
bij.
„Juffrouw Sinclair heeft er tegenover
mij nooit een geheim van gemaakt, dat zij
zeer graag zou zien, dat majoor Sinclair
met juffrouw Carly zou trouwen, het eeni
ge kind van sir John en lady Carly, heel
oude vrienden en huurlieden van juffrouw
Sinclair. De bezittingen van sir John grens
den aan Earlshaze", vervolgde juffrouw
Goole. „Juffrouw Carly is een lieve vrouw,
niet zoo jong meer en ook niet wat je
noemt knap, maar een typisch sportieve
land-lady: uitstekend paardrijdster en zoo
al meer. Sir John, haar vader, leidde altijd
de vossenjachten in den heelen omtrek.
Daar zij erfgename was, zou het huwelijk
van dit standpunt bekeken, gewoon ideaal
zijn".
„Maar niet van het standpunt van den
majoor", zei Moresby. „Ik ken dat soort
vrouwen. De meeste hebben gezichten net
als het paard waarop zij rijden!"
Juffrouw Goole lachte zwakjes. „Het is
mij nooit opgevallen, dat er veel gelijkenis
is tusschen Carly en een paard, maar wat
ik wel weet is, dat het huwelijk den ma
joor heelemaal niet toelachte".
„Dus waren er zeker nog al botsingen?"
vroeg Moresby.
„Nu, zoo nu en dan eens", gaf juffrouw
Goole tamelijk onwillig toe. „U moet goed
begrijpen, dat juffrouw Sinclair niet de
eenige was, öie haar wil wilde doorzetten.
De majoor is net zoo. Ik geloof, dat hij er
niet aan dacht om met juffrouw Carly te
trouwen, en dat hij het ook nooit zou doen,
zelfs nietJuffrouw Goole hield plot
seling op. „Hij had niet het plan om het
te doen", besloot zij.
„En nu bedreigde zijn tante hem ermee,
dat zij hem zou onterven en het geld aan
den neef in Amerika zou nalaten?"
„Ik weet niet, of zij hem dat ronduit ge
zegd heeft. Ik geloof echter, dat zij hoopte
hem mettertijd tot andere gedachten te
kunnen brengen. Daarom maakte zij ook
weer die afspraak in Piccadilly Palace. Er
was een nieuw gezichtspunt naar voren
gekomen en dat wilde zij hem direct voor
leggen".
.„Maar waarom dan juist in Piccadilly?"
waagde Chitterwick, die tot dusverre ge
zwegen had, in het midden te brengen.
„Waarom niet hier of in Queen Annes
Gate?"
„Juffrouw Sinclair ging nooit naar Queen
Annes Gate", gaf juffrouw Goole droogjes
ten antwoord „Het was haar idee, dat men
in een vrijgezellenhuis altijd ongelegen
kwam".
„Nu, goed, maar waarom dan juist in
Piccadilly Palace?" hield Chitterwick vol.
„Ik zou denken, dat Piccadilly de meest on
geschikte plaats
„Zij maakte die afspraak", zei juffrouw
Goole bedaard. Hieruit kon men opmaken,
dat niemand voor de handelingen van juf-
frou Sinclair een reden kon opgeven en dat
hier overigens niet naar gevraagd werd.
Chitterwick, die een beetje gepikeerd was
hield niet verder aan.
„En", zei Moresby, heeft u misschien toe
vallig gehoord, dat de afspraak met majoor
Sinclair van half vier naar half drie werd
verschoven?"
(Wordt vervolgd).
