Er zou vrede in de wereld kunnen zijn. Ais Duitschland en Engeland het maar eens konden worden. Hitler wil een nieuwe oriënteering der politiek en economie in Europa. Hitler over de verhouding tot Rusland. dSLmIXV f0Wakije heeft zelf tot Aldus Hitier. Beter een conferentie vóór dan na den oorlog. „Samen zullen wij eenige gevaarlijke plaatsen van hun dreigend karakter ontdoen." De „Gooische moordenaar" verdwijnt. De Duitsche waarschuwing aan Amerika. Tn ons blad van gisteren hebben wij reedvi cpmeld wat Hitier door een vredesconfe rentie tusschen de groote naties behaiideld 7nu willen zien. Verder in zijn rede heeft hij de Duitsche minderheden in verschillende deelen van Oost- en Zuid-Oost Europa „een oorzaak van voortdurende stoornis" genoemd en een soort voorstel gedaan tot verhuizingen van minderheden te besluiten. Hitier zeide woordelijk: De voornaamste taak, welke Duitschland zich na het ineenvallen van den Poolschen staat gesteld ziet is: een nieuwe ordening van de ethnografische toestanden, d.w.z. een verhuizing der nationaliteiten, zoo. dat zich aan het slot van de ontwikkeling betere scheidingslijnen voordoen dan thans het geval is. In dezen zin evenwel gaat het niet om een probleem, dat tot dit gebied is beperkt, doch om een taak, welke veel meer omvat tend is. Want het geheele Oosten en Zuid oosten van Europa is ten deele vol van een onhoudbare versnippering van de Duitsche volksgroepen. Juist hierin ligt een reden en een oorzaak van voortdurende stoornissen tusschen de staten. In het tijdvak van het nationaliteiten- beginsel en rassengedachte is het een utopie te gelooven, dat men deze leden van een volk van hooge waarde zonder meer zou kunnen assimiteeren. Daarom behoort het tot de taken van een verziende ordening van het Europeesche leven hier verhui zingen te organiseeren, teneinde op deze wijze althans een deel van de Europeesche conflicten weg te nemen. Duitschland en de Unie der Sovjet-repu blieken zijn overeengekomen, elkander hier bij wederzijds te steunen. De regeering van het Duitsche rijk zal daarbij nimmer toe staan, dat de daarbij ontstaande Poolsche rompstaat op eenigerlei wijze een remmend element zou kunnen worden voor het rijk zelf of zelfs ook maar een bron van ver storingen tusschen het Duitsche rijk en Sovjet-Rusland. De rijkskanselier oefende bittere eritiek op het Verdrag van Versailles en op den Volkenbond, die z.i. verworden is tot een kring van belanghebbenden bij het „dictaat van Versailles'. Het Nationaal-socialisme is zoo zeide hij geen verschijnsel dat in Duitschland groot is geworden om met boosaardige be doeling den Volkenbond te verhinderen, in zijn streven tot revisie, doch een beweging, welke kwam, omdat men vijftien jaar lang de herziening van de onderdrukking der natuurlijkste menschen- en volksrechten van een groote natie heeft verhinderd. Ik heb tegenover het Duitsche volk mijn heilig woord verpand, het verdrag van Ver sailles terzijde te stellen en het natuurlijk levensrecht aan Duitschland als groote natie terug te geven. De mate, waarin ik dit levensrecht garandeer, is bescheiden. Wan neer 46 millioen Engelschen aanspraak ma ken op het recht, 40 millioen vierkante kilo meter der aarde te beheerschen, dan is het geen onrecht, wanneer 82 milloen Duit- schers het recht opeischen binnen 800.000 vierk. kilometer te leven en wanneer zij verder eischen, dat men hun het koloniale bezit teruggeeft, dat eens het hunne was. De Duitsche eischen, aldus vervolgde Hitier, zijn zeer duidelijk en nauwkeurig gesteld. Het doel der door mjj geleide bui- tenlandsche politiek was evenwel in geen geval anders dan het Duitsche volk het bestaan en daarmede het leven te garan deeren. Hitier wees vervolgens op feiten, welke „niet door het geschrijf van internationale persleugenaars uit de wereld zijn te helpen". Hij verklaarde: 1. Duitschland heeft met de Baïtische staten niet-aanvalspacten gesloten. Zijn belangen aldaar zijn uitsluitend van econo- mischen aard. 2. Duitschland heeft met de Noordsche staten reeds vroeger geen belangencon flicten of zelfs maar geschilpunten gehad en heeft deze thans evenmin. Zweden en Noorwegen hebben beiden van Duitschland niet-aanvalsverdragen aangeboden gekregen en deze slechts geweigerd, omdat zij zichzelf geenszins bedreigd gevoelden. 3. Duitschland heeft tegenover Denemar ken geenerlei consequenties getrokken uit de bij het verdrag van Versailles verrichte afscheiding van Duitsch gebied, doch in tegendeel met Denemarken een loyale en braechtSChaPPel^ke verhouding tot stand ge- Wij hebben geenerlei eischen tot revisie ter sprake gebracht, doch met Denemarken een niet-aanvalspact gesloten. De verhou ding met dezen staat Is hiermede gericht on een onveranderlijk loyale en vriendschappe lijke samenwerking. Het nieuwe Duitschland heeft geprobeerd, de traditioneele vriendschap met Nederland voort te zetten. Het heeft geen verschil tusschen de beide landen overgenomen en 00 geen nieuwe geschapen. Betóë ^Zwhstri Zi!5 Z!n sprak Hitler over garije Zwitserlan<L Zuid-Slavië en Hon- bij gelegenheid vanTqn ontstaat zj?n zelf standigheid wordt door het rhk JviL aangetast. Ik heb, teza^SVen duce, een weging tot stand gebracht in de verhouding van het Rijk tot Italië De tusschen de beide landen bestaande grenzen zijn door beide rijken plechtig als onveran derlijk erkend. Iedere mogelijkheid van belangentegen stellingen van territorialen aard werd uit geschakeld. Van de tegenstanders uit den wereldoorlog zijn hartelijke vrienden ge groeid. Frankrijk. Ik heb vooral alles gedaan om de ver houding tot Frankrijk te verbeteren. Ik heb hier in uiterste duidelijkheid eens de Duit sche eischen gepreciseerd en ik ben van deze verklaring nimmer afgeweken. Nadat Frankrijk het probleem van de teruggave van het Saargebied op loyale wijze had opgelost, is iedere Duitsche eisch ten aan zien van Frankrijk weggevallen. Dergelijke eischen bestaan niet meer en zullen ook niet meer naar voren worden gebracht. Dit be- teekent: „Ik heb besloten het probleem Elzas-Lotharingen niet meer ter sprake te brengen. Ik heb de beslissing van het jaar 1919 aanvaard en zal niet vroeger of later wederom een bloedigen oorlog aanvaarden voor een vraagstuk, dat in geen verhouding staat tot de Duitsche levensnoodzakelijkheid doch dat wel in staat is iedere tweede generatie in een onzalige strijd te wikkelen. Ik heb Frankrijk steeds gevraagd, om de oude vijandschap voor altijd te begraven en de beide volken met hun groot historisch verleden den weg tot elkaar te laten vinden. Ik heb ïh het Duitsche volk alles gedaan om de gedachte aan een niet te veranderen erfelijke vijandschap uit te roeien en in plaats hiervan de achting voor de groote prestaties van het Fransche volk te planten. Engeland. Mijn pogingen een overeenkomst tusehen Engeland en Duitschland tot stand te bren gen, waren zeker niet minder. Het is een doel van mijn leven geweest, deze beide volken niet alleen langs den weg van ver stand, doch ook van het gevoel nader tot elkaar te brengen. Het Duitsche volk is mij op dezen weg gewillig gevolgd. Wanneer mijn pogen mislukte, dan is dit slechts omdat een deel van de Britsche staatslieden en journalisten mij persoonlijk een hevige vijandschap toedroegen. Zij ver borgen niet, dat hun eenig doel was om redenen, die voor ons onbegrijpelijk zijn, bij de eerste de beste gelegenheid wederom een strijd tegen Duitschland te beginnen. Ik ge loof thans nog, dat een werkelijke vrede in Europa en de wereld kan bestaan, wan neer Duitschland en Engeland tot overeen stemming komen. Duitschland's koloniale eischen. In het vervolg zijner rede zeide de rijks kanselier, dat men de Duitsche natie er geen verwijt van kan maken, als zij terug gave van de gestolen kolonies eischt. Ik heb echter - aldus Hitler geweigerd er om te smeeken. „Waarom zou' deze oorlog voortduren? Het Polen van Versailles zal nooit meer op staan. Het uiteindelijke vraagstuk van den Poolschen staat zal door Rusland en Duitschland worden geregeld. Hitler zeide voorts: „Duitschland ver-, klaart, dat de door Versailles geschapen si tuatie niet langer bestaat en dat het der halve geen eischen meer in de wereld te Tengevolge van de ernstige internationale omstandigheden wordt er ook door den Indischen Militairen Genees kundigen dienst zwaar en serieus getraind, voornamelijk in het moeilijk begaanbare bergterrein in de Preanger. Daar immers infanterie en artillerie zich in dergelijk terrein nestelen, heeft de Indische Militaire Geneeskundige Dienst tot taak, overal dat gebied langs te gaan op zoek naar gewonden. Interessant is het optreden van de groep zgn. Kort Verband Personeel, bestaande uit eenvoudige inlanders van de durende drie jaren met ijver toeleggen op verplegings werk en dan weer uiterst bruikbaar reserve-personeel. Een foto tijdens de oefening in het omliggende kampongs, die zich ge- naar hun kampongs terugkeeren als geaccidenteerd Preanger-landschap. stellen heeft behalve die van een billijk ko loniaal gebied. Na aangedrogen te hebben op een rege ling van de vatutakwestie, zeide Hitler: „De regels van den oorlog moeten even eens herzien worden. Wij moeten erin sla gen, nauwkeurig het doel te omlijnen van de luchtmacht, van den duikbootoorlog en contrabande, teneinde den oorlog minder verschrikkelijk te maken voor hen, die er geen deel aan nemen. Slechts dan zal het in Europa werkelijk vrede kunnen zijn. Doch dit alles kan slechts door samenwer king tot stand worden gebracht. Eén ding is zeker: Nooit in de geschiedenis zijn er twee zegevierende naties geweest, doch vaak zijn er twee verliezers geweest. Ik kan slechts den Almachtige verzoeken, ons 'in de toekomst evenals in het verleden den juis- ten weg te toonen, zoodat Europa weder vreedzaam zal kunnen zijn". Het feit, dat de vrede thans verstoord is, weet Hitler aan „opgeruide chauvinisti sche drijfkrachten" in Polen en het feit, dat aan dit land een „onzalige garantie" was verstrekt, zoodat het zich inleefde in de overtuiging een groote mogendheid onge straft te kunnen provoceeren, ja misschien zelfs hoopte, daarmede de voorwaarde te scheppen voor zijn eigen „idiote ambi ties", n.l. om van het Duitsche rijksgebied meer te verwerven dan Dantzig. Polen's wenschen bleven zelfs niet bij Oost-Pruisen, het eischte ook de annexatie van Pomme- ren en Silezië, aldus Hitler. „Het Polen van Versailles is vernietigd en weggevaagd en één der onzinnigste daden van Versailles is daarmee terzijde gesteld". In het laatste deel van zijn rede zeide Hitler: De gewichtigste taak der betrok ken mogendheden is het herstel van de overtuiging van een Europeesche veiligheid. Hiertoe is noodzakelijk dat: le. Het doel van de buitenlandsche po litiek van de Europeesche staten absoluut duidelijk wordt. Duitschland stelt hierbij voorop, dat het verdrag van Versailles als niet meer bestaand wordt beschouwd en dat de Duitsche regee ring en met haar het ge heele Duitsche volk geen reden meer ziet voor een verdere herziening, behalve dan de eisch van het aan Duitschland toe komende koloniale bezit. Deze eisch is ech ter geen ultimatum en is geen eisch waar geweld achter staat, doch is een eisch van politieke rechtvaardigheid en economisch gezond verstand. 2e. Het bevorderen van een werkelijk bloeiende internationale economie tezamen met vergrooting van den handel en het ver keer. Ter verlichting van de uitwisseling der producten moeten de markten opnieuw georiënteerd worden en moet de verhou ding der munteenheden definitief worden geregeld, teneinde zoo de hindernissen voor den vrijen handel uit den weg te ruimen. 3e. De voornaamste voorwaarde voor een werkelijk bloeiende economie in en ook bui ten Europa, is het herstel van een wer kelijk gegarandeerden vrede en het gevoel der veiligheid van de volken. Deze veilig heid wordt niet alleen mogelijk gemaakt door het definitief sanctionneeren van den toestand in Europa, doch voor al les door het verminderen van de bewapening tot een verstandig en economisch draagbaar peil. Ikgeloof dat er geen verantwoordelijk Europeesch staatsman bestaat, die niet in den diepsten grond van zijn hart den bloei van zijn volk wenscht. Het verwezenlijken van dezen wensch is alleen denkbaar in het raam van algemeene samenwerking van de naties op dit continent. Om dit groote doel te be reiken, zullen toch eens de groote landen samen moeten komen, om een statuut uit te werken, aan te nemen en te garandee ren, dat hen allen het gevoel geeft van vei ligheid en vrede. Het is onmogelijk, dat een dergelijke conferentie werkt onder het gedonder van de kanonnen en onder den druk van gemobiliseerde legers. Wanneer deze vraagstukken evenwel vroeger of later toch moeten worden op gelost, dan zou het verstandiger zijn deze oplossing te zoeken, vóór millioenen men schen doelloos zijn gevallen en milliarden aan waarde zijn vernield. Het in stand houden van den huidigen toestand in het Westen is ondenkbaar, lederen dag zal snel stijgende offers kosten. Eens evenwel zal tusschen Duitschland en Frankrijk toch weer de grens bestaan, Slechts zullen er dan inplaats van de bloei ende steden, puinhoopen en eindelooze be graafplaatsen liggen. De heer Churchill mag deze opvatting nu rustig uitleggen ais zwakte of lafheid. Ik leg deze verklaring slechts af omdat ik mijn volk dit leed wil besparen. Mocht evenwel de opvatting van den heer Churchill en zijn aanhang succes hebben, dan zal deze verklaring mijn laatstê zijn geweest Dan zullen wij strijden. Noch ge weld van wapenen noch de tijd zullen Duitschland bedwingen. Een November 1918 zal in de Duitsche geschiedenis niet meer worden herhaald. Mogen thans die volken en hun leiders het woord nemen, die van gelijke meening zijn. En mogen zij, die meenen, dat in den oorlog een betere oplossing ligt, mijn hand terugstooten. In zijn rede voor den Rijksdag heeft Hitler gisteren 'verklaard,, tiat er tus schen Duitschland en de Sovjet-Unie een belangengemeenschap is ontstaan. Eén ding is daarbij zeker, zeide hij: Op het oogenblik waarop de beide staten wederzijds hun verschillende regee- ringstelsels en beginselen eerbiedigen, ver valt iedere reden voor eenige wederzijd- sche vijandige houding. Reeds een maand geleden heb ik in den Rijksdag verklaard, dat het sluiten van het Duitsch-Russisch niet-aanvalspact een keerpunt beteekent in de geheele Duit sche buitenlandsche politiek. De intus- schen tusschen Duitschland en Sovjet- Rusland gesloten nieuwe vriendschaps- en belangenovereenkomst zal beiden staten niet alleen den vrede, doch ook een ge lukkige duurzame samenwerking mogelijk maken. "Hl Duitschland en Rusland zullen gemeen schappelijk eenige gevaarlijke plaatsen van Europa van hun dreigend karakter ontdoen. Zij zullen ieder in zijn gebied, bijdragen tot de welvaart der daar wonende men schen en daarmede tot den Europeeschen vrede. Wanneer vandaag den dag zekere kringen daarin, al naar gelang van hun behoefte, nu eens een nederlaag van Rusland of een nederlaag van Duitschland willen zien, dan zou ik hun daarop het volgende antwoord willen geven. Men heeft sedert vele jaren aan de Duitsche buitenlandsche politiek bedoe lingen toegekend, die hoogstens aan de fantasie van een gymnasiast konden zijn ontsproten Op het oogenblik, dat Duitsch land strijdt voor de consolidatie van een levenssfeer, welke slechts enkele honderd duizenden vierkante kilometer omvat, verklaren onbeschaamde krantenschrijvers in staten, die zelf 40, millioen kilometer beheerschen, dat Duitschland zijnerzijds in dezen strijd naar de wereldheerschappij streeft. De Duitsch-Russisehe overeenkomsten zouden juist voor deze bezorgde pleitbe zorgers van de wereldvrijheid een ontzag gelijke kalmeering beteekenen, daar zij hun toch wel op authentieke wijze doen zien, dat al deze beweringen over een streven van Duitschland in de richting van Oeral, Oekraïne, Roemenië enz., slechts een voortbrengsel van een dwaze fantasie waren. Duitschland's wil is: Ook in het Oosten van ons rijk vreedzame, stabiele en daar mede dragelijke tjoestanden teweeg te brengén En juist hier dekken de Duit sche belangen en wenschen, die van de Sovjet-Unie volkomen. De beide staten zijn vastbesloten niet toe te staan, dat tusschen hen problematische toestanden ontstaan, die den kiem van binnenland- sche onrust en daarmede ook van storin gen in de verhouding der beide groote mogendheden tegenover elkaar op eenige wijze ongunstig zouden kunnen beïnvloe den,. Daarom hebben Duitschland en Sov jet Rusland een grens der wederzijdsche belangenge'oieden getfokken, met het be sluit, ieder op zjjn deel te zorgen voor de rust en de orde en alles te verhinderen wat den anderen partner schade zou kun nen toebrengen. Thans nog rijdt er tusschen Amsterdam en Het Gooi een tram: de Gooische tram. Veler lot was ook haar lot: eerst gevierd en geprezen, later verschopt en vertrapt. Het moderne verkeer eischte haar leven en het krijgt het. Over enkele dagen 15 October zal haar bekende verschijning goeddeels zijn verdwenen. Dan maakt ze plaats voor bussen. Wegens de vele onge vallen, die op den drukken verkeersweg van Amsterdam naar Het Gooi gebeurden en waarbjj dikwijls de Gooische tram betrok ken was, kreeg deze in den volksmond den •naam „De Gooische moordenaar". De moor denaar is dan thans gearresteerd. Schuldig of onschuldig, lastig en gevaarlijk is hij. De maatschappij heeft hem verkocht HET RIJDEN OP PETROLEUM IS VERBODEN. Nu des Zondags geen benzine of benzol gebruikt mag worden door vele categorieën motorrijtuigen, vestigt de Kon. Ned. Auto mobielclub er de aandacht op, dat het in tegenstelling met daaromtrent versche nen berichten op grond van de Benzine- wet 1931 reeds sinds jaren verboden is mo torrijtuigen te doen rijden op petroleum. Verder wijst de K.N.A.C. er nog op, dat men, bij gebruik van andere brandstof dan benzine voor het voortbewegen van motor rijtuigen op grond van de motorrijtuigen belastingwet verplicht is een met 25 pro cent verhoogde motorrijtuigenbelasting te betalen. Benzinedistributie in voorbereiding. Naar de KN.A C. uit zeer goede bron verneemt, is thans een distributieregeling van benzine in voorbereiding. Hieruit kan tevens worden opgemaakt, dat het verbod van het automobielgebruik op Zondag een tijdelijk karakter draagt en zal worden opgeheven. Zoodra de distribu- Gisteren hebben wij bericht, dat de Duit sche vlootleiding een waarschuwing had doen toekomen aan de regeering der Ver. Staten, dat het Amerikaansehe s.s. „Iro quois" nabij de Amerikaansehe kust getor pedeerd zou worden „onder dezelfde om standigheden als met de „Athenia het ge val was." Dit doelde op de Duitsche beschul diging, dat de „Athenia" door de Engelsehen zelf getorpedeerd zou zijn als propaganda middel tegen Duitschland. De waarschu wing werd gegeven door den Duitschen ad miraal Raeder, die zeide het nieuws uit betrouwbare bron ontvangen te hebben. In een verklaring betreffende de mede- deeling der Duitsche marine aan de Ver. Staten ten aanzien van het s.s. „Iroquois" zegt de Britsche admiraliteit: „Het is ver wonderlijk, dat een officier van de vroe gere Duitsche vloot als admiraal Raeder zijn uniform vernedert door zich te leenen tot zulk een laagheid". Verwijzende naar de suggestie, vervat in de woorden „een her haling van de omstandigheden, die het ver lies van de „Athenia" kenmerkten", zegt de admiraliteit: „De „Athenia" werd na tuurlijk tot zinken gebracht door een Duit sche duikboot, hetgeen duidelijk werd ge zien door verantwoordelijke overlevenden, terwijl geen Britsche duikboot zich binnen een afstand van verscheidene honderden mijlen bevond. Het feit, dat een dergelijke suggestie is gedaan door de Duitsche re geering, heeft ons eens te meer in staat gesteld de crimineele methoden van de nat.- soc. politieke denkbeelden te begrijpen en af te meten." tieregeling in werking kan treden. Intusschen vernemen wij, dat met d«ze voorbereiding een en ander zal zijn ge moeid.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1939 | | pagina 7