Er zou vrede in de
wereld kunnen zijn.
Ais Duitschland en Engeland
het maar eens konden worden.
Hitler wil een nieuwe oriënteering
der politiek en economie in Europa.
Hitler over de verhouding tot Rusland.
dSLmIXV f0Wakije heeft zelf tot
Aldus Hitier.
Beter een conferentie vóór dan
na den oorlog.
„Samen zullen wij eenige
gevaarlijke plaatsen van hun
dreigend karakter ontdoen."
De „Gooische moordenaar"
verdwijnt.
De Duitsche waarschuwing aan
Amerika.
Tn ons blad van gisteren hebben wij reedvi
cpmeld wat Hitier door een vredesconfe
rentie tusschen de groote naties behaiideld
7nu willen zien.
Verder in zijn rede heeft hij de Duitsche
minderheden in verschillende deelen van
Oost- en Zuid-Oost Europa „een oorzaak
van voortdurende stoornis" genoemd en
een soort voorstel gedaan tot verhuizingen
van minderheden te besluiten.
Hitier zeide woordelijk:
De voornaamste taak, welke Duitschland
zich na het ineenvallen van den Poolschen
staat gesteld ziet is: een nieuwe ordening
van de ethnografische toestanden, d.w.z. een
verhuizing der nationaliteiten, zoo. dat zich
aan het slot van de ontwikkeling betere
scheidingslijnen voordoen dan thans het
geval is.
In dezen zin evenwel gaat het niet om
een probleem, dat tot dit gebied is beperkt,
doch om een taak, welke veel meer omvat
tend is. Want het geheele Oosten en Zuid
oosten van Europa is ten deele vol van een
onhoudbare versnippering van de Duitsche
volksgroepen. Juist hierin ligt een reden en
een oorzaak van voortdurende stoornissen
tusschen de staten.
In het tijdvak van het nationaliteiten-
beginsel en rassengedachte is het een utopie
te gelooven, dat men deze leden van een
volk van hooge waarde zonder meer zou
kunnen assimiteeren. Daarom behoort het
tot de taken van een verziende ordening
van het Europeesche leven hier verhui
zingen te organiseeren, teneinde op deze
wijze althans een deel van de Europeesche
conflicten weg te nemen.
Duitschland en de Unie der Sovjet-repu
blieken zijn overeengekomen, elkander hier
bij wederzijds te steunen. De regeering van
het Duitsche rijk zal daarbij nimmer toe
staan, dat de daarbij ontstaande Poolsche
rompstaat op eenigerlei wijze een remmend
element zou kunnen worden voor het rijk
zelf of zelfs ook maar een bron van ver
storingen tusschen het Duitsche rijk en
Sovjet-Rusland.
De rijkskanselier oefende bittere eritiek
op het Verdrag van Versailles en op den
Volkenbond, die z.i. verworden is tot een
kring van belanghebbenden bij het „dictaat
van Versailles'.
Het Nationaal-socialisme is zoo zeide
hij geen verschijnsel dat in Duitschland
groot is geworden om met boosaardige be
doeling den Volkenbond te verhinderen, in
zijn streven tot revisie, doch een beweging,
welke kwam, omdat men vijftien jaar lang
de herziening van de onderdrukking der
natuurlijkste menschen- en volksrechten
van een groote natie heeft verhinderd.
Ik heb tegenover het Duitsche volk mijn
heilig woord verpand, het verdrag van Ver
sailles terzijde te stellen en het natuurlijk
levensrecht aan Duitschland als groote
natie terug te geven. De mate, waarin ik dit
levensrecht garandeer, is bescheiden. Wan
neer 46 millioen Engelschen aanspraak ma
ken op het recht, 40 millioen vierkante kilo
meter der aarde te beheerschen, dan is het
geen onrecht, wanneer 82 milloen Duit-
schers het recht opeischen binnen 800.000
vierk. kilometer te leven en wanneer zij
verder eischen, dat men hun het koloniale
bezit teruggeeft, dat eens het hunne was.
De Duitsche eischen, aldus vervolgde
Hitier, zijn zeer duidelijk en nauwkeurig
gesteld. Het doel der door mjj geleide bui-
tenlandsche politiek was evenwel in geen
geval anders dan het Duitsche volk het
bestaan en daarmede het leven te garan
deeren.
Hitier wees vervolgens op feiten, welke
„niet door het geschrijf van internationale
persleugenaars uit de wereld zijn te helpen".
Hij verklaarde:
1. Duitschland heeft met de Baïtische
staten niet-aanvalspacten gesloten. Zijn
belangen aldaar zijn uitsluitend van econo-
mischen aard.
2. Duitschland heeft met de Noordsche
staten reeds vroeger geen belangencon
flicten of zelfs maar geschilpunten gehad
en heeft deze thans evenmin. Zweden en
Noorwegen hebben beiden van Duitschland
niet-aanvalsverdragen aangeboden gekregen
en deze slechts geweigerd, omdat zij zichzelf
geenszins bedreigd gevoelden.
3. Duitschland heeft tegenover Denemar
ken geenerlei consequenties getrokken uit
de bij het verdrag van Versailles verrichte
afscheiding van Duitsch gebied, doch in
tegendeel met Denemarken een loyale en
braechtSChaPPel^ke verhouding tot stand ge-
Wij hebben geenerlei eischen tot revisie
ter sprake gebracht, doch met Denemarken
een niet-aanvalspact gesloten. De verhou
ding met dezen staat Is hiermede gericht on
een onveranderlijk loyale en vriendschappe
lijke samenwerking.
Het nieuwe Duitschland heeft geprobeerd,
de traditioneele vriendschap met Nederland
voort te zetten. Het heeft geen verschil
tusschen de beide landen overgenomen en
00 geen nieuwe geschapen.
Betóë ^Zwhstri Zi!5 Z!n sprak Hitler over
garije Zwitserlan<L Zuid-Slavië en Hon-
bij gelegenheid vanTqn ontstaat zj?n zelf
standigheid wordt door het rhk JviL
aangetast. Ik heb, teza^SVen
duce, een weging tot stand gebracht in
de verhouding van het Rijk tot Italië De
tusschen de beide landen bestaande grenzen
zijn door beide rijken plechtig als onveran
derlijk erkend.
Iedere mogelijkheid van belangentegen
stellingen van territorialen aard werd uit
geschakeld. Van de tegenstanders uit den
wereldoorlog zijn hartelijke vrienden ge
groeid.
Frankrijk.
Ik heb vooral alles gedaan om de ver
houding tot Frankrijk te verbeteren. Ik heb
hier in uiterste duidelijkheid eens de Duit
sche eischen gepreciseerd en ik ben van
deze verklaring nimmer afgeweken. Nadat
Frankrijk het probleem van de teruggave
van het Saargebied op loyale wijze had
opgelost, is iedere Duitsche eisch ten aan
zien van Frankrijk weggevallen. Dergelijke
eischen bestaan niet meer en zullen ook niet
meer naar voren worden gebracht. Dit be-
teekent: „Ik heb besloten het probleem
Elzas-Lotharingen niet meer ter sprake te
brengen. Ik heb de beslissing van het jaar
1919 aanvaard en zal niet vroeger of later
wederom een bloedigen oorlog aanvaarden
voor een vraagstuk, dat in geen verhouding
staat tot de Duitsche levensnoodzakelijkheid
doch dat wel in staat is iedere tweede
generatie in een onzalige strijd te wikkelen.
Ik heb Frankrijk steeds gevraagd, om de
oude vijandschap voor altijd te begraven en
de beide volken met hun groot historisch
verleden den weg tot elkaar te laten vinden.
Ik heb ïh het Duitsche volk alles gedaan
om de gedachte aan een niet te veranderen
erfelijke vijandschap uit te roeien en in
plaats hiervan de achting voor de groote
prestaties van het Fransche volk te planten.
Engeland.
Mijn pogingen een overeenkomst tusehen
Engeland en Duitschland tot stand te bren
gen, waren zeker niet minder. Het is een
doel van mijn leven geweest, deze beide
volken niet alleen langs den weg van ver
stand, doch ook van het gevoel nader tot
elkaar te brengen. Het Duitsche volk is mij
op dezen weg gewillig gevolgd.
Wanneer mijn pogen mislukte, dan is dit
slechts omdat een deel van de Britsche
staatslieden en journalisten mij persoonlijk
een hevige vijandschap toedroegen. Zij ver
borgen niet, dat hun eenig doel was om
redenen, die voor ons onbegrijpelijk zijn, bij
de eerste de beste gelegenheid wederom een
strijd tegen Duitschland te beginnen. Ik ge
loof thans nog, dat een werkelijke vrede
in Europa en de wereld kan bestaan, wan
neer Duitschland en Engeland tot overeen
stemming komen.
Duitschland's koloniale eischen.
In het vervolg zijner rede zeide de rijks
kanselier, dat men de Duitsche natie er
geen verwijt van kan maken, als zij terug
gave van de gestolen kolonies eischt. Ik
heb echter - aldus Hitler geweigerd er
om te smeeken.
„Waarom zou' deze oorlog voortduren?
Het Polen van Versailles zal nooit meer op
staan. Het uiteindelijke vraagstuk van den
Poolschen staat zal door Rusland en
Duitschland worden geregeld.
Hitler zeide voorts: „Duitschland ver-,
klaart, dat de door Versailles geschapen si
tuatie niet langer bestaat en dat het der
halve geen eischen meer in de wereld te
Tengevolge van de ernstige internationale omstandigheden wordt er ook door den Indischen Militairen Genees
kundigen dienst zwaar en serieus getraind, voornamelijk in het moeilijk begaanbare bergterrein in de Preanger.
Daar immers infanterie en artillerie zich in dergelijk terrein nestelen, heeft de Indische Militaire Geneeskundige
Dienst tot taak, overal dat gebied langs te gaan op zoek naar gewonden. Interessant is het optreden van de groep
zgn. Kort Verband Personeel, bestaande uit eenvoudige inlanders van de
durende drie jaren met ijver toeleggen op verplegings werk en dan weer
uiterst bruikbaar reserve-personeel. Een foto tijdens de oefening in het
omliggende kampongs, die zich ge-
naar hun kampongs terugkeeren als
geaccidenteerd Preanger-landschap.
stellen heeft behalve die van een billijk ko
loniaal gebied.
Na aangedrogen te hebben op een rege
ling van de vatutakwestie, zeide Hitler:
„De regels van den oorlog moeten even
eens herzien worden. Wij moeten erin sla
gen, nauwkeurig het doel te omlijnen van
de luchtmacht, van den duikbootoorlog en
contrabande, teneinde den oorlog minder
verschrikkelijk te maken voor hen, die er
geen deel aan nemen. Slechts dan zal het
in Europa werkelijk vrede kunnen zijn.
Doch dit alles kan slechts door samenwer
king tot stand worden gebracht. Eén ding
is zeker: Nooit in de geschiedenis zijn er
twee zegevierende naties geweest, doch vaak
zijn er twee verliezers geweest. Ik kan
slechts den Almachtige verzoeken, ons 'in de
toekomst evenals in het verleden den juis-
ten weg te toonen, zoodat Europa weder
vreedzaam zal kunnen zijn".
Het feit, dat de vrede thans verstoord
is, weet Hitler aan „opgeruide chauvinisti
sche drijfkrachten" in Polen en het feit, dat
aan dit land een „onzalige garantie" was
verstrekt, zoodat het zich inleefde in de
overtuiging een groote mogendheid onge
straft te kunnen provoceeren, ja misschien
zelfs hoopte, daarmede de voorwaarde
te scheppen voor zijn eigen „idiote ambi
ties", n.l. om van het Duitsche rijksgebied
meer te verwerven dan Dantzig. Polen's
wenschen bleven zelfs niet bij Oost-Pruisen,
het eischte ook de annexatie van Pomme-
ren en Silezië, aldus Hitler.
„Het Polen van Versailles is vernietigd en
weggevaagd en één der onzinnigste daden
van Versailles is daarmee terzijde gesteld".
In het laatste deel van zijn rede zeide
Hitler: De gewichtigste taak der betrok
ken mogendheden is het herstel van de
overtuiging van een Europeesche veiligheid.
Hiertoe is noodzakelijk dat:
le. Het doel van de buitenlandsche po
litiek van de Europeesche staten absoluut
duidelijk wordt. Duitschland stelt hierbij
voorop, dat het verdrag van
Versailles als niet meer
bestaand wordt beschouwd
en dat de Duitsche regee
ring en met haar het ge
heele Duitsche volk geen
reden meer ziet voor een
verdere herziening, behalve
dan de eisch van het aan Duitschland toe
komende koloniale bezit. Deze eisch is ech
ter geen ultimatum en is geen eisch waar
geweld achter staat, doch is een eisch van
politieke rechtvaardigheid en economisch
gezond verstand.
2e. Het bevorderen van een werkelijk
bloeiende internationale economie tezamen
met vergrooting van den handel en het ver
keer. Ter verlichting van de uitwisseling
der producten moeten de markten opnieuw
georiënteerd worden en moet de verhou
ding der munteenheden definitief worden
geregeld, teneinde zoo de hindernissen voor
den vrijen handel uit den weg te ruimen.
3e. De voornaamste voorwaarde voor een
werkelijk bloeiende economie in en ook bui
ten Europa, is het herstel van een wer
kelijk gegarandeerden vrede en het gevoel
der veiligheid van de volken. Deze veilig
heid wordt niet alleen mogelijk gemaakt
door het definitief sanctionneeren van den
toestand in Europa, doch voor al
les door het verminderen
van de bewapening tot een
verstandig en economisch
draagbaar peil. Ikgeloof dat
er geen verantwoordelijk Europeesch
staatsman bestaat, die niet in den diepsten
grond van zijn hart den bloei van zijn volk
wenscht. Het verwezenlijken van dezen
wensch is alleen denkbaar in het raam van
algemeene samenwerking van de naties op
dit continent. Om dit groote doel te be
reiken, zullen toch eens de groote landen
samen moeten komen, om een statuut uit
te werken, aan te nemen en te garandee
ren, dat hen allen het gevoel geeft van vei
ligheid en vrede. Het is onmogelijk, dat
een dergelijke conferentie werkt onder het
gedonder van de kanonnen en onder den
druk van gemobiliseerde legers.
Wanneer deze vraagstukken evenwel
vroeger of later toch moeten worden op
gelost, dan zou het verstandiger zijn deze
oplossing te zoeken, vóór millioenen men
schen doelloos zijn gevallen en milliarden
aan waarde zijn vernield.
Het in stand houden van den huidigen
toestand in het Westen is ondenkbaar,
lederen dag zal snel stijgende offers kosten.
Eens evenwel zal tusschen Duitschland
en Frankrijk toch weer de grens bestaan,
Slechts zullen er dan inplaats van de bloei
ende steden, puinhoopen en eindelooze be
graafplaatsen liggen.
De heer Churchill mag deze opvatting nu
rustig uitleggen ais zwakte of lafheid. Ik
leg deze verklaring slechts af omdat ik
mijn volk dit leed wil besparen.
Mocht evenwel de opvatting van den heer
Churchill en zijn aanhang succes hebben,
dan zal deze verklaring mijn laatstê zijn
geweest Dan zullen wij strijden. Noch ge
weld van wapenen noch de tijd zullen
Duitschland bedwingen. Een November 1918
zal in de Duitsche geschiedenis niet meer
worden herhaald.
Mogen thans die volken en hun leiders
het woord nemen, die van gelijke meening
zijn. En mogen zij, die meenen, dat in den
oorlog een betere oplossing ligt, mijn hand
terugstooten.
In zijn rede voor den Rijksdag heeft
Hitler gisteren 'verklaard,, tiat er tus
schen Duitschland en de Sovjet-Unie een
belangengemeenschap is ontstaan. Eén
ding is daarbij zeker, zeide hij:
Op het oogenblik waarop de beide
staten wederzijds hun verschillende regee-
ringstelsels en beginselen eerbiedigen, ver
valt iedere reden voor eenige wederzijd-
sche vijandige houding.
Reeds een maand geleden heb ik in den
Rijksdag verklaard, dat het sluiten van
het Duitsch-Russisch niet-aanvalspact een
keerpunt beteekent in de geheele Duit
sche buitenlandsche politiek. De intus-
schen tusschen Duitschland en Sovjet-
Rusland gesloten nieuwe vriendschaps- en
belangenovereenkomst zal beiden staten
niet alleen den vrede, doch ook een ge
lukkige duurzame samenwerking mogelijk
maken. "Hl
Duitschland en Rusland zullen gemeen
schappelijk eenige gevaarlijke plaatsen
van Europa van hun dreigend karakter
ontdoen.
Zij zullen ieder in zijn gebied, bijdragen
tot de welvaart der daar wonende men
schen en daarmede tot den Europeeschen
vrede. Wanneer vandaag den dag zekere
kringen daarin, al naar gelang van hun
behoefte, nu eens een nederlaag van
Rusland of een nederlaag van Duitschland
willen zien, dan zou ik hun daarop het
volgende antwoord willen geven.
Men heeft sedert vele jaren aan de
Duitsche buitenlandsche politiek bedoe
lingen toegekend, die hoogstens aan de
fantasie van een gymnasiast konden zijn
ontsproten Op het oogenblik, dat Duitsch
land strijdt voor de consolidatie van een
levenssfeer, welke slechts enkele honderd
duizenden vierkante kilometer omvat,
verklaren onbeschaamde krantenschrijvers
in staten, die zelf 40, millioen kilometer
beheerschen, dat Duitschland zijnerzijds
in dezen strijd naar de wereldheerschappij
streeft.
De Duitsch-Russisehe overeenkomsten
zouden juist voor deze bezorgde pleitbe
zorgers van de wereldvrijheid een ontzag
gelijke kalmeering beteekenen, daar zij
hun toch wel op authentieke wijze doen
zien, dat al deze beweringen over een
streven van Duitschland in de richting van
Oeral, Oekraïne, Roemenië enz., slechts
een voortbrengsel van een dwaze fantasie
waren.
Duitschland's wil is: Ook in het Oosten
van ons rijk vreedzame, stabiele en daar
mede dragelijke tjoestanden teweeg te
brengén En juist hier dekken de Duit
sche belangen en wenschen, die van de
Sovjet-Unie volkomen. De beide staten
zijn vastbesloten niet toe te staan, dat
tusschen hen problematische toestanden
ontstaan, die den kiem van binnenland-
sche onrust en daarmede ook van storin
gen in de verhouding der beide groote
mogendheden tegenover elkaar op eenige
wijze ongunstig zouden kunnen beïnvloe
den,. Daarom hebben Duitschland en Sov
jet Rusland een grens der wederzijdsche
belangenge'oieden getfokken, met het be
sluit, ieder op zjjn deel te zorgen voor de
rust en de orde en alles te verhinderen
wat den anderen partner schade zou kun
nen toebrengen.
Thans nog rijdt er tusschen Amsterdam
en Het Gooi een tram: de Gooische tram.
Veler lot was ook haar lot: eerst gevierd
en geprezen, later verschopt en vertrapt.
Het moderne verkeer eischte haar leven en
het krijgt het. Over enkele dagen 15
October zal haar bekende verschijning
goeddeels zijn verdwenen. Dan maakt ze
plaats voor bussen. Wegens de vele onge
vallen, die op den drukken verkeersweg van
Amsterdam naar Het Gooi gebeurden en
waarbjj dikwijls de Gooische tram betrok
ken was, kreeg deze in den volksmond den
•naam „De Gooische moordenaar". De moor
denaar is dan thans gearresteerd. Schuldig
of onschuldig, lastig en gevaarlijk is hij. De
maatschappij heeft hem verkocht
HET RIJDEN OP PETROLEUM IS
VERBODEN.
Nu des Zondags geen benzine of benzol
gebruikt mag worden door vele categorieën
motorrijtuigen, vestigt de Kon. Ned. Auto
mobielclub er de aandacht op, dat het
in tegenstelling met daaromtrent versche
nen berichten op grond van de Benzine-
wet 1931 reeds sinds jaren verboden is mo
torrijtuigen te doen rijden op petroleum.
Verder wijst de K.N.A.C. er nog op, dat
men, bij gebruik van andere brandstof dan
benzine voor het voortbewegen van motor
rijtuigen op grond van de motorrijtuigen
belastingwet verplicht is een met 25 pro
cent verhoogde motorrijtuigenbelasting te
betalen.
Benzinedistributie in voorbereiding.
Naar de KN.A C. uit zeer goede bron
verneemt, is thans een distributieregeling
van benzine in voorbereiding. Hieruit
kan tevens worden opgemaakt, dat het
verbod van het automobielgebruik op
Zondag een tijdelijk karakter draagt en
zal worden opgeheven. Zoodra de distribu-
Gisteren hebben wij bericht, dat de Duit
sche vlootleiding een waarschuwing had
doen toekomen aan de regeering der Ver.
Staten, dat het Amerikaansehe s.s. „Iro
quois" nabij de Amerikaansehe kust getor
pedeerd zou worden „onder dezelfde om
standigheden als met de „Athenia het ge
val was." Dit doelde op de Duitsche beschul
diging, dat de „Athenia" door de Engelsehen
zelf getorpedeerd zou zijn als propaganda
middel tegen Duitschland. De waarschu
wing werd gegeven door den Duitschen ad
miraal Raeder, die zeide het nieuws uit
betrouwbare bron ontvangen te hebben.
In een verklaring betreffende de mede-
deeling der Duitsche marine aan de Ver.
Staten ten aanzien van het s.s. „Iroquois"
zegt de Britsche admiraliteit: „Het is ver
wonderlijk, dat een officier van de vroe
gere Duitsche vloot als admiraal Raeder
zijn uniform vernedert door zich te leenen
tot zulk een laagheid". Verwijzende naar de
suggestie, vervat in de woorden „een her
haling van de omstandigheden, die het ver
lies van de „Athenia" kenmerkten", zegt
de admiraliteit: „De „Athenia" werd na
tuurlijk tot zinken gebracht door een Duit
sche duikboot, hetgeen duidelijk werd ge
zien door verantwoordelijke overlevenden,
terwijl geen Britsche duikboot zich binnen
een afstand van verscheidene honderden
mijlen bevond. Het feit, dat een dergelijke
suggestie is gedaan door de Duitsche re
geering, heeft ons eens te meer in staat
gesteld de crimineele methoden van de nat.-
soc. politieke denkbeelden te begrijpen en
af te meten."
tieregeling in werking kan treden.
Intusschen vernemen wij, dat met d«ze
voorbereiding een en ander zal zijn ge
moeid.