Kiespij"
KRONIEK VAN DEN DAG
STADSNIEUWS
De Amateur
Detective
Teraardebestelling wijlen
korporaal-constabel
C. Grootjans.
«siStr8"ln te haien'wai
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN VRIJDAG 6 OCTOBER 1939. No. 236.
Mussolini's neutraliteit.
Voorbereiding voor een
petroleumdistributie.
Er komen meer krijgsraden.
Het Rijksbureau voor wol en
lompen.
MIDDELBURG
WAT MEN MOET WETEN VAN
DE LUCHTBESCHERMING.
Een onderstelling uit den
booze.
GASMASKERS KEUREN,
flngez. Med.J
Het Algemeen Steuncomité 1939.
IN- EN UITVOER VAN
MELKPRODUCTEN,
S&M u'?e,ato a"«h»
he? wL?deClair' "G°edUhet is mij best aIs
Vanmiddag heeft Hitier gesproken. Hij
zou vanmiddag althans spreken toen dit
artikeltje geschreven moest worden, om
tijdig ter zetterij te zijn, waren we nog in
afwachting van des Führes uiteenzettingen.
Eén ding zal de redevoering, als dit in druk
verschijnt, vermoedelijk in elk geval opge
helderd hebben: of en zoo ja welke vredes
voorstellen Duitschland (in samenwerking
met Rusland) nu eigenlijk heeft aan te bie
den. De laatste dagen werd de wereld in
voortdurende spanning gehouden over deze
vraag.
Een tweede ding, dat door Hitler's rede
zeer waarschijnlijk nog wel eenig relief
krijgt, is de houding van Italië. De berich
ten, welke gisteren uit Rome kwamen, heb
ben zooals men weet den indruk, dat
Mussolini er voorshands nog niet veel voor
voelt, om ook zijn land in het hachelijk
avontuur van den oorlog te storten aan
zienlijk versterkt. Hij past er zelfs voor, om
Italië's neutraliteit in een eenigszins ver
dacht licht te zetten, door Hitler hand- en
spandiensten bij zijn „vredesoffensief" te
verleenen. Een officieele verklaring uit Ro
me is het ons komen vertellen: „In de be
staande omstandigheden zal Italië geen ini
tiatief nemen met betrekking tot een vre
desconferentie".
In politieke kringen te Londen is men
deze verklaring ook in verband gaan bren
gen met het feit, dat na het bezoek van
graaf Ciano, des Duces schoonzoon en Ita-
liaansch minister van buitenlandsche za
ken, aan Berlijn, geen officieel communi
qué werd gepubliceerd. Blijkbaar heeft
Ciano aan Hitier moeten meedeelen, dat
Mussolini zijn vredesplannen niet kon steu
nen. Dit is van des te meer beteekenis, zoo
oordeelt men nu te Londen, omdat Cham
berlain Woensdag verklaard heeft, ieder
voorstel te zullen onderzoeken in het licht
van de voorwaarden, die hij tevoren had
omschreven. Naar alle waarschijnlijkheid
voldeden de Duitsche plannen aan deze
voorwaarden niet en heeft Mussolini beslo
ten geen verantwoordelijheid voor het in
dienen der voorstellen te aanvaarden.
Ook de zinsnede ,in de bestaande omstan
digheden" wordt te Londen zeer belangrijk
geacht, daar deze bestaande omstandighe
den den staat van oorlog tusschen Duitsch
land en Frankrijk en Engeland, alsmede de
neutraliteit van Italië, insluiten. Dat na
Ciano's bezoek aan Berlijn geen commu
niqué is gepubliceerd, wordt verder, naar
men in de Engelsche hoofdstad meent, ver
klaard door de omstandigheid, dat de bei
de regeeringen over de bewoordigingen niet
tot overeenstemming konden komen en dat
een communiqué slechts gepubliceerd zou
worden, indien de Duce met de Duitsche
voorstellen instemde. Daar hij zijn goedkeu
ring niet heeft gegeven, -zal het communi
qué nooit het licht zien Het is wel zeer on
gewoon dat na een dergelijk belangrijk offi
cieel bezoek geen mededeeling werd gepu
bliceerd.
Het spreekt vanzelf, dat men te Londen
(en ook te Parijs) uit dit alles eenig opti
misme put. Het is voor Engeland en Frank
rijk heel wat waard, dat Italië strikt
neutraal schijnt te willen blijven. Wij schrij
ven met opzet „s c h ij n t te willen blij
ven", want van zekerheid kan hier uiter
aard nog geen sprake zijn. De spil Rome—
Berlijn heeft de wereld de laatste jaren op
zooveel verrassingen getracteerd, dat men
argwanend is geworden.
Maar dat neemt toch weer niet weg, dat
er bepaalde omstandigheden zijn, welke
een nogal sprekende verklaring kunnen op
leveren van Mussolini's houding. O.a. deze,
dat de onverwachte samenwerking van
Duitschland en Rusland een uitermate on
aangename uitwerking op het Italiaansehe
olk heeft gehad. De Italianen zijn in over-
groote meerderheid roomsch-katholiek zoo-
5! fret woord van den Paus er groot gezag
eelt.. De Paus nu heeft den inval in Po
len door de Sovjet-Unie scherp veroordeeld,
evenals de politieke transactie, welke daar-
snvL grondslaS ügt (de Duitsch-Russi-
een f ™e,nwerking dus). De Duce kan zich
i 16 dezer veroordeeling moeilijk
hetTausVeeiSkHÖ h6eft 6enmaal ^probeerd
pauselijk gezag m zijn land te dwars-
De minister van Econ. Zaken vestigt er
de aandacht op, dat ter voorbereiding van
een distributie van petroleum u i t s 1 u i-
t e n d aan de verbruikers van petro
leum voor huishoudelijke doeleinden (ver
warming, verlichting en kookdoeleinden)
door den plaatpelijken distributiedienst
een vragenlijst ter invulling zal worden
of reeds is aangeboden Na indiening van
het nauwkeurig en naar waarheid inge
vulde formulier zal de plaatselijke distri-
butiedienst overgaan tot de uitreiking
aan de belanghebbenden van petroleum-
distributiekaarten.
Dit brengt vooralsnog niet met
zich mede, dat deze petroleumdistributie-
kaarten gebruikt kunnen worden, aange
zien de datum, waarop bij het koopen van
petroleum een bon moet worden ingele
verd, nog nader zal worden bepaald.
Voorloopig moeten de kaarten dus zorg
vuldig worden bewaard en kan de han
del in petroleum ongestoord plaats vin
den, in dien zin, dat wekelijks slechts de
normale behoefte van een week mag
worden gedekt.
De Tweede Kamer heeft gistermiddag
het wetsontwerp „Nadere voorzieningen
betreffende de militaire justitie" zonder
hoofdelijke stemming aangenomen. Een
amendement van den heer Schaepman
(r.k.), dat de strekking had voor de be
noeming tot president van een krijgsraad
ook hen in aanmerking te doen komen,
die een universitaire opleiding hebben ge
volgd voor meer uitgebreide rechtskennis
voor officieren, werd door de regeering
overgenomen. Het wetsontwerp beoogt o.
m. het openen van de mogelijkheid om,
ter voorziening in de thans ontstane be
hoefte, tijdelijk meer gewone krijgsraden
bij de landmacht in te stellen. Het ligt in
de bedoeling hiervoor Den Haag en
Utrecht aan te wijzen, als overgang naar
de instelling van- krijgsraden te velde.
Na de vergadering ging de Kamer in de
afdeelingen voor het onderzoek van het
wetsontwerp houdende tijdelijke voorzie
ningen tot versterking van de middelen
tot dekking van de uitgaven des rijks.
Op Dinsdag 17 October komt de Kamer
weder bijeen tot behandeling van een
groot aantal wetsontwerpen, wo wijzi
ging van de Tariefwet en de wet op het
statierecht, wijziging der Vestigingswet
Kleinbedrijf en wijziging van de wet op
het algemeen verbindend en onverbindend
verklaren van ondernemersovereenkom
sten.
Het is van 4 October af verboden scheer-
en blootwol van Nederllandsche schapen
te koopen, verkoopen of af te leveren,
zonder daartoe van den directeur van het
Rijksbureau voor wol en lompen verkre
gen schriftelijke vergunning.
De algemeene dispensatie, alsmede de
voorwaarden, waaronder deze is verleend,
blijven voor het overige onverminderd van
kracht
Voorts heeft de bedoelde directeur
eveneens met ingang van 4 October 1939,
ingetrokken de alg. dispensatie van het
vervoerverbod, echter alleen voor zoover
betreft ruwe (gewasschen en ongewas-
schen). Het vervoeren of doen vervoeren
van ruwe (gewasschen en ongewasschen)
wol is derhalve verboden, tenzij dit vervoer
is gedekt door een door of namens den
directeur afgegeven vervoerbewijs.
boomen. Hij kwam daarmee eenigszins be
kaaid weg. Men krijgt den indruk, dat het
vooral deze ervaring is, welke hem thans
tot zeer groote voorzichtigheid maant. Ook
de nadrukkelijke neutraliteit van het Span
je van Franco is aldus te verklaren. Te Ma
drid steekt men zelfs niet meer onder stoe
len en banken, dat men regelrecht afkeerig
is van het DuitschRussisch verbond.
Betreffende de teraardebestelling van
het stoffelijk overschot van wijlen den
korporaal-constabel C. Grootjans op gis
terenmiddag, kan nog worden gemeld, dat
de stoet op de doffe tonen van den om
floersten trommel en de zachte muziek
van de pijpers in stroomenden regen in
ongeveer anderhalf uur den afstand van
de woning tonder Souburg tot de alge
meene begraafplaats alhier aflegde. Alom
stonden groepen belangstellenden den
stoet gade te slaan, al zal het weer ook
velen daarvan hebben weerhouden.
Op de begraafplaats' was het ongekend
druk, honderden hadden zich in een bree-
den kring rond de geopende groeve ge
schaard.
De autoriteiten wachtten aan den in
gang van het kerkhof en wij merkten be
halve de reeds gisteren genoemden ook
nog op den Commissaris der Koningin,
den burgemeester van Middelburg, dert
commandant van 't indeelingsdistrict, den
commandant der SDOA, den garnizoens
commandant en enkele andere officieren
van de landmacht.
Toen bij de wachtkamer de kist op dei»
lijkbaar was geplaatst en een tweede baar
de kransen torste, heeft het vuurpeleton
het eerste salvo boven de kist afgescho
ten en daarop droegen de matrozen de
kist grafwaarts, waarbij de diepbedroefde
weduwe met haar zoon achter de baar
volgde.
Toen de kist boven de groeve was ge
plaatst en familie, bekenden, autoriteiten
en marinemannen naderbij waren geko
men, werd weder een salvo afgevuurd,
wat herhaald werd toen de kist aan dei»
schoot der aarde was toevertrouwd, nadat
de driekleur er was afgenomen.
Hierop trad de kapitein-luitenant ter
zee W. van den Donker naar voren om
als vertegenwoordiger van /den minister
van Defensie, van den opperbevelhebber,
van den chef van den marinestaf en van
den commandant der marine te Willems
oord het woord te voeren. Spr. wees er op
hoe Grootjans niet had kunnen denken,
dat toen hij nu 6 maanden geleden met
pensioen ging, hij zoo spoedig weder in
dienst zou moeten terugkeeren en nog
minder, dat hij bij een ongeluk als met
de „Jan van Gelder" zou heengaan. Per
soonlijk heeft spr. den overledene nimmer
gekend, maar hij hoorde van hen, die
Grootjans wel hebben gekend, niets dan
goeds van hem. Spr. richtte zich speciaal
tot de ouders-Grootjans en tot de wedu
we en haar zoon en sprak bemoedigende
woorden bij dit ernstig verlies. Spr. heeft
vernomen, dat de ouders reeds eerder bij
een ongeluk een zoon verloren hebben en
hoopt dat zij de kracht mogen vinden ook
dit tweede verlies moedig te dragen. Nu
de echtgenoote alleen de opvoeding van
den nog jeugdigen zoon zal moeten vol
tooien, wenschte spr. haar toe, dat zij
daarin volkomen zal slagen.
Ds J. van der Giesen, vlootpredikant te
Vlissingen nam vervolgens het woord, en
ook hij richtte zich het eerst tot de echt
genoote en zoon van den overledene. Hij
wees er de weduwe op, dat zij voor een
taak staat, die haar man haar heeft ge
geven Zij' weet, dat haar man nu bij
zijn God is en dat is ook haar God die
haar tot steun en hulp zal zijn. Hoe had
men samen zich de toekomst heel anders»
gedacht. Spr. richtte zich ook tot den
jongen Grootjans en stelde hem als voor
beeld de vele flinke kerels, die op het
kerkhof aanwezig waren, en die getuigen
van levensdurf, ook al gevoelen zij goed
dat gevaren hen steeds omringen.
Thans voldeed spr. verder aan het ver
zoek der familie om namens haar te
spreken en bracht hij algemeenen dank
voor de wijze waarop allen met haar mo
deleven. Het is een geruststelling, dat de
overledene, die een oprechte Zeeuw was,
ook in Zeeuwschen bodem rust. Op uit
drukkelijk verzoek van de familie verzocht
spr. in stilte te herdenken allen, die thans
op vreemden bodem vallen en van wie
wie men de rustplaats niet weet. Spr.
bracht dank aan H,. M. de Koningin, die
door een hartelijk schrijven de weduwe
sterkte in het dragen van het verlies. Na
den heer v. d. Donker dank gebracht te
hebben voor zijn woorden namens zijn
hooge lastgevers, kwam spr. tot de ande
re autoriteiten.
Hij dankte in de eerste plaats den
Schout bij nacht voor zijn aanwezigheid,
maar ook het aanwezig zijn van de ver
tegenwoordigers van de landmacht stelde
spr. op hoogen prijs, omdat daaruit we
der blijkt, dat men één is De komst van
de hoogste burgerautoriteiten waardeerde
spr. tevens ten zeerste, terwijl hij dr.
Huijsman uit Souburg dank bracht voor
den grooten steun, dien deze de achter-
blijvenden heeft geboden.
Ds. Van der Giesen eindigde met dank
zegging.
Nadat een zwager van den overledene
nog enkele woorden van afscheid had ge
sproken, was de plechtigheid teneinde en
verlieten allen den doodenakker.
Ook tijdens de plechtigheid op het
kerkhof was het blijven regenen.
VOOR ONZE GEMOBILISEERDEN.
Het bestuur van „Pro Kege" organiseer
de Woensdag een gezelligen avond in het
Chr. Tehuis voor Militairen, Nieuwstraat,
voor onze mannen te Middelburg in garni
zoen.
Kapitein Kooper was aanwezig namens
den garnizoenscommandant. Ook waren
aanwezig de beide veldpredikers ds. Laar
man en ds. Kuiper. Burgemeester Harff
van Nieuwland vertelde van zijn reis door
Scandinavië. Tractatie en voordrachten ver
hoogden de gezelligheid.
Meer van zulke avonden staan op het
programma.
Van vandaag af zullen wij onder het op
schrift, dat hierboven staat, geregeld mede-
deelingen doen over van alles en nog wat
met betrekking tot de luchtbescherming hier
ter stede. Niet omdat er zooveel „nieuws" in
dit onderwerp zit (al zit dat er ook wel de
gelijk in), maar vooral en dan jammer
genoeg omdat de organisaties, welke ad
hoc in het leven zijn geroepen, zoo weinig
medewerking van de burgerij ondervinden,
Van medewerking is nauwelijks sprake.
Men schijnt zelfs geen belangstelling meer
voor de zaak te hebben.
Zoo klaagt de Vereeniging voor Luchtbe
scherming steen en been, dat haar inlichtin
gen-bureau, vrijwel niets heeft te doen.
Dit zou verheugend zijn, als het be-
teekende, dat de burgerij alle maatregelen,
welke zij ter zelfbescherming kan en dus
dient te nemen, reeds genomen had. De bit
tere werkelijkheid is echter, dat men en
kele gunstige uitzonderingen daargelaten
Gods water maar over Gods akker laat loo-
pen, blijkbaar in de min of meer zalige ver
onderstelling, dat Nederland toch niets te
duchten heeft. Wij willen niemand veront
rusten, maar deze veronderstelling is als
uitgangspunt op het stuk der luchtbescher
ming ten eenenmale uit den booze. Geen
mensch kan weten, wat er uit den hache-
lijken toestand, waarin Europa is komen te
verkeeren, nog geboren zal worden. Dat de
oorlog tot dusver zoo heel anders verliep,
dan men had verwacht, beteekent aller
minst, dat hij zich ook straks niet in zijn
verschrikkelijkste gedaante zal vertoonen.
Daarom rust ook op ons Nederlanders en
dus in engeren zin op ons Middelburgers de
dure plicht, alles te doen, wat met het oog
op een zekere eventualiteit maar gedaan
kan worden. Daarom gelde voor een ieder,
dat hij zich op de hoogte stelt van de voor
zorgsmaatregelen, welke hij voor zich zelf
en zijn gezin kan en moet nemen. Men wen
de zich tot het inlichtingen-bureau, Markt
17.
Op het Molenwater dicht bij de muziek
tent is een klein gebouwtje verrezen, dat
men heeft ingericht als „gaskamer". Hier
en tandpijn overvallen U meest
al onverwachts. Zorg daarom
steeds "AKKERTJES" in huis
te hebben. Ze helpen U direct.
Overeenkomstig het verlangen van
H.K.H. Prinses Juliana, heeft de regeèring
besloten maatregelen te treffen ter behar
tiging van de bijzondere nooden, waarin
een deel van het Nederlandsche volk ten
gevolge van den oorlogstoestand is komen
te verkeeren.
Zij heeft het wenschelijk geacht, het na
tionaal fonds voor de bijzondere nooden te
ontheffen van de zorg voor gemobiliseer-
den en derzelver gezinnen, waarmede dit
fonds zich sinds April j.I. voorloopig had
belast.
Deze zorg is voor zooverre de kost
winnersvergoeding daarin niet voorziet
naast haar bestaanden werkkring, opgedra
gen aan de Kon. Nat. Ver. tot steun aan
miliciens.
Het Nationaal Fonds voor bijzondere
nooden zal, naast zijn oorspronkelijke taak,
de belangen behartigen van hen, die zon
der gemobiliseerd te zijn, door den oor
logstoestand in hun bestaan bedreigd wor
den, en niet voor regelmatigen steun van
overheidswege in aanmerking komen.
Teneinde het onderlinge verband tus
schen de werking van deze beide instellin
gen te ordenen, en door een algemeenen
oproep aan hét Nederlandsche volk haar
in staat te stellen in de vele onmiddellijke
nooden te voorzien, is, onder het eere
voorzitterschap van Prinses Juliana, het Al
gemeen Steuncomité 1939 in het leven ge
roepen.
In dit comité hebben zitting genomen per
sonen uit allerlei organisaties.
Teneinde het zoo noodzakelijke contact
met de regeering fe onderhouden, is tevens
zooals wij reeds meldden een inter
departementale commissie ingesteld.
De minister van Econ Zaken heeft, met
intrekking van zijn beschikking van Au
gustus jl. aangewezen voor den uitvoer
van melk, boter, kaas,, melkvet, van
melkproducten, melksuiker, alsmede alle
overige producten, welke bestanddeeien,
afkomstig van melk bevatten, voor zoo
ver laatstbedoelde producten voor men-
schelijke of dierlijke consumptie geschikt
zijn of kunnen worden gemaakt, van ca
seïne, stremsel en producten, welke strem
sel bevatten, alsmede voor den invoer van
stremsel en producten, welke stremsel be
vatten. de stichting Ned. Zuivelcentrale,
te 's-Gravenhage.
worden thans gasmaskers gekeurd. Die van
het personeel der verschillende diensten
hebben grootendeels hun beurt reeds ge
had.
De autoriteiten hebben thans besloten
ook voor het publiek de gelegenheid tot
keuring van gasmaskers open te stellen. Za
terdagmiddag a.s. van 23 uur en van
45 uur kunnen zij, die een gasmasker
hebben gekocht, van deze gelegenheid ge
bruik maken. Aangezien bij deze keuring
traangas moet worden aangewend, en daar
van zoo weinig mogelijk verspilling ge-
wenscht is, worden belanghebbenden ver
zocht, om öf punctueel om twee uur, of
punctueel om vier uur aanwezig te willen
zijn. Men kome niet een kwartier of meer
later dan deze volle uren.
9).
Naar het Engelsch van
Anthony Berkeley.
Waarover zijn tante hem wilde spreken,
wist majoor Sinclair in den loop van t
deregfment, later w
leger was gebleven en alSP majoor ontsïag
genomen had - niet te vertellen; hifwist
ook met waarom zij de hall van Piccadilly
als Punt van samenkomst had opgegeven
Zij had hem geschreven en deze afspraak
voorgesteld, of liever gezegd: met een defi-
zuCht- gemaakt> want zü was een heersch-
zuchtige vrouw, en hij had haar terugge-
eaf ,ven' dat hij ermee accoord ging. Hij
i\t,06 volkomen in het duister te tasten.
voerrW moet allereerst het lijk worden ver-
ml '..zei Moresby, „en dan wilt u wel
al die vorTf6 naar het bureau gaan om
anngen officiëel te herhalen."
„ivioet ik een verklaring afleggen"' vroec*
dat ,T=u vo°r u heeft- Ik dacht echter,
vïtehta" aan van
„In dergelijke ernstige gevallen heeft
vlug meermalen geholpen." zei Moresby
„Goed, ik neem aan, dat, zooals u zegt,
het lijkenhuis en de publiciteit niet te ont
gaan zijn. Arme oude tante, wat zou ze
dit alles verafschuwd hebbenWij waren
nooit groote vrienden; we hebben beiden
te veel temperament, maar ik moet zeggen,
dat het mij enorm spijt, dat zij zoo aan
haar einde is gekomen. Wat kan die vrouw
op haar geweten gehad hebben?"
Weer hield Chitterwick zijn adem in.
„Nu, zonder twijfel hebben we allemaal
wel iets op ons geweten," zei Moresby ha
telijk.
„Als u nu misschien naar het kantoor
van den directeur wilt gaan en u daar be
kend wilt maken, dan ben ik met een paar
seconden bij u. Dan kunnen we daar be
spreken, hoe we haar zullen vervoeren,"
besloot Moresby, terwijl hij een paar stap
pen met hem opliep.
„Let eens even op, Parker," zei hij, toen
de majoor verdwenen was; ik ben zoo
terug."
Parker, die gedurende het geheele on
derhoud gezwegen had, knikte nu ook
slechts. Moresby wachtte nog een oogen-
blik, liep dan naar buiten en wenkte Chit
terwick. Deze sprong van zijn stoel op en
in zijn ijver bijna meteen over de topwen.
„Heeft u alles kunnen verstaan?"
„Ja, alles. De hemel beware me
die man isIk had mij zooiets in wer
kelijkheid nooit kunnen voorstellen!"
De hoofdinspecteur grinnikte zachtjes.
„Hij dacht die oude dame eenvoudig naar
zijn huis te laten brengen zoo heelemaal
voor l^m alleenmet haar handelen
naar eigen goeddunken. Neen, dien man
vertrouw ik niet en hoe eerder wij hem
achter slot en grendel hebben, hoe beter.'
„Zou hij dan geen argwaan hebben?"
„Vast niet, Net als iederen moordenaar,
waarmee ik tot nu toie te maken heb ge-
Een enkel oogenblik kan dikwijls
over een geheel menschenleven beslis
sen. Deze waarheid leere ons om toe
te zien, dat wij de oogenblikken van
ons leven goed moeten besteden.
had. Hij voelt zich volkomen zeker. Hij
twijfelt er niet aan of hij heeft ons te pak
ken. Nu we zullen zien!"
„Maar nu heeft u hem toch vrij laten
gaan, is het niet?"
„Twee van mijn menschen volgen hem,"
stelde Moresby hem gerust. „Maar hij zal
nergens anders heen gaan dan naar hei,
kantoor van den directeur. Hij is veel te
zeker van zijn zaak. Nu moet ik opschie
ten en mij met hem bezighouden. Maar,
mijnheer Chitterwick, ik zou graag willen,
dat wij met elkaar in contact bleven. U
heeft thuis zeker telefoon?"
„Neen, jammer genoeg niet," veront
schuldigde Chitterwick zich, of liever ge
zegd zijn tante, die geen telefoon kon uit
staan.
„Nu, als u dan op uw club bent
„Ik heb geen club", verontschuldigde
Chitterwick zich en eigenlijk weer zijn tan
te.
„Hm." Moresby streek over zijn haar.
„Nu, dan zullen we het volgende afspre
ken: komt u om half zeven naar Scotland
Yard, als u wilt, en vraagt u dan naar mij."
„Heel goed," sprak Chitterwick ver
heugd. „Is dat om
„Ja, dat is voor de identificatie. En ik
laat hem, zoodra u met hem geconfron
teerd bent, in hechtenise nemen. Dus, om'
half zeven. Ik dank u wel, mijnheer Chit
terwick!" En Moresby ging heen.
Chitterwich liep langzaam door de hall
en dacht nog eens goed na. De verantwoor
ding, die hij eerst als een moeilijk te tor
sen gewicht op zijn schouders had voelen
drukken, bezag hij nu met heel andere
oogen. Chitterwick voelde zich nu een ge
wichtig man. Dit geval zou, alleen al door
de voornaamheid van het slachtoffer, veel
stof doen opwaaien De woorden, die hij
van de getuigenbank uit zou spreken, zou
den door alle groote kranten over het ge
heele land worden verspreidJa, Chit
terwick kon, ondanks zijn aangeboren be
scheidenheid, niet ontkennen, dat hij, sinds
half drie dien middag, werkelijk een der
gewichtigste personages van heel Engeland
was.
Hij keek eens op de klok in de vestibule.
Het was 20 minuten over vieren. Hij kreeg
een schok, versnelde zijn pas en ging er
op een drafje van door. Hij had namelijk
zijn tante beloofd om half vier met de gor
dijnstaaltjes in Chiswick terug te zullen
zijn!
HOOFDSTUK IV.
De identificatie.
Het huis in Chiswick van mijnheer Chit-
terwick's tante een weduwe was in
rood baksteen opgetrokken, met hooge ge
vels en een pannendak; de woning had
vroeger behoord tot een groot landgoed,
waarvan de landerijen in den loop der tij
den waren verkaveld. Voor Londen was 't
echter altijd nog een groote bezitting en de
Chitterwick's, een solide, zuinige familie,
hadden het geld niet over den balk gegooid,
zoodat ze de hun overgebleven bezitting
nog goed konden onderhouden en onbezorgd
leven.
Als men over de Chitterwick's sprak, be
doelde men juffrouw Chitterwick, die, als
men haar neef buiten beschouwing liet, de
laatste draagster van dien naam was. Me
juffrouw Chitterwick was nu negen en ze
ventig en er was geen reden om te veron
derstellen waarom zij geen honderd zou
worden. De geheele bezitting was van haar
en zij was in den ruimsten zin des woords:
een tante.
Chitterwick kwam de groote, koele hall
met haar eikenhouten lambrizeeringen bin
nen. De Junizon, die buiten op het grasveld
scheen, drong door de in lood gezette rui
ten naar binnen. Hij voelde zich erg schuld
bewust, maar daartegenover stond, dat hij
voor zijn te laat komen een geldige reden
had, hetgeen zelfs zijn tante zou moeten
erkennen.
Zij zat, dat wist hij, in de kleine kamer
rechts, die zij haar werkkamer noemde,
temidden van haar verzameling gedroogd
mos, mineralen, gepolijste steenen, torren
en oude tijdschriften. Voor de zeldzaam
voorkomende uren, dat haar neef er niet
was, had zij in een groote vogelkooi voor
het raam vier kanaries tot gezelschap.
Juffrouw Chitterwick gaf juist een nieuw
soort plantje, dat zij met de middagpost
ontvangen had zij ruilde n.l. haar exem
plaren met andere enthousiasten een
goed plaatsje en keek niet op, toen haar
neef binnen kwam. Net alsof zij zijn komst
niet bemerkt had, hield zij haar witte kap
met de lila zijden bandjes dicht over haar
werk gebogen; haar pince-nez balanceerde
als altijd op de punt van haar heus.
„Het spijt me, erg, tante, ik ben namelijk
laat", begon hij met de buitengewone wel
sprekendheid van een slecht geweten,
„maar heusch, ik heb merkwaardige dingen
meegemaakt".
Mejuffrouw Chitterwick deed net alsof
zij van iets schrok en keek eerst naar de
kanaries. Daar zij alleen in de kamer was
moest het wel zoo zijn, dat een van die
beestjes haar aangesproken had. Dan, met
een nieuwe schrikbeweging, merkte ze haar
neef op. (Wordt vervolgd).