30
G
I
KRONIEK VAN DEN DAG
er
hl.
De Amateur
Detective
De neutraliteit van Nederland en
België een historische voorwaarde.
hl.
Von Ribbentrop's spijt.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1939. No. 231.
3 en
van
krt tot
wet-
m is
fzaak
Het vredesaanbod.
Een Nederlandsche stap te
Londen.
Nederlandsche visschers willen
uitvaren.
Luchtgevecht bij Helgoland.
Amerika is niet en gaat niet in
den oorlog.
„Den volgenden keer blijf ik
langer."
Een Duitsche beschouwing over
de toekomst van Europa.
N
.N DE
|avonds
Chr.
lel burg.
ig.
adres,
JNEP.
It beste
Werdag
T'axibe-
jurg.
Izichten
beker,
loei be-
kl daags
Ink vol
Jran 7
d voor
[10 Oct.
leeszaal
Duitschland en Rusland hebben de
banden nog nauwer aangehaald. Ze zullen
naar ze hebben bekend gemaakt, innig
blijven samenwerken, politiek zoowel als
economisch. En ze hopen, dat Engeland
en Frankrijk zoo verstandig zullen zijn,
om den „zinneloozen strijd", welke op 3
Sept. is begonnen, op te geven en vrede
te sluiten. Zoo niet, dan rust de verant
woordelijkheid voor wat er verder gaat
gebeuren op Londen en ParijsEn dan
zullen Moskou en Berlijn opnieuw overleg
plegen
Duitschland en Rusland willen vrede
omdat ze hun zin hebben, op het oogen-
- blik, wat den toestand in Oost-Europa be
treft. Tezamen beheerschen ze ]nu zoo
ongeveer het geheele Europeesche vaste
land bewesten de grenzen met Frankrijk:
België en ons land. Londen en Parijs wor
den verzocht zich hierbij neer te leggen
en zich niet meer met de Oost-Europee-
sche contreien te bemoeien. Het zou vol
gens Moskou en Berlijn volkomen zinne
loos zijn, dat nu nog langer te doen. De
Fransche en Engelsche invloed is er uit
geschakeld en zal er uitgeschakeld blij
ven
Het lijkt voorshands niet bijster waar
schijnlijk, dat Londen en Parijs het
Duitsch-Russische vredesaanbod; zullen
aanvaarden. Toen Engeland en Frankrijk
den oorlog ingingen wist men, dat het
Derde Rijk vermoedelijk een zeer grooten
steun van de Sovjet-Unie zou krijgen. De
beide Westersche mogendheden aanvaard
den daarvan dus de consequenties. Er is
nadien niets gebeurd, wat hen tot een
wijziging van opvatting heeft kunnen
brengen. Integendeel veeleer: de agressie,
waartegen zjj zich teweer meenden te
moeten stellen teekent zich thans af in
een resultaat, dat in het bijzonder voor
Engeland ondragelijk schijnt. De Engel-
schen hebben zich eeuwenlang verzet te
gen de overheersching van één bepaalde
mogendheid in Europa. Zij zien zich thans
opnieuw voor zulk een geval van hegemo
nie geplaatst.
Naar alle waarschijnlijkheid speculee
ren Berlijn en Moskou intusschen (met
hun vredesaanbod) op het feit, dat Frank
rijk kennelijk den oorlog met looden
schoenen is ingegaan en de Franschen
er ook thans nog maar nauwelijks van
overtuigd schijnen, dat deze krijg werke
lijk noodzakelijk was. Het spreekt van
zelf, dat Engeland gedwongen zou worden
den strijd op te geven, indien Frankrijk
voor de verleidingen van den aangeboden
vrede bezweek.
Niets wijst er nog op, dat Frankrijk in
derdaad gaat bezwijken. Trouwens het
eigenlijke vredesaanbod moet nog komen
Gelijk in de te Moskou uitgegeven com-
muniquê's werd gemeld, zal dat geschie
den door of althans in samenwerking
met „bevriende mogendheden']., Het is
mogelijk, dat de Russische regeering er
Turkije en misschien Roemenië (eventu
eel met Italië) voor zal spannen. De
Turksche minister van buitenlandsche za
ken verbleef gister nog steeds te Mos
kou. Blijkbaar om na het bezoek van Von
Ribbentrop verder te confereeren met de
Sovjet-diplomaten. In zooverre zou het
een zeer handige zet zijn, Turkije den rol
van bemiddelaar op te dringen, omdat
Turkije immers door vriendschapsverdra
gen met Engeland en Frankrijk is verbon
den en evenals Polen, Roemenië en
Griekenland een garantie van de bel
de Westersche mogendheden kreeg. Ver
moedelijk zou Roemenië wel mee willen
doen, als Turkije zich liet overhalen, om
dat Roemenië in een uiterst precaire po
sitie is geraakt en allicht het een en an
der met de bemiddeling zou kunnen ver
dienen. Tenslotte zou eventueel zelfs Grie
kenland mee voor het wagentje gespan
nen kunnen worden. Griekenland is reeds
bezig een beetje met Italië te flirten.
Blijkbaar kwam men te Athene tot het
inzicht, dat zulks zijn voordeelen kan
hebben
Uit alles is onderstelling, en een on
derstelling, welke op het eerste gezicht
eenigermate verrassend kan aandoen. Men
vergete echter niet, dat we den laatsten
Naar het Engelsch van
Anthony Berkeley.
4).
Boefi
*±7.
Heel onsamenhangend en verward her
haalde Chitterwick zijn relaas over den
dood van de onbekende dame en voegde er
de gevolgtrekking van den dokter aan toe.
„Daarom dacht ik, dat u' misschien even
langs kon komenniet officieel, ook als
het buiten uw rayon zou vallen
Hoofdinspecteur Moresby ging daar niet
zoo dadelijk op in.
„Nu, ik denk, dat de inspecteur van
dienst het best alleen af zal kunnen, mijn-
neer Chitterwick."
ni't^i maar' ik dachtDat wil zeggen,
blla 'k er een persoonlijke aangelegen-
an wil maken, maar ik ben in een
"gewo™ verantwoordelijke positie, en
ai. ™1??nl*jk zeg8en wil...
j Chitterwick zenuwachtig was, had hij
de gewoonte om zijn zinnen niet af te ma-
aar g®en hfj eigenlijk bedoelde,
was in den regel zeer duidelijk.
uw stut dat het geval u van
nu- heeft gebracht, maar u moet toch
uw verantwoordelijkheid niet overschat-
m nQrhee u ie(*eren dag dozijnen
v*!u e" z moord Ptegen? Dat gebeurt
timrTinfev 11 misschien wel denkt. Na-
- komt het niet vaak voor, dat men
1S' en zh toe te kijken, zooals in uw
De Engelschen haaiden de post van
boord.
Naar wij vernemen, heeft H.Ms. gezant
te Londen dezer dagen opdracht ontvangen
aan de Britsche regeering de bezwaren der
Nederlandsche regeering kenbaar te ma
ken, welke bij haar gerezen zijn tegen het
weghalen van de brievenpost aan boord
van het stoomschip „Nieuw-Amsterdam"
en van andere Nederlandsche schepen door
Britsche marine-autoriteiten.
Gisteren is te 's Gravenhage overleg ge
pleegd tusschen een commissie van de Ree-
dersvereeniging voor de Ned. haringvissche-
rij en de besturen van den Centr. bond van
transportarbeiders, den Ned. Chr. bond van
fabrieks- en transportarbeiders en den R.K.
bond van transportarbeiders „St. Bftnifa-
cius", in verband met het feit, dat eenige
bemanningen van haringvisscherij groepen
zich bereid hebben verklaard, onder bepaal
de voorwaarden, ter visscherij uit te varen.
De besturen der vakorganisaties hebben
in deze bespreking naar voren gebracht,
wat ter bescherming van de veiligheid en
ten bate van de zeelieden en hun gezinnen
bij oorlogsongevallen dient te worden ge
daan. Hiertegen bestonden bij de reeders
geen principieele bezwaren.
Voorts is den reeders ter kennis gebracht,
wat de betrokken bemanningen ten aanzien
van de loonvoorwaarden verlangen.
Voorop is gesteld, dat eventueel uitvaren
geheel vr ij willig dient te geschieden.
Men was het er over eens, dat over de
gestelde voorwaarden tot uitvaren overleg
met de regeering noodzakelijk is, voordat
een beslissing mogelijk zal zijn. Besloten is
dan ook het overleg voort te zetten en ern
stig te pogen tot een zoo spoedig mogelijke
beslissing te komen.
Het Duitsche opperbevel deelt mede:
Gister hebben zes Britsche gevechtsvlieg
tuigen Duitsche zeestrijdkrachten bij Hel
goland aangevallen, zonder eenig resultaat.
Bij hun vertrek naar het Westen werden
zij door Duitsche jagers aangevallen. Bij
een kort luchtgevecht werden vijf Britsche
vliegtuigen neergeschoten. Zij zijn boven
zee neergestort.
Reuter meldt uit Washington: President
Roosevelt heeft tijdens een receptie der
Amerikaansche journalisten verklaard, dat
de Ver. Staten niet in oorlog zijn en niet
ten oorlog gaan trekken. De president zeide
dit in antwoord op vragen betreffende het
plan voor industrieele mobilisatie en het
rapport van de commissie voor oorlogs
hulpbronnen. Roosevelt dacht niet, dat een
van beide gepubliceerd zou worden, aan
gezien zij uitsluitend bedoeld zijn om ge
bruikt te worden in geval van oorlog.
tijd heel wat onwaarschijnlijker verras
singen beleefden, en de overgebleven ge-
garandeerden in Oost-Europa hun ver
trouwen in de doeltreffendheid der
Fransch-Engelsche waarborgen kennelijk
reeds goeddeels hebben verloren. De Turk
sche minister Van buitenlandsche zaken
reisde niet naar Moskou, om Stalin den
mantel uit te vegen, en Roemenië heeft
geen vliegtuigen in Duitschland aange
kocht (ruilobjecten voor graan) om er
straks mede te opereeren tegen de Duit
sche of Russische luchtmacht. Men zoekt
algemeen toenadering tot Duitschland en
Rusland daar in Oost-Europa en den
Balkan en wendt zich af van Engeland en
Frankrijk; noodgedwongen dan, maar dat
verandert weinig aan het feit.
geval".
„Neen, dat is het juist niet", jammerde
Chitterwick. „Daar gaat het nu juist om.
Ik zag, ik moet gezien hebben, hoe de arme
vrouw stierf, maar nietEigenlijk ben
ik er niet zoo zeker van, dat ze
De hoofdinspecteur werd ineens erg offi
cieel. Afgaande op zijn veranderden toon,
zou men kunnen denken, dat iemand anders
zijn plaats aan de telefoon had ingenomen.
„Wacht eens even. Wilt u daarmee zeg
gen, dat u enkele aanwijzingen hebt, die u
mijn persoonlijk voorleggen wilt?"
„Ja, ja, zoo is het", zei Chitterwick op
gelucht. „Het zijn wel geen bewijzen. Alleen
maar iets, dat ik gezien heb. Tenslotte ben
ik er niet heelemaal zeker van, dat
Maar ik geloof toch, dat men het zoo zou
kunnen noemen, tenminste als ik het goed
zag, dat ik
„Ik ben binnen een kwartiertje bij u."
Moresby maakte abrupt een einde aan het
zenuwachtige .gestamel van Chitterwick
„Wilt u mij aan den hoofdingang opwach
ten? Het is niet noodig, dat iemand anders
weet, dat ik kom." En toen hing hij den
haak op.
Het is moeilijk nauwkeurig na te gaan,
wanneer voor de eerste maal na den dood
van de oude dame het vage beeld van een
hand boven het koppiekopje in het brein
van Chitterwick naar voren was gekomen.
Eerst, toen het voor hem uitgesloten was,
dat zij uit eigen beweging vergif ingenomen
had, had het hem niets gezegd. Maar daar
na, toen de eerste schrik over haar dood
voorbij was en hij het geval combineerde
met de brute gebaren van den roodharigen
man, werd het een duister geheel. Ten
slotte kwam het heele intermezzo weer
klaar voor zijn geest en het wekte toen
sombere vermoedens bij hem. De gedachte,
dat dit juist wel eens van veel beteekenis
Voor zijn vertrek uit Moskou heeft de
Duitsche minister van Buitenlandsche
Zaken, von Ribbentrop, gister aan de
vertegenwoordigers van de pers de vol
gende verklaring afgelegd:
„Mijn verblijf in Moskou is wederom
kort geweest, helaas te kort. Den vol
genden keer hoop ik langerhier te
blijven. Toch hebben wij deze twee
dagen goed gebruikt. De volgende pun
ten werden opgehelderd:
le. Thans is de Duitsch-Sovjet-Russi-
sche vriendschap definitief gestabili
seerd.
2e. In de Oost-Europeesche vraag
stukken zullen beide staten geen in
menging meèr toelaten.
3e. Beide staten wenschen, dat de
vrede hersteld wordt en dat Engeland en
Frankrijk den volkomen zinneloozen
strijd zonder kans op succes opgeven.
4e. Zouden de oorlogshitsers in deze
landen toch de overhand houden, dan
zullen Duitschland en Sovjet-Rusland
weten hoe ze tegemoet te treden.
De minister sprak vervolgens over de
groote economische plannen, waarover
overeenstemming is bereikt, welke beide
landen voordeel zullen brengen.
Tenslotte zeide von Ribbentrop, dat de
onderhandelingen in een bijzonder
vriendschappelijken geest zijn gevoerd
en in het bijzonder verklaarde hij dank
baar te zijn voor de hartelijke ontvangst
welke hem door de heeren Stalin en
Molotof ten deel was gevallen.
De Sovjet-Unie is voor
nemens
De diplomatieke correspondent van
Reuter verneemt van gezaghebbende
Sovjet-Russische zijde te Londen, dat de
ambassadeur van de Sovjet-Unie te
Londen, Maisky, Woensdag een bezoek
heeft gebracht aan den minister van Bui
tenlandsche Zaken, lord Halifax.
Maisky heeft Halifax toen verklaard
dat de Sovjet-Unie voornemens was haar
neutraliteit te bewaren in den oorlog
tusschen Duitschland, Engeland en
Frankrijk.
De Sovjet-Unie was bereid de Britsche
voorstellen in ontvangst te nemen tot
het openen van de handelsbesprekingen,
welke voorzien zijn bij het bezoek van
den Britschen minister van overzeeschen
handel, Hudson, aan Moskou.
Deze gezaghebbende verklaring is een
tegenspraak van onjuiste geruchten en
veronderstellingen, welke in de pers zijn
verschenen, aldus Reuter.
DE INDRUK IN LITAUEN
Naar Reuter meldt, worden de Sovjet-
Russisch-Duitsche en Sovjet-Russisch
Estlandsche pacten in Litauen be
schouwd als van ver süekkenden aard
voor wat betreft de mogelijkheden, die
zij inhouden ten aanzien van de verdere
internationale ontwikkelingen. Ver
klaard wordt, dat de Baltische staten
den nieuwen toestand onder oogen zien
en niet in staat zijn om hun houding uit
te spreken. Sommige politieke kringen
gelooven, dat, terwijl Estland en Letland
onder de Russische invloedssfeer zullen
komen, de Duitsche invloedssfeer, vooral
wat economische zaken aanbelangt,
Litauen zou kunnen omvatten.
Volgens Reuter brengt de Russisch-
Duitsche overeenkomst ongeveer 80 pet.
van de Poolsche oliebronnen in het bezit
Ook in het Rijksmuseum te Amsterdam zijn de noodige voorzorgs
maatregelen genomen, in geval het gebouw bij een luchtaanval ge
troffen zou worden. Honderden schilderijen bijeengebracht, om naar
veiliger plaatsen te worden vervoerd.
Iemand met een sterk karakter be
kent zijn fouten aan zichzelf en straft
zichzelf er voor.
kon zijn, was enkele minuten, voordat de
dokter en- de directeur eindelijk versche
nen, bij hem opgekomen en daarom had
hij er voor gezorgd, dat het lichaam niet
door onbevoegden werd aangeraakt, voor
dat de politie het gezien zou hebben. Die
zelfde angst dreef hem nu weer naar de
hall terug inplaats van in de vestibule op
Moresby te wachten.
Zijn vrees was eehter ongegrond. Alleen
de dokter was bij het lichaam en wachtte
op de komst van de politie.
Tijdens de afwezigheid van den heer
Chitterwick was er nog iets vastgesteld: dat
de doode vrouw noch een gast was van het
hotel noch een geregelde bezoekster was
van de hall. De man, die ervoor was aan
gesteld, om elkeen, die door de draaideur
kwam, goed in zijn geheugen te prenten,
hnd haar vóór dien middag nooit gezien.
Chitterwick voerde een kort gesprek met
den dokter en keek eens vluchtig op zijr.
horioge. Het kon nog een minuut of tien
duren voordat Moresby kwam, maar Chit
terwick wilde de politie liever ontloopen
omdat hij vreesde te worden opgehouden.
Hij verontschuldigde zich dus bij den dok
ter en verdween.
Moresby was precies op tijd. Chitter
wick trof hem. na eenig doelloos heen en
weer loopen, in de vestibule.
„Zoo. mijn heer Chitterwick", zei Mores
by, nadat ze elkander begroet hadden, „nu
zullen we eerst eens een rustig hoekje op
zoeken".
De Oostzee en de Balkan gereserveerd
voor Duitschland, Rusland en Italië.
Het D.N.B. meldt uit Berlijn:
De „Essener National Zeitung" publiceert
een artikel van een diplomatieken mede
werker, dat beschouwd kan worden de Duit
sche houding aan te geven. In dit artikel
wordt o.m. gezegd: Duitschlands belang in
het Zuidoosten bestaat hierin, dat de na
tuurlijke betrekkingen van deze ruimte met
haar natuurlijke partners, die reeds heden
een bijna definitieven vorm hebben, be
houden en beveiligd blijven. Daarom is een
neutrale Balkanruimte met een beveiligde
economische stabiliteit en verhoudingen,
die vrij zijn van conflictstof, tusschen het
Duitsche rijk en zijn vrienden het doel van
Duitschland. Ook Rusland, dat in
nieuwe en natuurlijke
vriendschap met Duitsch
land is verbonden, geeft in alle
duidelijkheid te kennen, dat het denzelfden
wensch heeft. Daarmede is de nachtmerrie
van een Duitsch-Russische vijandschap,
waarvan Engeland trachtte te profiteeren,
van deze volkeren weggenomen.
De tusschen Duitschland, Rusland en Ita
lië als natuurlijke partners in de Balkan
ruimte gemeenschappelijke afgestemde po
litiek tegenover den Balkan laat geen
plaats over voor vreemde belangen.
De neutraliteit van België en Nederland
en de respecteering daarvan door Duitsch
land en Frankrijk is een historische voor
waarde geworden voor een naast elkander
leven tusschen Frankrijk en Duitschland.
De vernietiging van dit „niemandsland"
zou het geheele probleem der Duitsch-
Fransche nabuurschap in alle kracht en in
alle historische en psychologische diepte
weer ter tafel brengen.
van de Sovjet-Unie, die tevens Lwow
(Lemberg) krijgt en de aan Roemenië en
Hongarije grenzende gebieden. Duitsch
land krijgt Lublin, Deblin en Siedlce.
Duitschland weet dat en Frankrijk moge
dat bedenken, wanneer de misleidende in
fluisteringen van Engeland iets anders
mochten aanraden. Duitschland eerbiedigt
het Fransche en tenslotte ook het Engel
sche beginsel, dat België en de Nederlanden
aan geen partij mogen toevallen. Duitsch
land doet dat om der wille van de Belgen
en de Nederlanders, maar ook om der wille
van de daardoor vergemakkelijkte houding
der pacificatie tusschen Frankrijk en
Duitschland, die steeds het doel is geweest
van de Duitsche politiek.
De Scandinavische landen hebben in hun
geschiedenis en in hun aardrijkskundige
data genoeg reden en recht om de reeds tot
politieke bestemming geworden neutraliteit
met alle scherpte te handhaven,
DE OOSTZEELANDEN.
In Duitschland kent men de pogingen
van Engeland om Litauen door de kunst
matige verzwering van Memel in zijn ban
cirkel tegen Duitschland te houden. Men
kent verder de Engelsche bedrogsmanoeu
vre om Rusland te verleiden tot eert alli
antie tegen Duitschland, doch zich daarbij
in de Baltische landen door een handig ga
rantiesysteem met behulp van Frankrijk
een positie op te richten, die in dezelfde
mate tegen Duitschland en tegen Rusland
was gericht.
Nadat nu tusschen Duitschland en Rus
land een natuurlijke en duurzame wending
in de vorming hunner betrekkingen is ge
schied, welke door de gemeenschappelijke
oplossing van de Poolsche kwestie haar be
proeving en tenuitvoerlegging heeft gekre
gen, is de eisch tot duurzaam weg houden
van vreemde belangen en belanghebbenden
uit de Baltische ruimte tot een belangrijk
Duitsch-Russisch doel geworden.
Het is derhalve een gebod van het oogen-
blik om langs den weg van overeenkomst
tusschen Duitschland en Rusland het pro
bleem der Baltische landen te brengen tot
de voor den Europeeschen vrede alleen be
vorderlijke, voor de groote mogendheden
natuurlijke en voor de volkeren gelukkige
oplossing te brengen.
Chitterwick ging hem voor naar een
reusachtige schrijf- en leerzaal: „Alleen
voor hotelgasten". Klaarblijkelijk lazen en
schreven de gasten van Piccadilly Palace
erg weinig, want de zaal was totaal leeg.
„Brand nu maar eens los", zei Moresby
en ging gemakkelijk zitten om hem aan
te hooren. „U hebt iets verdachts gezien,
nietwaar? Vertelt u nu eens de heele ge
schiedenis en voeg er maar meteen aan toe,
.wat u er eigenlijk van denkt".
En opnieuw begon Chitterwick zijn ver
haal, met groote omzichtigheid, want hij
wilde de zaak voor den roodharige niet ver
zwaren, want het was toch niet onmoge
lijk, dat hij werkelijk onschuldig was en hij
probeerde niet te veel den nadruk te leg
gen op de overigens verklaarbare boosheid,
waarmee hij door den roodharigen man
was bejegend. Moresby liet zich echter niet
van de wijs brengen en ging juist dieper op
dat punt in.
„U wilt hier dus mee zeggen, dat hij het
u kwalijk nam, dat u naar hem keek?"
„Ja, zonder twijfel", zei Chitterwick.
„Maar men zou ook kunnen zeggen, dat ik
hem fixeerde, want inderdaad heb ik hem
eenvoudig aangestaard, zonder erbij na te
denken natuurlijk, maar toch, ik heb hem
hinderlijk aan zitten staren. In het tegen
overgestelde geval zou ik het hem ook
kwalijk hebben genomen. Het was werke
lijk buitengewoon ongemanierd van mij.
Neen, ik geloof heusch niet, dat u hieraan
te veel waarde moet hechten".
„Nu goéd", stelde de inspecteur gerust
„Maar ik zal dit punt toch niet uit het oog
verliezen".
„Ten slotte", zette Chitterwick zijn ver
dediging voort, „heeft hjj m\j na een poos
je heelemaal niet meer gefixeerd en zelfs
heelemaal niet meer op mij gelet".
„Nadat hij geloofde, dat u er niets meer
voor zoudt voelen om naar hem te kijken",
bracht Moresby in het midden. „Is het zoo
niet? En verder?"
„Verder", zei Chitterwick, die z'.ch niet
erg op zijn gemak voelde. „Ja, ik weet niet
of dat bij u ook zoo is, maar wanneer ik
weet, dat er iets in dl buurt is, waar ik
niet naar kijken mag, dan worden mijn
oogen er juist onweerstaanbaar naar toe
getrokken. Altijd!"
„Nu, dat zal met de meeste menschen
wel het geval zijn", stelde Moresby hem ge
rust. „Maar in dit geval is het een geluk,
want zoodra u meende, dat hij niet meer
op u lette, hebt u natuurlijk gekeken, is
het niet zoo?"
Mijnheer Chitterwick knikte.
„En wat hebt u dan verder gezien?"
Chitterwick ging voort met zijn verhaal;
hoe die twee in een heftige woordenstrijd
gewikkeld waren en daarna kwam de ge
schiedenis van de hand, die een oogenblik
boven het koffiekopje was.
Moresby deed hem hierover allerlei vra
gen, want voor de beide mannen was het
duidelijk, dat het hier om een menschenle-
ven ging, en zij deden al het mogelijke om,
zoolang de herinnering eraan nog verseh
was, dit intermezzo precies vast te stellen
als het zich had afgespeeld en tenslotte
kwamen zij tot de conclusie, dat de hand er
niet had uitgezien, alsof ze een klontje
suiker vast hield, maar eerder alsof zij iets
te verbergen had en dat de roodharige de
aandacht van de oude dame afgeleid had
op iets in tegenovergestelde richting, zoodat
zij onmogelijk zou kunnen zien, wat hij met
haar kopje uitvoerde.
Chitterwick deelde mee, dat hij door de
vergissing van dat telefoongesprek geen
verdere waarnemingen meer had kunnen
doëh.
(Wordt vervolgd).